Welkom op het GitaarNet.
  • MICHA PUDLO

     DE GITAAR VAN...

    MICHA PUDLO
    Ik ben Micha Pudlo (08-04-1975) en gitarist van "The Electrophonics", een West-Coast- en JumpBlues Band. Ik ben altijd al een liefhebber vanAmerikaanse rootsmuziek geweest en via country (Johnny Cash, Hank illiams), rock 'n roll (Fats Domino, Jerry Lee Lewis), rockabilly(Elvis, Carl Perkins) new-rockabilly (Stray Cats, Paladins) ben ikbij Jumpblues en West-Coast blues terechtgekomen. Dit naar aanleiding van een optreden van San Pedro Slim, die naar ik meen begeleid werd doorBas Flesseman en Marc Thijs. De West-Coast-stijl baseert zich voornamelijk op de blues van de jaren 50, in een swingender jasje gestoken. Veel inspiratie halen we van de Californische bluesscene, waar sinds midden jaren '70 een bluesstijl ontstaan is die West-Coast genoemd wordt en die teruggrijpt naar de muziek van de meesters van de blues in de jaren 50. Je moet denken aan een harpist als Little Walter of George "Harmonica" Smith. Qua gitaristen moet je denken aan T-Bone Walker en Pee Wee Crayton, die beiden het gezicht van de jump-blues-gitaarstijl waren eind jaren '40 tot eind jaren '50. Wat de jongere, West-Coast gitaristen betreft, luister ik veel naar Teddy Morgan, de onnavolgbare Junior Watson, Kid Ramos, Hollywood Fats, Alex Schultz, Rick Holmstrom en Rusty Zinn. Het is pas 3 jaar geleden dat ik begon met electrischegitaar, dus wat dat betreft ben ik nog een groentje. Maar ondertussenheb ik wel kans gezien een paar mooie gitaren te kopen. Ik wilde ter vergelijking eigenlijk 3 gitaren aan jullie voorstellen, waarbij ik er eentje wil uitlichten, nl. mijn Epiphone Zephyr Blues Deluxe (3 P-90's elementen). Dit is een Epiphone remake van de Gibson ES-5; de andere twee zijn de Epiphone ES-295 (2 P-90's) en een paar maanden geleden heb ik een Unicon archtop in Amsterdam op de kop getikt, met een heel speciaal geluid.

    Website The Electrophonics


    Micha met zijn Epiphone Zephyr
    Epiphone Zephyr Blues Deluxe

    Type: Remake Gibson ES-5
    Pickups: P-90
    Versterkers: Fender Blues Junior, Fender '59 Bassman, Fender Tube Reverb Unit
    Snaren: Ernie Ball, 11-15-18-32-42-52

    geluidsfragment: Kidstuff (intro)
    uit: Home Studio CD

    luister naar geluidsfragment  luister naar geluidsfragment



    Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie?
    De twee Epiphone's zijn standaardconfiguraties, van de Unicon ben ik nietzeker, maar ik heb hem zo in de winkel gekocht en dus niet laten bouwen. Archtop-gitaren veroorzaken door hun holle kast heel snel feedback, wat dodelijk is, vooral in kleine cafe's. Hier heb ik een erg goede oplossing voor gevonden: ik heb - samen met mijn vader overigens - een inzetstuk ontworpen, dat je in de f-gaten aan de binnenkant kunt bevestigen, met schroeven vastdraaien zodat de f-gaten afgesloten zijn. Dit geheel is makkelijk te verwijderen en er weer in te zetten en de kast van de gitaar blijft onbeschadigd. Als je goed kijkt zie je het op de foto. De feedback wordt hierdoor zeer sterk verminderd, waardoor je overal lekker kunt spelen. Het geluid van de gitaar wordt iets minder, maar dat is marginaal. Een zeer goede oplossing, waar ik heel tevreden over ben.
    Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd?
    Ik heb mijn gitaren natuurlijk laten afstellen en er wat zwaardere snaren opaangebracht (0.11 t/m 0.52 Ernie Balls).
    'Klus' je veel aan je gitaar?
    Ik doe er zelf niet veel aan omdat ik er geen verstand van heb.
    Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig?
    . Ik ben niet zo heel voorzichtig met mijn gitaren, een kras meer of minder maaktmij niet zoveel uit en het past ook wel een beetje bij een archtop.
    Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje?
    Pfff, schoonmaken. Ik ben er niet zo'n held in, maar ik heb wel zo'n standaardmiddeltje.
    Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord?
    Ik heb er eens op gelet, en kan er niet omheen: 9 van de 10 keer speel ik een T-Bone-lickje. Nou is dat niet zo heel verwonderlijk want heel veel licks zijn (met misschiennet een iets andere nadruk) van T-Bone Walker afkomstig.
    Beschrijf het geluid van je gitaar.
    De Epiphone ES-5: een zeer donker en vol geluid. Hij mist wat clarity en is ook wel vrijwollig; een volle warme jazzklank in het nekelement en een volle, maar scherpe bluesklank in hetbrugelement. De Epiphone ES-295: een iets minder donker en minder vol geluid; heeft daardooriets meer clarity en minder wolligheid; het brugelement klink lekker scherp Rock-n-roll-achtig.De Unicon: de elementen apart leveren een jazzklank die niet echt bijzonder te noemen is. Echter,in de middenstand zijn de elementen in tegenfase geschakeld waardoor een een droog, vol, zeer duidelijk, heel "oud" bluesgeluid ontstaat, dat zich perfect leent voor T-Bone-achtige nummers.
    Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))?
    . De combinatie van versterker en gitaar bepaalt natuurlijk het basis-geluid. Ik gebruik een kleine Fender Blues Junior buizenversterker, met je vingers bepaal je het gevoel dat erin gelegdmoet worden. Buizenversterker filteren wat dat betreft weinig, zodat je veel met het geluid kan doenmaar ook veel verpesten, wat dat betreft blijf je bijleren.
    Heb je weleens met je gitaar geslapen?
    Nee, we houden onze liefde volledig platonisch...de vergelijking tusseneen vrouw en een gitaar is zo gek nog niet (ronde vormen...); ik weetdat veel gitaristen ook zuiniger op hun gitaren dan op hun vrouw(en) zijn... voor mij gaat dat niet op: ik vind mijn gitaren mooie dingenmaar om nou te zeggen dat ik van ze hou, dat gaat me te ver!
    Ooit wil ik graag nog een...
    Harmony H-62 uit 1956: een niet dure maar zeer zeldzamegitaar met een donker, vol geluid dat zich perfektleent voor jumpblues.


Back to top