Welkom op het GitaarNet.
  • Harald Koll

     DE GITAAR VAN...

    Harald Koll
    Toen ik 15 was kreeg ik met kerst een grote doos, met daarin een oude klassieke gitaar van één van mijn neven. Dat was een Hondo II met een enorme aktie. Het heeft ongeveer een jaar geduurd voordat mijn ouders een manier vonden om me die gitaar weer los te laten laten… ik kreeg toen namelijk een elektrische gitaar, een Aria proII. Elektrisch en akoestisch heb ik altijd naast elkaar beoefend. Toen ik begon heb ik o.a. veel van Harry Sacksioni gespeeld, elektrisch was het wat verspreider. Vroege invloeden zijn Hendrix, Santana, en David Gilmour. Later kwam daar o.a. Frank Zappa en Steve Vai bij. Toen ik op zoek ging naar een goede steelstring kwam ik bij Kees Dee terecht, waar ik een mooie Alhambra kocht. Marcel Peters die daar op de akoestische afdeling staat had me horen spelen, en vroeg me of ik Tommy Emmanuel kende? Hij liet me een stuk horen van Only die hij net op had staan, ik was gelijk verkocht. Via Tommy ben ik weer in de muziek van Chet Atkins gedoken, en bij gitaristen als Stephen Bennet terecht gekomen.

    Uiteraard heb ik in heel veel bandjes gespeeld, zoals de meeste gitaristen, maar de eerste band waar ik veel mee op de planken sta is onze huidige band Mariëlla Tirotto & the Blues Federation. In deze band speel ik met één van mijn neven, Heins Greten (bassist en pianist) en zijn vrouw Mariëlla Tirotto op zang. Als Heins piano speelt neem ik soms de basgitaar over. Binnen de band speel ik eigenlijk uitsluitend elektrisch. Onze debuut-cd ‘Somewhere down the road’ is eind 2008 uitgebracht.

    Solo speel ik akoestisch. Daar kom ik pas sinds een jaar of 6 à 7 mee naar buiten. Als ik met een band speel is plankenkoorts nooit een probleem, maar solo speelde me dat te veel parten. Toch bleef het aan me knagen, ik wilde er meer mee doen. Toen ik op een gegeven moment de kans had om met Tommy op het podium te staan, kon ik natuurlijk geen nee zeggen! Dat was een geweldige ervaring. Ik had nog nooit zo ontspannen op het podium gestaan. Kort daarna vroeg Josho Stephan (een geweldige gipsy gitarist uit duitsland) me op een open podium of ik hem wilde begeleiden. Ik heb daarna besloten dat gezien deze ervaringen het eigenlijk onzin is me zo te laten opjutten door plankenkoorts. Ik weet niet precies hoe, maar er is een schakelaartje om. Het is niet weg, maar wel manageable. Mijn eerste solo-cd ‘Now’ is in 2007 uitgekomen, en ik werk nu aan een opvolger. In November 2009 komt een instructie- dvd bij Peghead productions uit met kerstliedjes die ik samen met Eltjo Haselhof en Hans Laduc opgenomen heb.

    Website solo: www.gitaarspel.nl

    band: www.tirottoblues.eu


    Harald met zijn Harp gitaar
    GitarenAkoestisch

    Maton EBG808TE

    Bozo B80S12 (12 string) in licentie gebouwd door yairi ergens in de zeventiger jaren

    Hubert Heerbeck handbouw Schramml (of Kontra) Gitarre (een Europese harpgitaar, uit de eerste helft van de twintigste eeuw)

    Gitaren Elektrisch

    Blade RH4

    Epiphone Sheraton II

    Versterking

    Fender Hotrod Deluxe

    Sessionette 75

    AER Compact 60

    geluidsfragment:

    Europe - solo (fragment)
    luister naar geluidsfragment

    Playing the game - band (fragment)
    luister naar geluidsfragment



    Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie?
    Al mijn gitaren komen gewoon uit de winkel, of zijn tweedehands gekocht.
    Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd?
    Bij de Bozo heb ik een AER pickup in laten bouwen, en bij mijn steelstring Alhambra een Fishman systeem (stereo blender piezo met microfoon). De Maton is later voorzien van benen brugpennen en een tusq zadel. Mijn elektrische gitaren zijn allemaal stock.
    'Klus' je veel aan je gitaar?
    Dat hangt een beetje van de noodzaak en het klusje af. Als het een kwestie van schroefjes draaien is waag ik me er nog wel eens aan, maar houtwerk laat ik over aan vaklui.
    Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig?
    Mijn gitaren hebben meestal heel snel heel veel karakter :-/ In mijn grove motoriek ben ik blijkbaar toch iets onhandiger dan in mijn ‘gitaarspeelmotoriek’. En op het podium heb je ook lang niet altijd tijd om rustig op en af te bouwen. Op festivals moet het meestal toch vlug vlug. Dan kan er altijd wel iets mis gaan. En ook al zijn we wat oud om te gaan stagediven of als gekken rond te springen, met de band gebruiken we meestal wel het hele podium, en waar mogelijk ook de zaal, en Heins wil (net als ikzelf) nog wel eens vergeten dat de kop van zijn basgitaar best ver uitsteekt Thuis houd ik er van als mijn gitaren klaar staan om bespeeld te worden. Met 3 huiskatten en kinderen zou het misschien veiliger zijn alles in koffers op te bergen!

    Ook is de ene gitaar de andere niet wat dat betreft. Mijn Epiphone is redelijk ellende-proof, maar mijn Maton lijkt haast een relic-aantrekkingskracht te hebben… en de lak die erop zit speel je, als je zoals ik, redelijk agressief zweet hebt, in no-time van de hals af terwijl op de kast allemaal glimmende plekken verschijnen, op plekken waar je arm en handen vaker rusten. Eigenlijk best handig. Er zijn meer gitaristen die zo’n model bespelen en soms kom je elkaar op dezelfde podia tegen, dan is je gitaar in ieder geval herkenbaar. Dat gezegd hebbende, opzettelijk relicen, daar zie ik het nut dan weer niet zo van in.

    Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje?
    Soms als ik snaren verwissel, dan gaan alle snaren er in een keer af, en ga ik de gitaar te lijf met wat ik maar net in huis kan vinden aan geschikte doeken. Een enkele keer gebruik ik dan ook witte bijenwas. Dat spul moet je wel erg goed uitsmeren, anders plakt het aan alle kanten.
    Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord?
    Dat wisselt heel sterk, is eigenlijk net waar ik op dat moment mee bezig ben. Meestal heb ik een paar nummers die ik dan weer een week of wat heel veel speel. En elektrisch is het nog minder gestructureerd… Maar thuis speel ik sowieso vrijwel alleen akoestisch, behalve als ik elektrisch gitaarles geef, of echt nieuwe nummers moet instuderen.
    Beschrijf het geluid van je gitaar.
    De Epiphone Sheraton leent zich erg goed voor de wat oudere bluesstijlen, de Blade klinkt wat moderner. Hij is wat sterieler dan een echte strat. Mijn Maton heeft een heerlijk dikke sound in het middengebied, zo rond de 5e fret. Alleen zijn de bassen onder de A wat mager. De 12 string Bozo is als je hem eenmaal goed gestemd hebt een monster met een waanzinnig rijk geluid! Mijn nieuwste aanwinst, een Schramml gitaar uit de eerste helft van de twintigste eeuw moet ik nog leren kennen. Moet nu eerst eens wat verschillende snaren erop uitproberen. Naar aanleiding van een eerste opname (op youtube te vinden) met John Pearse snaren (nylon, met een klank die aan silk & steel snaren doet denken) zei iemand dat het geluid hem aan een luit deed denken. Het was me nog niet opgevallen, maar klopt wel een beetje. Nu zal het arrangement daar ook aan bijdragen trouwens.
    Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))?
    Jijzelf. Ik heb een tijdje als gitarist van de huisband van een jamsessie gespeeld, en kon dan ook verschillende mensen over mijn spullen horen spelen. Het blijkt dan al snel dat, vaak zelfs zonder de instellingen te veranderen, twee verschillende gitaristen er ook enorm verschillend over klinken. Uiteraard ga je met een beter instrument beter klinken (en uiteindelijk ook spelen) Versterking is ook essentieel, maar het begint toch echt bij jezelf!
    Heb je weleens met je gitaar geslapen?
    Nee (of het zou tijdens big band repetities geweest moeten zijn, als de blazers weer uitgebreid aan het oefenen slaan). Ik droom soms wel over gitaren. Soms zelfs als ik slaap!
    Ooit wil ik graag nog een...
    keer van mijn GAS af… ! (of een wereldhit schrijven, dan kan ik het GAS houden )Dit kan een lang lijstje worden ? Zou dan denk ik toch eerst moeten beginnen met een groter huis! Op zich een standaard smaak, maar wel heel breed, dus, een Les Paul standard en Custom, een Yamaha SG2000 en een Martin (toch een stukje jeugdsentiment die gitaren) En als serieuze vervanging/upgrade voor de Alhambra (met ceder top en pallisander achterblad en zijkant) een Taylor 714. Een echte Dyer kopie (harpgitaar) zou toch bovenaan het lijstje staan, net als een goede resonator. (maar dan twijfel ik nog erover of dat een tricone moet zijn of niet)


Back to top