 |
Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie? |
| Het is een Gibson Les Paul Standard Plus, Honeyburst uit 1984, geheel nog in de standaardconfiguratie. Ik overweeg om de elementen te vervangen door DiMarzio's voor iets rijkere definitie. |
 |
|
Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd? |
| Nee, de enige aanpassing is dat ik de switch blauw heb gemaakt. Ik geef toe een detail, maar het smoelt veel beter. |
|
|
'Klus' je veel aan je gitaar? |
| Ik ben niet zo'n fanatieke gitaarklusser, ik speel er liever op. Als er aanpassingen gedaan moeten worden, dan laat ik dat doen door mensen die er echt verstand van hebben. Aan deze gitaar is niet geklust. |
|
|
Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig? |
| Tijdens het spelen gebeurt er wat er gebeuren moet, soms heel heftig. Meteen daarna verdwijnt de Gibson in z'n koffer. Krasje moet zeker kunnen, daar ben ik niet panisch over. Overigens hoor ik van veel gitaristen dat het nadeel van Gibsons is dat de hardware nogal eens spontaan uit elkaar wil vallen, dus ik wacht rustig af tot het mij gebeurt. |
|
|
Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje? |
| Gewoon het reguliere spul. Om de zoveel tijd laat ik de gitaar onderhouden door deskundigere handen. |
|
|
Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord? |
| Leuke vraag, nooit zo bij stil gestaan. Inderdaad 10 van de 10 keer dezelfde riff. Dan hoor ik ook direct of er iets vreemds aan de hand is en of de stemming OK is. De riff is overigens bedacht door m'n tutor Dany Lademacher tijdens een van de gitarenbeulsessies met hem. |
|
|
Beschrijf het geluid van je gitaar. |
| Hangt geheel af van z'n humeur. Hij kan scheuren, janken, zagen en zingen, soms ook chagrijnig mopperen. Over het algemeen door z'n vette sustain een heldere, kleurrijke toon die precies zegt wattie zeggen moet. |
|
|
Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))? |
| De wijze waarop je hem bespeelt. Ik geloof niet zo in al die technische poespas. Je hebt gitaristen die eeuwig op zoek zijn naar die ene typische sound en door al dat zoeken niet aan het spelen toekomen. Er zijn grenzen. Ik vroeg een keer aan Sander van Herk (Goede Doel) hoe hij die karakteristieke zoete distortion sound uit zijn gitaar toverde. Zijn antwoord opende mijn ogen. Hij zei dat hij die sound uit elke gitaar kon halen, en verdomd! Hij heeft gelijk. Wat ik echt mooi vind is de combinatie van de Les Paul met mijn Charlie-versterkers. Die versterkers zien er niet uit (Ikea grenen hout-look), maar de sound is ongeëvenaard. Een heldere, zuivere klank met een bijna akoestische bite! Ik hoor meteen of iemand via een Charlie speelt, want heel soms kom je nog wel eens iemand tegen (zoals de gitarist van Candy Dulfer). Het geluid van een Charlie is zo prachtig, dat haal je uit duizenden. Degene die voor mij de norm heeft gezet is natuurlijk Dany Lademacher. Dany is trouwens een meester in het optimaal benutten van de mogelijkheden van elke gitaar die hij in zijn handen krijgt. Dezelfde riff klinkt bij hem per gitaar écht anders! |
|
|
Heb je weleens met je gitaar geslapen? |
| Ja, jaren geleden tijdens een zeer saaie jamsessie. Ik ben daarna met jamsessies opgehouden. |
|
|
Ooit wil ik graag nog een... |
| Een Gibson Flying V. Het ontwerp van de V oogt nog steeds futuristisch en de gitaar is echt een perfect instrument. In muziekwinkels grijp ik er altijd naar. Wat me tot nu toe van de aanschaf weerhouden heeft, is dat het ding nogal onpraktisch is. Bovendien zou ik me er op het podium toch een beetje mee voor lul vinden staan. Heeft natuurlijk alles met de muzieksoort te maken. Maar die V komt er heus wel, ik wacht gewoon tot ik er opeens tegen aan loop. Een Explorer mag trouwens ook. Zelfde verhaal eigenlijk. Zolang ze maar niet wit zijn; ik heb het niet zo op witte gitaren. Ik ben hiervoor door de dokter behandeld, maar helaas zonder succes. |
Direct zoeken op
