Welkom op het GitaarNet.
  • ELTJO HASELHOFF

     DE GITAAR VAN...

    ELTJO HASELHOFF
    Akoestisch gitaarvirtuoos Tommy Emmanuel gaf hem het laatste zetje om eindelijk zijn debuutalbum uit te brengen. Gitaristen als Tommy Emmanuel en andere "akoestische sterren" die jaarlijks het Acoustic Strings festival aandoen, sporen met hun spel Nederlandse talenten aan om door te zetten en tot bloei te komen. Eltjo Haselhoff is hiervan een voorbeeld en speelt wellicht zij aan zij met zijn voorbeelden op de volgende edities van Acoustic Strings...

    "Ik ben van (heel) jong af aan gefascineerd geweest door de gitaar. Ik herinner me nog mijn plastic speelgoedgitaartje, van vóór ik drie jaar oud was, en de akoestische jazzgitaar van mijn neef, met twee van die f-gaten. Prachtig was dat, als je de snaren aanraakte en het hele instrument kwam tot leven. Mijn eerste gitaar kreeg ik van een tante. Het ding was zo'n dertig jaar oud, en beslist niet in goede staat. Ik vond hem zo lelijk dat ik hem maandenlang diep onder mijn bed wegstopte. Maar daarna begon ik er toch wat op te spelen. Driesnarige accoorden, op de G, B en hoge E snaar. Ik tokkelde uitsluitend met mijn duim. Op mijn tiende kreeg ik een nieuwe Spaanse gitaar van mijn ouders. Daar heb ik vier jaar op gespeeld. Een eeuwigheid. Op mijn veertiende, na lang sparen, kocht ik mijn eerste steel string. Daarna kwam alles in een stroomversnelling. Ik zat uren op de grond met mijn platenspeler, luisterend naar LP's van Paul Simon, James Taylor en Harry Sacksioni. Ik begon toen ook eigen nummers te schrijven. Les heb ik nooit willen hebben, en ik kan dan ook nog steeds geen noot zo groot als een koe lezen. De gitaar heeft altijd een heel belangrijke rol gespeeld in mijn leven, maar eigenlijk heb ik tot voor kort alleen voor mezelf gespeeld. Het was niet zo dat ik niet 'naar buiten' wilde treden, maar het kwam simpelweg niet in me op. Dat veranderde toen ik Tommy Emmanuel ontmoette, die me zei dat het belangrijk was om mijn muziek met anderen te delen. Een half jaar later was mijn debuut CD uit. En ik ben ook al bezig met de twee volgende."

    zie www.eltjohaselhoff.com


    Eltjo met zijn Taylor
    Taylor 712ce
    Snaren: D’Addario EJ16 Phosphor Bronze Light, 0.012-0.053.

    geluidsfragment:
    Tumbo

    luister naar geluidsfragment



    Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie?
    Het is een heel gewoon standaard exemplaar uit de Taylor fabriek.
    Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd?
    Nou en of. Het eerste wat ik met elke nieuwe gitaar doe is de 'Haselhoff-verbouwing'. Eerst de actie bijstellen. Zo laag mogelijk, en dan nog ietsje lager. Dat betekent dat eerst de hals kaarsrecht gezet moet worden (ik zet hem dus niet een beetje 'hol' zoals vaak aangeraden wordt), en eventueel ook de fretten bijvijlen. Daarna de sleuven in de topkam dieper invijlen en de kam van boven weer afvlakken zodat de snaren niet te diep liggen. Het brugstuk vervangen door zes losse stukjes, van runderbeen. De zes losse stukjes (in plaats van één enkel brugstuk) voorkomen dat sommige snaren harder op de piezo transducer drukken dan andere, en je dus 'hete' en 'koude' snaren krijgt bij electrische versterking. Bovendien verbetert het naar mijn stellige overtuiging ook het onversterkte geluid, doordat er minder energie tussen de snaren onderling wordt uitgewisseld. Daardoor krijg je een betere toonseparatie, wat bij fingerstyle een groot voordeel is. Je spel klinkt dan transparanter, vooral als je snel speelt. Tot slot zaag ik schuine sleuven in de gaten voor de brugpennen, aan de kant van de brug, zodat de snaren een scherpere hoek over het brugzadel maken. Ik vervang daarbij de brugpennen voor gewone ronde pennen, dus zonder sleuf, van een of ander exotisch materiaal. Bij deze Taylor was dat fossiel ivoor. Runderbeen of een vergelijkbaar materiaal is overigens net zo goed denk ik, maar fossiel ivoor vind ik erg mooi en ook een fascinerend materiaal.
    'Klus' je veel aan je gitaar?
    Als de eerste 'verbouwing' gedaan is niet meer nee. Wel stel ik regelmatig de hals bij, minstens een paar keer per maand, afhankelijk van de snaren en het weer. Eens per jaar zijn mijn brugstukjes versleten en dan vervang ik ze. Bij nieuwe gitaren werk ik ook altijd de krasjes en deukjes weg. Totdat het te gek wordt.
    Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig?
    Ik ben altijd erg voorzichtig. De eerste tien krassen geven geven je gitaar namelijk helemaal geen karakter en van de eerste kras lig ik zelfs een week wakker. Anderzijds heb ik ook een paar hele oude gitaren, vol met krassen, en die hebben wel heel veel karakter ja. Maar dat ligt dan meer aan de langzame verwering (kleine barstjes in de lak, verkleuringen, corrosie, enzovoort) dan aan de krassen. Ik zou nog wel eens zo'n echte "Tommy-gitaar" (Tommy Emmanuel, red) willen hebben, die eruit ziet alsof hij een uur in een betonmolen heeft gedraaid. Om me echt op uit te leven. Voorlopig kan ik het nog niet over mijn hart verkrijgen om dat met mijn gitaren te doen.
    Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje?
    Voor de lak zorg dat het een produkt is zonder siliconen. Siliconen op je gitaar zijn een wanhoop als je ooit een stukje lak moet repareren. Meestal gebruik ik gewoon dezelfde soort polish die in de fabriek wordt gebruikt bij het polijsten. Vaak maak ik mijn gitaar overigens niet schoon hoor! Alleen de toets reinig ik met wat gewone meubelolie, elke keer als ik snaren vervang, een paar keer per week.
    Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord?
    Ja. Alleen veranderen die riffs en accoorden van week tot week. Met andere woorden: het laatste jaar ben ik erg veel nieuwe nummers aan het leren.
    Beschrijf het geluid van je gitaar.
    'Punchy', gelijkmatig, helder, luchtig, soepel, 'slick'.
    Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))?
    Ten eerste: de gitarist. Ikzelf dus. Ik heb bij iedere gitaar een paar dagen nodig om er echt op ingespeeld te raken. Iedere gitaar reageert anders, en het is een onderbewust proces dat je speelstijl aanpast om de gitaar zo veel mogelijk te laten klinken zoals jij dat wilt. Ik speel daarom zelden op meer dan één gitaar. Ik heb er een heleboel, maar speel altijd maar op één tegelijk, voor bepaalde periodes dan. Ik kan niet even snel 'omschakelen'. Ten tweede: de constructie en de gebruikte materialen van de gitaar natuurlijk. Ten derde: de snaren. Er zijn astronomisch veel merken, types en diktes, en iedere gitaar reageert weer heel anders op iedere set. Ik houd voor mijzelf logboekjes bij om mijn ervaringen op te schrijven. En ik probeer altijd weer snaren te kopen die ik nooit eerder heb geprobeerd. Ten vierde: de action. De hoogte van de snaren boven de toets en de helling van de nek maken heel veel uit voor het geluid. Tot slot, zoals ik al eerder zei: losse brugstukjes in plaats van een enkel brugstuk, en het gewicht van de brugpennen.
    Heb je weleens met je gitaar geslapen?
    Nee. Maar ik droom wel veel over gitaren.
    Ooit wil ik graag nog een...
    ...gitaaropname maken waar ik 100% tevreden over ben.


Back to top