Mijn naam is Chris Dekker, 27 jaren oud en ik ben bassist van de band Boilersuit. Boilersuit is een Brits georiënteerde melodieuze gitaarband in de hoek van The Sundays, Bettie Serveert, The Cardigans en The Pretenders. We hebben dus een zangeres... Invloeden zijn de echte Britse gitaarbands als Ocean Colour Scene, Oasis en Weller, maar ook The Kinks en The Small Faces. Eenvoudig maar lekker! We zijn een opkomende band; sinds ons eerste optreden in november 2002 hebben we echter al wel twee keer het voorprogramma kunnen doen van Supersub en een keer van Satellite 7. Verder optredens door geheel Noord-Holland. Met andere woorden: het gaat de goede kant op. In 2002 is er een demo verschenen, waarvan hieronder een fragment te horen is. Momenteel treden we zoveel mogelijk op voor podiumervaring en naamsbekendheid.
Naast het spelen in deze band en wat uitzendwerk bij Nico Slagters 'Braadslee'-project ("post-funk-soul-jazz-rock-experiments with a backbone of hiphop-r&b-vibes"), doe ik in het dagelijks leven vrij veel met muziek. Voor AG Music in Alkmaar boek ik acts en ik schrijf regelmatig voor Bass Magazine en LiveXS. Verder ben ik manager van een opkomende band. Ik ben net gestopt als publiciteitsmedewerker bij een poppodium, dus ik zit even 'tussen twee banen', zoals dat heet.
Ik speel pas een paar jaar bas. Daarvoor heb ik nooit iets gespeeld. Ik ben dan ook geen topbassist. Eén van mijn helden is Donald 'Duck' Dunn. De Booker T.-bassist speelt vaak van die lekkere, herhalende loopjes. In die hoek zoek ik het ook. Ook John Entwistle van The Who is een basheld. Verder heb ik mijn idolen meer onder gitaristen. Ik krijg regelmatig complimenten. Nu kunnen de verwachtingen ook gewoon heel erg laag zijn… Of omdat ik altijd heel stoer kijk.
Ik hou erg van vintage instrumenten. Ik heb er een aantal thuis staan en de meeste zijn, net als ik, van 1976. De beschreven Rickenbacker 4005WB helaas niet. Het feit dat ik er eentje kon vinden voor een belachelijk lage prijs was al bijzonder. Mijn motto is: 'Een bas heeft vier snaren, fretten, is passief en van hout. Een bas bespeel je met je vingers.'Ik heb dus nogal eens discussies met bassisten…
zie: www.boilersuit.nl
 |
Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie? |
| De bas die ik momenteel het meest bespeel is een mooie grote semi-akoestische Mapleglo Rickenbacker 4005WB uit '74 (dubbele bindingen). Deze is helemaal standaard. In zoverre; een vorige eigenaar heeft er een ander element in gehad. Hierdoor is de elektronica niet helemaal goed aangesloten en er zit een gleufje in het hout bij het halselement. Dat moet nog gerepareerd worden. Ik hou een bas dus graag standaard. Daarnaast speel ik live ook met de onvolprezen Epiphone Jack Casady Signature (tip!) en een shortscale Rickenbacker 3000. Zelfs die is lekker vet met haar humbuckertje! |
 |
|
Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd? |
| Van Marc Driessen van Supersub kreeg ik speciale Rickenbacker-straplocks en een juist draaiknopje. Die hebben we er op een avond opgezet. En dan de hele avond lekker over bassen ouwehoeren...Marc stelde voor om er een clownsgezicht of Ron Brandsteder op te schilderen. Dat doen we maar niet… |
|
|
'Klus' je veel aan je gitaar? |
| In principe niet. Afstellen van mijn bassen en de gitaren van mijn vriendin en kleine dingetjes zoals straplocks monteren en slagplaatjes verwisselen doe ik tegenwoordig zelf. Voor de puntjes aan de 4005 en om de afgebroken kop aan m'n Gibson EB-3 te zetten, wil ik naar Danny Marcovich in Amsterdam. Tip van Marc. Hij heeft ook Marc's Rickenbackers opgeknapt. Normale reparaties en onderhoud aan gitaren en versterkers gebeurt door of via Jan Hartman, de basgoeroe uit Broek op Langedijk. |
|
|
Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig? |
| Ik ben verre van voorzichtig. Hoe meer krassen hoe beter! Dat geeft karakter aan een instrument.De semi-akoestische modellen vervoer ik wel in koffers, want die zijn te kwetsbaar. De rest gooi ik gewoon op de achterbank van de auto.Als je voorzichtig bent, krijg je juist beschadigingen. Iemand vond het raar dat ik laatst op het podium tegen mijn onverwoestbare Ric 3000 stond te schoppen. Maar dat geeft zo'n leuk geluid bij het outtro van het laatste nummer. En zelfs daarna hoeft ik niet te stemmen! |
|
|
Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje? |
| Schoonmaken? |
|
|
Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord? |
| Ik betrap me er zelf op dat ik altijd een stukje 'Overture' van Tommy (The Who) speel en dat lekkere basloopje van Air's 'La Femme D'Argent' van Moon Safari. |
|
|
Beschrijf het geluid van je gitaar. |
| Laag, zompig, vol, oud. Luister naar Small Faces en je hebt een beetje een idee. Verre van modern dus. Ik kan ook niet slappen en poppen enzo. Past prima bij akoestische gitaren, maar ook bij de Gibson's van Boilersuit-gitaristen Joran en Loes. |
|
|
Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))? |
| Het feit dat mijn favoriete bassen semi-akoestisch zijn en meestal humbuckers hebben, het spelen met vingers en een Vox AC-50 met een Vox Foundation 18inch kast. |
|
|
Heb je weleens met je gitaar geslapen? |
| Ondanks dat al mijn bassen vrouwennamen hebben: Nee. De Epiphone Jack Casady en de 4005 zijn vergelijkbare bassen. Ze zijn vernoemd naar de dochters van Pete Townshend, Emma en Amintha. |
|
|
Ooit wil ik graag nog een... |
| Met de 4005 heb ik mijn droombas te pakken. Nooit gedacht dat ik die zo snel en voor zo weinig geld zou kunnen aanschaffen. En ik heb nog een paar bijzondere bassen, zoals de eerder genoemde exemplaren, een Thunderbird, en Rickenbacker 3001, wat ouds van Baldwin en Vox en een Reverend Rumblefish. Maar je moet natuurlijk blijven dromen. Zo wil ik nog wel eens een Hi-Watt-installatie, een mooie oude Jazzbass met chromen kappen, zo'n grote Gretsch, een echte Longhorn en een Gibson EB-2. En, en, en… De meeste gesprekken met mijn gitaristen gaan over wat we ooit nog willen hebben… |
Direct zoeken op
