 |
December 2002 België |
De SeatSniffers bestaan nu ruim 10 jaar. Als je het afgelopen decennium bekijkt, wat waren jullie hoogtepunten en gedenkwaardige momenten? Moeilijke vraag om beknopt over te zijn - ons tienjarige jubileum maakt dat we wel wat teruggekeken hebben op ons "verleden", en dieptepunten zijn er niet echt, en zonder klef te willen lijken, lijkt het wel één lang hoogtepunt. We zijn na tien jaar samen écht nog steeds de beste vrienden in de band, en dat is geweldig.
Persoonlijk hoogtepuntjes voor mij waren onze tweede plaat en het internationale dat die met zich meebracht, onze gospelplaat en samenwerking met Thomas Yearsley, ons succes in Noorwegen: een bijzonder roots-minnend land waar we ondertussen kind aan huis zijn, onze ervaring met Jason Ringenberg, die een jeugdheld van mij was en ondertussen een erg goede vriend. Een recent hoogtepunt is dat we nu onze platen maken bij het Nederlandse "Sonic-Rendez-Vous" label, na de ellende met ons vorige label is Sonic een ongelooflijk positief nieuw hoofdstuk voor de seatsniffers: een vriendlijk, gemotiveerd en efficient label waar we ons thuisvoelen en waar nu onze hele catalogus is ondergebracht.
Onze op stapel staande eerste Amerikaanse tour is waarschijnlijk ons volgende "hoogtepuntje", iets dat we al lang wilden, en nu eindelijk gaat gebeuren.
Met welk album braken jullie internationaal door? Dat zou "All of this" zijn, ons tweede album, alweer van 1998. Ons eerste album ("The Seatniffers") maakte ons vooral bekend in België, en we speelden in heel wat clubs en festivals. We kregen daarmee heel wat Belgische radio-play, maar vanaf het tweede album speelden we heel wat in Nederland en Duitsland, en daarna volgden nog Frankrijk, Noorwegen, UK, Spanje, Oostenrijk, Zwitserland en Italië.
Wie/wat zijn jullie inspiratiebronnen? Vanaf het vroegste begin hebben we ons laten inspireren door Amerikaanse rootsmuziek in de breedste zin van het woord. Rockabilly, 50's Rock and Roll, Blues, Rhythm and Blues, Gospel, Soul, Tex-Mex en Tejano, Surf, Country & Western, Bluegrass, Ska, Reggae, Rocksteady, en vroege Amerikaanse punkrock. Wat Amerikaanse rootsmuziek betreft zijn echt alle vier de leden van de band muzikale alleseters, en hebben we ook altijd geprobeerd er een muzikale hutspot van te maken - we gooien alles wat we mooi vinden op een hoop.
 |
©Fokke Vandermeulen |
Kun je wat vertellen of the blues & roots scene in België? Toen we met de Seatsniffers begonnen was er een echte "Blues Boom" in België, met bands als "The Electric Kings", "El Fish", "Mambo Chillum", enzovoorts, waar wij een beetje de buitenbeentjes in waren, en helaas zijn de meeste van die bands ondertussen ter ziele gegaan - al zijn alle leden nog wel erg actief in nieuwe projecten. Wat ik op dit moment in België interessant vind, zijn de roots-beïnvloede bands die zich niet echt aan één stijl laten koppelen, zoals: "Sin Alley", "Hetten Des", "50ft combo", "Triggerfinger", "Durango", enzovoorts. Ik heb altijd meer interesse gehad voor bands die heel wat stijlen op een hoop gooien, en dat schijnt op dit moment in België nogal te leven: "rootsmuziek uit alternatieve hoek".
Is er een verschil met Nederlande blues & roots bands? Niet écht dat ik kan zien - we hebben heel wat goede vrienden in Nederland, met name de Amsterdamse band "T-99" (ik produceerde ook hun eerste album, "CooCoo"), die uit heel wat van de zelfde vaatjes tappen als wij, al komen ze met wat anders gekruide recepten dan wij op de proppen. The "Hillbilly/Bluegrass Boogiemen", Nederland's bluegrass-trots, zijn ook erg goede vrienden en spelen op onze laatste plaat, en René van Barneveld, "The Barnstompers", "The Tinstars" (en hun ex-gitarist, natuurtalent Tjarko Jeen) en de "Ragtime Wranglers" zijn ook allemaal vrienden.
Als ik een verschil kan zien, is het misschien dat het in België nét iets "makkelijker" is voor de beoefenaars van deze muziek. De radio en andere gangbare media hebben er interesse voor en het publiek dat er voor is, zijn misschien iets meer alleseters - de blues, roots, en rockabilly-scenes lopen net iets meer door elkaar. De festivals en clubs boeken iets minder "genre-specifiek", waar ik de indruk krijg dat die dingen in Nederland iets meer gescheiden zijn "per stijl".
Met welke gastmuzikanten treden jullie zoal op? Op onze CD's hebben al heel wat mensen meegespeeld. Ruben Block van de Belgische band "Triggerfinger" heeft op heel wat van onze platen (gitaar) meegespeeld en -gezongen en is een erg goede vriend. Bjorn Erikson ("Zita Swoon", "Maxon Blewitt") speelt Dobro en lap-steel op enkele van onze dingen, Rene van Barneveld op pedal steel, Mischa den Haring van "T-99" speelt wat gitaar op onze laatste plaat, de "Bluegrass Boogiemen" spelen en zingen ook op die plaat. Thomas Yearsley van "The Paladins" speelt pedal steel op onze gospelplaat, en met Nathalie Delcroix van "Laïs" zing ik een duetje.
Drummer Wilfried Maes drumt ook wat mee op enkele van onze dingen, en pianist Thomas De Prins ("The Internationals", "El Tattoo del Tigre") doet hier en daar ook mee.Elke keer dat we samen met "T-99" geprogrammeerd staan doen we ook wat samen, erg leuk.
Verder hebben we al Belgsich/Nederlandse tours gedaan als begeleidingsband van zowel Jason Ringenberg ("Jason and the Scorchers") en de Australische Roots zanger/gitarist Red Rivers. Ook Barrence Whitfield ("Barrence Whitfield and the Savages") begeleidden we al.
 |
Walter's Supro |
Door welke hedendaagse gitaristen laat je je inspireren? Heel wat minder dan gitaristen die al wijlen zijn, of stokoud, haha.Poison Ivy van "The Cramps" was mijn eerste inspiratie toen ik begon met spelen, zij is absoluut badass en zwaar onderschat volgens mij. Heel wat mensen staan klaar om te zeggen "dat ze niet kan spelen", maar ik vind het tegenovergestelde waar - ze heeft de toon, riffs, stijl, en attitude die bij heel wat "vingervluggere" gitaristen absoluut ontbreken.
Verder vind ik Jimmie Vaughn, Eddie Angel ("Los Straitjackets", "The Planet Rockers"), Deke Dickerson, David Hidalgo en Cesar Rosas van "Los Lobos", Jim Campilongo, Marc Ribot, en Rick Miller van "Southern Culture on the Skids" erg goed.
Dave Gonzales van "The Paladins/Hacienda Brothers" is ook erg bijzonder voor mij en zeker een inspiratie, ik ben nooit met zijn platen gaan zitten om zijn licks te stelen, en speel ook erg anders gitaar dan hij, maar vind hem geweldig! De manier waarop hij een heleboel stijlen, van bluesrock tot country chicken-picking, beheerst en door elkaar gooit zonder snobisme of sectarisme vind ik prachtig. Hij is ook erg hard-core over vintage-spulletjes, en heeft me uiteraard ook op het idee gebracht om een vintage Guild-hollowbody te proberen, én is een erg aardige man.
Hoe zou je je unieke gitaarstijl willen omschrijven? Haha! Als "blinde paniek"? Ik ben voornamelijk een uit de hand gelopen slaggitarist, en geniet ook erg van slaggitaar spelen. Het is een beetje een hutspotje van Bo Diddley-achtige rhythms, rockabilly, en forse R&B, overgoten met wat honky-tonk-twang.
Ik zal nooit de single-note specialist zijn die sommige van mijn helden wél zijn. Ik speel graag gitaarsolos, maar besef tegelijk dat dat niet zo mijn forte is, en vaak minder interressant voor de luisteraar dan voor mezelf, hahaha! Als er drie mensen zijn die me enorm beïnvloed hebben zijn dat: Bo Diddley, Chuck Berry, en 50'/60's Nashville Sessiegitarist (wijlen) Grady Martin. (Luister naar de late 50's opnamen van Johnny Horton voor Grady Martin's waanzinnige werk en toon!)
Wat is je favoriete setup: gitaren, versterkers, effecten? De meeste van mijn spulletjes zijn ouder dan ikzelf - ik heb altijd meer succes gehad met vintage-gitaren en -versterkers dan met nieuwe spullen. Nieuwere spullen zijn duur, gaan snel kapot, en klinken voor mij vaak ééndimensioneler en "kouder" - dat is mijn eigen ervaring.
Wat ik typisch meesleep naar een concert :
Mijn nummer 1 gitaar, een Guild X175 uit 1962 met P90-achtige single coils waar ik een Bigsby op gezet heb - de perfecte droomgitaar voor mij.
Als backup heb ik meestal een Supro Dual tone mee, uit 1956, waar ik ook een Bigsby op gezet heb. Heeft ook erg vette single coils, en een boomstam van een neck.
Ik neem ook een recentere Danelectro Baritone mee, in A gestemd, voor enkele nummertjes.
Mijn nummer 1 versterker is een 1968 Fender Super Reverb met nieuwere Jensen Speakers en een uitgangstrafo van het formaat van een Twin Reverb voor meer headroom en strakker laag, en op mijn pedalboardje zitten een Voodoolabs sparkle drive voor clean boost, een Roger Mayer Voodoovibe voor Bo Diddley achtige vibrato, en een Boss DM2 analoge delay voor rockabilly-slapback echo.
 |
Walter's Guild |
In de studio heb ik al vanalles gebruikt: Guilds, Gretsches, en Gibson hollowbodies, Fender Strats en Teles, Martin, Gibson, en Guild acoustics, Fender tweed, Brownface en blackface amps (Princetons, Tremoluxes, Deluxes, twins, Supers, bassmans, Bandmasters...). Verder Danelectros, Supros en Nationals, Jerry Jones baritone, Echoplexes, Space echoes, Fender surf tanks, enzovoorts. Veel van die opnamespullen waren vaak geleend - ik heb veel goede vrienden met mooie spulletjes! Trouwens: ik heb geen enkele gitaar met humbuckers - single coils RULE!
Wat zijn je top 5 albums? Dat verandert elke week, haha.
1)Johnny Burnette and the Rock and Roll Trio
2)bijna alles van George Jones, mijn favoriete zanger
3) Atlantic opnamen van Ray Charles, mijn andere favoriete zanger
4)Bo Diddley, "The Complete Chess Recordings"
5)The Cramps "Gravest Hits"
Wat vind je van de huidige muziek scene? Moeilijke vraag om te beantwoorden zonder negatief over te komen. Ik vind dat er erg veel goede muziek gemaakt wordt, maar dat die muziek tegelijkertijd erg weinig aandacht krijgt in de ganbare media, of op radio-of televisie. Ik vind dat er in het bijzonder in wat nu "Alt.Country" genoemd wordt erg veel goeie, creatieve en relevante muziek gemaakt wordt, ik vind bijvoorbeeld Steve Earle of Buddy Miller erg goed, maar krijg vaak braakneigingen van radio, televisie, hitparades, of het typische platenwinkelaanbod. Ik voel me met mijn muzieksmaak steeds meer een buitenbeentje of zelfs een beetje een ouwe zak, haha, en ik ben nog "maar" 35, haha!
Wat kunnen je fans in de nabije toekomst van je verwachten? Dit jaar weinig "echt" nieuws: dit is ons (tiende) jubileumjaar, en Sonic Rendez-Vous brengt onze eerste vier albums opnieuw uit, die bij het failliet van onze vorige platenfirma onverkrijgbaar geworden waren. Voor ons is dit erg fijn en opwindend natuurlijk, en verder vertrekken we in September voor 19 concerten naar het zuidwesten van de USA. (Calfornia, Nevada, New Mexico, Arizona, en Texas). In 2006 komt er wellicht een nieuwe Seatsniffers plaat, en waarschijnlijk een CD van ons "nevenprojectje", de rockabillyband "Clark and the Aces".
Noot van de redactie: Bezoek de website van The Seatsniffers op: http://www.seatsniffers.be voor het beluisteren van muziekfragmenten en aanschaffen van CD's! Raadpleeg daar ook de concertagenda. Op http://www.cdbaby.com/ kun je ook muziekfragmenten van The Seatsniffers beluisteren.
Relevante links:
|