Welkom op het GitaarNet.
  • Ruben Hoeke: Sugar: een album vol topmuzikanten!

     ARTIKELEN


    Ruben Hoeke
    Sugar: een album vol topmuzikanten!
    door Dennis Jak ism onze redactie Maart 2006
    Ruben Hoeke

    Ruben Hoeke (o.a. Thé Lau, Roberto Jacketti & the Scooters, Kenneth Harder) van de Ruben Hoeke band is één van de vele echte blues-rockers die Nederland rijk is, maar dan wel een hele speciale. Dat kan ook niet anders als je gastmuzikanten Eelco Gelling en David Holestelle heten. Zijn Ruben Hoeke band is een 4-mans formatie met een repertoire van rustige tot stevige rhythm & blues, van boogie tot vette, opzwepende rock en de laatste CD, Sugar, lijkt wel een rëunie te zijn Neerlands betere muzikanten. De CD is inmiddels leverbaar in Nederland en Belgie en op 11 April 2006 wordt het album gepresenteerd in de Kade / Zaandam met als speciale gast Jan Akkerman.

    Ruben Hoeke

    Als we kijken naar de namen die meedoen aan SUGAR; Hollestelle, Planteijdt, Akkerman: toch DE Nederlandse voorbeelden voor veel gitaristen, zijn ze alledrie tegelijk in de studio geweest? Jammen totin de kleine uurtjes? Rock and roll?

    Nee, ze zijn niet alledrie tegelijk in de studio geweest. Echt jammen zat er niet in wegens de beperkte tijd die je hebt in de studio. En tsja, kwa rock & roll...Ik ben niet zo´n ´scene´ type, nooit geweest ook. Ik wil gewoon gitaar spelen. Dat is wat ik het leukst vind. De randverschijnselen, feestjes ed zijn af en toe leuk, maar meestal kunnen ze me gestolen worden.

    Met wie van de drie 'jam' je nog het lekkerst?

    Daar kan ik niet echt uit kiezen. Ieder heeft zo zijn eigen manier van spelen.David en ik vullen elkaar op het podium aan als een soort "Keith Richards - Mick Taylor". Wij hebben ongeveer dezelfde manier van spelen en af en toe als ik optredens terug hoor moet ik goed luisteren wie nou wat speelt. Met Wouter spelen is weer heel anders. Hij speelt Fender, ik Gibson. We zitten elkaar nooit in de weg omdat we een totaal andere manier van spelen hebben. Maar ook dat contrast vult elkaar goed aan. Met Jan spelen is ook weer anders. Tijdens onze cd presentatie op 11 April 2006 zullen we zien wat het wordt!

    Hoe is het meespelen van al die namen ontstaan, was dat een vooropgezet plan?

    Ik liep al jaren rond met het idee om eens een plaat te maken met mensen die ik door de jaren heen heb leren kennen en respecteer als mens en muzikant. Dat bleek een hele lijst te zijn. Voor deze eerste cd heb ik een selectie gemaakt uit die lijst. Op een gegeven moment kwam ik met Munich Records in contact, heb de muzikanten opgebeld of ze het zagen zitten en... hupakee, toen was er ´Sugar´!

    Bevat Sugar voornamelijk eigen werk?

    De cd bestaat uit 9 eigen nummers en 4 covers.

    Hebben de gastmuzikanten ook nummers (mee)geschreven?

    Nee, ik heb vrijwel alle muziek geschreven. Thuis heb ik met akoestische gitaar de structuur van het nummer opgenomen. Vervolgens hier en daar een bas partij erbij, tamboerein etc. Heel klein allemaal. Maar ik wist hoe het moest en zou gaan klinken met de band en de gastmuzikanten erbij. Ik heb (met het idee van de extra muzikanten in m'n hoofd) de nummers zo gemaakt dat ik precies wist wie bij welk nummer zou horen. Misschien heb ik dat uit mijn verleden als voetballend kind die altijd de teams bij elkaar zette, zodat het beste eindresultaat werd behaald, ha ha.

    Is het album pure blues-rock of heeft het (mede door de gastmuzikanten) ook andere invloeden?

    Het is niet echt een puur blues-rock album. Ik heb heel wat cd's opgenomen in verschillende stijlen. Wel altijd met een soort rock gevoel. Sugar is een hele diverse cd geworden. Van pure rhythm & blues, tot rock, ballads en pop. Ik zoek altijd naar een soort bodem van een liedje. Eruit halen wat erin zit. Op deze cd staat bijvoorbeeld een nummer met Kaz Lux, waarop ik hem begeleid met alleen 12-snarige akoestische gitaar en een mondharmonica. Dat nummer is heel speciaal geworden. Met Jan Akkerman en Tineke Schoemaker hebben we een vette blues shuffle opgenomen en met Thé Lau een mooie ballad a la Tom Waits. David Hollestelle speelt mee op 'Swamp' dat misschien doet denken aan Led Zeppelin.

    Ik vind het lastig om me te beperken tot 1 stijl. Ik hou van veel goede muziek als er maar feeling in zit of als het me meteen aanspreekt. Ik had ook een pure gitaar-plaat kunnen maken, maar ik ben meer een "bandjes persoon". Muziek maken doe je met z'n allen. Bovendien luister ik niet vaak naar gitaristen. Ik luister naar muziek als geheel. Al moet ik wel zeggen dat ik erg kan genieten van een gitarist als Stochelo Rosenberg. Ik laat me dus inspireren door heel veel verschillende dingen. U2 vind ik geweldig (The Edge!), Randy Newman, AC/DC, Bowie, Errol Garner etc. Toevallig luister ik de laatste tijd heel veel naar INXS. Dus met andere woorden; er valt geen touw aan vast te knopen, ha,ha!

    [voortbordurend op eerder gesprek] Heb je een geschikt wah wah pedaal gevonden en zo ja, welke en waarom is diehet geworden?

    Ik heb er een paar gehad. Orginele Vox Wha´s en Cry Baby´s. De Vox pedalen vond ik toch niet heftig genoeg en heb toen uiteindelijk gekozen voor een Cry baby waarvan ik zelf de sweep heb afgesteld. Echter na een paar maanden was ik em alweer zat en heb em weggegeven. Bovendien zijn het echte ´tone-suckers´.

    Frank Pardo is een geweldige zanger/mondharmonica speler, hoe kom je aanhem?

    Frank ken ik al zo´n 16 jaar. Ik speelde in een band die ´Blues on the Road´ heette.Ik was 13 en dat was mijn eerste band waarmee ik optrad. Frank kwam eens kijken, speelde wat mee en vervolgens hebben we altijd contact gehouden. Frank is een fantastische zanger en goede vriend. Ik hoop dat hij de waardering krijgt die hij verdient.

    Je speelt op Gibson en Marshall en Vox, waarom niet eens op iets anders.Zou je niet eens een Engl, Bogner, Brunetti willen proberen? Of een andergitaartje, al is het maar een Flying V van Gibson.

    Ik heb altijd al op dezelfde spullen gespeeld. Voel me goed met een Les Paul in m´n klauwen. Heb wel een Fender gehad maar kon er weinig fatsoenlijks uithalen op het podium. Wel geprobeerd, maar helaas. Ik verbaas me weleens over gitaristen die dat wel kunnen ha ha. Die Les Pauls zijn het gewoon voor mij, punt. Ik heb weleens op andere gitaren gespeeld. Meestal de meest obscure, merkloze, "niets waard gitaren". Ik vind het dan altijd een sport om uit zo´n plank het beste proberen te halen.

    Ik speel ook al mijn hele leven op dezelfde versterkers. Altijd Vox en sinds kort ook weer Marshall. Ik heb een ´67 100 watt Marshall Plexi Superbass met 4 x 12 jaren 70 Checkerboard kast die ik af en toe combineer met een ´62 Vox AC 30 Top Boost. Helaas had ik die Plexi versterker nog niet toen we aan het opnemen waren. Op de cd is een ´80 JMP 50 Watt superlead te horen. Die oude Plexi is point-to-point en klinkt veel beter dan de JMP...Een vriend van mij heeft de Plexi gemodificeerd en die klinkt nu waanzinnig goed. Met de set-up die ik nu heb ben ik heel tevreden. Bovendien zijn het no-nonsense versterkers, wat ik wel zo makkelijk vind. Ik heb nooit de behoefte gehad om van kanaal te wisselen. Als ik een clean geluid wil draai ik gewoon de volume knop van mijn gitaar wat meer dicht.

    Waar hebben jullie de cd opgenomen en kun je uitleggen hoe jullie opnemen?Welke mics heb je gebruikt voor het opnemen van gitaren?

    We hebben opgenomen in Wormerveer in studio ´De Kwetterhof´.We hebben vrijwel alles live ingespeeld (afgezien van de gast muzikanten, zang en de sommige solo´s). Hooguit drie takes per nummer, waarvan meestal de eerste of tweede track de definitieve werd. Meestal merk je dat je na drie takes gaat nadenken. En dat is iets wat ik altijd probeer te voorkomen, zowel live als in de studio. Het moet soul en sfeer hebben. Dat is het belangrijkst. Zodra ik ga nadenken klinkt het niet spontaan meer.

    Voor het opnemen van de gitaren heb ik 4 microfoons gebruikt.Eentje schuin voor de conus en eentje op 15-20 cm afstand. Een oude Sennheisser 421, 2x SM 57 en een Shure condensator. Zo hadden we tijdens het mixen de keuze uit verschillende geluiden. Volgens mij is de SM 57 het meest te horen op het album.

    Ik zag een Ibanez Tubescreamer in je gearbox, is dat een originele oude enwat is zo kenmerkend aan de tubescreamer.

    Dat is er eentje uit het eerste jaar van productie (1979). Die heb ik vorig jaar gekregen. Helaas had ik em nog niet ten tijde van de opnames. Ik heb 10 jaar lang gespeeld met een Boss SD-1 (Japans). Te gek pedaal die nu dient als back up voor de Tubescreamer. De 808 gebruik ik trouwens alleen als booster, niet als overdrive. Volume op 10, Gain ergens tussen 0 en 3... De overdrive haal ik uit mijn versterkers. Door alles op 10 te zetten of een Loadbox ertussen te zetten. Er gaat niks boven het geluid van pure buizen vervorming. Voor solo´s trap ik de TS-808 voor net dat beetje extra gain. De verschillen tussen de oude SD-1´s en deze Tubescreamer zijn niet zo heel groot echter. Ik vind de Tubescreamer net iets transparanter en hij blijft duidelijk in het laag. De SD-1 wordt wat rommelig in het laag.

    Welk pedaal zou je nooit wegdoen of meteen weer een nieuwe van kopen mochtie kapot gaan?

    Ik ben wel erg gehecht aan mijn Electro Harmonix Memory Man. Erg warm klinkende delay. Ik speel zonder reverb dus heb veel aan de Memory Man. Als ie onherstelbaar stuk is zou ik meteen een nieuwe kopen.

    Heb je nog wat aangepast aan je Gibson? Elementen vervangen wellicht?

    Nee, niks bijzonders, gewoon uitgekozen op klank. Mijn ´main´ Les Paul heb ik ooit overgekocht van David Hollestelle. Hij heeft iets minder sustain dan mijn ´75 Les Paulmaar deze speelt lekkerder. Ik heb wel ooit eens de elementen omgewisseld. Helaas wist ik niet goed meer hoe ze in elkaar zaten en heb er een verkeerd gesoldeerd. Bleek een geluk bij een ongeluk want nu geeft ie een uit-fase geluid als beide elemten aanstaan.

    Neem je je Vox en Marshall amps/cabinets beide mee naar gigs of gebruikje ze naar gelang je bui? Staan ze geschakeld of is de één een backup van deander?

    Hangt een beetje van het optreden af. Op een groot podium neem ik de ´Heavy Artillerie´-set mee. Vox en Marshall dus. Ik gebruik ze dan beide, door middel van een y-kabeltje ha ha.

    Speel je ook nog regelmatig akoestisch, wat speel je dan vaak en welkegitaar gebruik je daarvoor?

    Ik heb een semi-akoestische Takamine waar ik weleens wat op tokkel. Grappig genoeg componeer ik altijd op akoestische gitaar.

    top


     Relevante links:

    De Gitaar Van Ruben Hoeke
    www.rubenhoeke.com
    www.janakkerman.com
    www.dekade.nl


Back to top