|
Begin jaren '90 kon je helemaal opgaan in de metal. Er kwamen snoeiharde CD's uit van Megadeth, Metallica en zo voort. Met songs die zo strak als een lineaal waren en met gitaarpartijen die als een potloodstreep langs die lineaal werden getrokken. En dat alles op een ondergrond die onder hoogspanning stond. Pure energie!
We dachten even dat al dat moois inmiddels verleden tijd was geworden en dat de metalliefhebber van toen inmiddels zijn haar heeft afgeknipt en zijn Harley ingeruild voor een Opel Cadet. Maar - in de woorden van Slayer - het bloed kruipt. En dus heeft Paul Gilbert, de gitarist van Racer X, misschien wel zijn haren verloren maar zeker niet zijn streken. Tijd voor GitaarNet om meneer Gilbert eens te vragen waar ie de brutaliteit vandaan heeft gehaald om met zijn maten, Jeff Martin (vocals), John Alderete (bas), Mike Szuter (extra vocals en gitaar) en Scott Travis (drums), zo heftig uit te pakken op het "The Whisky-album"...
Paul, binnenkort komt de nieuwe Racer X CD "Snowball of Doom" uit in Nederland. Namens de bezoekers van GitaarNet willen we je een aantal vragen stellen, want het beeld van 5 slecht geklede muzikanten die op een podium, in een club die "The Whisky A Go Go" (Hollywood, LA) heet, de authentieke kunst van de metal praktiseren, doet ons gitaristische hart weer een stukje sneller kloppen. Hoe hebben jullie die CD opgenomen?
Wel, dat hebben we op één en dezelfde avond gedaan. We wilden de CD in een aantal keren op verschillende avonden opnemen. Maar de Whisky was maar voor één avond beschikbaar. We hebben toen besloten om op één en dezelfde avond twee keer op te treden en op te nemen. We speelden dus twee shows die avond. "Is was LONG, LOUD and very fun!"
Jij hebt de CD gemixed en geproduceerd. Zat daar veel werk in of was het eigenlijk een kwestie van met verstand op nul de boel opnemen. Ik bedoel, de CD klinkt alsof ik er die avond in The Whisky zelf bij was. Niet overgemixed of -geproduceerd.
Tja, wat dat betreft zat het meeste werk in de voorbereidingen. Op een aantal van de oude songs kwamen harmonische gitaarpartijen van Bruce Bouillet voor en op de meer recente songs was wel sprake van veel "overdubs". Er kwam best wel veel bij kijken om dat live op te lossen.
Je had in The Whisky nog een andere gitarist naast je staan op het podium; Mike Szuter. Had hij nog wat solowerk?
Mike hadden we gevraagd voor rhythm-gitaar en background vocals. Een groot deel van het optreden was ie niet op het podium, maar was ie "off-stage". In de nogal verhitte omgeving was iemand zo goed om 'm koel te houden door de airconditioning een beetje op 'm te richten. Maar die airconditioning blies wel alle bladmuziek weg. Pech! Gelukkig was Mike een Racer X-fan en dus kon ie zonder bladmuziek perfect meedraaien met de band.
Hoe bereid je je eigenlijk voor als je een live CD moet opnemen? Speel je dan voorzichtiger of vergeet je dat als je eenmaal op het podium staat?
Valt mee. Ik wist dat we die avond twee keer konden optreden. Als ik tijdens een song zwaar de fout in zou gaan, dan was er altijd nog een herkansing tijdens het tweede optreden!
Jullie nieuwe CD is een authentieke en ouderwetse metalplaat. Dat hoor je niet vaak meer. Hoe staat het toch met de metal, is er sprake van een revival?
Tsja, die fantastische hardrock- en heavy metalbands waar ik mee ben grootgebracht hadden waanzinnig goede zangers en muzikanten. Ik denk niet dat die stijl een revival beleeft tenzij er weer eens bands verschijnen met mensen met het talent en de geschiftheid van een Eddie Van Halen, David Lee Roth, Bon Scott, Angus Young, Freddie Mercury en Brian May etc.
Ik begreep uit interviews dat je er met name van houdt om live CD's op te nemen. Waarom?
Het is altijd fantastisch om muziek te spelen met al je bandleden naast je. Het is een gigantisch gevoel om jezelf en je band tegelijkertijd een fantastische sound te horen neerzetten. Ik vind het stukken minder om muziek goed te laten klinken door te gaan "overdubben".
Je hebt ook lessen genomen aan de "GIT". Kun je ons daar wat over vertellen? Ben je daar in aanraking gekomen met metal of is dat juist iets dat je buiten je scholing hebt ontdekt?
Ach, ik speelde al heel lang voordat ik naar de GIT ging. Voordat ik naar die school ging had ik al een geheel eigen rock- en metalstijl. Maar ik veel geleerd op de GIT. Ik heb er geleerd hoe met muziektheorie om te gaan en bovendien is het een fantastische ervaring om op die school iedere dag met zulke waanzinnige en grote gitaristen te verkeren!
Je hebt trouwens een bizarre internet-site. Op die site heb je bijvoorbeeld zelfs een speciale pagina besteed aan de reden waarom je je haar hebt afgeknipt. Tony Macalpine heeft zijn lange haar ook al afgeknipt. Wat bezielt jullie? Of heb je je goeie geld belegd in de kappersbranche…?
Nee, als je lange haar er nog goed uit ziet, hoe het dan zo! Maar dat van mij begon een beetje een eigen leven te leiden. Door de war en zo. Geen land mee te bezeilen. Dus ik knipte het er maar af. En trouwens, voordeel is dat ik nu niet steeds mijn broek moet laten zakken om te bewijzen dat ik een jongetje ben…
Paul, nog even in een paar korte bewoordingen: wat is de kracht van metal?
Goeie heavy metal is "amazing", waanzinnig! Er zit zo'n GIGANTISCHE power in. Of je het nu speelt of er naar luistert, die muziekstijl geeft je een ongelofelijk goed gevoel!!!
Laatste vraag: ga je nog touren met Racer X en zo ja, kom je naar Europa. Je lijkt immers nogal gek op Japan…
We zijn inderdaad net klaar met een tour door Japan en Taiwan. We kleden ons tegenwoordig zelfs in "superhero-costuums"!!! De komende tijd touren we eventjes niet met Racer X omdat ik nu een andere plaat aan het opnemen ben. In de studio, jawel! Daarna gaan we met Racer X waarschijnlijk een nieuwe CD opnemen. Daarna ga ik lekker pitten. Misschien droom ik dan wel over een nieuwe tournee…!
Sweet dreams! En bedankt voor het interview.
Thank you!
top
Relevante links:
|
Direct zoeken op
