Welkom op het GitaarNet.
  • Interview met Patrick Mamelli

     ARTIKELEN Patrick mamelli


    "Dit overtreft al mijn muzikale verwachtingen."
    Interview met Patrick Mamelli
    door Dennis Jak
    2008
    Patrick mamelli

    Pestilence. Iedereen die ook maar een heel klein beetje verstand heeft van de wat extremere metalsoorten weet meteen over welke band ik het heb. Grote insprirator en bandleider Patrick Mamelli had na jaren vechten in de scéne de handdoek teleurgesteld in de ring gegooid om zich te richten op een nieuw en ander leven. Maar hij is terug met de band C 187 en een nieuwe cd genaamd Collision, die eind 2007 is uitgebracht. Daarbij gebruikmakend van bandleden waar menig gitaarnetter een moord voor zou doen. Lees hieronder het verhaal van een herboren muzikant die verteld over één van zijn grootste passies...muziek.

    Huidige band: C-187
    Bekend van:Pestilence
    C-187www.c-187.com/
    Info over zijn releases: Mascot Records

    Patrick mamelli
    Patrick Mamelli

    »» Hoe voelt het om na jaren weer in het middelpunt van de belangstelling te staan?

    Hahaha, goeie vraag. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo´n persoon die graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Ik vond de rust in de afgelopen jaren best wel lekker. Geen interviews, shows enmuziek on ma mind. Maar goed, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu ben ik er wel weer klaar voor om dit toffe product te vertegenwoordigen. Ik heb echt weer zin om over muziek te babbelen, te componeren en live te performen!

    »» Sta je op dit moment veel pers te woord en is er ook interesse vanuit het buitenland?

    Best wel veel kanalen zijn geinteresseerd in C-187. Dus hiervoor heb reeds ik de nodige kilometers afgelegd om het product persoonlijk toe te lichten. Dan denk ik aan Nederland, Frankrijk en Italie. Voor telefonische interviews heb ik al gesproken met pers uit Duitsland, Scandinavië en de U.S.A. En nu met al die webzines, zal het alleen nog maar groeien, die interesse. Wat eigenlijk alleen maar goed is. Dat betekent dat we niet ongezien en ongehoord blijven.

    »» Hoe zou je de stijl omschrijven van C-187?

    Jazzmetal from hell is het al eens genoemd. Zelf zou ik het omschrijven als contemporary fusion metal.De muzikanten, Sean, Tony en J.J., die aan deze cd hebben gewerkt, brengen natuurlijk al hun kennis met zich mee die ze in de afgelopen jaren hebben vergaard met het spelen van hun eigen muziek in Cynic, Atheist en B-Thong (en div. projecten).

    Zelf heb ik (theorie)les gevolgd van verschillende jazz muzikanten in Enschede. The Realbook en dat soort dingen speelde ik dan. Verder heb ik me verdiept in de Allan Holdsworth theorie. Deze invloeden kun je natuurlijk ook terugvinden op de cd in mijn gitaarspel en soli.

    Verder: we hebben de cd opgenomen volgens het free jazz principe. Dit betekent dat we vooraf eigenlijk niet zoveel hebben afgesproken m.b.t. de songs. Enkel het geraamte (de progressies, riffs en lengte van bars) stond vast. Dus het is een heel spontaan album geworden.

    »» Waar staat de bandnaam voor?

    Het is een (Amerikaanse) politiecode voor murder in the first degree. Ik wilde eigenlijk geen echte "metal" naam, maar wel heftig en makkelijk te onthouden. Verder ziet het logo er natuurlijk supertof uit.Lekker kort en makkelijk in het gehoor liggend, dat is het.

    »» Heb je je nummers bewust een bepaalde richting op geschreven?

    Nee. Het is een logisch gevolg van mijn kennis van het instrument. De Pest-stijl riffing was natuurlijk al door mij ontwikkeld. Dus die vindt je zeker terug bij het componeren van de C-187 muziek. Maar door het gebruik van (distorted) jazz akkoorden is het wel een andere richting opgegaan.

    Ook het ontkoppelen van de baslijnen van de gitaarlijnen is metal onorthodox. Vaak in metalmuziek is het zo dat de basnoten bijna exact hetzelfde worden gespeeld als de gitaarnoten. Unisolo gespeeld. Maar door de kennis van jazz akkoorden kun je dus bijvoorbeeld de bas(root) heel anders implementeren. Hierdoor klinkt een gitaarakkoord heel anders en krijg je dus een andere klankkleur.

    »» Het is zeker geen deathmetal plaat geworden. Is dit bewust gedaan en zo ja waarom?

    Tja, nogmaals, ik heb natuurlijk veel bijgeleerd. Ik zou het, voor mij persoonlijk, een achteruitgang vinden om weer terug te (moeten) gaan naar de good ol' Pestilence style playin'. Met alle respect voor die songs maar je ziet Kimi Raikkonen ook niet in een 2005 F1 ferrari performen. Je wilt natuurlijk ook voor jezelf zo veel mogelijk nieuwe dingen gebruiken die je hebt geleerd in de loop der jaren. Je groeit gewoon als muzikant. Andere muzikanten zullen dit zeker beamen. Ook omdat ik helemaal niet meer in de metalscene heb gerouleerd ben ik waarschijnlijk hierdoor ook niet meer beïnvloed door die stijl. Vroeger luisterde ik eigenlijk alleen maar naar (death)metal totdat ik Sean en Paul leerde kennen op een van onze tours met Death. Die gasten hebben me eigenlijk de ogen geopend muzikaal. Zo leerde ik muziek kennen van Holdsworth, Trilok Gurtu, Vinni Colaiuta, Steve Coleman en andere muzikanten die wat hebben betekend voor de (jazz)muziek.

    »» Je stond destijds bekend als een uitgesproken persoon die niet bang was om tegen wat schenen te trappen. Je bent ondertussen iets ouder geworden en hoe kijk je terug op jezelf in die tijd?

    Kijk, je moet leren van je fouten. Die heb ik ongetwijfeld gemaakt. Sommige dingen hebben in retrospect geen nut gehad om gezegd te worden. Soms was het moeilijk om me te beheersen en liet ik wel eens wat ventileren wat mij niet aanstond. Het is nu gelukkig niet altijd meer zo noodzakelijk om mijn eigen mening te uiten. Dus dat "stir up shit" verhaal gaat niet meer voor mij op. Het is soms gewoon moeilijk om zoiets persoonlijks als muziek los te laten op muziekliefhebbers en platenmaatschappijbobo's en dan moeten dealen met kritiek, musicbussiness politics en media. En dan kwam ik soms wat cynics uit de hoek……

    »» Ben je veranderd en op welke manier?

    Ik ben "married with children" en mijn 2 zonen Gianni en Mauro hebben mij m'n ogen geopend voor wat het belangrijkst is in het leven. En dat is niet muziek. Dat is het altijd wel geweest in het verleden…..

    In muziektaal: Vroeger nam ik het veel te nauw, muzikaal gezien. Het moest alleen die stijl zijn of die stijl.Door die gedachte deed ik zelf ook aan "in hokjes denken". Collision is een bevrijding van dat alles. Ik hoef geen specifieke stijl meer te volgen om heavy songs te schrijven. C-187's stijl is niet echt goed meer te omschrijven behalve rauw, gemeen en hard.

    »» Belangrijker nog voor lezers van gitaarnet, hoe verhoudt je spel zich nu in vergelijk met de laatste periode van Pestilence?

    Ik heb met tussenpozen van soms wat maanden, jaren niet meer gitaar gespeeld. Het duurde dan ook best wel weer een tijd om weer die stretch soepelheid terug te krijgen. Ik begrijp de akkoorden wat beter nu zodat ik me dus ook beter muzikaal kan uitdrukken. Verder is de riffing niet meer zo a-tonaal of in muziektermen te spreken, zo dimminished. Verder heeft de Allan Holdsworth instructie dvd mij erg geholpen. Zijn manier van denken wat muziek betreft is zo geniaal dat ik er niet over uit gesproken raak.Dit heeft mij zeer beïnvloed in mijn gitaarspel. Vroeger waren het enkel octaaf of tweevinger akkoorden. Je kunt het niet eens een akkoord noemen omdat je in ieder geval 3 noten nodig hebt maar dat terzijde.

    »» De cd heb ik aandachtig beluisterd en ben onder de indruk. Het is een toegankelijke plaat geworden zonder afbreuk te doen aan de technische mogelijkheden van de individuele spelers. Hoe zie jij dit?

    Dat vind ik ook…… hoewel ik sommige reviews lees op het internet…..die doen mij nog steeds verbazen.Naast de persoonlijk mening (van recensisten) die zij mogen hebben natuurlijk, vraag ik mij echter af watze nu daadwerkelijk van de theorie en inhoud van deze songs hebben begrepen. Dan blijft enkel de smaak over en dat is niet eerlijk tegenover de nog niet luisteraars van het product. Tevens wordt er altijd vergeleken met Pestilence.

    »» Op Collision hoor ik dat de lijnen van spheres doorgezet worden, met name in de solohoek. Toch vind ik dat het bij deze plaat allemaal meer op zijn plek valt en de stijl beduidend anders is terwijl je duidelijk hoort dat jij achter het stuur zit. Wat zie jij als kenmerkend van je eigen gitaarspel?Eerst over de cd; het doorzetten van de lijnen Spheres, voelt alleen zo omdat ik het ben die de gitaar speelt. Ik heb nu eenmaal die manier van phrasing en nootkeuze (die pest-style)…..wat mij muzikaal onderscheid van andere muzikanten. Die stijl gebruikte ik ook op Spheres. Alleen nu gebruik ik het als een onderdeeltje en niet meer als het enige middel.

    Wat de solo's betreft ben ik het niet eens met de vergelijking.Ik speel nu echt heel anders. Andere keuze van noten. Veel meer legato. Het gebruik van de gitaarhals meer horizontaal dan verticaal wat mij laat mij uitkomen op andere plaatsen op de neck hebben mijn stijl echt geopend.

    »» Ik heb thuis wat cdtjes van Allan Holdsworth en hoor invloeden van deze gitarist voorbij komen. Kan dat kloppen en zo ja waarom juist Holdsworth?

    Allan is gewoon uniek en geniaal. Hij is het Orakel, de openbaring………..Soms weet je gewoon dat iemand heel ver is en zijn muziek raakt me gewoon in m'n ziel. Dus ik ben wel een beetje veel door hem beïnvloed. Kan ook niet anders alles je dat enkel constant luistert. Alhoewel ik nooit zijn level zal evenaren ga ik wel m'n uiterste best doen.

    »» Luister je nog steeds veel naar fusion en progressieve jazz/rock?

    Jazeker. Die muziek is tijdloos en nog steeds geniaal en net als de klassieke meesters nog steeds ongeëvenaard. Naast fusion luister ik ook naar gangstarap vanwegen de duistere sfeer en goede beats.Dan denk ik voornamelijk aan Daz en Kurrupt. Check RAW. Maar ik luister ook wel naar dingen zoals Aphex Twin, Mudvayne, Dim Mak of Emmure.

    »» Zie je dit ook als inspiratiebron in je spel? Speel je bijvoorbeeld met ceedees mee?

    Ja hoor. Vooral de ritmes en chord changes zijn voor mij interessant. Nee, meespelen doe ik niet. Dan verliest het voor mij de charme. Maar goed als je er veel naar luistert is het wel heel makkelijk om erdoor beïnvloed te raken. Dat gebeurt gewoon. Maar ik speel eigenlijk nog steeds te weinig.

    »» Je hebt deze keer de gehele plaat geproduceerd. Hoe is dit bevallen?

    Goed. Het zijn toch wel mijn composities en je hebt een voorstelling van hoe iets moet gaan klinken. Dan heb je enkel nog iemand nodig om te engineeren. Dat heeft Moos echt heel goed gedaan. Het klikte direct en hij begreep waar ik naar op zoek was qua sound en balans. En ik leer weer meer over studio recording. Hij vond het wel een van zijn interessantste samenwerkingen. Als je ergens iets van opsteekt is dat mooi meegenomen. Ik ben weer een ervaring rijker. En volgens mij klinkt de mix echt goed. De basis was gelegd voor Hansen.

    C 187

    »» Mij valt op dat de drums en zang vrij hard in de mix staan en de gitaren iets meer naar achteren staan. Heb je hier bewust voor gekozen?

    Voor deze muziek werkt deze mix, volgens mij, het beste. Je wilt een cleane sound die goed uitgebalanceerd is en tevens heavy. De drums zijn heel belangrijk en samen met de bas dragen zij het ritme. De pulse. Omdat Sean's spel zo goed is moesten we al zijn ghostnotes en fills goed tot zijn recht laten komen. De gitaar kan deze track makkelijk ondersneeuwen wat natuurlijk niet de bedoeling is.De zang is ook heel erg belangrijk. Dus deze moet prominent aanwezig zijn zodat je, net als in popmuziek, een echte frontman hebt. J.J. doet z'n ding zo goed ( hij is een echte first-taker) dat ook hij z'n plaats moet hebben in het geheel.

    »» Welke verschillen zijn ertussen je gitaargear tijdens Spheres/Pestilence en tegenwoordig met C-187?

    Op Spheres gebruikten we voornamelijk de Zoom als effectprocessor omdat ie juist zo weinig gebruikt werd in (death) metal. Het smerige, dunne, net niet sound, was de perfecte bAllans voor Spheres. Veel runs en a-tonale dissonante akkoorden konden zo toch hoorbaar blijven en niet opgaan in de brei.Magnus speakers (Marshallkloon) maakten het geluid af.

    Ik speelde trouwens toen nog niet op m'n Steinberger (model GM-7Ta). Nu bestaat mijn set-up uit een Engl pre-amp (Modern Rock) en als effectprocessor de Rocktron Multivalve (met tubewarmth). Speakers zijn 2x 80W Gallien Kruegers. Verder speel ik live ook met een 7 snarige Bo-El gitaar van Huub boels. Een echte vakman.

    »» Gebruik je weer gitaarsynths op dit album (op Spheres werd hier gebruik van gemaakt)?

    Nee, op Collision gebruik ik helemaal geen g-synths. Ik raakte teveel afhankelijk van het ding en het was niet meer een middel maar enkel het doel. Ik doe nu alles gewoon met m'n Rocktron en voor de swelling gewoon een volume pedal.

    »» Ga je ook live optreden met deze band?

    Ja , dat is een vereiste om dit live te kunnen spelen. Met niemand anders zou dit kunnen lukken. Hierdoor ben ik natuurlijk wel afhankelijk qua tijd en plek van de boys om op het podium te staan en te performen. Maar hierdoor is het natuurlijk wel altijd speciaal waneer je dan wel samen kunt spelen. Gelukkig heeft iedereen de tijd gevonden om in februari 2008 als C-187 te kunnen gaan touren. Het zal echt waanzinnig worden om
    et deze gasten het podium te delen.

    »» En met welke gear ga je dan on the road?

    In ieder geval met mijn huidige set-up gecomplementeerd door een Engl stack. Ed (mascot records heeft een hele mooie backline). Waarschijnlijk zal die wel gebruikt worden. Engl staat bekent om de heavy distortion en toch een cleane sound. Marty Friedman heeft volgens mij ook op deze backline gespeeld en was er zeer van onder de indruk. Ikzelf zie zeker potentie in deze set-up. M'n Steiny en Bo-El gaan natuurlijk ook mee.

    »» Je hebt gekozen voor specifieke medemuzikanten. Met name ook vanwege het niveau. Waarin blinken deze heren uit?

    Hahaha…in het improviseren. Ze beheersen hun instrument gewoon en blinken daar dus in uit.Sean speelt zelf ook nog diverse andere instrumenten waardoor hij ook nog eens alles vanuit een ander perspectief kan benaderen. Choy is ook een percussionist en voelt daarvoor het ritme met een dieper bewustzijn dan wanneer hij alleen basdenker zou zijn. J.J. is een echte mitrailleur, gewapend met zijn ritmische phrasing van woorden is hij uniek van stijl en sound.

    »» Klikte het persoonlijk ook goed? Zo goed dat er wellicht een tweede cd in dezelfde bezetting zou kunnen komen?

    Als de interesse er is en de platenmaatschappij is tevreden over het product en de sales heb ik een optie om nog een cd op te nemen voor C-187. Uiteraard zal dit alleen kunnen met de huidige line-up, mede omdat het persoonlijk ook super klikte. Iedereen had/heeft respect voor elkaar als muzikant en als mens. Dat is heel belangrijk voor een goede samenwerking. Ik kende Sean en Tony al een beetje maar als je elkaar 13 jaar niet hebt gezien is het maar afwachten hoe iedereen gegroeid is.

    »» Hoe is de samenwerking met Mascot?

    Die is erg goed. Het is een echte indie en heeft nog oog voor de artiest. Mijn samenwerking met Ed en Evert verloopt zeer soepeltjes. Ik kan echt m'n ding doen en ik word niet in een bepaalde richting geduwd qua sound, inspiratie en creativiteit. En da's mooi! De cd komt wereldwijd uit en dat is de icin' on da cake!

    »» Wat is je doel met C-187?

    Goede muziek maken en gewoon plezier hebben met optredens en de boys. Gewoon ongedwongen en zonder stress nieuwe tracks maken en dit kunnen delen met geïnteresseerden.

    »» Je zal vast wel eens gedroomd hebben over de perfecte band met de perfecte bezetting. Zit je daar nu in?

    Kan ik heel kort over zijn. Dit overtreft al mijn (muzikale) verwachtingen. En daar gaat het om!!!

    top



Back to top