|
| Marty Friedman |
Sofitel Den Haag, zondag 16 februari 2003, 15.15 uur. We staan voor de deur van het hotel en kunnen maar niet begrijpen dat wij in dit achenebbisj hotel met een van de grootste gitaristen van het moment hebben afgesproken. Als iemand als Marty Friedman Nederland aandoet dient ons inziens de premier toch echt effe plaats te maken zodat Marty zijn bezoekers in het Torentje kan ontvangen...
In de coffeeroom op de tweede etage van het hotel is een fotografe foto's van Marty aan het het nemen achter de bar. Marty heeft een gitaar van Ibanez omhangen. Een in het hotel aanwezige importeur van Ibanez legt uit dat Marty in onderhandeling is met Ibanez. "Ach als ie toch groot is in Japan, dan kan ie toch net zo goed een japanse gitaar bespelen?" zegt de importeur van Ibanez.
Klinkt logisch. De fotografe lijkt echter niet alleen in opdracht van Ibanez foto's aan het schieten te zijn. Na de shoot laat ze zichzelf vereeuwigen met de "kleine grote man". Marty gaat op zijn tenen staan om net zo groot te lijken als de fotografe, die zojuist een arm om zijn schouders heeft gelegd. Daarna vraagt ze Marty om zijn naam op haar gitaar te schrijven en om iets leuks in haar Marty-soloboekje te schrijven. "What's your name?" vraagt Marty. "Petra", zegt ze en Marty schrijft op: "Petera". De grote kleine man beseft dat ie een schrijffout heeft gemaakt en schrijft er nog wat dingetjes bij. Petera is zielsgelukkig en de Ibanez-importeur verzucht dat Marty een idool van hem was en dat ie hem nu toch maar toevallig in het eggie mag spreken.
Marty maakt iedereen gelukkig en laat alles zeer relaxed over zich heen komen. Hij is aan het touren - promo-toeren wel te verstaan - voor zijn nieuwe CD "Music for Speeding". Een erg goede CD waarop Marty zich van zijn beste kant laat horen. "Kanten", zou ik moeten zeggen want de CD is erg divers doordat ballades met speedy stukken worden afgewisseld.
Hij is sowieso erg goed bezig de laatste tijd. Op de CD "Warmth in the Wilderness" heeft Marty een prachtige song met Melle Vasquez opgenomen. Die CD - waarop vele bekende gitaristen als Steve Vai e.d. spelen - is een tribute CD voor Marty's vriend Jason Becker. Jason Becker lijdt aan de spierziekte "ALS" en zit momenteel in een rolstoel. Uit de bijdrage van Marty voor die CD blijkt dat ze echte "pals" waren. Zelden zo'n goeie song gehoord!
Maar goed, de fotografe heeft inmiddels in zeer gelukzalige staat de lift naar de lobby genomen zodat wij Marty een aantal vragen kunnen stellen.
He Marty, how are you doin'?
Great! You?
Dito, zeker na het horen van je nieuwe CD "Music for Speeding"! Hoe kom je op die titel?
Ik hou er van om met de muziek die op mijn nieuwe CD staat auto of motor te rijden. Beetje touren met de auto en liefst een beetje hard. Daar past deze muziek prima bij.
Kan ik me iets bij voorstellen. Maar er staat niet alleen speedmusic op. Hier en daar zelfs een prachtige ballad. Iets voor de parkingspot?
Nee, dat heeft meer te maken met het feit dat ik afwisseling op mijn CD wil. Een CD moet mensen onderhouden en dat doe je het beste door verschillende stukken muziek op die CD te zetten. Van die afwisseling houd ik zelf ook.
Ga je daar dan berekenend mee om? In die zin dat je bij jezelf denkt dat je nu eens zo'n stuk en dan weer zo'n stuk moet componeren?
Nee, zeker niet! Ik zet mijzelf er niet toe om te componeren. Ik kan niet onder druk of in opdracht componeren. Ik hoor daarentegen voortdurend muziek in mijn oren. Kleine melodieuze lijnen. Ik hoor de hele dag muziek. Zelfs terwijl ik met jou zit te praten. Er is voortdurend muziek tussen mijn oren. En daarvanuit componeer ik mijn muziek.
Hoe heb je dat gedaan met "Gimme a dose", het eerste stuk op "Music for Speeding"?
Zoals ik het zei: ik hoor zo'n stuk eerst in gedachten en daarna probeer ik het vast te leggen. Zo heb ik dat bij "Gimme a dose" ook gedaan. "Gimme a Dose" deed me trouwens een beetje denken aan AC/DC. Misschien is onbewust AC/DC een inspiratiebron voor dat stuk geweest.
Maar ik kan me voorstellen dat je in gedachten slechts ideeen krijgt en dat je bovendien steeds de helft vergeet.
Ja, ik vergeet meer dan de helft. Jammer. Maar "Gimme a Dose" hoorde ik in gedachten en ik heb dat stuk 1 - op - 1 op CD neergezet zoals ik het in gedachten hoorde. Zo'n stuk vormt zich eerst in mijn hoofd en daarna probeer ik wat in mijn hoofd zit integraal over te zetten op CD of andere geluidsdrager.
En hoe zit dat dan met de partijen van andere muzikanten?
Die hoor ik ook in mijn hoofd. Ik heb een eigen wijze van muziek opschrijven. Dat doe ik niet in noten of maten. Wat ik hoor schrijf ik op eigen wijze op en daarna geef ik zo'n stuk papier aan een toetsenist of andere musicus. Daarbij vertel ik hem hoe ik het wil hebben.
Wanneer ben je trouwens gitaar gaan spelen?
Ik zal zo'n 14 jaar oud zijn geweest. Ik was gek op rock 'n roll een een waanzinnige Elvis-fan. Maar de reden waarom ik echt gitaar ben gaan spelen was Kiss. Dat vond ik toen fantastisch.
Dus jij hebt nu ook een tongue-extension?
Eh, … nee, was dat de gitarist van Kiss trouwens?
"…"
Ik weet het ook niet. Maar Kiss was een favoriet. Ik ben door Kiss echt gaan gitaarspelen. Toen ik ze zag spelen dacht ik: "Dit wil ik ook!" En de Ramones…
De Ramones???
Ja!
Daar kijk ik van op. De Ramones zijn toch alleen maar met een noodgang barree-akkoorden op en neer aan het schuiven?
Ja, maar dat is ontzettend moeilijk! Daar leer je heel veel van.
Hmmm, zo heb ik de Ramones nog nooit bekeken.
Bekijk ze wel zo. Is erg goed voor je gitaartechniek.
Over gitaartechniek gesproken, hoe ontwikkel jij je techniek?
Niet.
Niet?
Dat is ook niet helemaal waar, maar ik ben niet iemand die urenlang aan het oefenen is. Tijdens deze promo-tour komt het daar gewoonweg niet van. Ik ben alleen maar interviews aan het geven en photoshoots aan het doen.
Sorry Marty…
… maakt niet uit, doe ik graag voor de lezers van Gitaarnet. Ik ben ook niet zo'n student. Ben ik ook nooit geweest. Ik heb leren gitaarspelen door het te doen. Ik heb nooit constant toonladders gespeeld of de solo's van anderen nagespeeld. Dat zou ik ook niet eens kunnen.
Maar toen je bij Megadeth ging spelen moest je toch de solo's van je voorgangers uit je hoofd leren?
Ja, maar wel op de Marty Friedman-wijze. De fans van Megadeth wilden natuurlijk de hen bekende solo's horen tijdens optredens en dus heb ik die ingestudeerd…
En toen was je twee jaar verder…
4 weken
4 weken?
Ik heb er mijn eigen ding mee gedaan. Ik speel geen fingertapping of tremelo. Maar ik heb mijn eigen techniek om die aparte technieken op te vangen. De solo blijft gewoon herkenbaar.
En hoe doe je dat met je eigen stukken?
De solo's die ik op "Music for Speeding" heb gespeeld zijn half gecomponeerd en half geimproviseerd. Omdat het publiek de solo's van de CD echter steeds weer willen terughoren, moet ik de solo's die ik op die CD heb gespeeld naderhand instuderen. Klinkt raar, maar ja, dat is hoe dat gaat…
Marty, heb je nog adviezen voor de bezoekers van Gitaarnet.nl? Hoe kunnen zij net zo'n goede gitarist als jou worden?
Wat het allerbelangrijkste is, is dat gitaristen niet te veel moeten studeren. Dan wordt het namelijk werk. Niet de hele tijd die toonladders studeren maar gewoon fun hebben. Bovendien moet je blijven volhouden. Altijd blijven volhouden. Niet door te studeren maar door heel veel te spelen. Dingen te spelen die je leuk vindt. En … geen drugs gebruiken!!!
Iets anders, ik was zeer zwaar onder de indruk van je bijdrage op de CD "Warmth in the Wilderness". De tribute CD voor je vriend Jason Becker. Je song "The Brightest Star of All" is een van de mooiste songs die ik ooit heb gehoord.
Thanks! Ik heb de song opgenomen met Melle Vasques. Melle heeft gitaarles van me gehad en speelt nu voor "Pink", een artiest die op het moment een hit heeft met het nummer "Family Portret". Melle heeft ook voor Cindy Lauper en Nancy Sinatra gewerkt. We hebben het stuk ooit eens in 1997 opgenomen.
Het is een prachtige song. Waarom doe je niet mee met zang? Je nieuwe CD heeft ook geen zang.
Misschien doe ik dat nog eens. Maar dit is hoe ik mijn CD wil hebben. Het heeft zo helemaal de spirit van Marty Friedman.
Hoe gaat het trouwens met Jason Becker?
Steady, en dat betekent dat het OK is. Hij werd 12 jaar geleden door ALS, een spierziekte, overvallen.
Klote
"The Brightest Star of All…"
Prachtige song…
…voor een prachtig mens
top
Relevante links:
|
Direct zoeken op
