JOHN SCOFIELD

JOHN SCOFIELD

Je noemt je band een "Jamband". Proberen jullie elkaar vaak te verrassen en komt daar humor bij kijken?
Ja! Ik doe niet mijn best om grappig te zijn ofzo, maar na een tijdje realiseer je je dat humor en 'light hartedness' de muziek, en de atmosfeer, echt helpen. Als je muziek te serieus neemt, maakt het je gek. Je kunt het beter wat losjes spelen, zodat je er ook zelf meer plezier in hebt.

Hoeveel vrijheid heb je op het podium?
Het is niet zo dat we helemaal vrij spelen.De nummers zijn van tevoren uitgewerkt. Sommige nummers hebben minder structuur dan andere, 'the're kind-a-vampie'. Het arrangement wordt dan vaak op het podium gemaakt; ik zeg dan: 'drums' en de drummer speelt dan bijvoorbeeld acht maten, vervolgens: 'slaggitaar' etc. De lengte van de solo in die nummers ligt dan ook helemaal open, als het goed voelt ga ik gewoon door.

Je hebt het album "Überjam" opgenomen na twee jaar intensief toeren.
Ja. Maar het is niet gepland in de zin van: "We gaan twee jaar wachten", het gebeurde gewoon.Ik nam een funky plaat op, getiteld "Bump", waarna deze band bij elkaar kwam. Ik heb eerst nog een studioalbum gemaakt ("Works For Me"). Na twee jaar samen spelen was het tijd voor een nieuw album.

Kun je wat zeggen over de ontwikkeling van je eigen stijl?
Ik wil nog steeds jazz standards uitzoeken en spelen, akkoorden progressies uitzoeken etcMaar tegelijkertijd hou ik van andere stijlen, zoals funk. Als kind speelde ik funk in bands, die twee muziek gebieden hebben altijd naast elkaar gestaan. Aan de ene kant jazz/rock , jazz/funk en aan de andere kant het meer 'straightahead jazz'-werk. Mijn stijl zit daar wat tussenin.

Op welke manier heeft de stijl waarin je speelt invloed op de manier waarop je gitaar speelt?
Met deze band ben ik veel meer 'into effects', ik probeer steeds weer een verschillend gitaargeluid te creëeren. Ik let veel meer op de ruimte waarin ik mijn solo's plaats. Deze muziek is ook meer een groepsprestatie. Wanneer ik 'straightahead jazz' speel, speel ik waarschijnlijk veel meer noten, en heeft mijn gitaargeluid meer dezelfde toon.

Over je stijl van soleren: het wordt weleens een 'gebroken stijl' genoemd, door je manier van timing.
Ja, ik probeer altijd wat te spelen met het ritme. Het komt ook doordat ik met ik heb altijd meer van saxofonisten dan van gitaristen gehouden heb. Ik heb dus veel naar saxofonisten geluisterd en dan vooral naar de manier hoe ze de muziek 'openbreken'.

Wat is dat toch met saxofonisten? Ik heb Mike Stern ooit gesproken; die is bijvoorbeeld helemaal gek van John Coltrane.
In jazzmuziek zijn de beste improviserende spelers altijd de 'hornplayers' geweest. Het is een heel expressief instrument. De gitaar is ook een wat 'jonger' instrument, zeker op het gebied van soleren. Toen de jazz echt begon, in de 30er jaren, werd de elektrische gitaar nog niet gebruikt als soloinstrument. De saxofoon kan heel expressief zijn, en de rol van zanger vervullen. Iemand die die expressie met zijn gitaar bracht, is Jimi Hendrix, maar dat was pas veel later.

Heb je je daarnaast ook bezig gehouden met het stelen van licks, van andere gitaristen?
O ja, zeker, ik heb licks gestolen van andere gitaristen vanaf het moment dat ik begon met spelen.Maar toch was ik altijd meer geïnteresseerd in 'hornplayers', ik was in de eerste plaats ook een echte 'jazz fan', en daarna pas een 'gitaar fan'. Natuurlijk luisterde ik naar alle grote jazzgitaristen, en soms dacht ik van 'wow, I gotta figure that out'. Toch heb ik nooit echt geprobeerd om precies zoals iemand anders te spelen, simpel en alleen omdat dat te moeilijk was.

Door het luisteren naar vooral tenorsaxofonisten zoals Sonny Rollins, Charlie Parker of John Coltrane en het inzicht dat ik niet kon spelen zoals bijvoorbeeld Jim Hall , George Benson, Pat Martino, of Wes Montgomery heb ik mijn eigen stijl ontwikkeld.

JOHN SCOFIELD

Wat kan een gitaar aan jazz geven dat een saxofoon niet kan?
Het heeft zijn eigen geluid, je kunt akkoorden en melodielijnen afwisselen, de sustain in het geluid... Begrijp me goed, ik hou van de gitaar! Het is niet zo dat als ik zeg dat ik meer naar saxofoonspelers luister, het betekent dat ik niet van de gitaar hou. Wes Montgomery en Jim Hall zijn een van mijn favoriete jazzmuzikanten ooit. De innovaties op gitaar kwamen echter uit de rock; Jimi Hendrix, Jeff Beck. Het blijft boeien hoeveel verschillende geluiden je kan krijgen met hetzelfde instrument.

Over Hendrix: we hebben onlangs een artikel geschreven over de rol van Hendrix nar aanleiding van zijn 60e verjaardag. We vroegen een aantal Nederlandse gitaristen naar Jimi's invloed op hen als gitarist. Op welke manier heeft hij jou beinvloed?
Toen de eerste "Jimi Hendrix Experience" plaat uitkwam, zat ik op highschool en ik speelde al gitaar. Ik luisterde naar Clapton, naar blues. Toen hoorde ik die plaat en 'I just wore that record out, its all I listend to!'. Ik ging naar een concert in New York en het was zo goed dat 'I gave up playing rockguitar'. Ik dacht: ik kan dit nooit, misschien heb ik nog een kans in de jazz, als ik maar genoeg oefen.

Waar doel je dan op, zijn techniek of wat anders?
Nee. Het gaat om de soul, ook de bezieling waarmee hij speelde. De soul die Hendrix uit zijn gitaar kreeg, zou ik nooit kunnen evenaren, dat zag ik meteen.

Over die nieuwe stijlen op Überjam. Heb je veel geluisterd naar 'nieuwe muziek', zoals jungle , hip hop etc?
Nee, niet zo veel. Ik bedoel, ik luister niet naar die muziek op de manier zoals ik deed toen ik jong was. Ik ben er in geïnteresseerd, zeker, maar ik heb me er niet echt in verdiept.

Als een hiphop band je zou vragen om een solootje weg te geven, zou je dat doen?
Hangt af van de hiphop band, maar ik hou van die muziek, het is echt een uitbreiding van rythm and blues. Die rythm and blues die je hoorde toen ik opgroeide en toen ik me echt in de muziek verdiepte, en studeerde. Het klinkt dus bekend, hoewel ik geen expert ben in hiphop. Het geluid en de techniek in de studio, met samples, is wel nieuw. Wij gebruiken het ook, dat is wel verschillend van de manier waarop ryhtm and blues platen waren gemaakt. Maar de 'grooves', daar kon ik me meteen in vinden. 'I feel at home with it'. Ik vind rap muziek echt fascinerend, het is uniek, een echte uitbreiding op oudere muzieksoorten.

En andere 'grooves' zoals jungle en ambient?
Ja, het is een andere groove, maar het is 'speeded up'. Als je het langzamer maakt is het weer herkenbaar. De progressie is altijd afgeleid van de oude muziek, als jazz muzikant herken ik altijd de akkoorden progressie. Het enige dat nieuw is is de techniek, de sampling.

De grooves van Überjam, help je mee om ze te maken?
Nee, mijn band is jonger en zij maken de samples. Omdat ze jonger zijn, zitten ze toch meer in die muziek dan ik.

Wat is jouw input daarin?
Ik zeg of ik het mooi vind of niet, meestal vind ik het mooi, en dan speel ik mee.....

BONUS VRAGEN

Op het GitaarForum hebben we lezers de kans gegeven een vraag aan JOHN SCOFIELD te stellen. De vraag is gesteld door Forum-lid 'Rutger':

Waar is de echte oude Scofield gebleven???
Ik hou van deze elektronische muziek en wat we er nu mee doen, maar ik hou ook van 'straightahead standards'. Ik ga zeker nog een plaat maken met alleen standards. Voordat het zover is, ga ik de studio in om nog een plaat met deze band te maken

top

 Relevante links: