Jim Volk

Jim, wanneer speelde je voor het eerst gitaar en van welke gitaristen leerde je veel?
Toen ik nog een jochie was, had ik al een gitaar in mijn handen. Ik was 2 jaar toen ik voor het eerst de Beatles hoorde spelen en ik speelde alles wat een kind van mijn leeftijd maar kon krijgen. Overal in ons huis lagen gitaren en banjo's, waar ik dan ook dankbaar gebruik van maakte. Er ging echter heel wat tijd over heen totdat ik er wat zinnigsop kon spelen. Mijn voorbeelden zijn talloze, behalve de Beatles waren dat nog alle bekende muzikanten uit die tijd.

Heb je gitaar gestudeerd of ben je een autodidact?
Als kind heb ik wat beginnerslessen gehad, na het 1ste lesboekje startte ik meteen met het grote Beatles Complete gitaarboek. Het echte gitaarspelen heb ik echter zelf ontwikkeld door naar allerlei platen te luisteren. Dus je kunt me gerust een autodidact noemen.

Wat is het grote verschil met je eerder uitgebrachte cd's?
Melodies and Monologues, Woods en Metals zijn cd's die in de jaren '80 zijn uitgebracht.Qua opnametechniek kun je ze natuurlijk niet meer vergelijken met wat er nu allemaaltechnisch mogelijk is. Maar de composities uit die tijd waren helemaal niet slecht, daarom heb ik ook 2 nummers van die cd's op Blue Wheels gezet, omdat ik ze nu nog steeds koester.

Welke gitaren gebruik je?
Een Alvarez Yairi DY 62 en een Fender Telecaster uit Japan. Ik heb goede ervaringen met Japanse instrumenten en bovendien ben ik gek op Japans eten. Dan heb ik nog een akoestische slide gitaar die er niet uitziet maar een prachtig warm geluid heeft.

Gaat componeren je gemakkelijk af, of is dit een langdurig proces?
Sommige composities vallen als een puzzel in elkaar en die heb je dan ook zo klaar, maar voor sommige stukken is het componeren een langdurig proces, waar je soms maanden aan moet werken en ideeën moet uitbroeden.

Welke stemmingen gebruik je?
Over het algemeen een standaard stemming, maar ook wel een dropped D en zeker de DADGAD stemming. In elk geval moet het een stemming zijn waar ik in improviseren kan. Ik houd er toch wel van om een goede basis te hebben, waarin ik vrij ben om te doen en laten wat ik wil en me niet druk hoef te maken over moeilijke schema's. Het gitaar spelen is voor mij een echt avontuur waar ik met ziel en zaligheid op kan storten en erook heel veel plezier aan beleef.

Je bent een erg veelzijdige gitarist maar ook een goede zanger, voel je meer gitarist dan zanger?
Ik ben zeer zeker een raszuivere gitarist, daar ben ik mee geboren en groot geworden, het zingen is een leuke bijeenkomstigheid, wat vooral onder de douche tot uitdrukkingkomt...

Ben je een spiritueel persoon die zich erg inleeft wat er in de wereld leeft?
Iedere artiest die geen spirituele instelling of betrokkenheid zegt te hebben, houdt zichzelf voor de gek en die zou ik zeker wel wat egoïstisch durven te noemen. Ik ben iemand die graag voor publiek speelt en ik ben er trots op te zeggen dat ik van die wederzijdse uitwisseling van emoties geniet. Muziek maken is voor mij een morele genoegdoeningen uitwisseling van liefde van het zuiverste soort en het is ook een roeping voor mij.Muziek drukt voor mij uit hoe ik leef en adem in deze wereld.

Op je nieuwe album Blue Wheels speel je in verschillende oosterse stijlen,is dat een bewuste keuze, of is dat inherent aan je gitaarstemming?
Die oosterse stijlen hoor je vooral op Book Of Change en Engraved. Op Lifting the Rib en Sliderman speel ik in dropped D en DADGAD. Ik ben altijd een liefhebber geweest vanallerlei wereldmuziek en die invloeden behoren dan ook bij mijn spel.

Houd je van dubbing in je gitaarspel?
Sommige nummers zijn overdubbed zoals Book of Change and Just Another Train Song.In de studio hou ik ervan verschillende geluidsnuances in mijn muziek te creëren, maar soms ook wel tijdens een live performance. Toch zijn studio opnames en op de bühne spelen eigenlijk 2 geheel verschillende werelden en heb ik er naar gestreefd om op dit album een brug te slaan tussen deze 2 aparte werelden.

Hoe creëer je interactie tussen jou en je publiek?
Het doet me goed te horen dat door een simpel een cd op te nemen en door de wereldte verspreiden men toch al een gevoel van interactie krijgt, ik beschouw dat als een zeer groot compliment. Voor mij betekent dat het absolute artistieke succes.

Nu je dit prachtige album Blue Wheels af hebt, heb je al nieuwe plannen en wat is je grootste wens?
Wel, ik hoop dat ik gauw een volgend album kan produceren, omdat ik al ontzettend veel goede composities klaar heb liggen. Mijn grootste wens is dat al mijn composities die opgenomen zijn, gitaristen zal inspireren het beste uit hun muziek te halen net zoalsik erg veel inspiratie gehaald heb uit andere muzikale inspirators.

Blue Wheels, het eerste nummer van dit album, is meteen een prachtiggroovy nummer met een geweldige atmosfeer en technisch hoog begaafd spel,dat meteen aan de Hedges-stijl doet denken, maar qua emotie en speeltechniekdeze grootmeester nog overtreft.
Op Book of Change verhaalt Jim Volk met zijn boeiende stem en teksten overde levenscyclus die intens geportretteerd wordt, terwijl zijn gitaar oosterse toonladders speelt op een boeiende melodielijn. Kenmerken van zowel Jimmy Page,Pierre Bensusan, Don Ross en Django Reinhardt zijn aanwezig.Maar Jim Volk slaagt er toch in een eigen stijl en sound te maken.
Mistress of the House toont zijn andere gitaarkwaliteiten, jazzachtige akkoorden die erg ontroeren in een lyrische melodielijn.
Op Sliderman hoor je zijn slide gitaartechniek, op een repeterend themamet wat toegevoegde percussie wat het nummer een lekkere groove geeft.
Circles of Lives opent met prachtige flageoletten, de atmosfeer die Jim Volkmet zowel zijn gitaarspel als zijn zang bereikt, maakt dat je als luisteraar eenactieve deelnemer van zijn muziek wordt, door de interactie die hij creëert inzijn boeiende gitaarspel en teksten. Hij gebruikt hier dubbing met zijn slide gitaar.
Op Found you finding Me hoor je de invloeden van Leo Kottke en Faheyin zijn gitaarspel.
Ook op Lifting the Rib from the Waves, hoor je weer de oosterse toonladders enslide gitaar in de stijl van Alex de Grassi, wat toch ook een akoestisch gitaarvirtuoos is,je hoort alleen niets van de Grassi meer: erg jammer. Wederom is de melodielijn erg subliem.
Engraved in my Soul, deze compositie begint met prachtige boventonen en eenoosterse sfeer en waar Volk zijn melodische stem gebruikt om de luisteraar mee te nemen in zijn interactieve spel en zang.
The Lion and the Geese, een erg intiem gebrachte compositie, waarin hij ookslide gitaar speelt.
Just another Train Song, begint met het geluid van fluitende treinen, waar hijuitstekend de slide gitaar bespeelt in een swingende compositie.
Op Re-Tuning gebruikt Volk weer zijn sublieme akoestische gitaarspel in eenpakkende melodielijn.

Jim Volk is zeer veelzijdig: zowel als gitarist als zanger/componist. Hij kan eigenlijk allegitaarstijlen kan spelen en boeit de luisteraar met zijn interactief spel. Hij weet van hetbegin tot het eind van deze cd Blue Wheels boeiend spel en een intieme sfeer tecreeëren, waar menig gitarist van droomt. Jim Volk is zo getalenteerd dat hij niet telabellen is.

top

 Relevante links: