Hans Theessink Interview met een "oer-bluesman"

Blues is universal, volgens veel Amerikaanse recensisten ben jij daar het levende bewijs van.Wat jij zelf onder "the blues" verstaat; zit dat vast aan een muzieksoort, zeg maar de traditionele 12 maten, of hoor je ook blues in bijvoorbeeld Afrikaanse muziek of moderne muziek als r&b?
Blues is voor mij in principe de "volks"-muziek van de zwarte bevolking in de Zuidelijke staten van de VS. Ik geloof dat die "12 maten" meer het gevolg zijn van westerse "musicologen". Ze wilden een "schoolse" regel vinden voor de blues, die er eigenlijk helemaal niet is. (Luister maar eens 10 platen van verschillende authentieke bluesmensen en je zult nauwelijks hetzelfde schema ontdekken). Blues op zijn best is een hele persoonlijke aanpak en interpretatie waar vooral ook de emotie heel belangrijk is. Ik vind blues belangrijk als muzikale "oervorm" - ik houd van die oude Delta bluesmensen - maar het heeft eigenlijk niet met nostalgie of kitsch te maken (die natuurlijk bij slechte interpreten vaak wel aan bod komen). Het is echt een muzikale oerkracht die ook in vele andere muziekvormen te vinden is. Daarmee is dan ook gelijk het tweede deel van je vraag beantwoord: voor mij is blues ook in vele andere muzieksoorten te vinden - vooral in verwortelde volksmuziekvormen.

De Zimbabwaanse zangers van de groep Insingizi geven "spirit" aan je huidige band. Hoe ben je met hen in contact gekomen?
Ik heb ze 1998 voor het eerst getroffen bij een festival in Oostenrijk en sindsdien werken we vrij veel samen. Ze zongen reeds op enkele nummers van mijn album "Lifeline" mee. Ondertussen hebben we samen veel live gespeeld en op mijn nieuwe album "Bridges" spelen ze ook een vrij grote rol en zingen ze op 10 van de 15 nummers mee.

Je nieuwste (15e !) CD "Songs From The Southland", een eerbetoon aan de country-blues uit het zuiden van de VS, werd zeer goed ontvangen. Kun je al iets vertellen over je volgende album?

"Songs from the Southland" is in principe een solo album waar de stem en gitaar in het middelpunt staan. Deze cd werd inderdaad heel goed ontvangen en we hebben er fantastische recensies voor gekregen. De nieuwe cd "Bridges" (komt in maart 2004 uit - in Nederland gedistribueerd door Music & Words/Central Distribution)) is weer meer een band-project met hoofdzakelijk eigen songs. We hebben de cd opgenomen in een kerk in Toscana, gebruik makend van de natuurlijke fantastische ruimte en klank van de kerk. Qua opname techniek dus "back to the roots" zonder digitale effekten enz. Mijn band bestaat naast mij op gitaren, mandolines, banjos, mondharmonica's enz. uit drums, elektrische en contra-bas, piano/hammond orgel/accordeon en de drie vocalisten uit Zimbabwe. Het materiaal is blues en roots getint.

Voor veel (blues)gitaristen geldt dat ze veel tijd steken in het ontwikkelen van hun gitaarspel en doen ze het zingen min of meer "erbij". Jij koppelt virtuoos gitaarspel aan een indrukwekkende stem. Heeft je stem zich in de loop der jaren zo ontwikkeld en moest je er je best voor doen, of is je stem "een gave" ?
Ik beschouw mijn stem als "een natuurlijke gave". Ik heb er eigenlijk nooit bewust aan gewerkt, hoewel vele jaren in clubs en op podiums (en als straatmuzikant in mijn vroegere jaren) ook de stem in zekere zin ontwikkelen. Je krijgt gevoel voor adem-technieken je leert je grenzen kennen. Ik heb wel het gevoel dat ik met de jaren nog meer "zak": bij de "Bridges" productie zong ik voor het eerst een lage A zonder probleem! Op de gitaar oefen ik eigenlijk ook niet meer echt. Maar ik speel veel concerten en improviseer ook graag. Er gebeuren dan af en toe nieuwe dingen die ik vervolgens onthoud en in mijn repertoire van licks en tricks inbouw om het bij een gelegenheid weer eens tevoorschijn te halen.

Je hebt met veel blueslegendes op een podium gestaan. (oa Bo Diddley, Luther Allison, Louisiana Red, Brownie McGhee, Jimmy Rogers) Dit moet voor een bluesman zeer speciaal zijn. Welke ervaringen hebben het meeste indruk op je gemaakt?
Het is altijd geweldig om met authentieke mensen te werken. Of dat nu in de muziek is of ergens anders - je kunt veel van ze leren. En ik bedoel daar niet mee om een akkoord zo of zo te spelen. Deze mensen zijn altijd uiterst serieus en innig met hun muziek bezig en menen elke toon die ze voortbrengen. Zij zijn de echte waar en het is dan ook een eer met zulke mensen te kunnen optrekken en als muzikant door hen geaccepteerd te worden.

Heb je nog een mooie anekdote, bv een avond zitten jammen met Brownie McGhee op een oude veranda in de Mississipi Delta .... ?
Ik was ooit eens op bezoek bij Son Thomas in Leland Mississippi, ik geloof in 1979. Son was een fantastische bluesman en gelijktijdig ook heel vaardig in het maken van klei-beelden die er nogal griezelig uitzagen - een beetje voodoo-achtig - en overal in en om zijn kleine "2 kamer shack" rondstonden. Voor mij - als kleine jongen uit Holland - toch wel een cultuur-shock. Maar ik wilde met hem spelen dus daar moest ik doorheen. Eindelijk kwam het tot een sessie die toen tot 6 uur 's morgens duurde - dat was voor mij de beste bluesles die ik ooit had kunnen krijgen: zonder woorden leerde hij mij hoe belangrijk de bas en de pols/beat/rhytmiek zijn. Alles wat je daar nog aan toevoegt is versiering en in principe overvloedig.

De workshop die je gaat geven, wordt die vergelijkbaar met de video die je voor Homespun hebt gedaan, Hooked On The Blues?
Ja, het zal wel in die stijl zijn. Ik behandel vingerspel, open stemmingen, basfiguren en loopjes, akkoordvormen en slidetechniek.

Je legt enorm veel gevoel in je slide gitaar spel. Heb je nog goede tips voor de lezers van GitaarNet die met slidegitaar willen beginnen.
Blues is een persoonlijke stijl. Dat geldt ook voor slidegitaar en er zijn eigenlijk geen universele tips. Slidegitaristen proberen vaak de menselijke stem of een saxofoon te imiteren. Ik geloof dat het voor slide spel belangrijk is dat de snaren niet te dun zijn en dat ze niet te laag liggen. Het gewicht van de slide is ook belangrijk; met meer gewicht speelt de slide quasi vanzelf. Mijn tip is: proberen, experimenteren en andere slidegitaristen beluisteren.

Wat voor slide gebruik je? Glas/metaal? Of is dit ook afhankelijk van de nummers die je speelt?
Ik heb alles gepeeld wat er te vinden is: glas, koper, staal enz,enz. De laatste 5-6 jaar speel ik uitsluitend met een slide die boven afgerond en dicht is (dome model). Die slide werd voor mij gemaakt door iemand in Duitsland van "German silver". Het is een vrij zware slide die zich eigenlijk vanzelf beweegt en door de afgeronde top kan ik ook vrij goed enkele tonen spelen.

Je hebt met de meest fantastische muzikanten gespeeld en op vele internationale festivals gestaan.Het lijkt erop dat je kunt zeggen dat al je muzikale wensen en ambities vervuld zijn. Wat staat er nog op je muzikale verlanglijstje?
Het spijt me dat ik nooit met Muddy Waters heb gespeeld, maar verder ben ik tevreden met de gang van zaken. Door een zekere nieuwsgierigheid en veel optredens op internationale festivals ontdek ik steeds fantastische muzikanten/zangers die mijn muzikale "soft spot" raken, me de rillingen over de rug bezorgen en waarmee ik menselijke en muzikale relaties opbouw. Bijna alle "samenwerkingen" - live en in de studio - zijn zo ontstaan.

Hans Theesink met Louisiana Red	Hans Theesink met Luther Allison

Je treedt gemiddeld 200 x per jaar op. Is dat goed op te brengen als je zoals jij zoveel emotie en intensiteit in je muziek legt?
Het is inderdaad wel veel. Ik probeer het ook wel wat minder te doen, maar als dan de aanvragen weer binnenkomen is het toch moeilijk nee te zeggen. Ik heb eigenlijk nog plezier in ieder optreden en voel me gelukkig met mijn beroep (een uitgegroeide hobby). Voor mij is muziek maken en zingen het mooiste wat er is en zolang ik dat kan en de mensen het willen horen zal het wel zo doorgaan denk ik. De concerten zijn gemakkelijk maar het reizen enz. wat erbij hoort is natuurlijk nog wel eens inspannend.

top

 Relevante links: