Alex Houghton

Alex Houghton

Alex, wanneer voelde je het eerst tot de gitaar aangetrokken en waarom de gitaar?
Toen ik ongeveer 15 jaar was, ik had bijna alles van Stairway to Heaven van Led Zeppelin onder de knie, maar door omstandigheden en zonder muzikale kennis heb ik de gitaar toch weer laten liggen. Het leek op het oog een kortstondige liefde. Op mijn 21ste jaar heb ik mijn gitaar weer opgepakt en toen kreeg ik een heel speciale band met mijn gitaar, sinds die tijd nam ik ook altijd mijn gitaar overal naar toe.Ik speelde melodietjes voor een vriend en die was erg enthousiast over mijn spel.Vanaf dat moment begon ik te componeren. Wat me in de gitaar aansprak was vooral de intimiteit en het directe geluid van de gitaar, de timbres van de snaren die je altijd weer kan manipuleren. De gitaar is zo subtiel en toch ook weer zo expressief, gewoon magisch eigenlijk.

Heb je gitaarlessen gehad?
Ik was erg in mijn nopjes met mijn gitaarleraar Paul Bordeau, die ook een geweldig gitarist is.Hij werd mijn mentor en alles wat ik aan techniek bezit heb ik aan hem te danken. Daarna heb ik van Don Ross, uit Canada les gehad en ook heb ik een aantal workshops van Pierre Bensusan bijgewoond, toch ook iemand die veel expressie over kan brengen.

Welke gitaristen waren je voorbeelden?
Voorbeelden kan ik moeilijk zeggen, maar de helaas overleden Lenny Breau, Ralph Towner en Tomatito zijn de echte inspirators voor me geweest. Beïnvloed ben ik echter door weinigen, omdat ik altijd bezig ben om de beste muziek uit mezelf te halen en dan kan ik niet zeggen dat ik echt door andere gitaristen beïnvloed ben. Wijze lessen kreeg ik wel van Don Ross die tegen me zei dat een compositie een goede structuur moet hebben net als een song en Pierre Bensusan die steeds bleef hameren op de melodielijn.
Tevens ben ik gelukkig met het feit dat ik grote gitaristen heb zien spelen zoalsTommy Emmanuel, Pierre Bensusan en Paul Bordeau.Om die grote creativiteit te samen met zo'n uitstraling en perfectionisme en perfecte controle te zien, is heel inspirerend en heeft waarschijnlijk invloed. Het verschil tussen geïnspireerdheid en beïnvloedt worden, ligt in het feit dat je kiest om beïnvloedt te worden, maar inspiratie is iets magisch,ontastbaars.

Wat is het grote verschil met de twee andere cd's die je gemaakt hebt?
Vooral ervaring, Camouflage was niet zo zeer een samenhangend geheel zoals een album,het waren allemaal meer losse nummers.Toen ik aan Rocket Science begon, wist ik veel meer van het opnameproces en had ik veel meer optredens gehad en iets meer geld om geluid mee op te nemen. Soms als ik midden in een "groove" zit hou ik er van om mijn gitaar flink op zijn donder te geven. Ik denk dat je dat ook nu in mijn stukken hoort.

Welke gitaren bespeel je?
Ik speel op een handgemaakte steel string gitaar van Ed Dick .Deze gitaar is heel speciaal voor me, omdat het een resultaat is van een 4 jarig overleg tussen mij enEd Dick. We bespraken veel klankkleuren en wat ik wel en niet in een gitaar wil horen.Ik ben nogal klein van stuk, maar ik houd van een "groots" geluid. Uiteindelijk na lang sparen vroeg ik Ed Dick deze gitaar voor me te bouwen. Ed is een heel sympathieke persoon, we werden vrienden en ik weet dat hij deze gitaar speciaal voor mij maakte en het daarom ook mijn lievelings gitaar is.Ook speel ik op een heel gewone Aria AC-8 nylon snaren gitaar. Ik hou van deze Aria gitaar, omdat ik in andere gitaren dit geluid niet vind. Ik besefte pas sinds kort dat dit model niet eens een massieven bovenblad heeft. Ik ben geen echte klassieke gitariste, maar ik hou van het geluid en de nagalm van een nylon snaren gitaar en de expressiviteit ervan.

Op Happybody, je nieuwste album, heeft het openingsnummer Shelf Elf een heerlijke "groove", die door de diepe bas een uitnodigend dansend karaktermeekrijgt...
Die bas is eigenlijk een ode aan "Prince", deze ode deel ik met mijn producer,Ross Murray.Verder is Shelf Elf eigenlijk voor mijn broer geschreven,die 's avondslaat in een levensmiddelen groothandel werkte. Hij vertelde altijd verhalen over wat de nachtdienst weer had meegemaakt, die vaak met bevroren kalkoenen bowlden op de ijsvloer door het magazijn, ze hadden er een echte sport van gemaakt met teams en competities. Die "groove" weerspiegelt de lol die ze samen hadden en de melodielijn in het nummer heeft een speciale "bending"en tevens heb ik de lage E snaar tot een hele lage A bas"gedropt", dat geeft inderdaad een zeer mooie groove.

Op dit album gebruik je ook vaak "open tunings",geven open stemmingenje meer ruimte voor creativiteit?
Op Rocket Science gebruikte ik op twee stukken de AACGGD stemming, wat wel eenheel mooi effect voor die composities opleverde.Op Happybody speel ik veel in open D stemmingen.Ik vind dat de gitaar heel mooi klinkt in elk soort D stemming. Mijn composities zijn verhalend, ze hebben een eigen karakter wat vooral door de keuze van mijn open gitaarstemmingen komt. Ook ben ik graag mijn eigen bassist met hele diepe bassen.

De luisteraar blijft geboeid door de prachtige melodielijnen en compositiesdie soms ontroerend en dan weer uitdagend zijn, is dit het geheim van diefascinatie in je muziek?
Het is voor mij belangrijk dat iemand wil luisteren naar wat ik te zeggen heb.Wat ik nogbelangrijker vindt is dat ik mijn innerlijk hoor weerklinken. Het is soms verbazingwekkenddat ik uit zulke uiteenlopende klanken een mooie melodielijn krijg, dat is soms echt een mysterie. Ik geniet ook van de eenvoud die muziek heeft, ik kan rustig een tijdje 2 simpele akkoorden achter elkaar spelen zonder dat dit me verveelt en als het resultaat dan toch nog boeiend is, is dat is het magische in de muziek.

Het nummer Compression bevat een adembenemende trompetsolo van KevinTurcotte. De sfeer die je proeft is die van Chet Baker, die was ook een meestereen "donker" gevoel uit een instrument te halen. Hoe slaag je er toch in om hetniet somber te laten klinken?
Soms zijn sommige zaken triest en ik denk dat je daar best eerlijk in kunt zijn dat sommige musici dat aantrekt in de muziek, maar ik ga er zelf van uit dat alles toch weergoed zal komen, daarom ben ik ook een optimist.Compression de titel geeft eigenlijk de sfeer van dat nummer goed weer.Compressie betekend druk, spanning, het is een soort pijn, die uiteindelijk verlichting brengt. Zo bespeur je dat ook in Compression, eerst hoor je eigenlijk pijn, die langzaam wegebt in een soort opluchting.

Wat zijn je favoriete nummers op Happybody?
Home as a theme, Happybody en Compression zijn mijn lievelingsnummers, ookomdat ze erg gevoelsmatig zijn.Muziek is een medium waarin ik mijn emoties het besttot uitdrukking kan brengen.

Hoe komen je composities tot stand, is het tijdrovend proces?
Sommige composities heb ik in ongeveer een kwartier geschreven en 1 stuk op Happybody is eigenlijk nog niet eens helemaal af voor mijn gevoel. Maar over het algemeen weet ik wel wat ik wil overbrengen in een compositie als ik er aan begin.

Naar welke muziek luister je als je rustig thuiszit?
Ik ben nieuwe composities aan het schrijven en ik heb er al 2 klaar voor een nieuw album.Ook ben ik met een gitaarduet bezig met mijn gitaardocent en vriend Paul Bordeau. Ik ga verder in de USA en Canada een tournee doen en hopelijk ooit ook inEuropa, Amsterdam lijkt me een leuke stad om op te treden. Uiteindelijk hoop ik dat ik mijn publiek vindt en het publiek mij, want dat is toch waar je alles voor doet.

top

 Relevante links: