|
Joey Tafolla |
Joey, laat me raden: Amerikaan met Italiaanse voorouders, veel naar Satriani en Vai geluisterd, nog jonger dan hen en dus ben je, en word je nog beter: zeg ik dat goed? Nee, niet echt. Ik kom uit Californië, heb een Zuid-Europese achternaam en heb veel geluisterd. Zoveel is waar. Maar naar mijn leeftijd laat ik je slechts raden en wat Vai en Satriani betreft: daar sla je de plank mis. Ik ken ze natuurlijk en respecteer ze maar mijn voorbeelden liggen in de zgn. British Wave. Ik luisterde altijd naar Judas Priest, Rainbow, Iron Maiden enzovoort. Verder laat ik me inspireren door de meest uiteenlopende muziekstromingen. Flamengo, Country & Western en ... Chuck Berry.
Chuck Berry? Ja, mijn vader was muzikant en mijn moeder speelde ook. Via hen heb ik die muziek meegekregen. Veel bluesmuziek ook. Maar ik houd ook van klassieke muziek, ik laat me er door inspireren.
Je noemt je ouders, je hebt het dus van geen vreemde. Maar wat jij op je albums presteert, heb je niet enkel aan je genen te danken. Nou, het is natuurlijk een pré om al vroeg met muziek in aanraking te komen. Ik heb vroeger van alles kunnen verkennen op dat gebied. Zo heb ik nog een tijdje gedrumd in mijn jeugd en ook piano gespeeld. De gitaar heb ik zo rond mijn 14e echt opgepakt en sindsdien niet meer losgelaten. Vanaf dat moment speel ik me ongans. Dagen van 8 tot 10 uur gitaarspelend doorbrengen is geen uitzondering. Integendeel.
En een goede leraar, want ik neem aan dat je toch moest worden opgevoed in je spel en techniek. Volgens mij liep Vai vroeger ook de deur plat bij Satriani en ik heb ooit gehoord dat Dweezil Zappa ook een tijdje bij hen in de leer is geweest. Nee, leraren heb ik nooit gehad. Luisteren, veel luisteren naar zoveel mogelijk muziekstijlen en je erdoor laten beïnvloeden, dat is mijn motto. Ik ben een autodidact. Ik heb het mezelf geleerd, met veel doorzettingsvermogen, lange dagen en... wellicht mag ik je een geheim vertellen(?)
Natuurlijk, blijft tussen ons, ik zal het niet in het interview vermelden… OK: "Lots a' coffee!"
Koffie? Coffee!
Coffee!Ja. "Lots!"
Dat verklaart in ieder geval je uithoudingsvermogen. Hoe doe je dat trouwens, zo'n CD volspelen? Ik bedoel, je speelt niet effe een solootje in een song, je speelt aan één stuk door. Ik weet niet hoeveel noten je precies speelt op "Plastic" maar het moet in de duizenden lopen. En je lijkt ze allemaal goed te raken! Laat ik bij het begin beginnen: de compositie. Zo'n compositie begint met een thema, iets dat ik heb gecomponeerd naar aanleiding van die invloeden waarover ik het had. Zo'n thema werk ik uit en vervolgens ontstaat er een songstructuur. Binnen die structuur heb ik veel ideeën over de te spelen noten, de wijze van spelen: rustig, "raw", melodieus etc. Maar mijn stukken noot voor noot uitschrijven doe ik niet. Binnen de structuren die ik met mijn bandleden heb afgesproken bestaat nog heel veel vrijheid.
Maar ja, je hebt je compositie doorgesproken met je band en spreekt vervolgens met hen in de studio af. Ik neem aan dat je die dure studiotijd niet gebruikt om je stukken uit te kristalliseren, "jammen", zo je wilt? Nee, natuurlijk niet. Maar let wel, met de compositie, de structuur en het thema staat al veel vast. Dat zijn kant en klare songs. Maar je hebt gelijk, er komt een stuk improvisatie bij kijken.
Dat betekent dus dat toen ik net - ter voorbereiding op dit interview - nog eens naar "Plastic" luisterde, ik "straight-from-the-heart" solo's heb gehoord: improvisaties die je voor opname niet eerder had gespeeld? Correct! Die improvisaties zijn natuurlijk doordacht en sowieso "Joey-style" maar, eerlijk is eerlijk, ik heb het niet van bladmuziek gespeeld. Improvisaties dus.
Maar goed, improvisaties zijn éénmalig, terwijl jij ze op je CD zet. Het publiek hoort die CD, kan de noten op een gegeven moment zelfs meefluiten en dan heb jij een optreden voor die mensen. Hoe doe je dat? Ik bedoel, beluister je je eigen CD's ter voorbereiding op je optredens zodat je tijdens een optreden brengt wat men van je verwacht? Probleem van improviseren is immers dat je na je improvisatie niet meer weet wat je hebt gedaan... Dat valt wel mee hoor. Nogmaals, op het moment dat de band de studio ingaat, staat veel al vast: songstructuur, thema en toonzetting van de solo. Maar het klopt; nadat iedereen tevreden is over de opname wordt die door mij bestudeerd: "wat heb ik gedaan, wat was "great" en moet ik handhaven, wat is herkenbaar etc." Ik studeer als het ware op mijn eigen gitaarpartijen en probeer on stage zo dicht mogelijk tegen mijn CD aan te blijven. Vervolgens heb ik een reeks van optredens gedurende welke - en iedere band zal dat kunnen beamen - de songs steeds beter worden. De band voelt zich steeds meer thuis in de songs en er wordt voortdurend aan gesleuteld. Ook aan mijn gitaarpartijen: ze groeien.
Even over je nieuwste CD "Plastic". Wat hebben jullie virtuozen toch met flexibiliteit? Steve Vai heeft een CD van hem ooit "Flexable" genoemd. Gitaristen houden er sowieso van om aan snaren te trekken, en als het niet op authentieke wijze is te verkrijgen dan gebruiken gitaristen een "wah-wah" om te vervormen. En dan heb ik het nog niet eens over "rubber" gehad. Inderdaad, je zegt het: "vervormen". "Moldability" (vervormbaarheid) is een absoluut thema door mijn muziek heen. Plastic is een vormbaar iets. Het is gevoelig voor temperatuur en andere omstandigheden. Het wordt harder of zachter al naar gelang die omstandigheden. Kortom, plastic is zeer "vormbaar", zeer beïnvloedbaar. Zoals ik hiervoor al zei, ben ik ook door heel veel muziekstromingen beïnvloed. Mijn muziek wil een kruispunt van muziekinvloeden zijn. Sterker, dat moet het haast wel zijn want ikzelf ben door zo vreselijk veel soorten muziek beïnvloed. De CD "Plastic" is daarvan het product. Er komt van alles voorbij. Het "jasje" is weliswaar Metal, maar wat tussendoor gebeurt is een pure mix van stijlen.
Laatste vraag Joey: wanneer kom je eens langs? Eind 2001 (november/december) ben ik in Zuid-Europa en begin 2002 zal ik Nederland aandoen voor - helaas - alleen een bezoek aan de recordcompany. Ik zou het fantastisch vinden een keer in Holland te komen spelen. Wie weet wat er gebeurt als ik begin 2002 in Holland ben.
Sorry Joey, ik vrees dat wij fans daar geen genoegen mee nemen. Je moet ons meer bieden, zeker nu je op GitaarNet staat. Ik heb je ook nog gezocht op het wereldwijde web onder "Tafolla" maar daar kwam ik slechts een vage gezinsfoto tegen van een andere Amerikaanse familie Tafolla. Meen je dat nou? Dat is geen familie. Althans, niet direct denk ik. Maar ik timmer wel degelijk aan de weg wat het www-gebeuren betreft. Je kunt mij vinden op: www.joeytafolla.com. Dat is een site waar ik nu aan werk. Hij is nog niet af maar volgens mij is de try-out al fantastisch om te bekijken. Wat optredens betreft: zoek me op in Italië of Spanje einde 2001 (zo groot is Europa toch niet?) en anders binnenkort in Holland, want dat wil ik zeker gaan doen!
Thanks Joey, what are you gonna do now? Ehhh, well I guess I'll be playing some guitar the next couple of hours...
Geluidsfragmenten van "Plastic":
(Audio Exotica)
(Bitter)
Relevante links:
top
|