|
Jimi Hendrix: Open een forum voor gitaarspelers en je kunt van twee dingen zeker zijn. 1. Er zal al snel een topic komen als deze: Wie is de beste (of meest invloedrijke) gitarist aller tijden? 2. In de hierop volgende rijtjes zal Jimi Hendrix het meest genoemd worden. En zeker niet alleen door melancholische veertigers, ook net beginnende 15 of 16-jarige gitaristen zullen Hendrix als grootste voorbeeld noemen. Net zomin als leeftijd hierbij een rol speelt, is de voorkeur voor stijl hierbij belangrijk. Een jazzgitarist zal Hendrix net zo goed noemen als iemand die alleen blues of rock speelt. De composities en het gitaarspel van Hendrix overstijgt de hokjes waarin stijlen gevangen zitten. Een vraag die gitaristen ook vaak bezig houdt, is welke richting Jimi opgegaan zou zijn. Veel jazz liefhebbers zijn benieuwd of de scene die zich vormde rond Hendrix, Miles Davids en mensen als John McLaughlin en Larry Coryell vaste vormen aangenomen zou hebben.
Jimi zou dit jaar op 27 november 60 jaar geworden zijn. Op 23 november zou in de Mecc in Maastricht een Hendrix tribute worden georganiseerd ter ere van zijn zestigste verjaardag. Uitgenodigd waren o.a: Noel Redding, Jan Akkerman, Hendrix tributeband More Experienced, Phil B & friends, Goup de grace en Bill Roseman trio. Deze tribute is afgelast vanwege gezondheidsproblemen van Noel Redding. De bedoeling is dat de tribute zodra de gezondheid van Noel het toelaat alsnog doorgaat. We houden je op de hoogte!
Organisator Philippe Bastiaans (Phil B), Hendrix fan van het eerste uur, is onder de naam "The Hendrix Files" vorig jaar een project gestart. Een project dat al een eerste CD heeft opgeleverd, waarvan Noel Redding zegt: "The sound, feel, vibe is very good, it's much different from the other tribute albums!". Klik hier voor het verhaal van de Hendrix Files.
In dit artikel geen levensverhaal. Hierover zijn al talloze specials, artikelen en biografiën volgeschreven. Wel kunnen we een goede tip geven: de biografie van Charles Shaar Murray, "Jimi Hendrix, kind van de regenboog". Dit boek geeft aan de hand van de opkomst en ondergang van Jimi Hendrix een goed beeld van de zestiger jaren. Wat doen we wel in dit artikel? We vragen aan verschillende Nederlandse gitaristen, van verschillende leeftijden en binnen verschillende 'stijlen', wat Hendrix voor hen als muzikant (heeft) betekend.
[top]
 |
Emiel van Egdom, jazz/klassiek gitarist/componist: |
Mijn eerste zeven platen waren van Hendrix. Ik heb nu alles van Hendrix, tot en met de meest obscure bootlegs aan toe. Wat ik met Hendrix heb, is dus wel duidelijk. Ik hoorde ooit een mooie anekdote: Miles Davids, iemand die gewoon weet wat goed of niet goed is, was op de begrafenis van Hendrix, en zei "He's playing with Coltrane now". Een mooier compliment kan je als muzikant niet krijgen. Ik denk dat de hele pop en rock scene er ook heel anders had uitgezien zonder Hendrix. Iedere gitarist die puur is en echt van muziek houdt, ongeacht stijl, die weet dat je niet om Hendrix heen kunt. Als je rockgitaristen door de jaren heen hoort, of ze nu Jimmy Page, Roy Buchanan of Rory Gallagher heten, ze spelen hun eigen stijl, maar je hoort Hendrix.
In Sweet Basil, een beroemde club in Manhattan op 7th Avenue, speelde 29 jaar lang elke maandag (zonder ook maar een maandag over te slaan) een big band van Gil Evans. Het was altijd een gelegenheidsformatie. Iedereen die niet op toernee was of elders moest optreden, zat daar te spelen: Scofield, Sanborn, Sting, Marcus Miller. Regelmatig speelden ze Hendrix bewerkingen. Ik heb Little wing daar meerdere malen voorbij horen komen.
Bijna alle muzikanten die ik heb ontmoet hebben Hendrix heel hoog zitten. Zo ook Tony Galla, de enige persoon die ik ken die op het Woodstock festival is geweest. Hij had een bluesband, die in de zestiger jaren altijd in een of andere jazzclub in Manhattan speelde. Hendrix speelde dan in de buurt (in de tijd dat ie nog bij Curtis Night speelde) en hij kwam na zijn optreden altijd even langs om mee te spelen. Daar kikt ie nu nog op. Sterker: als Tony ergens op kikt, dan is het daarop. En dat is toch een muzikant die heel wat heeft meegemaakt.
 Meer over Michiel van Egdom: De gitaar van Emiel van Egdom
[top]
 |
Hans van Lier, blues gitarist en zeer actief in het circuit, speelt op 23 november samen met Mick Taylor op Terschelling. Mick Taylor heeft ooit nog eens met Jimi gespeeld. |
Ik zag ooit een foto in een magazine waarop hij eenzaam op een bankje zat te wachten op het vliegveld. Deze foto beroerde me enorm; z'n uitstraling van eenzaamheid en de manier hoe hij in elkaar zat gedoken van moeheid.
De LP "Crash Landing" vind ik een zeer goede LP, vooral het nummer "Come Down Hard On Me". In dit funk nummer met een knipoog naar de rock, zit een van de beste solo's van Jimi die ik gehoord heb. Deze solo is keihard aangeslagen met de plectrum, met een bijna niet vervormd volume, en toch zit er een lange sustain in. Dit komt door de techniek van de plectrumaanslag. Het nummer swingt enorm en er zit een verschrikkelijke drive achter.Wanneer ik naar de USA, Canada of Scandinavië ging nam ik dit nummer altijd mee voor inspiratie.
Wat mij altijd boeit is de persoonlijke mens achter de muziek. Waarom speelt iemand muziek rechtstreeks uit z'n hart? Is het de ellende, is het de eenzaamheid, hoor je niet bij de maatschappij? Of ben je een andere die boven de mensen massa uitsteekt of word je niet geaccepteerd?
Jimi had in zijn tijd bekend moeten zijn en niet achteraf terwijl hij niet meer leeft. Hij kan zelf niet meer van zijn succes genieten, dat vind ik zo jammer.Ik denk dat Jimi een zeer gevoelige man was en de wereld anders benaderde dan de 'gewone' mensen, dit maakt hem tot een bijzonder mens en daar heb ik veel respect voor.
Meer over Hans van Lier: Hans van Lier: Unknown boy?
[top]
 |
Rob Orlemans, gitarist van Half Past Midnight, heeft, net als Jimi in zijn vroege jaren, samen met Curtis Knight gespeeld |
Jimi Hendrix heeft op mij een grote invloed gehad omdat hij geweldig gitaar speelde, waarin je veel muziekstijlen herkende die op een geheel eigen manier werden weergegeven. Hendrix's gitaargeluid pikte je er meteen uit.Ik vond het later natuurlijk geweldig om met Curtis Knight te kunnen werkendie dat ook met Jimi gedaan heeft.
Ik speel bij ieder optreden wel één of tweeHendrixcovers, maar zal hem nooit exact nadoen. Dan is het niet meer interessant voor mij en de band. Het geeft voldoening als je, net als Jimi, je"eigen draai" aan iets geeft. Ook het spelen met maar 3 mensen sprak me veelmeer aan dan dat er nog een gitarist extra in de groep zat. (op het podium dan wel te verstaan)
Meer over Rob Orlemans: De gitaar van Rob Orlemans
[top]
 |
Jasper Stadhouders, 13 jaar, speelde op afgelopen editie van het North Sea jazz festival met zijn band Solar. Stond in 2000 al eens samen met Noel Redding op het podium |
Jimi Hendrix is één van mijn grootste invloeden geweest, ook al speel ik nu jazz. Onbewust speel ik nog steeds met de invloed van Jimi Hendrix. Toen ik Jimi voor het eerst hoorde dacht ik: Wauw! Dit is het! De power, de groove en de timing sprak me het meest aan. Als ik jazz speel probeer ik onbewust met zo'n zelfde feel en power te spelen. Daarna wilde ik veel nummers van 'm spelen. Ik kocht ook cd's van hem. Het vetste vond ik de Jimi Hendrix Experience met Noel Redding en Mitch Mitchell.
Ik had ook gehoord dat hij met jazz gigant Miles Davis zou gaan spelen. Ik probeerde er wat van te vinden maar jammer genoeg is dat niet gelukt. Daarna stierf Jimi, ze zouden dus geen opnames meer maken. Jammer, want ik was heel benieuwd. Ik denk dat ze samen jazz-rock zouden gaan doen, want Miles was in de jazz-rock periode. Ik luister nu bijna alleen maar naar jazz, maar soms zet ik toch Jimi Hendrix op en dan weet ik weer hoe vet die muziek is. Ik zou graag een nummer van hem op een jazz manier willen spelen, bijvoorbeeld het nummer Fire. Dat lijkt me heel vet.
Meer over Jasper Stadhouders: De gitaar van Jasper Stadhouders
[top]
 |
Sjors Nederlof, 15 jarige gitarist van Coup de Grace, veelbelovende bluesband die voor de tribute is uitgenodigd |
Het is triest dat het gitaarspelen zijn dood is geworden. Hij wilde eigenlijk helemaal geen blues spelen, maar werd zo onder druk gezet dat het teveel voor hem werd.Hij wilde een ander soort muziek maken, maar zijn managers lieten dat niet toe.De managers waren milionairs na zijn dood en Jimi had 10 dollar op zijn rekening!
Jimi Hendrix betekent voor mij niets meer dan een Stevie Ray Vaughan, Albert Collins etc. Het opvallende van Hendrix was zijn krachtige gitaarspel.Misschien omdat ik zelf ook links speel en krachtige muziek maak op mijn gitaar vergelijken ze mij vaak met Hendrix. De gitarist die mij toch wel het meest heeft beinvloed tijdens de ontwikkeling van mijn gitaarspel is Jesse Davey (ex Hoax gitarist).
Meer over Sjors Nederlof: Website Coup de Grace
[top]
 |
Phil B, organisator van de tribute, en zanger/gitarist van Doctor Rhythm. |
Ik denk dat ik zo'n 11 jaar was (1969) toen mijn oudere broer Hey Joe had opgenomen op de Grundig bandrecorder van mijn vader. Zoals veel van de muziek uit die tijd sleepte die muziek je mee in een andere wereld, een wereld van 'lekker jezelf zijn', 'muziek maken en je er lekker bij voelen', en die supersterren verdienden er nog bakken geld mee ook. Heel ver van mijn bed (Zuid Limburg, ojee), reden genoeg om stinkend jaloers te zijn, maar er naar luisteren maakte je toch op de een of andere manier deelgenoot.
Bij Jimi Hendrix was dit gevoel het hevigst van allen. Niet veel later kwamen de beelden van Woodstock op TV, en mijn broer kocht Electric Ladyland. Ja, ik wist het zeker, Jimi was de almachtige God op gitaar. En mister COOL himself. Gelukkig had ik van die gortdroge krullen op mijn kop, dus hoewel blond, was ik toch een beetje zijn evenbeeld. In de brugklas: een pukkel met grote letters JIMI maakte je toch wat anders dan de anderen die het met Mud en Slade deden. Arme stakkers, wisten zij veel.
Op gitaar heb ik al vroeg opgegeven dat ik zijn evenbeeld zou kunnen zijn, nog niet het evenbeeld van zijn buurman. Band of Gypsies, Cry of Love, ja de hele verzameling heb ik in de loop van de tijd gekocht. Het gitaarspelen ging allengs ook wat beter, maar wat ik niet had kunnen vermoeden is dat ik jaren later (in 2001) als zanger een tribute CD zou opnemen en enkele maanden later met de rechterhand van God, Noel Redding, op het podium zou staan. Ja, wonderen bestaan echt.
Meer over Phil B: Phil B & The Hendrix Files
[top]
 |
Carlos Vamos, gitarist met een bijzondere speelstijl , het zgn. Two hand tapping. Tijdens de recente toernee speelde hij in de vaste begeleidingsband van Herman van Veen |
Hendrix ? Ik ben ook linkshandig en geboren in het zelfde jaar dat hij stierf ... Nee, nee, ik bedoel niet dat ik de reincarnatie ben van Hendrix, maar ik steek wel net als hij mijn gitaren in de fik..... Wat ik zo bijzonder aan Hendrix vind, is dat hij juist door zijn beperkingen zijn eigen gitaar stijl heeft gecreëerd. Hij is verder natuurlijk een super componist, wat eigenlijk veel "guitaar heroes" niet zijn ! Alles bij elkaar : A Genius.
Meer over Carlos Vamos: Interview Carlos Vamos
[top]
 |
Wouter Planteijdt, allround gitarist, speelde oa in Sjako!, Corrie en de Grote Brokken |
Wat betekent Jimi Hendrix voor mij.......Ik speelde afgelopen zondag 20 oktober in 't Spant in Bussum met The Official Tribute to The Blues Brothers. Iemand noemde 'Stuif es in' als iets waaraan je meteen denkt bij theater 't Spant. Nu wil het toeval dat ik met mijn bandje SPEED in 'Stuif es in' een optreden van twee of drie nummers gedaan heb. Ik vraag wat rond in het gebouw en inderdaad: 32 jaar geleden stond ik op hetzelfde podium de rock-artiest uit te hangen! Maar wat speelde we ook alweer met dat bandje? SuzieQ van Creedence met een, wat we toen noemden, GITAARVERKRACHTING. Dit hield in dat ik mijn Fender Mustang aan de pook liet stuiteren in een wanhopige poging iets van feedback uit de, van mijn grote broer geleende, Marshall bigM te laten komen. Dit zag er ongetwijfeld beter uit dan dat 't klonk. Helaas bestaan er geen banden meer van. De gouden stuiver hebben we overigens niet gewonnen. Naar grote waarschijnlijkheid wegens wangedrag tijdens de gezamelijke maaltijd, alwaar het 'winnende' goochelaartje letterlijk zoete broodjes voor de jury (bestaande uit één balletdanseresje) smeerde, terwijl wij als echte rockers natuurlijk vooral met deze broodjes aan 't gooien waren. 32 jaar geleden was Jimi dus 28 en nog net in leven - of net niet meer - maar 't moge duidelijk zijn dat zijn invloed op een gitaristje van 12 jaar als mijzelf evident was! Alhoewel ik die pook-truc geloof ik eerder van Ritchie Blackmore had gejat...
Verder spelen we met Sjako! de laatste tijd Manic Depression, waar we ons vroeger wel eens aan Foxy Lady te buiten gingen.Ik wil ook nog even melden dat ik de NTS journaal uitzending waarin zijn overlijden gemeld werd, me nog goed herinneren kan.Ook kan ik nog behoorlijk meewarig worden als ik denk aan de samenwerking tussen Miles Davis en Jimi Hendrix, die gepland was...
Meer over Wouter Planteijdt: Interview Wouter Planteijdt
[top]
 |
Jack Pisters, ex-gitarist van oa Keith Kaputo en Anouk, nu bezig met opnamen voor zijn nieuwe band Scar: |
Als puber was ik niet meteen gegrepen door Hendrix. Ik had wat live albums gehoord en vond die toen wat slordig. Toen een gitarist die al wat ouder was, me ander werk liet horen, begon ik me echter meer in hem te verdiepen. Het is er daarna echt ingesleten.Ik geef les aan het conservatorium en heb vaak stukken van Hendrix voor leerlingen uitgezocht. Dan begin je echt te ontdekken hoe bijzonder Hendrix was. Ik heb ook in allerlei tributes meegespeeld. Het grijpt me gewoon: zijn verschijning, zijn sound, zijn composities, zijn teksten. Vooral zijn tweede en derde album, dat waren echt mijlpalen. Hij had alles wat de ultieme popheld zou moeten hebben. Als je daarbij zo vernieuwend kan zijn, dat het nu nog steeds staat wat je gedaan hebt... Het was ook echt niet zo voor de hand liggend dat een zwarte man uit Seatlle een brug zou slaan tussen de zwarte muziek en de (op de zwarte muziek georienteerde) pop/rock die vanuit Engeland gemaakt werd. Dat ie met een paar Britse gasten zijn muziek vertaalde, terwijl hij zijn roots daarbij niet verloor.
Hendrix als jazzgitarist? Ik heb zes jaar jazz gestudeerd aan het conservatorium, heel uitvoerig. Maar als ik weer liedjes ga schrijven, ga ik rock spelen. Het zit in mijn systeem. Het heeft vaak ook te maken met de muziek die je als kind gehoord hebt. Van rock muziek gaat mijn hart harder kloppen. Santana heeft ook uitstapjes naar andere stijlen gemaakt. Het bleef "Santana-stijl". Hendrix zijn "jazz uitstapjes" zouden toch zijn sfeer bevatten, het zou niet zo zeer als de jazz klinken die om hem heen gemaakt werd. Als je naar het nummer Angel luistert hoor je ook jazz harmonien. Het is dus niet zo dat Jimi daarvoor een boekje moest openslaan. Het is eigenlijk net als met computers: je hebt mensen die snappen computers gewoon, die kunnen ook dingen uitvinden die de kennis erover overstijgen.
[top]
 |
Richard Hallebeek, jazz(rock) gitarist, bezig met een album samen met Shawn Lane |
Ik ben opgegegroeid met een mix van Jazz en Rock, toen ik later die invloeden ging traceren bleek veel daarvan rechtstreeks van Hendrix te komen. Dan zie je het licht: het moment dat je iets van Jimi voor het eerst hoort, je bekijkt de hoes, ziet dat het uit de jaren '60 komt en je realiseert je dat deze vogel dit al 20 jaar eerder deed dan de mensen naar wie je luisterde. Wow, respect! Ik ben zelf vooral beïnvloed door zijn akkoordenwerk. Daarnaast: zijn massieve toon, luie jazzy timing en wah-manipulatie zijn ook erg belangrijk voor me geweest. Als hij zijn tremolo arm bewoog leek het wel alsof er een trein tot stilstand kwam!
Meer over Richard Hallebeek: Interview Richard Hallebeek
[top]
 |
Jan Rijbroek,zanger/gitarist van de Jan Rijbroek band |
Laat die man nou toch eens met rust!!! Al die Walter Trouts en andere die zich aan het repertoire van die man vergrijpen, ik word kotsmisselijk als ik weer zo'n nietszeggende gitaarlul "Voodoo chile" hoor verkrachten. Jimi was Jimi, that's it!! Laat ze hun eigen songs maken! Ik speelde op The Flight in Rotterdam, waar Jimi ook speelde, en lag te neuken onder het podium toen hij speelde en ik was zo stoned als een kanarie. Ik kan weinig meer over de man vertellen dan dat zijn gitaar live altijd vals stond. Verder is er niemand die geld vangt van de rechten van zijn songs, behalve een paar opeens opduikende verre familieleden. Hij is zelf dood, dus dat schiet ook niet op.
Meer over Jan Rijbroek: www.jrband.com
[top]
 |
Coen Wolters, gitarist van de Coen Wolters Band |
Hendrix is voor mij de reden dat ik blues ben gaan spelen. De meeste mensen zien hem als een wilde, flamboyante figuur, die regelmatig vals speelde, maar voor mij was hij een bluesman. Een uitspraak over Hendrix die me bijgebleven is, komt uit het Amerikaanse magazine Rolling Stone. Hierin stond dat Hendrix Deltablues speelde, alleen lag de Delta op Mars.
Het ontdekken van Hendrix betekende voor mij een ommekeer die vreemd genoeg pas zes jaar geleden plaatsvond. Toen ik begon met gitaarspelen wilde ik de nieuwe Eddie van Halen worden. Hendrix kon mij niet boeien. Ik vond het geluid niet mooi en het was niet snel, een beetje slordig vond ik het zelfs. Totdat ik een bandje in een kroeg in Assen het nummer Spanish Castle Magic hoorde spelen. De energie die het nummer had, vond ik helemaal geweldig. Ik ben ook vooral onder de indruk geraakt van Hendrix als songwriter. Daarnaast is hij de meest fantastische slaggitarist die ik ken. De manier hoe hij akkoorden aan elkaar plakt, Hoewel hij een technische gitarist was, had hij zeker geen perfecte techniek. Maar dat maakte bij hem nou juist niet uit, gaat om de intensiteit. Er zullen op gitaargebied vast nog veel vernieuwende gitaristen komen, maar een nieuwe Hendrix komt er nooit meer. Als ik een gitarist moet noemen die qua energie en intensiteit eng dicht in de buurt komt is dat Chris Duarte.
De mythe van Hendrix wordt soms wel tot buitensporig hoge proporties opgeklopt. Een leuk verhaal in dit verband, is dat wat Uncle John Turner, drummer van Johnny Winter op Woodstock, mij over Woodstock vertelde op een Amsterdams terrasje. Iedereen denkt dat het optreden van Hendrix op Woodstock in die tijd het absolute hoogtepunt was. Hendrix stond als laatste op het programma en omdat het festival uren uitgelopen was, waren de meeste mensen al weg. Er was nog een klein groepje in de modder overgebleven. Uncle John Turner stond bij de uitgang en had de keuze: of hij nam de allerlaatste bus, of hij bleef voor het concert van Hendrix. Hij koos.... de laatste bus!
Meer over Coen Wolters: De gitaar van Coen Wolters
[top]
 |
Jan Akkerman |
Het was natuurlijk wel een te gekke gast, hij had stijl, en ging heel ver in wat hij deed. Hij keek echt wel verder dan zijn neus lang is. Ik moet alleen niets hebben van het circus dat er omheen hing en nog steeds hangt. Dat komt ook wel door die flair van hem die mensen overvalt. George Michael zong er volgens mij iets over in het nummer "Jesus to a child". Ja, dat is Hendrix voor veel mensen, Jezus to a child. Je hoort die kinderen er nu over dat het zo geweldig was dat hij zijn gitaar in de brand stak. Ze zijn geïnteresseerd in de brandende leeuw door een hoepel, zeg maar. Maar dat hij stierf met maar 20 dollar op zak, daar hoor je ze niet over. Ik heb nog met Curtis Knight gespeeld, die had ook al geen nagel om zijn reet te krabben.
Persoonlijk luisterde ik wel naar Hendrix, maar het was niet zo dat ik hard hollend naar de winkel liep om zijn nieuwe plaat te kopen. Hij maakte vooral mooie composities. Ik hoor een nummer als "The Wind Cries Mary" toch 1000 keer liever als alle Beatles en Stones nummers bij elkaar. Na 40 jaar blijft die teringherrie toch staan, weet je wel. Maar naar veel van zijn muziek kan ik nu niet langer dan een kwartiertje luisteren, anders kun je me meteen naar het RIAGG brengen.
Of ik Hendrix tijdens de tribute ga naspelen? Ik kan hem niet eens naspelen. Iemand als Stevie Ray Vaughan kon dat. Of veel van die ambonese jongens, die kunnen het ook. Ik heb een keer geprobeerd iets van Hendrix te 'adopteren' in mijn Brainbox tijd. Op het nummer "Amsterdam the first day", wilde ik iets met een Wah Wah spelen. Dat is dan ook mijn enige invloed van Hendrix. Ik heb het pedaal daarna meteen de gracht ingeflikkerd. Ik dacht: als het zo moet, laat het dan maar zitten. Het is gewoon niets voor mij om iets na te spelen.
Ik heb "Tabernakel" opgenomen in zijn studio Electric Ladyland. Een hele mooie studio, heel stijvol, met perzich tapijt, en heel aparte muurschilderingen. Of ik daar een apart gevoel bijhad? Wat ik me er vooral van kan herinneren is dat ik de hele tijd bezig was een clavecimbel door een Lesley op te nemen. Dat was niet eenvoudig.
Meer over Jan Akkerman: Interview Jan Akkerman
[top]
 |
2-1, gitarist van BEEF! |
De muziek van Hendrix is één van de belangrijkste en meest doorslaggevende redenen geweest voor mij om een gitaar op te pakken. Jimi is de beste ambassadeur voor het gitaarspelen. Hij laat gitaarspelen er cool en gemakkelijk uitzien. Alles wat hij deed op zijn gitaar was avontuurlijk en zat vol levenslust. Zijn spel was alles; bluesy, rocky, funky, soulfull maar ook vooral erg metal, en altijd met veel gevoel gespeeld. Soms vanuit een mooi gevoel en soms vanuit een lelijk gevoel. Altijd hoor je iets over de gemoedstoestand van de ambassadeur.
Als je zijn live-performance ooit ergens kunt checken op 1 of andere video en/of dvd dan zul je zien dat gitaarspelen een "state of mind" is.Op sommige opnames zie je, en hoor je dus, dat Hendrix helemaal los is, van alles en iedereen. Op die moment-opnames is er geen geluid in de wereld, hoorbaar en/of denkbaar, dat Hendrix niet uit zijn gitaar en amp kan halen.Weer op andere opname zie je de meester worstelen met zichzelf, zijn sound en zijn spel zijn opeens weg. Je zou die opname ook zeker moeten checken. Om ook die kant van Hendrix te ontdekken zeg maar, en als punt in mijn mini-betoog dat gitaarspelen een "state of mind" is.
Meer over 2-1: De gitaar van 2-1
top
|
Direct zoeken op
