|
Hans Lucan - Op zoek naar een goed geluid... |
Zoek jezelf Vaak krijg ik in de studio de vraag of ik de betreffende gitarist kan laten klinken als "die" of "die". Vaak gaat het in vergelijk om een professionele beroemde gitarist met een huis vol verschillende versterkers (zeker niet alleen die amps waar hij reclame voor maakt!).Een bluesgitarist wenste eens te klinken als David Gilmour. Ja, wie niet! Maar goed, wetende wat de man zoal in zijn kielzog meesleept, van versterkers tot zelfs een dansvloer aan Boss-pedaaltjes, dan verwacht ik dus van betreffende minder beroemde collega ook een aardig arsenaal.Maar ja, dan komt een enkel Fender combootje met een enkel enkelspoel gitaartje zonder veel extra's en daar moet het dan op gaan plaatsvinden. Natuurlijk hoor je mij niet zeggen, dat zo'n combinatie in de juiste vingers niet geweldig kan klinken. Ook kon de betreffende speler beslist wel spelen. Des te meer zonde om te willen klinken als een ander. Zoek je eigen sound broeder, zoek jezelf.Als je werkelijk de vingers van David Gilmour bezit, heb je ook al gauw zijn geluid. Is dat niet zo, dan kun je technisch de man misschien slapend wegspelen, maar zo klinken kun je vergeten, ongeacht de spullen die je meeneemt.
Mooi Wark Eind vorig jaar hadden wij de groep "Mooi Wark" weer in de studio. (Dit voorbeeld met toenaam, zij hebben daar geen bezwaar tegen). Zij maken muziek zo tussen Normaal en Skik in. Vaste klanten, aardige jongens en vooral Bert, de zanger/gitarist is een enorme geluidsfreak, die niet alleen precies weet hoe hij wil klinken, maar die ook nog eens wil dat er Marshall en Fender Telecaster op staat, want zo hoort dat in de R&R! Dus dat is eindeloos veel Marshall-types kopen, uitproberen, verbouwen en weer verkopen. Dat alles voor het ultieme geluid, waarmee hij op Jovink wil lijken.Heeft hij helemaal niet nodig, maar zo gaat het nu eenmaal in R&R-land. Ik denk dat de jongens van Jovink na het beluisteren van de laatste Mooi Wark CD ("Gang op de Ket!") aan hun versterkers gaan knutselen om als Bert te klinken en zo houden we elkaar gezellig bezig (en de vakhandel, natuurlijk).Inmiddels heeft Bert er toch een DD(Dick Dijkman - Double D Guitars & Amps VOF) Tele bij, die goed bevalt (maar dat hadden de jongens van Normaal reeds uitgedokterd en dan mag het weer). Denk niet dat je er nu bent voor het ultieme R&R-geluid.Heren toch, vergeet de elementen niet! Hoe leuk een enkeltje ook mag klinken: voor de licht overstuurde AC/DC en/of Status Quo power is toch bv. een bepaald Sheckter-type ernstig gevraagd. Het aardige van zoiets is dat betreffende element zo goed als niet meer te krijgen is, wat de "Koopkraai" aanmerkelijk bevordert, dat kan ik je verzekeren. Vroeger zeiden we: "Het houdt je van de straat", maar ja, het tegenovergestelde is eigenlijk meer het resultaat (dat rijmt).
Gevoelige snaar Om nu in de studio Bert zijn geluid te krijgen, komen naast al deze verkwikkelijkheden nog veel meer dingen om de hoek kijken. Bijv. de microfoonplaatsing en natuurlijk ook welke microfoon(s). Daar gebruik ik soms per keer weer andere voor en bovendien wil ik ook niet teveel kijkers in de keuken. Wat wel heel leuk was, is de spierpijnen en andere blessures die ik hem heb moeten aandoen. Hij kwam binnen met een setje 011 op zijn gitaar. Ik had hem al gevraagd om zo dik mogelijk te leren spelen voor dat geluid. Daar brak hij in volledige overgave reeds in 2 takes evenzovele snaren van en... je raadt het al: hij had geen reserves bij zich.Wij hebben altijd wel reserve-sets in de studio op voorraad, maar dat zijn alleen 009, 095 en 010 sets en die hadden we nou net niet nodig. Dus heb ik losse snaren ter vervanging gebruikt, waarop zijn set (zeker na het nog eens breken van een snaar), op gegeven moment op ongeveer een 012 uitkwam. Nou, dat wilde zeker wel klinken, maar de arme Bert speelde het bloed op z'n vingers! Hij heeft zeer geleden, maar het resultaat was er ook naar en het blijft een sappig verhaal als de wonden weer geheeld zijn.
Verdwaald Ik denk niet dat ik met deze wetenswaardigheden het fenomeen geluid ook maar een spatje doorzichtiger heb gemaakt, maar het geeft wel aan, dat het zoeken een uiterst persoonlijke gebeurtenis is, die vaak eindeloos doorgaat en dat een verschil van geluid (en eigenlijk ook voornamelijk de ongrijpbare "feel") eerder in kleinere trukjes kan zitten, dan in een complete set-up. Zelf gebruik ik op mijn Strat. uit 1983 altijd een 010 snarenset, maar op de PRS McCarty Soapbar meestal 095. Het verschilt per gitaar en de soort muziek die ik van plan ben te spelen. Voor de mensen die denken, dat ik het allemaal dus wel weet en geen last van die verandermafkezerij heb, verwijs ik naar mijn uiterst subjective gitaarsite: http://www.lucan.nl/gitaar/ en wel vooral naar: "Spijt", "Geen Spijt" en "Huidig", opdat je daar zult kunnen constateren, dat ook ik hopeloos maar gelukkig verdwaald ben.
|