Akoestische staalsnarige gitaar modellen

[Liefhebber]

Akoestische (6)staalsnarige gitaren zijn er in een aantal modellen:

-Parlour
-Dreadnought
-Jumbo
-OM
-00(0)
-archtops
-hybriden

Dan zijn er van de diverse modellen 12 frets, 14 frets en zelfs 13 frets(zeldzaam) uitvoeringen.
De kop is meestal gesloten maar soms ook open zoals bij een klassieke nylonsnarige gitaar.

Welk model gitaar heeft jouw voorkeur en waarom?

[Makor1966]

Heeeeey liefhebber, wat een leuk topic!!!!
Dreadnought it is for me
lekker akkoorden raggen & zingen :D
heb hier nu nog een 000 en een fingerstyle model (en 2 electrische) hoe was dat ook weer.. 'n Grand Concert?...
Dreadnought staat jammer genoeg bij drummer van m'n band, wilde ook wel weer 's z'n gitaarspel ophalen..
Dreadnought is het meest geschikt voor wat ik doe op gitaar eigenlijk, vandaar :D misschien 's terugvragen... :satisfie:

[LaurentB]

Ik zou ze eerst eens allemaal moeten proberen. Dreadnought klinkt lekker stevig, maar ik heb dat vierkante model nooit zo mooi gevonden. Dan vind ik een Grand Auditorium wat mooier.

[hendrix2]

Ik geef de voorkeur aan dreadnought.
Waarom? Vind ik gewoon het comfortabelste spelen. Er zijn ongetwijfeld andere modellen die wel beter/warmer zullen klinken, maar bij mij primeert speelgemak altijd. Dat gaat altijd wat tenkoste van de toon, door de lage actie die ik ook prefereer.
Het is eigenlijk wat wikken en wegen om zo te proberen een mooie tussenweg te vinden.

[Flipkoos]

Heb twee dreadnoughts en een parlourmodel...maar die laatste pak ik toch het snelst. Mooie heldere sound, minder modderig in het midden. Geweldige balans.
Dreadnoughts zijn wat minder duidelijk. Wel ideaal voor slag. Mijn Parourmodelletje is een ideaal fingerpickingding.

[Jedeel]

Ik bezit een Lakewood-M14 (custom) en dit is een Grand Concert-model.
Heeft een bredere hals dan het standaard-M14-model. (52 ipv 46mm.)
Gebruik het voor fingerpicking.

[Mr.Fingers]

Een goeie oude archtop, met "slotted" headstock (zoals klassieke gitaar) geniet m'n voorkeur. Ze gaan niet zo luid, maar klinken romig zacht & warm (ideaal voor jazzy stijlen)

['66 special]

Jumbo. Klinkt voor mij het lekkerst, archtops zien er mooier uit :)

[Eko]

Ik heb een dreadnought omdat ik in de huidige bezetting van de band niet alleen de begeleiding doe, maar meer als een ritmesectie te keer ga. De combinatie van die twee gaat het lekkerste op zo`n instrument.
Voor het betere klankwerk zoek ik er nog een SJ200 of SJ185 model bij. Eigenlijk alleen maar een originele van Gibson. Alle andere imitatie hebben niet de echt sparkle die ik in Gibsons vind. Nadeel alleen is dat ze niet allemaal even goed zijn. Zal wel weer een speurtocht worden van een jaar.

['66 special]

Ik heb een dreadnought omdat ik in de huidige bezetting van de band niet alleen de begeleiding doe, maar meer als een ritmesectie te keer ga. De combinatie van die twee gaat het lekkerste op zo`n instrument.
Voor het betere klankwerk zoek ik er nog een SJ200 of SJ185 model bij. Eigenlijk alleen maar een originele van Gibson. Alle andere imitatie hebben niet de echt sparkle die ik in Gibsons vind. Nadeel alleen is dat ze niet allemaal even goed zijn. Zal wel weer een speurtocht worden van een jaar.
Al een Guild F50 geprobeerd? Ik heb veel jumbo's in de handen gehad en (oude) Guilds zijn naar mijn smaak beter dan een nieuwe Gibson.

[dadgad]

Hallo,

Taylor maakt 2 modellen die net een beetje om het OM model van Martin
(zelfde body als de 14-fret OOO, alleen de mensuur is anders) heen zitten:
de Grand Concert (x12 modellen) die net iets kleiner zijn, en de Grand
Auditorium (x14 modellen) die groter zijn - Martin heeft of had de M modellen,
die ze op de website ook wel OOOO noemen, die zijn ongeveer even groot als
de GA.

Wat de 3 modellen, en trouwens ook bijv. de M-32 van Lakewood,
gemeenschappelijk hebben is dat ze een duidelijk smallere taille hebben dan
bijv. de D of Jumbo modellen, of de Taylor GS. Hierdoor zijn ze prettiger
vast te houden als je veel zittend speelt (wat veel fingerpickers toch doen).

Ik heb zowel een GC model als een GA model van Taylor, en de GA klinkt
duidelijk voller, gewoon omdat hij groter is. Maar dat maakt wel weer dat ik
die dus minder makkelijk even pak als ik 's avonds op de bank voor de TV
wat zit te "klooien", eh, uitproberen heet dat geloof ik :)

Ik heb 2 "echte" OM modellen (met de Martin body maten), een echte Martin
OM-16 en een Legend (Canadees, ex-Larrivee medewerkers) 12-fret OM. De
Legend kan qua klank iedere D of kleiner Martin model aan - maar is relatief
zwaar. De Martin is vrij licht, maar een beetje "neck-heavy" - slecht in balans.
De Martin heeft bovendien niet vreselijk veel volume - de Taylor GC is duidelijk
harder, maar die klinkt weer wat droger.

Ik heb een paar D modellen, maar die gebruik ik thuis zo weinig dat ze
waarschijnlijk binnenkort mogen vertrekken - voor die paar optredens per jaar
loont het niet ze erbij te houden.

Dus als je vraagt naar mijn favorieten modellen, dan zou ik zeggen een GC of
OM model voor thuis (en eventueel in de studio), en eventueel een GA erbij
om wat meer volume te hebben voor optredens.

Groeten

Han.

[Liefhebber]

Nylonsnarigen zijn voor mij echt favoriet dat vooraf.

Als het om staalsnaren gaat dan denk ik dat ik met veel moeite toch kies voor dreadnoughts. Ik vind ze minder mooi om te zien dan andere modellen als OM, GA, 000. Maar ik vind ze merendeels heel veelzijdig inzetbaar: behoorlijk groot volume, goede projectie, goede basrespons, midden en hoog komen ook goed naar voren.
Ik heb momenteel 5 dreadnoughts:
- 2x een Yamaha FG 200(1 zonder en 1 met ingebouwde AER elektronica)
- een Cole Clark Fla1C(met ingebouwde elektronica van de bouwer)
- een Martin D 28
- een Martin D 45

De goedkope Yamaha's zijn na al die jaren(1974) heel mooi klinkende gitaren gebleven.
Redelijk allround voor fingerstyle technieken en voor het plectrum geweld ook geschikt.

De Cole Clark is niet echt geschikt voor fingerpicking style maar fantastisch voor plectrum/strumming, etc. Zeer bijzonder klinkende gitaar. Beste ingebouwde elektronica die ik ooit gehoord heb.

Martin D 28 vind ik een heel matige gitaar. Fingerstyle komt niet tot zijn recht.
Goed te gebruiken als oefen en begeleidingsgitaar

Martin D 45 is een pracht gitaar! Echt een standaard voor een dreadnought. Kun je alles mee. Alle fingerstyle technieken, alle plectrum technieken, noem maar op. Altijd een groot volume, balans tussen laag, midden en hoog tot in de hoogste posities verzekerd. Heel goede sustain. Warm geluid maar niet overdadig. Zeer allround. Kan wedijveren met top OM, GA, OOO modellen als het om fingerstyle gaat.

[dadgad]

Hallo Liefhebber,

Dat herken ik wel een beetje. Ik heb zelf (nog) een D-35,
dus net midden tussen de twee die jij hebt. Qua klank doet
die het uitstekend voor fingerpicking (lichtere bracing dan
de D-28 - heeft de D-45 eigenlijk zware of lichte bracing ?)
- maar hij is groot vergeleken bij een OM, te groot om
thuis veel op te spelen.

Daarom mag 'ie dus weg - iets voor jou ?

Greetz,

Han.

[axmaster]

Hallo allemaal,

Ik heb een jumbo gehad (1998 Landola) die me qua klank erg beviel, maar de omvang van de klankkast was een van de redenen waarom ik hem heb verkocht.

Ook een parlor gehad (1993 Washburn) die ik onlangs heb verkocht, omdat het geluid me onvoldoende kon bekoren.

M'n Larrivee OM geeft me momenteel veel plezier. Het OM formaat ligt prettig in de hand en deze Larrivee heeft een breed en uitgebalanceerd klankspectrum.

Verder is onlangs mijn zelfgebouwde klassieke gitaar gereed gekomen (gebouwd in het gitaarbouwklasje van Johan Rebergen), en ik moet erg wennen aan de relatief diepe klankkast.

Ik neig dus naar wat kleinere modellen. Ik hoor veel goeds over de Larrivee parlours, heeft iemand daar ervaring mee?

Groet, Peter

[northernlake]

Ik heb twee (Martin) dreads en 1 Blueridge 000 (voor de vakantie).

De 000 is erg comfortabel qua maat, maar dreads hebben m'n voorkeur.
Ik wil een van de dreads kwijt en daarvoor een 12 snaar in de plaats, met als voorkeur een Guild Jumbo.

[Buzz]

Mijn voorkeur


Jumbo voor het beter slagwerk. Mooi laag en een goede balans. Groot volume.
Een dreadnought vind ik om te zien een lelijk model, veel te dozig. Ik vind dat dat in de klank ook te horen is. Misschien is dat wel gezichtsbedrog, maar ik vind dat in een Jumbo de verhouding volume/hoog/laag mooier tot z'n recht komt.

Dan het OM model. Heel mooi voor fingerpicking-werk. Minder stuwend laag, maar veel gearticuleerder in klank.

GA-modellen vind ik visueel wel mooi, maar qua klank een beetje vleesch noch visch.

Overigens, er zijn natuurlijk dreadnoughts die klinken om van te watertanden en dat geldt idem voor GA's. Maar het gaat me nu om algemeenheden.


Ray

[Liefhebber]

Hallo Liefhebber,

Dat herken ik wel een beetje. Ik heb zelf (nog) een D-35,
dus net midden tussen de twee die jij hebt. Qua klank doet
die het uitstekend voor fingerpicking (lichtere bracing dan
de D-28 - heeft de D-45 eigenlijk zware of lichte bracing ?)
- maar hij is groot vergeleken bij een OM, te groot om
thuis veel op te spelen.

Daarom mag 'ie dus weg - iets voor jou ?

Greetz,

Han.

Je zegt het goed, die D 35 is iets tussen de D 28 en de D 45. Ik heb er wel eens op gespeeld(bij Bergman in Arnhem) maar vond het teveel een compromis. Hij is door Martin ook zo bedoeld richting D 45 voor een koper die de prijs voor een D 45 niet wil betalen. Hij is duidelijk allrounder dan een de D 28(is type werkpaard, hoewel bij oude exemplaren is dit weer veel minder). Waarschijnlijk is de bracing van de D 35 lichter, kan eigenlijk niet anders.
Die van een D 45 is duidelijk lichter maar er is ook veel meer aandacht aan besteed.
Als je jouw D 35 wilt verkopen en je wilt richting D 45 dan zou ik je willen aanraden eerst eens te kijken naar andere merken. Ik keek recent op de site van Martin en zij geven nu als richtprijs voor een standaard D 45 al een bedrag aan richting 10.000 dollar. Vind ik , hoe mooi ik de mijne ook vind, belachelijk!
Ik heb een paar weken terug ergens op een nieuwe Guild D 55(uit de Tacoma fabriek) gespeeld. Die gitaar kost in Nederland rond de 3000 euro en ik vond dat hij in vele opzichten(kwaliteit hout, constructie, afwerking, bespeelbaarheid en klank) heel dicht bij mij'n D 45 kwam en ik vond hem ook nog mooi om te zien. En het is natuurlijk ook nog een Guild(wel van Fender inmiddels maar toch een legendarisch merk)
Dat soort ervaringen heb ik ook bij Larrivee.

[Liefhebber]

Hallo allemaal,

Ik heb een jumbo gehad (1998 Landola) die me qua klank erg beviel, maar de omvang van de klankkast was een van de redenen waarom ik hem heb verkocht.

Ook een parlor gehad (1993 Washburn) die ik onlangs heb verkocht, omdat het geluid me onvoldoende kon bekoren.

M'n Larrivee OM geeft me momenteel veel plezier. Het OM formaat ligt prettig in de hand en deze Larrivee heeft een breed en uitgebalanceerd klankspectrum.

Verder is onlangs mijn zelfgebouwde klassieke gitaar gereed gekomen (gebouwd in het gitaarbouwklasje van Johan Rebergen), en ik moet erg wennen aan de relatief diepe klankkast.

Ik neig dus naar wat kleinere modellen. Ik hoor veel goeds over de Larrivee parlours, heeft iemand daar ervaring mee?

Groet, Peter

Geen ervaring mee maar ik zag in Gitarre&Bass van april 2007 een test van de P-09 FM. Volgens de testers als ik het mag samenvatten: een zeer potent gitaartje! De enige kritiek was eigenlijk: wel veel geld(2449 euro) voor zo weinig vierkante meters!

[northernlake]

Je zegt het goed, die D 35 is iets tussen de D 28 en de D 45. [...] Hij is door Martin ook zo bedoeld richting D 45 voor een koper die de prijs voor een D 45 niet wil betalen. Hij is duidelijk allrounder dan een de D 28(is type werkpaard, hoewel bij oude exemplaren is dit weer veel minder). Waarschijnlijk is de bracing van de D 35 lichter, kan eigenlijk niet anders.


Ik heb altijd begrepen dat de D-35 bedoeld was als een D-28 met alleen esthetische verschillen, namelijk een uit drie wiggen bestaande achterkant. Het verschil in bracing is 1/4" op de D-35 (6.35mm) vs. 5/16" op de D-28 (7.9mm). De D-45 heeft ook 5/16" braces dus eigenlijk is het gewoon een D-28 met een beetje extra pearl ;) Eind jaren 60 waren er D-45's met Alpine tops. Dat is dan wel weer anders. Liefhebber, hoe oud is de jouwe? Je kunt het checken op mijn site aan de hand van het serial als je het niet weet: http://www.herringbone.nl/

D-35's zouden 'bassiger' zijn, maar ik hoor het verschil in de praktijk niet echt. Hier zijn twee video's voor de "Liefhebber" :)
http://i.b5z.net/i/u/1530927/f/D-28.wmv
http://i.b5z.net/i/u/1530927/f/Martin_D-35.wmv

[chris c]

Ik heb eens een D-28 naast een D-35 gespeeld, en de D-35 had duidelijk meer bas. Persoonlijk houd ik meer van de klank van de D-28.
Een D-45 is toch iets anders dan alleen maar een D-28 met veel bling-bling. Voor de D-45 gebruikt Martin de beste houtsoorten die ze hebben, en dat scheelt veel voor de klank.
Ideaal voor mij zou een D-28 met het hout van een D-45 zijn...

[dadgad]

Hallo,

Ik denk niet dat de D-35 echt meer bas heeft dan een D-28.
De bracing is lichter dus je hebt minder geweld nodig om het
maximale volume er uit te krijgen - de D-28 moet stevig
aangepakt worden om het beste geluid er uit te krijgen,
vandaar dat het de "bluegrass" gitaar bij uitstek is, voor
flatpick werk en zo.

De D-28 leent zich minder voor fingerpicking en lichte
begeleiding, omdat je als je zachter speelt meteen ook een
deel van het karakter kwijt bent. De bassen blijven wel,
omdat het een forse body is (en palissander natuurlijk),
maar het midden en hoog valt sterk terug als je zacht
speelt op een D-28. Ik heb er ooit wel een gehad, maar
die heb ik na minder dan een jaar al weer ingeruild omdat
'ie voor mijn speelstijl gewoon niet voldeed. De D-35
voldoet in dat opzicht wel - maar ik ben op dit moment
toch meer gecharmeerd van kleinere modellen, dus die
gaat toch ook weg - en dan komt er waarschijnlijk een
OM-28 of OM-35 (zeldzaam, maar Rudi Bults heeft er nu
een staan) voor terug.

Greetz,

Han.

[chris c]

Ik begrijp wat je bedoelt. I speel ook vooral fingerpicking, maar met fingerpicks, waarmee de aanslag ongeveer even hard is als een plectrum. En dan heb ik liever het wat strakkere geluid van een D-28.
Maar ik speel ook liever op kleinere gitaren. Santa Cruz maakt geweldige OM's, sommige zijn niet duurder dan bv. een OM-35.

[Liefhebber]

Ik heb altijd begrepen dat de D-35 bedoeld was als een D-28 met alleen esthetische verschillen, namelijk een uit drie wiggen bestaande achterkant. Het verschil in bracing is 1/4" op de D-35 (6.35mm) vs. 5/16" op de D-28 (7.9mm). De D-45 heeft ook 5/16" braces dus eigenlijk is het gewoon een D-28 met een beetje extra pearl ;) Eind jaren 60 waren er D-45's met Alpine tops. Dat is dan wel weer anders. Liefhebber, hoe oud is de jouwe? Je kunt het checken op mijn site aan de hand van het serial als je het niet weet: http://www.herringbone.nl/

D-35's zouden 'bassiger' zijn, maar ik hoor het verschil in de praktijk niet echt. Hier zijn twee video's voor de "Liefhebber" :)
http://i.b5z.net/i/u/1530927/f/D-28.wmv
http://i.b5z.net/i/u/1530927/f/Martin_D-35.wmv
Bedankt voor de info.

Mijn D 45 is van 1986. Ik heb hem 5 jaar geleden in Canada gekocht voor een heel schappelijke prijs.
Ik heb die demo's een paar keer beluisterd(blijft natuurlijk heel moeilijk om op deze manier iets te zeggen over de klank en bovendien ook nog plectrum bespeeld).
Dat die D 35 bassiger is hoor ik hier ook niet. Die 28 is volgens mij wel een van de betere exemplaren.
Ik hoor wel een duidelijk verschil tussen de twee. Ik vind die D 35 een gitaar die meer in balans is wat betreft projectie, volume, laag, midden en hoog en daardoor ook meer geschikt is voor finger style bespeling.
Over de bracing: ik wist niet dat de bracing van de D 28 overeen komt met die van de D 45 wat betreft maten.
Maar bij bracing(beinvloeden van de klank) spelen een heleboel factoren een rol: gebruikt hout, bewerking, fine tuning(gaat veel tijd in zitten, dus duur), aansluiting op de zijbladen van de klankkast, etc.
En tenslotte: Alpine tops: top!

[northernlake]

Santa Cruz maakt geweldige OM's, sommige zijn niet duurder dan bv. een OM-35.

Nog wel, de OM-35 is uit standaard productie gegaan sinds kort en dus alleen nog maar als Custom te bestellen. Maar inderdaad, Santa Cruz.... mmmm.

Maar we dwalen af :)

[Liefhebber]

Nog wel, de OM-35 is uit standaard productie gegaan sinds kort en dus alleen nog maar als Custom te bestellen. Maar inderdaad, Santa Cruz.... mmmm.

Maar we dwalen af :)
Nog even af dwalen: de Santa Cruz OOO R. smullen!

[chris c]

Haha, misschien moeten we maar eens een "smultopic" openen... :)

[dadgad]

Nog even af dwalen: de Santa Cruz OOO R. smullen!

Hi,

Niet verder vertellen hoor :) maar ik HEB al een Santa Cruz OO. Leuk
gitaartje, moet ik ook nodig weer eens op spelen.... Is qua karakter trouwens
meer een singer/songwriter gitaar dan een "fingerpicker's dream", en ik denk
dat de OOO dat ook heeft want die heeft de zelfde korte mensuur.

De OM heeft de langere mensuur van de D modellen, en dat maakt voor
fingerpicking nogal een verschil - voor open stemmingen trouwens ook want
met de langere mensuur wordt de snaar minder merkbaar vals als je hem
omlaag stemt.

Greetz,

Han.

[oorzaak]

Beste mensen,

Dit is een topic waar ik waarschijnlijk meer van kan leren dan zelf aan toevoegen. Laat jullie vooral door mij uit de tent lokken om nog meer geheimen prijs te geven.

Na zo'n twintig jaar vrijwel uitsluitend electrisch spelen kocht ik een paar jaar geleden een staalsnaar acoust, een Yamaha CPX 5 (tegenwoordig geloof ik CPX 700 geheten) van rond de 500 euro. Ik weet niet wat voor type dat in de classificatie van Liefhebber is, weet iemand dat?

Ik vind de CPX een erg leuk ding maar fingerstyle spel gaat me op de een of andere manier niet goed af op deze gitaar. Ik vind o.a. de ruimte tussen de snaren erg smal voor de rechterhand vingers. Ik vergelijk hem dan met mijn nylonsnarige gitaar, type kampvuur; daarop kan ik veel beter spelen met de vingers (julie mochten eens denken dat het aan mij ligt ipv. aan de gitaar :D ).
De klank van de CPX vind ik wel prettig. Helaas, maar onvermijdelijk in deze prijsklasse, heeft de hals wel een paar dode plekjes.

Hebben jullie een tip voor een ander staalsnarig type/merk/model dat ik zou kunnen proberen? Het budget mag intussen iets hoger zijn, nu ik weet dat ik serieus door wil gaan met acoustisch spelen.

Groeten, Frits

[chris c]

Niet verder vertellen hoor maar ik HEB al een Santa Cruz OO. Leuk gitaartje, moet ik ook nodig weer eens op spelen.... Is qua karakter trouwens meer een singer/songwriter gitaar dan een "fingerpicker's dream", en ik denk dat de OOO dat ook heeft want die heeft de zelfde korte mensuur.


Man man, de SC OO een "leuk gitaartje" ?? Ik vind ze eigenlijk wel een "fingerpicker's dream" met die korte mensuur en snelle respons, en die boterzachte warme klank... misschien niet in DADGAD (weet ik veel), ook niet met mijn fingerpicks, maar kom, zo'n mooie balans, zo makkelijk bespeelbaar, dat kom je niet vaak tegen (in de winkel een paar straten verder hangt er één, al jàren, te wachten, ondertussen speel ik er af en toe op, wat een plezier).
De SC 000 heeft wel de langere mensuur van de OM, hoor. Een goede kennis heeft er een, ook een dijk van een gitaar... volgens mij een van de mooiste modellen die ooit gemaakt zijn (weer van Martin gecopieerd natuurlijk), maar met een veel luidere bas dan de OO of zelfs de OM.
En 12 frets, dat zijn er toch 2 te weinig...

[dadgad]

Hi,

Sorry, Chris C., je hebt inderdaad gelijk - bij Martin heeft de OOO de korte
mensuur (24.75"), maar bij Santa Cruz niet. Daar is de mensuur gelijk aan de
OM (25.375"), en zit het verschil tussen de OM en OOO modellen dus in de
12-frets hals en de body vorm. Had ik eigenlijk nooit zo bij stilgestaan, altijd
alleen uitgekeken naar de OM modellen van Santa Cruz. Dat ik nu de OO heb
was puur een onverwacht mazzeltje - mogelijk dat ik hem daarom een beetje
onderwaardeer. Maar misschien ook weer niet helemaal, want ik ben absoluut
niet van plan om hem weg te doen :)

Greetz,

Han.

[dadgad]

Beste mensen,

Dit is een topic waar ik waarschijnlijk meer van kan leren dan zelf aan toevoegen. Laat jullie vooral door mij uit de tent lokken om nog meer geheimen prijs te geven.

Na zo'n twintig jaar vrijwel uitsluitend electrisch spelen kocht ik een paar jaar geleden een staalsnaar acoust, een Yamaha CPX 5 (tegenwoordig geloof ik CPX 700 geheten) van rond de 500 euro. Ik weet niet wat voor type dat in de classificatie van Liefhebber is, weet iemand dat?

Ik vind de CPX een erg leuk ding maar fingerstyle spel gaat me op de een of andere manier niet goed af op deze gitaar. Ik vind o.a. de ruimte tussen de snaren erg smal voor de rechterhand vingers. Ik vergelijk hem dan met mijn nylonsnarige gitaar, type kampvuur; daarop kan ik veel beter spelen met de vingers (julie mochten eens denken dat het aan mij ligt ipv. aan de gitaar :D ).
De klank van de CPX vind ik wel prettig. Helaas, maar onvermijdelijk in deze prijsklasse, heeft de hals wel een paar dode plekjes.

Hebben jullie een tip voor een ander staalsnarig type/merk/model dat ik zou kunnen proberen? Het budget mag intussen iets hoger zijn, nu ik weet dat ik serieus door wil gaan met acoustisch spelen.

Groeten, Frits

Hallo Frits,

Yamaha heeft hele goede gitaren gemaakt, nog steeds trouwens, maar de
APX en CPX modellen zijn wel zo ongeveer mijn minst favoriete types.
De bekende FG modellen van Yamaha zijn voor het merendeel prima gitaren,
en als je meer geld wilt uitgeven kun je proberen een model uit de L serie
te vinden (LD, LS of LL - de LJ vind ik zelf weer iets minder). Dit zijn
handgebouwde modellen die zeker met de Amerikaanse merken kunnen
concurreren, en voor de prijs van een low-end Amerikaan. Maar ze hebben
wel relatief smalle halzen.

Dat geldt ook voor de Blueridge gitaren, van Saga, klasse gitaren voor een
redelijke prijs maar met smalle halzen. Saga heeft niet zo lang geleden onder
het merk Trinity College (TC) een paar echte fingerpicker modellen op de
markt gebracht die wel een bredere hals hebben - ik weet niet of je in de
buurt van Den Bosch woont (of wel eens komt) maar Luthier Guitars had de
laatste keer dat ik daar was er een paar van hangen. Vrij sober uitgevoerd,
maar heel mooi hout, strakke afwerking en een geluid waar weinig gitaren
tegenop kunnen.

Andere, minder bekende merken die de moeite waard zouden kunnen zijn zijn
bijv. Alhambra (Spaans, bekend van de nylonsnarige gitaren) en Ayers
(Australisch). Van Alhambra is vooral het Jumbo-achtige model (beetje een
Lowden kopie) interessant, en Ayers heeft een aantal modellen die voor
fingerpicking geschikt zijn. Van allebei stond er trouwens in de laatste paar
dagen een te koop op marktplaats.nl, dus als je budget niet voldoende is
voor een nieuwe....

Hoop dat je hier wat aan hebt.

Greetz,

Han.

[freekick]

Beste mensen,

Dit is een topic waar ik waarschijnlijk meer van kan leren dan zelf aan toevoegen. Laat jullie vooral door mij uit de tent lokken om nog meer geheimen prijs te geven
Hebben jullie een tip voor een ander staalsnarig type/merk/model dat ik zou kunnen proberen? Het budget mag intussen iets hoger zijn, nu ik weet dat ik serieus door wil gaan met acoustisch spelen.

Groeten, Frits




Ik heb sinds kort een Ayers CSM. Concertmodel twaalf fretten vrij ,brede hals en open kop. spruce/mahogany all solid. betaald 599,00 euro.
Speelt superlicht en het geluid. Kan het niet beschrijven maar ik ben er kapot van. Zo mooi. Heerlijk voor fingerpicking.
Ayers wordt gemaakt in Vietnam. Daar hebben ze kennelijk uitstekende vakmensen want alles is perfect.
Deze moet je zeker in overweging nemen.
hier te horen!
http://touch002.so-buy.com/front/bin/ptlist.phtml?Category=131255

[Liefhebber]

Beste mensen,

Dit is een topic waar ik waarschijnlijk meer van kan leren dan zelf aan toevoegen. Laat jullie vooral door mij uit de tent lokken om nog meer geheimen prijs te geven.

Na zo'n twintig jaar vrijwel uitsluitend electrisch spelen kocht ik een paar jaar geleden een staalsnaar acoust, een Yamaha CPX 5 (tegenwoordig geloof ik CPX 700 geheten) van rond de 500 euro. Ik weet niet wat voor type dat in de classificatie van Liefhebber is, weet iemand dat?

Ik vind de CPX een erg leuk ding maar fingerstyle spel gaat me op de een of andere manier niet goed af op deze gitaar. Ik vind o.a. de ruimte tussen de snaren erg smal voor de rechterhand vingers. Ik vergelijk hem dan met mijn nylonsnarige gitaar, type kampvuur; daarop kan ik veel beter spelen met de vingers (julie mochten eens denken dat het aan mij ligt ipv. aan de gitaar :D ).
De klank van de CPX vind ik wel prettig. Helaas, maar onvermijdelijk in deze prijsklasse, heeft de hals wel een paar dode plekjes.

Hebben jullie een tip voor een ander staalsnarig type/merk/model dat ik zou kunnen proberen? Het budget mag intussen iets hoger zijn, nu ik weet dat ik serieus door wil gaan met acoustisch spelen.

Groeten, Frits

De CPX(en APX) is geen fingerstyle gitaar. Het zijn podium beestjes(versterkt) om in een band ritme gitaar te spelen met een akoestisch accent. Het model wordt een mini jumbo genoemd vanwege de vorm van de klankkast , niet vanwege de grootte.

Als je door wilt stoten naar de betere(staalsnarige) akoestische gitaren en nog niet naar de prijsklasse van 2000, 3000, 4000 euro dan moet je de volgende merken zeker uitproberen.
- Blueridge(Saga instruments). Zijn vnl. dreadnoughts waarbij heel goede. Opvallend versierd met inlegwerk, moet je mooi vinden. De kwaliteit is wel heel constant
- Trinity College(ook van Saga instruments ,echte fingerstyle gitaren, sober maar heel goed gebouwd met prima materiaal en klinkend als veel duurdere gitaren) Vier uitvoeringen, allemaal model OOO, wel met cutaway, 12 en 14 frets uitvoering en met spruce of ceder bovenblad en verder massief palissander. Bredere spreiding van de snaren waardoor bij uitstek geschikt voor finger style
- Furch(heeft een heleboel verschillende modellen meestal van goed materiaal, goed gebouwd en redelijk mooi afgewerkt en van redelijk betaalbaar tot de wat hogere prijsklasse) Hier wel opletten want de kwaliteit is nog steeds niet helemaal constant. Kunnen wel klinken als een top gitaar als je oplet met wat je koopt
-Tacoma. Hebben weinig modellen(mini jumbo's en hybride modellen met het klankgat op een ongebruikelijke plaats), zijn heel sober maar sommige klinken heel goed(open klank ,goede balans tussen laag, midden en hoog, flink volume) en ze zijn van massief hout
- De CAD serie van Guild(dreadnoughts en jumbo's)
-Takamine, de wat hogere series(de in Japan gebouwde). Veel modellen. In het algemeen puur akoestisch wat minder maar versterkt vaak heel erg mooi ook voor finger style(met dat doel, versterkt,worden ze ook gemaakt)
- Natuurlijk ook de goedkopere Larrivee's(Rosewood standard series, OM en D modellen) Larrivee's zijn altijd wel goed. Goed gebouwd, goed hout, klank gewoon mooi voor het geld, nooit een miskoop)
- Taylor. De 1.. en 2.. series. Goed gebouwd, redelijk materiaal, heel gemakkelijk bespeelbaar. De heel herkenbare klank moet je bevallen(mij niet). Geen miskoop als het om de waarde gaat

[oorzaak]

Dank voor jullie reakties!

Frits