RHCP - Pre-Californication [Archief]

Melon1510

10 augustus 2007, 21:01

Deze vakantie is wat je noemt een muzikale openbaring geweest voor mij. Mijn broertje is al een tijd lang fan van de Red Hot Chili Peppers en heeft besloten wat oude albums te kopen deze vakantie, zoals Mother's Milk, Blood Sugar Sex Magik, Freaky Styley enzovoorts.
F*ckin' Hell (Excuse my French :sssh: ), wat konden (kunnen?) die gasten spelen zeg.

Voor wie niet bekend is met het vroegere werk van RHCP: deze band stond er in de eerste 15 jaar van hun bestaan om bekend dat ze funk, (punk)rock en rap combineerden tot één stijl, als het ware. Flea (de basgitarist, voor de 'leken' onder ons) vormde een belangrijk deel van deze sound vanwege z'n slapbass loopjes, en de gitarist (Hillel Slovak, overleed in achtentachtig) voegde zijn eigen funky sound eraan toe, later overgenomen door zijn opvolger John Frusciante, die vervolgens ook weer een aantal stadia van sounds doorging; hun album uit 1989, Mother's Milk, klonk erg Funk-Metal-achtig, maar Blood Sugar Sex Magik was alweer meer funk-achtig. Moeilijk te omschrijven.

Het lijkt echt totaal niet op de muziek waarmee ze de afgelopen paar jaar bekend zijn geworden. Hieronder een paar Youtube-links.

Een nummer van hun album Mother's Milk, Stone Cold Bush, live ergens:http://www.youtube.com/watch?v=Rjb8GtXbJWo&mode=related&search=
De videoclip van Good Time Boys, ook van Mother's Milk: http://www.youtube.com/watch?v=q4XqZQJ4NoA
Give It Away, van Blood Sugar Sex Magik, live ergens: http://www.youtube.com/watch?v=Js9u9OyaYqk

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar ik vind dit geweldig. Voor mij weergeeft het de muzikale vrijheid uit die tijd, bijna 20 jaar geleden. Hiermee hoef je tegenwoordig voor het grote publiek niet meer mee aan te komen.
Jammer genoeg.

WICKED

10 augustus 2007, 22:09

ja ik weethet en ik vind het ook geweldig:d funky monks is ook een toffe dvd..daar zie je ze bssm opnemen:) en wat vind je van de minder toegankelijke nummers van het album by the way? die vind ik ook super mooi, jammer dat daar weinig over gezegd word!

drap

10 augustus 2007, 22:57

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar ik vind dit geweldig. Voor mij weergeeft het de muzikale vrijheid uit die tijd, bijna 20 jaar geleden. Hiermee hoef je tegenwoordig voor het grote publiek niet meer mee aan te komen.
Jammer genoeg.

Ze spelen anders nog steeds erg veel oud materiaal live hoor, steeds meer zelfs. Op het laatste album staat ook weer erg veel old school Peppers funk.

Nou ben ik persoonlijk ook meer aanhanger van Californication en alles wat erna komt, omdat het zoveel breder is qua stijlen en muzikaal zit het ook zoveel beter in elkaar. Californication is tot op heden nog steeds m'n favoriete album, terwijl ik toch al fan ben vanaf ongeveer Mother's Milk. BSSM vind ik ook te gek (+ een hoop jeugdsentiment), maar Californication klinkt veel rauwer, ongepolijster wat mij betreft, waarop goeie melodieen veel belangrijker zijn dan hoogstaand spel. En dat ligt nou precies in mijn straatje :) Bij de eerste keer Otherside te horen op de radio was ik ff helemaal in het nummer en ik was gelijk weer helemaal Peppers idolaat, hoewel een dergelijk nummer niet te vergelijken is met ouder werk.

Han S

10 augustus 2007, 23:22

Ze spelen anders nog steeds erg veel oud materiaal live hoor, steeds meer zelfs. Op het laatste album staat ook weer erg veel old school Peppers funk.

Nou ben ik persoonlijk ook meer aanhanger van Californication en alles wat erna komt, omdat het zoveel breder is qua stijlen en muzikaal zit het ook zoveel beter in elkaar. Californication is tot op heden nog steeds m'n favoriete album, terwijl ik toch al fan ben vanaf ongeveer Mother's Milk. BSSM vind ik ook te gek (+ een hoop jeugdsentiment), maar Californication klinkt veel rauwer, ongepolijster wat mij betreft, waarop goeie melodieen veel belangrijker zijn dan hoogstaand spel. En dat ligt nou precies in mijn straatje :) Bij de eerste keer Otherside te horen op de radio was ik ff helemaal in het nummer en ik was gelijk weer helemaal Peppers idolaat, hoewel een dergelijk nummer niet te vergelijken is met ouder werk.

Heb je het over de Californication welke in de winkel ligt, of over de ongemasterde versie welke op het internet zweeft? Die klinkt namelijk een stuk beter, de winkel versie zorgde voor een petitie waarin een remastering werd geëist.

Luke-wannabe

10 augustus 2007, 23:36

Eindelijk iemand die het snapt!
RHCP is echt zo goed... Hillel was ook echt een super gitarist!
@ Han: Kun je me vertellen waar ik die vandaan kan halen? Ben daar errug benieuwd naar!

drap

10 augustus 2007, 23:37

Heb je het over de Californication welke in de winkel ligt, of over de ongemasterde versie welke op het internet zweeft? Die klinkt namelijk een stuk beter, de winkel versie zorgde voor een petitie waarin een remastering werd geëist.

Ik heb inmiddels beide (waarvoor dank trouwens :) ). Ik ga nou iets zeggen wat je waarschijnlijk vreselijk tegen de borst stuit, ik vind de versie in de winkel eigenlijk mooier... :) Ik weet dat het producers en dergelijke tegen de borst stuit, maar ik vind het geluid zo goed passen bij het album, mede door de achtergrond van de tot stand koming van het album. Ik hoor ook wel dat het geluid eigenlijk niet album waardig is, maar het maakt het ook weer extra rauw op de één of andere manier. Het is muzikaal gezien sowieso al een ongepolijst album, mede doordat Frusciante nog maar net afgekickt was en technisch gezien bepaald niet op topniveau was. Maar gek genoeg vind ik juist de slechte produktie juist passen daarbij. Het zijn hele simplistische riffs, waarin de melodie veel belangrijker is dan de technische hoogstandjes, wat nog wat extra rauws meekrijgt door de produktie.

Wat ik niet begrijp is dat het een Rick Rubin produktje is. Toch één der topproducers die al heel wat grote Amerikaanse bands in handen heeft gehad. Beetje Rick Rubin onwaardig eigenlijk.

Wat vind je van het geluid van 'By the way' en 'Stadium arcadium' trouwens? Persoonlijk had voor mij SA wat rauwer mogen klinken, gezien de opzet van het album met veel one take solo's en dergelijke, maar ik ben nieuwsgierig wat jij er van vindt als kenner.

Han S

11 augustus 2007, 00:12

Ik heb inmiddels beide (waarvoor dank trouwens :) ). Ik ga nou iets zeggen wat je waarschijnlijk vreselijk tegen de borst stuit, ik vind de versie in de winkel eigenlijk mooier... :) Ik weet dat het producers en dergelijke tegen de borst stuit, maar ik vind het geluid zo goed passen bij het album, mede door de achtergrond van de tot stand koming van het album. Ik hoor ook wel dat het geluid eigenlijk niet album waardig is, maar het maakt het ook weer extra rauw op de één of andere manier. Het is muzikaal gezien sowieso al een ongepolijst album, mede doordat Frusciante nog maar net afgekickt was en technisch gezien bepaald niet op topniveau was. Maar gek genoeg vind ik juist de slechte produktie juist passen daarbij. Het zijn hele simplistische riffs, waarin de melodie veel belangrijker is dan de technische hoogstandjes, wat nog wat extra rauws meekrijgt door de produktie.

Wat ik niet begrijp is dat het een Rick Rubin produktje is. Toch één der topproducers die al heel wat grote Amerikaanse bands in handen heeft gehad. Beetje Rick Rubin onwaardig eigenlijk.

Wat vind je van het geluid van 'By the way' en 'Stadium arcadium' trouwens? Persoonlijk had voor mij SA wat rauwer mogen klinken, gezien de opzet van het album met veel one take solo's en dergelijke, maar ik ben nieuwsgierig wat jij er van vindt als kenner.

Je draait de boel om, de productie zoals die door de producer en de band is gemaakt is de ongemasterde versie, die klinkt prima en is een mooie afspiegeling van hoe de band klinkt. De versie die in de winkel ligt is door de een of andere figuur in opdracht van de een of andere moron van de platenmaatschappij opgeblazen zodat hij nog net niet ontploft.

Daarbij is het laatste restje dynamiek wat er nog in zat er uit geperst om toch vooral een CD te hebben die nog harder klinkt dan de rest, die ook al nergens meer naar klinkt. En het ergste is nog dat we zover zijn gekomen dat mensen zichzelf zijn gaan wijsmaken dat ze dat mooi vinden.

Ga eens naar een klassiek concert (ik weet het, heel andere muziek) en luister eens naar dynamiek. Ik begrijp er niks meer van vrees ik, vanmiddag een CD gemasterd van een jazz band, 12 dB aan dynamiek zit er in, fantastisch.

Kijk hier op het recordin of sound forum, waar jongens hun zelf gemaakte opnamen posten waar geen halve deciBell dynamiek meer in zit en de boel continu staat te kraken vanwege de digitale vervorming, want ze willen ook hard. Schiet mij maar in een kapotje of zo, maar de ongemasterde versie van Californication klinkt geweldig, niks mis mee, vakwerk.

SA is ook zwaar kut.

drap

11 augustus 2007, 00:34

Ik dacht altijd dat het eindprodukt ook in handen lag van de producer. Ik wist inderdaad niet dat er daarna nog iemand met de fikkies aankwam.

Ik kan goed begrijpen waarom je het slecht vindt klinken en ben het ook zeker niet met je oneens. De ongemasterde versie klinkt produktie-wise natuurlijk veel beter. Maar juist bij Californication vind ik het iets extra's meegeven op de één of andere manier. Terwijl het kraakt en doet aan alle kanten, dat hoor ik ook wel. Ik kan goed begrijpen dat iemand waarvan het z'n vak is het een op en top drama album vind qua produktie.

Maar SA, dat valt toch reuze mee qua dynamiek? Althans, en ik ben natuurlijk geen kenner, in mijn oren klinkt het allemaal behoorlijk profie en hij slaat ook lang niet zover uit op m'n display van m'n cd speler als Californication. Zelfs een beetje overgeproduced in mijn oren, waar ik niet zo van hou. Qua muziek vind ik het wel Peppers op en top, waar vooral Frusciante nogal duidelijk een zware stempel op heeft gedrukt. Ook de basriffs van Flea vind ik bij tijd en wijle weer smullen en ik geniet er ook echt van hoe Flea en Frusciante elkaar aanvoelen. Koptelefoon op, oogjes dicht, super.

Van By the way heb ik ooit iets gelezen dat Frusciante achteraf helemaal niet zo blij was met de produktie en dat ie kort na het uitkomen van het album niet gedacht had voorlopig een nieuw album te maken met de Peppers. Hij was het ook met name vaak niet eens met Rick Rubin, omdat hij vond dat er veel te veel interessante dingen een beetje weggemixt waren. Stond in de Oor voor zover ik me kan herinneren. Kort na By the way waren de Peppers sowieso niet zo vreselijk happy als dat ze zich voordeden en lagen ze bijna uit elkaar. Althans, dat is wat ik er over gelezen heb.

Han S

11 augustus 2007, 01:13

Ja, ik luister heel anders, geef ik meteen toe, maar luister bijvoorbeeld eens naar Lateralus van Tool. De taak van de producer is om met een band en een budget een CD te maken die goed zal verkopen, niet meer en niet minder.

De platenmaatschappijen willen al sinds de helft van de jaren 90 de CD's zo hard mogelijk, maar dat kan helemaal niet. Kon je een vinylplaat nog wat harder snijden, met het gevaar dat de naalddruk wat zwaarder moest worden afgesteld omdat hij uit de groef sprong, digitaal heeft een absolute grens waar je niet boven kunt komen omdat de convertors de data niet meer kunnen vertalen naar geluid. Het gevolg zal zijn dat het gaat kraken, dus niet vervorming zoals analoog doet, nee gewoon gekraak en gespetter.

Wat ze nu dus doen is de boel oppompen, net als je fietsband keihard opblazen. Hij voelt dan wel hard maar alle beweging wordt onmogelijk en je fietsie gaat stuiteren.

In je geluid zitten harde pieken van ride cymbals en percussie, die vliegen ruim boven de rest uit en geven ruimte aan je geluid. En middels zware compressie en brick wall limiting wordt alles richting pieknivo geblazen. Het gevolg is dat het gemiddelde nivo een stuk omhoog gaat, maar de pieken blijven waar ze zijn en komen er ook niet meer bovenuit. Het gevolg is een plat en vermoeiend geluid (onze hersenen zijn ingesteld op dynamiek) zonder diepte en zo goed als dynamiekloos.

En het wordt steeds erger, ik zie CD's met geen hele dB aan dynamiek, terwijl de CD een dynamiek aankan van meer dan 90dB.

Pun

11 augustus 2007, 01:21

Californication is zeker mijn favoriete Peppers album, gevolgd door BSSM, twee absolute klassiekers. Wat tussen deze twee albums ligt, en wat ervoor kwam, moet ik eerlijk toegeven dat ik het niet echt ken.
Wat ze er na gedaan hebben is echter wel steeds minder geworden, met een duidelijk dieptepunt in SA. Wat ik er van gehoord heb klinkt het vooral heel erg alsof ze heel hard proberen hitjes te scoren, en dan ook vooral op de gemakkelijkste manier, heel erg glad. Hey Ho is daar echt een typisch voorbeeld van voor mij, wat een saai nummer is dat, joh.

Verder is Flea zeker een goede bassist en Frusciante ook zeer zeker een goede gitarist. Jammer dat de Peppers niet meer platen zoals Californication en BSSM maken, tegenwoordig. Maar goed, ik heb begrepen dat ze altijd al een beetje zijn geweest van een goede plaat, gevolgd door een setje klote platen, gevolgd door een goede plaat, etc.

drap

11 augustus 2007, 01:28

Ik raad je dan toch echt aan SA 's in z'n geheel te gaan beluisteren, want er staat voor het grootste deel echt andere nummers op zoals Snow (wat ik ook een kutnummer vind). Er staat weer veel funk op en ook weer voor de Peppers nieuwe dingen. Een nummer als Torture me is echt weer een nieuw iets voor de Peppers bijvoorbeeld. Ik vind het persoonlijk een superplaat, met een paar mindere nummers.

Dat Torture me staat nog op joetjoep ook nog, alleen als nummer dan: http://www.youtube.com/watch?v=ucCMOm4a1ow

Micro-e

11 augustus 2007, 12:25

FruscianteFan

11 augustus 2007, 12:35

Ik vind Anthony's teksten over seks ook niet echt heel diepgaand (voor dat er hier grappen over worden gemaakt, da's te flauw). Wat teksten betreft, vind ik By The Way het beste Peppersalbum, denk ik. Weet niet zeker, maar Don't Forget Me (http://www.seeklyrics.com/lyrics/Red-Hot-Chili-Peppers/Don-t-Forget-Me.html) en Venice Queen (http://www.oldielyrics.com/lyrics/red_hot_chili_peppers/venice_queen.html) vind ik echt prachtig.

Tsjah, ik vind Stadium Arcadium prachtig. By The Way ook. Californication ook. One Hot Minute ook. BSSM ook. De oudere albums eigenlijk ook, maar daar luister ik bijna nooit naar.

En dat gedoe over dynamiek: ik snap dat het muzikaler gevonden wordt als er veel dynamiek in een plaat zit. Ik vind het zelf echter erg fijn als er weinig pieken en dalen in het volume zitten, bijvoorbeeld omdat ik vaak naar muziek luister terwijl ik fiets.

Han S

11 augustus 2007, 13:01

Dynamiek is wat anders dan volume.

drap

11 augustus 2007, 13:25

Ik vind het niet echt funk op SA staat, wel hoor duidelijk dat frusciante zich meer in de progressieve kant van rock is gaan interseren. Hij speelde ook veel(of alle) gitaarpartijen op het laatste album van The Mars Volta. Ik vind de muziek of SA goed, maar de zang en teksten vind ik voor een groot deel nergens op slaan. Geef mij maar de over sex rappende Anthony. (zie bijv Sir Psycho Sexy)

Sorry, ik deel die mening niet. Ik hoor sowieso al niet één progressief rocknummer en bij alleen al het beluisteren van het eerste schijfje van het album tel ik al vijf funkrocknummers. De rest van de nummers zijn ook qua schema's gewoon rock te noemen, of zelfs gewoon pop, zei 't op de Peppers manier. Het enige progressieve wat ik van Frusciante heb gehoord is Ataxia en dat wat ie bij Mars Volta doet. Of je moet het al zoeken in z'n synthersizer gebruik op bepaalde solo albums. En zelfs bij Mars Volta speelt hij juist de wat meer normale rocksolo's en dergelijke. Maar SA, ik denk dat sinds BSSM er geen album is geweest waar weer zoveel funk invloeden opstond.

Nou zal het me opzich ook een rotzorg zijn wat van noemer er aan hangt, ik vind het gewoon een prima album, dat muzikaal veel breder is dan BSSM. Ik ben ook blij dat ze niet zijn blijven hangen op het niveau BSSM, hoe tof ik dat album ook vind. Ik snap dat de jongere luisteraars die dat nu terug horen dat helemaal te gek vinden, maar ik heb dat toen al gehoord.

FruscianteFan

11 augustus 2007, 14:05

Dynamiek is wat anders dan volume.

dy·na·miek (de ~ (v.))
1 bewogenheid, vaart
2 [muz.] gebruik van wisselingen in geluidssterkte

aldus VanDale.nl. En daar heb ik het ook over: neem een nummer als Slow Cheetah, om maar in de SA-sferen te blijven, die intro is op maximaal volume van mijn mp3-speler nauwelijks te horen als er veel omgevingslawaai is. Kom je vervolgens bij het refrein, dan moet ik zo snel mogelijk naar de volumeknop op mijn mp3 grijpen omdat het pijn doet aan mijn oren.

see my point?

@ Drap: ligt er vooral aan wat je funky vindt. Charlie heeft funk in zich, She's Only 18 ook. Maar die nummers hebben refreinen die puur pop/rock zijn. Net zoals Warlocks, wat ik echt een heerlijk nummer vind :D

drap

11 augustus 2007, 14:40

Mja, ik heb funkrock niet uitgevonden :) Maar jij noemt nou een nummer als Charlie, ik noem een nummers als Humb de Bump, dat zijn toch aardige voorbeelden van funkrock, of er nou qua couplet/refrein een pop/rock aanpak in zit of niet en het verschilt ook niets met de aanpak van bepaalde nummers op BSSM, waar ook heel veel niet-funkrock nummers opstonden trouwens. Het klinkt anders omdat het veel breder is geworden en, wat ik dan wel weer een nadeel vind, overgeproduceerd.

FruscianteFan

11 augustus 2007, 15:20

Dat 'overgeproduceerde' vind ik eigenlijk wel mooi.

drap

11 augustus 2007, 15:24

Dat kan, dat is smaak :) Muzikaal gezien mag ik ook erg graag naar het album luisteren, maar het had van mij wat rauwer mogen klinken qua produktie. Dat zou in mijn oren wat beter aansluiten op de rauwe aanpak van Frusciante.

Han S

11 augustus 2007, 18:44

dy·na·miek (de ~ (v.))
1 bewogenheid, vaart
2 [muz.] gebruik van wisselingen in geluidssterkte

aldus VanDale.nl. En daar heb ik het ook over: neem een nummer als Slow Cheetah, om maar in de SA-sferen te blijven, die intro is op maximaal volume van mijn mp3-speler nauwelijks te horen als er veel omgevingslawaai is. Kom je vervolgens bij het refrein, dan moet ik zo snel mogelijk naar de volumeknop op mijn mp3 grijpen omdat het pijn doet aan mijn oren.

see my point?

Ik ben blij dat je aan een studiobaas met 40+ jaar ervaring in het opnemen van bands, koren en orkesten eindelijk uitlegt wat dynamiek is. :D

FWIW en om op gitaarnivo te blijven: een clean gitaargeluid heeft veel dynamiek, een zware distortion zo goed als geen. Volumewisselingen zijn dus iets anders, maar je zou ze kunnen uitleggen als dynamiek met wat voorstellingsvermogen.

FruscianteFan

11 augustus 2007, 18:53

Daarvoor gebruik ik eerder het woord compressie. Wat eigenlijk hetzelfde is, maar dan net andersom.

En aangezien ik geen muziekleraar heb, kan het zomaar zijn dat ik hier en daar een paar termen niet helemaal goed gebruik ;)

Neals

11 augustus 2007, 18:59

Ik vond het werk met Hillel eigenlijk lang zo tof niet als het werk met Frusciante. Toen Frusciante erbij kwam werden er pakkende songs geschreven, terwijl ik het persoonlijk met Hillel weer een bij elkaar gejamd zootje vond.

Sowieso is de RHCP niet een van mijn favoriete bands, maar sommige nummers die voorzien zijn van een kop en een staart vind ik ook echt goed. Zoals Under The Bridge, Parallel Universe, By The Way, en nog een aantal meer.

Han S

11 augustus 2007, 19:01

http://www.mindspring.com/~mrichter/dynamics/dynamics.htm

http://www.cdmasteringservices.com/dynamicrange.htm

Even goed kijken en je snapt er alles van, compressie is inderdaad het beperken van dynamiek en de volledige dynamiek is prachtig als je in het concertgebouw zit, maar in de auto is het weer een stuk lastiger, vandaar de compressie maar sommigen gaan daarin (te) ver.

RHCP is een dynamisch bandje hoor.

Melon1510

11 augustus 2007, 19:24

Ik moet eerlijk zeggen dat ik SA bijna tot helemaal niet beluisterd heb. De enige nummers die ik ken zijn degene die als single uit zijn gebracht; dat vond ik niet veel soeps. Dani California was wel aardig, maar een beetje... tja, ik vind het erg "fake"... Om het zo goed mogelijk te verwoorden: een beetje alsof ze het grote publiek wilden laten zijn dat ze nog steeds rock 'n' roll waren, maar dan met een soort van halfzachte rocksong die zelfs qua opbouw een popsong was.
Hoewel er wel een aantal goedklinkende riffjes in de uitgebrachte songs zaten, met als uitschieter Snow, lijkt me. Hump De Bump vind ik echt waardeloos: het riffje in het couplet lijkt voor mij te veel op die van Around The World, alleen zonder de felheid. Er zit zo weinig leven in, voor mijn gevoel, bij alle vier de singles eigenlijk.

drap

11 augustus 2007, 19:33

Ga dan het album eens luisteren.... Dit lees ik zo vaak he.

Melon1510

11 augustus 2007, 19:40

Ga dan het album eens luisteren.... Dit lees ik zo vaak he.

Het punt dat ik probeerde te maken is dat de uitgebrachte nummers voor mijn gevoel puur gemaakt zijn om het grote publiek tevreden te houden. Dat geeft voor mij het hele album meteen een slecht smaakje, hoewel dat niet altijd waar hoeft te zijn.

Maar goed, ik moet hem idd maar eens wat beter beluisteren.

Mitch

12 augustus 2007, 16:35

FruscianteFan

12 augustus 2007, 17:05

Dosed is wel als single uitgebracht, alleen niet hier. Alleen in Noord-Amerika.

Verder heb je het mooi omschreven, hoewel ik One Hot Minute - ik blijf het zeggen - een prachtig album vind, alleen is het niet echt Red Hot Chili Peppers.

drap

12 augustus 2007, 20:36

De beginperiode was energieker, nu zijn ze absoluut muzikaler bezig. 't Is maar net wat je meer aanspreekt. De Peppers krijgen dezelfde kritiek als bijvoorbeeld U2, ''vroeger zat er meer power in". Tja, wat wil je ? Toen waren het angry young men, nu zijn het gewoon oudere mannen die hun portie wel gehad hebben in het leven en steeds meer naar de melodie gaan zoeken. Van beide bands houd ik meer van het latere werk dan het ruwe vroege werk.
Bij de Peppers zit je natuurlijk nog met die verschrikkelijke tussenperiode met Dave "I'm so cool" Navarro, Californication was echt 'thuiskomen', maar dan in de overtreffende trap. Met By the Way werden een paar briljante nummers neergezet, maar diw worden dan gek genoeg weer niet op single uitgebracht. Dosed bijvoorbeeld.
Stdium Arcadium is echt een juweeltje. Een dubbelalbum vol met goede nummers, dat alleen al is bewonderenswaardig.

Ik voel het precies net zo wat betreft de Peppers. Californication was echt een 'wow' momentje na dat kutalbum met Navarro. Niks tegen Navarro opzich, want ik vind 'm bij Jane's Addiction weer wel geweldig, maar een Pepper was het zeer zeker niet. By the way was toen ik 'm voor het eerst hoorde wel ff een afknapper, zeker na het horen van het titelnummer zelf, dat ik destijds echt helemaal te gek vond (nu nog trouwens), maar na vaker luisteren is dat album puur muzikaal gezien eigenlijk hun hoogtepuntje en zo ben ik het album ook gaan waarderen. Wat een ongelooflijk breed scala aan accoorden. Ik kan niet één ander album van een rockband opnoemen waar je dat ook op hoort. Stadium Arcadium is eigenlijk alle albums waar Frusciante op speelde in één en wat mij betreft ook echt te gek, op een paar mindere hitjes na. Nou ja, je kan niet alles hebben.

Samder

12 augustus 2007, 21:53

Dit is zo'n lekker nummer:

http://www.youtube.com/watch?v=42Dzgy5hcU8

Subway to venus... Het einde is ook geweldig!! sdangdVHBFASDBDF@@!

drap

12 augustus 2007, 22:08

Dit is zo'n lekker nummer:

http://www.youtube.com/watch?v=42Dzgy5hcU8

Subway to venus... Het einde is ook geweldig!! sdangdVHBFASDBDF@@!

Ghehe, die heb ik ergens op een DVD staan. Top nummer inderdaad.

Dit vind ik persoonlijk het beste nummer van dat album:

http://www.youtube.com/watch?v=hU9vToZ8ti4

CommanderKeen

13 augustus 2007, 10:27

Californication is een klassiek rockalbum. Zo'n album dat over twintig jaar nog steeds voorkomt in de "beste rockalbum aller tijden"-lijstjes, net als bijvoorbeeld Nirvana's Nevermind, of Guns n Roses' Appetite For Destruction.

Stadium Arcadium is, denk ik, niet zo'n klassieker. Het album is daarvoor veel te gepolijst geproduceerd. Het is veel te gladjes, en alle scherpe, gevaarlijke randjes zijn er af geschaafd. Als ik dan in een documentaire hoor dat de bassriff van Dani California geinspireerd is door Black Sabbath, nou, dan heeft Rick Rubin dat vakkundig weg weten te poetsen. Verder zit het album prima in elkaar, en zijn het lekker wegluisterende Pop 'n Rock liedjes.

EuroCinema

13 augustus 2007, 15:25

Ik ben van de Hillel-periode. Sok om je lul en funken. Mother's Milk vond ik ook wel een leuke plaat, maar ik ben totaal afgehaakt toen Under the Bridge uitkwam. Nu vind ik wat ik af en toe hoor wel weer leuker worden, Hump de Bump en zo. Misschien maar weer eens induiken.

Bobstra

1 februari 2009, 17:42

Na Mother's Milk ging het meer richting de pop-rock idd.

Mitch

1 februari 2009, 19:15

Effe serieus Bob, ik ben blij dat je het forum zo leuk vindt, maar ga je nu werkelijk ieder oud topic bumpen? :dontgeti:

Daan_B

2 februari 2009, 14:07