Glad geluid op het north sea jazz festival?

[Wouter J]

Het is wel grappig als ik jullie Recencies lees over het North Sea Jazz en in speciaal wat jullie over het geluid van acts zoals Steely Dan en Robben Ford te zeggen hebben. Het is "Te glad" en "Te over geproduceerd"

Nou werk ik al negen jaar lang bij Jan Knooren en via hem heb ik veel mensen in de jazz scene leren kennen en heb iets heel interresants ontdekt. Dat "Gladde" geluid heeft mooie kanten. Bijvoorbeeld dat je alle instrumenten duidelijk hoort. Als je bijvoorbeeld op de keyboard partijen gaat letten dan hoor je ook echt wat ze spelen. Je gaat zelfs letten op kleine details zoals bijvoorbeeld het rammelen van een sambabal of een kleine ping gespeeld op een flageolet van een gitaar.

Nemen we bijvoorbeeld het nummer "New Fronteer" van Steely dan's Zanger Donald Fagen's solo album "The nightfly" wat een album is wat we bij knooren heel veel draaien onder het werk.
http://www.youtube.com/watch?v=IRrCZCN8Kj0

Wat vinden jullie van het geluid van deze plaat?

Neem in gedachten dat "The Nightfly" werd opgenomen in 1982 dus pro tools en computer editing bestonden nog niet. Wat je hoort is een transparante weergave van wat er gespeeld werd. Fagen schreef alles zelf, arrangeerde de boel en nam iedere muzikant apart op maar dat hoor je er echt niet aan. Het klinkt als een geheel.

Toen ik het album "Genius meets company" van Ray Charles kocht en op het werk liet horen zei Jan me dat het een verademing was om een album te horen wat echt klonk. Er is zoveel protools en editing dat je niet meer weet of je nou naar muzikanten of software zit te luisteren. Een recencie van dat album in de OOR omschreef het als "Spekglad en kil geluid en vals gezongen." Maar hij snapt het niet, daar gaat het juist om. Dat gladde geluid verbergt niets, het laat horen hoe goed de muzikanten zijn en dat Ray (een korte tijd voor hij zou sterven) nog steeds die enorme hoeveelheid emotie in zijn stem en vertolking kon zetten. Wat maakt het dan uit als hij een toontje of twee niet meer haalde? Je hoorde gewoon hoe Ray voor de laatste keer alles gaf, fouten en al. Dat ga je gewoonweg niet met protools en editing veranderen.

[Dick Wolkendeck]

Interessante visie. Ben het met je eens, alhoewel ik het woord "glad" eerder met gladde compressie verwar. Ik bedoel, geen knallende attacks, maar 80's LA guitar sound met tonnen chorus. Zoetjes, vriendelijk klinkend.

Mijn eigen CD heb ik zo proberen te mixen dat je zoveel mogelijk meekrijgt van wat er gespeeld is. Een beetje wat jij aangeeft? Dat leverde wel kritiek op van mensen die het liever wat massaler en harder hadden gewild. Maar ik hou niet van dat bombastische knetterharde geluid. Maar goed, wat ik wilde zeggen, is dat ik dus een transparant geluid wilde, maar niet glad (geen palingsound?). Er zit wel compressie op de bas en de drums, maar niet op de gitaren of toetsen. Er zit zelfs geen enkele vorm van toonregeling op de gitaren! Soms een beetje echo.

Oh ja, ook wat compressie op de zang, dat gaf een wat warmer (en gladder :) ) geluid. Het was mijn allereerste poging om een opname te maken, ik ben benieuwd naar je reactie. Niet dat het ook maar in de buurt komt van The Nightfly (ik ken 'm), maar ach...

http://www.seraphique.com/mp3/chrysalis.mp3

http://www.seraphique.com/mp3/anywhere.mp3

[Vonk]

Nou ben ik niet zo iemand die snel klaagt over productie en dergelijke geluidsbewerkingen, en weet ik (bijna) niets over de verschillende manieren van opnemen.

Maar ik hoorde wel duidelijk iets aparts! Heel open geluid. De instrumenten liggen zo goed naast elkaar dat je alles makkelijk kan onderscheiden. En ja het klinkt erg glad, maar dat is erg knap als het uit 1982 komt.

[Han S]

Het is wel grappig als ik jullie Recencies lees over het North Sea Jazz en in speciaal wat jullie over het geluid van acts zoals Steely Dan en Robben Ford te zeggen hebben. Het is "Te glad" en "Te over geproduceerd"

Nou werk ik al negen jaar lang bij Jan Knooren en via hem heb ik veel mensen in de jazz scene leren kennen en heb iets heel interresants ontdekt. Dat "Gladde" geluid heeft mooie kanten. Bijvoorbeeld dat je alle instrumenten duidelijk hoort. Als je bijvoorbeeld op de keyboard partijen gaat letten dan hoor je ook echt wat ze spelen. Je gaat zelfs letten op kleine details zoals bijvoorbeeld het rammelen van een sambabal of een kleine ping gespeeld op een flageolet van een gitaar.

Nemen we bijvoorbeeld het nummer "New Fronteer" van Steely dan's Zanger Donald Fagen's solo album "The nightfly" wat een album is wat we bij knooren heel veel draaien onder het werk.
http://www.youtube.com/watch?v=IRrCZCN8Kj0

Wat vinden jullie van het geluid van deze plaat?

Neem in gedachten dat "The Nightfly" werd opgenomen in 1982 dus pro tools en computer editing bestonden nog niet. Wat je hoort is een transparante weergave van wat er gespeeld werd. Fagen schreef alles zelf, arrangeerde de boel en nam iedere muzikant apart op maar dat hoor je er echt niet aan. Het klinkt als een geheel.

Toen ik het album "Genius meets company" van Ray Charles kocht en op het werk liet horen zei Jan me dat het een verademing was om een album te horen wat echt klonk. Er is zoveel protools en editing dat je niet meer weet of je nou naar muzikanten of software zit te luisteren. Een recencie van dat album in de OOR omschreef het als "Spekglad en kil geluid en vals gezongen." Maar hij snapt het niet, daar gaat het juist om. Dat gladde geluid verbergt niets, het laat horen hoe goed de muzikanten zijn en dat Ray (een korte tijd voor hij zou sterven) nog steeds die enorme hoeveelheid emotie in zijn stem en vertolking kon zetten. Wat maakt het dan uit als hij een toontje of twee niet meer haalde? Je hoorde gewoon hoe Ray voor de laatste keer alles gaf, fouten en al. Dat ga je gewoonweg niet met protools en editing veranderen.

Interessante post, toevallig had ik vannacht een redelijk bekende bluesbassist bij me in de studio die ook een eigen studio heeft en veel ervaring en we hadden een gesprek over hetzelfde onderwerp.

Wat de meeste mensen helemaal ontgaat is de manier waarop muziek tegenwoordig tot stand komt en toevallig weet ik dat Steely Dan hun laatste CD hebben gemaakt in de studio van Walther Sear in New York. Een volledig analoge studio waar zelfs een 24 sporen recorder wordt beschouwd als niet goed genoeg. 16 sporen op twee inch tape dus en dat klinkt idd nog weer beter als 24 sporen op twee inch.

Maar dit zijn dan wel jongens die kunnen spelen en dat maakt het verschil. Anyway, het gesprek ging over de zegeningen van digitale gear als protools en de vermeende tekortkomingen van analoge gear, want editen kun je alleen met het scheermes en er is geen undo.

Maar met protools kan zo veel dat je al snel de doelen voorbij schiet. Als ik luister naar muziek die mij vastgrijpt, waar ik door geboeid ben en ik analiseer de boel dan hoor ik dat het tweede couplet bijvoorbeeld meer nadruk heeft, wat meer sleept en daardoor de tekst ook beter ondersteunt. Dat is de essentie van muziek maken, het kan op vele manieren maar er is maar één goede manier, waar alles bij elkaar komt en alles elkaar perfect ondersteunt.

En dat kun je niet met editing bereiken, dat kunnen alleen mensen die een gezamelijk doel hebben en hun ego daar ondergeschikt aan hebben gemaakt.

Maar dan kom ik op en demonstratie van het nieuwste protools prog en dan gaat zo'n demonstrateur ons uitleggen hoe geweldig het toch is wat er allemaal kan met beat detective en sound replacer. Met beat detective maak je van elke crap drummer een strakke drumcomputer en met soundreplacer vervang je een uniek eigen drumgeluid door samples.

En als de bassist niet strak is dan quantiseer je hem met een druk op de knop aan de basdrum, nou, mooier kunnen we het niet maken toch?

Maar dan begrijp je dus helemaal niets meer van muziek, want het is juist het trekken of stuwen van een bassist die de muziek dat aparte gevoel geven en dat kunnen alleen mensen, computers zijn stomme rekenmachines en kunnen geen muziek maken.

Er is iets helemaal en goed mis met de aanpak van velen, het opnemen in een uur en dan zes uur editen om er nog wat van te maken. Antaris autotuning omdat de zanger zo vals zingt als een kraai en allerlei plugins die wonderen kunnen verrichten, maar weinig muzikaals doen.

Dan hoor ik toch liever Kathie Meluha onzuiver zingen op NSJ, of zoals al weer een paar jaar terug Tower of Power, dat is loeistrak, maar een heel ander soort van strak als de computer.

[Tristan]

Ik vind het wel een beetje een vreemde post eerlijk gezegd...
Kijk, laten we duidelijk zijn, het geluid van North Sea Jazz, in ieder geval van de uitzendingen op tv was gewoon behoorlijk slecht, klaar...
Ik kon juist de instrumenten afzonderlijk niet echt goed horen, maar ja, Ahoy is ook een galmbak...

De term glad gaat hier denk ik meer over het muzikale aspect, ik bedoel, Larry Carlton is gewoon een gladde knakker die gladde muziek speelt...
Wat er schortte aan Larry Carlton en Robben Ford waren gewoon goede songs, het is allemaal wel leuk enzo en ze kunnen goed spelen, maar naar een tijdje wordt het gewoon saai, veel van hetzelfde...

Je maakt zelf trouwens een enorme antithese, want aan de ene kant zeg je dat je door productie alle instrumenten afzonderlijk goed kan horen, wat waar is of kan zijn natuurlijk, maar daarnaast heb je het over emotie en overbrenging en is dat nu juist niet hetgeen dat als groep gebeurt?
In een solo ligt de focus op de solist, maar wat de band erachter doet bepaalt in grote mate ook of de solist uit de verf komt of niet...
Dus, het is allemaal wel leuk om de instrumenten afzonderlijk goed te horen, maar daar gaat het niet om, het is de relativiteit die belangrijk is...
Veel producers vergeten dat in hun hang naar perfectie en controle, net als dat muzikanten het vergeten in hun hang naar perfectie en controle, het zal wel een menselijk trekje zijn ofzo...

[new deep]

Wat vinden jullie van het geluid van deze plaat?

Neem in gedachten dat "The Nightfly" werd opgenomen in 1982 dus pro tools en computer editing bestonden nog niet. Wat je hoort is een transparante weergave van wat er gespeeld werd. Fagen schreef alles zelf, arrangeerde de boel en nam iedere muzikant apart op maar dat hoor je er echt niet aan. Het klinkt als een geheel.



Laat ik eerst zeggen dat ik met name Steely Dan te gek vind en Fagen solo ook.

Het nummer vind ik dynamiek en groove missen;

-de drums (met name de snare erg eentonig ('netjes'/karakterloos), oppervlakkig, kil en flets) klinken erg kunstmatig en daardoor mist er een bepaalde feel en warmte naar mijn smaak.
-Verder mis ik een relaxte warme ronkende en pompende bas die soul/jazz/funk etc juist zo goed te pruimen maakt
-Een beetje oversturing mag (mits in goede banen geleid) best en draagt juist bij aan een organische (tydloze) feel van een nummer. Mooie Rhodes of gitaarversterker oversturing kan een enorme bijdrage leveren aan de warmte en het gevoel van een nummer. Dat hoor ik niet in Nightfly.

De beste producties zijn naar mijn smaak tydloos en klinken alsof de band of muzikant in dezelfde ruimte als de luisteraar staat te spelen (kortom een 'perfecte' live sound) ;
Dave Brubeck (time in/time out), Bob Marley (natty dread), Miles Davis (kind of Blue) bijvoorbeeld.

Ik vind daarom 1 van de beste platen van Steely Dan 'Alive in America' en verder is hun dvd 'two against nature' qua sound en spel ongeevenaard.

Een goede hedendaagse producer is naar mijn smaak Rick Rubin.

[Tristan]

Gaat het over dat New Frontier ding dat gepost is?
Tsja, de keyboards en de drums klinken gewoon ontzettend ruk in die track...
Dat vreselijke nep clavinetje (ik weet zeker dat het geen echte is) op de laatste twee zestienden de hele tijd irriteert me ook mateloos, maakt het heel disco achtig, zo'n tietekont ding, walgelijk...
De beat klinkt ook vreselijk, vooral die snare, om te kotsen, heel statisch ook...
En dan die synthsounds he, typisch een geval van net niet...
Nee, ik vind het echt vreselijk, het had op zich misschien wel een leuk nummer kunnen zijn als het niet zo waardeloos geproduceerd was...
De videoclip vind ik dan wel weer erg vet, dat wel...

[EuroCinema]

In het echt klonk SD verrassend goed in Ahoy, hoor. De tv registratie zal wel slecht zijn geweest. Ik vind Nightfly een stuk minder goed dan de klassieke Steely lp's inderdaad. Die zijn glad maar net niet TE glad.

[Han S]

Ik vind het wel een beetje een vreemde post eerlijk gezegd...
Kijk, laten we duidelijk zijn, het geluid van North Sea Jazz, in ieder geval van de uitzendingen op tv was gewoon behoorlijk slecht, klaar...
Ik kon juist de instrumenten afzonderlijk niet echt goed horen, maar ja, Ahoy is ook een galmbak...
Ik vrees dat de akoestiek van de Ahoy daar niets mee heeft te maken. Alles wordt ge-closemiced, dus die miserabele klank van dat wielrenbaantje heeft daar geen invloed op. Er heeft dus iemand in de reportagewagen het geluid zitten regelen voor de TV en die zou dat eigenlijk niet mogen doen omdat hij het niet kan.

[Tristan]

Ja, dat ook, het was echt een brei...