gitaar als investering.. [Archief]

jimihattricks

17 juli 2007, 11:03

Je ziet het steeds vaker; mensen kopen voor (heel) veel geld een vintage Fender / Gibson, noem maar op, leggen hem ergens in een kluis, en hopen zo op wat extra centjes op hun ouwe dag.. > de gitaar als investering

als je destijds in 1965 een tweedehands 1959 strat kocht, is de waarde van het instrument door de jaren heen enorm omhoog gegaan..

nu vraag ik me af;
- welke gitaren denken jullie worden de nieuwe 'classics'? m.a.w.; voor welke hedendaagse gitaren kun je over 50 jaar veel geld vangen?
- zijn daar criteria voor..?
- hoe weet je zeker dat je een goeie (vintage) investering doet..? (een originele '59 strat of lp bv. lijken mij no-brainers, maar wat te denken van een net post-CBS strat of een pre-CBS strat met een refinish en non-originele hardware?)

ooit (als ik eens wat centjes teveel heb) wil ik misschien nog wel eens een 5000 euro reserveren om een gitaar aan te schaffen als investment (ik weet het, voor dat geld ga ik geen 59 strat of iets dergelijks vinden, daarom ben ik ook benieuwd naar de nieuwe classics - PRS lijkt me bv zo'n kandidaat), maar dan moet ik wel met enige zekerheid kunnen weten of die gitaar in waarde gaat stijgen (iig niet zijn waarde verliest)..

overigens wil ik niet een 'op je gitaar moet je spelen, niet in een kluis gooien' discussie beginnen (en over het algemeen ben ik het met het eerste eens - gitaren zijn om op te spelen..)

Danielovich

17 juli 2007, 11:08

mischien 1 van de eerste london city's? ik dacht dat die worden gellinkt als toekomstige verzamel opjecten.

strat 91

17 juli 2007, 11:18

heej ik heb toevallig een eerste london city. maar zal de waarde (stel dat dat ding later waarde heeft) dan erg dalen als ik er andere schroef gaatjes in boor?

Badman

17 juli 2007, 11:29

Moeilijke vraag lijkt me... je zal alleszins goed moeten uitkijken. Vraag me het ook soms af: Stel dat je nu een CS' 56 Strat koopt, wat is die dan waard over 30 jaar?

Of koop je nu een originele '62, voor pakweg 20.000 euro (gok :) ), stijgt die dan nog veel in waarde?

AutoStatic

17 juli 2007, 11:31

Wat de nieuwe klassiekers gaan worden? Ik denk dat er weinig bij gaat komen. Gitaristen zijn over het algemeen best conservatief. De duurdere PRS-en misschien, of opkomende klassiekers als de Jaguar, Mustang, Jazzmaster. Gibson RD misschien nog. De bestaande klassiekers zullen blijven, alleen wordt het palet breder. Ik denk dat wat betreft de grote klasssiekers alle gitaren van voor de echte massaproductie (wat zal het zijn, 1975? Of eerder al?) in waarde gaan stijgen. Mijn '71 Norlin SG die door verzamelaars als spuuglelijk wordt beschouwd zie ik toch ieder jaar in waarde stijgen. Ik kocht haar destijds voor €850 en ze is nu volgens de taxatiegids zo'n €1500,- waard. Af en toe wordt een gitaar in ene hot (zoals de Ampeg Dan Armstrong, of de Yamaha SG2000) en als ie dat blijft kan het een klassieker worden.
De criteria? Uniek model, hoge kwaliteit, bepaalde endorsements die aanslaan, herkenbaar geluid, mojo?
Hoe weet je zeker dat je een goeie (vintage) investering doet? Dat is ook moeilijk te zeggen maar soms kun je al wel een beetje uitvogelen hoe bepaalde instrumenten liggen in de gitaristengemeenschap. Die JV Squiers bijvoorbeeld, of sowieso Japanse Strats van begin jaren '80. En de gitaar in kwestie moet als het kan volledig origineel zijn of makkelijk terug te brengen zijn naar de fabrieksspecificaties.

jimihattricks

17 juli 2007, 11:32

lees dit maar eens:

http://www.musicianshotline.com/archive/monthly/serious_guitar/07_04.htm

AutoStatic

17 juli 2007, 11:33

mischien 1 van de eerste london city's? ik dacht dat die worden gellinkt als toekomstige verzamel opjecten.Nee, dat wordt geen klassieker denk ik. Is een massaproduct voor een nationale markt en bovendien nog een kloon ook. De Gerrinez is ook nooit een klassieker geworden, of de Famos. Egmond ook niet, ook al is de kwaliteit van een LC vele malen beter.

jimihattricks

17 juli 2007, 11:34

...Mijn '71 Norlin SG die door verzamelaars als spuuglelijk wordt beschouwd zie ik toch ieder jaar in waarde stijgen. Ik kocht haar destijds voor €850 en ze is nu volgens de taxatiegids zo'n €1500,- waard...

taxatiegids..? woar..?

AutoStatic

17 juli 2007, 11:38

Da's deze:

http://ec1.images-amazon.com/images/I/510KC9THQ0L._SS500_.jpg (http://www.amazon.com/Official-Vintage-Guitar-Magazine-Price/dp/1884883184/ref=pd_bbs_sr_1/105-0130814-3904467?ie=UTF8&s=books&qid=1184665064&sr=8-1)

jimihattricks

17 juli 2007, 11:40

ah ok, nergens een online versie..?

waar heb je die besteld?

Ic3gl0vE

17 juli 2007, 11:44

overigens wil ik niet een 'op je gitaar moet je spelen, niet in een kluis gooien' discussie beginnen (en over het algemeen ben ik het met het eerste eens - gitaren zijn om op te spelen..)

Toch wil ik daar op in gaan. Het geeft een oude gitaar gewoon charme als 'ie er doorleeft en bespeeld uitziet. Die charme en uitstraling zullen ongetwijfeld bijdragen aan de verzamelwaarde van een gitaar.

AutoStatic

17 juli 2007, 11:49

ah ok, nergens een online versie..?

waar heb je die besteld?Even klikken op het plaatje!

DarknessAwaits

17 juli 2007, 11:54

Toch wil ik daar op in gaan. Het geeft een oude gitaar gewoon charme als 'ie er doorleeft en bespeeld uitziet. Die charme en uitstraling zullen ongetwijfeld bijdragen aan de verzamelwaarde van een gitaar.

Ik weet het niet hoor. Ik zou (keep on dreaming) graag een 60er jaren strat hebben, maar dan niet doorleeft. Hij mag uiteraard wel enkele tekenen van gebruik en ouderdom vertonen maar als het bijvoorbeeld zoals bij deze gitaar wordt: linkje (http://www.marktplaats.nl/index.php?url=http%3A//muziek.marktplaats.nl/snaarinstrumenten-gitaren-elektrisch/104572430-gibson-sg-special-uit-1969.html%3Freturn%3DeJwtilEOgjAQBe9CAp%252FAQiVQQ gjepAJCQ2k3bI2o8e4u6tebyTwlQb60TGuSUAgZ0Ki2fq5n71E myeJwtPGqtsWjUcpTbE3yu8Q4Y7ubBqKBGroOFOYdhPnZuz8Yz %252FDUeODOWFSiLA95sAioBBRsK%252FfO3tZx0z3rcmed9IW cDbNTltL0HS6ONKcswgaC%252Bv0B5No3mg%253D%253D%26df %3D1%26fta%3DeNpFkutu6yAMgN8Faec3trnZ0Z6lypaui056U Wm3btPefYYkREJIfDLYH3YvSX6ybuZ%252BnXYf%252FZRNp0c r5jE9w78hP%252Be3IQt0t7Nu002%252Bx0s3PSSwS6mbvsQBO wjd8SKn%252B3F%252FHV%252B7%252F59yGF%252Fy%252BfS ENh906855FCzvOjGX%252FrA33aiPZSEx46AJeyErP6NYZSwGr PMRHdk1bmaOmSAWhhvDsMRRY%252BSdDTXObcxFH0NhvjGwnnx lYWWUNIWHwuLGUvDWF5Y2FgFTjePGot7kyqCJIDlkqJehmVgiI Jjtmgo5Z32YYXMh0n%252FmGTYZYIqBsMJmQzbommHT0Szl4Qq bj9YNHlOFRUhbz4kd8VJRE0IX9SPrbdyEIGq%252FayTCVlFy6 lQhbhC9hZoHmxBE8ry8uQm5ZOMS2YRs8MktkU3IMmmD5kRxqZ0 5hDD3AlcfTl5bWb8deWUxQgQ23a%252BOs07e7Xzph7yb9qfD7 b1EFkfQwX%252B9X6%252B78TTsHyvV3Mf%252BsSujq9M61Pl DMf1nmWm9YZbzRzv%252F%252FgE63dPf%26fta_ind%3D1) haak ik af.

jimihattricks

17 juli 2007, 11:58

Toch wil ik daar op in gaan. Het geeft een oude gitaar gewoon charme als 'ie er doorleeft en bespeeld uitziet. Die charme en uitstraling zullen ongetwijfeld bijdragen aan de verzamelwaarde van een gitaar.

toch gaan de 'players' over het algemeen voor minder geld weg dan de zogenoemde closet classics.. de objectieve verzamelwaarde lijkt dus juist te dalen naarmate een gitaar meer doorleeft uitziet

jimihattricks

17 juli 2007, 12:00

Ik weet het niet hoor. Ik zou (keep on dreaming) graag een 60er jaren strat hebben, maar dan niet doorleeft. Hij mag uiteraard wel enkele tekenen van gebruik en ouderdom vertonen maar als het bijvoorbeeld zoals bij deze gitaar wordt: linkje (http://www.marktplaats.nl/index.php?url=http%3A//muziek.marktplaats.nl/snaarinstrumenten-gitaren-elektrisch/104572430-gibson-sg-special-uit-1969.html%3Freturn%3DeJwtilEOgjAQBe9CAp%252FAQiVQQ gjepAJCQ2k3bI2o8e4u6tebyTwlQb60TGuSUAgZ0Ki2fq5n71E myeJwtPGqtsWjUcpTbE3yu8Q4Y7ubBqKBGroOFOYdhPnZuz8Yz %252FDUeODOWFSiLA95sAioBBRsK%252FfO3tZx0z3rcmed9IW cDbNTltL0HS6ONKcswgaC%252Bv0B5No3mg%253D%253D%26df %3D1%26fta%3DeNpFkutu6yAMgN8Faec3trnZ0Z6lypaui056U Wm3btPefYYkREJIfDLYH3YvSX6ybuZ%252BnXYf%252FZRNp0c r5jE9w78hP%252Be3IQt0t7Nu002%252Bx0s3PSSwS6mbvsQBO wjd8SKn%252B3F%252FHV%252B7%252F59yGF%252Fy%252BfS ENh906855FCzvOjGX%252FrA33aiPZSEx46AJeyErP6NYZSwGr PMRHdk1bmaOmSAWhhvDsMRRY%252BSdDTXObcxFH0NhvjGwnnx lYWWUNIWHwuLGUvDWF5Y2FgFTjePGot7kyqCJIDlkqJehmVgiI Jjtmgo5Z32YYXMh0n%252FmGTYZYIqBsMJmQzbommHT0Szl4Qq bj9YNHlOFRUhbz4kd8VJRE0IX9SPrbdyEIGq%252FayTCVlFy6 lQhbhC9hZoHmxBE8ry8uQm5ZOMS2YRs8MktkU3IMmmD5kRxqZ0 5hDD3AlcfTl5bWb8deWUxQgQ23a%252BOs07e7Xzph7yb9qfD7 b1EFkfQwX%252B9X6%252B78TTsHyvV3Mf%252BsSujq9M61Pl DMf1nmWm9YZbzRzv%252F%252FgE63dPf%26fta_ind%3D1) haak ik af.

de gitaar uit de link vind ik er juist nog wel ok uitzien.. ik heb ze in veel ergere condities gezien iig

AutoStatic

17 juli 2007, 12:07

Toch wil ik daar op in gaan. Het geeft een oude gitaar gewoon charme als 'ie er doorleeft en bespeeld uitziet. Die charme en uitstraling zullen ongetwijfeld bijdragen aan de verzamelwaarde van een gitaar.Nee, het zijn juist de closet beauties of hoe heten die dingen die het meeste waard zijn.
Ah jimihattricks was me voor :)

Vonk

17 juli 2007, 12:10

Die Gibson Guitar-of-the-week modellen, misschien dat die dingen meer waard worden?

Ik denk dat alleen bijzondere modellen tegenwoordig nog vintage kunnen worden: gitaar van een beroemde muzikant, beperkte oplage, bedrijf failliet enzovoorts.

steph

17 juli 2007, 12:15

mischien 1 van de eerste london city's? ik dacht dat die worden gellinkt als toekomstige verzamel opjecten.
Met alle respect hoor, ik vindt het helemaal niks die LC's, en geef er nog geen 100 euro voor, en over 20 jaar ook niet. Ze zien er wel gelikt uit hoor, maar zou er nooit m'n geld op inzetten.

wietse

17 juli 2007, 12:31

Nee, dat wordt geen klassieker denk ik. Is een massaproduct voor een nationale markt en bovendien nog een kloon ook. De Gerrinez is ook nooit een klassieker geworden, of de Famos. Egmond ook niet, ook al is de kwaliteit van een LC vele malen beter.

nee maar wel verzamel objecten en als je ziet wat sommige egmonds e.d opbrengen dan schrik je behoorlijk.
300 tot 700 voor een egmond begint normaal te worden, de goedkoopsten natuurlijk de primitiefste modellen en onbespeelbaar, de dure de beter bespeelbare.
er zijn wereldwijd enorm veel verzamelaars van dit soort gitaren en dat drijft de prijs de laatste jaren ernstig op, zelfs oude multiplex hondo II lp modellen worden aangeprezen als pre lawsuit en dus goed en gaan gemiddeld voor een 300 euro van de hand.
in geen 300 jaar zijn ze dat waard.
alles wordt in principe een klassieker zolang ze of eruit springen kwa looks (afwijkend dus) of gewoon erg goed zijn.
de hedendaagse cheapo's zie ik niet zo snel dat status bereiken simpel zat omdat er te veel van worden gemaakt en de kwaliteit over het algemeen aardig constant is binnen dezelfde prijsklasse.
dat was vroeger wel anders, sommige bouwers maakten toen goedkope gitaren die echt bagger waren, en een andere bouwer nam genoegen met een minder grote marge en maakte voor hetzelfde geld behoorlijke gitaren.

maar laten we eerlijk zijn ,alle beroemde modellen van de grote merken zijn al klassiekers en worden alleen maar duurder als ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt, niet eens om de kwaliteit maar om de beroemde muzikanten die er dan mee worden geassocieerd, die komen nu mischien wel net uit de luiers kruipen, dus de tijd zal het leren.
ik houd het lekker bij mijn ongewone gitaartjes :D

Vonk

17 juli 2007, 12:37

maar laten we eerlijk zijn ,alle beroemde modellen van de grote merken zijn al klassiekers en worden alleen maar duurder als ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt, niet eens om de kwaliteit maar om de beroemde muzikanten die er dan mee worden geassocieerd, die komen nu mischien wel net uit de luiers kruipen, dus de tijd zal het leren.

Bijna alle dure gitaren halen toch een hoge leeftijd, het is niet dat dat soort gitaren opeens verdwijnen. Dan moeten er wel heel veel vintage instrumenten aankomen...

Realeigo

17 juli 2007, 12:45

Misschien dat een orginele Gibson Les paul junior uit '57 later nog wat opbrengt, zie ze tenminste de laatste tijd voor tussen de $7,500 en $10.000 gaan.

jimihattricks

17 juli 2007, 12:58

dat is common knowledge imo.. gibsons uit die periode doen het bijzonder goed..

Teddy

17 juli 2007, 13:00

Ik denk dat Harmony, Framus en Teisco gitaren mischien later wel heel hoog de waarde in gaan.

Maar het is moeilijk om dat precies te weten. Het kunnen net zo goed Reverend gitaren zijn die later echt heel erg duur worden.

AutoStatic

17 juli 2007, 13:05

Ik denk dat Harmony, Framus en Teisco gitaren mischien later wel heel hoog de waarde in gaan.Dat waren destijds low budget gitaren, denk dat de kans klein is. Ja misschien de echt unieke modellen zoals de May Queen of de Spectrum 5 van Teisco. Maar echt veel zal dat nooit waard worden. Tenzij Slash of Zakk in ene met zo'n ding op de proppen komt ;)

Quadrifoglio

17 juli 2007, 13:18

De eerste serie Universes and Floral Jem's beginnen volgens mij geliefde objecten te worden

Teddy

17 juli 2007, 13:21

Dat waren destijds low budget gitaren, denk dat de kans klein is. Ja misschien de echt unieke modellen zoals de May Queen of de Spectrum 5 van Teisco. Maar echt veel zal dat nooit waard worden. Tenzij Slash of Zakk in ene met zo'n ding op de proppen komt ;)

Precies, de grootste invloeden zijn toch de artiesten die er voor zorgen dat de waarde daalt of stijgt.
Van wat voor merk dan ook.

wietse

17 juli 2007, 13:22

Bijna alle dure gitaren halen toch een hoge leeftijd, het is niet dat dat soort gitaren opeens verdwijnen. Dan moeten er wel heel veel vintage instrumenten aankomen...

waar denk je dat al die oude gibsons, fenders etc zijn gebleven want er is ook een periode dan zijn ze nog niet oud genoeg zijn voor verzamelaars maar voor veel muzikanten wel te oud dus dan zijn het gewoon oude gitaren, die niet iedereen wil hebben en die leeftijd is gevaarlijk voor een gitaar want in die onzekere jaren worden ze ernstig verbouwd en mishandeld, en vaak gesloopt voor de onderdelen.

=Teddy]Ik denk dat Harmony, Framus en Teisco gitaren mischien later wel heel hoog de waarde in gaan.

die zitten nu al in de lift, harmony heeft enorm veel verzamelaars in de usa, dan wel de originele usa modellen niet de latere jappen.
framus, klira, hofner, hagstrom etc worden steeds duurder hier nog niet zo gek als aan de andere kant van de grote plas maar het begint te komen maar men begint eindelijk te erkennen dat het gewoon geweldige gitaren zijn en de afwijkende looks worden ook op prijs gesteld.
teisco wordt enorm verzameld, de may queen, spectrum 5 en het hounddog taylor model zitten al ver over de 1000 euro heen voor een originele in nette staat.
de andere modellen zijn stukken goedkoper maar als iets veel verzameld wordt dan is er op een bepaald moment verdomd weinig meer van te vinden, en dat drijft de prijs op.
kijk maar naar EKO hier in europa het meest verzamelde merk, samen met alle andere bizarre italianen, vroeger kreeg je ze achter je aangegooid zo graag wou men er van af, en vind er nu maar eens één, en dan bedoel ik de met vinyl en glitter bedekte gitaren met veel knopjes en vreemde vormen.
500/600 euro begint het pas bij een net en bespeelbaar exemplaar, terwijl je ze een 20 jaar geleden voor een paar tientjes kon kopen.
ze zijn nu enorm zeldzaam omdat het gros of weggegooid is of in de handen van verzamelaars is gevallen.

ohja framus was geen lowbudget merk, ze maakten ze wel maar hadden ook toppers en erg dure gitaren er tussen net zoals nu, akkerman heeft er niet voor niks een signature van.

Speeddemon

17 juli 2007, 13:28

Het zou mij niet verbazen als een hoop van die (foute) 80's hairmetal gitaren nog veel waard gaan worden. Links en rechts merk je al dat (klassieke) heavy metal weer aan populariteit wint, men is die negatieve nu-metal een beetje beu (mag ik hopen :chicken: ), dus wanneer je nu een Kramer USA Pacer of Beretta koopt, zal ie i.i.g. niet MINDER waard worden.

En aangezien het type gitaar voor indie-rockers/shoegazers momenteel erg uitgemolken wordt, evenals de zware, zwarte, puntige metal-modellen, zijn andere gitaren een frisse afwisseling.

Ik blijf alleen de verering van bepaalde gitaren vreemd vinden, wanneer ze in 't verleden verfoeid zijn als brandhout. Ik heb het niet over pre-CBS's Strats (die zijn dusdanig oud, dat het hout nog droger is, en meer tone kan geven), maar over allerlei Japanse en Italiaanse B- en C-merken uit de 60's en 70's.

Mr.Bluesbreaker

17 juli 2007, 13:36

Leuk idee, maar erg lastig te voorspellen omdat zoveer dingen trendgevoelig zijn. Bij gitaren vind ik lastig te beoordelen wat de modern classics zullen worden. Misschien de "pre-factory" PRS-sen? (ik weet niet welk jaar hoor, dat hele pre-post factory geneuzel allemaal)

Ik denk dat je ook eens naar amps moet kijken als je investeringen zoekt.
Bijvoorbeeld de hele JCM 800 2203 hype:
Halverwege de jaren 90 wilde niemand er dood mee worden gezien.
Een jaar of 4/5 geleden was het ineens weer helemaal hip, en nu rijzen de prijzen voor bijvoorbeeld een originele behoorlijk de pan uit, vooral de heads.

Zelf heb ik een van de eerste 100 gemaakte 2203 heads, die ik qua klank niet zal wegdoen. Denk wel dat dat ding me over 15 jaar 3 keer het bedrag zal opleveren dat ik er destijds voor heb betaald.

Wat belangrijk voor de vintage/collectors waarde is, of het nu gitaren of amps betreft is dat je eventuele mods weer terug kunt zetten naar het origineel zonder schade te maken. Zelfs een hele vroege Japanse Strat van mij had een paar minuscule gaatjes van een andere slagplaat, men wilde er geen zak meer voor neerleggen toen ik hem kwijtwilde.

AutoStatic

17 juli 2007, 13:48

Travis Bean gitaren zijn momenteel erg hot geloof ik.

JvD.

17 juli 2007, 13:52

ik denk dat de kans op 'nieuwe classics' veel kleiner is. ik bedoel, toen al die fenders gemaakt werden die nu classics zijn bepaalde die gitaren de 'sound van toen'. nu kun je uit bijna elke gitaar elke sound krijgen. daar komt nog bij dat er niet echt een 'sound van nu' is.

EuroCinema

17 juli 2007, 14:04

Het hangt er erg vanaf welke bands er gaan doorbreken en waar die op spelen. Voordat Nirvana doorbrak waren mustangs en jazzmasters niet veel waard, men zag ze als blunders van Fender (daarom konden bands als Sonic Youth er een heel stel afraggen). En de 80s hohner TE was nooit zo gewild geweest als Prince er niet op speelde. Veel mensen hopen toch stiekem dat de sound in het instrument zit, en niet in de vingers.

hansoonk

17 juli 2007, 15:01

Alle kwalitatief goede gitaren van gerenommeerde merken en van 20-25 jaar zullen wel vintage worden. En de grens van vintage loopt mee met de loop van de tijd. Dat is net als met auto's. 20 jaar geleden dacht men bij klassiek aan een auto uit de jaren '40 of '50, zoals de Citroen Traction Avant. Tegenwoordig zie je die bijna niet meer en zijn auto's uit de jaren '70 klassiek: Kadetts, Taunus, de eerste Golf. Waar dus 10 jaar geleden de 70's Fenders in waarde begonnen toe te nemen, zijn dat nu de '80's Fenders.

Toch lijkt de waardestijging niet voor alle merken even hard te gaan. Een vroege '70's Fender Strat doet 3 of 4 keer zoveel als een'tweedehandsje uit de jaren '90. Een '70-er jaren Gibson LP Custom koop je ongeveer voor dezelfde prijs als een latere Custom. Late jaren '60 SG's en ES-sen zijn ook nog relatief mild geprijsd. Het is dan ook moeilijk te voorspellen wat Ibanezzen, PRS-sen etc gaan doen. En kwa budget-gitaren ben ik het met Wietse eens. Daarbij ... iedereen krijgt in de loop van de tijd meer geld tot zijn beschikking. En als je dan eenmaal zo ruim in je jasje komt te zitten dat je kunt nadenken over investeren, ben je het stadium van London City al wel voorbij.

Als je echt 5000 Euro wilt gaan uitgeven, dan zou ik niet te veel over rendement nadenken, maar iets kopen wat je zelf echt mooi vindt en daarnaast in redelijke toestand is en zoveel mogelijk compleet en origineel. Ik zou zelf voor een oudere Gibson LP Custom gaan, een mooie jaren '80 Telecaster of misschien een oudere Jacksons/Charvel.

prs

17 juli 2007, 15:20

Ik kan alleen voor PRS spreken omdat ik daar het meeste verstand van heb, maar de '85 en '86 PRS Customs stijgen explosief in waarde. Zeker de exemplaren in vintage yellow met birds. Die gaan tegenwoordig al voor rond de 9000 a 10.000 dollar weg en de voorspelling is dat dit alleen nog maar meer groeit.
Voorwaarde voor een (goede) investering bij zulke gitaren is natuurlijk dat ze zoveel mogelijk origineel zijn zonder modificaties.

Orgasmocaster

17 juli 2007, 16:03

ik heb toevallig gisteren nog een bod gedaan op een Fender 'the strat'. omdat ik verwacht dat zulke gitaren de volgende 'investment' gitaren worden. de meeste late 70s CBS strats zijn inmiddels al onbetaalbaar, dus logisch zijn daarna de 'the strat's', Elite Strats, Walnut Strats, Dan Smith's (behalve die 2 knops modellen) en de fullerton re-issues aan de beurt

Ik denk ook dat de high-end japannertjes meer waard worden..
de Ibanez RG550 werd in 2002 al door guitar magazine als #8 genoemd in de top 10 meest legendarische modellen en is inmiddels gere-issued, dus ik denk dat de orginele rg550's wel collectable worden (heb net vorige week een verkocht op ebay :mad: )
Uiteraard zijn de 70's Ibanezzen (artists, musicians) ook steeds meer collectable.

Verder misschien de duurdere Matsumoku's zoals de Westone Thunders, Prestige, en vergelijkbare Aria's etc..
oh, en ik heb 3 fender Heartfield's.. ik ga dr vanuit dat die ook wat waard zijn over 10-20 jaar :)

maar uiteindelijk zijn niet alle collectables een investering waard.. een ibanez zal nooit zoveel opbrengen als een '50s strat.

oh, en een London City of welke massa geproduceerde Chinese gitaar zal nooit veel waard worden. misschien is ie over 20 jaar net zoveel waard als de originele nieuwprijs.. Misschien is het wel de hondo van de 2030's :)

Badman

17 juli 2007, 16:13

Denk dat een Fender Stratocaster Plus ook wel in geld kan stijgen... koop er nu één voor 1000 euro, ben benieuwd wat zoiets doet over 20 jaar...

cardinal

17 juli 2007, 17:03

Tokai gitaren gaan het goed doen in de toekomst (nu al eigenlijk). Tevens anniversary modellen of special issues.

De srv, rory, angus, pete, etc modellen bijvoorbeeld. En natuurlijk, des te minder gemaakt, des te meer de opbrengst.

Ik heb zelf twee japanse fenders antiqua modellen. Verwacht daar ook in de toekomst wel wat van. Mooi van lelijkheid.

Teven usa bc riches natuurlijk!

Nobler

17 juli 2007, 17:29

Topicstarter: waar is het je om te doen? Om een gitaar nieuw te kopen en over een aantal jaren weer te verkopen nadat hij vele malen in waarde is gestegen? Dat zal je denk ik niet meer lukken, en als dat al voorspelbaar zou zijn zou iedereen met een beetje geld daarin investeren, en dan zou het alleen al daardoor niet in waarde stijgen! Als mensen hadden kunnen denken dat strats en lp's uit de jaren '50 zoveel waard zouden worden hadden de mensen ze toen wel als belegging gekocht.

Wil je gewoon graag een zo goed mogelijke gitaar voor zo weinig mogelijk geld, koop dan nu (zo snel mogelijk) een goede middenklasser van een jaar of 5 oud tweedehands, want ze worden alleen duurder. Voorbeeldje met mijn Epiphone Sheraton: kostte rond 1990 denk ik 1000-1200 GULDEN, dus zeg 500 euro, kocht ik medio jaren '90 voor 600 gulden, ongeveer 275 euro, nu kosten ze nieuw iets van 1000 euro (?), dus speel ik op een gitaar van 1000 euro waar ik 275 euro voor betaald heb, tel uit je winst.

Probleem met dure gitaren is dat die niet zo in waarde dalen als middenklasse gitaren, dus dat daar niet zo makkelijk goedkoop aan te komen is.

Wil je een écht verzamelaarsobject, dus om te hebben en nooit meer weg te doen? Investeer je 5000 euro dan zo snel mogelijk in een zo gaaf mogelijke Les Paul of Strat van minstens 20 jaar oud, ze worden namelijk alleen maar duurder! Over enkele jaren ben je méér kwijt voor dezelfde gitaar. Rond 1980 vond ik een Les Paul deLuxe het einde. Ik kon ze kopen voor 1000-1100 gulden, daarvoor kon ik ze uitkiezen. Toen vond ik dat vréselijk duur, nu zou ik niet weten hoe snel ik de portemonnaie zou moeten trekken!

Blend

17 juli 2007, 18:01

oh, en een London City of welke massa geproduceerde Chinese gitaar zal nooit veel waard worden. misschien is ie over 20 jaar net zoveel waard als de originele nieuwprijs.. Misschien is het wel de hondo van de 2030's :)

Ik weet dat net zo niet. Ik denk dat LC vast gaat lopen. Ze zijn razend populair, die gitaartjes. Pas is er weer 'n nieuwe lading LC's bij de dealers binnengekomen, maar er stonden er nog vele op de 'wachtlijst'.

Ik denk dat ze over 'n paar jaar failliet zijn, en dat ze alleen nog maar onder de Farida vlag worden gemaakt.
De LC's zijn gewoon erg goed, de Thinline van LC mocht niet meer gebouwd worden, omdat het moederbedrijf Farida eerst haar eigen specificaties moest verhogen. Dat is inmiddels gebeurt, en de originele Farida doet het er bijna niet meer voor onderdoor, en ze zijn een stuk goedkoper. London City gaat het niet lang meer houden denk ik, hoe spijtig dat ook is. Als je voor een échte investering gaat: de Comet Thinline van London City. Hoewel die nooit meer waard zal worden als een gelijkgebouwde Fender (Thinline).
Als gitaar kan je over een jaar waarschijnlijk net zo goed de Farida kopen ipv de London City. Ook Farida heeft een Thinline versie van de Comet, rond de 350 euro verkrijgbaar.

Zo zullen er nog meer merken opstaan - en uitsterven, die kunnen concurreren met, en in vele gevallen zelfs beter is dan de Fender. Nu kun je al voor 'n paar honderd euro een Fender imitatie kopen, je gooit er nieuwe elementen in, laat hem afstellen, et voìla, een echte Fender USA doet het er niet voor onderdoor.

AutoStatic

17 juli 2007, 18:10

@Blend, ik blijf bij wat ik eerder heb gezegd: LC's zijn voor een nationale markt gemaakt, het zijn kopieën en bovendien erg low budget. Dat worden geen klassiekers. Hooguit dat ze over een jaar 10 hun omkeerpunt bereiken (dus dat je ze voor evenveel kan verkopen als de nieuwprijs) maar ze worden nooit meer waard dan 2x hun aankoopwaarde. Tenminste dat denk ik. Ook zijn er ontzettend veel van dat soort gitaren. Farida, LC, Richwood maar ook Squier, Epiphone, LTD etc. En om over de vele LP klonen nog maar niet te spreken. Volgens mij zijn er wel 10 merken of meer die goeie klonen maken (Orville, Burny, Tokai, Edwards etc, etc).
Bovendien, JIC bestaat al best lang en ze lopen nu binnen met die gitaartjes. Mooi toch voor ze. Als LC op de een of andere manier spaak loopt komen ze wel weer met wat anders.
Zo zullen er nog meer merken opstaan - en uitsterven, die kunnen concurreren met, en in vele gevallen zelfs beter is dan de Fender. Nu kun je al voor 'n paar honderd euro een Fender imitatie kopen, je gooit er nieuwe elementen in, laat hem afstellen, et voìla, een echte Fender USA doet het er niet voor onderdoor.Een Fender blijft een Fender, een kloon een kloon ook al is ie nog zo goed, zo niet beter. Een Broad- of Nocaster zal altijd meer opbrengen dan een James Trussart, hoe goed die Trussart ook is (ik noem maar een dwarsstraat hoor, is het eerste merk wat me te binnen schoot, maar zijn wel heel andere gitaren ;))

Blend

17 juli 2007, 18:42

@Autostatic: je heb gelijk daarin. Ik denk wel dat over een aantal jaren de LC's wel wat meer waard worden. Ze zijn nú razendpopulair, maar goed, we'll see. Jammer dat iedereen zo ongelooflijk merkgeil is. Er is zoveel meer moois dan Fender of Gibson..

renier

17 juli 2007, 19:03

Ik weet dat net zo niet. Ik denk dat LC vast gaat lopen. Ze zijn razend populair, die gitaartjes. Pas is er weer 'n nieuwe lading LC's bij de dealers binnengekomen, maar er stonden er nog vele op de 'wachtlijst'.

dat er weer een lading binnenkomt lijkt me eerder een indicatie dat ze NIET collectable zullen worden. vergeet niet: een gitaar wordt een zeldzaamheid en geld waard wanneer ze tijdens de productie juist NIET al te populair zijn. pas als ze na de productieperiode populair worden, heb je kans dat het een interessante belegging word. dan is er een schaarste op de markt.

Ik denk dat ze over 'n paar jaar failliet zijn, en dat ze alleen nog maar onder de Farida vlag worden gemaakt.
De LC's zijn gewoon erg goed, de Thinline van LC mocht niet meer gebouwd worden, omdat het moederbedrijf Farida eerst haar eigen specificaties moest verhogen. Dat is inmiddels gebeurt, en de originele Farida doet het er bijna niet meer voor onderdoor, en ze zijn een stuk goedkoper. London City gaat het niet lang meer houden denk ik, hoe spijtig dat ook is. Als je voor een échte investering gaat: de Comet Thinline van London City. Hoewel die nooit meer waard zal worden als een gelijkgebouwde Fender (Thinline).
Als gitaar kan je over een jaar waarschijnlijk net zo goed de Farida kopen ipv de London City. Ook Farida heeft een Thinline versie van de Comet, rond de 350 euro verkrijgbaar.

als ze uitsterven omdat een ander merk dezelfde kwaliteit bied voor een lagere prijs, lijkt me niet dat ze collectable worden hoor..

Zo zullen er nog meer merken opstaan - en uitsterven, die kunnen concurreren met, en in vele gevallen zelfs beter is dan de Fender. Nu kun je al voor 'n paar honderd euro een Fender imitatie kopen, je gooit er nieuwe elementen in, laat hem afstellen, et voìla, een echte Fender USA doet het er niet voor onderdoor.

er zijn maar een paar merken te noemen die bijvoorbeelds strats produceren die kunnen tippen aan de betere amerikaanse fenders. ik kom niet verder dan G&L, schecter en heel mischien Blade. de rest is door de bank genomen toch niet van de kwaliteit van een goeie usa fender.

het is heel simpel. iets wordt collectable als de vraag beduidend groter is dan het aanbod over een geruime periode. dat kan alleen als:

1. de gitaar niet meer in productie is, of in dermate andere vorm dat er niet redelijkerwijs over hetzelfde product kan worden gesproken.

2. de gitaar niet in enorme oplages geproduceerd is in zijn productieperiode.

3. het instrument een kwaliteit bezit (geluid, afwerking, bespeelbaarheid, looks of associatie met bekende naam) die zo bijzonder is dat het een bedrag waard is dat normaliter uit verhouding zou zijn voor zo'n instrument.

op die basis zou je de huidige massaproductie - hoe kwalitatief hoogstand ook- al uit kunnen sluiten.

mijn gok:

de markt voor originele modellen uit de jaren 80 gaat verder boomen (ibanez artists uit de hogere klassen, icemans, kramers, blades, etc) en er gaat binnen niet al te lange tijd een vraag ontstaan naar de betere superstrats van japanse en amerikaanse makelij (jackson, charvel)

Tupelo

17 juli 2007, 19:05

Mijn Telesonic hoop ik.
Mijn Höfner doet het trouwens ook aardig geloof ik.
Tenminste, is niet gemakkelijk te verkopen - ben ik ook niet van plan - niettemin schijnt de marktwaarde op E-bay best o.k. te zijn.
De gitaarbouwer die 'm zonder te beschadigen gepimpt heeft voor me, werd er in ieder geval erg blij van.
'T is een zeldzaam geconserveerd exemplaar dat enkele decennia op zolder onder een deken gelegen heeft.

Erikt

17 juli 2007, 19:30

misschien de vd haar strats/teles?!

Blend

17 juli 2007, 19:46

als ze uitsterven omdat een ander merk dezelfde kwaliteit bied voor een lagere prijs, lijkt me niet dat ze collectable worden hoor..

Ze zullen gewoon weer samen gaan met het moederbedrijf Farida. De gitaren blijven hetzelfde, alleen het merk veranderd.

er zijn maar een paar merken te noemen die bijvoorbeelds strats produceren die kunnen tippen aan de betere amerikaanse fenders. ik kom niet verder dan G&L, schecter en heel mischien Blade. de rest is door de bank genomen toch niet van de kwaliteit van een goeie usa fender.

Oei, stiekem vind ik de Spitfire van London City (strat) zelfs beter dan de USA Fender :chicken: , hoewel je de vergelijking natuurlijk niet helemaal kunt maken omdat de Spitfire ook iets anders is dan een Fender stratocaster. Een Fender is alleen wel veel waardevaster natuurlijk.

op die basis zou je de huidige massaproductie - hoe kwalitatief hoogstand ook- al uit kunnen sluiten.

London City is alleen in Nederland bekend, verder zijn ze nog maar een paar jaar in de productie, dus dat valt helemaal weg als je het vergelijkt met merken als Squier, Epiphone of Ibanez.
Ik denk dat het in ieder geval wél verzamelobjecten worden. Meer dan een standard USA Fender zullen ze niet waard worden..

Teddy

17 juli 2007, 22:50

Ik vind dit een echt leuk topic geworden!! :)
Geeft me heel wat meer waardering voor mijn Charvel Model 4 :satisfie:

Veekeren

17 juli 2007, 23:03

misschien de vd haar strats/teles?!

Volgens mij geldt hier voor wat ik bij LC ook als "probleem" zie, de markt is te klein. Het is grofweg alleen in Nederland een echt bekend merk. Over de gehele wereld zijn enorm veel vergelijkbare modellen / merken.

Wil iets écht veel waard worden moet niet alleen de beschikbaarheid aardig gelimiteerd zijn, maar ook de vraag erg hoog. Om iets qua vraag écht een klassieker te laten worden moet volgens mij de Amerikaanse markt er net zoveel vraag naar hebben als de Nederlandse, wat zowel bij LC als bij vd Haar niet het geval zal zijn.

Vd Haar zal op zn max volgens mij een populariteit en status als een Galama kunnen krijgen, wat ongetwijfel bij een hoop mensen hier niet eens bekend is. Als ik in iets zou moeten investeren met de hoop dat het later écht veel waard wordt, zou ik gaan voor de pre factory PRSen. En dan het liefst de écht oude, voor '91 ofzo.

Petekay

17 juli 2007, 23:05

Zou deze Tele een goede investering zijn?
Ik vind dit een pracht exemplaar.

http://muziek.marktplaats.nl/snaarinstrumenten-gitaren-elektrisch/102579098-fender-custom-shop-60-thinline-telecaster.html

Veekeren

17 juli 2007, 23:12

Zou deze Tele een goede investering zijn?
Ik vind dit een pracht exemplaar.

http://muziek.marktplaats.nl/snaarinstrumenten-gitaren-elektrisch/102579098-fender-custom-shop-60-thinline-telecaster.html

Ziet er meer Tele en speciaal uit dan de eerste link die je gaf ;) Nogal dure gitaar en ik weet niet of hij in de toekomst zo enorm gewild zal zijn dat je het als "investering" kan beschouwen. Ik zou als het om winst maken gaat persoonlijk mn geld anders besteden ;)

Orgasmocaster

18 juli 2007, 00:08

Zou deze Tele een goede investering zijn?
Ik vind dit een pracht exemplaar.

http://muziek.marktplaats.nl/snaarinstrumenten-gitaren-elektrisch/102579098-fender-custom-shop-60-thinline-telecaster.html

ik denk het wel.. zo lang er originele certificaten bij zitten!
#9 out of 10! en er zijn veel liefhebbers en verzamelaars van (originele) mary kay strats, dus zou er uit die hoek ook wel interesse kunnen zijn voor een tele variatie lijkt mij..

Goeiemorguh

18 juli 2007, 00:21

Nou wil ik me niet teveel gaan bemoeien met het hele investeren en vintage gedoe maar toen ik opzoek was naar een LC spitfire vertelde de verkoper mij dat hij verwachte dat het een verzamel object zou worden. Dit zou namelijk een van de 1e zijn (LCS0053 als iemand dat wat zegt) en de nieuwe lading zou volgens hem van een mindere kwaliteit zijn omdat het meer massa productie zou worden. Nou klinkt dit natuurlijk nogal als een verkopers praatje maar ik had op dat moment de LC al gekocht en was wat amps aan het proberen dus dat lijkt me niet. Nog over dat serie nummer, 'logisch' gezien betekent het zoiets als London City Spitfire nummer 53, kan me alleen niet echt voorstellen dat ik de 53e zou hebben, die LC's zwerven nu al een tijdje rond toch? Dus om dan zo'n jonkie tegen te komen in een winkel...

Maarja lekker boeiend allemaal, ik heb gewoon een hele lekkere gitaar voor een fantastische prijs en dat vind ik het belangrijkste :cooler:

:sssh: ...gitaren zijn er nou eenmaal om op te spelen en niet om in de kast te stoppen... :sssh: moest toch een keer gezegd worden :roll:

Dirkdewaard

18 juli 2007, 01:52

Speeddemon

18 juli 2007, 02:21

er zijn maar een paar merken te noemen die bijvoorbeelds strats produceren die kunnen tippen aan de betere amerikaanse fenders. ik kom niet verder dan G&L, schecter en heel mischien Blade. de rest is door de bank genomen toch niet van de kwaliteit van een goeie usa fender.
Nooit gehoord zeker van Suhr, Tom Anderson of Melancon dan? :chicken:

Orgasmocaster

18 juli 2007, 04:19

Nooit gehoord zeker van Suhr, Tom Anderson of Melancon dan? :chicken:
en Grosh, Valley Arts, Callaham, en nog veel meer...
De meeste boutique gitaartjes blijven wel veel waard denk ik, het probleem is dat ze al fukking duur zijn om mee te beginnen..

uh maar ehh Schecter beter dan een amerikaanse Strat?? dat is echt zo'n massa gitaar, opeens heeft iedereen dr eentje en een jaar later staan ze voor een fractie van de prijs te koop in pawn shops etc.. ik vindt t meer veredelde squiers, muv de custom shop modelletjes misschien..

gnoeontheboard

18 juli 2007, 09:22

fred dons

18 juli 2007, 09:28

en Grosh, Valley Arts, Callaham, en nog veel meer...
De meeste boutique gitaartjes blijven wel veel waard denk ik, het probleem is dat ze al fukking duur zijn om mee te beginnen..

uh maar ehh Schecter beter dan een amerikaanse Strat?? dat is echt zo'n massa gitaar, opeens heeft iedereen dr eentje en een jaar later staan ze voor een fractie van de prijs te koop in pawn shops etc.. ik vindt t meer veredelde squiers, muv de custom shop modelletjes misschien..

Schecter heeft ook een amerikaanse lijn (Tom Anderson is daar ooit begonnen, in het begin waren ze US made only en oorspronkelijk maakten ze guitar parts) nu hebben ze alleen nog een VS customshop en is de rest aziatisch maar de US (en ook de Japanse) modellen zijn super

steph

18 juli 2007, 09:56

Toen CBS FMI werdt, zijn er het eerste jaar mondjes maat gitaren gebouwd, dus weinig, maar wel met de hand, zoals 57 reis. en 52 reis.
Mischien dat deze door hun beperkte oplagen in de toekomst meer waard worden?

hansoonk

18 juli 2007, 10:05

Leuk deze discussie!

Mijn mening, vergeet jaren 70 gibson/fender, (bijna) alle custom shop modellen en (japanse) kopien. Misschien worden ze iets meer waard, maar niet echt serieus collectable. Echte verzamelaars blijven zich richten op 3 merken uit 1 periode. Fender Gibson en Martin. Gitaristen willen niet graag veranderen en verzamelaars al helemaal niet. Legendarische gitaren worden niet meer gemaakt, net als bands.

Probleem is een beetje dat er steeds meer verzamelaars komen, de meeste 'serieuze collectibles' zoals je ze noemt al verzamelingen zitten (artikel gezien in de Gitarist over de tele-collectie van John5?) en de 50's en 60s Fenders, Gibsons en pre-war Martins die op de markt komen voor de meesten van ons niet te betalen zijn.

Dus of je wilt of niet, ontstaat er vraag naar wat meer 'youngtimers' en in de praktijk zie je die prijzen van 70's en 80's gitaren gewoon stijgen. Misschien dat je dat 'niet serieus collectible' wilt noemen en dat de mensen die die dingen kopen geen 'echte verzamelaars' zijn, maar ik denk dat alle gitaren die de technisch/historisch de moeite waard en die een waardestijging vertonen die overeenkomt met de rente die een bank uitkeert verstandige investeringen zijn (en leuker dan een spaarbankboekje).

taylor

18 juli 2007, 10:18

ik weet nog wel dat in mid/eind jaren 80 die 70e jaren strats soms voor 3 a 400 gulden werden verkocht niemand wou ze toen hebben.

lijkt me aardig goeie inverstering als je toen wist wat ze nu waard zijn, ze zullen automatisch wel mee stijgen ze hebben misschien niet zo veel vintage waarde in de zin zoals pre cbs strats maar er zijn al wel wat collectors van 70e jaren fenders.

bass blom

18 juli 2007, 10:22

taylor

18 juli 2007, 10:31

die doen dik 1000 euro nu?

ja + de rest :) ligt eraan welk jaar hoe eerder t jaar hoe meer je betaald. een goeie 74e of 73e betaal je zo al over de 2000 euro voor.

fred dons

18 juli 2007, 10:45

een 73 betaal je (in originele staat) al veeel meer voor dan 2000
de verzamelaars markt schuift op naar wat beschikbaar is en dan is de volgende "vintage hype" aan de beurt en dat zijn nu de begin jaren 70 strats (en 70 tot 72 is helemaal omhooggeschoten naar de vintage prijzen)

steph

18 juli 2007, 10:45

ja + de rest :) ligt eraan welk jaar hoe eerder t jaar hoe meer je betaald. een goeie 74e of 73e betaal je zo al over de 2000 euro voor.
en de rest!
Ik denk dat je een '72er niet koopt onder de €3000,-
Zitten hele goede gitaren tussen!

taylor

18 juli 2007, 10:51

daarom zei ik over de 2000 is natuurlijk afhankelijk van gitaar tot gitaar een hele goeie staat 73e helemaal origineel nu ik weet niet maar reken maar in richting van de 2500/3000 al en met originele koffer en papieren nog een duit erbij.

drudoc

18 juli 2007, 12:21

misschien de mxg gitaren? koop je nu voor rond de 2200 nieuw

fred dons

18 juli 2007, 12:28

nee, misschien de eerste serie waar Patrick Eggle aan heeft gewerkt maar bij andere gitaren waar Patrick aan gewerkt heeft (Redwing, PJE, Patrick Eggle)
is geen stijging in waarde merkbaar (integendeel zou ik zelfs zeggen)

mijn gok zit op Huber, Thorn en Mcnaught omdat beide zeldzame houtsoorten gebruiken naast een uitstekende bouw en beiden in gelimiteerde oplage's werken

Orgasmocaster

18 juli 2007, 15:24

Schecter heeft ook een amerikaanse lijn (Tom Anderson is daar ooit begonnen, in het begin waren ze US made only en oorspronkelijk maakten ze guitar parts) nu hebben ze alleen nog een VS customshop en is de rest aziatisch maar de US (en ook de Japanse) modellen zijn super

Klopt, ik heb zelf ook een US made Schecter met een set neck. helemaal geen slechte gitaar.
Ik had het eigenlijk over de moderne Schecters waar de winkeles tegenwoordig mee vol staan.. en daar zitten geen US or Japanners bij...

fred dons

18 juli 2007, 15:29

klopt wat je in nederland meestal ziet is koreaans

Saf

18 juli 2007, 21:15

ik den kdat je dit niet kunt voorspellen. Er begin aan de onderzijde van de tweedehands markt een geweldige lift te komen van de low (no) budget gitaar van de jaren 60 en 70 zoals ook al door wietse aan gehaald. Kocht ik 6 jaar terug nog een elektrische egmond orgineel met recht hals voor 25 gulden daar betaal ik nu toch al gauw een 175 euro voor. Ze vragen voor egmond op marktplaats erg veel geld maar het valt me wel op dat die bepaalde persoon ook al bijna 2 jaar met enige regelmaat dezelfde instrumenten op het net zet.

Ik denk dus inderdaad dat andere eigen merken als famos/venlonia een goede kanshebber is voor een nieuwe verzamelgolf en ik denk dat de onbekendere nederlandse merken die vaak al eerder dan egmond/venlonia bouwden en ook betere kwaliteit hadden ook wel wat konden gaan doen. (ik blijf mijn AMKA collectie in ieder geval nog even bewaren)

Oude italiaantjes zijn zeker een goede investering als je ze nog goedkoop kunt krijgen. Weet niet of de verkoopwaarde nog ver zal stijgen maar den kwel dat de hoge prijs stabliel geworden is. (moet mijn '63 elite bas ook maar bewaren) Gitaren met een bizar uiterlijk scoren momenteel goed op de verzamelaarsmarkt, inderdaad het liefst met glitterplastiek en zoveel mogelijk regelaars erop.

Jaren 70 japanse gitaren zekere die uit uncle mat's fabrieken zullen gewild blijven. De oude ibanezzen en aanverwante. Hoewel een ibanez pre lawsuit bolt on Lp weggaat voor 450 / 500 euro en een Custom bolt on LP die van dezelfde band komt nog geen 350 opleverd. Is exact dezelfde gitaar. Ik denk dat daar ook verandering inkomt. Dat mensen en zeker verzamelaars steeds meer om de allerbekenste namen heen gaat kijken. Ook bijvoorbeeld de univox hi-flyer (mosrite) modellen gaan gigantisch in prijs.

Die eerste london cities zullen denk ik echter nooit de status krijgen vna de JV squiers. Hoewel vooral de eerste series in kwaliteit echt super goed schijnen te zijn.

Blijft een ontzettende gok in gitaren beleggen. Ik verzamel ze gewoon als hobby en af en toe krijg je dan via via of op een vlooienmarkt goedkoop een exemplaar in handen waarvan je denkt deze bewaren dat kon nog wel eens wat worden. Ik heb het geluk gehad dat ik in een goede periode egmonds heb verzameld en die tegen netjes prijzen heb kunnen verkopen. Daardoor heb ik nu budget opgebouwd om aan het aankopen, verzamelen, verkopen te blijven. Laat mij maar een beetje aan de onderkant de markt afschuimen naar leuk spul.

Een elektrische gitaar is in ieder geval een veel serieuzer kandidaat om een investeringsobject te worden dan een akoestische.

fred dons

18 juli 2007, 21:23

mee eens tot het laatste stukje;
Martins zijn al enorme verzamelobjecten (en dan hebben we het niet over een prijs stijging van eur 75 naar eur 200) en bijvoorbeeld Taylor, Larrivee, Collings blijven minimaal constant maar stijgen ook flink in waarde en dan met name door de gebruikte houtsoorten die steeds zeldzamer worden (koa, rio palisander etc) dus ik denk dat ook in de akoustische hoek nog wel verzamelobjecten zitten

ccc

18 juli 2007, 23:02

wietse

19 juli 2007, 05:07

dus ik denk dat ook in de akoustische hoek nog wel verzamelobjecten zitten

zeer zeker, ook de akoestische vreemde italianen worden verzameld en natuurlijk martin's e.d.
een vriend van me is echt into akoestische gitaren en hij heeft laatst al z'n andere dure gitaren ingeruild op een martin uit eind 19e eeuw (1890 ofzo) ding is iets van een 20000 euro waard en je ziet het er beslist niet aan af.
hij heeft nu wel spijt van dat inruilen want hij heeft momenteel geen goede gitaar om zorgeloos te bespelen.
in zwolle wonnt een dokter die verzamelt alleen maar akoestisch spul hoe ouder hoe beter, heeft gitaren uit 1780, zo dood als wat en onbespelbaar maar erg ongewoon en erg duur.
en die oudjes zien er heel anders uit dan we tegenwoordig gewend zijn.
alleen puur akoestische verzamelaars zijn er minder ook omdat er uiterlijk veel minder verschil tussen zit, en het oog wil ook wat, maar die akoestische verzamelaars zijn wel erg fanatiek en geven er erg veel geld aan uit.
vooral voor het uiterlijk zijn die goedkope italianen interesant die hebben vaak mooie versieringen op de body, klankgaten met gesneden roostertjes er voor etc.

fred dons

19 juli 2007, 07:44

De returns van een goed gespreide beursbelegging zul je nooit kunnen realiseren met gitaren te kopen als belegging.

Als je nu gaat speculeren dat je gitaar die je nu koopt voor 5000 € binnen 10 jaar 10000€ waard is, heb je nog maar een jaarlijks rendement van minder dan 8 procent (historisch gemiddelde van de beurs) en loop je véél meer risico.

20 jaar maakt dan al 20000 €
30 jaar maakt dan al 40000 €
op papier klopt dit maar in de praktijk halen maar weinig beleggers een constant rendement van 8 % over een periode van 5 laat staan 20 of 30 jaar, en zelfs dit haal je alleen door risico's te nemen in je portefeuille, in het geval van de gitaar hou je in ieder geval nog een gitaar er aan over :D
(ik spaar dus geen gitaren als belegging btw)

Nobler

19 juli 2007, 10:29

@saf: het lijkt me een erg leuke hobby om toen goedkope(of in ieder geval geen dure topklasse) gitaren als Egmonds en Italianen te verzamelen, zo kun je voor schappelijke bedragen toch een hoop leuke gitaren hebben. Dat is echter verzamelen, geen beleggen. De markt voor dergelijke gitaren is te klein en het soort mensen wat ze koopt (no offence!) zullen voor dergelijke gitaren nooit tienduizenden euro's of meer gaan betalen, je moet dat verzamelen dus beschouwen als hobby, en de handel er in als middel om je kosten wat te beperken, maar nogmaals, 'beleggen' is het niet. De waardestijging van 25 tot 175 euro levert niets op. Om daaraan te verdienen zou je honderden, duizenden gitaren per jaar moeten verkopen. Mocht je je verzameling binnen korte tijd te gelde willen maken, dan zal dat waarschijnlijk niet lukken omdat je de toch al kleine markt verzadigt. Voor écht beleggen zijn er volgens mij maar twee merken, Gibson en Fender, en dan denk ik dat de topstukken gevormd zullen worden door gitaren die door beroemde musici zijn bespeeld.

taylor

19 juli 2007, 10:30

de gitaren met de meeste waarde zijn vaak toch die in zeer gelimiteerde oplage (custom) zijn gemaakt en vrij hoge aanschaf prijs hadden zoals die jazz bakken van D'angelico of D'aquisto uit jaren 50/60.

ook is het wel handig als de maker ervan snel t loodje legt dan stopt de productie een gaan de prijzen skyrocket.

fred dons

19 juli 2007, 10:39

@ Gibson en Fender, en dan denk ik dat de topstukken gevormd zullen worden door gitaren die door beroemde musici zijn bespeeld.
tel daar D'angelico en Martin daar nog maar bij op, btw de "beroemde musici" gitaren brengen zelden veel meer op dan de "normale" vintage (een paar bekende uitzonderingen daar gelaten) vaak zijn die namelijk zwaar gemodded en alleen de hendrix/clapton/green zijn explosief over hun "normale" waarde gegaan

taylor

19 juli 2007, 10:53

gibsons en fenders denk niet dat de gitaren die ze nu in productie veel zullen stijgen ja gewoon mee stijgen met de inflatie,daar zijn er te veel van en heel veel verschillende modelen van t zelfde eigenlijk.

uitzonderingen zullen (gelimiterde) customs zijn zoals bv de 50e verjaardag strat maar daar is de aanschafprijs 5000 euro van dacht ik.

denk net zoals @fred dat je t in handgebouwde door 1 persoon custom gitaren moet zoeken met een hoge aanschaf waarde.

ccc

20 juli 2007, 17:11

Het staat natuurlijk wel goed als excuus tegenover je partner als je weer een gitaar gekocht hebt : Schat, deze is binnen x jaar, zoveel waard !

AutoStatic

20 juli 2007, 20:12

Jup, nou die van mij trapt daar niet meer in ;)

Pepe

20 juli 2007, 23:33

Dirkdewaard

21 juli 2007, 00:06

Interessante gitaren zijn natuurlijk gitaren die nu relatief goedkoop zijn en relatief snel zullen stijgen -na de grens van 30 jaar-

Een PRS is al duur in den beginne dus niet zo interessant mijninziens.

Mijn voorspelling:

De setneck Ibanezzen uit eind zeventig/begin tachtig.
(de AM 205 zit al op 1700 Ebay prijs dus niet meer interessant) plus de
Ibanez Jem 777's en floral's.
JV telecaster
Gibson Firebird, Explorer en LP pro junior uit eind 70
Fender fullerton r.i.'s
De Smith strats
Vroege Fender SRV's.
Bond Extra Glider
Fender Riviera amps
Dan Armstrong plexi
Burns Bison.
Japanse Zemaitis copies
Wandre's.
Eko 500/600/700
Hagstrom P46/ deluxe 90
Gretsch Roc Jet
Airline's Res o Glas en National Map's
Levin's

In het verleden is het zo geweest dat de gitaar waar de "beste" gitaristen op speelden het meest verzamelbaar zijn. (strat LP Tele) Alle gitaren van rond het tijdperk van de populaire gitaren liften mee op het succes. jaren 70 strats, jaren 60 LP juniors/specials enz. Ik ken niemand die op deze voorbeelden speelt en daarom heb ik er mijn vraagtekens bij.

Hier komen ze:

????

Pepe

21 juli 2007, 02:59

Het zit wel wat gecompliceerder in elkaar lijkt me.

Een bekend mechanisme dat de prijzen doet opdrijven is sentiment. De veertigers kunnen eindelijk de gitaren kopen die ze als tiener zich niet konden veroorloven, de Fenders en Les Pauls van 30 jaar geleden dus daar zie je ineens een prijsstijging. Maar er zijn meer mechanismes. Ibanez had eind zeventig jaren nog een kopie imago. Inmiddels is Ibanez cool en blijken die oude artist series en 335 kopieen een aantrekkelijk alternatief te zijn voor de originelen. Dan Armstrong is evenals Zemaitis weer gaan produceren maar de prijzen blijken schreeuwend hoog en de japanse copieen van Greco en Deviser zijn ineens een aantrekkelijk alternatief geworden en die stijgen dus ook rap.
De Smith strat was al een hype toen fender uit Fullerton vertrok herinner ik me. Maar de prijzen zijn nooit echt hoog geweest. Maar nu wordt er ineens 2500 voor gevraagd. Dat wordt er nog niet voor gegeven maar het stijgt snel. Waarom? Misschien omdat het voor veel mensen nog de laatste mogelijkheid is een betaalbare fullerton strat aan te schaffen -als je geen zware big headstock wil-
De Roc jet.. same story. Was altijd het lelijke broertje van de jet familie, sinds Gretsch uit Azie komt is het blijkbaar een original american Gretsch geworden.

en zo kan ik nog wel even doorgaan maar tis natte vingerwerk. Ik zie de prijzen van genoemde gitaren op Ebay gestaag stijgen, it's that simple.

Ik vergat er nog eentje.. de Hohner The Prinz... vorig jaar nog voor 400 euro te scoren, nou mag je al gauw 700 rekenen

fred dons

21 juli 2007, 08:07

de greco Zemaitis zijn allesbehalve een aantrekkelijk alternatief (pricewise :D )
Gibson prijzen voor een kopie van het origineel (en de huidige "echte" Zemaitis zijn al helemaal onbetaalbaar)
De Dan Smith's worden inderdaad steeds hogere prijzen voor gevraagd maar is wat mij betreft meer een hype dan dat mensen (lees verzamelaars) ook echt een vermeerderde interesse in die gitaren krijgen (blue book value blijft redelijk constant, de smith stijgt niet meer dan andere vergelijkbare gitaren)
De ibanezzen zie ik wel stijgen maar niet naar een investment grade, net als de tokais zullen die wel gewaardeerd blijven als aantrekkelijk alternatief voor een echte vintage maar ik zie ze max rond de eur 2500-3000 stijgen (en dan eigenlijk alleen de jazzers, de Flying V (Rocket Roll) en de Explorer (destroyer)
Er is denk ik een onderscheid tussen gitaren die dermate stijgen dat het interessant wordt als investering en gitaren die gewoon in waarde stijgen gelijk met de "gevoelsinflatie"
En wat de PRS betreft, serienummers onder 500 moet je nu al in een waarde boven usd 15000 zoeken, de dragon 1 (originele waarde nlg 15000) zit nu op USD 25.000,00 tot 30.000) dus ook in de prs is nog wel wat winst te halen, zij het niet bij alle modellen. De modellen zie het interessants zijn hebben features die uniek zijn en niet meer herhaald (kunnen) worden zoals de door jou genoemde SRV eerste serie met de rio palisander toets, de PRS Brazilian, de Gibson LP Standard 2002 (?) met rio toets, Prs Mccarthy signeerd door Mccarthy etc.

Saf

21 juli 2007, 10:58

@nobler ik zie eht voor mij ook alleen als verzameling als het als belegging bedoelt was had ik inderdaad gewoon op de beurs gaan beleggen. Welke gitaar meer waard gaat worden is zo'n gigantische gok daar ga ik mij niet aan wagen om een grote hoop geld in te stoppen.

Dat van die akoestische gitaren was inderdaad eigenlijk niet zo'n slimme uitspraak van mij. Ik heb me nooit zo in akoestische gitaren verdiept wel verschillende gehad en weer verkocht (oude duitse jazzbaken, eko's etc). Maar ik dacht dat vooral zegmaar de oude martins wel verschrikkelijk duur zijn maaar dat die waarde de laatste pak hem beet 5 jaar amper tot niet gestegen zijn. Dan zou het dus als investering niet echt veel meer opleveren dacht ik.

Maar heb me er eigenlijk niet zo inverdiept, en had die uitspraak dus eigenlijk beter neit kunnen doen. Hoewel het wel weer even een leuke twist aan de topic heeft gegeven. Het lijkt me altijd dat er een veel kleinere markt cq intresse voor akoestische gitaren.

Sten_Vampire

21 juli 2007, 11:19

Pepe

21 juli 2007, 11:39

de greco Zemaitis zijn allesbehalve een aantrekkelijk alternatief (pricewise :D )
Gibson prijzen voor een kopie van het origineel (en de huidige "echte" Zemaitis zijn al helemaal onbetaalbaar) .

.. Gibson prijzen vs onbetaalbaar.. dat heet een aantrekkelijk alternatief. Maar je moet er snel bij zijn want die japanners waren 2 jaar geleden rond de 1100, nu al boven de 2000 en rising. Nieuw zijn ze nu 5000 zie ik... oeps

Maar we zijn het wel eens zie ik, kwa investment houd het niet over allemaal. De gitaren die nu hard gaan, zoals de sixty 335, sommige PRS'en, '68 goldtop, Herritage en '69 strat zijn voor de gewone poster hier al niet meer te betalen. Gewone Fendertjes stijgen gestaag na de obligate 30 jaar maar ik zie een extra boost voor de olympic en black staggerd strats wegens de Hendrix en Gilmour connectie, die stijgen nu met 1000 euro per jaar. Daarnaast zitten de Cunetto relics en eerste CS nocasters ook fors in de lift maar dat kan weer hype zijn, die prijzen zie ik alleen terug bij de verkopers.

Die Wandre's en Eko Rokes.. italiaanse crap gitaartjes.. een paar keer in de Guitarplayer en ineens zijn er japanners die rustig 30.000 voor een Scarabea neerleggen. Dat zie je niet aankomen natuurlijk.

fred dons

21 juli 2007, 12:04

waarom zou je in gitaren gaan investeren? je kan toch veel beter in een huis investeren, of in aandelen... dat levert veel meer geld op. hier moet je 50 jaar voor wachten, en een huis stijgt per jaar al met 20.000, als je nou een vakantiehuis aanschaft verhuur je die ook nog...

maarja, jullie gitaarfanaten willen gewoon een hele zolder vol met gitaren hebben staan :P ik snap het heus wel 8-) leuk excuus voor je vrouw:P
tuurlijk er zijn betere investeringen te vinden daarnaast ken ik genoeg mensen die flink verloren hebben op aandelen en huizen dus wat dat betreft is er niet echt een wonderbelegging te vinden, maar ik vind dat als je al gitaren wilt verzamelen het belegging aspect pas als 2e of 3e argument meespeelt en als alles misgaat hou je nog steeds een leuk instrument over ;)

fred dons

21 juli 2007, 12:05

en oh ja een 59 les paul stijgt meer in waarde dan de huizenprijzen op dit moment :D

Sten_Vampire

21 juli 2007, 12:43

okay, stoer:P

Mark1990

21 juli 2007, 13:17

je moet ook niet alleen kijken naar de waarde in keiharde euro's, maar ook in verhouding met bijvoorbeeld het salaris. kocht je bijvoorbeeld in '59 een Les Paul voor $500, dan was dat een hele hoop geld.
hetzelfde geld nu. een gitaar die nu €3000 kost, kan over 50 jaar misschien€30.000 waard zijn. maar het is best mogelijk dat die 30k tegen die tijd net zoveel waard is als 3k nu.

Sten_Vampire

21 juli 2007, 13:21

fred dons

21 juli 2007, 13:35

inderdaad dat klopt, alleen is de 59 nu tussen de usd 200.000 en de 1,7 mio waard (afhankelijk van vorige eigenaars en kwaliteit top) en dat ontstijgt de inflatie behoorlijk (lekker stoer terug :D )

maar je hebt gelijk een gibson les paul is nooit goedkoop geweest, daarom zijn bepaalde PRS' als ïnvestering ondanks hun hoge aanschaf prijs nog steeds interessant als potentiele belegging

Tupelo

21 juli 2007, 14:39

maar je hebt gelijk een gibson les paul is nooit goedkoop geweest, daarom zijn bepaalde PRS' als ïnvestering ondanks hun hoge aanschaf prijs nog steeds interessant als potentiele beleggingIk verdenk Anders daar nogsteeds van! :sssh:

Jayjay

22 juli 2007, 16:01

Rijtje risico's:

Wanneer je gokt op een bouwer in plaats van merk is het maar de vraag of de gitaar nog steeds veel waard is als de bouwer over 10 jaar de pijp uit is.
Vaak volgt er na bedrijfsovername een sentimenteel dipje en kan een produkt zomaar niet meer interessant zijn. Ook kan de nieuwe bouwer zo maar eens een hele andere lijn uitzetten omdat hij andere ambities heeft of nieuwe dingen gaan uitproberen die niet in de smaak vallen bij het product.

Verder is het toch koffie-dik kijken.
Sommige gitaren die nu opeens wat waard zijn werden vroeger met de nek aangekeken.

Als je wilt investeren in gitaren zou ik aandelen in de Aziatische mega gitaar fabrieken kopen. A die maken giga veel gitaren onde licentie dus die hebben altijd wel een paar goed lopende merken onder hun hoede. De kwaliteit is enorm verbeterd de laatste jaren. Ik zie daar we brood in temeer ook omdat Azie in belegger wereld onder de Emerging Markets valt. (opkomende markten)

Maar hee ..je zolder vol met oude instrumenten is en blijft gaver!

fred dons

22 juli 2007, 18:33

Jayjay

22 juli 2007, 20:28

azie is al jaren geen emerging market meer hoor daarnaast moet je rekening houden dat een nu succesvolle fabriek in korea over een half jaar zijn productie ziet verschuiven naar indonesie en vandaar uit naar china (en in china kun je als westerling geen aandelen in zo'n fabriek kopen)
en dan had je dus een prachtige fabriek maar geen merk om te bouwen ;)

nee als we toch meer de effecten kant op gaan dan zijn commodities zoals graan, staal, koper (olie natuurlijk) veel interessanter om in te beleggen (producenten van bijvoorbeeld versterkers hebben al gemerkt dat staal en koper voor de onderdelen al veel duurder zijn geworden in slechts een paar jaar tijd)

Azie geen emerging market meer?Wat dan alleen maar de pacific en ex oostblok landen en Russia en Kazachstan? Dat zijn misschien wel emerging markets maar soms ook emergency markets.
Niet om heel beidehand te gaan doen want ik begrijp jou punt wel maar China ligt in Azie:,Vietnam,signapore, zuid korea,taiwan en nog wat van die landjes ook..dus in mijn ogen zijn dit best emerging markets. Klopt in China kan je zelf niet beleggen inderdaad als particulier.Dan kom je in de fondsen (bijv intereffect china warrants en zo nog veel meer)En ik denk niet dat er een gitaar fonds is:-)

En alweer met je eens...edelmetalen en andere grondstoffen gaan hard.
Graan is leuk met og op de biobrandstoffen,Koper doet het zo leuk dat mensen heel creatief worden om het overal af te jatten,offshore kan ook leuk zijn net als solarpower maar dat heeft allemaal niet meer met gitaren te maken.

ccc

22 juli 2007, 23:26

De producent van Stagg is beursgenoteerd op Euronext Brussel, dacht ik, maar de naam ontsnapt me nu even...

fred dons

23 juli 2007, 08:07

[QUOTE=Jayjay]Azie geen emerging market meer?Wat dan alleen maar de pacific en ex oostblok landen en Russia en Kazachstan? Dat zijn misschien wel emerging markets maar soms ook emergency markets.
Niet om heel beidehand te gaan doen want ik begrijp jou punt wel maar China ligt in Azie:,Vietnam,signapore, zuid korea,taiwan en nog wat van die landjes ook..dus in mijn ogen zijn dit best emerging markets. Klopt in China kan je zelf niet beleggen inderdaad als particulier.Dan kom je in de fondsen (bijv intereffect china warrants en zo nog veel meer)En ik denk niet dat er een gitaar fonds is:-)

QUOTE]
Vietnam en in minder mate China kun je nog wel als emerging market zien maar de overige landen zijn eigenlijk al verder dan de "mindere" europese landen. Kazachstan barst van het geld door de graan en metaalmijnen en is hierdoor ook al investment grade geworden (dat is dus het probleem in mijn dagelijks tak van sport, de "emerging markets" zijn te goed geworden en leveren geen moer meer op qua risk layoff :D )

Maar terug naar gitaarinvestering, het zou leuk zijn als Fender naar de beurs ging, niet dat ik veel groei in het aandeel verwacht maar wel een stabiel bedrijf en leuk om als aandeel te hebben

renier

23 juli 2007, 12:05

en Grosh, Valley Arts, Callaham, en nog veel meer...
De meeste boutique gitaartjes blijven wel veel waard denk ik, het probleem is dat ze al fukking duur zijn om mee te beginnen..

uh maar ehh Schecter beter dan een amerikaanse Strat?? dat is echt zo'n massa gitaar, opeens heeft iedereen dr eentje en een jaar later staan ze voor een fractie van de prijs te koop in pawn shops etc.. ik vindt t meer veredelde squiers, muv de custom shop modelletjes misschien..

de huidige schecters mischien, maar de strat kopieetjes waar knopfler in de jaren 90 op speelde bijvoorbeeld, waren echt top gitaren.