Zen en de kunst van het gitaarspelen

[Guitarmania]

Mensen, wel eens het boek "Zen en de kunst van het motoronderhoud" van Robert M. Pirsig gelezen?

Zo niet: meteen doen!!!

Boek (uit 1973) gaat over Kwaliteit, en de manier waarop Kwaliteit kan worden bereikt. Puirsig legt het uit over de band van motoronderhoud, maar het is direct van toepassing op gitaarspelen (en eigenlijk op alles).

Bottomline van zijn verhaal is: echte kwaliteit (in soleren of muziek maken) bereik je door 1 te worden met je gitaar. Niets mag tussen jou en je gitaar in de weg staan. Of eigenlijk: niets mag tussen jou en muziek in de weg staan. Eigenlijk is een instrument al een sta-in-de-weg voor muziek. (Maar ja, je hebt toch een instrument - al is het je stem - nodig om geluid voort te brengen).

Wat Kwaliteit belemmert is een teveel vasthouden aan ideeen over muziek. In die zin staat muziektheorie er ook aan in de weg.

Vraag aan jullie: weten jullie wanneer je echt "opging" in de muziek? Of het nou op je gitaar was, of onder de douche met je stem.

[SteveM]

Een verhaal van dezelfde strekking is Innerlijk Musiceren van Barry Green. Die heeft het over "interferenties" die in de weg staan tussen wat je in je hoofd hebt en wat er uit je instrument komt.
Ik kwam eens een keer te laat op de repetitie van de Big Band, ze waren het stuk al aan het spelen. Ik pak mijn gitaar uit, sluit de versterker aan, pak mijn map met partituren. Net op het moment dat ik ga zitten komt de cue voor de gitaarsolo. En ik speel 1 van de mooiste solo's ooit. Zomaar omdat die daar hoorde en ik geen tijd en gelegenheid had om na te denken en me druk te maken wat er allemaal zou kunnen gebeuren en misgaan.
Een flinke griep wil ook wel eens helpen - je bent dan toch een beetje afwezig en je speelt op de automatische piloot.
Mijn gitaarleraar zei vroeger ook al: laat je vingers het werk doen.

[interessander]

Als je het boek toepast op gitaarspelen dan kun je er ook uithalen dat je je gitaar nooit naar een reparateur moet brengen maar al het kleine onderhoud zelf moet doen. Het boek "Lila" van dezelfde auteur is ook een aanrader.

[Negative K3 fan]

weer die kutopvatting dat theorie muziek maken in de weg staat...

[Guitarmania]

weer die kutopvatting dat theorie muziek maken in de weg staat...

Hmm, nee niet in de weg, zeker niet! De ladders en akkoorden gaan op een moment deel uitmaken van je systeem. Steeds weer een fase verder, zeg maar als je studeert. Maar tijdens het spelen laat je het los. Coltrane ging ook altijd helemaal los tijdens zn spel, maar gek was ie niet. Hij wist verdomd goed wat theorie was.

Vandaag Mike Stern gezien op NSJ: idemdito.

[Guitarmania]

Als je het boek toepast op gitaarspelen dan kun je er ook uithalen dat je je gitaar nooit naar een reparateur moet brengen maar al het kleine onderhoud zelf moet doen. Het boek "Lila" van dezelfde auteur is ook een aanrader.

haha, of naar een GOEIE reparateur... ;-)

Lila moet ik msschien ook weer eens herlezen. Hoewel ik er de voorkeur aan geef om Zen bij wijze van bijbel op mijn nachtkastje te leggen en er af en toe een stukje uit te lezen. Om het niet te vergeten en bij de les te blijven... ;-)