Hebben jullie dat ook wel eens?

[EricSw]

Ik zit 's avonds laat lekker te oefenen en alles gaat super.
Ik ben dan lekker ontspannen en alles lijkt steeds beter te gaan.
Eindelijk begint al dat oefenen wat vruchten af te werpen.

Volgende dag grijp ik vol enthousiasme mijn gitaar en....

Het lukt niet meer!!

Ik kan geen akkoord meer goed pakken of sla de verkeerde snaren aan.
Zelfs simpele dingen die ik al onder de knie heb gaan niet lekker meer.

Hoe meer ik dan doorga des te slechter het wordt.
Meestal zet ik de gitaar dan weg en ga wat anders doen.

Achteraf baal ik hiervan, een dag niet gespeeld is een dag niet geleefd.

[Guitarmania]

Dat heeft iedereen.

Je moet 1 ding goed begrijpen: je spiergeheugen is een ding dat goed geprogrammeerd moet worden. Je moet het dus geen verkeerde dingen aanleren. Als je op een dag iets kon in stressmode, dan kun je het de dag erna niet meer, omdat de stressmode je spiergeheugen foute info geeft.

Je kan pas iets als je het in uiterts relaxte modus kunt. Anders kunn je het niet. Dus ook niet de volgende dag.

Let trouwens ook op je startsnelheid. Je eerste aanslag leidt tot je laatste aanslag in een riff.

Mesnen: wees voorzichtig met je kleine gitaarspiertjes!!! Geef ze zo weinig mogelijk verkeerde info want die overstresste info is als een "cooky" die in je spieren gaat zitten en de boel verstraagt of zelfs verkloot.

[Elpedro]

Hé Eric, toch wel prettig om te horen dat er meer zijn met dit 'probleem'.
Ik had het zelf eergisteren nog, speelde toen waanzinnig lekker met een hoge snelheid en nauwkeurig en het lijkt dan wel of alles wat je pakt klopt.
Vol enthousiasme de volgende avond weer de gitaar gepakt en..... het liep gewoon niet lekker.

Wat in mijn geval dan ook nog het geval is, is het feit dat je de lat steeds hoger gaat leggen.
Tot een half jaar geleden kon ik die gitaarsolo van Hotel California (Eagles) absoluut niet spelen en leek het mij waanzinnig om dit te kunnen. Nu een half jaar later speel ik hem moeiteloos en vind ik dit allemaal niet zo bijzonder meer.
Het gevaar is dan ook dat je niet meer zo geniet van datgene waar je toch behoorlijk wat tijd in hebt gestopt.
M.a.w. je kijkt steeds vooruit zonder te genieten van wat je eigenlijk in de afgelopen periode hebt geleerd.

Daarnaast valt het mij op dat als je gedisciplineerd het eerste kwartier (of half uur) je vingeroefeningen op de gitaar doet om alles wat soepeler te krijgen dat dit ook bevordelijk is voor het verdere vervolg van je speelavond.

In ieder geval veel speelplezier gewenst.

[-=JEROEN=-]

heb ik ook wel eens, dan zet ik mn gitaar ff weg, zet een bakkie thee, ga er rustig voor zitten, adem een paar keer diep in en uit, pak mn gitaar weer, en dán gaat het wél, omdat ik ontspannen ben!

[Lossesnaar]

jep, psies ook zoals elpedro t zegt, je oefent, krygt t onder de knie en je gaat het minder speciaal/goedvinden..langleve de progressie :p

[Pais]

Of probeer wat technische oefeningetjes op de gitaar voor jezelf te bedenken. Riedeltjes die niets met muziek te maken hebben, maar die je vingers aan het werk zet en je concentratie er weer bij pakt.
Ik speel altijd warm door minstens 10 minuten wat van dit soort oefeningen te doen. Wanneer ik er dan een muziekstuk bijpak, is de kans groter dat ik daar lekker inzit omdat het gevoel voor de gitaar er weer wat is.

[Guitarmania]

Warmin'up lijkt me niet meer dan logisch. Alleen Michael Angelo heeft ooit geroepen dat ie dat niet nodig heeft, maar die komt van Mars... ;-)

[strwbrry]

ja het heeft inderdaad te maken met spiergeheugen. ik heb hier ook vaak last van en het is zeker zeer frustrerend. Ik heb laatst een grip master te leen gekregen van mijn vriend en ik ben hier veel mee aan het oefenen, het werkt wel moet ik zeggen!
elke dag doe ik ook een uurtje gewoon toonladders en loopjes achterelkaar door spelen daar worden je vingers ook soepeler en sneller van.