Speeddemon
21 juni 2007, 00:34
Vandaag weer een uurtje of wat in Roosendaal vertoefd (veel te weinig tijd eigenlijk) en heb ik eindelijk de Marshall JVM 410H (head) met 4x12" Marshall 1960 Vintage (4x Vintage 30) cab kunnen testen.
http://www.guitar.co.uk/documents/1493/1493-large.jpg
Een hoop controls dus, die ik ook maar allemaal op 12 uur heb gezet (op de galm, resonance, presence en masters na! :rockon: ).
4 kanalen, ieder kanaal 3 modes qua gain (groen, amber, rood) en een footswitch die 'leert', maar ook 'door' kan trappen.
1e kanaal, clean, levert in de 'groene stand' een lekker helder, open, clean geluid op. Zeer bruikbaar. De 2 andere modi deden 't niet echt voor me, maar nou had ik ook geen Strat bij, maar een Burny Les Paul Custom (met GFS elementen).
2e kanaal; Crunch, gaat van lichte Malcolm Young-achtige break-up, via Plexi (amber) naar JCM800 (rood) sounds. Zeer veelzijdig, en 't zou Marshall hebben gesierd als de meer met dit kanaal hadden gedaan en 't 4e (OD2) kanaal laten varen.
3e kanaal; OD1, begint rustig in groene modus, maar begint al snel flink 80's te scheuren, als een hotrodded JCM800 (Mijn eigen eerdere tests bevestigen wel dat een originele JCM800 met een modded DOD 250 of een Rangemaster ervoor ongeveer zou reageert qua gain).
Dit kanaal heeft een mooi mid-karakter, wat goed overeind blijft. Al heb ik de gain niet boven 2 uur staan, zeker niet in de 'rode' modus. Hier blijkt ook wel dat de versterker best een interne noise-gate zou mogen hebben, want ik weet uit ervaring met andere amps dat m'n Burny rete-stil is qua electronica.
Dan het 4e kanaal; OD2... Tja, is behoorlijk in te stellen als OD1, maar wanneer je alle controls hetzelfde zet en ze allebei in groene modus zet, is OD2 ietsje zachter. In amber en rode modi blijven de mids iets achter, hij klinkt wat korreliger. Wel lekker om effe Pantera ofzo mee te raggen, maar 't is mij niet verfijnd genoeg (ben toch een 'smooth' Engl soundje gewend).
Later lees ik toevallig een review, die mijn bevindingen bevestigt; OD2 is iets meer mid-scooped dan OD1 en een andere review maakt een vergelijking met Randall-transistor sound (dus ik zat wel goed met die Pantera vergelijking).
Nou bleek dat de presence wel behoorlijk hoog stond (voor Marshall), rond 11 uur, dus die heb ik es snel naar '8 uur' teruggedraaid. Stukken beter. De Resonance stond nauwelijks open, en daar kan je ECHT een lompe bak laag-geweld mee tevoorschijn toveren. Hoefde van mij niet boven '10 uur' te komen.
Ieder kanaal z'n eigen (schakelbare) galm instelling, en 2 schakelbare master volumes, goed voor een solo-boost dus.
De bijpassende cab (Marshall 1960 Vintage) vond ik wel een behoorlijk nauwe projectie hebben. Een stapje opzij van de 'sweet spot', en je sound was een stuk milder/ronder. Persoonlijk vond ik MIJN sweet spot dan ook echt een meter naast de kast. Want die Marshall-korrel 'in your face' is mij iets teveel IYF. :chicken:
Al met al, een zeer veelzijdige amp, die duidelijk een Marshall karakter heeft en toch wel behoorlijk goed doet wat ik zoek. Maar aan de andere kant me ook laat twijfelen over die 'Marshall-korrel'.
Daarna effe lopen naar de conculega's, om nog eens die Koch Powertone II aan de tand te voelen.
Gelukkig hadden ze nu het nieuwe type met de Mid-Shift switches binnen.
Nu heb ik deze een stuk vluchtiger getest dan de vorige, maar het karakter was behoorlijk verschillend! Veel meer mids, treble kon nu met gemak op '1 uur', de Ultra Gain was een stukkie minder 'insane' en de Reverb / (parallel) FX Loop Mix had nu een knop op de voorkant (wel handig!).
Ik testte hem op een Engl 4x12" V60 cab (http://www.dijkmanmuziek.nl/catalog/images/cabinetSTD_engl.jpg) en die gaf een behoorlijk lekker laag-mid smoothness.
Op een gegeven moment toch maar effe A/B-en met de Koch 4x12" die ernaast stond, maar die stond een beetje ongelukkig, zodat ik er niet goed voor heb kunnen staan. De Koch kast leek wat feller, een tikkie dunner (minder 'chunky'), maar ook strakker te klinken.
Ik heb aangegeven dat ik ze toch nog eens naast elkaar wilde horen, die JVM en PTII. Ik was ook benieuwd naar de InVader van Engl, maar die werd voor m'n neus verkocht, dus testen zat er niet in. Die moet wel van hele goede huize komen, wil ie z'n prijs rechtvaardigen, want in de prijsklasse boven de 2000 euro zou ik net zo lief doorsparen voor m'n ultimate Engl; de S.E.
http://www.guitar.co.uk/documents/1493/1493-large.jpg
Een hoop controls dus, die ik ook maar allemaal op 12 uur heb gezet (op de galm, resonance, presence en masters na! :rockon: ).
4 kanalen, ieder kanaal 3 modes qua gain (groen, amber, rood) en een footswitch die 'leert', maar ook 'door' kan trappen.
1e kanaal, clean, levert in de 'groene stand' een lekker helder, open, clean geluid op. Zeer bruikbaar. De 2 andere modi deden 't niet echt voor me, maar nou had ik ook geen Strat bij, maar een Burny Les Paul Custom (met GFS elementen).
2e kanaal; Crunch, gaat van lichte Malcolm Young-achtige break-up, via Plexi (amber) naar JCM800 (rood) sounds. Zeer veelzijdig, en 't zou Marshall hebben gesierd als de meer met dit kanaal hadden gedaan en 't 4e (OD2) kanaal laten varen.
3e kanaal; OD1, begint rustig in groene modus, maar begint al snel flink 80's te scheuren, als een hotrodded JCM800 (Mijn eigen eerdere tests bevestigen wel dat een originele JCM800 met een modded DOD 250 of een Rangemaster ervoor ongeveer zou reageert qua gain).
Dit kanaal heeft een mooi mid-karakter, wat goed overeind blijft. Al heb ik de gain niet boven 2 uur staan, zeker niet in de 'rode' modus. Hier blijkt ook wel dat de versterker best een interne noise-gate zou mogen hebben, want ik weet uit ervaring met andere amps dat m'n Burny rete-stil is qua electronica.
Dan het 4e kanaal; OD2... Tja, is behoorlijk in te stellen als OD1, maar wanneer je alle controls hetzelfde zet en ze allebei in groene modus zet, is OD2 ietsje zachter. In amber en rode modi blijven de mids iets achter, hij klinkt wat korreliger. Wel lekker om effe Pantera ofzo mee te raggen, maar 't is mij niet verfijnd genoeg (ben toch een 'smooth' Engl soundje gewend).
Later lees ik toevallig een review, die mijn bevindingen bevestigt; OD2 is iets meer mid-scooped dan OD1 en een andere review maakt een vergelijking met Randall-transistor sound (dus ik zat wel goed met die Pantera vergelijking).
Nou bleek dat de presence wel behoorlijk hoog stond (voor Marshall), rond 11 uur, dus die heb ik es snel naar '8 uur' teruggedraaid. Stukken beter. De Resonance stond nauwelijks open, en daar kan je ECHT een lompe bak laag-geweld mee tevoorschijn toveren. Hoefde van mij niet boven '10 uur' te komen.
Ieder kanaal z'n eigen (schakelbare) galm instelling, en 2 schakelbare master volumes, goed voor een solo-boost dus.
De bijpassende cab (Marshall 1960 Vintage) vond ik wel een behoorlijk nauwe projectie hebben. Een stapje opzij van de 'sweet spot', en je sound was een stuk milder/ronder. Persoonlijk vond ik MIJN sweet spot dan ook echt een meter naast de kast. Want die Marshall-korrel 'in your face' is mij iets teveel IYF. :chicken:
Al met al, een zeer veelzijdige amp, die duidelijk een Marshall karakter heeft en toch wel behoorlijk goed doet wat ik zoek. Maar aan de andere kant me ook laat twijfelen over die 'Marshall-korrel'.
Daarna effe lopen naar de conculega's, om nog eens die Koch Powertone II aan de tand te voelen.
Gelukkig hadden ze nu het nieuwe type met de Mid-Shift switches binnen.
Nu heb ik deze een stuk vluchtiger getest dan de vorige, maar het karakter was behoorlijk verschillend! Veel meer mids, treble kon nu met gemak op '1 uur', de Ultra Gain was een stukkie minder 'insane' en de Reverb / (parallel) FX Loop Mix had nu een knop op de voorkant (wel handig!).
Ik testte hem op een Engl 4x12" V60 cab (http://www.dijkmanmuziek.nl/catalog/images/cabinetSTD_engl.jpg) en die gaf een behoorlijk lekker laag-mid smoothness.
Op een gegeven moment toch maar effe A/B-en met de Koch 4x12" die ernaast stond, maar die stond een beetje ongelukkig, zodat ik er niet goed voor heb kunnen staan. De Koch kast leek wat feller, een tikkie dunner (minder 'chunky'), maar ook strakker te klinken.
Ik heb aangegeven dat ik ze toch nog eens naast elkaar wilde horen, die JVM en PTII. Ik was ook benieuwd naar de InVader van Engl, maar die werd voor m'n neus verkocht, dus testen zat er niet in. Die moet wel van hele goede huize komen, wil ie z'n prijs rechtvaardigen, want in de prijsklasse boven de 2000 euro zou ik net zo lief doorsparen voor m'n ultimate Engl; de S.E.