Songwriting

[ben vanhoof]

Hallo allemaal. Ik zou eens willen weten hoe jullie je songs schrijven. Beginnen jullie met een riff of met een tekst? Houden jullie je aan de standaard patroontjes van intro-strofe-refrein-strofe-refrein-interlude-refrein-outro? Worden de riffs geschreven in groepsverband of schrijven jullie alles alleen?

Ikzelf schijf voor mijn groep alles zelf op sommige solo's, riffs en wat drums na.

[AutoStatic]

Solo: er zijn bij mij drie manieren waarop een nummer ontstaat, ten eerste vanuit een melodie in mijn hoofd. Ik zoek dan de akkoorden erbij en eventueel bruggen/refreinen/coupletten. Ten tweede aan de hand van een tekst. Bij een tekst met een goed metrum wil er wel eens een goeie melodie opborrelen. En daarna verder uitwerken. Ten derde via een akkoordenschema. Gewoon wat spelen en daar dan wat overheen proberen te vinden.
Mijn solo nummers zijn nogal traditioneel dus ik hou krampachtig vast aan bestaande conventies ;) Maar dat komt ook door mijn invloeden, Jon Auer en Ken Stringfellow (Posies), Evan Dando (Lemonheads), Juliana Hatfield, allemaal über-conventionele songschrijvers.

Band: praktisch alle nummers ontstaan uit riffs, dan wel van mij (gitarist), dan wel van de drummer of bassist. Binnen de band draait het echt om ideeën, en dan geen kant en klare thuis uitgedachte ideeën. We schrijven de muziek echt met de hele band, met z'n drieën. Het is wel zo dat ik het meeste ervaring heb met songschrijven dus ik zorg er vaak voor dat de verschillende ideeën op zo'n manier verwerkt worden dat het allemaal past en loopt en dat het een herkenbaar nummer wordt met een kop en staart.
De bandnummers zijn dan juist weer niet conventioneel. Sommige nummers hebben alleen coupletten of leunen juist zwaar op refreinen. We hebben ook wel instrumentale dingen gedaan. De laatste tijd gaan we toch meer de liedjes kant op maar ik zit eraan te denken zwaar de mathrock kant op te gaan (Hella, Alarma Man, A Minor Forest, Don Caballero, Paul Newman) en dat is eigenlijk helemaal geen conventionele muziek :D

Zowel solo als met band heb ik wel last van mijn nogal selectieve aard ;) Heb hier schoenendozen vol tapes, minidiscs en CD-R's liggen met niet uitgewerkte ideeën. En het geheugen van mijn telefoon begint ook vol te raken met allerlei fröbels. Zelfde geldt voor de harde schijf van mijn rekenaar.

[Guitarmania]

Hmm, eerst denken wat ik wil: langzaam, heftig etc.. Bij langzaam groepeer ik mooie akkoorden. Bij snel zoek ik naar riffs. En veel Beatles, Beach Boys en Paul Weller luisteren, maar daar kan iedereen zomaar anders over denken...

Laatst een documentaire op de BBC gezien, ging over Paul McCartney. Die vent haalt met zn beperkte techniek de meest prachtige songs uit alle instrumenten. Hij vertelde over hoe ze Strawberry Fields hadden gecomponeerd. Paul pakt een Melotron, slaat drie akkoordjes aan, en patsboem: Strawberry Fields!

Je moet denk ik ook in een bepaalde sfeer zitten. Jan Rot vertelde ooit dat hij niet kon componeren als hij gelukkig was. Dan maakte hij zn verkering maar weer uit en ging ie zitten zwijmelen op zn zolderkamer: prachtige liedjes!

[ben vanhoof]

Je moet denk ik ook in een bepaalde sfeer zitten. Jan Rot vertelde ooit dat hij niet kon componeren als hij gelukkig was. Dan maakte hij zn verkering maar weer uit en ging ie zitten zwijmelen op zn zolderkamer: prachtige liedjes!

Is bij mij ook zo. Mn beste teksten, liedjes en riffs komen grotendeels uit depressieve momenten. Op die momenten meen je het best wat je zingt.

Ook on stage ben ik soms in de stemming die ik toen had, waardoor je het liedje echter en met de juiste klemtonen kunt brengen. Nadeel is wel dat er mensen zijn die na het optreden zeiden dat ik er soms precies niet echt goedgezind bij stond.

[AutoStatic]

Hmm, eerst denken wat ik wil: langzaam, heftig etc.. Bij langzaam groepeer ik mooie akkoorden. Bij snel zoek ik naar riffs. En veel Beatles, Beach Boys en Paul Weller luisteren, maar daar kan iedereen zomaar anders over denken...

Laatst een documentaire op de BBC gezien, ging over Paul McCartney. Die vent haalt met zn beperkte techniek de meest prachtige songs uit alle instrumenten. Hij vertelde over hoe ze Strawberry Fields hadden gecomponeerd. Paul pakt een Melotron, slaat drie akkoordjes aan, en patsboem: Strawberry Fields!

Je moet denk ik ook in een bepaalde sfeer zitten. Jan Rot vertelde ooit dat hij niet kon componeren als hij gelukkig was. Dan maakte hij zn verkering maar weer uit en ging ie zitten zwijmelen op zn zolderkamer: prachtige liedjes!Vind je het raar als ik zeg dat ik Jan Rot dan geen goede songschrijver vind? Ben er van overtuigd dat een echt goede songschrijver onder welke omstandigheden dan ook goede nummers kan schrijven. Een van dat soort mensen noem je zelf al, Paul McCartney. Die gast kan zelfs over een drol met een vlaggetje erin een topnummer maken. Ga er maar eens voor zitten en probeer eens een echt goed vrolijk pakkend nummer te maken. Mij is het nog niet gelukt, ik vind dat persoonlijk veel moeilijker dan wat melancholiekere nummers schrijven.

[Gitaro]

Ik hou me nooit aan refrein-blah-blah-achtige patronen. Onbewust pas ik de gangbare regels natuurlijk wel af en toe toe, maar de andere gitarist uit m'n band doet dat echt op een knip&plakmanier. "Ok intro, stuk A, bridge, stuk B"... ik kan het echt niet uitstaan. Daarnaast ik vind het leuk om de luisteraar op het verkeerde been te zetten. Af en toe een 5/4 of 7/8 er doorheen, dat soort dingen. Waarmee ik begint hangt van het lied af, voor het ene begin ik met een A mineur en voor het ander met de meest kutte 'harmonie' die ik kan bedenken (G en F# ofzo).

Wat ik wel vaak belangrijk vind is dat het "headbangable" moet zijn (in mijn genre dan), je kunt om het interessant te maken zoveel snare hits weglaten als je wil, maar als je dat soort dingen te vaak gebruikt vind ik het oninteressant... dit soort dingen zie ik in jazz vaak, "music for musicians". Simpelheid heeft zo zijn voordelen.

En over je stemming: als ik heel vrolijk ben en ik ga werken aan een melancholisch lied val ik al gauw terug op clichés. "Ok. Nu een B7... en dan een Am...". Terwijl ik als het kutweer is en ik depressief ben veel beter de gevoelige snaar weet te raken

[Guitarmania]

Wat belangrijk is, is om het simpel te houden. Het enige wat je voor een goede song nodig hebt, is een pakkend thema.

Vraag is ook wat je wilt bereiken met je song. Ik was laatst naar een concert van Faithless (vriendendienst). Die vrouw van die band slaat 3 tonen aan en dan gaat daar vervolgens een giga beat overheen. Heel Ahoy in vuur en vlam. Maar muzikaal kreeg ik geen strakke plasser... Maar het stond als een huis.

Je ziet vaak bij tonenpriegelaars als Vai en andere metallisten dat ze grote problemen hebben met goeie songs componeren. Ze willen teveel info in een song stoppen. En daarbij willen ze zich ook nog eens van hun technisch beste kant laten zien. Dat trekt de gemiddeldse luisteraar niet. Bij optredens van Vai c.s. zie je ook alleen maar gitaristen in het publiek.

Een goeie song is simpel. Idd: couplet, couplet, refrein .... bridge.

De meeste mensen hebben zoveel ideeen dat ze 30 songs kunnen maken. Maar ze proberen al die ideeen in een nummer te proppen.

Let wel: jij weet waar je mee bezig bent, maar het publiek hoort het voor het eerst! Ze moeten het wel kunnen volgen allemaal. In een song hoor je het thema (de riff) ook terug te laten komen, anders begrijpt het publiek de samenhang niet.

[ben vanhoof]

Wat belangrijk is, is om het simpel te houden. Het enige wat je voor een goede song nodig hebt, is een pakkend thema.

Vraag is ook wat je wilt bereiken met je song. Ik was laatst naar een concert van Faithless (vriendendienst). Die vrouw van die band slaat 3 tonen aan en dan gaat daar vervolgens een giga beat overheen. Heel Ahoy in vuur en vlam. Maar muzikaal kreeg ik geen strakke plasser... Maar het stond als een huis.

Je ziet vaak bij tonenpriegelaars als Vai en andere metallisten dat ze grote problemen hebben met goeie songs componeren. Ze willen teveel info in een song stoppen. En daarbij willen ze zich ook nog eens van hun technisch beste kant laten zien. Dat trekt de gemiddeldse luisteraar niet. Bij optredens van Vai c.s. zie je ook alleen maar gitaristen in het publiek.

Een goeie song is simpel. Idd: couplet, couplet, refrein .... bridge.

De meeste mensen hebben zoveel ideeen dat ze 30 songs kunnen maken. Maar ze proberen al die ideeen in een nummer te proppen.

Let wel: jij weet waar je mee bezig bent, maar het publiek hoort het voor het eerst! Ze moeten het wel kunnen volgen allemaal. In een song hoor je het thema (de riff) ook terug te laten komen, anders begrijpt het publiek de samenhang niet.

Dit is HET gewoon. Dit begrijpen de grote hoop van de regionale bands bij ons niet (in metal en alles wat daar rond hangt). Tegenwoordig is het precies om ter hardst, om ter ruigst en om ter bombastischt.

[-=JEROEN=-]

ik heb dat afgeleerd en houd me nu totaal niet meer aan die regels

ik speel wat ik voel en als dat goed voelt dan is 't goed

of een ander 't ook goed vind, mag die ander lekker voor zichzelf bepalen, daar bemoei ik me niet meer mee

hangt er wel vanaf wat je wilt natuurlijk, als je een popsong wilt schrijven, dan helpt het om je aan bepaalde richtlijnen te houden, maar 't helpt ook om buiten die richtlijnen om te kunnen denken

ga maar kijken naar de top2000, daar staan nummers die duidelijk aan de richtlijnen voldoen, maar de toppers zijn allemaal stuk voor stuk nummers die juist helemaal niet aan de richtlijnen voldoen en gewoon lekker hun eigen gang gaan

kan ik ergens wat van je beluisteren?

iets wat puur van jou is, dus zonder band!

[ben vanhoof]

kan ik ergens wat van je beluisteren?

iets wat puur van jou is, dus zonder band!
Alles van onze band is door mij geschreven,op www.crankshaftmetal.be vind je onze opnames. Betrayed en petrol in my veins vind ik 't leukste.

Mijn andere nummers neem ik niet op, die hou ik voor mezelf en voor mn vriendin die ze wel mooi vind. Als ik thuis ooit eens fatsoenlijke opname apperatuur heb neem ik ze weleens op

[-=JEROEN=-]

klinkt prima hoor

ga vooral door zo!

[Guitarmania]

Die standaard 12-maten blues kennen we nu wel. Maar laatst vroeg iemand op het forum hoe je die blues leuk kan inkleden.

Dit is geen vraag naar solo-kunde, maar een vraag naar begeleiden (en dat is minimaal 50% van wat van een gitarist wordt gevraagd!).

Hoe begeleiden jullie een blues. Repeteren jullie gewoon die V7-akkoordjes, of maken jullie er melodieen mee met gebruik van 9-11-13?

Wat vinden jullie van Robben Ford ("Talk to your doughter" etc.)? Die pakt prachtige akkoorden om het standaard 12-maten-bluesje heen.