View Full Version : Tommy and Phil Emmanuel
(met dank aan Harald)
http://www.youtube.com/watch?v=KjG1lHjgPWU
Fantastisch optreden van de broers Emmanuel. Ongelooflijk goed.
Tommy zou 8 jaar jonger zijn dan nu, maar lijkt wel 20 jaar jonger.
En die Phil, speelt die ook fingerstyle? Zo ja, dan ben ik erg benieuwd.
Jan
Daniël_san
5 mei 2007, 12:32
Tommy is idd behoorlijk grijzer geworden. Het lijkt zo dat Phil met plectrum en vingers speelt. (duim en wijsvinger steeds bij elkaar, af en toe plukken met ze'n ringvinger)
Heb tommy ook veel met plectrum zien spelen tijdens het concert van een tijdje terug hoor. Zoiets zou ik trouwens ook niet willen doen met een duimplectrum.
Leuk filmpje, lekker funky
Dan weer heel wat anders:
http://www.youtube.com/watch?v=prBOglgLqas&NR=1
:nervous:
Er staat best veel van die twee op you tube
Als ik dit allemaal zo eens bekijk, vind ik dat die Phil ook wel wat aandacht verdient!
Geweldige gitarist denk ik, die wel uit de schaduw van z'n broer mag komen!
Als ik dit allemaal zo eens bekijk, vind ik dat die Phil ook wel wat aandacht verdient!
Geweldige gitarist denk ik, die wel uit de schaduw van z'n broer mag komen!In Australië is het net omgekeerd: daar staat Tommy in de schaduw van Phil. Phil wordt daar i.h.a. beschouwd als de grote broer van Tommy, die als gitarist stukken ouder, wijzer en beter is. "When it comes to playing guitar, Phil has Tommy for breakfast" zeiden ze daar tegen me. Het verschil is dat Phil geen zin had in een muziekcarrière, liever lekker rustig thuisblijft, en alleen gitaar wil spelen voor zijn lol. Misschien wel de reden dat Phil geen grijze haren heeft en Tommy wel, ondanks dat Phil een paar jaar ouder is. Ik zou ook grijze haren krijgen als ik de helft van mijn leven in en vliegtuig zat! ;)
Heb tommy ook veel met plectrum zien spelen tijdens het concert van een tijdje terug hoor. Zoiets zou ik trouwens ook niet willen doen met een duimplectrum.
Leuk filmpje, lekker funky
Dan weer heel wat anders:
http://www.youtube.com/watch?v=prBOglgLqas&NR=1
:nervous:
Er staat best veel van die twee op you tube
haha ik zou daar eigenlijk ook wel willen staan:p
In Australië is het net omgekeerd: daar staat Tommy in de schaduw van Phil. Phil wordt daar i.h.a. beschouwd als de grote broer van Tommy, die als gitarist stukken ouder, wijzer en beter is. "When it comes to playing guitar, Phil has Tommy for breakfast" zeiden ze daar tegen me. Het verschil is dat Phil geen zin had in een muziekcarrière, liever lekker rustig thuisblijft, en alleen gitaar wil spelen voor zijn lol. Misschien wel de reden dat Phil geen grijze haren heeft en Tommy wel, ondanks dat Phil een paar jaar ouder is. Ik zou ook grijze haren krijgen als ik de helft van mijn leven in en vliegtuig zat! ;)
Hee, leuke informatie!
Phil has Tommy for breakfast, vind ik dan weer gitaristen macho-taal, maar ik denk dat ze beiden hun sporen wel verdiend hebben.
In ieder geval is dit een reden om eens wat dingen van Phil te luisteren.
Had dat nummer nog bijna met Gareth Pearson gespeeld in April :) Toch maar wat dingen gedaan die we al wat langer speelden. De akkoorden zijn hier ook niet altijd even duidelijk. Geluidskwaliteit is wat minder, maar leuk nummer. Gareth is trouwens absurd goed, en dan al helemaal als je bedenkt hoe kort hij pas speelt!
Ja, van die Pearson word ik ook een beetje weemoedig. Wij maar ploeteren, en die snotaap speelt ons er allemaal uit na vier jaar.
De jonge generatie gitaristen heeft dan ook een groot voordeel ten aanzien van de 'oudere jongeren' ;) zoals ik. Zij hebben het Internet. Daarom hebben ze:
1. Directe blootstelling aan gitaargoden als Tommy, Richard Smith, Chet etc., waardoor ze direct snappen dat je er niet komt met elke dag een kwartiertje toonladders oefenen, bovendien hebben ze direct een duidelijk 'target';
2. Een overvloed aan videos en tabs, ook via Internet, waarmee ze makkelijk en gericht kunnen leren;
3. De mogelijkheid om die videos beeld-voor-beeld of heel langzaam af te spelen, zelfs met behoud van toonhoogte;
4. Alle informatie over gitaren, snaren, afstelling, enzovoort, en direct antwoord op alle vragen via forums als deze.
Toen ik zou oud was als Gareth Pearson:
1. Was Harry Sacksioni die Scarborough Fair speelde mijn Heilige Graal en het ultieme wat ik in gedachten ooit zou kunnen bereiken;
2. Bestonden er geen tabs en geen YouTube of andere gitaarvideos, dus ik moest alles op het gehoor uitzoeken, ook de alternatieve stemmingen, door te luisteren naar een langspeelplaat;
3. Kon ik alleen maar de LPs langzaam afdraaien door mijn vinger tegen de draaitafel te houden, waardoor de tonen ook een octaaf omlaag gingen (lees: ergens tussen de 7 en 9 tonen omlaag, variabel);
4. Had ik een Spaanse gitaar met stalen snaren en een actie van een centimeter, want ik wist gewoon niet beter! En niemand die mijn vragen beantwoordde: zoek het zelf maar uit allemaal!
Jaja, die "jongelui van tegenwoordig" hebben het maar makkelijk, vandaag de dag! En daarom ben ik nu zo'n LOSER op gitaar! :)
De jonge generatie gitaristen heeft dan ook een groot voordeel ten aanzien van de 'oudere jongeren' ;) zoals ik. Zij hebben het Internet. Daarom hebben ze:
...
Allemaal wel waar, maar ook vroeger kwam talent snel boven drijven.
Zie b.v.: http://www.youtube.com/watch?v=JfzDltcAbFQ
Dan zijn wij toch maar arme ploeteraars die gebrek aan talent alleen kunnen maskeren door veeeeeel te oefenen.
Jan
Ik ben ook zo'n arme ploeteraar zonder talent.
Leuk hoor, dat ploeteren :) lang leve de rijke informatiebronnen.
Leuk, dat filmpje van Richard Smith! Notabene 25 jaar (en 250 kg) geleden!
Allemaal wel waar, maar ook vroeger kwam talent snel boven drijven.
Zie b.v.: http://www.youtube.com/watch?v=JfzDltcAbFQ
Dan zijn wij toch maar arme ploeteraars die gebrek aan talent alleen kunnen maskeren door veeeeeel te oefenen.
Jan
En hoe denk je dat mensen als Richard Smith en Gareth Pearson zo goed worden... Van Gareth weet ik dat hij ontzettend veel speelt. Studies op conservatoria wijzen op hetzelfde. De mensen die echt snel vooruitgaan, de zogenaamde natuurtalenten, maken simpelweg veel meer uren dan de normale 'hardwerkende' studenten. Uren draaien is de beslissende factor... Maar wij denken dat als we 2 uur per dag spelen, dat veel is. Kijk naar mensen als Tommy, Gareth Pearson of echt goede klassieke gitaristen en je ziet een ander plaatje.
En hoe denk je dat mensen als Richard Smith en Gareth Pearson zo goed worden... Van Gareth weet ik dat hij ontzettend veel speelt. Studies op conservatoria wijzen op hetzelfde. De mensen die echt snel vooruitgaan, de zogenaamde natuurtalenten, maken simpelweg veel meer uren dan de normale 'hardwerkende' studenten. Uren draaien is de beslissende factor... Maar wij denken dat als we 2 uur per dag spelen, dat veel is. Kijk naar mensen als Tommy, Gareth Pearson of echt goede klassieke gitaristen en je ziet een ander plaatje.
Tuurlijk kun je niet zonder oefenen, Harald. Maar talent is alles bepalend. Al zou ik 25 uur per dag spelen, dan nog zou ik het afleggen tegen Richard Smith. Maar natuurlijk, ook mensen met talent moeten oefenen, en eruit halen wat er in zit. Maar hun rendement per geoefende minuut zal veel hoger zijn.
Jan
Leeftijd speelt wel een rol, maar uit die onderzoeken op conservatoria bleek gewoon een rechtlijnig verband tussen kwaliteit en vooruitgang tov speeltijd. Er zijn wel mensen die het gewoon nooit zullen kunnen, maar voor de rest ga je echt een heel eind komen als je 10 uur of meer per dag oefent. Daar was de konklusie dat het begrip talent enorm overgewaardeerd wordt.
Iemand als Richard Smith heeft wel een nagenoeg fotografisch geheugen op muziekgebied. Hoorde ooit dat hij Green Thumb van Tommy nadat Tommy het hem voor het eerst liet horen gelijk kon naspelen. Dat soort dingen maakt natuurlijk weer wel veel uit, maar is eigenlijk niet puur een kwestie van 'muzikaal' talent.
Kan me ook voorstellen dat het soort karakter een grote rol speelt. Je hebt van die mensen die continu met creatieve vondsten op de proppen komen, maar ook mensen die vooral goed kunnen naspelen. Dat soort verschillen zijn er wel, maar hebben volgens mij ook weer meer met niet muzikale karaktertrekken te maken.
Daar was de konklusie dat het begrip talent enorm overgewaardeerd wordt.
Ik houd het erop dat die conclusie is getrokken door mensen die de gedachte niet kunnen verdragen dat ze niet genoeg talent hadden en dus alleen maar meer moesten oefenen.
Het lijkt mij zo duidelijk als wat. Twee van mijn kinderen hebben pianoles gehad. De oefentijd was gelijk, de vooruitgang zeker niet. Al loop ik elke dag een marathon dan nog loopt de gemiddelde keniaan mij eruit. Ik speel wel eens voetbal, maar al oefen ik nog zoveel, een Kruijf zal ik niet worden. Ik speel wel eens schaak, maar al oefen ik dag en nacht, een grootmeester zal ik niet worden.
Het is allemaal aanleg. "It's all in the genes".
Maar uiteraard moet die aanleg dan wel de kans krijgen tot uiting te komen, dus moeten de omstandigheden er naar zijn, en iemand willen (en kunnen) oefenen.
Jan
Practice doesn't make perfect, only perfect practice makes perfect.
Uren maken is essentieel, maar je progressie is ook heel afhankelijk van hoe je die uren indeelt. Ben je gericht oefeningen aan het doen, zorg je dat je er elke oefensessie iets nieuws bij pakt of blijf je hangen in het perfectioneren van wat je al weet en kent?
Ik denk dat het rendament van je tijd heel afhankelijk is van hoe je studeert.
Powered by vBulletin® Version 4.1.10 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.