-=JEROEN=-
28 april 2007, 12:23
Ben je echt helemaal nieuw met muziek theorie, dan volgt hier een kleine inleiding.
De westerse muziek is opgebouwd uit 12 tonen, die weer onderverdeeld zijn in 7 hoofdtonen en 5 tussentonen. Op een piano is dit duidelijk te zien:
http://theshower.nl/~zeronine/gitaarles/img/11706155937.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=5329848)
(zou 't eigenlijk niet veel handiger zijn geweest
als ze met de A ipv de C begonnen zouden zijn?)
De 7 hoofdtonen zijn C D E F G A B verdeeld over de 7 witte toetsen, de 5 zwarte toetsen zijn de 5 tussentonen en die krijgen een aparte naam
Wanneer je van de C naar de zwarte toets gaat, die daar rechts van ligt (deze toon klinkt hoger), dan noem je die zwarte toets een C# (C kruis of in 't engels: C sharp)
Gaan we echter van de D naar dezelfde zwarte toets (naar links, dus lager), dan noem je hem Db (D mol of in 't engels: D flat)
Een verhoging krijgt dus een kruis (#) achter z'n naam, een verlaging een mol https://people.creighton.edu/~bjs74318/bluejay/images/flat-sign.gif
(dit teken zit niet op ons toetsenbord, dus gebruiken we een b)
Om een duidelijk verschil te maken tussen akkoordnamen en de namen van de tonen, gebruik ik hoofdletters voor akkoorden en kleine letters voor individuele tonen. Zo zal ik het dus hebben over het C akkoord, dat bestaat uit de 3 individuele tonen c, e en g
Wanneer je tonen verhoogd of verlaagd krijgen die een iets andere naam. Een verhoging krijgt +is, een verlaging krijgt +es. Een verhoogde c is dus een cis (spreek uit: sies) en een verlaagde d dus een des.
verhoogd: cis dis eis fis gis ais bis (spreek uit: cies, fies, e-ies, a-ies)
verlaagd: ces des es fes ges as bes
Nou zal je misschien opgevallen zijn, dat links van de F toets er helemaal geen zwarte toets zit, dus zou je kunnen zeggen dat een verlaagde f eigenlijk een e is. DIT IS NIET ZO!
Hier is menig discussie over gevoerd (ook hier in 't forum), maar laat mij volstaan je te vertellen, dat een verlaagde f een fes is, en een verhoogde fis zelfs een fisis is. Hier kom ik later uitgebreid op terug, waarom dit zo is. Is nu ook nog niet belangrijk. Het gaat er om, dat je het principe begrijpt, van wat een verhoging en een verlaging is en hoe je die noemt en noteert.
Op de gitaar zitten echter helemaal geen witte en zwarte toetsen. Ook zijn de snaren op een wat onlogisch lijkende manier ingedeeld. Later zal blijken, waarom dit zo is en dat dit juist een voordeel is.
Tot slot nog een schematisch overzicht van de 12 tonen:
http://theshower.nl/~zeronine/gitaarles/img/25905423769.jpg
Meer weten? Check dan m'n andere lessen.
De westerse muziek is opgebouwd uit 12 tonen, die weer onderverdeeld zijn in 7 hoofdtonen en 5 tussentonen. Op een piano is dit duidelijk te zien:
http://theshower.nl/~zeronine/gitaarles/img/11706155937.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=5329848)
(zou 't eigenlijk niet veel handiger zijn geweest
als ze met de A ipv de C begonnen zouden zijn?)
De 7 hoofdtonen zijn C D E F G A B verdeeld over de 7 witte toetsen, de 5 zwarte toetsen zijn de 5 tussentonen en die krijgen een aparte naam
Wanneer je van de C naar de zwarte toets gaat, die daar rechts van ligt (deze toon klinkt hoger), dan noem je die zwarte toets een C# (C kruis of in 't engels: C sharp)
Gaan we echter van de D naar dezelfde zwarte toets (naar links, dus lager), dan noem je hem Db (D mol of in 't engels: D flat)
Een verhoging krijgt dus een kruis (#) achter z'n naam, een verlaging een mol https://people.creighton.edu/~bjs74318/bluejay/images/flat-sign.gif
(dit teken zit niet op ons toetsenbord, dus gebruiken we een b)
Om een duidelijk verschil te maken tussen akkoordnamen en de namen van de tonen, gebruik ik hoofdletters voor akkoorden en kleine letters voor individuele tonen. Zo zal ik het dus hebben over het C akkoord, dat bestaat uit de 3 individuele tonen c, e en g
Wanneer je tonen verhoogd of verlaagd krijgen die een iets andere naam. Een verhoging krijgt +is, een verlaging krijgt +es. Een verhoogde c is dus een cis (spreek uit: sies) en een verlaagde d dus een des.
verhoogd: cis dis eis fis gis ais bis (spreek uit: cies, fies, e-ies, a-ies)
verlaagd: ces des es fes ges as bes
Nou zal je misschien opgevallen zijn, dat links van de F toets er helemaal geen zwarte toets zit, dus zou je kunnen zeggen dat een verlaagde f eigenlijk een e is. DIT IS NIET ZO!
Hier is menig discussie over gevoerd (ook hier in 't forum), maar laat mij volstaan je te vertellen, dat een verlaagde f een fes is, en een verhoogde fis zelfs een fisis is. Hier kom ik later uitgebreid op terug, waarom dit zo is. Is nu ook nog niet belangrijk. Het gaat er om, dat je het principe begrijpt, van wat een verhoging en een verlaging is en hoe je die noemt en noteert.
Op de gitaar zitten echter helemaal geen witte en zwarte toetsen. Ook zijn de snaren op een wat onlogisch lijkende manier ingedeeld. Later zal blijken, waarom dit zo is en dat dit juist een voordeel is.
Tot slot nog een schematisch overzicht van de 12 tonen:
http://theshower.nl/~zeronine/gitaarles/img/25905423769.jpg
Meer weten? Check dan m'n andere lessen.