Hoe denkt een gitarist ?

[denis.hermans]

Hallo,

Ikzelf speel al een tijdje piano ( of probeer dat tenminste- zie vorige post :satisfie: )

Op een piano heb je een goed overzicht en het is dan in principe ook niet moeilijk om op elk moment te weten welke noot je speelt.

Een gitaar is -zeker als je de hogere regionen van de nek gaat verkennen- heel wat onoverzichtelijker. Bovendien vertrekken gitaarspelers vaak van tablatuur ipv noten.

Wat ik me nu afvraag : hoe slagen jullie gitaristen er nu in "bewust" te zijn van wat je speelt. Denken jullie ook in noten of in "posities" of spelen jullie volledig op gehoor ? Zijn jullie je bewust van elke toon die je speelt of vb enkel van een bepaald beginpunt en eindpunt ? Hangt er misschien een schema van de nek boven jullie bed enstuderen jullie daar elke dag een half uur op?
(Je kan je natuurlijk ook beperken tot het "indrukken" van het juiste vakje" volgens de tab, maar dit lijkt me -zeker na enige tijd) toch maar onbevredigend).

Hopelijk vinden jullie mijn vraag interessant genoeg om er op te antwoorden. (Temeer omdat ik me in de toekomst ook wel wat meer met gitaar wil gaan bezighouden dan het kampvuurrepertoire met drie akkoorden dat ik nu beheers :rockon: )

Groeten,

Denis

[Gitaargek]

Ik speel op gevoel en via tab. De rest van de theorie intreseert me totaal niet. Wat ik wil spelen lukt gewoon. Het is gewoon een gevoel wat je hebt of krijgt. De 1 wil alles precies weten de ander doet het op gevoel. Goed of slecht is er in dit geval niet.

[yanto]

De hals van de gitaar is niet zo overzichtelijk als een piano waar alles netjes op een rijtje ligt.
Vaak kunnen gitaristen dan ook beter tab lezen dan noten. Dit omdat je steed keuzes moet maken waar je dingen op de hals speelt. Welke positie is het makkelijkst.
Denken in posities en ladder en akkoord diagrammen maakt het leven als gitarist een stuk makkelijker. Door deze te oefenen leer je de hals beter kennen. Je kan op deze manier heel instinctief en op gehoor gitaar spelen.
Als je de theorie erachter wilt leren kennen kan dat natuurlijk ook en da ga je je meer bewust bezig houden met welke noten je nou eigenlijk speelt en waar op de hals.
Uiteindelijk is het een combinatie van beide elementen, je speelt de noten die je wilt spelen door te denken vanuit bepaalde posities.
Pat Martino heeft hier een interessant concept over geschreven. The Nature of Guitar. http://www.patmartino.com
Heel erg leerzaam als je de gitaar beter wilt doorgronden.

[guhlenn]

ik denk relatief, precies vanwege de meerdere opties die je hebt. Alheowel het wle belangrijk is de absolute tonen te kennen op de hals. Omdat je akkoorden en riffs op verschillende posities en in verschillende combinaties kan spelen werkt voor mij relatief het meest. maar een a is een a. dat scheelt ;-)

[-=JEROEN=-]

ik speel op gevoel én ik weet een hoop 8-)

de verschillen tussen gitaar en piano:
* op een piano zit er maar 1 centrale E, op gitaar vind je die maar liefst 3 keer (E12, A7, D2)
* op piano speel je met 1 toetsaanslag 2 of 3 snaren tegelijk
* piano heeft witte en zwarte toetsen, gitaar niet. dit is soms een voordeel, soms een nadeel (op gitaar is het spelen van de C maj ladder net zo makkelijk als de Bb maj, op piano niet :confused: )
* op gitaar kan je met 1 hand meer tonen spelen dan op piano, dit komt omdat de tonen op piano soms erg ver uit elkaar liggen in vergelijking met de gitaar (piano: E0 B0 E2 G2 B3 E4 - gitaar 022000 (slechts 2 vingers ;))
* op piano kan je de akkoorden heel klein spelen, op gitaar is dit vaak niet mogelijk omdat er dan 2 verschillende tonen op dezelfde snaar gespeeld moeten worden
* op piano ben je beperkt in het aantal omkeringen dat je kan spelen: op hoeveel manieren (volgorde van tonen) kan jij een Em7 spelen op piano?

als ik piano speel weet ik veel makkelijker de tonen te vinden die ik wil spelen, op gitaar is dit soms een heel zoekwerk (waar zet ik welke), maar daar tegenover staat dat ik piano heel erg beperkt ben met hoe ik 't speel, vaak laat ik tonen weg om het makkelijker te kunnen spelen, hierdoor klinkt het aan de ene kant veel minder vol dan op gitaar, maar tegelijkertijd, een piano gebruikt meerdere snaren voor 1 toon (toets), dus dat compenseert weer enigszins, al krijgt het akkoord wel een heel andere karakter

speel dit maar eens op piano (en probeer 't daarna eens op gitaar :listen: )
Dm7 (d f a c)
Gm7 (g bes d f)
C7 (c e g bes)
Fmaj7 (f a c e)
Bbmaj7 (bes d f a)
Gm9 (g bes d a)
Em7b5 (e g bes d)
A (a cis e)

[yanto]

ik speel op gevoel én ik weet een hoop 8-)

de verschillen tussen gitaar en piano:
* op een piano zit er maar 1 centrale E, op gitaar vind je die maar liefst 3 keer (E12, A7, D2)
* op piano speel je met 1 toetsaanslag 2 of 3 snaren tegelijk
* piano heeft witte en zwarte toetsen, gitaar niet. dit is soms een voordeel, soms een nadeel (op gitaar is het spelen van de C maj ladder net zo makkelijk als de Bb maj, op piano niet :confused: )
* op gitaar kan je met 1 hand meer tonen spelen dan op piano, dit komt omdat de tonen op piano soms erg ver uit elkaar liggen in vergelijking met de gitaar (piano: E0 B0 E2 G2 B3 E4 - gitaar 022000 (slechts 2 vingers ;))
* op piano kan je de akkoorden heel klein spelen, op gitaar is dit vaak niet mogelijk omdat er dan 2 verschillende tonen op dezelfde snaar gespeeld moeten worden
* op piano ben je beperkt in het aantal omkeringen dat je kan spelen: op hoeveel manieren (volgorde van tonen) kan jij een Em7 spelen op piano?

als ik piano speel weet ik veel makkelijker de tonen te vinden die ik wil spelen, op gitaar is dit soms een heel zoekwerk (waar zet ik welke), maar daar tegenover staat dat ik piano heel erg beperkt ben met hoe ik 't speel, vaak laat ik tonen weg om het makkelijker te kunnen spelen, hierdoor klinkt het aan de ene kant veel minder vol dan op gitaar, maar tegelijkertijd, een piano gebruikt meerdere snaren voor 1 toon (toets), dus dat compenseert weer enigszins, al krijgt het akkoord wel een heel andere karakter

speel dit maar eens op piano (en probeer 't daarna eens op gitaar :listen: )
Dm7 (d f a c)
Gm7 (g bes d f)
C7 (c e g bes)
Fmaj7 (f a c e)
Bbmaj7 (bes d f a)
Gm9 (g bes d a)
Em7b5 (e g bes d)
A (a cis e)

Je gaat nu heel erg in op je eigen beperkingen op beide instrumenten.
Het zijn gewoon beide totaal verschillende instrumenten en beide hebben voor en nadelen.
Uiteindelijk kan iemand die de piano goed beheerst net zo veel uit zijn/haar instrument halen als iemand die het gitaarspel goed beheerst.
Spelen in Bb majeur op de piano is voor diegene dan net zo makkelijk als op gitaar.
Verder wat akkoord voicings betreft ben je op piano misschien toch in het voordeel omdat je 10 vingers tot je beschikking hebt en dus ook tien tonen kan spelen en op een standaard gitaar maar 6.
En op gitaar kan je wel zeker akkoorden klein spelen. Vierklanken misschien niet maar drieklanken wel.

[Gitaro]

Over het algemeen zijn gitaristen patroontjesdenkers ja... komt omdat het ons zo makkelijk wordt gemaakgt.

en de gitaristen die op 'gevoel' claimen te spelen wil ik wel eens zien improviseren op een schema dat meer is dan F G A, wnat ik geloof er geen reet van.

voor ede rest +1 voor yanto, wat een onzinpost weer van jeroen. Jezus

[Butcher]

Ik ben me via vechtsport met Taoisme gaan bezig houden. Ik identificeer mijzelf niet met wat mijn brein (oftewel ego) denkt; voor mij is het een orgaan dat dezelfde waarde heeft als bijvoorbeeld m'n hart of nieren.

Welnu, als je nadenkt, denk je per definitie na over ofwel het verleden of de toekomst. Het "nu" gaat te snel voor je brein om het te kunnen bevatten. Maar je hebt geen controle over beide (het verleden is voorbij, de toekomst is speculatie).

Ik heb mijzelf aangeleert om mentale spiekbriefjes te gebruiken als ik muziek speel, waarbij ik mijn brein korte instructies geef. Zodra mijn brein weet wat het moet doen hoef ik er niet meer bewust over na te denken. Onderbewust valt de techniek en notenkeuze vanzelf op z'n plaats.

[Gitaargek]

Over het algemeen zijn gitaristen patroontjesdenkers ja... komt omdat het ons zo makkelijk wordt gemaakgt.

en de gitaristen die op 'gevoel' claimen te spelen wil ik wel eens zien improviseren op een schema dat meer is dan F G A, wnat ik geloof er geen reet van.

voor ede rest +1 voor yanto, wat een onzinpost weer van jeroen. Jezus
Wat een gelul zeg. waarom zou je niet op gevoel kunnen spelen? Het enige nadeel is dat ik geen idee hebt wat ik doe. That's it. WHat about SRV? Die wist toch ook van niks?

[Negative K3 fan]

als gitarist is het inderdaad makkelijk om in patronen te denken. Als leidraad kun je de open akkoorden gebruiken, zoals de E, A, D, C en G vormen. Die verschuif je dan over de nek, daarnaast natuurlijk veel pentatonisch gepiel (en die is het best/makkelijkst toe te passen als je de open E aanhoud).

[jaspie]

Wat een gelul zeg. waarom zou je niet op gevoel kunnen spelen? Het enige nadeel is dat ik geen idee hebt wat ik doe. That's it. WHat about SRV? Die wist toch ook van niks?
vreemd dat SRV toch altijd op gevoel voor solos binnen de eerste pentatonische box bleef(met kleine chromatische uitzonderingen)

[guhlenn]

ik speel op gevoel én ik weet een hoop

Ik speel op gitaar en ruik een hoop...

[Gitaargek]

vreemd dat SRV toch altijd op gevoel voor solos binnen de eerste pentatonische box bleef(met kleine chromatische uitzonderingen)
De beste man zegt zelf totaal geen theorie te beheersen. Dus speelt hij op gevoel. Dan kan het wel zijn dat hij theoretisch iets juist speelt maar dat wilt toch niks zeggen over zijn kennis.

[-=JEROEN=-]

wat een onzinpost weer van jeroen. Jezus
dan heb je er weinig van begrepen

[-=JEROEN=-]

Ik ben me via vechtsport met Taoisme gaan bezig houden. Ik identificeer mijzelf niet met wat mijn brein (oftewel ego) denkt; voor mij is het een orgaan dat dezelfde waarde heeft als bijvoorbeeld m'n hart of nieren.

Welnu, als je nadenkt, denk je per definitie na over ofwel het verleden of de toekomst. Het "nu" gaat te snel voor je brein om het te kunnen bevatten. Maar je hebt geen controle over beide (het verleden is voorbij, de toekomst is speculatie).

Ik heb mijzelf aangeleert om mentale spiekbriefjes te gebruiken als ik muziek speel, waarbij ik mijn brein korte instructies geef. Zodra mijn brein weet wat het moet doen hoef ik er niet meer bewust over na te denken. Onderbewust valt de techniek en notenkeuze vanzelf op z'n plaats.
hahaha, prachtig, ik ben een boedist die langzaam taoist aan 't worden is

ben benieuwd wat voor korte instructies jij je brein geeft?

ik zet vaak mn lichaam eerst in beweging, mn oren horen dan of 't klopt, zo niet dan sturen ze mn vingers bij, en dan pas komt mn brein in actie en vertelt me wat ik eigenlijk aan 't spelen ben, omdat het ineens een patroon herkent

[Butcher]

En ik speel hoofdzakelijk Country, dus m'n aanslaghand is sowieso al geconditioneerd voor chicken-picking. Hier heb ik mijn brein niet meer "bewust" voor nodig.

Wat de linkerhand betreft, gedurende improv zijn mijn kattebelletjes hoofdzakelijk een combinatie target-notes en ideetjes die ik me herinner van het bewust oefenen.

Je target-notes veranderen niet, dus je geeft je brein de instructie om die dingen te vinden, en daarna laat je het gaan. Zelfs als ik bestudeerde licks speel, geef ik mijn brein de instructie om de "sound" van de lick de re-creëren,
en daarna laat ik dat ook gaan. De sound verandert niet, dus waarom zou je hier over moeten nadenken? Daarbij komt dat je de solo die je speelt relateert aan iets uit het verleden (je oefen-sessie). Maar het verleden bestaat niet...

[CowGuitar]

De beste man zegt zelf totaal geen theorie te beheersen. Dus speelt hij op gevoel. Dan kan het wel zijn dat hij theoretisch iets juist speelt maar dat wilt toch niks zeggen over zijn kennis.
Zei :(....

[-=JEROEN=-]

butch, jij speelt op een behoorlijk andere manier dan ik?

ik improviseer voornamelijk, verzin dus telkens nieuwe melodielijntjes en akkoorden schematjes, ik volg hierbij voor een deel mn intuitie, het andere deel bestaat uit "voor"kennis

[drap]

Over het algemeen zijn gitaristen patroontjesdenkers ja... komt omdat het ons zo makkelijk wordt gemaakgt.

en de gitaristen die op 'gevoel' claimen te spelen wil ik wel eens zien improviseren op een schema dat meer is dan F G A, wnat ik geloof er geen reet van.

Die uitdaging neem ik zo aan. Ik ga geen vreselijk technische, flitsende solo beloven, maar alles gaat bij mij op intuitie. Ik kan namelijk geen noot lezen en weet echt niet wat ik moet grijpen als men tegen mij bijvoorbeeld zegt een A te moeten grijpen. Ik heb dus alles op gehoor geleerd, zonder ook maar enige theorie en ben me pas veel later op tablatures gaan richten, maar ik weet bijgod niet wat ik aansla. Ik zal dus wel op gevoel moeten spelen, want anders komt er simpelweg niks uit.

[guhlenn]

dan heb je er weinig van begrepen

JE hebt iig geen last van een te klein ego.

[vox]

Ik speel op gevoel en via tab. De rest van de theorie intreseert me totaal niet. Wat ik wil spelen lukt gewoon. Het is gewoon een gevoel wat je hebt of krijgt. De 1 wil alles precies weten de ander doet het op gevoel. Goed of slecht is er in dit geval niet.

mee eens, gewoon spelen wat je wil spelen, tabs zoeken en spelen.. mp3speler erbij en de tab en gaan met de banaan... zo komt er een hoop van jezelf in een cover (vind ik)

ik zit thuis regelmatig wat te experimenteren met blues dingetjes.. en denk er niet echt bij na, en ook nog vaak buiten alle theorie om.. gewoon aanklooien en als er iets uit moois uitkomt dan is dat zo.. ach jah punk gitarist (mogen die mee discussieren over theorie??? :p)

[Yamhammer_71]

Als gitarist denk ik niet echt na. Ik ben meer 'zoekend' en 'speurend'.
Het is fijn om te weten welke toon je op een bepaald moment aanslaat, dat hoeft er maar eentje te zijn en de rest kan ik dan op gevoel verder spelen. Zelfde geldt voor stemmen...
Ik vind techniek, vingerzettingen, akkoorden etc belangrijk maar verdere theoretische dingen zoals ladders of noten gaan me iets te ver en vind ik gewoonweg te ingewikkeld.

Ik speel gewoon op gevoel en het maakt me niet uit of het een pentatonische ladder is of een ''penetrerende'' ladder, boeit me niet. Ik word er zelf niet beter op door die ladders te kennen en snappen doe ik het evenmin...Chinees voor me dus.
Knap als je dat allemaal goed in je slotje hebt, als je voor jezelf maar kan bepalen wat je eraan hebt en watvoor invloed het nou in wezen heeft voor je eigen spel. Zie je het belang ervan in of niet.

[Yamhammer_71]

Al met al: les is niet nodig.

In het begin een paar akkoorden aanleren, daarna zelfstudie. Flink oefenen, tabs weggooien (heb je niks aan, slecht voor je gitaarontwikkeling), cd's beluisteren en bands bekijken.

De grootste leermethode blijft je eigen gehoor + meespelen met cd's/platen.

Gitaarspelen betekent vrijheid, niet gebonden aan regels. Er is geen 'goed' of 'fout'.

[guhlenn]

jazeker, RSI bestaat niet en techniek en theorie is voor domme mensen.

[Jeroen_TRC]

en het maakt me niet uit of het een pentatonische ladder is of een ''penetrerende'' ladder...

Duuude....! :o
Je kletst uit je nek man!

Ik ben zelf een alles behalve goede gitarist (ik heb de tijd en de inzet niet om echt verder te komen dan de basis) en ik kan het notenschrift niet vloeiend lezen, maar ik weet wel zeker dat les erg makkelijk is!
En of dat nu puur theoretische les is of meer samen jammen, dat verschilt per mens.

[Yamhammer_71]

Ik ben zelf een alles behalve goede gitarist (ik heb de tijd en de inzet niet om echt verder te komen dan de basis) en ik kan het notenschrift niet vloeiend lezen, maar ik weet wel zeker dat les erg makkelijk is!
En of dat nu puur theoretische les is of meer samen jammen, dat verschilt per mens.

In mijn geval: JAMMEN.

Theorie kan je interesse alleen vergroten, maar noten zorgen juist weer voor minder plezier en vrijheid in het gitaarspel.
Het verschilt nogal per persoon, maar als je goede oren hebt (liefst flaporen..geintje) en een dosis talent, dan kom je er ook echt wel zonder les.

Als de interesse maar gewekt wordt en hoe dit gaat verschil nogal eens per persoon inderdaad.

[M Kactus]

In mijn geval: JAMMEN.

Theorie kan je interesse alleen vergroten, maar noten zorgen juist weer voor minder plezier en vrijheid in het gitaarspel.
Het verschilt nogal per persoon, maar als je goede oren hebt (liefst flaporen..geintje) en een dosis talent, dan kom je er ook echt wel zonder les.

Als de interesse maar gewekt wordt en hoe dit gaat verschil nogal eens per persoon inderdaad.

Sorry, Yamhammer, maar dat klopt gewoon niet. Je hoort het zo vaak, dat mensen zeggen dat theorie/notenleer de vrijheid zou beknotten. Het tegendeel is waar: Als je helemaal niks afweet van de theorie, dan zal je altijd ergens blijven haken. De theorie is een leidraad om andere deuren te openen. Het vergroot dus je vrijheid. Je leert plots dat je ook díe kant opkan.

Kijk hier (http://www.youtube.com/watch?v=h0QdULW-a98&mode=related&search=) maar eens naar. Dat is de koning van de impro, maar als je het hele filmpje bekijkt, merk je ook dat het niet zo "vrij" is als je wel denkt. En dat beknot hem helemaal niet.
Tuurlijk heb je talent nodig, en goede oren. Die worden niet afgesneden door de theorie. In tegendeel, het is gewoon een wapen extra.

[Trocar]

tabs weggooien (heb je niks aan, slecht voor je gitaarontwikkeling)


Dit vind ik grote onzin. Mijn gitaarspel heeft zich wel degelijk (op een positieve manier) ontwikkeld door tabs.

Ten eerste is het is niet alleen belangrijk wát je speelt (welke noten) maar ook hóe (welke posities en volgordes daarvan, en welke (aanslag)technieken je daarvoor gebruikt etc.) Zoek eens een nummer zelf uit, leg een aantal tabs (van anderen) van hetzelfde nummer ernaast en je komt erachter hoe het óók had gekunt en hoe anderen het spelen. Kijken naar hoe anderen hun tab hebben opgebouwd kan nieuw inzicht en nieuwe ideeen over het gitaarspel geven.

Op dezelfde manier kun je soms dingen in een tab tegenkomen die je nog niet kende (qua techniek/aanslag/volgorde), of misschien geeft een tab antwoord op de vraag 'hóe speel je dit in vredesnaam?'. Bij dat laatste kan het handig zijn het op te zoeken in plaats van aan te klooien en je jezelf dingen op een onhandige manier aan te leren, of er simpelweg nooit uit te komen (of uiteindelijk iets te spelen wat er op líjkt, maar het eigenlijk niet is).

Ten tweede, soms wil ik gewoon een techniek oefenen en niet perse een nummer spelen (sluit aan op het vorige). In plaats van dat ik zélf die techniek ga 'uitvinden' aan de hand van een aantal muziek-cd's (waar ik dan hopelijk een stukje heb gevonden waar die techniek ook daadwerkelijk gebruikt wordt), heb ik liever iemand die het even voor me heeft uitgeschreven op een tabje. Vingeroefeningen, nieuwe technieken, toonladders: allemaal op tab te vinden.

Verder vind ik het ook niet logisch dat je éérst stelt dat een ieder voor zich moet bepalen wat het belang van theorie voor hem of haar is, en daarna roep je doodleuk dat les niet nodig is.

Het lijkt er tevens op dat je 'les nemen en theorie leren' gelijk stelt aan 'jezelf beperken met betrekking tot muzikaliteit en gitaarspel' want gitaarspel betekent 'vrijheid en niet gebonden aan regels', zo zeg je. Dit lijkt me nogal overtrokken. Theorie is niet vies en eng, het kan zelfs een mooie manier zijn om uit die eeuwige bluesladders te komen en nieuwe klanken te spelen.

Er is misschien geen goed of fout in muziek, maar wel andere tegenstellingen waarbij het niet verkeerd is wat hulp te krijgen ter ontwikkeling van het inzicht hierin. Gitaristen die "aan het zoeken en speuren" zijn, zijn vaak vervelend om mee te jammen. ;)

[Yamhammer_71]

Ik ben ook niet de uitgerekende persoon om mee te 'jammen'.

Ik heb me in een aantal jaren gemaakt tot een ''alleen-gitarist'' om het zo maar te noemen. Ik was altijd geobsedeerd om nummers helemaal alleen te spelen op gitaar, zonder dat er een bas of iets anders bij hoefde. Het resultaat is dat het vol klinkt zonder dat ik daarbij een andere muzikant nodig heb.
Fingertyle/Fingerpicking is waar mn talenten liggen (dit is niet arrogant bedoeld, met pianolessen neigde ik ook direct naar melodielijnen i.p.v akkoorden) en ik maak dan ook eigen stukken. Voor akkoordenimprovisatie ben ik niet de juiste persoon.
Ik maak eigen stukken puur op fantasie en gevoel. Samenspelen is niet mn ding, tenzij ik een electrische gitaar in mn handen krijg geschoven en wat solo's erdoorheen speel, dat is no problem.
Ik wil niet zeggen dat ik totaal niet naar theorie kijk, dat is onzin. Ik heb zelfstudie gedaan, eigen akkoordenboek gemaakt + veel gelezen over technieken, klanken etc en nog steeds elke dag met VEEL plezier en interesse.
In feite vind ik theorie dus wel belangrijk, maar het is maar net ''watvoor'' theorie.

Toonladders, noten, tabs boeien me gewoon niet. Ik vind dat je oren het werk moeten doen; hard ploeteren, maar wel puur zonder dat het ergens op papier staat geschreven. Des te knapper.

[Pais]

Je maakt je stukken uit fantasie en gevoel zeg je. Maar je hebt wel pianolessen gehad. Is die fantasie niet ontwikkeld vanuit de theoretisch gebonden ontwikkelingen die je voorheen hebt doorgemaakt?

[Pais]

Al met al: les is niet nodig.

In het begin een paar akkoorden aanleren, daarna zelfstudie. Flink oefenen, tabs weggooien (heb je niks aan, slecht voor je gitaarontwikkeling), cd's beluisteren en bands bekijken.

De grootste leermethode blijft je eigen gehoor + meespelen met cd's/platen.

Gitaarspelen betekent vrijheid, niet gebonden aan regels. Er is geen 'goed' of 'fout'.

Wat enorm kortzichtig. Dat JOU musiekstijl met JOU achtergrond les onnodig maakt/heeft gemaakt, betekent nog niet dat je het dikgedrukte zinnetje zomaar beargumenteerd hebt.

Ik, bijvoorbeeld, kan niet bereiken wat ik wil bereiken zonder les. Ben bezig met flamenco. En de allerenige manier om flamenco te leren, is om het te observeren, na te doen en met anderen te spelen. In Nederland staat dat in de meeste gevallen gelijk aan les nemen.

[heinz3110]

Ik ken die mensen die geen les in (wat)speeltechniek en /of (wat) theorie hebben gehad. Tis mijn stijl, roepen ze dan als ik zeg dat het wellicht effecienter en makkelijker kan- of dat ze mij schaapachtig aan zitten te kijken als ik een voor hun "exotische" akkoordenreeks probeer uit te leggen.

Een (snufje) theorie bevorderd de communicatie onderling. Tis iig makkelijker om te zeggen dat na de Am7 de G6-9 komt dan dat ik moet uitleggen welk vakje iemand moet indrukken.

Andersom werkt het ook. Ik heb fantaaaastische oren ,al zeg ik het zelf. Maar soms kan ik dingen ook wel missen(dan ben ik moe, of gewoonweg dommig, of een combinatie daarvan, haha ), en dan is de hulp van een uitgeschreven dingetje erg handig. Of dat de bassist simpelweg zegt:" pak es op dat punt een verlaagde kwint ,misschien klinkt dat leuker"

Ik ken wel wat mensen die zichzelf een verkeerde techniek aan hebben geleerd.
Die zitten stuk voor stuk te balen,neem dat maar van mij aan. En juist in dat geval geeft les (of had gegeven,kan ook)het benodigde zetje.

Kijk,ik weet echt wel dat er mensen zijn die zonder les/theorie etc de sterren van de hemel spelen en mij tegelijkertijd onder tafel. :) Dat is mijn punt niet,en vind ik ook bewonderingswaardig . Maar je kop in het zand steken dat het allemaal niet nodig is vind ik een beetje kort door de bocht. (Nieuwe) theorie en of speeltechniek is altijd leerzaam.

[drap]

Yamhamer kortzichtig??? Welnee... :seriousf:

Ben ik ff blij dat ik accoorden heb geleerd middels tabs die je je absoluut niet zelf toeeigend als je alleen op gehoor speelt. Ik heb ook nooit les gehad en daar ligt nou juist net mijn tekortkoming. Zowel in techniek als in theorie. Nou heb ik ook geen zin in les, maar een beetje zelfkennis van daar uit is in het geheel niet verkeerd. Geen les beperkt je doorgaans behoorlijk en zo ben ik dus ook maar een hele beperkte gitarist.

Ik kan me ook best voorstellen dat Yamhamer alleen voor zichzelf speelt op de één of andere manier. Geen idee waarom :seriousf: Yammert weet altijd heel weinig te vertellen over wat ie wel weet en heel veel over wat ie vooral niet weet, zo ook in deze discussie. Dat dan als DE waarheid verkondigen maakt het haast aandoenlijk. Keep up the good work Yam, je populariteit neemt zo langzamerhand ongekende hoogtes aan! :cheerup:

[almarvk]

Dank je Drap dat ik met het lezen van deze post wakker mocht worden :)

[drap]

Dank je Drap dat ik met het lezen van deze post wakker mocht worden :)

Ghehe, is dat letterlijk of figuurlijk bedoelt :D Ik was toch redelijk netjes? :)

[mrkoetje]

Ik speel 16 jaar gitaar, heb 3 albums met m'n metalband opgenomen, en erg veel podium ervaring.
Desondanks heb ik (behalve 2 jaar klassiek gitaar 16 jaar geleden) nog nooit les gehad en heb weinig idee van toonladders, kwinten en tabs.
Ik heb laatst eens opgelet hoe ik dan toch eigenlijk meestal de juiste noten speel tijdens improviseren.
gek genoeg gaat dat toch op gevoel. noten die ongeveer binnen een octaaf liggen van de noot die je op dat moment speelt hoor ik van te voren, en pak ik meestal goed.
Neemt niet weg dat ik wel behoefte heb aan lessen, heb na 16 jaar spelen erg het gevoel dat ik aan m'n grenzen zit, zeker nu we met de band, en ik in m'n thuisstudio meer de progressieve kant opgaan.

[Yamhammer_71]

We zijn in feite een grote club: allen bezig met gitaarspelen. Heerlijk. Zoveel verschillende smaken, technieken, speelstijlen etc.

Ik had voorheen al aangekondigd dat ik 'zoekend' en 'speurend' ben, maar wel voor mezelf een akkoordenboek heb gemaakt (heel netjes met potlood uitgetekend) + vreemde zelfbedachte akkoorden. Natuurlijk met naam erbij.
Ik zei al dat ik er extreem mee bezig was, dus elk akkoord staat er op 3 of 4 verschillende manieren in. Ik weet wel wat +akkoorden zijn, dim-akkoorden etc. In feite is dat al een berg theorie en weet ik dus wel wat ik speel.
Maar daarnaast hebben noten, tabs, ingewikkelde schema's etc geen meerwaarde voor mn gitaarspel; ik vind het echt wel op gehoor met ploeteren als het moet. Dan zou je kunnen zeggen: 'waarom zo moeilijk doen, bekijk gewoon de betreffende tabs en je hebt het zo gevonden'.
Ik WIL het namelijk niet zo gevonden hebben als het voor me op papier staat, ik wil alles zelf doen wat dat betreft en ben in die zin ook behoorlijk EIGENWIJS. Op die manier krijg ik wel meer een kick als ik een moeilijk stuk zelf heb uitgevonden en ook dat wordt beloond.

[vox]

afentoe zit naast het oefenen van de playlist van onze band.. wat te spelen en daar komen leuke dingen uit.. letterlijk wat ik dan doe is ik doe maar wat..

blues achtig??? (http://www.loudobsession.nl/blues.mp3) een voorbeeldje.. kan ergens vandaan komen maar heb dit zelf uitgezocht.. gewoon door te pielen de akkkoordjes gebruikt zijn G A# en C

[GunMetalBlue]

Ik ben me via vechtsport met Taoisme gaan bezig houden. Ik identificeer mijzelf niet met wat mijn brein (oftewel ego) denkt; voor mij is het een orgaan dat dezelfde waarde heeft als bijvoorbeeld m'n hart of nieren.

Welnu, als je nadenkt, denk je per definitie na over ofwel het verleden of de toekomst. Het "nu" gaat te snel voor je brein om het te kunnen bevatten. Maar je hebt geen controle over beide (het verleden is voorbij, de toekomst is speculatie).

Ik heb mijzelf aangeleert om mentale spiekbriefjes te gebruiken als ik muziek speel, waarbij ik mijn brein korte instructies geef. Zodra mijn brein weet wat het moet doen hoef ik er niet meer bewust over na te denken. Onderbewust valt de techniek en notenkeuze vanzelf op z'n plaats.


van een whoooooooooow :rockon:

naar een, nou... half, :)


Ik vind het een gave manier van kijken, dat wel... maar ik steek gewoon een ladder in m'n hoofd. Speculeer wat ik wil spelen en vind dat meestal ook op de desbetreffende ladder. Die twee dingen samen noem ik toch best wel 'op gevoel spelen'.

[peppie]

ik denk in toonladders, als ik een Cm7 zie staan kijk ik snel naar de context welke ladder er over moet of anders kies ik gewoon een willekeurige mineur ladder met het karakter die ik wil.
Verder dacht ik eerst heel veel in patronen/lick.
momenteel probeer ik (proberen ja) eerst de lick in me hoofd te horen en dan op me gitaar na te spelen, want dat is in mijn ogen de ultieme vorm van improviseren ,de melodie in je hoofd spelen via je gitaar ipv gewoon een bekend patroontje er uit knallen.
Ik kan het nog neit super goed , maar ik oefen het wel.

voordeel hier van is ook dat als je een melodie hoort je hem dus ook sneller op je gitaar vindt.

[savale]

Ik ben nog een beginner, maar ik merk dat ik pas goed speel als het volledig op gevoel kan doen. Dus niet tellen, maar op gevoel met een nummer of een drumriffje meespelen.
Ik weet inmiddels wel welke akkoorden ik speel en welke goed klinken als ik ze bij elkaar pak. Ik ben nog maar net begonnen met toonladders dus daar ligt nog wel wat werk...

[jaspie]

Ik ben nog een beginner, maar ik merk dat ik pas goed speel als het volledig op gevoel kan doen. Dus niet tellen, maar op gevoel met een nummer of een drumriffje meespelen.
Ik weet inmiddels wel welke akkoorden ik speel en welke goed klinken als ik ze bij elkaar pak. Ik ben nog maar net begonnen met toonladders dus daar ligt nog wel wat werk...
ritme op gevoel is toch iets anders dan noten spelen he

[Guitarmania]

Gitaristen denken idd anders dan pianisten. Dat komt doordat gitaristen andere mensen zijn dan pianisten. Veel pianisten hebben leren spelen van bladmuziek. Muziektheorie is voor hen veel duidelijker door de zwarte/witte toetsen. Gitaristen denken meer in "figuren". Je ziet als gitarist een 2-dimencsionaal beeld van de toonladder op je gitaarhals. Een pianist denkt 1-dimensionaal: een rechte lijn van links naar rechts.

Een gitarist die rock of pop speelt denkt in toonladders. Dat komt doordat die muzieksoorten bijna geen modulaties kennen en vaak in 1 toonsoort staan. Met de toonladder van G bestrijkt de gitarist popschemaatjes a la G - C - D(7). In muziek (jazz!) met veel modulaties zal een gitarist meer aan chord-thinking moeten doen. Pianisten doen dat sowieso al.

Rock = think scale not chord;
jazz = think chord not scale.

[Jeroensnake]

Ik speel zowel piano als gitaar, en moet toegeven dat er inderdaad veel verschillen zijn. Bewust of onbewust spelen kan ik op beiden. Het is echter nooit zo dat ik over elke noot of aanslag na ga denken. Soms probeer ik "bewust" in mijn hoofd te zingen, en dat op de gitaar/piano te spelen (zo ongeveer als bb king schijnt te doen). Andere keren heb ik een - al dan niet bestaand - schema in mijn hoofd waar ik over speel. Zodra je "daarin zit" kun je tijdens het spelen na gaan denken over bijpassende (andere) akkoorden of schema's. En soms doe ik "gewoon maar wat uit gevoel". Verder probeer ik niet teveel in hokjes te denken, al ben ik mij ervan "bewust" dat die nodig zijn voor onze (menselijke) manier van denken....

Ik zie het dan ook niet zo dat een pianist en een gitarist twee totaal aparte hokjes hebben, anders zou ik mijzelf door midden moeten delen .... ?! :harmony:

[Guitarmania]

Ik zie het dan ook niet zo dat een pianist en een gitarist twee totaal aparte hokjes hebben, anders zou ik mijzelf door midden moeten delen .... ?! :harmony:

Het zijn niet totaal verschillende hokjes, maar er is altijd een hoop 'gedoe' tussen pianisten en gitaristen. Ik had het er van de week over met een (jazz)pianist; conservatoriumjongen die veel speelt met dito gitaristen (om effe aan te geven dat het ook op 'hoog' nivo een issue is). Hij zei dat ie voor de zoveelste keer 'ruzie' kreeg met een begeleidende gitarist (solo's van gitaristen werken overigens wel met piano).

Hij zie de toegevoegde waarde van gitaar(akkoorden) begeleiding niet in als in de band ook een pianist speelt. Die pianist is nogal overheersend tov gitaarbegeleiding. Pianisten kunnen ook veel meer uitgestrektere of 'open' akkoorden pakken. Een gitarist moet een akkoord pakken binnen 2 octaven. En bovendien is ie beperkt doordat erg open of verspreide akkoorden fysiek niet te pakken zijn.

Twee opties:
1. Gitaristen moeten niet de 1-3-5 van akkoorden pakken maar zich beperken tot versiertonen (7-9-11-13): het pakken van 1-3-5 heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de piano;
2. gitaristen moeten hun instrument zien als ritme-instrument (funk!).

Met 2 gitaristen in een band laat je die gitaristen ook niet hetzelfde doen.

[Undertaker-120306]

ik denk in posities en ja ik ben wel bewust van wat ik speel en nee ik heb geen schema van een gitaar hals boven mn bed hangen maar een foto van mn vriendin ;) okay t is niet zo dat ik egt dag en nacht de hals van een gitaar aant bestuderen ben maar als je een paar jaar elke dag onderhand de hele dag speelt leer je de posities wel een beetje

[Guitarmania]

Ik zie het dan ook niet zo dat een pianist en een gitarist twee totaal aparte hokjes hebben, anders zou ik mijzelf door midden moeten delen .... ?! :harmony:

Niet totaal. Maar gitaristen zijn over het algemeen minder gestudeerd dan pianisten. Da's de cultuur. Ander probleem is dat piano's altijd zo f*ing zuiver zijn. Als de band vals speelt, ligt het nooit aan de pianist. En de pianist heeft totaal geen begrip daarvoor. Die pianist zit achter een dure vleugel en wordt shagrijnig van de andere bandleden; zo'n dure vleugel, daar kan het niet aan liggen, immers!

Als een gitarist met een pianist speelt, moet ie dus goed zijn eigen rol kennen: ga geen akkoorden aanslaan, want dat heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de pianist. Sla funky-rythm chords aan. Wees een slaggitarist, geen muzikale begeleider.

Een geef de pianist op zijn flikker als ie het waagt om over een blues grote tertsen te spelen. Minste dat ie kan doen is snel-wisselend spelen met grote en kleine terts. Pianisten zijn te zuiver. Daar kunnen zij ook niks aan doen, zo zit hun instrument in elkaar. Maar als ze er een halszaak van maken, meteen de band uit zetten!

Er zit nl. nogal wat arrogantie achter pianisten vanwege het feit dat hun instrument net is gestemd door een professional. Laat hem iig zijn eigen instrument stemmen, zoals wij gitaristen ook doen. Dan praten we verder...

[taylor]

generalizeren is ook een kunst..

[Kim Wilson]

...
Er zit nl. nogal wat arrogantie achter pianisten vanwege het feit dat hun instrument net is gestemd door een professional. Laat hem iig zijn eigen instrument stemmen, zoals wij gitaristen ook doen. Dan praten we verder...
:seriousf:

Denk es na, man.

[moretel]

:seriousf:

Denk es na, man.

dat doen gitaristen nooit joh, die spelen met gevoel,
dat voelt de pianist alleen als de klep dichtslaat tijdens het spelen,
blijkt dat de gitarist dat stiekum deed om de pianist te laten merken wat spelen met gevoel is, pianist kwaad, band uit elkaar,
tja zo kan dat lopen.

[Kim Wilson]

Ik kan uit ervaring melden dat pianisten wel zeker met gevoel kunnen spelen. Onze pianist heeft geen stuk papier nodig.

[Han S]

Niet totaal. Maar gitaristen zijn over het algemeen minder gestudeerd dan pianisten. Da's de cultuur. Ander probleem is dat piano's altijd zo f*ing zuiver zijn. Als de band vals speelt, ligt het nooit aan de pianist. En de pianist heeft totaal geen begrip daarvoor. Die pianist zit achter een dure vleugel en wordt shagrijnig van de andere bandleden; zo'n dure vleugel, daar kan het niet aan liggen, immers!

Als een gitarist met een pianist speelt, moet ie dus goed zijn eigen rol kennen: ga geen akkoorden aanslaan, want dat heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de pianist. Sla funky-rythm chords aan. Wees een slaggitarist, geen muzikale begeleider.

Een geef de pianist op zijn flikker als ie het waagt om over een blues grote tertsen te spelen. Minste dat ie kan doen is snel-wisselend spelen met grote en kleine terts. Pianisten zijn te zuiver. Daar kunnen zij ook niks aan doen, zo zit hun instrument in elkaar. Maar als ze er een halszaak van maken, meteen de band uit zetten!

Er zit nl. nogal wat arrogantie achter pianisten vanwege het feit dat hun instrument net is gestemd door een professional. Laat hem iig zijn eigen instrument stemmen, zoals wij gitaristen ook doen. Dan praten we verder...

Toch merkwaardig dat ik het zo ervaar dat de meeste piano's niet goed stemmen, gisteren zat ik te kijken naar dat programma van Hans Flupsen en weer was die prachtige vleugel niet goed gestemd. Het is ook een hele kunst om een piano goed te stemmen en dan heb je ook nog verschillende stemmingen zoals de barok stemming en de gelijkzwevende stemming.
Plus het feit dat een piano meer dan 200 snaren heeft voor de 88 tonen van een standaard piano want een Bösendorfer kan nog meer tonen hebben.

Jawel en ook de meeste digitale piano's zijn gesampled van een niet goed gestemde vleugel, vooral de japanners hebben kennelijk een ander gehoor.

Dan is het zo dat een piano en een gitaar twee totaal verschillende instrumenten zijn die totaal verschillend moeten worden aangepakt, je kunt net zo goed een viool vergelijken met een mondharmonica.

Maar de piano wordt niet voor niets de koning der instrumenten genoemd, niettemin kan zowel de piano als de gitaar mij enorm ontroeren maar ook hevig irriteren. Dat ligt dan aan die vent die het instrument mishandelt, als je een muziekinstrument niet met respect behandelt, gaat het nooit mooi klinken.

Ik wou dat ik de piano volledig kon beheersen, je kunt er buitengewoon prachtige dingen mee doen. Voor de rest denk ik dat les van een goede leraar alleen maar voordelen heeft, ik heb drumles gehad van een beroemde drummer en die heeft mij een stuk verder gebracht dan ik op eigen houtje had kunnen komen. Als je autodidact wilt blijven kom je tot een bepaald nivo en niet verder, de buitengewoon grote talenten vormen hierop dan wel de uitzondering, maar de meeste mensen zijn niet buitengewoon getalenteerd en moeten gewoon les nemen als ze verder willen komen.

Ik heb wel eens gehoord dat veel toetsenisten een slecht gevoel voor ritme hebben en dat zou best eens een beetje waar kunnen zijn.

[peter_heijnen]

Guitarmania, ik heb niet zo'n zin om alle fouten in jouw verhaal te verbeteren, het zijn er namelijk een hoop, maar wat mij betreft wat 'hoofdpunten'.

Ik heb altijd met toetsenisten/pianisten gespeeld en als er problemen waren tussen ons, deed een van ons tweeen -of mogelijk wij allebei- iets fout.

Het veel voorkomende probleem met de akkoorden zit hem niet in de verschillende instrumenten maar in een gebrek aan akkoorden/harmonische kennis van de instrumentalist. Juist veel gitaristen zijn slechts bekend met 'grepen' en weten helaas niets tot zeer weinig van harmonieen.

De problemen met stemming kunnen net zo goed aan de duur gestemde vleugel liggen en dat kan om meerdere redenen zijn. Ik heb al eens een stemmer in de pauze van een theatervoorstelling terug laten komen omdat de door hem vers gestemde vleugel te vals was.

[peter_heijnen]

Ik heb wel eens gehoord dat veel toetsenisten een slecht gevoel voor ritme hebben en dat zou best eens een beetje waar kunnen zijn.
Valt reuze mee hoor.

[Han S]

Zal wel zo zijn Peter, ik heb ook gitaristen meegemaakt met een slecht ritmegevoel en het probleem is dat ze dat zelf helemaal niet zo ervaren. :D

Wat de piano betreft: ik heb me laten vertellen dat de vleugel van het concertgebouw maar door twee mensen mag worden gestemd. In de pauze zakt hij ook naar de kelders om te worden gestemd.

De meeste mensen die een piano hebben laten hem eens per half jaar of nog minder vaak stemmen, maar in een theater en ook in de studio wordt de piano iedere keer dat hij moet worden gebruikt eerst gestemd. Soms komt de pianostemmer om zeven uur 's morgens de studio binnen.

En ik heb me ook laten vertellen dat als er in de studio klassieke pianostukken worden opgenomen dat de stemmer soms de hele dag aanwezig blijft om in geval van een probleempje in te grijpen. Als je hard gaat op die toetsen wil er wel eens een snaartje gaan weglopen.

[peter_heijnen]

Zal wel zo zijn Peter, ik heb ook gitaristen meegemaakt met een slecht ritmegevoel en het probleem is dat ze dat zelf helemaal niet zo ervaren. :D
En nog erger, drummers en bassisten met een slecht ritmegevoel, of ook pianostemmers met een slecht gehoor......

Ik heb ooit een theaterprogramma gedaan met alleen vleugel en gitaar. Als de vleugel minder gestemd was moest ik die avond harder werken.

Maar het kan ipv aan de kwaliteiten van de stemmer bijv ook aan de vleugel zelf liggen. Door de vleugel op een bepaalde manier iets te ontstemmen krijg je een soort akoestische chorussing waarmee een slechte vleugel dan toch iets breder kan klinken. Als je de vleugel dan alleen hoort klinkt dat dan nog wel, maar als bijv je akoestische gitaar erbij komt heb je een probleem.

En een slechte vleugel heeft zeker niet altijd te maken met geldgebrek. Een theater ergens in nederland kocht ooit een oude vleugel uit het concertgebouw, mooi gereviseerd en goed klinkend. Ze hadden in de voorstellingen alleen wat veel last van de weerkaatsing in de zwarte blinkende lak van het soms vele licht. Om dat te 'verbeteren' is die vleugel toen mat gespoten met 'zomaar' een of andere matte lak. Resultaat: vleugel naar de klote. Laatste keer dat ik daar was, was ie nog steeds mat.

[Guitarmania]

Guitarmania, ik heb niet zo'n zin om alle fouten in jouw verhaal te verbeteren, het zijn er namelijk een hoop,

hehe, ach een steetmentje hier en daar... ;-)