Fenomeen verkopen van een gitaar

[Liefhebber]

Wat mij op valt is dat heel veel leden van dit forum regelmatig gitaren verkopen! Waarom is dat? Geen goede keus gemaakt? Zo ja, wat vertel je dan aan de koper? Noem eens voorbeelden!

[Picker]

Ik koop gitaren vrij impulsief. Als ik denk dat hij potentie heeft, en ik vind hem mooi, of denk dat ik hem mooi ga vinden, dan is er maar één manier om erachter te komen of die gitaar echt gaat werken voor mij, en dat is: kopen. In een muziekwinkel heb ik niet voldoende tijd om de gitaar in mijn vingers te krijgen. Dat duurt typisch een week, soms meer.

Zodoende puilt mijn huis binnen de kortste keren uit als ik niet ook af en toe weer wat weg doe. Zodra blijkt dat ik drie maanden niet meer op een gitaar gespeeld heb, kan hij wat mij betreft de deur uit. Soms zijn dat heel goede gitaren.

Deze attitude kost me wel geld, maar ik zie het als een soort lease: je betaalt om alle mogelijke topgitaren van over de hele wereld te kunnen spelen. Afgezien van het feit dat dat gewoon leuk is leer ik er ook hoop van, en ga ik mijn 'blijvertjes' ook steeds beter waarderen!

[Don Capo]

Ik kan me niet voorstellen ooit een gitaar te verkopen. Nu heb ik uberhaupt weinig gitaren en geef ik er (te) weinig geld aan uit. Het moet wel een hobby blijven. Uiteraard heb ik ook wel eens GAS maar ga net zo lief op vakantie als ik ergens geld overhou.

Heb dus 1 gitaar waar ik eigenlijk altijd op speel en zal deze nooit verkopen. Hooguit uitlenen aan een goede vriend als ik een nieuwe heb.

Snap Pickers ding ook wel maar ik heb nou eenmaal niet zoveel geld en tijd om zoveel gitaren aan te schaffen

[Laser]

Persoonlijk doe ik er langer over om te weten te komen of een gitaar me echt ligt of niet. Van bij de aankoop ga ik na of er potentieel zit in de klank mits betere afstelling, of de bespeelbaarheid voor mij ok is ( grote handen).
Dan stel ik de gitaar naar mijn wens af zonder teveel kosten te doen (hals bijstellen, nieuwe kam waar nodig, natuurlijk nieuwe snaren). Ik speel er dan een jaar op, en soms voldoet de gitaar dan toch niet (bvb de Yamaha APX8) en komt die op de lijst van 'mag weg'. Soms denk ik dat er meer uit te halen valt mits een aantal grote ingrepen (nieuwe brug, frets herdoen..). Zelfs dan kan ik me vergissen: de Harmony Sovereign 1203 voldeed me nog niet na een neck reset, nieuwe brug, goede afstelling, wat kosten dus. Die komt dan ook op de lijst van 'mag weg'.
Andere zijn dan weer blijvers na aanpassingswerken: de Hashimoto dread bleef een boomer na vervangen van de brug, afstelling, frets hervijlen. Speelt soepel als de Yamaha APX8.
De Furch is nu al een vaste waarde, zonder grote aanpassingen. Zeer goed van klank. Een blijver.
De Seagull S6+CW bespeel ik nu minder, omwille van de Furch kwaliteit. Maar blijft versterkt een zeer goede begeleidingsgitaar. Tot ik een betere vervanging vind blijft die hier.
En de klassieke Yamaha... was mijn eerste gitaar, die blijft dus omdat die ruim voldoet als klassieke in-huis gitaar.
Méér gitaren hoeft niet omdat ik ze toch niet allemaal tegelijk kan bespelen. En een gitaar moet bespeeld worden om eventueel nog beter te worden.
Op elk potje past een dekseltje denk ik maar.
De juiste koper komt wel opdagen, ook al duurt dat soms wat: de Sovereign ging naar een blues-slide speler, ik zei hem dat die stijl niet echt mijn ding is. De klank inspireerde me niet.
De Yamaha APX ging naar een speler die in een band wou spelen.
Ik let wel even op of de koper wat weet over die dingen, liefst weet ik dat de gitaar in goede handen terecht komt en bespeeld wordt. Over de prijs wil dan wel onderhandelen, liever wat minder krijgen als het een goede speler is dan veel krijgen en het gevoel krijgen dat de gitaar in en hoek gaat belanden. Maar dat weet je nooit zeker vooraf...

Zelf vind ik het boeiend om tweedehands te kopen. Moet je wel wat opletten en kijken naar wat belang heeft. En het mag wat 'klikken' met diegene die ze verkoopt.

[Blend]

Ook een 'goede' gitaar kan hard tegenvallen. Anderen vinden hem wel lekker spelen, en die verkoop je dan aan hen. Het is niet zo dat de afdankertjes verkocht worden, maar gewoon, een gitaar kan gewoon tegenvallen zeg maar.

[Yamhammer_71]

Méér gitaren hoeft niet omdat ik ze toch niet allemaal tegelijk kan bespelen. En een gitaar moet bespeeld worden om eventueel nog beter te worden.
Op elk potje past een dekseltje denk ik maar.
De juiste koper komt wel opdagen, ook al duurt dat soms wat: de Sovereign ging naar een blues-slide speler, ik zei hem dat die stijl niet echt mijn ding is. De klank inspireerde me niet.
De Yamaha APX ging naar een speler die in een band wou spelen.
Ik let wel even op of de koper wat weet over die dingen, liefst weet ik dat de gitaar in goede handen terecht komt en bespeeld wordt. Over de prijs wil dan wel onderhandelen, liever wat minder krijgen als het een goede speler is dan veel krijgen en het gevoel krijgen dat de gitaar in en hoek gaat belanden. Maar dat weet je nooit zeker vooraf...

Zelf vind ik het boeiend om tweedehands te kopen. Moet je wel wat opletten en kijken naar wat belang heeft. En het mag wat 'klikken' met diegene die ze verkoopt.

Is altijd afwachten of een gitaar in goede handen terecht komt. Kopen via marktplaats kan heel interessant zijn, maar op den duur ''geloof je het wel''. Ik denk dat je op langer termijn (als verzamelaar, koper/verkoper) al zoveel gitaren uit de 60's/70's en 80's hebt gezien, dat je precies weet wat je wel en niet zoekt. Tegenwoordig merk ik dat veel aangeboden 'oudjes' geen klank meer hebben...het hout lijkt 'op' te zijn. Een enkele is daareentegen fantastisch en zou je niet tegen een nieuwe willen inruilen, gezien de klank. Eerlijk gezegd van een heleboel oude gitaren (Yamaha's) zijn er maar 2 die me bij zijn gebleven. De rest waren ook allemaal FG's (zelfs Nippon Gakki Red Labels), maar ook die gitaren waren 'op'. Geen klank meer op de een of andere manier. Het is dus echt wikken en wegen bij het vinden van een goede oude akoestische gitaar :)

[chris c]

Waarom gitaren verkopen ?

De zoete verleiding, en er niet aan kunnen of willen weerstaan...
Met gitaren kan dat zonder al te veel gevolgen ;)

En om een nieuwe te kopen, moet ik meestal de oude verkopen, ook al is die lang zo slecht niet. De koper doet er meestal een goede zaak mee, want je verliest altijd geld met het verkopen van een gitaar. Het gebeurt dan ook niet te vaak, de lol zou er dan ook een beetje af zijn.

Ik denk dat velen onder ons (ik ook) aan een betrouwbare middenklasser eigenlijk genoeg hebben voor hun hele leven, maar wat doe je dan met al dat ander moois dat je ziet ? Daar wil je toch ook eens van proeven ?

Gitaar spelen geeft mij altijd een vakantiegevoel, en een nieuwe gitaar is een nieuwe bestemming :cool:.

[freekick]

Recent heb ik een gitaar verkocht .
Vanwege aankoop nieuw instrument, werd er nauwelijks op gespeeld .
En dat is zonde toch?
Wel met gemengde gevoelens. Toen een belangstellende zich meldde
dacht ik; Als het een vervelende vent is dan krijgt hij 'm mooi niet!

Gelukkig bleek het een sympathieke jongen met de juiste waardering voor het ding. Hij heeft denk ik een goede koop gedaan!

[AutoStatic]

Sluit me aan bij Picker.
Als een gitaar meer dan een half jaar in de hoek staat gaat ie weg. Zelfde geldt voor versterkers, effecten e.d. Als ik iets niet gebruik vind ik het zonde om het te houden. Verkoop het dan en met dat geld kijk ik weer verder naar een gitaar/versterker/effect wat me meer ligt.
Zo heb ik dingen weggedaan waar ik ergens wel een beetje spijt van heb maar aan de andere kant wel weer mooie dingen voor terug gekregen. En zo koop/verkoop/ruil je naar een een setup die je steeds beter ligt.

Ben het zeker ook eens met freekick. Wil wel dat de spullen goed terechtkomen!

[bert]

Ik heb totaal ongeveer 6 gitaren gekocht en weer verkocht om steeds weer een "betere" te kunnen kopen. Mijn eerste gitaar koste 89,-- gulden ( vorige eeuw ) Mijn laaste gitaar een vermogen ! ! Ze werden steeds duurder en klonken steeds beter. Nu heb ik de top bereikt.

Volgorde :

Yamaha,
Sada Luthier,
Suzuki,
Ibanez,
Martin,
Taylor,
Taylor.

Ik heb bijna altijd het bedrag wat ik voor de gitaar betaalde weer terug gekregen bij aankoop van een nieuwere. ( was ook weer veel duurder )

Je gaat toch altijd opzoek naar de "ultime gitaar" en die heb ik nu.
Toch was ik alle keren heel blij als ik weer met een nieuwe thuis kwam en klonk hij weer veel beter dan de vorige.

Bert.

[Rutger]

Je hebt verschillende redenen waarom je een gitaar verkoopt. Ik heb gitaren verkocht, veelal omdat ik van dat geld een andere wilde kopen. Bij mij gold toch een ontwikkeling in smaak wat sound betreft. In het begin dacht ik dat een semi-hollow het voor me was, maar al gauw raakte ik verzot op de strat sound en daarna helemaal verzot op de tele sound. Dus een tele gekocht, en na een tijdje er toch ook een strat bij willen hebben. Semihollow de deur uitgedaan en een strat gekocht. de eerste tele beviel toch niet helemaal dus die ging na een tijd de deur uit, waarna ik een Les Paul kocht omdat dat toch wel een stoere rockplank is en qua sound ook zijn charmes heeft. uiteindelijk ben ik toch weer gezwicht voor een Tele, dat is toch wel de ultieme gitaar voor mij. Dus heb ik die er maar bij gekocht :)

[northernlake]

Voor mij geldt inderdaad ook dat ik steeds 'omhoog' heb ingeruild van goedkoop naar duur(der). Maar ik weet nog niet of ik mijn nieuwe aankoop die in bestelling staat nu weer gedeeltelijk ga financieren met z'n voorloper. Ik ben erg gehecht aan die gitaar. Wellicht ruilen tegen een ander type. Twee mahonie dreads heb ik niet nodig, maar een leuke 12-snaar of een 00(0) als tweede gitaar is nog wel interessant.

[Enra]

Als ik geen opdrachten heb voor bouwen en ik het weer in mijn bol krijg om er toch maar een te maken, dan is het altijd weer de poging tot het bouwen van die ultieme gitaar. Meestal blijkt dan na een jaartje ofzo dat weliswaar veelbelovend was, maar niet ultiem en dan raak ik wat uitgespeeld en begint het bouwvirus weer te kriebelen. Tja, dan heb ik weer een tweedehandsje in de aanbieding!! Nu ook, drie zelfs... Zoekt iemand nog iets aardigs??

En op dit moment ben ik begonnen met een kleine 12-fretter met een Master Grade Sitka top en zeer donker, bijna zwart en dertig jaar oud Rio Palissander klankkast... Wordt dit dan de ultieme gitaar??? Ik weet het niet... Ik ben misschien wel wat veeleisend, of nooit tevreden. Misschien is die zoektocht naar de ultieme gitaar voor mij wel een 'lifetime job'.

Het idiote is wel dat ik een kleine 12-fretter heb die ik in 2002 heb gebouwd en iedereen valt als een blok voor het instrument, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen dat instrument weg te doen. Ik pak hem ook steeds weer...! Maar ultiem... Nee, gewoon een fijn instrument.

[Pais]

Ik denk dat velen onder ons (ik ook) aan een betrouwbare middenklasser eigenlijk genoeg hebben voor hun hele leven, maar wat doe je dan met al dat ander moois dat je ziet ?

Het lijkt me serieus echt tof om een middenklasser te kopen en die de komende 10 jaar naast mn bed te hebben staan. Mn leraar speelt al ruim 30 jaar op zn klassieke gitaar.
Binnen het 'soort' gitaar ligt er vast niet zoveel verschil in gebruikersmogelijkheid, als waar ik het veel mensen over hoor hebben. Veel artiesten zie je altijd met dezelfde gitaar op de buhne staan (of zitten).

[Rutger]

Ik denk dat velen onder ons (ik ook) aan een betrouwbare middenklasser eigenlijk genoeg hebben voor hun hele leven
Dat denk ik ook, maar vindt maar eens precies die middenklasser die bij je past ;)

[Laser]

Het lijkt me serieus echt tof om een middenklasser te kopen en die de komende 10 jaar naast mn bed te hebben staan. Mn leraar speelt al ruim 30 jaar op zn klassieke gitaar.
Binnen het 'soort' gitaar ligt er vast niet zoveel verschil in gebruikersmogelijkheid, als waar ik het veel mensen over hoor hebben. Veel artiesten zie je altijd met dezelfde gitaar op de buhne staan (of zitten).

Ja, dat klopt met wat Bensusan ooit zei:
eenmaal een gitaar gevonden die je insprireert: neem dan de tijd om je gitaar hélemààl te leren kennen, probeer er alle klanken uit te halen die eruit te halen zijn, combineer, en gaandeweg leer je dat allemaal integreren in je muziek. Misschien laten we een gitaar te snel los omdat we zélf niet goed weten hoe het potentieel eruit halen; maar de eerste aanzet van 'inspiratie' moet er wél zijn, anders wordt het nooit iets.
Experimenteren houdt onder andere in: snaarmerken en types proberen, zoeken naar materiaal voor kam en brugpennen... afstelling... stapje voor stapje zoeken naar hoe die éne gitaar het beste kan geven wat eruit te halen valt.

Maar altijd:
bliiiijve spéééééleuuuuuuuuu!!!!!

[Rinze]

Bij mij blijft er altijd wat te wensen en te proberen. Door regelmatige GAS-aanvallen moet er gewoon aangeschaft worden, de jacht op leuke spullen is een sport op zich, vooral nu het via internet gaat.

Een paar gitaren zijn blijvertjes, de rest niet en dat blijkt meestal pas na een poosje: soms heb je niks op een gitaar aan te merken maar speel je er toch niet of nauwelijks op.

Je hebt gitaristen die inderdaad twintig jaar op het zelfde spul spelen, daar hoor ik dus niet bij, verandering van spijs doet bij mij van tijd tot tijd zeker eten!

[kornelius]

ja er zijn zo veel redenen om een gitaar te verkopen.
Ik heb een paar jaar terug mijn gibson chet atkins CEE verkocht. Omdat ik niet meer in een band speel en solo/akoestisch deze gitaar wat warmte mist in mijn mening. Niks mis mee dus, maar gemaakt voor een ander doel dan mijn huidige gitaargebruik. én ik had het geld nodig om iets nieuws te kopen, én ik vind het gewoon bere jammer als zo'n mooi instrument in de hoek staat te stoffen. Daarom ook mijn Blade RH4 strat verkocht.

[Eko]

Ik ben, net als velen, altijd op zoek naar het geluid. Ondertussen staat er een redelijk jaarsalaris op het podium , maar er is ook veel verkocht. Ook is m`n smaak qua materiaal of halsprofiel bv wel veranderd in de jaren. Vroeger moest het snel en slank zijn, tegenwoordig heb ik meer halzen als bootrailingen.
Gitaren die echt goed zijn gaan niet meer weg. Een van de eerste ColeClarks staat bij mij in de kamer en die wordt echt zwaar gebruikt. Is niet te koop, never nooit niet. 2 Electrische idemdito. De rest is te vervangen.
Ook is het leuk om af en toe eens wat anders te bespelen , geeft weer nieuw elan of inspiratie.

[Liefhebber]

Ik ben, net als velen, altijd op zoek naar het geluid. Ondertussen staat er een redelijk jaarsalaris op het podium , maar er is ook veel verkocht. Ook is m`n smaak qua materiaal of halsprofiel bv wel veranderd in de jaren. Vroeger moest het snel en slank zijn, tegenwoordig heb ik meer halzen als bootrailingen.
Gitaren die echt goed zijn gaan niet meer weg. Een van de eerste ColeClarks staat bij mij in de kamer en die wordt echt zwaar gebruikt. Is niet te koop, never nooit niet. 2 Electrische idemdito. De rest is te vervangen.
Ook is het leuk om af en toe eens wat anders te bespelen , geeft weer nieuw elan of inspiratie.
Die ColeClark gaat er bij mij ook nooit uit! Ook een van de eersten! Man, man wat is dat toch een bijzondere gitaar! Met niets wat ik ken vergelijkbaar!
Klank, uiterlijk, elektronica allemaal niet eerder gehoord en gezien!
Experimenteren met snaren altijd weer een feest!

[--=HANS=--]

Ik heb nu voor het eerst een gitaar te koop staan en de reden is eigenlijk heel erg eenvoudig: ik speel er niet meer op. Mijn twee andere gitaren hebben mijn voorkeur en het resultaat is datie staat te verstoffen en dat vind ik jammer. Zo`n mooi instrument moet bespeeld worden en dus, hoppa in de verkoop!
Of ik een andere koop als deze verkocht is? Ik denk het niet, eh wel, eh niet, eh wel, eh what the fuck, natuurlijk wel! :D

[AgileGhost]

Ik heb inmiddels ook wel mijn portie gitaren verkocht, maar ga het wel steeds moeilijker vinden, zeker als je toch een band met het ding hebt opgebouwd. Zo heb ik nu eindelijk een martin en weet dus dat van mijn twee andere staalsnarigen er in ieder geval eentje weg moet. Want ik ga er te weinig op spelen om te houden. Met beiden heb ik iets, lastig is dat...

[Laser]

Ik heb inmiddels ook wel mijn portie gitaren verkocht, maar ga het wel steeds moeilijker vinden, zeker als je toch een band met het ding hebt opgebouwd. Zo heb ik nu eindelijk een martin en weet dus dat van mijn twee andere staalsnarigen er in ieder geval eentje weg moet. Want ik ga er te weinig op spelen om te houden. Met beiden heb ik iets, lastig is dat...

Niet doen dan, als je zo twijfelt.
Moeten is dwang, en bleiren kindergezang.
Laat ze nog even thuis staan en speel erop wanneer je zin hebt. Na een jaar niet bespelen: de deur uit.