oud, ouder, het oudst...?

[zoon van Piet]

Vintage is het toverwoord en hoe ouder, hoe vintagerder!

Op akoestisch gebied heb ik een Levin uit 1947.. en da's oud: vanalles kapot, ik vraag me af of het ding ooit nog bespeeld gaat worden.

Maar ik heb ook een Kalamazoo uit 1939:

http://img258.imageshack.us/img258/8251/img0122rc8.jpg (http://imageshack.us)

En dit oudje is nog subliem bespeelbaar! Dat terwijl er geen staaf in de nek zit ( of misschien toch een niet-verstelbare?). Was de kwaliteit van hout en vakmanschap dan zoveel beter? Honduras mahonie en rio pallisander zijn nu schaarse luxe, maar hier zitten ze gewoon in deze 'Poor man's Gibson' -want voor wie het niet weet: deze crisisjaren-gitaren kwamen gewoon bij Gibson uit de fabriek. het ding klinkt dan ook super, puur blues!
OOk opvallend: de frets van deze tientallen jaren veel bespeelde gitaar zijn nauwelijks ingesleten!

Opvallend vind ik de schitterende blokjes-binding:

http://img119.imageshack.us/img119/8847/img0128gc4.jpg (http://imageshack.us)

De afmetingen komen overeen met de oude 16-inch L5 van Gibson. Natuurlijk heeft deze gitaar het noduge meegemaakt: mechanieken, slagplaat en dat element zijn niet origineel. Ook was ie van oorsprong niet naturel, maar sunburst.

En deze kalamazoo heeft een schitterende achterkant, in de originele lak:

http://img19.imageshack.us/img19/6590/img0126ol6.jpg (http://imageshack.us)

Okee, genoeg opgeschept, ik denk dat ik niet de enige ben met een goed bespeelbare, gaaf klinkende en puik uitziende oma. Wie heeft er nog meer zo'n super vintager- dan- vintage gitaar?

[Luca P]

Gewldige gitaar!
Helaas mijn meest vintageste gitaar is uit de jaren 60.
Een eh..ja wat...waarschijnlijk Famos.
Dat zegt wel genoeg!
:seriousf:
Maar hij heeft wel f-gaten, ahum.

[LaurentB]

Ja, dan moet je niet gelijk met een dergelijk knock-outexemplaar voor de dag komen, als je zo'n topic start! Nu durt niemand meer met zijn blijkbaar-toch-niet-zo-heel-vintage-gitaar voor de dag te komen ;-)

[Makor1966]

Da's een heel aardig omaatje zoon van Piet :) heel mooi inderdaad die binding. Mijn oudste is waarschijnlijk uit de jaren 90... heb er niet minder speelplezier door.

[Liefhebber]

Vintage is het toverwoord en hoe ouder, hoe vintagerder!

Op akoestisch gebied heb ik een Levin uit 1947.. en da's oud: vanalles kapot, ik vraag me af of het ding ooit nog bespeeld gaat worden.

Maar ik heb ook een Kalamazoo uit 1939:

http://img258.imageshack.us/img258/8251/img0122rc8.jpg (http://imageshack.us)

En dit oudje is nog subliem bespeelbaar! Dat terwijl er geen staaf in de nek zit ( of misschien toch een niet-verstelbare?). Was de kwaliteit van hout en vakmanschap dan zoveel beter? Honduras mahonie en rio pallisander zijn nu schaarse luxe, maar hier zitten ze gewoon in deze 'Poor man's Gibson' -want voor wie het niet weet: deze crisisjaren-gitaren kwamen gewoon bij Gibson uit de fabriek. het ding klinkt dan ook super, puur blues!
OOk opvallend: de frets van deze tientallen jaren veel bespeelde gitaar zijn nauwelijks ingesleten!

Opvallend vind ik de schitterende blokjes-binding:

http://img119.imageshack.us/img119/8847/img0128gc4.jpg (http://imageshack.us)

De afmetingen komen overeen met de oude 16-inch L5 van Gibson. Natuurlijk heeft deze gitaar het noduge meegemaakt: mechanieken, slagplaat en dat element zijn niet origineel. Ook was ie van oorsprong niet naturel, maar sunburst.

En deze kalamazoo heeft een schitterende achterkant, in de originele lak:

http://img19.imageshack.us/img19/6590/img0126ol6.jpg (http://imageshack.us)

Okee, genoeg opgeschept, ik denk dat ik niet de enige ben met een goed bespeelbare, gaaf klinkende en puik uitziende oma. Wie heeft er nog meer zo'n super vintager- dan- vintage gitaar?
Man, man wat mooi! Beschrijf hem eens verder! Zo te zien een enorm dik bovenblad(archetop) en volgens de huidige begrippen absoluut geen tophout! Dat slagplaatje past er niet echt op. Prachtig achterblad(volgens mij zelfs zonder naad en dus uit 1 stuk hout) Dat humbuckertje bij de hals(lijkt wel een puur handgemaakt dingetje) doe je daar iets mee?

En die Levin, is daar niets meer mee te beginnen? Laat ook eens plaatje zien.

[zoon van Piet]

Het bovenblad is naar hedendaagse maatstaven niet zo mooi getekend. Maar het zat oorsronkelijk onder een sunburst deklaag. En sunburst was destijds nog twotone en aan de buitenkant heel donker. Waarschijnlijk zit m hier ook de kostenbesparing, want de hals en toets zijn van mooi hout (hals is dermate afgesleten dat het mahonie zichtbaar is). De hals is dik en heeft ene duidelijke V-vorm. Daar moet je echt effe aan wennen, maar daarna is het zalig! en het maakt hem uitermate geschikt voor het spelen van jazzakkoorden - is me verteld, want ik kan niet opscheppen dat ik die stijl beheers. Maar blues doet ie evengoed! Met een gortdroge toon, zoals je op de oude opnames hoort. Robert Johnson (http://www.sesac.com/news_detail.aspx?news_ID=145) bespeelde een Kalamazoo - need I say more?

Als een echte archtop heeft deze een lekkere midsound, die zorgt dat je altijd hoorbaar bent. Zelfs in een gezelschap van vier, vijf westerns snijdt ie dwars door alles heen - de solo's zijn dus altijd voor mij! Ik heb er wel eens mee opgenomen, doordat de soudn zich zo in een beperkt middengebied afspeelt is ie ook op opnames altijd goed hoorbaar, hij hoeft niet hard in de mix,
Ook typisch Archtop: het geluid wordt van de speler weg geprojecteerd. Jammer voor de gitarist, je hoort pas hoe goed ie klinkt als een ander speelt. Tenslotte heb ik m net terug na een jaartje of wat uit logeren. De snaren zijn helemaal dof en er is zelfs nog een elektrieke snaar opgezet. Maar het ding klinkt nog steeds geweldig.

Dat bovenblad is massief, maar niet dik. Het is geperst, niet gestoken. Bijzonder is dat deze nog - net als pre-WWII Gibsons- zangbalken in een kruis heeft, ipv evenwijdig.
Het achterblad is gelamineerd, de buitenzijde is inderdaad een ononderbroken laag, in prachtig tijgerstreepjesmaple.

Het element is van Schaller en dateert uit de sixties. Het is enkelspoels en klinkt heel redelijk. Niet zo lekker als de duurdere Schallers (http://img98.imageshack.us/img98/6945/schallertonabnehmers60svd1.jpg) die je op oude Duitse jazzers ziet en het is onhandig in gebruik: geen regelaars en een minijack-output. Ik denk er al tijden over om dat slagplaatje te vervangen door zo'n grote joekel, zoals op een non-cutaway hoort, en daar dan toon-, volume en een fatsoenlijk uitgang op te zetten...
Maar dat zal nog wel eve duren, want ik heb al een goeie elektrieke archtop en nog heel wat projecten in huis. Zoals die Levin:

http://img296.imageshack.us/img296/9238/img0130yv6.jpg (http://imageshack.us)

Bovenblad is krom, een zangbalk verdwenen, halsverbinding ooit door een mongool onherstelbaar hersteld... Daar moet meer aan gebeuren dan mijn beperkte handvaardigheid toelaat. Dus dat kost geld en ik moet een gitaarbouwer/hersteller vinden die het echt ziet zitten. Zal nog effe duren, dus...

[Picker]

Dit is mijn "vintageste" gitaar, een Washburn uit 1890. Eén van de eerste Washburns ooit gebouwd. Parlor gitaartje, smurfenformaat, maar het volume is luider dan elk van mijn andere gitaren. En hij klinkt niet eens slecht!

http://www.eltjohaselhoff.com/d5930180.jpg

[fandango]

Meen je dat nu echt dat een parlor gitaar meer volume heeft dan een Taylor met een veel grotere klankkast.
Ik kan het me bijna niet voorstellen.
Was het bracingsysteem vroeger beter of gebruikte ze toen veel beter en andere houtsoorten?

[Picker]

Meen je dat nu echt dat een parlor gitaar meer volume heeft dan een Taylor met een veel grotere klankkast.
Ik kan het me bijna niet voorstellen.
Was het bracingsysteem vroeger beter of gebruikte ze toen veel beter en andere houtsoorten?Ik meen dat serieus! Deze gitaar is waanzinnig luid. Hij stamt dan ook uit een tijd dat gitaren niet versterkt konden worden en moesten wedijveren met banjo's, violen, trompetten en andere lawaai-instrumenten. Het enorme volume gaat wel ten koste van de klank. Bracing heeft -ie helemaal niet (één dwarsbalkje!). In 1890 wisten ze nog helemaal niet hoe ze een gitaar moesten bouwen - behalve voor een flink volume dan.

[Yamhammer_71]

Ik meen dat serieus! Deze gitaar is waanzinnig luid. Hij stamt dan ook uit een tijd dat gitaren niet versterkt konden worden en moesten wedijveren met banjo's, violen, trompetten en andere lawaai-instrumenten. Het enorme volume gaat wel ten koste van de klank. Bracing heeft -ie helemaal niet (één dwarsbalkje!). In 1890 wisten ze nog helemaal niet hoe ze een gitaar moesten bouwen - behalve voor een flink volume dan.

Echt een briljant mooie gitaar man. Zuinig op zijn.
Volgens mij is zo'n oude Washburn serieus onbetaalbaar nu. Ik ken de prijzen niet precies, maar ik geloof dat ik er ooit zo eentje tegenkwam op ebay en die prijs lag gigantisch hoog. Speelt hij ook nog goed??

[Picker]

Het leuke is dat dit dus kennelijk één van de allereerste Washburns is die ooit gebouwd werd. Zonder label en zonder serienummer, alleen maar een stempel in de backbone. Binnenkort komt er een boek uit over Washburn gitaren, waar dat in geconfirmeerd wordt. Hij speelt prima, maar hij klinkt als een Spaanse gitaar met stalen snaren. Luid, maar hol. Met nylon snaren klinkt hij eigenlijk beter. Zij- en achterblad van Brazilian Rosewood!


http://www.eltjohaselhoff.com/a5384c90.jpg
http://www.eltjohaselhoff.com/a5584b00.jpg

[GunMetalBlue]

Kerel, als IEMAND op dit forum gepassioneerd is, ben jij het picker!

Dat achterblad is ook weer schitterend.




:cheerup:

[zoon van Piet]

Ik was er al van overtuigd dat iemand een nog ouwer lijk uit de kast kon trekken. Maar 1890... had ik niet gedacht.

Mooie gitaar. De grootte spreekt me wel aan. Krijg ik meteen zin om die Levin op te laten knappen... ( maar voorlopig effe geen geld)


Nog meer oud hout, jongens? lazien lazien. het mag ook jonger zijn dan 1939, of 1890. Als het maar ouder is dan 1980!

Overigens heeft mn broer de Kalamazoo jaren in huis gehad. ik zie dat hij ook mooie plaatjes van het ding op zijn website heeft: KIJK! (http://www.bertusborgers.nl/index.php?id=10&instrument=8)

[Enra]

Ik bezit een prachtige oude Gibson L00 uit 1936. Destijds de 'Poor mans cadilac', wie weet heeft Robert Johnson er nog op gespeeld, hij had nog een jaartje tijd (geintje)! Nu willen jullie natuurlijk een paar foto's zien. Ik heb helaas geen benul hoe je foto's in een topic plaatst.

Overigens, in reactie op de parlour gitaar van Picker. Ik bouw graag die kleine modellen; ze zijn handzaam en klinken vaak erg direkt. Parlour gitaren klinken heel vaak heel fel en luid, mensen die op mijn parlours spelen zijn vaak verbaasd over de toon en het verrassende volume. Als er dan ook nog Rio in verwerkt is gaat het helemaal lukken.

De ouderdom werkt ook mee. Het is soms net of het hout ietwat 'verstijfd'. Voorbeeld, ik heb in mijn werkplaats een partij erg oud Rio liggen - circa 30 jaar - dat zaagt heel apart. Het lijkt alsof het brosser is geworden, terwijl het niets aan vettigheid heeft verloren.

[LaurentB]

Overigens heeft mn broer de Kalamazoo jaren in huis gehad.

(...)



Hela, is dat jouw broer?? Maar mooie plaatjes inderdaad!

[zoon van Piet]

Hij is mn broer, ja. Ik zie overigens dat ie de gitaar toeschrijft aan mijn overleden vrouw. Dat klopt niet, want ik heb m zelf gekocht voor ik haar kende. Maarja, gemeenschap van goederen, zullen we maar zeggen...

[vulvasonic]

Heee Zoon van Piet, broer van Bertus, oom van Bertus' zoon......

Ik heb OOK een ouwe Kalamazoo uit (waarschijnlijk) 1935.
Ik heb hem eens naar Patrick Koopmans gebracht en gevraagd wat het me zou kosten om het ding weer bespeelbaar te maken (dat is ie helaas niet meer). Maar de kosten zouden te hoog oplopen en bovendien kwam het er op neer dat vrijwel alle delen opnieuw moesten worden gemaakt. Tsja, dan is het ook niet echt meer een originele ouwe gitaar, wel dan?

Hij hangt dus aan de muur een beetje mooi te wezen. Het grappige is dat op 1 van de 2 bekende foto's van Robert Johnson (ja, die ouwe neger) de gitaar te zien is in een iets grotere uitvoering. Alle specs zijn EXACT gelijk aan die van mij, behalve het formaat. Heb ik ooit uitgezocht.

De mijne is (niet lachen) de Kalamazoo Sportmodel.
Ik zal eens op zoek gaan naar foto's. :D

[Yamhammer_71]

Het leuke is dat dit dus kennelijk één van de allereerste Washburns is die ooit gebouwd werd. Zonder label en zonder serienummer, alleen maar een stempel in de backbone. Binnenkort komt er een boek uit over Washburn gitaren, waar dat in geconfirmeerd wordt. Hij speelt prima, maar hij klinkt als een Spaanse gitaar met stalen snaren. Luid, maar hol. Met nylon snaren klinkt hij eigenlijk beter. Zij- en achterblad van Brazilian Rosewood!

Kijk, daar hou ik nou van. Prachtige houtsoort dat Brazilian Rosewood...geeft ook dat beetje extra helderheid aan de klank van een gitaar.
Helaas is het tegenwoordig een zeldzame houtsoort en zie je het bijna alleen nog maar op heel dure exclusieve gitaren. Bij de iets goedkopere prijsklasses van gitaren met Brazilian is het vaak 'gelamineerd'. Je zegt dat de gitaar luid, maar ook hol klinkt...dat geloof ik goed, maar is de Washburn goed in balans? Juiste intonatie, gelijk volume van alle snaren, etc...

[Picker]

Je zegt dat de gitaar luid, maar ook hol klinkt...dat geloof ik goed, maar is de Washburn goed in balans? Juiste intonatie, gelijk volume van alle snaren, etc...De balans is goed ja, maar het geluid is 'hol' door het gebrek aan bracing. Bracing verbetert het geluid van de gitaar door weg te halen wat niet mooi klinkt (een soort beeldhouwen dus: Michelangelo hakte ook alles weg wat niet op David leek). Daardoor neemt het volume af, maar wordt de klank beter.

[hendrix2]

Geen gitaar, maar ik post het maar even (ben er wel trots op :))
Mijn Stridente mandoline. (middenste op de foto) Vermoedelijk gebouwd in 1890. Een van de weinige mandolines uit die tijd die nog enige waarde heeft. Op ebay staan ze soms voor 300 euro (ook soms voor 25 euro, afhankelijk van de bespeelbaarheid). De mijne is heel goed bespeelbaar, maar er zit wel een barst in. Ook vind ik geen echt dunne snaren.

http://i97.photobucket.com/albums/l225/kendrix2/familiekiekje-1.jpg

[vulvasonic]

Deze heb ik dus, maar dan in een beduidend mindere staat.
Eén ding klopt hier trouwens niet. Het origineel had ebbenhouten pennetjes.

http://img.photobucket.com/albums/v227/vulvasonic/Guitars%20and%20gear/kalamazoo.jpg

[Enra]

Deze heb ik dus, maar dan in een beduidend mindere staat.
Eén ding klopt hier trouwens niet. Het origineel had ebbenhouten pennetjes.

http://img.photobucket.com/albums/v227/vulvasonic/Guitars%20and%20gear/kalamazoo.jpg

Dit lijkt verdacht veel op mijn Gibson L00 uit 1936. Overigens is de mijne in een staat die vergelijkbaar is met die op de foto; en met houten brugpennen.

[Ron Houben]

Hey zoon van Piet,

Als persoonlijke gitaar heb ik een Gibson J50 uit 1952. Mahonie/spruce natuurlijk. Ziet er niet uit, heeft een "backpatch" gekregen en een neckreset. Maar speelt fantastisch en klinkt geweldig. Zat in een slap koffertje van de Dutch Swing College band, ben pas vorige week op een echte koffer overgegaan.
Ik zal eens foto's maken en posten. Het is nu mijn demogitaar voor pickups. Bij mij is weinig heilig.

[vulvasonic]

Dit lijkt verdacht veel op mijn Gibson L00 uit 1936. Overigens is de mijne in een staat die vergelijkbaar is met die op de foto; en met houten brugpennen.

Volgens mij komen ze ook uit dezelfde fabriek. Het is een Kalamazoo (By Gibson). En deze is inderdaad uit 35/36, net als die van mij.

[Enra]

Volgens mij komen ze ook uit dezelfde fabriek. Het is een Kalamazoo (By Gibson). En deze is inderdaad uit 35/36, net als die van mij.

Ik zat net te googlen en kwam daar dus net ook achter. Maar staat er bij jou ook inderdaad Kalamazoo op de headstock? Bij mij staat er dus Gibson.

Overigens wat is er defect aan jouw instrument?

[vulvasonic]

Ik zat net te googlen en kwam daar dus net ook achter. Maar staat er bij jou ook inderdaad Kalamazoo op de headstock? Bij mij staat er dus Gibson.

Overigens wat is er defect aan jouw instrument?

Bij mij staat er Kalamazoo op de headstock. En op het labeltje aan de binnenkant van de gitaar zie je 'Made by Gibson at Kalamazoo Mtch.' of zoiets. Weet ik zo niet uit mijn hoofd.

De gitaar heeft een barst in de zijkant en die is ooit door een lulhannes op een wel heel erg trieste manier 'gerepareerd'. Verder staat het bovenblad behoorlijk bol, waardoor de brug niet meer goed vast zit en de actie ongeveer een meter bedraagt. En om het allemaal nog net iets minder lollig te maken heeft een of andere lulhannes (misschien wel dezelfde) alle lak van de gitaar weggeschuurd. Het is in ieder geval niet op een natuurlijke manier gesleten. Je kunt zien dat het ooit een sunburst was. Alleen op de headstock zit de originele lak nog.

Een Kalamazoo als die van mij zou in een goede staat ongeveer 700 dollar moeten opbrengen bij verkoop. Een reparatie zou al veel meer geld kosten dan dat. Wel jammer.

[Liefhebber]

Die Levin, ik zou het niet opgeven! Wat heb je te verliezen? Een relekwie aan de muur? Wat is er met die halsbevestiging? Dat bovenblad is krom getrokken?

[Enra]

Bij mij staat er Kalamazoo op de headstock. En op het labeltje aan de binnenkant van de gitaar zie je 'Made by Gibson at Kalamazoo Mtch.' of zoiets. Weet ik zo niet uit mijn hoofd.

De gitaar heeft een barst in de zijkant en die is ooit door een lulhannes op een wel heel erg trieste manier 'gerepareerd'. Verder staat het bovenblad behoorlijk bol, waardoor de brug niet meer goed vast zit en de actie ongeveer een meter bedraagt. En om het allemaal nog net iets minder lollig te maken heeft een of andere lulhannes (misschien wel dezelfde) alle lak van de gitaar weggeschuurd. Het is in ieder geval niet op een natuurlijke manier gesleten. Je kunt zien dat het ooit een sunburst was. Alleen op de headstock zit de originele lak nog.

Een Kalamazoo als die van mij zou in een goede staat ongeveer 700 dollar moeten opbrengen bij verkoop. Een reparatie zou al veel meer geld kosten dan dat. Wel jammer.

Bedroevend, klinkt wel wat onherstelbaar. Jammer, misschien had ik als reparateur wat voor je kunnen betekenen!

Het model van de Gibson L00 bouw ik overigens graag, dat is echt een geweldige maat en vorm. Dat nodigt echt uit om te gebruiken. Op mijn site staan foto's daarvan; overigens ook van een parlour zoals ik eerder beschreef.

www.lionguitars.nl

Groet,
Enra

[zoon van Piet]

Hey zoon van Piet,

Als persoonlijke gitaar heb ik een Gibson J50 uit 1952. Mahonie/spruce natuurlijk. Ziet er niet uit, heeft een "backpatch" gekregen en een neckreset. Maar speelt fantastisch en klinkt geweldig. Zat in een slap koffertje van de Dutch Swing College band, ben pas vorige week op een echte koffer overgegaan.
Ik zal eens foto's maken en posten. Het is nu mijn demogitaar voor pickups. Bij mij is weinig heilig.

Ik heb een 61-er zustermodel, de J45. Ziet er ook uit alsof ie jaren dakloos is geweest. Maar het is een supergitaar. Ik heb nooit meer behoefte gehad een andere western te kopen - of zelfs bespelen. Die ouwe J45/50's zijn absolute klassiekers.
Pickups? ik heb zo'n oud DeArmond klankgatgeval...



Die Levin, ik zou het niet opgeven! Wat heb je te verliezen? Een relekwie aan de muur? Wat is er met die halsbevestiging? Dat bovenblad is krom getrokken?

een zangbalk ( ladderpatroon) is weg, daar door is het bovenblad hol gaan staan, aan een kant. En iemand - vast die voornoemde lulhannes- heeft een neckreset gedaan die eh... weer ontdaan moet worden.
Verder wat 'kleine' dingetjes, scheur in de zijkant, mechaniekje pleite en zo.

Geen idee wat zoiets gaat kosten. En geen idee of het de moeite waard is, want dit was het instapmodel van de firma. Wel een gitaar van echt hout, niks gelamineerd.

Waarom verbieden we lulhannes trouwens niet om aan gitaren te prutsen?

Kalamazoo was het crisisjaren B-merk van Gibson. Ze komen uit dezelfde fabriek en hebben dezelfde modellen, vandaar dat die L-00 en de kleine van Vulv overeenkomen, net als mijn archtop ( Model KG-32 meen ik) met de oorsronkelijke L5 en latere L50...
De Kalamazoo-uitvoering is goedkoper (minder inleg en zo) en zal van tweede keus hout ( Let wel: destijds toen er nog regenwoud was) zijn. Voornaamste verschil is het andere logo en het ontbreken van de trussrod.

[vulvasonic]

Waarom verbieden we lulhannes trouwens niet om aan gitaren te prutsen?

Kalamazoo was het crisisjaren B-merk van Gibson. Ze komen uit dezelfde fabriek en hebben dezelfde modellen, vandaar dat die L-00 en de kleine van Vulv overeenkomen, net als mijn archtop ( Model KG-32 meen ik) met de oorsronkelijke L5 en latere L50...
De Kalamazoo-uitvoering is goedkoper (minder inleg en zo) en zal van tweede keus hout ( Let wel: destijds toen er nog regenwoud was) zijn. Voornaamste verschil is het andere logo en het ontbreken van de trussrod.

Als ik lulhannes nog eens tegenkom, schiet ik 'm ter plekke dood neer!
Kom zeg, daar ben ik een woesteling in....

Het leuke van die Kalamazoo's is toch dat die dingen inderdaad gebouwd zijn in een tijd dat het geen enkel probleem was om kwaltiteitshout te scoren. Binnen de Gibsonfabriek zal er wellicht een schifting hebben plaatsgevonden om de Gibsons van de Kalamazoo's te scheiden, maar het hout bleef van een geweldige kwaliteit. Neem alleen al het feit dat ze op de allergoedkoopste modellen ebbenhout gebruikten voor de topkam en de pennetjes. Geinig is dat.

[zoon van Piet]

ja, wat destijds b-kwaliteit was is nu super. En het vakmanschap waarmee mijn Kalamazoo gemaakt is, is na al die jaren gewoon nog steeds merkbaar.

[Orgasmocaster]

Dit is mijn silvertone.. van rond 1950 denk ik....

http://m4rk0.tx.googlepages.com/vakansieglenrosemei05030.jpg/vakansieglenrosemei05030-medium;init:.jpg