Uitleg Gibson jaren 70'-80'-90' [Archief]

sustain_freak

12 februari 2007, 13:58

Ik heb de laatste tijd wat meer behoefte om eens in de geschiedenis van Gibson te kruipen. Het hoeven geen uitgebreide verhalen te zijn, maar een geordend overzichtje is ok.
Ik wil ook wat van de jaren 80' horen, want daar weet ik totaal niks van.
Wat waren de beste jaren + uitleg....jaren 70-80-90?

Bedankt alvast.

Agent_Smith

12 februari 2007, 14:05

Er zijn geen betere of slechtere jaren. Elke periode heeft z'n betere en slechtere exemplaren. Heel veel napraterij gaat over bepaalde periodes in het rond. Probeer en oordeel zelf.
Op die manier heb ik zelf ook betere en mindere ervaringen met bepaalde periodes, maar dat is dus puur gebaseerd op de bespeelde exemplaren.
Mijn favouriete periode van deze zijn de jaren '70 (en dan met name 70-74).
Met jaren '80 Gibson zijn de ervaringen die ik heb wel okee (maar ook weer niet super). Jaren '90 varieren voor mij enorm. Van giga slechte exemplaren tot heel erg goede. 2000s tot noch toe enkel maar goede ervaringen.
Conclusie: test en oordeelt :)

GibsonDC

12 februari 2007, 15:23

Ik heb zelf ook een SG uit 71 en ik vind echt dat deze Sg beter klinkt als de gemiddelde Sg die nou word gemaakt. Maar wat Agent Smith ook al zegt test zelf, er zijn genoeg slechte gibsons uit de jaren 70 80 90 en meer dan genoeg goeie.
En het is natuurlijk ook een stuk geschiedenis wat je in je handen hebt en het ziet er cooler uit op het podium vind ik:)

mesa

12 februari 2007, 16:21

Ik heb zelf ook een SG uit 71 en ik vind echt dat deze Sg beter klinkt als de gemiddelde Sg die nou word gemaakt

Ja, maar het blijft me dan nog steeds een raadsel. Is jouw SG dan toevallig een goed exemplaar uit 1971. En zijn goede exemplaren uit de 70's/80's beter dan goede exemplaren die nu worden gemaakt?

Snappie? That's my point.

sustain_freak

12 februari 2007, 16:24

Ja, maar het blijft me dan nog steeds een raadsel. Is jouw SG dan toevallig een goed exemplaar uit 1971. En zijn goede exemplaren uit de 70's/80's beter dan goede exemplaren die nu worden gemaakt?

Snappie? That's my point.

Dat zou ik ook weleens willen weten ja. Ik begrijp het nu een beetje van de 70's/80's en 90's, maar wil eigenlijk een vergelijking zoals Mesa aangeeft tussen goede Gibsons van nu en goede Gibsons van vroeger.

rjong999

12 februari 2007, 16:26

Als jullie nou eerst even ondubbelzinnig definieren wat je met 'goed' bedoelt dan kan ik je vraag wel beantwoorden. Ik heb zowel jaren 70 gibsons als van deze eeuw, en er zijn duidelijke verschillen.

BLOK182

12 februari 2007, 17:49

IK heb zowel een begin jaren 70 als een begin jaren 90 Les Paul, en ze bevallen alletwee enorm. Vooral de '93 Classic PP is top afgewerkt, echt een prachtig ding. Verder heb ik ook een hoop nieuwerwetse Gibsons vastgehad, en buiten de customshopmodellen schommelt de kwaliteit. De meeste zijn gewoon erg goed, sommigen zijn matig.

Tristan

12 februari 2007, 18:24

Ik denk dat het meer afhangt van de sound die je zoekt...
Sommige Gibsons (Les Pauls) klinken heel zwaar en zou je ook in zekere zin gesloten en modderig kunnen noemen, maar dat vinden veel Metal en Heavy Rock jongens juist weer lekker klinken, de topmodellen voor zo'n stijl zijn over het algemeen wel de 70's gitaren volgens de meeste mensen, maar bij de Jaren '90 gitaren zitten ook wel exemplaren die daarvoor erg geschikt zijn...
Als je meer van een klassieke open sound houdt (naar mijn idee zoals een echte Les Paul hoort te klinken), dan denk ik dat je die eerder zal vinden in de Jaren '80 en Jaren 2000 modellen...
Dit is echter wel puur het algemene verhaal, zoals ik eerder al zei gaat het meer om het exemplaar an sich en ik zou echt geenszins durven zeggen dat een goed exemplaar uit de Jaren '70 of '80 of wat dan ook beter is dan een goed exemplaar uit de Jaren '90 of 2000, een goed exemplaar is een goed exemplaar en dan gaat het er ook nog om wat voor exemplaar je zoekt...

Chris Winsemius

12 februari 2007, 18:41

Eigenlijk heel simpel maar daardoor juist zeer lastig:

ieder stuk hout, zelfs uit dezelfde boom is anders. Hout is organisch materiaal. Imho kun je het beste 'n stapl gitaren v/h zlfde model proberen en dan de beste mee naar huis nemen.

Leuke voorbeeldjes:

Één Strat uit '76 vond ik beduidend beter klinken dan één Strat uit '65. Ik ken 'n Gibson Les Paul Gold Top uit '57 met originele PAFs, behoorlijk ok (ha ha) maar één nieuwe R8, één R7 en (helemaal raar) de LP Studio Worn Brown (of zo :) ) van Rockmother deden mij meer.

Hoewel het misschien niet altijd opgaat probeer ik 'n gitaar eerst unplugged ("om het hout te ontdekken"), daarna plug ik 'm in op 'n amp.

Dirkdewaard

12 februari 2007, 18:51

Gibson is sinds 1964 gestopt met het bouwen van goede gitaren. :)

LP_CL

12 februari 2007, 18:54

Gibson is sinds 1964 gestopt met het bouwen van goede gitaren. :)
En george bush is een sympathieke knul. :chicken:

Dirkdewaard

12 februari 2007, 19:02

En george bush is een sympathieke knul. :chicken:

Weet niet, ik hem niet. :)

LP_CL

12 februari 2007, 19:38

Ach je weet zelf ook wel dat je zonet de reinste onzin hebt zitten uitkramen. :satisfie:

Orpheo

12 februari 2007, 19:41

Gibson is sinds 1964 gestopt met het bouwen van goede gitaren. :)

bullshit. mijn studio (met afgehakte headstock) klinkt en speelt beter dan de originele 1959 LP standard die ik ooit bespeeld heb...

Chris Winsemius

12 februari 2007, 21:05

Gibson is sinds 1964 gestopt met het bouwen van goede gitaren. :)

en wanneer Fender?

Zonder dollen: dus elke pre '64 Gibson is goed/waanzinnig?

Dirkdewaard

12 februari 2007, 21:16

en wanneer Fender?

Zonder dollen: dus elke pre '64 Gibson is goed/waanzinnig?

Fender = 1968

Ik heb ze niet allemaal bespeeld, maar als jij het zegt. :)

Orpheo

12 februari 2007, 21:23

Fender = 1968

Ik heb ze niet allemaal bespeeld, maar als jij het zegt. :)

nee, JIJ zegt het. en ik ben dat absoluut niet met je eens. ik heb liever soms een 70ies lp dan een 50ies LP....

renevanveen

12 februari 2007, 21:52

Het hele punt is vooral dat de les paul's door de jaren heen erg verschillend gebouwd zijn. Hierbij denk ik aan de zgn ' volute ' . Dit was om de kop/hals-verbinding sterker te maken. Goed idee, maar de puristen vonden het niks. Dus in de jaren tachtig verdween dit weer met als gevolg veel werk voor de gitaarreparateurs. Ook de maple neck die uit meerdere stukken hout bestond en veel stabieler was dan die van mahonie (uit een stuk ) en die vanwege de rosewood-toets geen verschil in geluid opleverde werd niet populair.
De hoek van de kop ten opzichte van de hals werd verkleind. Ik geloof van 17 graden naar 14 graden wat een andere snaarspanning opleverde en dus een ander geluid.
In de jaren 70 bouwde gibson ook de ' pancake' body. Een body bestaande uit meerdere stukken hout op elkaar geplakt. Dit was een idee overgenomen uit de meubelindustrie. Sterker en stabieler krijg je het niet.
Maar wat echt bepalend was voor de veranderde sustain en resonatie was dat de hals/body verbinding minder ver doorliep dan bij de fifties modellen. Bij de reissue's is dit weer gecorrigeerd.
Ook de welving ( buikje ) van de maple top is aan verandering onderhevig geweest, al had dit absoluut geen invloed op het geluid.
Een jaren zeventig les paul met een pancake body, maple neck, volute, korte
hals/body-verbinding, haast platte top is dus een heel andere gitaar dan een jaren 50 les paul.
Niet per definitie slechter of beter, maar vooral anders. het is aan jouw om te bepalen wat je goed of slecht vind.

Chris Winsemius

12 februari 2007, 21:54

Fender = 1968

Ik heb ze niet allemaal bespeeld, maar als jij het zegt. :)

Zuiver theoretisch (nog allemaal nitrolak) kan ik je zeker gelijk geven maar 't is wel gek dat 'n '76 Strat "beter" is dan 'n '65 Strat.

Zelf vind ik bijvoorbeeld pre '69 Marshalls vaak zeer goed klinken maar 'n aantal eind jaren 70 exemplaren op hoger volume klonken ook niet slecht imho.

Ik blijf nog steeds bij m'n "elke plank hout is anders" stelling.

Dirkdewaard

12 februari 2007, 22:26

Zuiver theoretisch (nog allemaal nitrolak) kan ik je zeker gelijk geven maar 't is wel gek dat 'n '76 Strat "beter" is dan 'n '65 Strat.

Zelf vind ik bijvoorbeeld pre '69 Marshalls vaak zeer goed klinken maar 'n aantal eind jaren 70 exemplaren op hoger volume klonken ook niet slecht imho.

Ik blijf nog steeds bij m'n "elke plank hout is anders" stelling.

Je stelling klopt ook, soms is het zo lekker om simpel te antwoorden.
Ik heb een LP Classic uit 1991 en die speel ik altijd ipv mijn oude gibsons. De gitaar heeft gewoon iets. Als mijn huis zou af-fikken zou ik in 1 hand mijn zoon redden en met de andere mijn Classic denk ik. Maakt niet uit wat hij "waard" is.

Chris Winsemius

12 februari 2007, 22:34

sustain_freak

13 februari 2007, 00:27

Oke, mooie verhalen hiero en allemaal stuk voor stuk duidelijk.

'Goed' is natuurlijk een mening, maar ik bedoel ook of 'goede' kwaliteit te horen is met veel distortion, voor solo's etc.
Het lijkt me dan nog steeds dat je de gitaar hoort....en dat je nog verschillen hoort tussen verschillende Les Pauls, toch? De ene klinkt dan toch heavy'er of gedefinieerder dan de andere Les Paul onder high gain.
Is dit door ook door de bouw van de gitaar of alleen de elementen?

heel erg dank alvast als iemand hier een duidelijk antwoord op kan geven :)

Tristan

13 februari 2007, 01:00

Higain heeft heel erg veel te maken met welke elementen je gebruikt...
Ik zie het eigenlijk zo, als je meer gain je in je sound draait maken de elementen en je versterker het grootste deel van je geluid en je gitaar is dan minder belangrijk...
Ouderwetse elementen zijn bijna altijd onstrak met higain, dat geldt voornamelijk ook voor single coils omdat deze dynamischer zijn dan humbuckers...
Ik heb het in het bovenstaande verhaal wel over higain uit je versterker, dus niet over higain uit een combinatie van amp en pedalen, dat werkt weer anders...
Higain zorgt eigenlijk voor een beperking van de dynamiek, vandaar ook dat je dan minder goed hoort of je een dynamische gitaar hebt of niet...
Een element met een grote dynamiek kan bij gebruik van higain juist dun gaan klinken omdat de hogere frequenties op zo'n moment als het ware door het higain geluid gaan prikken...
Eerlijk gezegd vind ik persoonlijk higain echt kut, probeer eens een ouderwetse Marshall en schroef hem open zou ik zeggen, dan heb je precies dat vloeiende (solo)geluid maar dan zonder alle problemen, buzz, rafel, ongedefinieerdheid en wat al niet meer en je hebt veel meer dynamiek...
My 2 Cents...

pick

13 februari 2007, 01:01

De ene klinkt dan toch heavy'er of gedefinieerder dan de andere Les Paul onder high gain.
Is dit door ook door de bouw van de gitaar of alleen de elementen?

Het antwoord is hierop heel simpel: ja.

Ik heb 3 verschillende les paul standards en alle drie klinken ze anders onder dezelfde hoeveelheid distortion (helemaal opengedraaid), ondanks dat ze alle drie passieve elementen hebben.
Waarom weet ik niet, maar ik denk de bouw en houtsoorten van de gitaar. De ene les paul is beter bestand tegen veel distortion en zal dan nog gedefinieerd en duidelijk klinken, zonder modder. 2 van mn les pauls hebben modder onder veel distortion, 1'tje niet. Daarom is die 'ene' mijn favoriete les paul en verruit de beste. Daar beoordeel ik onder andere 'goede' les pauls op...hoe ze bestand zijn tegen veel distortion en of het karakter dan nog hoorbaar is.

pick

13 februari 2007, 01:04

En uiteraard bedoel ik hiermee de distortion uit pedalen :)

Tristan

13 februari 2007, 11:35

Het antwoord is hierop heel simpel: ja.

Ik heb 3 verschillende les paul standards en alle drie klinken ze anders onder dezelfde hoeveelheid distortion (helemaal opengedraaid), ondanks dat ze alle drie passieve elementen hebben.
Waarom weet ik niet, maar ik denk de bouw en houtsoorten van de gitaar. De ene les paul is beter bestand tegen veel distortion en zal dan nog gedefinieerd en duidelijk klinken, zonder modder. 2 van mn les pauls hebben modder onder veel distortion, 1'tje niet. Daarom is die 'ene' mijn favoriete les paul en verruit de beste. Daar beoordeel ik onder andere 'goede' les pauls op...hoe ze bestand zijn tegen veel distortion en of het karakter dan nog hoorbaar is.

In principe is het eigenlijk onzin om alleen de Les Paul of Gibson die goed werkt met higain goed te noemen, het is gewoon toevallig wat jij zoekt en daarom is het dus voor jou een goede gitaar...
Ik ben het wel met je eens dat je ook bij higain nog het verschil kan horen tussen de ene en de andere gitaar, maar zoals je zelf al aangeeft heeft het dan veel minder nuance, het is simpel een kwestie van wel of niet door de mix komen en dat doet de ene gitaar/pickupcombinatie dus wel en de andere niet of minder...
Ik hou zelf van een open klinkende gitaar met een beetje een losse feel en ouderwetse elementen zodat het geluid echt ademt, zelfs een Les Paul moet voor mij nog een beetje twang hebben...
Het is wat mij betreft ook zeker raadzaam om een gitaar in eerste instantie akoestisch te beoordelen op de rijkheid en het karakter van de klank, dan weet je naar mijn mening pas echt of je een goede gitaar in je handen hebt...

glacius

13 februari 2007, 11:39

Ik hou zelf van een open klinkende gitaar met een beetje een losse feel en ouderwetse elementen zodat het geluid echt ademt, zelfs een Les Paul moet voor mij nog een beetje twang hebben...

dat is heel goed haalbaar met laag output pickups zoals o.a. de dimarzio eric johnson custom pickups.. ik heb er een in de neck van mijn gibson zitten en die klinkt best wel een beetje fenderlike (ik had deze gitaar mee op de whisky meeting zoals je weet ) dit pickupje blijft open klinken en ''ademen'' zelfs op high gain zonder modderig te worden !

Tristan

13 februari 2007, 11:49

Ja, dat is natuurlijk een manier om het te doen, ik vond je gitaar in ieder geval goed klinken...
Ik doelde met mijn uitspraak met name ook op de akoestische klank van de gitaar, ook daarin moet voor mij bij een echte Les Paul wat twang zitten, maar dat is een persoonlijke voorkeur...

rjong999

13 februari 2007, 11:59

Gibson is sinds 1964 gestopt met het bouwen van goede gitaren. :)
Gelukkig heeft niemand dat gemerkt

Tristan

13 februari 2007, 12:20

Ach, ik heb ook weleens een waardeloos klinkende Les Paul Junior uit 1957 ofzo in mijn handen gehad hoor, dus het hoeft niet alles te zeggen, ik vind zelf de meeste Gibsons echt waardeloos klinken, het is echt een hele zoektocht om een goede te vinden, maar als je er eenmaal eentje hebt dan is het wel de moeite waard, geen enkele andere gitaar klinkt als een Gibson...

rjong999

13 februari 2007, 12:22

...ik vind zelf de meeste Gibsons echt waardeloos klinken...Ik neem aan dat je de meeste Gibsons dus ook gehoord hebt ? Lijkt me een hele opgave...

Tristan

13 februari 2007, 12:24

Okee, de meeste die ik gehoord heb dan, voor de punctuelen onder ons... ;) :)

Fenndangoband

13 februari 2007, 12:39

Je stelling klopt ook, soms is het zo lekker om simpel te antwoorden.
Ik heb een LP Classic uit 1991 en die speel ik altijd ipv mijn oude gibsons. De gitaar heeft gewoon iets. Als mijn huis zou af-fikken zou ik in 1 hand mijn zoon redden en met de andere mijn Classic denk ik. Maakt niet uit wat hij "waard" is.

Daar heb je volkomen gelijk in... ik ben zelf een trotse eigenaar van een Gibson LP Classic uit 1992 (is ook mijn enigste LP)... ik heb toen ik hem kocht van vele puristen moeten horen dat jaren '90 LP's total crap zijn en dat het geen echt zijn want ze hebben de "slim-taper" nek... dat deed me steeds pijn want mijn werkpaardje is nl. een droom van een gitaar, zowel qua sound, bespeelbaarheid en sexy looks. Het doet deugd te horen dat anderen (die super collecties hebben en echte kenners zijn) hier ook zo over denken.
Mocht mijn huis dus in vlammetjes opgaan (knock on wood) zou ik deze in de linkerhand nemen, mijn Gibson Lucille in de rechterhand en mijn vriendin in mijn nek...

mesa

13 februari 2007, 13:42

bullshit. mijn studio (met afgehakte headstock) klinkt en speelt beter dan de originele 1959 LP standard die ik ooit bespeeld heb...

Ik geloof je meteen. Ik ben niet zo achterdochtig wat dat betreft, vele gitaristen scheren alles over 1 kam en beweren dat hun 'custom shop' les paul alles is...
Ik heb het zelf ook namelijk. Ik heb nog nooit een lekkerdere les paul gehoord dan mn 70's LP. Met distortion klinkt ze gewoon als een droom...ZO behoort een les paul te klinken, lekker vet, heavy, ballsy en kippenvel sustain/klank.
************************************************** *****
Ik kijk regelmatig naar bands en gitaristen die ook een Gibson les paul standard bespelen en ik moet je eerlijk bekennen dat ik totaal niet onder de indruk ben van het geluid dat ik dan te horen krijg...
Totaal geen ballen/puurheid, absoluut geen jimmy page, slash of gary moore sounds. Snap er niks van. Ik weet niet wat sommige gitaristen met hun geluid doen, maar overtuigen nee. Dan heb ik zoiets van: als je toch de kenmerkende eigenschappen van het geluid van een les paul niet gebruikt of niet hoort, koop dan een fender.
JE MOET GEWOON EEN CAFE BINNEN KUNNEN LOPEN EN DAT ER EEN BAND STAAT TE SPELEN EN HET EERSTE WAT JE HOORT IS DIE KIPPENVEL ROCK SUSTAIN SOUND EN SOLO"S VAN EEN GIBSON LES PAUL!!!!
En weinig bands maken hier gebruik van..snap er geen zak van.

almarvk

13 februari 2007, 14:00

Deze redenering snap ik totaal niet. Hoezo 'moet' een Les Paul hebben en er zijn veel meer factoren voor het maken van je muziek.

rjong999

13 februari 2007, 18:49

Zo hoorde ik een tijdje terug dat Les Pauls uit de Norlin periode niet zouden deugen, met die pancake bodies enzo, veel te zwaar, allemaal slecht slecht slecht. Dus ik nog eens nagevraagd, en inderdaad: mijn zwarte custom is dus uit '76. Puur slecht.

Gelukkig heb ik geen vergelijkingsmateriaal. Mijn studio is uit 2003 dus heel anders. Waarschijnlijk ook wel vrij slecht.

En mijn SG Custom uit '75 zal ook wel net een gevalletje van puur pech zijn. Je ziet het zo: al die elementen, en dat hout enzo...behoorlijk slecht.

Maar goed, ik red me er maar mee. Het blijft behelpen natuurlijk. Maar mijn gitaarspel...ook allemaal slecht...dus dat is dan eigenlijk toch weer mazzel.

(Oh...ik heb ook een strat...maar die komt uit mexico...je raad het al natuurlijk: heel slecht!).

Tristan

13 februari 2007, 19:09

Sjongejonge, dat is wel heel erg slecht zeg, ik heb echt medelijden met je, of in ieder geval met het publiek dat naar een optreden van jou komt kijken, het moet echt ongelofelijk waardeloos zijn als je zulke slechte gitaren hebt en zo slecht gitaarspeelt... :seriousf:
Laatst nog op twee van die Mexicaanse 50's Stratocasters gespeeld en die dingen waren ook echt ongelofelijk slecht, zo slecht dat ik ervan baalde dat ze rechtshandig waren, anders had ik zo 650 euro op de toonbank gelegd en een van die gitaren meegenomen...

Orpheo

13 februari 2007, 19:29

Ik geloof je meteen. Ik ben niet zo achterdochtig wat dat betreft, vele gitaristen scheren alles over 1 kam en beweren dat hun 'custom shop' les paul alles is...
Ik heb het zelf ook namelijk. Ik heb nog nooit een lekkerdere les paul gehoord dan mn 70's LP. Met distortion klinkt ze gewoon als een droom...ZO behoort een les paul te klinken, lekker vet, heavy, ballsy en kippenvel sustain/klank.
************************************************** *****

herkenbaar. hebben mijn 70ies ook. ja, ik heb 2 70ies customs. beiden 1976 ;) De standard is veel meer page like, veel opener, en veel MOOIER qua looks, veel gaver. ik durf er nauwelijks op te spelen... de studio is met high gain gewoon dat lekkere dikke vette kwabbige zg maar (en toch superstrak vanwege die air nortons! Love 'em!) maar met weinig gain is ie net zo sprankelend en ademend en open als de standard.