Dure Noord Amerikanen

[Liefhebber]

Ik wil een discussie uitlokken over de kwaliteit van zogenaamde topgitaren uit Noord Amerika(Vs. en Canada).
Laten we ons eerst beperken tot akoestische gitaren(al of niet met electronica)
Een van mijn stellingen is dat de gerenomeerde Noord Amerikaanse gitaarbouwers fabrieksgitaren leveren tegen zeer hoge prijzen,voortbordurend op oude glorie, die voor een groot deel niet kunnen tippen qua klank aan wat zij in een relatief ver verleden presteerden. Ik baseer dit op een aantal jaren beluisteren van hun producten bij vele dealers in Nederland, de VS en Canada afgezet tegen bijna 40 jaar ervaring als gitarist en liefhebber van de gitaar.
Een andere hieruit voortkomende stelling is dat als iemand een goede gitaar wil kopen tegen de prijs die hij waard is , beter naar een niet- Noord Amerikaanse producent kan gaan en eventueel naar een handbouwer uit Europa(in Nederland zitten een aantal heel goede).

[Eko]

Zeker voor een deel mee eens. De prijzen die gehanteerd worden zijn vaak behoorlijk stevig. Als ik een merk als Gibson bekijk dan word ik niet goed van een Jumbo voor 3500-4000 euro`s.
Een probleem is alleen dat ik een aantal variaties daarvan heb beluisterd die niet in de schaduw konden staan. Goedkoper waren ze zeker. Slechter ook!
Wat ik wel regelrechte laaienlichterij vind is een Martin met een Formica toets ( ander merknaam voor Micarta van dezelfde fabriek) voor ongeveer 2000 euries. Dat vind ik teren op een goede naam om een minder produkt er door te raggen.
Wat we met z`n allen niet mogen vergeten is dat een Amerikaan niet bouwt voor Chinese uurtarieven, maar voor onze uurlonen. Ook marketing e.d. kost klauwen met geld. Het moet allemaal uit de lengte of de breedte komen.
Maar goed, laten we maar eens kijken wat de rest er van vindt.

[Boom-chick-Franky]

Het klopt!

Je betaald iid ontzettend veel `naam`voor deze gitaren.
Ik heb er toevallig 2(Martin en Taylor)
Ik heb laatst een handgebouwde Tjech verkocht!
Deze was kwa geluid zeker niet minder als mijn Martin, maar kwa prijs bijna 1/3 goedkoper!!(zelfde houtsoorten enz).
Helaas was de bespeelbaarheid niet zo goed(t,is ook altijd wat!! :sneaky: )
Maar het klopt dat `fabrieksgitaren` zoals Martin ,Taylor en Gibson gewoon veel kosten omdat ze de naam mee hebben.
Voordeel is dan wel dat ze hun waarde relatief lang behouden, waar je eventueel bij een verkoop je voordeel weer mee kan doen.
Een gitaar van een relatief onbekende bouwer zal minder snel verkopen.
Ondanks dat je een gitaar naar mijn mening eigenlijk alleen maar op klank en bouw moet beoordelen , gaan veel mensen(ja ook ik :( ) toch nog te vaak af op het merk!

Frank

[hadv]

Eens
dat is de reden dat ik toen ik een nieuwe zocht echt op 10-tallen gitaren heb gespeeld, van goedkoop (in mijn geval ca 450 eu) tot te duur (3000 eu) omdat ik wel eens wilde weten wat het nou allemaal waard was.
Uiteindelijk zelfs de verkopers tegelijkertijd een simple motief laten spelen op meerdere gitaren & met mijn oogjes dicht luisteren.
Is uiteindelijk toch een martin geworden omdat ik de carver er onderuit vond steken en de lakewood te veel bas/te weinig hoog vond hebben.

Luisteren met je oren open en je ogen dicht, niet naar het prijskaartje en het logo kijken, niet kopen wat anderen goed vinden, maar alleen wat jij goed vindt.

[Oude Drummer]

Mijn meningkje: er zijn onder € 350 veel aardige gitaren te koop. Vaak fraai afgewerkt, goed bespeelbaar en met een redelijk geluid. Maar er moet ook een vonk overspringen. Dat je denkt dat ding wil ik hebben. Laatst nog; een vrijwel kale dreadnought geprobeerd. Rare houtsoort voor de hals, geen binding, nauwelijks vernis erop, goedkoper kan de afwerking haast niet, toch € 700 of €800. Ja hoor, een Martin (type vergeten) en een geluid!
Voor dat beetje meer betaal je helaas al gauw drie keer zoveel.

[Flint Stone]

.....als iemand een goede gitaar wil kopen tegen de prijs die hij waard is , beter naar een niet- Noord Amerikaanse producent kan gaan en eventueel naar een handbouwer uit Europa(in Nederland zitten een aantal heel goede).

Laat ik eerlijk toegeven dat het mij ook welk moeite kost om niet geimponeerd te raken door zo’n sjieke merknaam op de gitaar. Als je ergens een gitaar ziet, ga je (ik in elk geval wel) automatsich op zoek naar het merk-logo. Andersom voel je zoekende blikken van andere gitaristen ook wel als je staat te spelen en dan voelt het best wel goed als je ze stilzwijgend ziet denken “zo…goede gitaar”. Slaat nergens op natuurlijk, maar ja, niets menselijks is mij vreemd.

Ook een alleen bij insiders bekende gitaar gooit wat dat betreft ook wel hoge ogen denk ik (ik heb er geen). Maar zou een europese of nederlandse handgebouwde gitaar nu zoveel goedkoper zijn dan zo’n dure amerikaan en dan ook nog beter of even goed ? Ik weet het niet hoor, lijkt me evengoed een beetje snobistisch omdat zomaar te veronderstellen

Echte voordelen zijn er geloof ik vooral tegen de niet handgemaakte gitaren uit ZO-Azie een beetje zoals vroeger de instrumenten uit Japan not done waren. Jammer, want de moderne produktietechnieken zijn zo geavanceerd en verfijnd, dat de kwaliteit van een produkt vooral nog bepaald wordt door het ontwerp en de gebruikte materialen.

En wat dat micarta betreft; ooit heb ik eens in de winkel een Martin kunnen proberen die helemaal van kunstof was. Hij speelde echt heel licht en klonk ook heel goed, maar ja hij was van kunstof en was ook nog bedrukt met een soort cowboy motief…. Ik heb er nog spijt van dat ik hem niet heb gekocht

[chris c]

Ik denk niet dat de gevestigde Amerikaanse bouwers zo duur zijn omdat zij op hun merknaam teren. Nieuwe Amerikaanse merken zijn immers even duur (of duurder), West-Europese als Lakewood, Lowden of Avalon ook.

De hoge prijs heeft alles te maken met de loonkosten en het feit dat zij veel investeren in research en innovatie. Om concurrentieel te blijven en kwaliteit te behouden moeten zij immers steeds op zoek gaan naar nieuwe productiemethodes, materialen (Micarta bv.), enz. Daardoor hebben zij ook decennialang ervaring en know-how opgebouwd, en dat zie je wel aan de gitaren vind ik.

Aziatische bouwers zitten natuurlijk met veel lagere loonkosten en copiëren meestal westerse modellen, soms heel goed trouwens. Ik vind ze dikwijls heel goed voor de prijs, maar niet zo goed als een goede Amerikaanse of Europese. En zolang zij niet op hetzelfde peil staan, zullen mensen die blijven zoeken naar de perfecte gitaar bereid blijven om er veel meer voor te betalen.

[Yamhammer_71]

Ik denk ook dat je gewoon voor de sound moet gaan en niet perse voor de naam :stop:

Heb pas op een 'Blueridge' gespeeld en die klonk echt te gek. De Martin was duurder, maar uiteindelijk koos ik toch voor de massieve Blueridge. :satisfie:

[SBloke]

Ik heb altijd het gevoel gehad dat je niet erg uhhmm... serieus genomen wordt als je staat te spelen op een goedkope gitaar. Klinkt misschien raar, maar hoe vaak zie je niet kleine (en ERG kleine) bandjes optreden met de duurste spullen. Een matige gitarist die speelt op een oude D-28.. Een beginnend metalgitaristje met een Ibanez prestige of een gibson.

Of zou het liggen aan onzekerheid? Of "dure gitaren klinken beter"? of "kijk, ikheb een ECHTE gitaar"?

Laat mij voorlopig nog maar lekker spelen op mijn Ovation Celebrity. Niets fancies,gewoon een degelijk geluidje en inmiddels de eerste slijtkuiltjes in de toets. Ooit kom ter nog wel een dure gitaar van een of ander obscuur merk (Moon guitars bijvoorbeeld. Hoewel de Larrivee gitaren die ik heb bespeeld ook ERG fijn waren) ... en toch moet ik ook eens aan een Martin ben ik bang... al is eht maar omdat een van mijn "idolen" erop speelde... (Hedges...)

[Droffie]

Ik ben het helemaal met chris eens...we vergeten te makkelijk dat Europese en Amerikaanse bouwers Westerse loonkosten betalen en alle bijkomende voorzieningen voor dat personeel, hoge productiekosten en marketing. Daar ga je heel gemakkelijk aan voorbij als je zo'n Gibson of Lowden in je handen houdt en alleen maar naar het prijskaartje kijkt.

[Droffie]

Ik heb altijd het gevoel gehad dat je niet erg uhhmm... serieus genomen wordt als je staat te spelen op een goedkope gitaar. Klinkt misschien raar, maar hoe vaak zie je niet kleine (en ERG kleine) bandjes optreden met de duurste spullen. Een matige gitarist die speelt op een oude D-28.. Een beginnend metalgitaristje met een Ibanez prestige of een gibson.

Of zou het liggen aan onzekerheid? Of "dure gitaren klinken beter"? of "kijk, ikheb een ECHTE gitaar"?

Ik denk je onzekerheid...het maakt geen fuck uit met wat voor een spullen je op 't podium staat...je wordt echt wel beoordeeld op je kwaliteit en niet je spullen. Het staat juist heel debiel als je een slechte gitarist op de duurste LP custom en buizenbak ziet spelen..da's pas een afgang en komt heel vaak voor...lol

[Liefhebber]

Waar het mij eigenlijk om gaat is: krijg je waar voor je geld als je zo'n dure Amerikaan koopt die zo maar ergens bij een winkelier hangt omdat hij voor zijn imago ook een Martin D28 moet verkopen! Ik denk het niet. Laten we dit model als voorbeeld nemen(Ik heb er zelf ook een, maar vind hem helemaal niet bijzonder). Wat bepaalt nu die prijs? Het is gewoon een fabrieksgitaar, goede maar niet bijzondere materialen. Klank is goed maar absoluut niet veel beter dan van bijv. een oude Yamaha FG dreadnought uit 1972 met veel mindere specificaties en destijds voor ongeveer 200 gulden gekocht. Voor die D 28 betaal je zo 2600-2800 Euro!
Ik ben echt van mening dat veel van die Amerikanen te duur zijn. Het argument van hoge loonkosten vind ik heel mager. Als ergens het marktprincipe geldt dan is dat wel in de VS! En marketing kosten. Het merk verkoopt zich grotendeels zelf, dat is het nu juist! En die andere merken in de VS. en Canada referenen daaraan! Kijk bijvoorbeeld maar eens naar nieuwe ontwikkelingen in Australie: Cole Clark. Deels vernieuwende techniek, echt nieuwe ontwikkeling in gitaarbouw tegen prijzen waar die AMERIKANEN echt aan kunnen tippen !
Stel ,je wilt jezelf verwennen met een mooie gitaar van rond 3000 euro(zoals die D 28), maar dan ook helemaal naar eigen wens, je geeft een hoop uit ! Je hebt een bepaalde klank in je hoofd en de materialen die dat moeten realiseren(model, houtsoorten, etc.) Je gaat ,als je een beetje slim bent natuurlijk naar een gerenomeerde gitaarwinkel die een ruime keus heeft. Je gaat van alles proberen en vindt :die heeft dit wel maar die heeft weer dat. Je zou er eigenlijk een aantal willen hebben omdat je een keus moet maken.
Natuurlijk ook de prijskaartjes bekeken. De een boven je budget, de andere weer wat eronder maar allemaal hartstikke duur!
Ga je toch heel erg nadenken: vind ik het imago van het merk zo belangrijk?
Ga je twijfelen: het behoudt zijn waarde, is toch altijd goed geweest, kan ik toch mee voor de dag komen!. Maar ja, nu zo bijzonder qua klank, is dit wat ik in gedachten had? Het antwoord is vaak nee!
Kun je ook naar een handbouwer gaan. Kun je via internet doen! Probeer maar eens, bijv. Paragon guitars in Vancouver, Canada of De Gier en Desmet in Nederland(ik noem er zo maar wat). Kijk daar maar eens en je ogen gaan open. Want voor hetzelfde bedrag van 3000 Euro krijg je bij deze handbouwers een gitaar van topmateriaal gebouwd , grotendeels naar eigen wens en met een persoonlijke nazorg van hier tot Tokio(is mijn ervaring). Hoezo loonkosten?

[SBloke]

..een beetje te vergelijken met "nike" of "allstar" schoenen....

Het materiaal is een tientje, de loonkosten misschien net een tientje (eerder een paar cent) en het wordt voor astronomische bedragen verkocht. Je betaald heel erg veel voor het naampje alleenal. Zoals je zelf zegd, een gitaar waarmee je voor de dag kunt komen.
Nu verschillen de loonkosten wel iets, maar je zou iid beter naar een kleine bouwer kunnen stappen. Of, zoals picker heeft gedaan.. een eigen Taylor laten bouwen... maar we hebben helaas niet allemaal dat budget.
Daarnaast nog de gedachtengang van velen: Het is een Martin, dus dat MOET wel goed zijn...

krijg je waar voor je geld bij zo'n Amerikaan? Ik denk het wel. Maar ook niet meer dan dat. Ga je naar een kleine bouwer, krijg je ook waar voor je geld en meer denk ik.

[Enra]

Je betaald voor imago, dat op zich is al zot!!! En je betaald voor (al) de tussenhandel, export- en import- en transportkosten, BTW, enz. Een Martin of vergelijkbaar hier voor € 2000.-- kost daar misschien $ 800.--.

Die € 2000.-- kan je beter besteden op eigen bodem bij een bouwer.

[chris c]

Een gitaar kopen om prestigereden vind ik ook onnozel.

Maar de discussie wordt een beetje te zwart-wit : de dure Amerikanen vs. de eigen bouwers. Voor 2-3000 euro kun je toch zowel een heel goede Amerikaanse gitaar als een van een gitaarbouwer kopen ?

Als je bij een gitaarbouwer een kopie van een D-28 bestelt, gaat die dan echt zoveel minder kosten ? Als je goed zoekt vind je wel een D-28 voor 2000 euro. En zal die handgebouwde beter klinken ? Soms wel, soms niet, vermoed ik.

[Droffie]

ik vind deze discussie een beetje raar worden. Een kleine gitaarbouwer kan idd voor behoorlijk wat goedkoper een gitaarbouwen. Weinig overheadkosten en bijna geen advertising/marketing kosten. tis gewoon een heel simpel verhaal van vraag en aanbod, marktwerking. Om grote Amerikaanse bouwers nu min of meer voor afzetters uit te maken is kolder. Het is gewoon geen vergelijk, een grote bouwer vs een kleine zelfstandige.

[Liefhebber]

Nou, ik vind dit eigenlijk helemaal niet raar worden. Een kleine zelfstandige heeft volgens de economische principes in de huidige maatschappij alleen meerwaarde als hij iets kan leveren wat de grote jongens niet kunnen en dat ook nog tegen een concurrerende prijs! Of iets erboven! En ik redeneer vanuit het standpunt van de gitarist, die een heel mooie gitaar wil voor zijn geld en niet wil betalen voor de loonkosten van een Amerikaan die voortborduurt op zijn oude imago, in zijn marketing publiciteit zoekt met signature modellen en met juwelen ingelegde kermismodellen van een miljoen dollar, die ook nog goed schijnen te klinken! Ik doel hier heel duidelijk op Martin! Taylor(overigens geen liefhebber van, maar dat is smaak) heeft dit veel minder en is tenminste nog bezig met vernieuwen! Er zijn trouwens genoeg enthousiaste Noord Amerikaanse handbouwers Dit zijn vaak luthiers die gefrustreerd zijn weggegaan bij de grote jongens! Ik heb er inmiddels bij gelegenheid een aantal bezocht ,met name in Canada, en deze bevestigen allemaal mijn mening.

[northernlake]

Tja, de vraag "ben jij zo goed als je gitaar"... ik vind het lastig. Dure spullen hebben aantrekkingskracht en er zijn mensen die graag betalen voor het merk of de historie. Dat geldt voor auto's, kleding, noem maar op en dus ook voor gitaren.

[Picker]

ik vind deze discussie een beetje raar worden. Een kleine gitaarbouwer kan idd voor behoorlijk wat goedkoper een gitaarbouwen. Weinig overheadkosten en bijna geen advertising/marketing kosten. tis gewoon een heel simpel verhaal van vraag en aanbod, marktwerking. Om grote Amerikaanse bouwers nu min of meer voor afzetters uit te maken is kolder. Het is gewoon geen vergelijk, een grote bouwer vs een kleine zelfstandige.

Mmm... pas op. Een gitaar bouwen is niet zo goedkoop. Als je niet wilt bezuinigen op de materialen ben je al gauw vijfhonderd euro kwijt aan hout, bindings, fineertjes, brugstukken, frets, kammen enz. Als je echt een goeie wilt (a la topmodellen van Taylor of zo) ga je al snel richting duizend euro (parelmoer, goeie mechanieken). Per gitaar ben je ook als snel 100-200 euro kwijt aan afschrijving en slijtage van gereedschap (fretvijltjes, schuurpapier, lak, zaagjes, mesjes, lijm, polijstpasta enz.). Als je zo'n ding in een week af hebt, en dat is best doorwerken, zul je er toch al gauw tweeduizend € voor moeten vragen voor een netto loon van 800€ per week. Dat is dan €3200 per maand, maar alleen als je al je 52 gitaren die je in een jaar bouwt verkopen kunt. En dan kun je niet één week met vakantie, en je moet ook nog je investeringen voor grotere apparaten terugbetalen (spuitpistolen, compressor, freesmachine, side bender, werkbank, enz. enz.). Dan heb je nog kosten voor reclame als je wilt dat de mensen naar je toekomen, je website, en kun je 19% van elke gitaar die je verkoopt direct aan de belasting afdragen.

Dus 2000€ voor een goeie Taylor is zo gek nog niet.

[Liefhebber]

Picker,

Ik denk dat jouw berekening van de kosten voor een handbouwer aardig klopt!
Maar het is een heel ander verhaal als het gaat om de grote jongens zoals Taylor. Natuurlijk zijn die ook klein begonnen! Zo ook Martin ooit(was een naar de VS geemigreerde Duitse vioolbouwer). Deze grote fabrieken werken voor een groot deel geautomatiseerd. Zij kopen hun hout en onderdelen op de markt in voor natuurlijk veel lagere prijzen. Zij hebben natuurlijk ook de gebruikelijke kosten van een groter bedrijf(loonkosten, bedrijfspanden, machinerie,ontwikkelingskosten,pr., etc.) Zij produceren natuurlijk ook producten die kwalitatief heel goed zijn. Hier vragen zij echter heel hoge prijzen voor. Een echt goede Taylor koop je niet voor 2000 euro. Voor minder dan dat geld koop je een top Furch, een heel goede Takamine, een top ColeClark, ik kan zo wel door gaan! Allemaal gitaren met topspecificaties en vaak in veel opzichten beter klinkend(is natuurlijk subjectief)
Ligt dat allemaal aan de loonkosten, etc.? Ik denk het helemaal niet!

[Picker]

We zullen eens even gaan rekenen...

Taylor maakt zo'n 250 gitaren per dag, laten we zeggen 60.000 per jaar. Materialen en zo kunnen ze goedkoper inkopen, zeg gemiddeld 500€ per gitaar. Er werken 350 mensen of zo, die kosten per man laten we zeggen gemiddeld 60.000€. De totale machinerie loopt in de vele miljoenen, de fabriek zelf (gebouw, grond) ook nog eens vele miljoenen. Laten we zeggen 20 miljoen totaal (bescheiden schatting), met een hypotheek/lening van 5%, dat is 1 miljoen per jaar. De machines moet je afschrijven over vijf jaar of zo, dat is nog eens 2 miljoen per jaar.

Dus vaste lasten per jaar om die fabriek in de lucht te houden:

30 miljoen inkoop
21 miljoen loon
3 miljoen leningen en afschrijvingen (peanuts!)

Om quitte te spelen moet je die 60.000 gitaren gemiddeld dus voor 5400/6 = 900€ verkopen.

Maar dan komt er nog:
- Onroerend goed en andere nare belastingen voor de fabriek (vele miljoenen)
- Inkomstenbelasting op winst (vele miljoenen)
- Marketing en reclamekosten (vele miljoenen)
- Heffingen, rioolrechten, vastrechten, gas, licht, water, electra voor de hele fabriek.

Neem je dat mee, dan moet je al gauw denk ik €1500 per gitaar gaan rekenen.

Dan heb je nog:

- prijs voor de koffer (100€)
- Distributiekosten (gauw ook 100€ per gitaar)
- Marge voor de importeur (paar honderd € per gitaar)
- Marge voor de Dealer (paar honderd € per gitaar)

en dan zit je al gauw dik over de tweeduizend, voor de GEMIDDELDE Taylor, dus inclusief de 100s en de babies.

Ik gok hier en daar een beetje met de getallen, maar qua grootte orde kom ik wel uit.

Wat krijg je daarvoor? Een uitermate goed ontworpen gitaar, gebouwd in de modernste fabriek ter wereld, met minimale foutenmarges, zeer goede reproduceerbaarheid, zeer scherpe kwaliteitscontrole, grote keus uit een 30-jarige verzameling exotische houtsoorten, en perfecte customer service.

[Liefhebber]

Jij bent echt een Taylor liefhebber Picker, dat kan niet anders!

[guiman]

Natuurlijk, we moeten allemaal eens aan de Martin (liefst een oude D-28) of de Gibson (liefst een stokoude Gibbie J-45), maar lieve hemel, staar je niet blind op die dure merken! Wie speelt daar nu echt zo goed voor dat je het verschil hoort? Mijn Yamaha van nog geen 400 euris heeft een mooier geluid dan mijn veel duurdere Lakewood. Die gitaar is dan wel weer mooier gebouwd, ruikte lekkerder enzo en ziet er duurder uit, maar het gaat uiteindelijk om het geluid. Vergeet niet dat de allerbeste muzikanten ook fantastisch spelen op goedkope gitaren. Denk maar eens aan de Beatles, die gaven geen zak om de naam van hun plank, die hadden de muziek gewoon in hun vingers. Van Paul is bekend dat hij altijd te krenterig was om een dure gitaar te kopen....
Het is net als met schaatsen, je ziet de grootste prutsers rijden op de duurste klpaschaatsen. ik lach ze uit en haal ze allemaal in op mijn oude, maar onverwoestbare Viking specials.....Hehe...

[Butcher]

Het feit dat is merken die vooral op naam verkopen kunnen wegkomen met het duur verkopen van lager kwaliteit omdat de serieuze beroeps-gitarist hun markt niet is. Beroeps-muzikanten heb nu eenmaal geen geld, hoofdzakelijk omdat ze beroeps-muzikant zijn. Dus, met hobbyisten als markt, kun je een paar dingen doen:
-Je instrumenten wreed duur verkopen, op naam
-Lagere kwaliteits standaarden aan je instrumenten waarden.

In de kostprijs van een gitaar zitten trouwens ook de garantiekosten. Maw:
-Je verkoopt 1000 gitaren van vergelijkbare kwaliteit voor $1000.= per stuk. In die $1000,= zit $150,= per gitaar aan garantiekosten, dus de fabriek heeft $150.000,= in een potje voor garantie/customer service zitten. Zeg dat er 20 gitaren terug naar de fabriek komen omdat er iets mis mee is, en dat het $200,= per stuk kost om de reparaties uit te voeren. Dus $4000,= aan garantie kosten.
Dus $110.000,= extra winst.

Ik zeg trouwens niet dat de nummers zo werken (behalve dat het ongeveer $200,= voor een fabriek om een gitaar te repareren), maar het principe van het verhaal klopt wel.

[Droffie]

Mmm... pas op. Een gitaar bouwen is niet zo goedkoop. Als je niet wilt bezuinigen op de materialen ben je al gauw vijfhonderd euro kwijt aan hout, bindings, fineertjes, brugstukken, frets, kammen enz. Als je echt een goeie wilt (a la topmodellen van Taylor of zo) ga je al snel richting duizend euro (parelmoer, goeie mechanieken). Per gitaar ben je ook als snel 100-200 euro kwijt aan afschrijving en slijtage van gereedschap (fretvijltjes, schuurpapier, lak, zaagjes, mesjes, lijm, polijstpasta enz.). Als je zo'n ding in een week af hebt, en dat is best doorwerken, zul je er toch al gauw tweeduizend € voor moeten vragen voor een netto loon van 800€ per week. Dat is dan €3200 per maand, maar alleen als je al je 52 gitaren die je in een jaar bouwt verkopen kunt. En dan kun je niet één week met vakantie, en je moet ook nog je investeringen voor grotere apparaten terugbetalen (spuitpistolen, compressor, freesmachine, side bender, werkbank, enz. enz.). Dan heb je nog kosten voor reclame als je wilt dat de mensen naar je toekomen, je website, en kun je 19% van elke gitaar die je verkoopt direct aan de belasting afdragen.

Dus 2000€ voor een goeie Taylor is zo gek nog niet.

Ik zeg niet dat 't goedkoop is, een zelfstandige kleine bouwer kan margenderen met loonkosten, geen zware deadlines te halen, vaak halen ze nog extra inkomsten uit reparaties ed. Mijn punt is gewoon dat de grote bouwers idd extra marge inbouwen voor reclame en allerlei overhead kosten die kleine zelfstandigen niet hebben of in mindere mate. of het nu gitaren zijn of andere produkten, voor merkartikelen betaal je nou eenmaal meer. Tis alleen zo frapant dat de Gitaristen er altijd het hardst over mekkeren maar zelf wel een Sony Breedbeeld hebben staan terwijl daar een veel goedkoper chinees of koreans alternatief voor te vinden is. Deze discussie vind ook continue plaats in Elektrische gitaren over de grote merken.

Overigens kom ik eerlijk voor uit dat emoties ook een rol spelen in de aanschaf. Toen ik net begon met spelen droomde ik ook van een echte LP omdat Jimmy Page daar ook op speelde, en niet van het 10 goedkopere imitatie model. Als je wat ouder wordt speelt dat niet meer zo maar toch raak je verknocht aan een bepaald merk vaak. Ik heb dat dus met Gibson...jij overduidelijk met Taylor ;)

[Droffie]

Het feit dat is merken die vooral op naam verkopen kunnen wegkomen met het duur verkopen van lager kwaliteit omdat de serieuze beroeps-gitarist hun markt niet is.

Kijk daar vlieg je wat mij betreft al helemaal uit de bocht. We kunnen het eens worden over dat quality control nog wel eens een probleem kan zijn bij grote merken (Gibson o.a.) maar je gaat volledig voorbij aan 't feit grote namen een naam hoog te houden hebben, zij zetten de standaard. Geen enkel merk kan het zich permitteren om het niet nauw te nemen met kwaliteit.
Kunnen niet beroeps gitaristen in jou ogen niet serieus zijn? en waarom zie je voornamelijk pro's met merk producten op 't podium dan, het zijn juist de amateurs die met Richwood en aanverwante produkten het podium op gaan, op zich ook niet mis mee...Alleen jij slaat de plank imo volledig mis. 8-)

[Laser]

Veel argumenten,
en veel goede en minder sterke,.
Eén ding zag ik nog niet: de effecten van het marktmechanisme van vraag en aanbod.
Als plots iedereen zou stoppen met het kopen van 2500+ euro gitaren zouden ze ook niet gemaaakt worden, tenzij als kunst- en uniek object.
Vraag en aanbod - verhouding bepaalt wat nog wel en wat niet wordt gemaakt.
En in die marge van wat nog verkocht kan worden proberen de fabrikanten hun winstmarge zo hoog mogelijk te stellen.
Waarom liet Martin anders in de vroege zeventiger jaren in Japan Martins maken?
Uit die periode stammen de goede Japanse copieën, gemaakt door Japanners die daar onder Martin licentie de finesses geleerd hebben.
Furch was en is sterk, waren goedkoop voor de europese markt, en na het openvallen van de west-europese markt voor de afzet ervan begonnen de prijzen te stijgen. Nu ze algemeen als zeer goede gitaren worden aanvaard stijgt de prijs nog, omdat de vraag toeneemt. Dat kan blijven duren zolang het product de verwachtingen van de gebruikers inlost: kwaliteit bieden voor een redelijke prijs.

Zijn Martins e.a. te duur? Niet voor wie het wil en kan betalen.
Ik ben wél bereid goed geld te betalen voor een eerlijk goed product, dat klinkt en speelt zoals ik wil.
Dus eerder een handgemaakte van een plaatselijk gitaarbouwer (minder moeite om product bij te stellen bij het productieproces, betere opvolging) dan voor een mega-groot concern van ver weg... En naar min hand en oor gebouwd, dat is het belangrijkste. Als ik al dat geld zou kunnen neertellen...

En nu spelen maar, niet teveel praten erover: de muziek primeert!!!
:hippie:

[Picker]

Overigens kom ik eerlijk voor uit dat emoties ook een rol spelen in de aanschaf. Toen ik net begon met spelen droomde ik ook van een echte LP omdat Jimmy Page daar ook op speelde, en niet van het 10 goedkopere imitatie model. Als je wat ouder wordt speelt dat niet meer zo maar toch raak je verknocht aan een bepaald merk vaak. Ik heb dat dus met Gibson...jij overduidelijk met Taylor ;)Klopt wel denk ik. Ik heb ooit nog eens geprobeerd met een Stanleymes mijn pickguard bij te snijden zodat mijn gitaar meer leek op de Martin van Paul Simon...

Toch is mijn voorkeur voor Taylor niet alleen emotioneel. Zo heb ik afgelopen jaar bijvoorbeeld drie high-end Martins gekocht om te kijken of die gitaren wellicht iets hadden wat een Taylor niet had. Het is immers vaak zo'n vete tussen die twee merken. Nou, de derde (en fraaiste) Martin heb ik nu ook maar op marktplaats gezet. Ze kunnen van mij dus niet zeggen dat ik niet open sta voor andere merken. Als ik betere gitaren vind dan mijn Taylors zal ik er zeker op spelen.

[Pun]

Ik zeg niet dat 't goedkoop is, een zelfstandige kleine bouwer kan margenderen met loonkosten, geen zware deadlines te halen, vaak halen ze nog extra inkomsten uit reparaties ed. Mijn punt is gewoon dat de grote bouwers idd extra marge inbouwen voor reclame en allerlei overhead kosten die kleine zelfstandigen niet hebben of in mindere mate. of het nu gitaren zijn of andere produkten, voor merkartikelen betaal je nou eenmaal meer. Tis alleen zo frapant dat de Gitaristen er altijd het hardst over mekkeren maar zelf wel een Sony Breedbeeld hebben staan terwijl daar een veel goedkoper chinees of koreans alternatief voor te vinden is. Deze discussie vind ook continue plaats in Elektrische gitaren over de grote merken.


Dit zie ik nu al verschillende keren genoemd worden in dit topic, maar dat is toch zo krom als wat? Het is een vaststaand economisch feit dat wanneer jij je productie verhoogd (schaalvergroting) de kosten omlaag gaan. De reden hiervan is dat de vaste kosten gelijk blijven.
Nu moet je als je echt groot wordt natuurlijk wel investeren in een paar dingen, waardoor de vaste kosten stijgen, maar dit zou nog steeds niet opwegen tegen de opbrengsten die je met die investering kunt behalen. Als dat wel zo zou zijn, zou je immers nooit die investering doen.
Of te wel, grote fabrikanten zouden gewoon die gitaren voor een veel goedkopere prijs moeten kunnen maken dan een zelfstandige bouwer, en als dat niet zo is, dan hebben die grote fabrikanten iets behoorlijk verkeerd gedaan.

[Liefhebber]

Kijk Pun,

Dat is economisch inzicht! Die grote fabrikanten doen het niet verkeerd, ze pakken grote winstmarges! En dit ook nog in combinatie met een grote afzet!
Ik heb dit onderwerp wel eens besproken met een Nederlandse Taylor dealer. Ik schrok me dood! Hij kon bijvoorbeeld niet een gitaar afnemen die hij wilde hebben maar hij moest minimaal 5 modellen afnemen anders kreeg hij hem niet!
Dus voor hetzelfde bedrag waarvoor zij een bepaalde marginale gitaar leveren kunnen zij ook een topgitaar leveren, zoals een goede handbouwer dat doet!

[Droffie]

Dit zie ik nu al verschillende keren genoemd worden in dit topic, maar dat is toch zo krom als wat? Het is een vaststaand economisch feit dat wanneer jij je productie verhoogd (schaalvergroting) de kosten omlaag gaan. De reden hiervan is dat de vaste kosten gelijk blijven.
Nu moet je als je echt groot wordt natuurlijk wel investeren in een paar dingen, waardoor de vaste kosten stijgen, maar dit zou nog steeds niet opwegen tegen de opbrengsten die je met die investering kunt behalen. Als dat wel zo zou zijn, zou je immers nooit die investering doen.
Of te wel, grote fabrikanten zouden gewoon die gitaren voor een veel goedkopere prijs moeten kunnen maken dan een zelfstandige bouwer, en als dat niet zo is, dan hebben die grote fabrikanten iets behoorlijk verkeerd gedaan.

Precies, grotere aantallen productie lijdt in een gezond bedrijf tot lagere of gelijkblijvende kosten, grotere marges...Grote merken hebben gigantische marketing kosten en ontwikkelingskosten. Nieuwe producten en innovaties kosten veel geld. Daarnaast grote geld verslindende reclame offensieven en niet spreken over dure endorsements. Daar gaat een groot deel van de brutowinst naar toe. Gibson heeft zware tijden gekend, zelfs failliet geweest. Mijn enige punt is dat de grote merken geen schaamteloze winsten maken zoals iedereen lijkt te denken omdat ze duur zijn. Kleine bouwers hebben al die kosten niet. ze laten product ontwikkeling en innovaties over aan de grote merken.

[Chris Winsemius]

Precies, grotere aantallen productie lijdt in een gezond bedrijf tot lagere of gelijkblijvende kosten, grotere marges...Grote merken hebben gigantische marketing kosten en ontwikkelingskosten. Nieuwe producten en innovaties kosten veel geld. Daarnaast grote geld verslindende reclame offensieven en niet spreken over dure endorsements. Daar gaat een groot deel van de brutowinst naar toe. Gibson heeft zware tijden gekend, zelfs failliet geweest. Mijn enige punt is dat de grote merken geen schaamteloze winsten maken zoals iedereen lijkt te denken omdat ze duur zijn. Kleine bouwers hebben al die kosten niet. ze laten product ontwikkeling en innovaties over aan de grote merken.

Dat geldt niet voor elke kleine elektrische/akoestische gitaarbouwer of versterkerbouwer!

[Droffie]

Dat geldt niet voor elke kleine elektrische/akoestische gitaarbouwer of versterkerbouwer!

Nee Chris ik heb 't niet over amp bouwers...;)

[Pun]

Kijk Pun,

Dat is economisch inzicht! Die grote fabrikanten doen het niet verkeerd, ze pakken grote winstmarges! En dit ook nog in combinatie met een grote afzet!


Ja, maar in dit topic ging het over de kostprijs, dat die zo hoog lag en dat daarom een Martin niet lager KAN zakken met zijn prijs. Maar het is inderdaad zoals je zegt. Martin kan lager zakken, maar er zijn nog genoeg mensen die het hoge bedrag betalen dus doen ze dat uiteraard niet.

Uiteindelijk betalen wij toch allemaal wat de gek ervoor betaald :)

[Droffie]

Ja, maar in dit topic ging het over de kostprijs, dat die zo hoog lag en dat daarom een Martin niet lager KAN zakken met zijn prijs. Maar het is inderdaad zoals je zegt. Martin kan lager zakken, maar er zijn nog genoeg mensen die het hoge bedrag betalen dus doen ze dat uiteraard niet.

Uiteindelijk betalen wij toch allemaal wat de gek ervoor betaald :)

Dus volgens jou redenatie moet je wel gek zijn om een Martin of gelijkwaardige gitaar te kopen?

[Chris Winsemius]

Nee Chris ik heb 't niet over amp bouwers...;)

:)

Ik wou 'n beetje opkomen voor 'n aantal kleine gitaarbouwers die ik ken die zeker unieke dingen hebben gedaan, doen en/of hebben bedacht.

[Pun]

Dus volgens jou redenatie moet je wel gek zijn om een Martin of gelijkwaardige gitaar te kopen?

Ken je die uitdrukking niet?

De verkoopprijs is wat de gek er voor betaald.

[Butcher]

Kijk daar vlieg je wat mij betreft al helemaal uit de bocht. We kunnen het eens worden over dat quality control nog wel eens een probleem kan zijn bij grote merken (Gibson o.a.) maar je gaat volledig voorbij aan 't feit grote namen een naam hoog te houden hebben, zij zetten de standaard. Geen enkel merk kan het zich permitteren om het niet nauw te nemen met kwaliteit.
Kunnen niet beroeps gitaristen in jou ogen niet serieus zijn? en waarom zie je voornamelijk pro's met merk producten op 't podium dan, het zijn juist de amateurs die met Richwood en aanverwante produkten het podium op gaan, op zich ook niet mis mee...Alleen jij slaat de plank imo volledig mis. 8-)

Het punt hier is dat er een naam hooggehouden moet worden, niet kwaliteit.
Ten tweede zijn pro's te serieus. Zij weten wèl wat goede kwaliteit is. Als Gibson of Taylor gitaren zou bouwen volgens de eisen van pro's, dan is hun winstmarge te klein, omdat er meer geld in detail en research gestoken moet worden. Op de laatste plaats: eén van de redenen dat grote namen met merk-producten op een podium staan heet endorsement. Zij krijgen die gitaren. Gratis. En een gegeven paard kijk je niet in de bek. Desalnittemin zijn endorsement gitaren net zo brak.

PS: Er zijn belachelijk veel meer amateurs dan pro's. Maw, de markt voor gitaren is dus groter onder amateurs. Gevolg: kwaliteit is op amateur niveau. De grote fabrikanten zijn er niet op uit om instrumenten van superieure kwaliteit te bouwen. Zij zijn uit op winst. Punt.

[Droffie]

Ik vind 't prima om ergens over te discusseren maar jij verkoopt hier je mening als absolute waarheid. Deze bijvoorbeeld:

Het punt hier is dat er een naam hooggehouden moet worden, niet kwaliteit.
bij grote renomeerde bouwers is kwaliteit verweven met de naam. Taylor, Martin, Gibson ed. kunnen zich niet de arrogantie veroorloven om achterover te leunen en de naam hun producten alleen te laten verkopen. Wat een onzin...Waarom denk je dat PRS zo veel marktsegment heeft gepakt van Gibson? omdat Gibson te arrogant werd en werd afgestraft, er zijn genoeg kapers op de kust die 't stokje graag overnemen.

Nog zo een:

Ten tweede zijn pro's te serieus. Zij weten wèl wat goede kwaliteit is. Als Gibson of Taylor gitaren zou bouwen volgens de eisen van pro's, dan is hun winstmarge te klein, omdat er meer geld in detail en research gestoken moet worden.
Pro's zijn serieuzer dan amateurs? onzin...pro zijn betekent niet automatisch beter te zijn dan amateurs. De zogenaamde pro heeft geen grotere eisen aan kwaliteit dan amateurs...hoe je hier ook bij komt is me een raadsel. Overigens worden voor de virtuoze gitaristen met grote endorsements de gitaren in de customshops gebouwd en geloof me, die zijn van onberispelijke kwaliteit.


Op de laatste plaats: eén van de redenen dat grote namen met merk-producten op een podium staan heet endorsement. Zij krijgen die gitaren. Gratis. En een gegeven paard kijk je niet in de bek. Desalnittemin zijn endorsement gitaren net zo brak.
Als je mijn eerder posts had gelezen had ik endorsements al aangestipt...Hoe weet je zo stellig dat endorsement producten zo brak zijn? Overigens heb ik een Gibson Supreme CL-50 akoestische gitaar...komt uit de customshop van Bozeman. Deze gitaar is verre van brak en kan je nagaan ik heb niet eens een endorsement contract, al zou ik die wel moeten krijgen natuurlijk.
Vraag ook eens of één van Picker's Taylors brak is. Je staat hier toch echt te blaffen in het verkeerde hondehok vrees ik...Toch lijk je wel een aardige kerel...;)


PS: Er zijn belachelijk veel meer amateurs dan pro's. Maw, de markt voor gitaren is dus groter onder amateurs. Gevolg: kwaliteit is op amateur niveau. De grote fabrikanten zijn er niet op uit om instrumenten van superieure kwaliteit te bouwen. Zij zijn uit op winst. Punt.
Uiteraard is een gitaarbouwer uit op winst, geloof 't of niet, ook kleine bouwers proberen winst te maken. Is geen raar verschijnsel in het bedrijfsleven.

[Droffie]

Ken je die uitdrukking niet?

De verkoopprijs is wat de gek er voor betaald.

Ja die ken ik en mijn vraag blijft overeind...wat deze uitdrukking betekent laat niets te raden over. Je moet wel gek zijn om bijvoorbeeld de verkoopprijs van een Martin te betalen...jij gebruikt de uitdrukking, niet ik...;)

[Pun]

Nee, de uitdrukking betekend gewoon dat wat het meeste is dat iemand er voor uit wil geven, de verkoopprijs is.

[Butcher]

Ik vind 't prima om ergens over te discusseren maar jij verkoopt hier je mening als absolute waarheid. Deze bijvoorbeeld:

bij grote renomeerde bouwers is kwaliteit verweven met de naam. Taylor, Martin, Gibson ed. kunnen zich niet de arrogantie veroorloven om achterover te leunen en de naam hun producten alleen te laten verkopen. Wat een onzin...Waarom denk je dat PRS zo veel marktsegment heeft gepakt van Gibson? omdat Gibson te arrogant werd en werd afgestraft, er zijn genoeg kapers op de kust die 't stokje graag overnemen.

Met andere woorden: Kwaliteit is minder belangrijk, en Gibson heeft idd problemen gehad (ze hebben ze trouwens weer). Point in case: Een reparatie-gast die ik gebruik heeft een tijdje garantie reparaties gedaan voor de Gibson Repairshop. Op een J-200 moest een kam vervangen worden. Dus Ed zet er een nieuwe kam op, perfect afgesteld etc etc. Hij stuurt terug de gitaar naar Gibson en een week later stond de gitaar weer bij Ed. De kam was niet "up to spec". De Gibson specs voor een kam zijn zoals je die ziet op een nieuwe gitaar in de winkel: Een onafgewerkt stuk plastic. De filosofie (volgens Todd Money, manager van de Gibson Repair Shop in Nashville, TN): "Mensen kopen een Gibson gebaseerd op hoe hij eruit ZIET, niet op speelbaarheid."

Nog zo een:

Pro's zijn serieuzer dan amateurs? onzin...pro zijn betekent niet automatisch beter te zijn dan amateurs. De zogenaamde pro heeft geen grotere eisen aan kwaliteit dan amateurs...hoe je hier ook bij komt is me een raadsel. Overigens worden voor de virtuoze gitaristen met grote endorsements de gitaren in de customshops gebouwd en geloof me, die zijn van onberispelijke kwaliteit.

Iedereen wil waarde voor z'n geld, pro's en amateurs. Desalniettemin ben ik van mening dat beroeps gitaristen wel degelijk een hogere kwaliteits standaard hebben, hoofdzakelijk omdat voor hen een gitaar een stuk gereedschap is waarop dagelijks de kost mee verdient wordt.
Verder bevestig je mijn punt: Virtuoze gitaristen met endorsements laten hun gitaren bouwen door een Custom Shop, op special order. Maw deze lui zijn de markt van de desbetreffende fabrikant dus niet, omdat de fabrikant er geen geld aan verdient, of althans weinig. Verder hebben we het hier trouwens over beroemde gitaristen, Slash, Zakk Wylde, Jimmy Page etc etc. Gitaristen die bijvoorbeeld in begeleidings bands van bekende artiesten spelen zijn vrijwel onbekend aan het grote publiek maar hebben net zo goed endorsements, wat in 9 van de 10 keer inhoud dat ze een "stock" instrument krijgen.

"Custom" houdt trouwens niet helemaal in dat je een gitaar naar jouw wensen kan krijgen. Point in case: Een vriend van me kreeg een Fender endorsement. Ze boden hem zelfs aan om de Custom Shop een gitaar naar zijn specs te laten bouwen. Okay... hij vroeg om een neck een platte fretboard. "Neen!!!" zei Fender. "Dat doen wij niet." Einde verhaal. Dus m'n maat heeft z'n endorsement laten gaan.

Sinds de topic over waarde vs. kwaliteit gaat: Dacht je dat bijv. Gibson verlies leed dankzij endorsements? Natuurlijk niet. De onkosten van endorsements worden ook doorverrekent in de kostprijs van gitaren die je in de winkel ziet.


Als je mijn eerder posts had gelezen had ik endorsements al aangestipt...Hoe weet je zo stellig dat endorsement producten zo brak zijn? Overigens heb ik een Gibson Supreme CL-50 akoestische gitaar...komt uit de customshop van Bozeman. Deze gitaar is verre van brak en kan je nagaan ik heb niet eens een endorsement contract, al zou ik die wel moeten krijgen natuurlijk.
Vraag ook eens of één van Picker's Taylors brak is. Je staat hier toch echt te blaffen in het verkeerde hondehok vrees ik...Toch lijk je wel een aardige kerel...;)

Zoals ik net al zei houd het leeuwendeel van endorsements niets meer in dan dat de gitarist een gratis gitaar krijgt die op de massa-productie lijn gebouwd wordt. Verder heb ik nooit beweerd dat Taylors of Gibsons per definitie brak zijn. Ik geef toe dat ik behoorlijk wat problemen met gitaren van beide fabrikanten heb gehad, waardoor ik van mening ben dat beide merken te hoog geprijst zijn.


Uiteraard is een gitaarbouwer uit op winst, geloof 't of niet, ook kleine bouwers proberen winst te maken. Is geen raar verschijnsel in het bedrijfsleven.

Misschien moeten we eens een keer een biertje doen, dan hebben we het er nog eens over :)

[Picker]

Als Gibson of Taylor gitaren zou bouwen volgens de eisen van pro's, dan is hun winstmarge te klein, omdat er meer geld in detail en research gestoken moet worden. Op de laatste plaats: eén van de redenen dat grote namen met merk-producten op een podium staan heet endorsement. Zij krijgen die gitaren. Gratis. En een gegeven paard kijk je niet in de bek.

Ho! Taylor geeft géén gratis gitaren weg aan zijn endorsers! Ik heb iedere Taylor die ik ooit gehad heb zelf betaald, en hetzelfde geldt voor alle Taylor endorsers. Alleen Doyle Dykes heeft wel eens een Taylor cadeau gehad, maar dat was gewoon een persoonlijk cadeau van Bob Taylor, en niet in het kader van een endorsement. Alle gitaristen die Taylor spelen, hebben hun gita(a)r(en) zelf moeten betalen. Expliciete policy van Taylor!

[Liefhebber]

Wat zijn dat eigenlijk die endorsers? Zijn het bijvoorbeeld idealisten of zijn het mensen die speciale privileges krijgen? Bijvoorbeeld wel een klasse gitaar voor het geld dat zij betalen?

[Flint Stone]

Ho! Taylor geeft géén gratis gitaren weg aan zijn endorsers! Ik heb iedere Taylor die ik ooit gehad heb zelf betaald, en hetzelfde geldt voor alle Taylor endorsers. .......Alle gitaristen die Taylor spelen, hebben hun gita(a)r(en) zelf moeten betalen. Expliciete policy van Taylor!

Ja, dank je de koekoek. En dan moet je zeker nog betalen ook om endorser te mogen zijn ??????????

[Picker]

Ja, dank je de koekoek. En dan moet je zeker nog betalen ook om endorser te mogen zijn ??????????Nee natuurlijk niet. Er zijn verschillende levels van endorsement. Als jij werkt voor Taylor krijg je betaald, net als iedereen die werkt. Maar het is expliciete policy dat van Taylor er géén gitaren worden uitgedeeld aan beroemde gitaristen, of wie dan ook, ter promotie van de Taylor naam.

[Picker]

Wat zijn dat eigenlijk die endorsers? Zijn het bijvoorbeeld idealisten of zijn het mensen die speciale privileges krijgen? Bijvoorbeeld wel een klasse gitaar voor het geld dat zij betalen?Ik ken alleen maar Taylor endorsers, en dat zijn allemaal echte Taylor fanaten. Ook als ze er niets voor zouden krijgen zouden ze denk ik nog steeds Taylor promoten. Onverbeterlijk die mannen... ;-)

Taylor's policiy is dus eigenlijk heel slim. Door juist géén endorsers te ronselen en grats gitaren te geven, zijn alle endorsers genuine Taylor fanaten en dat werkt op den duur natuurlijk veel beter.

[Liefhebber]

Als ik het goed begrijp is een endorser van Taylor dus iemand die uit volle overtuiging een gitaar van dit merk koopt en dan al of niet voor het uitdragen van zijn enthousiasme een materiele beloning krijgt van Bob Taylor.
Haha!
In die visie ben ik dus een endorser van bijv. ColeClark, Hirade(Takamine), Furch, Amalio Burguet, Prudencio Saez, Paragon guitars, De Gier, Desmet?
Als je het engelse woord letterlijk neemt klopt dat wel: iemand die aanbeveelt!
Maar jongens we gaan wel erg op sub-onderwerpen in inmiddels!
De hoofdvraag blijft :krijg ik bij die grote Noord Amerikanen voor mijn investering van 2000/3000 Euro en meer een gitaar die dat voor het gevoel qua klank, bouw, gebruikte materialen ,etc. dat bedrag waard is en dat in vergelijking met goedkopere bouwers en handbouwers. Ik heb het dus juist niet over imago!! Natuurlijk zijn er allerlei verklaringen voor die hoge prijzen maar daar gaat het niet om.

[Picker]

Als ik het goed begrijp is een endorser van Taylor dus iemand die uit volle overtuiging een gitaar van dit merk koopt en dan al of niet voor het uitdragen van zijn enthousiasme een materiele beloning krijgt van Bob Taylor.
Nee natuurlijk niet. Je maakt bepaalde afspraken, en je kunt verschillende rollen vervullen, zoals formeel vertegenwoordiger in een bepaald gebied (zoals Smith en Buckley in de UK), of bijvoorbeeld clinics doen voor Taylor, of demo's op congressen en trade shows, enzovoort. Bovendien word je niet geacht op andere gitaren te spelen, althans niet publiekelijk. Die afspraken staan zwart-op-wit, en de compensatie ook. Taylor endorser word je niet zomaar.

Maar het is wel waar dat alle Taylor endorsers voor de volle honderd procent achter de gitaren staan ja, en niet alleen in letterlijke zin (als ze spelen). Je mag als Taylor endorser er ieder moment uitstappen.

[Picker]

Maar jongens we gaan wel erg op sub-onderwerpen in inmiddels! De hoofdvraag blijft: krijg ik bij die grote Noord Amerikanen voor mijn investering van 2000/3000 Euro en meer een gitaar die dat voor het gevoel qua klank, bouw, gebruikte materialen ,etc. dat bedrag waard is en dat in vergelijking met goedkopere bouwers en handbouwers.
Ik moet zeggen (en deze opmerking zal wel weer diverse mensen op de kast jagen) dat ik de visie van 'handbouwers' als heilige graal in de gitaarbouw in de loop der jaren steeds meer in twijfel ben gaan trekken. Ik wil niet zeggen dat er geen hartstikke goede handbouwers zijn en dat ik geen hartstikke goede handbouw gitaren heb bespeeld, maar goede conceptuele argumenten waarom een 'handgebouwde' gitaar beter is heb ik eigenlijk nooit gekregen. Met name het gebruik van CNC machines in de gitaarbouw is wat mij betreft een dramatisch voordeel.

[Flint Stone]

Nou mij heb je niet op de kast hoor. Helemaal met je eens.

[Liefhebber]

Ik ben het geheel met je eens dat het gebruik van die CNC machines een groot voordeel van nauwkeurigheid op levert(kijk maar eens wat ColeClark hiermee doet in de bewerking van zijn 6 mm klankborden). Ook niet Noord Amerikanen gebruiken deze machines al lang en zijn vaak veel goedkoper!
Handbouwers kunnen veel tijd besteden aan het bouwen van een enkele gitaar. Dat wil zeggen dat zij met handmatige precisie werken. Overigens is mijn ervaring dat zij ook vaak kanalen hebben om onderdelen met zeer kleine afwijkingstolerantie te laten vervaardigen. Ze zijn vaak zeer innovatief bezig, tenminste degenen waar ik bij in de keuken heb gekeken.

[Butcher]

Om mijn gitaarbouwer effe aan te halen:

"I spoke with a friend the other day and he mentioned the marvels of computer aided guitar repair and building.

I prefer my food and music handmade.

CAD cannot put the feel into an instrument. CAD creates no beauty, just redundancy. CAD doesn't know you or me. How do you measure love?

Every musical instrument has a life of its own.

In the hands of a player who appreciates quality, the instrument can be a tool to
create beauty.

Using broad sweeping strokes like a paint brush or minute shavings as with a chisel or plane, a guitarist can make his soul visible and audible to the universe.I treat every instrument with this in mind."

[Liefhebber]

Mooie en ware woorden Butcher!

[Buzz]

Mooie en ware woorden Butcher!

Onzin!! Niet waar!

Net zo subjectief als de "feel" die je door handbouw in je gitaar zou kunnen stoppen.
Pure romantiek dus. Niets op tegen hoor, maar het blijft flauwekul.

[Picker]

Om mijn gitaarbouwer effe aan te halen:

"I spoke with a friend the other day and he mentioned the marvels of computer aided guitar repair and building.

I prefer my food and music handmade.

CAD cannot put the feel into an instrument. CAD creates no beauty, just redundancy. CAD doesn't know you or me. How do you measure love?

Every musical instrument has a life of its own.

In the hands of a player who appreciates quality, the instrument can be a tool to
create beauty.

Using broad sweeping strokes like a paint brush or minute shavings as with a chisel or plane, a guitarist can make his soul visible and audible to the universe.I treat every instrument with this in mind."Ik begrijp natuurlijk best wel wat hij bedoelt, en ik ken dat gevoel ook wel (ik bouw zelf ook wel eens gitaren), maar als ik heel eerlijk ben tegen mezelf, is het géén goed conceptueel argument. Het is psychologie, het zit tussen de oren. Niet dat daar wat mis mee is, maar gitaren bouwen is nu eenmaal geen magie, maar 'gewone' engineering.

Overigens, over innovatie gesproken: als er één iemand innovatief is in de gitaarbouw, is het Bob Taylor wel. NT-neck, Expression System, laser groove, T5...

Het voordeel van een grote productie bij 'innovatie' is bovendien dat je dergelijke nieuwe concepten eerst eens op je gemak kunt evalueren met een 'klein' aantal gitaren ('slechts' duizend of zo), modificeren, verbeteren, opnieuw evalueren, nog eens een beetje wijzigen, en dan pas in productie brengen.

De meeste handbouwers halen in hun hele leven de duizend gitaren nog niet. Dat maakt het veel moeilijker om bepaalde innovaties daadwerkelijk op hun waarde te schatten. Je mist gewoon de statistiek (en de snelheid).

[LaurentB]

Ik begrijp natuurlijk best wel wat hij bedoelt, en ik ken dat gevoel ook wel (ik bouw zelf ook wel eens gitaren),

(...)


Even een off-topic vraagje: hoe moeilijk is dat, een akoestische gitaar bouwen die een beetje aardig klinkt? Lukt dat aanvankelijk helemaal niet, of enigszins, of heel aardig?

Ik wil er nl. wel eens een cursus in gaan volgen.

[Liefhebber]

Wel een zijsprongetje maar ik begrijp de behoefte! Mits goed begeleid dan gaat het lukken om een heel aardig klinkend gitaartje te bouwen!! Kijk bijvoorbeeld op de site van Jan Zonjee: janzonjeegitaren.nl. Als je echt enthousiast wordt dan kun je Luthier worden! In Belgie zijn 2 beroepsopleidingen waarvan de opleiding aan de ILSA(Internationale Lutherie School Antwerpen) veel aanzien heeft in Europa. Kijk op internet onder www.ilsa.nu
Toekomstig handbouwer?

[LaurentB]

Wel een zijsprongetje maar ik begrijp de behoefte! Mits goed begeleid dan gaat het lukken om een heel aardig klinkend gitaartje te bouwen!! Kijk bijvoorbeeld op de site van Jan Zonjee: janzonjeegitaren.nl. Als je echt enthousiast wordt dan kun je Luthier worden! In Belgie zijn 2 beroepsopleidingen waarvan de opleiding aan de ILSA(Internationale Lutherie School Antwerpen) veel aanzien heeft in Europa. Kijk op internet onder www.ilsa.nu
Toekomstig handbouwer?

Aha, bedankt! Ik wil in elk geval eens zo'n cursus gaan doen, als ik het geld heb. Maar ik wilde wel even weten of je dan ook een acceptabel instrument hebt, daarna.

Weer on topic: ik was net bij Feedback Eindhoven, en daar hing een Baby Taylor voor 315 euro. Er kwam een werkelijk verbazingwekkende hoeveelheid geluid uit dit minigitaartje, klonk echt heel goed. En dat voor maar 315 euro; daar levert Taylor dus in elk geval wel veel waar voor weinig geld.

Daarna nog even een Gibson Les Paul in mijn handen gehad (niet akoestisch, wel duur-Noord-Amerikaans). Het zal best een goede gitaar geweest zijn, maar dat ze voor 2750 euro dat ding nou niet even zo kunnen afstellen dat de lage snaren niet op het twaalfde fretje doodlopen kan er bij mij niet in.

[Liefhebber]

Dat is nou grappig!. Ik las recent een interview met David Gilmore(Pink Floyd) . Die was ook een adept van die baby Taylors. Hij gebruikte ze overal om ideeen uit te werken en nam ze mee als handbagage in het vliegtuig! Volgens mij krijg je hier dus wel waar voor je geld!

[Picker]

Even een off-topic vraagje: hoe moeilijk is dat, een akoestische gitaar bouwen die een beetje aardig klinkt? Lukt dat aanvankelijk helemaal niet, of enigszins, of heel aardig?

Ik wil er nl. wel eens een cursus in gaan volgen.Ik denk dat het belangrijk is dat je 'handig' bent, een beetje een Hubo-type zal ik maar zeggen. En geduldig. Ik heb mijn hele leven al gezaagd, getimmerd en geknutseld. Dan is het een zeer dankbaar werk. Mijn eerste gitaar was (is) steengoed. 't is geen Taylor, en er zitten diverse 'foutjes' in (de lak is bijvoorbeeld echt knudde, dat lukte me toen nog niet), maar qua bespeelbaarheid en klank kan hij het opnemen tegen bijna alle steelstrings tot aan de €2000 of zo.

Doen dus die cursus, 't is echt zeer dankbaar werk en waanzinnig leuk om te doen. Bijkomend voordeel is dat je echt heel veel over gitaren leert. Niet door het napraten van anderen, maar door echte in-depth en hands-on ervaring. (Mijn Nederlands is weer fluent vanavond ;)).

[SBloke]

Met een goed boek, veel geduld, logische redenatie en natuurlijk basiskennis in gereedschap kom je volgens mij een heel eind.

[Picker]

Met een goed boek, veel geduld, logische redenatie en natuurlijk basiskennis in gereedschap kom je volgens mij een heel eind.Ja, maar dan moet het wel een boek over gitaarbouw zijn... http://www.eltjohaselhoff.com/forum/images/smiles/icon_tongue.gif (http://javascript%3cb%3e%3c/b%3E:emoticon(':tongue:'))

[Droffie]

Misschien moeten we eens een keer een biertje doen, dan hebben we het er nog eens over :)

En dit is je reactie op mijn post, (makes mental note) :confused:

[LaurentB]

Ik denk dat het belangrijk is dat je 'handig' bent, een beetje een Hubo-type zal ik maar zeggen. En geduldig. Ik heb mijn hele leven al gezaagd, getimmerd en geknutseld. Dan is het een zeer dankbaar werk. Mijn eerste gitaar was (is) steengoed. 't is geen Taylor, en er zitten diverse 'foutjes' in (de lak is bijvoorbeeld echt knudde, dat lukte me toen nog niet), maar qua bespeelbaarheid en klank kan hij het opnemen tegen bijna alle steelstrings tot aan de €2000 of zo.

Doen dus die cursus, 't is echt zeer dankbaar werk en waanzinnig leuk om te doen. Bijkomend voordeel is dat je echt heel veel over gitaren leert. Niet door het napraten van anderen, maar door echte in-depth en hands-on ervaring. (Mijn Nederlands is weer fluent vanavond ;)).

Aha, dan ga ik het zeker doen zodra ik de gelegenheid heb! Ik sleutel ook aan mijn auto, dus superonhandig ben ik in elk geval niet. Het lijkt me inderdaad heel leuk en interessant. Bedankt voor de informatie.

[Butcher]

En dit is je reactie op mijn post, (makes mental note) :confused:

Nee, dit was mijn reactie:

Ik vind 't prima om ergens over te discusseren maar jij verkoopt hier je mening als absolute waarheid. Deze bijvoorbeeld:

bij grote renomeerde bouwers is kwaliteit verweven met de naam. Taylor, Martin, Gibson ed. kunnen zich niet de arrogantie veroorloven om achterover te leunen en de naam hun producten alleen te laten verkopen. Wat een onzin...Waarom denk je dat PRS zo veel marktsegment heeft gepakt van Gibson? omdat Gibson te arrogant werd en werd afgestraft, er zijn genoeg kapers op de kust die 't stokje graag overnemen.

Met andere woorden: Kwaliteit is minder belangrijk, en Gibson heeft idd problemen gehad (ze hebben ze trouwens weer). Point in case: Een reparatie-gast die ik gebruik heeft een tijdje garantie reparaties gedaan voor de Gibson Repairshop. Op een J-200 moest een kam vervangen worden. Dus Ed zet er een nieuwe kam op, perfect afgesteld etc etc. Hij stuurt terug de gitaar naar Gibson en een week later stond de gitaar weer bij Ed. De kam was niet "up to spec". De Gibson specs voor een kam zijn zoals je die ziet op een nieuwe gitaar in de winkel: Een onafgewerkt stuk plastic. De filosofie (volgens Todd Money, manager van de Gibson Repair Shop in Nashville, TN): "Mensen kopen een Gibson gebaseerd op hoe hij eruit ZIET, niet op speelbaarheid."

Nog zo een:

Pro's zijn serieuzer dan amateurs? onzin...pro zijn betekent niet automatisch beter te zijn dan amateurs. De zogenaamde pro heeft geen grotere eisen aan kwaliteit dan amateurs...hoe je hier ook bij komt is me een raadsel. Overigens worden voor de virtuoze gitaristen met grote endorsements de gitaren in de customshops gebouwd en geloof me, die zijn van onberispelijke kwaliteit.

Iedereen wil waarde voor z'n geld, pro's en amateurs. Desalniettemin ben ik van mening dat beroeps gitaristen wel degelijk een hogere kwaliteits standaard hebben, hoofdzakelijk omdat voor hen een gitaar een stuk gereedschap is waarop dagelijks de kost mee verdient wordt.
Verder bevestig je mijn punt: Virtuoze gitaristen met endorsements laten hun gitaren bouwen door een Custom Shop, op special order. Maw deze lui zijn de markt van de desbetreffende fabrikant dus niet, omdat de fabrikant er geen geld aan verdient, of althans weinig. Verder hebben we het hier trouwens over beroemde gitaristen, Slash, Zakk Wylde, Jimmy Page etc etc. Gitaristen die bijvoorbeeld in begeleidings bands van bekende artiesten spelen zijn vrijwel onbekend aan het grote publiek maar hebben net zo goed endorsements, wat in 9 van de 10 keer inhoud dat ze een "stock" instrument krijgen.

"Custom" houdt trouwens niet helemaal in dat je een gitaar naar jouw wensen kan krijgen. Point in case: Een vriend van me kreeg een Fender endorsement. Ze boden hem zelfs aan om de Custom Shop een gitaar naar zijn specs te laten bouwen. Okay... hij vroeg om een neck een platte fretboard. "Neen!!!" zei Fender. "Dat doen wij niet." Einde verhaal. Dus m'n maat heeft z'n endorsement laten gaan.

Sinds de topic over waarde vs. kwaliteit gaat: Dacht je dat bijv. Gibson verlies leed dankzij endorsements? Natuurlijk niet. De onkosten van endorsements worden ook doorverrekent in de kostprijs van gitaren die je in de winkel ziet.


Als je mijn eerder posts had gelezen had ik endorsements al aangestipt...Hoe weet je zo stellig dat endorsement producten zo brak zijn? Overigens heb ik een Gibson Supreme CL-50 akoestische gitaar...komt uit de customshop van Bozeman. Deze gitaar is verre van brak en kan je nagaan ik heb niet eens een endorsement contract, al zou ik die wel moeten krijgen natuurlijk.
Vraag ook eens of één van Picker's Taylors brak is. Je staat hier toch echt te blaffen in het verkeerde hondehok vrees ik...Toch lijk je wel een aardige kerel...

Zoals ik net al zei houd het leeuwendeel van endorsements niets meer in dan dat de gitarist een gratis gitaar krijgt die op de massa-productie lijn gebouwd wordt. Verder heb ik nooit beweerd dat Taylors of Gibsons per definitie brak zijn. Ik geef toe dat ik behoorlijk wat problemen met gitaren van beide fabrikanten heb gehad, waardoor ik van mening ben dat beide merken te hoog geprijst zijn, wat uiteindelijk toch de topic was. Verder wilde ik aangeven wat er allemaal in de kostprijg van een gitaar zit.

Verder, mbt endorsements, je hoeft niet noodzakelijk een endorsement van bijv Taylor te hebben om een gratis gitaar te krijgen. Een endorsement van een dealer voldoet. Op de tweede plaats, dat een fabrikant een "strict policy" heeft om geen gratis gitaren weg te geven betekent niet dat dat niet gebeurt. Verder zijn er verschillende endorsement levels, dus je kunt een deal krijgen die inhoudt dat je een instrument op factory-cost kunt krijgen.

[Liefhebber]

Er wordt heel veel gekeken naar deze topic!
Zijn er ook Nederlandse of Belgische handbouwers die mee kijken en een mening willen geven over dit onderwerp?

[Liefhebber]

Er wordt heel veel gekeken naar deze topic!
Zijn er ook Nederlandse of Belgische handbouwers die mee kijken en een mening willen geven over dit onderwerp?

Zelfde vraag aan gitaarwinkeliers(ken je klanten!)

[Liefhebber]

Zelfde vraag aan gitaarwinkeliers(ken je klanten!)

Zelfde vraag aan importeurs!

[JanB]

Ho! Taylor geeft géén gratis gitaren weg aan zijn endorsers! Ik heb iedere Taylor die ik ooit gehad heb zelf betaald, en hetzelfde geldt voor alle Taylor endorsers. Alleen Doyle Dykes heeft wel eens een Taylor cadeau gehad, maar dat was gewoon een persoonlijk cadeau van Bob Taylor, en niet in het kader van een endorsement. Alle gitaristen die Taylor spelen, hebben hun gita(a)r(en) zelf moeten betalen. Expliciete policy van Taylor!

Vreemd verhaal. Toen Steven King (http://www.kingofguitar.com) nog Taylor endorser/clinician was, kreeg hij wel gratis gitaren hoor, en geld voor workshops. Toen dat stopte ging hij een ander merk zoeken wat hem wilde sponseren, en daar speelt hij nu op.

En dat een gitaar alleen maar een piece of engineering is, of woorden van die strekking vind ik echt onzin. Het zijn de woorden van een beta man. In mijn beleving is een gitaar een kunstwerk. Dat is dus ook meteen het probleem van gitaren uit een fabriek. dat zijn geen kunstwerken, maar productie eenheden. En uiteraard speelt de psychologie daarbij een rol, alsof het leven zich laat uitrekenen...

Jan

[LaurentB]

(...)

En dat een gitaar alleen maar een piece of engineering is, of woorden van die strekking vind ik echt onzin. Het zijn de woorden van een beta man.

Ja, en? Alsof dat een diskwalificatie inhoudt.



In mijn beleving is een gitaar een kunstwerk. Dat is dus ook meteen het probleem van gitaren uit een fabriek. dat zijn geen kunstwerken, maar productie eenheden. En uiteraard speelt de psychologie daarbij een rol, alsof het leven zich laat uitrekenen...


Het leven niet, maar veel technische producten wel. En alhoewel er zeker kunstzinnige aspecten aan een gitaar zitten (de vormgeving bijvoorbeeld) is het wel degelijk ook een stuk techniek. En daar valt aan te rekenen. Hoe vervelend en irrtant dat ook mag zijn voor alfamannen.

[Picker]

Vreemd verhaal. Toen Steven King (http://www.kingofguitar.com (http://www.kingofguitar.com/)) nog Taylor endorser/clinician was, kreeg hij wel gratis gitaren hoor
Heeft hij je dat verteld? Ik heb mijn verhaal direct van Bob Taylor. Maar als je me niet gelooft kun je ook even op de Taylor website kijken:

http://www.taylorguitars.com/artists/awp/recording.html

http://www.taylorguitars.com/artists/awp/pix/title_recording.gif
Performers who play Taylor guitars are not paid to endorse our instruments, nor do we give free guitars to high-profile entertainers to gain "exposure." Like any customers, recording artists purchase Taylors for all the right reasons — because they meet or surpass the most discriminating musical requirements; inspire them to achieve the highest standards in playing, writing, and performing; and excite the senses with their aesthetic beauty. Considering the multitude of exceptional acoustic guitars currently available, it is gratifying that many of the world's top recording artists (and "civilians") choose Taylor.


En dat een gitaar alleen maar een piece of engineering is, of woorden van die strekking vind ik echt onzin.Wat is het dan wel? Psychokinese? Tovenarij? Magie? Toeval?

[Liefhebber]

De liefde voor de gitaar verenigt alfa- en beta mannetjes/vrouwtjes(?) en alles wat daar tussen zit! Allemaal op een of andere manier geinteresseerd.
In ieder geval geinteresseerd in de klank van een gitaar. Dat houdt je bezig.
Muziek maken is 'de aller individueelste expressie van de aller individueelste emotie' heeft een filosoof eens gezegd. Ik denk dat daar een hoop waarheid in zit.
Hoe begin je als gitarist? Op een of andere manier krijg je op een bepaald moment een gitaar in handen en je denkt hier wil ik iets mee!
Je raakt steeds meer geinteresseerd in de klank en gaat kijken wat er allemaal mogelijk is. Je gaat om je heen kijken, je luistert en kijkt naar andere gitaristen. Hoe krijgen zij die sound? Welk merk en type instrument gebruiken ze? Kortom er gaat een hele wereld open! Jouw techniek gaat natuurlijk ook vooruit(al of niet met lessen van anderen). Je ontwikkelt mogelijk een voorkeur voor een bepaalde stijl! Sommigen onder ons maken van gitaar spelen of gitaarbouwen zelfs hun beroep of dromen hiervan! De meeste zullen gewoon als een hobbyist doorgaan. Sommigen op een heel hoog niveau!
Er komen altijd momenten dat je denkt: ik moet eigenlijk een andere gitaar hebben! Je gaat wikken en wegen. Vaak is wat je wilt hebben duurder dan wat je al bezit. Jaja je wordt steeds kritischer want je bent al bezig een expert te worden! En als je echt doorgaat dan wil je op een bepaald moment een topgitaar. Maar wat is een topgitaar? Is dat een dure gitaar van een gerenomeerd merk(daar kun je immers mee voor de dag komen, bekende artiesten spelen erop en hij behoudt zijn waarde) of is dat mogelijk een gitaar van een handbouwer die je ongeveer voor hetzelfde bedrag kunt kopen.
Wat is wijsheid? Grote en kleine bekende merken bouwen fabrieksmatig en in kleine mate ook handmatig hele goede topgitaren. De vraag is echter of jij bij aankoop ook zo'n gitaar in handen krijgt. Ga je echter naar een goede handbouwer(moet je natuurlijk wel kennen) dan heb jij in hoge mate inbreng in de bouw van jouw topgitaar(tenminste als je dat wilt, je kunt ook vertrouwen op zijn eigen visie). Bovendien heb je dan een gitaar die een persoonlijk karakter heeft en geen massaprodukt is. Met hem kun je praten over de klank!
Vaak wordt gezegd dat de grote merken door hun automatisering een hoge standaard hebben bereikt. Dat is natuurlijk zo! Maar als het om het laatste stukje gaat dan is het een ander verhaal!
Tenslotte: ik ben een beta-mannetje maar kijk wel goed om me heen!(tenminste dat denk ik)

[Butcher]

Het punt is dit:

Je kunt een stuk hout precies, op de macrometer, uitzagen met behulp van een computer. Then what?
-Een computer kan niet uitrekenen of deze plank goed klinkt.
-Een computer kan niet uitrekenen hoe de frequenties van een trillende snaar zich door het hout heen werken.
-Een computer kan niet uitrekenen wat de dichtheid van het hout is.
-Een computer kan niet uitrekenen hoe de neck gaat reageren op snaarspanning, luchtvochtigheid, luchtdruk en zwaartekracht.
Sure... een computer kan al deze dingen meten, maar het is net zoals muziek theorie: It's after the fact.

Spiritualiteit ten zeide, hout is een levend iets. Well... WAS een levend iets. We noemde het toen nog "boom". Zelfs nadat de boom was omgezagen en in planken was gezagen behield het hout al de kenmerken van een levend iets, behalve dat het groeit. How in the fuck kun je hier abstracte wiskunde en natuurkunde gebruiken??

[Buzz]

Ben jij Zuid-Afrikaan of is je buurman Ronnie Tober?

[guiman]

Een interessante discussie. Buthcer vindt de gitaren van Taylor en Martin overprijsd, geldt dat ook voor Martin? Geldt het in feite niet voor alle gitaren? Het vervelende bij akoestische gitaren is dat je niet kunt rommelen met zaken zoals bedrading en elementen en potmeters, je kunt hooguit wat schaven aan de kam en de frets en allerlei soorten snaren proberen. Dat geeft nog het meeste resultaat. Maar meer dan bij solid bodies geldt dat het eindprodukt goed moet zijn.
Je hebt maar een kompas: je gezonde verstand en je oren.

[LaurentB]

Het punt is dit:

Je kunt een stuk hout precies, op de macrometer, uitzagen met behulp van een computer. Then what?
-Een computer kan niet uitrekenen of deze plank goed klinkt.
-Een computer kan niet uitrekenen hoe de frequenties van een trillende snaar zich door het hout heen werken.
-Een computer kan niet uitrekenen wat de dichtheid van het hout is.
-Een computer kan niet uitrekenen hoe de neck gaat reageren op snaarspanning, luchtvochtigheid, luchtdruk en zwaartekracht.
Sure... een computer kan al deze dingen meten, maar het is net zoals muziek theorie: It's after the fact.

Eh, dat kan allemaal wél, tot op zekere hoogte. Er bestaan al tientallen jaren rekenmodellen en -methoden om dat soort constructies numeriek te benaderen (de Eindige Elementenmethode genaamd), waardoor je op zijn minst een benadering van het mechanisch gedrag van een constructie kunt simuleren.

Een leuk voorbeeld: Ik had ooit werktuigbouwkundig ingenieur moeten worden, en tijdens die studie aan de TU Eindhoven in de jaren tachtig, heeft men daar via computermodellen een luidklok weten te maken met een grote terts als boventoon. Tot dan toe was dat nauwelijks of niet gelukt via het ouderwetse vakmanschap. Een traditionele luidklok heeft nl. een kleine terts als boventoon, let maar eens op.
Maar met de computers en modellen die in die tijd ter beschikking waren gekomen was het mogelijk het trillingsgedrag van een klok zodanig te ontwerpen dat dit wel gelukt is.
Een paar jaar later zat ik op een terrasje in Haaksbergen, en hoorde een klok luiden. Met een grote terts! Die kwam dus van de klokkengieterij uit Asten, wist ik, waarvoor die klokken ontworpen waren.

[JanB]

Heeft hij je dat verteld? Ik heb mijn verhaal direct van Bob Taylor. Maar als je me niet gelooft kun je ook even op de Taylor website kijken:


Ik weet dat Bob dat vertelt en schrijft. Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral wat marketing taal is. Steven King was destijds Taylor clinician, misschien maakt dat nog iets uit. Gegoochel met woorden.
Ik vind het trouwens ook niet vreemd om bepaalde muzikanten van gitaren of andere zaken te voorzien als ze er opspelen. M.i. geen discussie waard.
Van Sacksioni ken ik ook zo'n verhaal over de Gibson Chet Atkins die hij een aantal jaren veel gebruikte en waarmee hij zelfs op de hoes van een LP stond. Ik denk ook niet dat Tommy Emmanuel zijn Maton gitaren betaald. Maton spint er garen bij dat Tommy erop speelt. Op zijn site maakt Tommy ook nog reclame voor Laboga kabels etc. etc.
Volgens mij is dergelijke sponsering de normaalste zaak van de wereld in de muziekindustrie.



Wat is het dan wel? Psychokinese? Tovenarij? Magie? Toeval?

Kunst.

Natuurlijk kun je met technische/wetenschappelijke technieken een bepaald proces optimaliseren. Maar het voelt domweg anders. Gevoel is individueel, persoonlijk, volledig subjectief en voor de één veel belangrijker dan voor de ander.

Begrijp me goed ik wil zeker niet Taylor onderuit halen, want ik denk dat Bob een prachtig bedrijf heeft, en mooie gitaren maakt van goede kwaliteit. Marketing technisch doet hij een aantal zaken ook heel goed. Dat alles samen maakt dat hij een grote groep mensen kan interesseren en enthousiasmeren voor de acoustische gitaar. En dat juich ik alleen maar toe.

Deze hele discussie is volgens mij begonnen om prijzen. Dat is altijd lastig. Wat voor de één een kapitaal is, is voor de ander een koopje. Koop gewoon wat je je kan veroorloven. Als je iets graag wilt wat je niet kan betalen, sparen. Waardeer je het des te meer.

Of wacht tot je "groot" bent en het geld misschien wel hebt. Sommmige gitaarbouwers noemen zulke mensen "dentists", heb ik wel eens gelezen. Gitaar hobbyisten die op latere leeftijd het geld hebben om een dure gitaar te kopen. Veel bouwers leven daarvan. ;-)

Jan

[Picker]

Een computer kan niet uitrekenen of deze plank goed klinkt.
-Een computer kan niet uitrekenen hoe de frequenties van een trillende snaar zich door het hout heen werken.
-Een computer kan niet uitrekenen wat de dichtheid van het hout is.
-Een computer kan niet uitrekenen hoe de neck gaat reageren op snaarspanning, luchtvochtigheid, luchtdruk en zwaartekracht.
Sure... een computer kan al deze dingen meten, maar het is net zoals muziek theorie: It's after the fact.

Zoals LaurentB al terecht opmerkte: een computer kan dat al heel aardig uitrekenen. Ze kunnen tegenwoordig ook uitrekenen hoe een auto precies over de kop slaat als hij met 160 km/h over een baksteen rijdt, hoe hij dan precies terecht komt, hoever het dak dan precies indeukt, hoe de bestuurder door de auto wordt geslingerd, hoever het stuurwiel in de borstkas van de bestuurder wordt gedrukt, en hoeveel beschadiging daardoor optreedt van de inwendige organen. Inderdaad via eindige elementen berekeningen. Het geluid van een gitaar kan ook al redelijk 'uitgerekend' worden. Het enige fundamentele probleem is dat de materiaaleigenschappen van hout niet goed onder controle zijn omdat hout erg inhomogeen is.

Ovaition was in de zestiger jaren al aan het rekenen voor hun ontwerp - en met succes!

Het is ook niet "after the fact" - de idee is juist dat je van te voren uitrekenent wat het effect is van een bepaalde wijziging in je ontwerp, en dan naderhand controleert in hoeverre het klopt. Indien nodig, pas je je model aan. Numerieke simulatie is een iteratief proces, niet "after the fact".

[Picker]

Kunst.Het bouwen van een gitaar KUNST? Dat moet je me toch eens uitleggen dan, want daar begrijp ik helemaal niets van. Een schilderij = kunst, OK. Gitaarmuziek = kunst, prima. Maar een gitaar = kunst? Me dunkt dat zowel een gitaarbouwer als een gitaarfabriek zich aan zeer strenge regels moeten houden willen ze een fatsoenlijk product neerzetten. Er is maar heel weinig vrijheid. En de vrijheid die ze hebben zullen ze waarschijnlijk invullen aan de hand van ervaring. Ik zie daar weinig kunstzinnigs aan.

[Tho]

Het bouwen van een gitaar KUNST? Dat moet je me toch eens uitleggen dan, want daar begrijp ik helemaal niets van. Een schilderij = kunst, OK. Gitaarmuziek = kunst, prima. Maar een gitaar = kunst? Me dunkt dat zowel een gitaarbouwer als een gitaarfabriek zich aan zeer strenge regels moeten houden willen ze een fatsoenlijk product neerzetten. Er is maar heel weinig vrijheid. En de vrijheid die ze hebben zullen ze waarschijnlijk invullen aan de hand van ervaring. Ik zie daar weinig kunstzinnigs aan.

Het bouwen van de gitaar vind ik kunst, en de gitaar zelf vind ik ook kunstig. maar uit eindelijk is, en blijft het wel een instrument. Een tool om je kunst te maken.

[greencharlie]

'de aller individueelste expressie van de aller individueelste emotie' :
dit is een romantische definitie van kunst, niet beperkt tot muziekmaken, en bv niet van toepassing op rennaissance of classisime of barok (toen maakten ze ook muziek toch?).

Ivm gitaarbouw vind ik dat Picker het toch wel aan het rechte eind heeft, a piece of engineering, en niet de romantiek van 'gevoel' in een instrument steken.

[Tho]

'de aller individueelste expressie van de aller individueelste emotie' :
dit is een romantische definitie van kunst, niet beperkt tot muziekmaken, en bv niet van toepassing op rennaissance of classisime of barok (toen maakten ze ook muziek toch?).

Ivm gitaarbouw vind ik dat Picker het toch wel aan het rechte eind heeft, a piece of engineering, en niet de romantiek van 'gevoel' in een instrument steken.

Nee natuurlijk! Maar door mijn liefde en fascinatie voor de gitaar vind ik het kunstig. :)

[greencharlie]

"Ik denk ook niet dat Tommy Emmanuel zijn Maton gitaren betaald. Maton spint er garen bij dat Tommy erop speelt" : heb je al eens gezien hoe afgeleefd Tommy zijn gitaren zijn?

[kornelius]

Voor een goed schilderij heb je ook de nodige technieken, materiaalkennis en vakbekwaamheid nodig.

Een gitaar moet er naast goed uitzien natuurlijk ook goed klinken, spelen, degelijk zijn, beetje betaalbaar blijven, enzovoort. Dat is tegenwoordig steeds beter door te rekenen met computermodellen etc.
Maar er komt volgens mij ook nog steeds een heel stuk vakbekwaamheid bij kijken, waarbij ervaring en opgebouwde intuïtie wel degelijk een grote rol spelen. Dus een ambacht met bijbehorende passie is het volgens mij wel.

Dat gitaarbouwen pure kunst is als 'uitdrukking van emotie', gaat bij mij ook wat ver. De gitaar moet het instrument worden waarmee je dat soort dingen kan doen.

[JanB]

Het bouwen van een gitaar KUNST? Dat moet je me toch eens uitleggen dan, want daar begrijp ik helemaal niets van. Een schilderij = kunst, OK. Gitaarmuziek = kunst, prima. Maar een gitaar = kunst? Me dunkt dat zowel een gitaarbouwer als een gitaarfabriek zich aan zeer strenge regels moeten houden willen ze een fatsoenlijk product neerzetten. Er is maar heel weinig vrijheid. En de vrijheid die ze hebben zullen ze waarschijnlijk invullen aan de hand van ervaring. Ik zie daar weinig kunstzinnigs aan.

Ik hoorde het Tommy gisteravond nog zeggen op GuitarplayerTV: "A guitar is a piece of art." Ik sluit me daarbij aan.

Het is een gevoelskwestie, en over wat kunst is, zijn de meningen al eeuwen verdeeld. Hoeven we het wat mij betreft niet over te hebben.
Voor mij kan een gitaar een kunstwerk zijn. Ik denk dat oude vioolen die mening onderschrijven.
Je vergelijking met een schilderij gaat deels wel op. De massa productie van handgeschilderde schilderijen uit Azie en het oostblok zou ik geen kunst noemen. Zelfde geldt voor massa productie uit welke fabriek dan ook. Ook een schilder moet/kan zich aan allerhande regels houden voor wat betreft perspectief en kleurgebruik. Verder zou je wetenschappelijk heel goed kunnen uitrekenen hoe een schilderij zo echt mogelijk lijkt, of hey, maak een foto. Voelt toch anders, wat mij betreft.

Verschil tussen een muziekinstrument en een schilderij is uiteraard dat een gitaar ook nog (kan) worden gebruikt om kunst te maken. (dat is trouwens nog wel wat anders dan noten spelen) Het zou vreemd zijn dat met die eigenschap de mogelijkheid als voorwerp om in zichzelf als kunst te kunnen worden gezien zou komen te vervallen. Vind ik dus niet.

Gevoel is een raar ding. Ik zou b.v. nooit een ovation kopen. Nog los van de vaak kitscherige versieringen (=subjectieve mening) vind ik die kunststoffen achterkant een gruwel, hoe wetenschappelijk verantwoord het ook is.

Picker, die Taylor waar je laatst foto's van postte met die twee soorten hout in het achterblad, zo'n gitaar vind ik kunst.

Jan

[Picker]

Ik hoorde het Tommy gisteravond nog zeggen op GuitarplayerTV: "A guitar is a piece of art." Ik sluit me daarbij aan.
Ik denk dat hij dat in een iets ruimere zin bedoelt.

Ik kan ook wel eens mijn gitaar in alle details bekijken, en dan denk ik bij mezelf: hoe kunnen mensenhanden toch zoiets maken. Dat denk ik bijvoorbeeld ook als ik een schilderij van Rembrandt goed bekijk.

Maar als ik de achterkant van mijn TV openmaak denk ik het ook: hoe kunnen mensenhanden zoiets maken!? En dat is toch echt niets dan een stukje engineering. :p

[greencharlie]

Zag overlaatst Bart Peeters op TV met wat ik dacht een Martin D45, ff gecheckt wat dat zoal kost : rond de 8000 euro.
Een luxueuzere Furch vd Millenium (d25sr) reeks in Nederland: een 2000 euro.
Voor de prijs v die Martin koop ik een dread, een jumbo, een OM én een Grand auditorium van Furch; met blink blink.
Dan is die Martin toch wel heel duur van prijs, vind ik volgens mn hoogst persoonlijke bescheiden kleine mening.

[Picker]

Zag overlaatst Bart Peeters op TV met wat ik dacht een Martin D45, ff gecheckt wat dat zoal kost : rond de 8000 euro.
Een luxueuzere Furch vd Millenium (d25sr) reeks in Nederland: een 2000 euro.
Voor de prijs v die Martin koop ik een dread, een jumbo, een OM én een Grand auditorium van Furch; met blink blink.
Dan is die Martin toch wel heel duur van prijs, vind ik volgens mn hoogst persoonlijke bescheiden kleine mening.Dat ben ik met je eens. Ik speelde laatst ook op een Martin van ruim 22.000$. En het maakte geen indruk op me, want ik weet niet eens meer wat voor model het was... ;) Een of andere 00 uit de vintage serie met de naam van een beroemde artiest die ik niet kende. Hele goeie gitaar, daar niet van, maar reken maar dat er een waanzinnige marge op zit.

Anderzijds verkopen ze van dat soort gitaren maar heel weinig, een handvol per jaar. Ze verdienen er dus 'niks' aan, in vergelijking met hun totale omzet, dus in zekere zin is de hoge prijs alleen maar een waarborg voor exclusiviteit. Voor mensen die per se een gitaar willen hebben die niemand heeft, maar waar iedereen wel van weet dat hij héél duur is.

[freddy]

Ik heb 30 jaar geen gitaar aangeraakt onlangs toen ik voorbij een gitaarwinkel kwam begon het terug te kriebelen, resultaat ik heb een akoestische LAG summer gekocht ik zit hier vlak tegen Belgie dus ben ik ermee naar een Belgische gitaarbouwer geweest marc terreur is zijn naam een geweldige vakman die vond dat mijn gitaaartje zeer goed afgewerkt was en voor die prijs erg goed klonk er waren natuurlijk ook minpunten o.a. de stemmekanieken waren van mindere kwaliteit en de frets lagen niet honderd procent vlak dat heeft hij voor mij in orde gebracht plus de topkam en de brug iets aangepast de actie op de 12 de fret is ongeveer 2,3mm deze gitaar is daardoor zeer goed bespeelbaar.
Ook had ik nog een oude fender strat staan serienummer L 66368 bouwjaar 1965 daar was van alles mis mee heb ik ook in orde laten maken bij marc resultaat een fantastisch klinkende en bespeelbare gitaar.
Ik heb even afgewacht of ik het toch wel leuk bleef vinden ben nu 5 maanden terug bezig toen dat het geval was ben ik op zoek gegaan naar een akoestische gitaar in de wat duurdere prijsklasse zo tussen 1000 en 2000 euro
Heb zeer veel op dit forum gelezen over Taylor en Martin om er 2 te noemen
dus heb ik er verschillende uitgeprobeerd en dat was een grote tegenvaller,
vaak heb ik gedacht is dat nu echt alles? in de bovengenoemde prijsklasse heb ik op zeer veel merken gespeeld de 2 merken die echt indruk maakten waren Furch en vooral Larrivee er zullen er waarschijnlijk nog zijn maar je kan ze niet allemaal proberen natuurlijk ooit heb ik op dit forum gelezen in deze prijsklasse neem Larrivee en ik moet die man gelijk geven schijnbaar moet je voor een zeer goede Taylor en Martin nog veel meer neertellen en dan word het toch een beetje te gek vind ik het is tenslotte maar een hobby en ook al kan ik het best betalen toch vind ik het buitensporig duur.
Wat ik graag zou willen weten wie heeft goede ervaringen met gitaren in deze prijsklasse? zie ik nog een paar goede merken over het hoofd?wie weet er meer over te vertellen.

[greencharlie]

Kheb ook die indruk: voor een echt goeie Martin of Taylor (sorry Picker) moet je boven de 2000 euro gaan.
Zelfs de instap modellen van Larrivee zijn verbazend goed.
De goedkopere larrivees zouden van de zelfde materialen als de duurdere gemaakt zijn, tis de soberheid van uitvoering waar het verschil bij Larrivee in zit.

kHeb mn Furch (s24sr, jumbo spruce/rosewood/ebony, met abalone roset én cutaway) in Tsjechie (Brno) gekocht: 750euro + 150 (vliegtuig) en nog een klets voor een paar overnachtingen in Hostel en trein naar Brno.

[JanB]

....ben ik op zoek gegaan naar een akoestische gitaar in de wat duurdere prijsklasse zo tussen 1000 en 2000 euro.....schijnbaar moet je voor een zeer goede Taylor en Martin nog veel meer neertellen en dan word het toch een beetje te gek vind ik het is tenslotte maar een hobby en ook al kan ik het best betalen toch vind ik het buitensporig duur.....

Wij gitaristen zijn behoorlijk verwend doordat we voor weinig geld al een instrument hebben. Ga eens saxofoon spelen b.v., en je mening over wat duur is voor een muziekinstrument kon wel eens drastisch veranderen.

Jan

[greencharlie]

Yak!! Saxofooon!

[Marley]

Naast gitaar spelen is ook een hobby van mij audiofiel muziek luisteren .

Een mooie audio set kost toch ook al snel een € 5.000,- en dan speel je middenmaat .

Dus het begrip duur is relatief voor een hobby . De vraag is wat heb je over voor je hobby en wat wil en kan je betalen .
Meestal koop ik audiocomponenten gebruikt en vaak in nieuwstaat , scheelt gemiddeld 40% in prijs .

Met gitaar spelen heb ik dit ook zo gedaan , mijn eerste een nylon ding voor € 25,- gekocht ....mijn tweede een gebruikte Crafter voor weinig geld .......mijn derde nu een gebruikte Martin voor relatief weinig geld .

Je kan het zo duur maken als je zelf wilt is mijn mening ..............

[LaurentB]

Wij gitaristen zijn behoorlijk verwend doordat we voor weinig geld al een instrument hebben. Ga eens saxofoon spelen b.v., en je mening over wat duur is voor een muziekinstrument kon wel eens drastisch veranderen.

Jan

Dat is een heel rake opmerking, zeker als je het over akoestische gitaar hebt. Voor een prijs waar je misschien niet de absolute top maar toch een uitstekende gitaar voor kunt hebben (1000 euro?) begin je pas bij saxofoons, dwarsfluiten e.d.
Electrische gitaar ligt anders, want dan komt je hele versterking erbij die in feite het belangrijkst voor je geluid is.

[Liefhebber]

Dat is een heel rake opmerking, zeker als je het over akoestische gitaar hebt. Voor een prijs waar je misschien niet de absolute top maar toch een uitstekende gitaar voor kunt hebben (1000 euro?) begin je pas bij saxofoons, dwarsfluiten e.d.
Electrische gitaar ligt anders, want dan komt je hele versterking erbij die in feite het belangrijkst voor je geluid is.

Ik denk toch dat hier een denkfout wordt gemaak! Het is een beetje het verhaal van appels en peren vergelijken(andere muziekinstrumenten). De discussie ging oorspronkelijk over de kwaliteit van dure Noord Amerikanen(gitaren) in relatie tot hun verkoopprijs en dat weer in vergelijk met producten van bijv. Europesche-, Japanse bouwers, etc. en diverse handbouwers wat betreft klank en specificaties.
Ik zal een voorbeeld geven!
Ik heb 4 maanden geleden bij KD.(wel bekend )een nylon snarige concertgitaar gekocht model Hirade TH 90 , top of the line van de concertgitaren van Takamine(grote jongen op de markt!). Ik had vooraf gebeld met de importeur van Takamine voor Europa en besloten hem bij KD. te bestellen(hij had er ook nooit een gezien!) KD was ook verbaasd over de kwaliteit toen hij uit de mooie koffer kwam.
Deze gitaar is handgebouwd, heeft een bovenblad van eerste klas Sitka spruce, zijbladen van topklasse rosewood, een prachtige hals van zuid amerikaans mahonie en een vlekkeloze gladde toets van ebbenhout. Voorzien van het Coldtube voorversterker systeem(brengt heel veel warmte en regelmogelijkheden). Tot in de kleinste details prachtig afgewerkt met mooie rozet en idem bindingen. Een niet volumineus geluid maar heel mooie balans tussen hoog, midden en laag. Versterkt prachtig, zowel over AER als over diverse pa's, is inmiddels mijn ervaring. Na een paar maanden acclimatiseren akoestisch steeds beter klinkend , zoals van goede gitaren verwacht mag worden!
Ik betaalde voor deze gitaar 2000 euro(en had misschien nog wel wat af kunnen dingen maar dat wilde ik niet). Ik denk dat hij dat echt waard is!
Dit heb ik afgezet tegen Noord Amerikanen in de prijsklasse 2000-4000 euro die mij vaak hebben teleurgesteld. Geen had dezelfde topkwaliteit wat betreft gebruikt materiaal en wat betreft afwerking. Geen was handgemaakt en geen had de klank die ik dacht te mogen verwachten! Een zelfde verhaal als over de Hirade had ik kunnen houden over bijv. Furch of ColeClark(en dan gaat het natuurlijk over staalsnarigen)

[chris c]

Het is een beetje het verhaal van appels en peren vergelijken(andere muziekinstrumenten). De discussie ging oorspronkelijk over de kwaliteit van dure Noord Amerikanen(gitaren) in relatie tot hun verkoopprijs en dat weer in vergelijk met producten van bijv. Europesche-, Japanse bouwers, etc. en diverse handbouwers wat betreft klank en specificaties

Laten we dan een eerlijke vergelijking maken : 4 dreadnoughts rond dezelfde prijs (1000-1100 euro), 3 "dure" Noord-Amerikanen, 1 Europese en 1 Australische (over handbouw spreken we in deze prijslasse niet) :

- Larrivée D-03
- Taylor 210
- Martin D-15
- Lakewood D1
- Cole Clark Fat Lady 1

Ik heb ze alle vijf wel eens bespeeld, en heb wel een persoonlijke voorkeur (de Larrivée), maar ik vind dat ze alle vijf dezelfde prijs/kwaliteit verhouding hebben. De ene heeft iets meer van dit, de andere van dat, de klanken verschillen, enz., maar je kunt naar mijn mening niet zeggen dat de Noord-Amerikanen in deze lijst kwalitatief duidelijk beneden (of boven) het peil van de "kleinere" Australische of de Europese staan.

[freddy]

Wij gitaristen zijn behoorlijk verwend doordat we voor weinig geld al een instrument hebben. Ga eens saxofoon spelen b.v., en je mening over wat duur is voor een muziekinstrument kon wel eens drastisch veranderen.

Jan
Daar heb je wel een punt maar toch een kennis van mij speelt saxofoon voor 3000 euro heb je een erg goede en ik denk voor een erg goede Taylor of Martin je ook wel in die richting zal zitten dus...
Ik hoop dat ik niet de indruk heb gewekt dat Martin en Taylor geen goede gitaren zouden zijn wat ik bedoel is dat je op dit forum zeer veel jubel verhalen hoort over deze 2 merken en dat verwekt een bepaald verwachtingspatroon en dat is er voor mij in deze prijsklasse persoonlijk niet uitgekomen ik heb er op gespeeld en dat zijn goede gitaren alleen had ik veel meer verwacht als ik bv. vergelijk met mijn Lag summer kostprijs 400 euro daar komt nog 100 euro bij voor het afstellen, frets vlakken enz.. totaal 500 euro, de Martin bv kost 1650 euro en daar moet ik ook mee langs de gitaarbouwer want de actie was veel hoger dan op mijn Lag dus die Martin kost bijna 3,5 maal zoveel en dat was er echt niet aan af te horen natuurlijk heeft Jan B gelijk als hij stelt dat je voor weinig geld al een behoorlijke gitaar hebt ik kan mij niet voorstellen dat je voor 500 euro een fatsoenlijke saxofoon hebt,al bij al vond ik de gitaren van Larrivee en Furch om er 2 te noemen in deze prijsklasse veel sterker uit de hoek komen maar nogmaals dat is persoonlijk en iedereen moet maar op zijn eigen manier gelukkig wezen.

[kornelius]

ik zat vroeger te twijfelen tussen triangel en kerkorgel. Voor de prijs van een lowbudget kerkorgel heb je echt een hele goeie triangel, heb ik toen ontdekt.
Maar wat is the point van zulke vergelijkingen eigenlijk?

[Picker]

Ik gooi nog maar eens een knuppeltje in het hoenderhok, en dat is beslist niet lullig bedoeld, maar ik heb wel eens de indruk dat sommige gitaristen zich iets te passief opstellen wat betreft de beoordeling van de klank van een gitaar.

Vaak bespeur ik de verwachting dat je in de muziekwinkel een topgitaar van 4000€ bespeelt, en dat die dan ook vier keer beter moet klinken dan jouw eigen 'middenklasser' (ahem) van 1000€. Maar zo simpel is het niet.

Ten eerste moet je heel wat in je mars hebben om alles uit dergelijke topgitaren te halen. En dan bedoel ik niet snelheid en virtuositeit, maar gevoel voor hoe de gitaar reageert op jouw 'touch', en het vermogen om je manier van spelen daarop aan te passen. En dat leer je niet in een paar jaar.

Ten tweede ken ik geen enkele gitarist die dat in een paar minuten voor elkaar krijgt. Ikzelf heb vele dagen nodig voor een gitaar echt goed in mijn vingers zit, omdat de aanpassing van je techniek grotendeels een onbewust proces is.

Precies om die reden heb ik drie van mijn Martins (ja, Martins! ;)) verkocht. Beestachtig goede gitaren, maar té anders dan Taylors en ik kan niet even snel 'omschakelen' van een Martin naar een Taylor. Dat kost steeds weer vier dagen.

[Liefhebber]

Picker,

Jij hebt een heel duidelijke keus gemaakt voor Taylor, dat is een ieder wel duidelijk. Ik herken ook wel het specifieke karakter van een Taylor. Je noemt de Martins die je hebt weg gedaan beestachtig goede gitaren. Bedoel je dat wat betreft klank? Zo ja hoe beestachtig is dan wel de klank van de Taylors waar je op speelt? Of gaat het om andere zaken, bijvoorbeeld bespeelbaarheid?
Ik ben het met je eens dat je niet te snel een conclusie moet trekken wat betreft de klank van een gitaar uit het duurdere segment, laten we zeggen tussen 2000 en 4000 euro in vergelijking met goedkopere gitaren. Je moet in het algemeen de tijd nemen om een gitaar een beetje te leren kennen.
Ik blijf erbij dat de prijs van de gitaar en de reputatie van het merk (uit traditie )lang niet allesbepalend zijn voor de kwaliteit van het geluid(en daar gaat het eigenlijk voornamelijk om).
Ik denk wel dat het mogelijk is een eerste schifting te maken als je bewust een goede gitaar gaat uitzoeken.
Stel je wilt een dreadnought.
Zet eens een tiental dreadnoughts van verschillende merken en uitvoering in de standaard naast elkaar in een gespecialiseerde gitaarwinkel met grote keus.(doe er ook een paar bij uit de 1000-2000 categorie)
Strijk met een vinger een paar maal over de snaren.
Je krijgt al meteen een indruk over de verschillen(ik ga er zonder meer vanuit dat de potentiele koper een gitarist is met ervaring)
Je krijgt al een eerste indruk wat betreft volume, verhouding hoog, midden, laag en sustain.
Dan ga je gitaren ter hand nemen en er wat op spelen, evt. in verschillende stijlen. Je speelt ook even boven de 12 e fret.
Je krijgt een indruk over de aktie.
Je krijgt een indruk over het karakter van de gitaar.
Je gaat een eerste selektie maken. Deze en deze is het zeker niet!
De over gebleven gitaren ga je verder bekijken.
Met een knokkel van een vinger kloppen over het boven- en achterblad. Krijg je een indruk over de dikte en spanning van de bladen en hoog en laag respons.
Ga je weer spelen. Vallen er weer een paar af. Je hebt al meegenomen wat je belangrijk vindt: puur akoestisch spelen of versterkt spelen met ingebouwde elektronika. Als je versterkt met ingebouwde elektronika gaat spelen is een relatief dik en stijf voorblad in het algemeen een voordeel! Als je puur akoestisch speelt ,evt. versterkt door een externe microfoon, is een soepeler voorblad een voordeel. Er vallen er weer een paar af!
Ga je de overgebleven gitaren eens goed bekijken. Met welke materialen zijn ze gebouwd. Kwaliteit van de materialen(je bezit er al redelijk wat kennis over). Constructie(ook inmiddels al de nodige kennis over vergaard).Je gaat de afwerking bekijken. Geen lijmresten, lakwerk overal perfect, welke lak, mooie bindingen? Hoe voelt de hals, fretwerk? Evt. ingebouwde elektronika bekijken. Deze ook uit testen op een goede akoestische versterker(bijv. AER).
Je hebt uiteindelijk een paar exemplaren geselecteerd. Ga je over na denken!
Je gaat niet onmiddelijk een keus maken en kopen! Verdomme er zit er ook een bij van de 1000-2000 categorie! Ook gehoord over een handbouwer die in deze prijscategorie hele mooie gitaren bouwt. Bovendien gehoord over een nieuw merk uit een ver land dat heel bijzondere gitaren bouwt tegen redelijke prijzen! Daar ook toch nog eens naar gaan kijken!

[Buzz]

Ja, en? :???:

[Liefhebber]

Ja, en? :???:
Je hebt helemaal gelijk Buzz: ja en?

Maar nu wordt het lastig ,want je moet definitief een keus gaan maken!
Je hebt bij die 'grote keus winkelier' wel een schifting gemaakt. Laten we zeggen dat er drie gitaren zijn waar je wel verder naar wilt kijken. Dat zijn waarschijnlijk een of twee Amerikanen(Taylor of Martin en klonen: Collings, St.Cruz.,etc.; over Gibson hoeven we het natuurlijk niet meer te hebben, want deze vage noodlijdende firma maakt al heel lang geen goede akoestische gitaren meer) of misschien een Canadees(Larrivee, Bourgeois). Mogelijk een Ier(Lowden/Avalon met al hun geruzie!), een Japanner(Takamine) of een Duitser(Lakewood) erbij. Maar je hebt toch ergens in je achterhoofd: er moet toch meer mogelijk zijn wat betreft geluid in vergelijking tot prijs/ kwaliteitsverhouding bouw etc.. Furch en ColeClark zijn van die merken waar je de laatste jaren veel over hoort. Bij die grote gitaardealers vind je deze merken nooit!
Bovendien zijn er vele kleine bouwers die kwalitatief heel goed bezig zijn tegen reele prijzen(ik noem er zo maar wat: Moon Guitars, Glasgow Schotland, Paragon Guitars, Vancouver, Canada BC.
En dan zijn er de handbouwers in bijv. Nederland.
Over die Furch: dat zijn meestal heel goede gitaren. Je moet alleen kritisch kijken naar alle details, want als de bouwer er geen zin meer in heeft dan gaat hij een beetje rotzooien. Als je een goede hebt(en dat zijn de meesten),
dan heb je een gitaar die die 2000-4000 Euri Martins en klonen echt verslaat!
Echter: zij hebben inmiddels ook de neiging hun prijzen fors te verhogen!
Als het over ColeClark gaat dan wordt ik zeer enthousiast! Dat is een mooi bedrijfje. Die jongens komen bij Maton(Australia, T.Emmanuel, etc.) vandaan .
Zij hebben oude concepten van de klassieke Spaanse gitaarbouw(halsbevestiging) verenigd met computergestuurde technieken ,dus heel nauwkeurige bewerking van hun klankhout! Zij carven echt hun klankbord. Ze hebben geen bindingen nodig! Ze gebruiken inheems Australisch hout. Verdulle die gitaren zingen! En dat tegen tot nu toe redelijke prijzen.
Ze hebben tot nu toe slechts 1 akoestisch type, een kruising tussen een dreadnought en een Jumbo. Deze is er wel in diverse kwaliteiten en evt. cut- away en 12-snarig. Het evt. ingebouwde door CC. zelf ontwikkelde versterkingssysteem is echt het beste wat ik tot nu toe gehoord heb.
Ik heb een basis uitvoering met electronika, de FLa 1. Fantastisch geluid en net meer dan 1000 Euro betaald! Ik vergelijk hem met een Martin D 45 uit 1979 die ik ook bezit. Ongeveer dezelfde kwaliteit wat betreft klank!
Maar ja er moet nog steeds gekozen worden voor een nieuwe gitaar.
Dan zijn er ook nog de handbouwers. Daar kun je mee praten over de klank die je wilt. De vraag is of zij die kunnen relaiseren! Bij een goede gaat dat bij benadering echt lukken is mijn ervaring!

[SBloke]

Ik zie ze wel eens zitten in de plaatselijk gitaarzaken. Mensen die een gitaartjeuit gaan testen.......

Shredden er flink op los en raffelen wat loopjes af. Zowat niemand speelt daadwerkelijk een paar nummers. En na vijf minuutjes zetten ze de gitaar aan de kant omdat het niets is en lopen weer de winkel uit. Hebben ze dan eindelijk gevonden wat ze zochten dan bestellen ze een dergelijk model in Duitsland omdat het dan goedkoper is.
....en heel soms zie je "een echte" zitten. Iemand die twee uur lang in de zaak zit in een stil hoekje met zijn gezicht naar de muur. Gitaar op schoot en op verschillende volumes hetzelfde nummer spelen. Gevolgd door een heel arsenaal aan andere nummers over de hele hals. Rustig voelen, soms even stilte, dan herhaaldelijk dezelfde snaar aanslaan op alle vollumes en naar verschillen luisteren..... en een verkoper die met grote tevredenheid staat te luisteren en te kijken.

Iedereen hier kent ze denk ik wel... die jongentjes in de feedback die deene na de andere ibanez een hokje in sleuren en op hoog volume wat licks eruit persen met een flinke distortion eronder. Dan vraag ik me altijd weer af waar ze op letten bij die gitaar.....

Dan komtbij mij eigenlijk één vraag naar boven: Hoe beoordeel je in een winkel een gitaar?

[LaurentB]

Ik zie ze wel eens zitten in de plaatselijk gitaarzaken. Mensen die een gitaartjeuit gaan testen.......

(...)

....en heel soms zie je "een echte" zitten. Iemand die twee uur lang in de zaak zit in een stil hoekje met zijn gezicht naar de muur. Gitaar op schoot en op verschillende volumes hetzelfde nummer spelen. Gevolgd door een heel arsenaal aan andere nummers over de hele hals. Rustig voelen, soms even stilte, dan herhaaldelijk dezelfde snaar aanslaan op alle vollumes en naar verschillen luisteren..... en een verkoper die met grote tevredenheid staat te luisteren en te kijken.
(...)

Dan komt bij mij eigenlijk één vraag naar boven: Hoe beoordeel je in een winkel een gitaar?

Nou, me dunkt zoals je het zelf perfect beschrijft hierboven!

Lastig is wel de akoestiek. Bij Feedback Eindhoven zou je bij voorkeur met een akoestische gitaar ook in het testhokje moeten gaan zitten, want op de een of andere rare manier klinken ook de Taylors en Martins van 2000+ euro daar tamelijk middelmatig in de algemene ruimte. terwijl ik toch ook eens zo'n zelfde Taylor op de oude lokatie van EMI testte, en na 1 akkoord al dacht van "wow!!" Maar zo'n testhokje is weer klein, dus krijg je resonanties tussen de 100 en 200 Hz of zo (Tussen de A- en de g-snaar, grofweg) en dat kleurt het geluid ook weer.

[Djurovski]

Heb onlangs een onderzoek gedaan naar een nieuwe gitaar en tientallen instrumenten gespeeld tussen de 300 en 3000 euro.

Geweldig vond ik Lowden, Martin D-35 en Taylor maar dan alleen de GS serie. Daarnaast op handbouw gespeeld in Vlaardingen en dat was van hetzelfde niveau maar veel goedkoper.

Was niet echt overtuigd van Furch, en teleurgesteld in Yamaha, en al die tientallen gitaren tot 1000 euro bij Feedback Rotterdam, al ligt dat misschien ook aan de rotte snaren en het feit dat iedereen ze zo maar van de muur af rost.

Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik mezelf gek maakte en eigenlijk niet zoveel geld wilde uitgeven, en kon van een kennis een Martin D1 overgenomen. Deze haalt het niet bij de bovengenoemde toppers, maar speelt zalig, klinkt breed en bezit veel dynamiek. En ik kan gewoon op vakantie deze zomer..... :satisfie:

[Liefhebber]

Heb onlangs een onderzoek gedaan naar een nieuwe gitaar en tientallen instrumenten gespeeld tussen de 300 en 3000 euro.

Geweldig vond ik Lowden, Martin D-35 en Taylor maar dan alleen de GS serie. Daarnaast op handbouw gespeeld in Vlaardingen en dat was van hetzelfde niveau maar veel goedkoper.

Was niet echt overtuigd van Furch, en teleurgesteld in Yamaha, en al die tientallen gitaren tot 1000 euro bij Feedback Rotterdam, al ligt dat misschien ook aan de rotte snaren en het feit dat iedereen ze zo maar van de muur af rost.

Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik mezelf gek maakte en eigenlijk niet zoveel geld wilde uitgeven, en kon van een kennis een Martin D1 overgenomen. Deze haalt het niet bij de bovengenoemde toppers, maar speelt zalig, klinkt breed en bezit veel dynamiek. En ik kan gewoon op vakantie deze zomer..... :satisfie:

Kijk!! Dat is ogen en oren open houden en je verstand ook nog eens gebruiken!! Goed gedaan!!!
En.. in dat soort winkels moet je liever niet een acoust kopen!!
Trouwens die jongen in Vlaardingen, da's een hele goeie!

[greencharlie]

kHeb ooit een D1 gehad, recht uit de fabriek: de afwerking was binnenin niet perfect (kleine beschadigingen aan die verstevigingsstrip aan de hoeken) . Perfecte afwerking mag je voor 1000euro toch wel verwachten, zeker als het een Martin is.
Klinkt best wel goed, had echter ook, vond ik toen, nare "neuzelige" bijgeluiden.
2 heb ik uitgeprobeerd, beide vertoonden deze euveltjes.

[bicky]

Ik heb een Yamaha die al bijna 18 jaar dienst doet en waarvan ik super tevreden ben.

Niet te duur geweest indertijd: omgerekend 200 euro !

[Liefhebber]

Ik heb een Yamaha die al bijna 18 jaar dienst doet en waarvan ik super tevreden ben.

Niet te duur geweest indertijd: omgerekend 200 euro !
Welke Yamaha is dat? Misschien kun je daar beter iets over vertellen op het Yamaha FG 60/70 topic?

[Mattia]

Mmm... pas op. Een gitaar bouwen is niet zo goedkoop. Als je niet wilt bezuinigen op de materialen ben je al gauw vijfhonderd euro kwijt aan hout, bindings, fineertjes, brugstukken, frets, kammen enz. Als je echt een goeie wilt (a la topmodellen van Taylor of zo) ga je al snel richting duizend euro (parelmoer, goeie mechanieken). Per gitaar ben je ook als snel 100-200 euro kwijt aan afschrijving en slijtage van gereedschap (fretvijltjes, schuurpapier, lak, zaagjes, mesjes, lijm, polijstpasta enz.). Als je zo'n ding in een week af hebt, en dat is best doorwerken, zul je er toch al gauw tweeduizend € voor moeten vragen voor een netto loon van 800€ per week. Dat is dan €3200 per maand, maar alleen als je al je 52 gitaren die je in een jaar bouwt verkopen kunt. En dan kun je niet één week met vakantie, en je moet ook nog je investeringen voor grotere apparaten terugbetalen (spuitpistolen, compressor, freesmachine, side bender, werkbank, enz. enz.). Dan heb je nog kosten voor reclame als je wilt dat de mensen naar je toekomen, je website, en kun je 19% van elke gitaar die je verkoopt direct aan de belasting afdragen.

Dus 2000€ voor een goeie Taylor is zo gek nog niet.

Yep, grotendeels mee eens. Alleen overschat je hier wel enorm de basis materiaalkosten. Ik geloof geen moment dat Taylor of Martin meer dan (hooguit) 20 dollar voor een AAA grade top betaald (wat op hun non-custom shop modellen zit), Indisch palisander kost per set, direct uit India, niet meer dan 30-40 dollar, Noten ook zoiets, alleen Koa is nog wel aan de dure kant, maar zit alleen in high-end series. Halshout hooguit een tientje (ze maken geen 1-piece necks, en mahonie bulk inkopen gaat makkelijk), bindings, purflings, kopfineer nog een paar tientjes, tuners hooguit 30...het zou me verbazen als de basis materiaalkosten, zonder abalone purfling of iets dergelijks, uitstijgen boven de 100 euro per gitaar. Bij een voor mij duur akoestisch instrument (Madagascar Palisander, Master grade europees fichte, ebben toets, houten bindings, purfling, Gotoh 510 tuners, alles erop en eraan) ben ik niet veel meer kwijt dan zo'n 300 euro. Echt max. Je verdubbelt het echter makkelijk door een goed electronica systeem in te bouwen. Als ik Koa, Rio of een andere zeer dure zij/achterblad houtsoort zou gebruiken schiet dat uiteraard omhoog, maar de productiemodellen van Taylor, ook de dure, hebben echt geen 1000 euro aan materiaalkosten. Of hun inkopers zijn compleet incompetent, want iemand zonder koopkracht (ikke) zou het dan voor minder geld kunnen doen? Je overwardeert de ''disposables"/slijtage kosten ook iets, liggen in mijn ervaring eerder rond de 60 euro per instrument (schuurspullen, lijm, lakspullen).

Maargoed, punt blijft dat je niet rijk zal worden van handgebouwde gitaren, en je hebt gelijk als je zegt dat Taylors donders goed zijn, en dat je niet per se beter af bent met een handbouw gitaar. Daarbij gaat het toch ook wel voor een groot deel voor de romantiek van het geheel; de kwaliteit zal er ook moeten zijn, en een beetje goede bouwer met ruime ervaring zal meer uit een stuk hout halen dan een fabriek (waarvan er nog geen enkele probeert te fine-tunen op basis van de eigenschappen van een individueel stuk hout.

Ik denk ook dat je het protoyping proces iets overwardeert; Bob Taylor heeft echt geen duizenden gitaren gemaakt om zijn NT joint te 'testen'; eerst een versie gewoon gebruikt, dan feedback gekregen, ondertussen verder getekend/geknutseld, nieuwe versie. En omdat Bob erg vrijgevig is, kunnen ook kleinere bouwers meeprofiteren van die innovatie, omdat die antworden gewoon worden gedeeld, voor een groot deel. Veel van Taylor's innovaties hebben vooral te maken met hoe je een goede gitaar kan maken met massaproductiemethoden. Kleinere bouwers hebben vaak ook meer direct contact met hun klanten, meer directe feedback; qua innovatie zijn de enige echte belangrijke veranderingen, IMO, gekomen van 1) Bob Taylor (bolt-on necks, nu NT systeem, wat niet veel meer is dan een veredeld bolt-on systeem met hele slimme trucjes, precisie shims, voor zeer nauwkeurige aanpassingen bij massaproductie; handbouwers zijn beter af als ze 'gewoon' iedere hals en body op elkaar afstemmen), 2) Grit Laskin (arm rest) en 3) Linda Manzer (Wedge body). De laatste twee zijn te arbeids-intensief om op productiegitaren te zetten (Collings heeft een keer een arm rest geprobeerd, koste hen 1000 euro aan uurloon, dus ervanaf gezien), maar wel nuttige ergonimische innovaties die niet een lange voorgeschiedenis hebben (Taylor maakte de bolt-on hals eigenlijk 'alleen maar' acceptabel, het bestond immers al ruim honderd jaar, oa Howe-Orme gitaren met aanpasbare bolt-on halzen).

Ik denk er zelf ook serieus over na om een CNC te bouwen, maar vooral om een aantal precisie werkjes uit handen te nemen/nauwkeurigere mallen, etc. te maken, en wat metalen delen. Niet omdat ik nou denk dat de klank er per se op vooruit zou gaan. De afwerking and precisie van sommige onderdelen dan weer wel, maargoed, gitaarbouw is geen wetenschap, het is geen kunst, het zit er ergens tussenin: wat de Amerikanen een 'craft' noemen, met kenmerken van zowel art en science. IMO.

Enfin, in de grote lijnen ben ik het wel met je eens, hoor ;)

[greencharlie]

craft=ambacht

[bicky]

@ Liefhebber: Het is een Yamaha FG-420.

[freddy]

Klopt wel denk ik. Ik heb ooit nog eens geprobeerd met een Stanleymes mijn pickguard bij te snijden zodat mijn gitaar meer leek op de Martin van Paul Simon...

Toch is mijn voorkeur voor Taylor niet alleen emotioneel. Zo heb ik afgelopen jaar bijvoorbeeld drie high-end Martins gekocht om te kijken of die gitaren wellicht iets hadden wat een Taylor niet had. Het is immers vaak zo'n vete tussen die twee merken. Nou, de derde (en fraaiste) Martin heb ik nu ook maar op marktplaats gezet. Ze kunnen van mij dus niet zeggen dat ik niet open sta voor andere merken. Als ik betere gitaren vind dan mijn Taylors zal ik er zeker op spelen.

Een tijdje geleden heb ik gezegd dat taylor en martin in de prijsklasse tussen 1000 en 2000 euro mij niet kon bekoren ik vond larrivee mooier, daar ben ik op moeten terugkomen ik heb nl de gtaren kunnen uittesten onder huiskamer condities en ik vond taylor het mooist zo zie je nogmaals hoe belangrijk het is
onder welke omstandigheden je kan testen ik heb gespeeld op een taylor 214
een 314 was niet aanwezig en omdat ik helemaal in zeeuws vlaanderen woon
zal het moeilijk zijn om hier in deze buurt een 314 te vinden daarvoor zal ik ofwel naar Brussel of verder in Nederland moeten kijken wie kan mij zeggen of
een 314 merkbaar beter klinkt dan een 214? wie heeft hier ervaring in?picker misschien?Martin in deze prijsklasse viel ook onder deze omstandigheden tegen men wist mij te vertellen dat martin niet meer is wat het geweest is.
Met name de bespeelbaarheid van taylor vond ik erg goed ook al was de actie
te hoog, met een simpele afstelbeurt kan het alleen nog maar beter worden,
de klank van taylor sprak mij ook erg aan.

[Picker]

Veel gitaristen maken imho de fout dat ze te snel over een gitaar oordelen. Als ik op een gitaar speel die ik niet mooi vind klinken, is het eerste wat ik denk: wat doe ik fout? Met de nadruk op ik. Ik denk dat nagenoeg iedere gitaar van meer dan pakweg 1000€ gewoon hartstikke goed is. Maar wil je dat ontdekken, en er op ingespeeld raken, dan is een half uurtje spelen in de muziekwinkel niet voldoende. Daar heb je minstens een week voor nodig, meestal langer. Meer dan de helft van het geluid van de gitaar komt nog altijd van de gitarist!

Op een gegeven moment wordt de keuze tussen de ene en de andere gitaar heel persoonlijk, en soms ook emotioneel. En ook daar is niets mis mee.

Wat Taylor betreft: de basismodellen kosten een fractie van de topmodellen, en zijn eigenlijk bijna even goed wat mij betreft. De constructie en afwerking is zelfs identiek. De 314 is bijvoorbeeld een waanzinnig goede gitaar, echt niet zo heel veel minder dan mijn K14 en 914. Pas als ik weer op mijn duurdere Taylors speel hoor ik een subtiel verschil, een complexiteit in de toon die de 'goedkopere' modellen niet hebben. En ze zien er natuurlijk wel heel veel mooier uit. Ik denk dat veel mensen het verschil in klank niet eens horen, maar voor mij is het verschil voldoende om de hogere prijs er voor over te hebben. Een gitaar klinkt namelijk nooit goed genoeg!

[Liefhebber]

Picker,

Wat is jouw ervaring als Taylor adept met de 514 CE ? Als ik nou nog eens een Taylor wil aanschaffen dan is het die gitaar. Ik heb altijd het idee dat dat eigenlijk de standaard gitaar is voor het herkenbare Taylor geluid en dat hij bovendien nog behoorlijk allround is.

[Yamhammer_71]

Picker,

Wat is jouw ervaring als Taylor adept met de 514 CE ? Als ik nou nog eens een Taylor wil aanschaffen dan is het die gitaar. Ik heb altijd het idee dat dat eigenlijk de standaard gitaar is voor het herkenbare Taylor geluid en dat hij bovendien nog behoorlijk allround is.

Taylors zijn echt lekkere gitaren. De 1e keer dat ik er een probeerde, was ik meteen onder de indruk en 'verliefd'...speelde ook goed met ebben toets. Had verschillende modellen geprobeerd en andere keer teruggekomen voor de Taylor en wassie verkocht :)

[Djurovski]

kHeb ooit een D1 gehad, recht uit de fabriek: de afwerking was binnenin niet perfect (kleine beschadigingen aan die verstevigingsstrip aan de hoeken) . Perfecte afwerking mag je voor 1000euro toch wel verwachten, zeker als het een Martin is.
Klinkt best wel goed, had echter ook, vond ik toen, nare "neuzelige" bijgeluiden.
2 heb ik uitgeprobeerd, beide vertoonden deze euveltjes.

Je hebt helemaal gelijk. Voor dergelijke bedragen moet je een prima afgewerkte gitaar krijgen. De D1 die ik heb is meer dan tien jaar oud, wel intensief bespeeld, door een echte liefhebber, en goed onderhouden (nieuwe stemmechanieken) en niet beschadigd. Ik heb weinig last van bijgeluiden, behalve dan die veroorzaakt worden door mijn gebrekkige techniek....

Tijdens mijn zoektocht viel me sowieso het verschil tussen verschillende exemplaren van dezelfde gitaren op. Ik zal dan ook nooit een gitaar kopen zonder er op gespeeld te hebben.

[northernlake]

Gezien de reacties in het topic zal ik wel voor gek verklaard worden, maar ik moet nog zo'n 4 maanden wachten op zo'n dure Amerikaan die ik in de States heb besteld. Een Martin D-18V in Amberburst. Ik heb voldoende vertrouwen in de kwaliteitscontrole en consistentie van deze gitaren om dit te doen. En omdat hij bij een Amerikaanse dealer besteld is heb ik Amerikaanse (levenslange) garantie zolang 'ie van mij blijft. 4 lange, lange maanden...

[Djurovski]

Kijk!! Dat is ogen en oren open houden en je verstand ook nog eens gebruiken!! Goed gedaan!!!
En.. in dat soort winkels moet je liever niet een acoust kopen!!
Trouwens die jongen in Vlaardingen, da's een hele goeie!

Uteindelijk twijfelde ik het meest aan de Vox humana handbouw. Niet alleen is dat een stuk goedkoper dan de "dure" Amerikanen (+Lowden...) maar je hebt de mogelijkheid zelf de houtsoorten te kiezen. Ik speelde op twee handbouw modellenen naast de beste Furch die ze naar mijn smaak hadden, en helaas voor Furch vond ik beide handbouw modellen veeeel beter.

[Picker]

Picker,

Wat is jouw ervaring als Taylor adept met de 514 CE ? Als ik nou nog eens een Taylor wil aanschaffen dan is het die gitaar. Ik heb altijd het idee dat dat eigenlijk de standaard gitaar is voor het herkenbare Taylor geluid en dat hij bovendien nog behoorlijk allround is.In mijn visie is de 5/6/7 serie identiek qua kwaliteit (ook ongeveer qua prijs geloof ik) maar hebben ze een ander klankkarakter vanwege de gebruikte houtsoorten. De 5 (ceder/mahonie) klinkt heel warm en is perfect voor langzaam en gedragen fingerstyle werk.

Het feit dat een 7 mooier is afgewerkt dan een 5 en de 6 (ogenschijnlijk) nog mooier is een beetje verwarrend. De gitaren zijn qua afwerking en kwaliteit even goed. Met de introductie van de GS en de 2007 modellen is Taylor daar ook van afgestapt. Je koopt nu in principe voornamelijk op houtcombinaties.

[Liefhebber]

Picker,

Wat ik nou zo raar vind! Bob Taylor intoduceerde zijn GS modellen op zijn site van 2006 met een paar promo filmpjes. Daarin liet hij een blijkbaar gerenomeerde winkelier uit de VS(hij kon ook nog een klein beetje gitaar spelen) verklaren dat zijn klanten vaak vertelden dat zij de diverse Taylor gitaren altijd zoveel het zelfde vonden klinken en dat er zo weinig keuze ,wat betreft klank, mogelijk was en dat ze daarom geen Taylor kochten, terwijl ze wel geinteresseerd waren ! Bob Taylor vond dat een bevestiging van zijn idee om zijn GS modellen te ontwikkelen! Dit zouden gitaren zijn die ook een ander publiek zouden aanspreken! Kortom: de man realiseerde zich waar hij mee bezig was! En dat is het nou precies met die Taylor gitaren. Het ziet er prima uit. Ze zijn optimaal bespeelbaar maar ze hebben allemaal hetzelfde karakter. Een verrassing is er niet!
En dan is er het hele optelverhaal: 1,2,3,4,5,6,7,8,8,9 series. Ik heb jou gevraagd wat je vond van de 514 CE. Ik denk dat dat de gitaar is die het Taylor geluid het beste weergeeft! Dat is specifiek! En ook wel mooi!
Maar dan zijn er alle hogere series. Het rare is dat die hogere modellen op de markt, als je een beetje rond kijkt, vaak tegen lagere prijzen worden aangeboden dan de prijs van die 514 CE. Dat betekent naar mijn idee dat de markt ook wel weet hoe het in elkaar steekt . Om dit te illusteren: ik kon bij een heel gerenomeerde gitaarwinkelier in mijn woonplaats een Taylor 614 CE kopen voor 2200 Euro! Ik heb dit niet gedaan ,want ik had helemaal geen belangstelling. Die man baalde ontzettend van dat ding en had gigantisch veel prachtige gitaren hangen, met zorg uit gekozen, maar ja de prijs!

[Picker]

Picker,

Wat ik nou zo raar vind! Bob Taylor intoduceerde zijn GS modellen op zijn site van 2006 met een paar promo filmpjes. Daarin liet hij een blijkbaar gerenomeerde winkelier uit de VS(hij kon ook nog een klein beetje gitaar spelen) verklaren dat zijn klanten vaak vertelden dat zij de diverse Taylor gitaren altijd zoveel het zelfde vonden klinken en dat er zo weinig keuze ,wat betreft klank, mogelijk was en dat ze daarom geen Taylor kochten, terwijl ze wel geinteresseerd waren ! Bob Taylor vond dat een bevestiging van zijn idee om zijn GS modellen te ontwikkelen! Dit zouden gitaren zijn die ook een ander publiek zouden aanspreken! Kortom: de man realiseerde zich waar hij mee bezig was! En dat is het nou precies met die Taylor gitaren. Het ziet er prima uit. Ze zijn optimaal bespeelbaar maar ze hebben allemaal hetzelfde karakter. Een verrassing is er niet!
En dan is er het hele optelverhaal: 1,2,3,4,5,6,7,8,8,9 series. Ik heb jou gevraagd wat je vond van de 514 CE. Ik denk dat dat de gitaar is die het Taylor geluid het beste weergeeft! Dat is specifiek! En ook wel mooi!
Maar dan zijn er alle hogere series. Het rare is dat die hogere modellen op de markt, als je een beetje rond kijkt, vaak tegen lagere prijzen worden aangeboden dan de prijs van die 514 CE. Dat betekent naar mijn idee dat de markt ook wel weet hoe het in elkaar steekt . Om dit te illusteren: ik kon bij een heel gerenomeerde gitaarwinkelier in mijn woonplaats een Taylor 614 CE kopen voor 2200 Euro! Ik heb dit niet gedaan ,want ik had helemaal geen belangstelling. Die man baalde ontzettend van dat ding en had gigantisch veel prachtige gitaren hangen, met zorg uit gekozen, maar ja de prijs!

Zo, een 614 voor 2200€, dat is echt geen geld! Dat moet een echte winkeldochter zijn...

Ik denk eigenlijk dat Nederland niet echt een goed land is voor high-end gitaren. "Ons bent te zuunig". Het valt me vaak op dat in andere landen mensen veel makkelijk een grote som geld uitgeven aan dingen die ze mooi vinden. De Belgen zeggen al jaren dat wij gierig zijn, en ik geloof onderhand dat ze daar groot gelijk in hebben!

Dat alle Taylors hetzelfde klinken vind ik overigens wel meevallen. Veel mensen trappen in de truc dat alle Taylors in de fabriek worden uitgerust met Elixir snaren. Daardoor blijven ze in de winkels altijd 'fris' klinken terwijl bijna alle anderen gitaren met half verroeste snaren hun klank kwijt zijn. Daardoor heeft Taylor de naam gekregen "heel helder" te klinken, maar dat heeft dus niets met de gitaar te maken!

Ik heb momenteel 8 Taylors en ik kan je verzekeren dat ik ze binnen een paar seconden op alleen het gehoor kan herkennen, zo verschillend klinken ze:

314ce - Basiek, houtig, zwaar
412ce (oud model, vóór de revoicing) - Heel helder, clavecimbel-achtig
712ce - Droog en houtig, rauw, een beetje Maton-achtig
K22ce - Zijdeachtig, met een natuurlijke compressie en lange sustain
K14ce - Groots, breed, helder, luid, met een zijdeachtige ondertoon
914ce - Groots, breed, helder, luid, maar iets droger en helderder
XXX-BE - luchtig en sprankelend, soms een beetje koud
W12e -Warm en zwoel, rond, vol.

De klank van de 514 wordt het dichtst benaderd door de W12, qua klankkleur. Maar de W12 heeft een punch, een "oempf" in de bassen en een directe respons die de 512/514 toch net niet haalt!

Wie vindt dat ze allemaal hetzelfde klinken moet m.i. maar eens naar de oorarts, of gewoon een gitaar bij Bart Smit halen... ;)

Als ik de Taylors vergelijk met mijn Martins, valt op dat de Martins veel lichter zijn. Met name de zij- en achterbladen van Martin zijn veel dunner, waardoor de hele gitaar gaat resoneren als je speelt. Taylor heeft dikkere zij- en achterbladen, waardoor je een beetje een banjo-effect krijgt: de trillingen reflecteren aan de rand van het bovenblad en worden dus meer in het bovenblad gedissipeerd. In het algemeen vind ik Martin minder karakter hebben. Alleen de 00 modellen met hoge schouders vind ik echt fantastisch klinken (de 000 vind ik net iets te groot). En laat ik die nou net niet hebben... Ik speelde laatst op een Santa Cruz 00 met 12e fret aan de body, wat een heerlijke gitaar was dat... had hem bijna gekocht, maar hij kostte een vermogen, en ik had al net mijn nieuwe 712 gekocht dus...

Martin heeft overigens zoveel modellen dat ik helemaal verdwaal. Geen touw aan vast te knopen. Dat vind ik wel lekker van Taylor: een overzichtelijke en logische, simpele portfolio. Gitaarspelen is immers al moeilijk genoeg. :)

[Picker]

ik kon bij een heel gerenomeerde gitaarwinkelier in mijn woonplaats een Taylor 614 CE kopen voor 2200 Euro!Als het nou een 612ce was, had ik hem morgen gekocht!

[Liefhebber]

Als het nou een 612ce was, had ik hem morgen gekocht!
Helaas het was echt een 614 CE, zo'n sunburst uitvoering!
Wat je zegt over Martin daar ben ik het wel mee eens.
Ik heb er overigens twee, een D 28 en een D 45. Die laatste vind ik een prachtige gitaar. Neem ik in mijn graf mee of schenk ik aan iemand die ik heel graag mag. Die D 28 is gewoon een oefengitaartje. Veel teveel voor betaald en symptomatisch voor de verloedering van een oorspronkelijk prachtige gitaarbouwers familie!
Trouwens die Santa Cruz 12 frets is inderdaad een heel mooie gitaar. Ilse de Lange(hahaha) heeft er een!

[kornelius]

Trouwens die Santa Cruz 12 frets is inderdaad een heel mooie gitaar. Ilse de Lange(hahaha) heeft er een!

hahaha? snappiknie

[northernlake]

Martin heeft overigens zoveel modellen dat ik helemaal verdwaal. Geen touw aan vast te knopen.

Dat is een veel gehoorde klacht. Zijn maar liefst 15 series (http://www.mguitar.com/guitars/choosing/series.html) :???: Met daarin weer heel veel overlap. Verre van overzichtelijk, inderdaad. En dat oerwoud aan signature modellen helpt ook niet echt.

[Liefhebber]

hahaha? snappiknie
Was binnenpretje, ik was namelijk zaterdag jl. bij een optreden van Ilse de Lange en heb even met haar staan praten en naar haar gitaar gekeken

[greencharlie]

"De Belgen zeggen al jaren dat wij gierig zijn, en ik geloof onderhand dat ze daar groot gelijk in hebben!"

Picker is een intelligente Nederlander! :-)))) :)

[Picker]

Was binnenpretje, ik was namelijk zaterdag jl. bij een optreden van Ilse de Lange en heb even met haar staan praten en naar haar gitaar gekekenLeuke meid, Ilse, ondanks dat je wel erg hoort dat ze "uut Aaalmelôôô komp". Zeer getalenteerd.

[LaurentB]

Was binnenpretje, ik was namelijk zaterdag jl. bij een optreden van Ilse de Lange en heb even met haar staan praten en naar haar gitaar gekeken

Je hebt naar haar gitaar gekeken? Dat staat binnen een straal van 1 m van Ilse de Lange en kijkt naar haar gitaar. En ik dacht dat ik erg was...

[Boom-chick-Franky]

Speelt Ilse de Lange gitaar dan???????????? :D

[Liefhebber]

Je hebt naar haar gitaar gekeken? Dat staat binnen een straal van 1 m van Ilse de Lange en kijkt naar haar gitaar. En ik dacht dat ik erg was...
Snodaard!! Ik scheid zaken altijd van het meske!!

[Liefhebber]

Speelt Ilse de Lange gitaar dan???????????? :D
Ze zegt zelf van niet!

[SGS]

Als ik het goed begrijp is een endorser van Taylor dus iemand die uit volle overtuiging een gitaar van dit merk koopt en dan al of niet voor het uitdragen van zijn enthousiasme een materiele beloning krijgt van Bob Taylor.
Haha!
In die visie ben ik dus een endorser van bijv. ColeClark, Hirade(Takamine), Furch, Amalio Burguet, Prudencio Saez, Paragon guitars, De Gier, Desmet?
Als je het engelse woord letterlijk neemt klopt dat wel: iemand die aanbeveelt!
Maar jongens we gaan wel erg op sub-onderwerpen in inmiddels!
De hoofdvraag blijft :krijg ik bij die grote Noord Amerikanen voor mijn investering van 2000/3000 Euro en meer een gitaar die dat voor het gevoel qua klank, bouw, gebruikte materialen ,etc. dat bedrag waard is en dat in vergelijking met goedkopere bouwers en handbouwers. Ik heb het dus juist niet over imago!! Natuurlijk zijn er allerlei verklaringen voor die hoge prijzen maar daar gaat het niet om.

Enkele punten om een heel lang verhaal iets korter te maken...

Krijg je kwaliteit voor je geld? Denk dat dit eerder een persoonlijke kwestie is.

Denk dat je je eerder moet afvragen van: "wil ik 2000€ aan deze gitaar betalen", is ze dat waard voor mij... (merk of bouwer buiten beschouwing gelaten).

Wat betreft de kostprijs van een gitaar waarover hier al vele berekeningen werden gemaakt:
* Wat betreft de fabrieksgitaren. Deze kunnen "relatief" goedkoop gebouwd worden owv schaalvoordelen, gestandardiseerde processen,... bouwen. Wel hebben zij een vele hogere overhead kost. Hierbij komt dan ook dat de verdeler en de kleinhandelaar ook nog hun deel krijgen.

* Kleine bouwers hebben vaak meer tijd nodig om een gitaar te bouwen, ook kan hij niet profiteren van schaalvoordelen,... (vandaar ook een relatief hoge prijs)Vaak is het ook zo dat men rechtstreeks een gitaar koopt bij een kleine bouwer. Ik ben ervan overtuigd dat moest een kleine gitaarbouwer effectief zijn werkuren aanrekenen dat de gitaar quasi onbetaalbaar wordt.

Maar als je het mij vraagt, is het nog steeds de overheid die het meest verdient aan een gitaar... BTW, invoerheffingen (op amerikaanse gitaren,...)

en tenslotte: "Value is what a damn fool will pay for it" zoals reeds eerder aangehaald ; ) Maar deze quote heeft denk ik betrekking op elk product dat wordt aangeboden op de markt. Zo ook het ganse mechanisme van vraag en aanbod,...

Eigenlijk is het wel opvallend dat er over de prijs van muziekinstrumenten altijd ganse discuties loslopen dat deze veeeeel te hoog is,... Wat moeten we dan niet zeggen over de marges van een blik Cola bv... (hierover klaagt niemand).
Productiekost van een colablikje is +-0.05 euro, en wordt in de winkel verkocht aan +- 0.50 euro.

[Picker]

Maar als je het mij vraagt, is het nog steeds de overheid die het meest verdient aan een gitaar... BTW, invoerheffingen (op amerikaanse gitaren,...)
BINGO! +1!!!
Zeker als je beseft dat ze er helemaal NIETS voor hoeven te doen. Hun uurloon is dus ONEINDIG hoog. Vreemd dat we dan toch nog zo'n enorme staatschuld hebben... ;)


Wat moeten we dan niet zeggen over de marges van een blik Cola bv... (hierover klaagt niemand).
Productiekost van een colablikje is +-0.05 euro, en wordt in de winkel verkocht aan +- 0.50 euro.Simpel: ik drink geen cola! Anders zou je me wel horen. Maar wat WHISKY betreft... ;-)

[chris c]

Origineel gepost door SGS
Maar als je het mij vraagt, is het nog steeds de overheid die het meest verdient aan een gitaar... BTW, invoerheffingen (op amerikaanse gitaren,...)


BINGO! +1!!!
Zeker als je beseft dat ze er helemaal NIETS voor hoeven te doen. Hun uurloon is dus ONEINDIG hoog. Vreemd dat we dan toch nog zo'n enorme staatschuld hebben...



Het gemiddelde uurloon van een ambtenaar is niet zo geweldig hoor... :mad: En de staatsschuld zou nog hoger zijn als ze die taksen niet zouden heffen. Hoe zouden ze anders de wegen waar je op rijdt, de school waar je kinderen naartoe gaan, enz. anders financieren ? Ik geef er graag enkele percentjes van de prijs van mijn gitaar voor...

En om terug bij het topic te komen : ideaal vind ik een gitaar van een fabricant die wel in serie produceert, maar toch nog aandacht kan besteden aan elke individuele gitaar, de bebalking aanpassen aan het klankbord, enz.). The best of both worlds... (handbouw/serie). Ik denk daarbij aan Collings, Santa Cruz, Lowden, Avalon... Dure gitaren ? Mijn Santa Cruz OM/PW kostte minder dan de meeste Taylors in de winkel, mijn Avalons nog minder :)

[-Yves-]

Gezien de reacties in het topic zal ik wel voor gek verklaard worden, maar ik moet nog zo'n 4 maanden wachten op zo'n dure Amerikaan die ik in de States heb besteld. Een Martin D-18V in Amberburst. Ik heb voldoende vertrouwen in de kwaliteitscontrole en consistentie van deze gitaren om dit te doen. En omdat hij bij een Amerikaanse dealer besteld is heb ik Amerikaanse (levenslange) garantie zolang 'ie van mij blijft. 4 lange, lange maanden...

Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit helaas niet klopt. Ik hoop dat je nooit moet beroep doen op hun "lifetime warranty".
Verder is dit een pracht van een instrument. Prima keuze!

[-Yves-]

[QUOTE= Maar als je het mij vraagt, is het nog steeds de overheid die het meest verdient aan een gitaar... BTW, invoerheffingen (op amerikaanse gitaren,...)
[/QUOTE]

Zo is het!
Als je de gitaarprijzen in de VS bekijkt, valt dat allemaal best wel mee. Het is hier dat ze te duur zijn in vergelijking tot hun waarde. 21% en dan nog wat invoerrechten, transportkosten, douaneblablabla... en voila.
De tijd dat je even heen en weer naar New York kan gaan om een instrument aan te schaffen, is ondertussen ook voorbij: Dure vliegtickets en verscherpte controle.

Maar of nu de "oostblokkers" de oplossing zijn...(?) Wat mij betreft hebben ze nog een lange weg te gaan. Het is een vaststaand feit dat vele 'American made' gitaren een zeer hoge kwaliteit hebben. En nee, ik heb het dan niet over Martin en Taylor. De rest is op dit ogenblik aangewezen op wat achternahollen. Hoewel dat er al vele bouwers in Europa betere dingen maken. Maar die betaal je dan beduidend meer dan de bekende merken.

[greencharlie]

Taylor 810 : 3048 dollar (Taylor website)
prijs Nederland : 2895 euro (Benelly import) = 3868 dollar

[greencharlie]

Yves, kvind die oostblokker die ik vast heb toch een enorme gitaar hoor.
Een evenwaardige amerikaan kost me toch dubbel zoveel, min of meer.

[SGS]

Een Chinees van 1000 euro kan misschien een alternatief zijn voor een Amerikaan van 1000 euro... bekijk bv de Tanglewoods,... in die prijsklasse...

[Mattia]

Taylor 810 : 3048 dollar (Taylor website)
prijs Nederland : 2895 euro (Benelly import) = 3868 dollar

Nog erger: haal maar 20 tot 35% van die recommended retail Dollarprijs af voor een redelijk normale street price.

[northernlake]

Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit helaas niet klopt. Ik hoop dat je nooit moet beroep doen op hun "lifetime warranty".
Verder is dit een pracht van een instrument. Prima keuze!

Het klopt wel volgens de dealer, alleen wordt de garantie reparatie niet gedaan door een Nederlandse Martin Warranty repair centre. M.a.w. terug naar de States sturen voor garantie reparatie. Hoe dan ook, dit is niet de reden waarom ik dit gedaan heb en ik zie me daar sowieso geen gebruik van maken.

[northernlake]

Nog erger: haal maar 20 tot 35% van die recommended retail Dollarprijs af voor een redelijk normale street price.

Yep. Op Martins krijg je bij de grotere dealers in de US 40% van de list-price. In combinatie met de lage dollar kan dat dus flink oplopen. Ik ken de voor en tegens van zelf importeren. Ik heb besloten het te doen en wacht rustig af hoe het verder afloopt.

[Picker]

Het gemiddelde uurloon van een ambtenaar is niet zo geweldig hoor... :mad:Ja, maar daar staat tegenover dat ze niet hoeven te werken. Dat scheelt! :D


Hoe zouden ze anders de wegen waar je op rijdt, de school waar je kinderen naartoe gaan, enz. anders financieren?:)
Wegen: van onze wegenbelasting, de BPM en de BTW die we betalen op onze auto's, de gemeentebelastingen die we betalen...
School: van het schoolgeld dat we betalen...

...dus waar hebben ze dan nog al die inkomstenbelasting voor nodig?

(Let maar niet op mij, net weer belastingaangifte gedaan... slechte timing. Ik begrijp niet dat in Nederland de straten niet met goud kunnen worden bedekt! ;))

[Picker]

Taylor 810 : 3048 dollar (Taylor website)
prijs Nederland : 2895 euro (Benelly import) = 3868 dollar
Van die Nederlandse prijs kan nog wel wat af. Ik denk dat 2600-2700 redelijker is voor de 810. Bij de import moet je wel weer transportkosten en BTW/belasting optellen. Dan kom je makkelijk op 3048 Euro i.p.v. dollar. Zoals Mattia zegt gaat daar dan ook wel weer wat van af, dus uiteindelijk scheelt het zeker wel.

Het grote risico is dat er iets mis is met de gitaar. Dan heb je echt een probleem: iedere keer dat je de gitaar terug stuurt en opnieuw naar Nederland laat komen, betaal je OPNIEUW alle belastingen! Ik heb dat al een paar keer meegemaakt. Uiteraard is dat ten onrechte, en kun je allerlei formulieren bijsluiten om dat te voorkomen, maar dat helpt niets.

Zo stuurde ik een Nederlandse Taylor ter reparatie naar El Cajun, en moest toen 300 dollar Amerikaanse invoerrechten betalen! Het is me nooit gelukt dat geld terug te krijgen. Ik kreeg steeds na drie maanden een vluchtig ingevuld standaardformilier uit Washington dat er nog iets niet goed was. Toen de gitaar terugkwam naar Nederland, betaalde ik ook weer opnieuw invoerrechten en BTW (ruim 700 Euro), ondanks dat ik een Nederlands aankoopbewijs kon tonen. De belastingdienst is zich nog steeds daarover aan het buigen, en ik zal uiteindlijk mijn geld wel (deels) terugkrijgen maar het is al ruim een jaar geleden.

Plus nog eens 280 Euro transportkosten heen en terug (daar betaal je ook BTW en invoerrechten over). Was een duur grapje.

Kortom: leuk, zelf importeren, maar het moet wel in één keer goed gaan. Het vervelende is dat diverse Amerikaanse dealers hiervan op de hoogte zijn, en soms genegen zijn om die reden de 'winkeldochters' uit te kiezen voor exportorders. Die komen toch nooit meer terug, om bovenvermelde redenen. Je moet dus eigenlijk een dealer hebben met mensen die je persoonlijk kent en vertrouwt.

Verder is het toch wel erg fijn als je de gitaar kunt bespelen en inspecteren voor je hem koopt. Dan pik je direct de beste eruit. Zelf naar Amerika vliegen is dus de beste optie als je zelf wilt importeren. En dan wel op eigen initiatief door het rode poortje lopen op Schiphol, anders zijn de rapen gaar!

[-Yves-]

Het klopt wel volgens de dealer, alleen wordt de garantie reparatie niet gedaan door een Nederlandse Martin Warranty repair centre. M.a.w. terug naar de States sturen voor garantie reparatie. Hoe dan ook, dit is niet de reden waarom ik dit gedaan heb en ik zie me daar sowieso geen gebruik van maken.

Inderdaad terug naar de States met de belachelijke opmerking dat ze de importeurs willen beschermen. Ze vergelijken dan ook appelen met peren. Jij weet net zo goed als ik dat de speciale (niet standaard) modellen hier niet in bosjes aan de rekken hangen. Al helemaal niet toen ik mijn Martin kocht in '92 toen ik nota bene in de VS was voor een klein jaar. Om een lang verhaal kort te maken: typisch Amerikaanse kortzichtigheid. Heb aardig moeten aandringen, schrijven, bellen, foto's sturen om telkens opnieuw op een zeer onvriendelijke en vaak domme manier afgescheept te worden. Uiteindelijk dan toch het kostenplaatje bekeken voor de verzending en snel van het plan afgezien. Het verzenden, inclusief een noodzakelijke verzekering, kost al snel het drievoudige van de herstelling hier. Pijnlijk wanneer het duidelijk om een constructiefout gaat. Product kopen is vertrouwen geven en dat geldt zeker bij iets als muziekinstrumenten in die prijsklasse. Helaas hebben ze dat bij Martin niet begrepen.

Laat nog wel even weten hoe die D-18V je bevalt. Heb ooit op het punt gestaan dezelfde doos aan te schaffen.

[-Yves-]

Yves, kvind die oostblokker die ik vast heb toch een enorme gitaar hoor.
Een evenwaardige amerikaan kost me toch dubbel zoveel, min of meer.
Ik heb niet gezegd dat ze slecht zijn maar voor mij kunnen ze nog niet mee met bepaalde merken uit de VS. Heb zelf ook al enkele 'oostblokkers' in handen gehad maar tot nu toe hebben ze me niet kunnen bekoren. Maar voor de prijs dat ze hun instrumenten aanbieden, koop je vast geen kat in de zak. Hoewel dat je voor de betere dingen daar ook al aardig moet neertellen.

[northernlake]

Product kopen is vertrouwen geven en dat geldt zeker bij iets als muziekinstrumenten in die prijsklasse. Helaas hebben ze dat bij Martin niet begrepen.

Laat nog wel even weten hoe die D-18V je bevalt. Heb ooit op het punt gestaan dezelfde doos aan te schaffen.

Ik heb zeer veel vertrouwen in de dealer via wie ik besteld heb. Ik heb meerdere mensen gemailed die allemaal vanuit Europa bij hem besteld hebben en van iedereen was er niets dan lof voor de wijze waarop het werd geregeld. En dat geldt voor mij tot nu toe ook.

Réken maar dat er foto's komen als hij er is :cheerup: