Tupelo
29 november 2006, 13:04
Zo ff ventileren. Laatste 4 dagen 3 concerten mogen bezoeken.
Afgelopen zaterdag 'Woven Hand', met de zanger van Sixteen Horsepower. Erg donkere - doet me ergens aan Cave denken - muziek met een redneck religion sfeertje, doem en verderf, god gaat u straffen. Was erg verassend, geweldige drumpartijen, heel erg dynamisch wel opnieuw Cave alike. De gitaarpartijen, veel slides, tremelo en licht dissonante tunings die erg aangenaam en mysterieus klinken. (Ik wil ook een Bigsby op mijn Blade :D). Mooie show, lang gespeeld, een heerlijke combinatie van improvisatie en geklooi dat dan toch ieder nummer opnieuw met een strak hoogtepunt eindigt. Grote verassing was dit voor me: Woven Hand.
Maandagavond the Twilight Singers met Mark Lanegan. Oh la la, de man (Dulli) doet het nogsteeds. Het ietwat flauwe geluid van de albums is nergens te bekennen live. Dulli rockt hardcore, nogsteeds, zover je dat kunt zeggen over een soulman, zijn stem is botergeil (je kon het ruiken, overal in de zaal :D) en het hele optreden had - en dat is altijd mooi - een hoog Whigs gehalte, geluid. Terecht uitverkochte Doornroosje, uitverkochte Vera & het zal ook wel een uitverkochte Melkweg geweest zijn veronderstel ik. Mooie band om in een intieme omgeving te zien, dat maakt het extra zwoel en tumb up for Dulli dat hij hiervoor kiest. Niets dan respect voor de man en zijn band.
Dinsdagavond Muse. Even iets heel anders. Leuke show om stoned naar te staren en jezelf bij af te vragen wat en hoeveel gear die gozer meegesleept heeft. Het was gezellig, laten we het daarop houden, maar na Woven Hand & the Twilight Singers ben ik mezelf weer bewust van mijn voorkeuren; intieme shows in kleine zalen boven welk megaoptreden dan ook.
Ik heb weer zin om muziek te maken, as a matter of fact, ik heb zin om mijn daytime job erbij neer te leggen en dat is niet handig. ;)
Afgelopen zaterdag 'Woven Hand', met de zanger van Sixteen Horsepower. Erg donkere - doet me ergens aan Cave denken - muziek met een redneck religion sfeertje, doem en verderf, god gaat u straffen. Was erg verassend, geweldige drumpartijen, heel erg dynamisch wel opnieuw Cave alike. De gitaarpartijen, veel slides, tremelo en licht dissonante tunings die erg aangenaam en mysterieus klinken. (Ik wil ook een Bigsby op mijn Blade :D). Mooie show, lang gespeeld, een heerlijke combinatie van improvisatie en geklooi dat dan toch ieder nummer opnieuw met een strak hoogtepunt eindigt. Grote verassing was dit voor me: Woven Hand.
Maandagavond the Twilight Singers met Mark Lanegan. Oh la la, de man (Dulli) doet het nogsteeds. Het ietwat flauwe geluid van de albums is nergens te bekennen live. Dulli rockt hardcore, nogsteeds, zover je dat kunt zeggen over een soulman, zijn stem is botergeil (je kon het ruiken, overal in de zaal :D) en het hele optreden had - en dat is altijd mooi - een hoog Whigs gehalte, geluid. Terecht uitverkochte Doornroosje, uitverkochte Vera & het zal ook wel een uitverkochte Melkweg geweest zijn veronderstel ik. Mooie band om in een intieme omgeving te zien, dat maakt het extra zwoel en tumb up for Dulli dat hij hiervoor kiest. Niets dan respect voor de man en zijn band.
Dinsdagavond Muse. Even iets heel anders. Leuke show om stoned naar te staren en jezelf bij af te vragen wat en hoeveel gear die gozer meegesleept heeft. Het was gezellig, laten we het daarop houden, maar na Woven Hand & the Twilight Singers ben ik mezelf weer bewust van mijn voorkeuren; intieme shows in kleine zalen boven welk megaoptreden dan ook.
Ik heb weer zin om muziek te maken, as a matter of fact, ik heb zin om mijn daytime job erbij neer te leggen en dat is niet handig. ;)