PDA

View Full Version : Dna



Dweezman
29 september 2006, 13:35
Vanmorgen kwam Pieter Post in een rood autootje en bracht me 2 DNA pedalen:

Gain Fxxker II en Virtual Tube. Mijn eerste indruk is dat dit de fijnste drives zijn die ik heb gehad. Ik heb ze alleen kunnen testen op de Vibroverb, die van zich zelf wat donkerder klinkt dan de Twin. Maar het resultaat is echt ontzettend goed. Beide pedalen zijn ontzettend fris, zonder schel te zijn. Waanzinnige definitie. Je moet ze wel even goed (leren) instellen. De knoppen drive en cut interacteren, zodat een sweet spot ff opgezocht moet worden.

De Virtual tube geeft zo'n lekker randje! Met de HB's gaat hij tot een serieuze rockscheur, maar daar wil ik het pedaal niet voor gebruiken. Met de Tokai Strat heb ik nu de perfecte crunch. Dynamisch, open en expressief. Top!

De Gain Fxxker zou ik absoluut geen metalpedaal willen noemen. Je kunt met de Fxxk-knop een soort scoopfilter erin draaien, het pedaal compressed dan ook duidelijk. Maar op 12 uur is het pedaal ook open. Samen met de drive op 12 heb je een waanzinnige gedefinieerde scheur voor accoorden. Volumepot op de Strat iets terug, en opendraaien voor solo's. Great!

Daarnaast heb ik nog twee Emma's en een FF, dus smaken genoeg. Eén Emma wil ik zeker houden, vanwege het andere karakter.

Maar: DNA kom ik nog niet vaak tegen, maar probeer ze eens aan de tand te voelen. Echt de moeite waard.

d'oh
29 september 2006, 19:10
gaaf dweez, dit zijn de dingen die we willen horen, leuke review!

Dweezman
29 september 2006, 19:29
gaaf dweez, dit zijn de dingen die we willen horen, leuke review!

En foto's ook, toch? ;-)

http://members.home.nl/d.a.kuipers/pics/my%20gear/dna.jpg

Dweezman
10 oktober 2006, 16:59
http://members.home.nl/d.a.kuipers/pics/my%20gear/pb1.jpg

en ondertussen is de purple fase van DNA ook binnen. Ik heb eerder een Akai Intelliphase gehad, maar die kon me niet bekoren. Phasen was niet zo mijn ding. Toch heeft het effect iets, en soms zou ik een phase-achtigs willen intrappen.

Door mijn zeer goede ervaring met DNA (en het maar niet tot zaken kunnen met MXR 90-verkopers), heb ik het aangedurft een boutique phaser aan te schaffen. En mooi hoor! Aan/uit switsch en een modern/vintage stand, gelukkig beide met de voet te schakelen. Van zeer langzame sweeps tot heftige wobbles, het zit er in. Met name met de phase tussen 10 en 11 is heerlijk. Subtiel maar toch aanwezig, m'n eigen gitaarsound blijft volledig in tact. De vintage modus sweept dieper en is nog organischer. Met de zelfde mate van phase geeft deze schakeling bij live gebruik een heftiger effect. DNA=super cool

(btw: vóór de drives vind ik 'm het fijnst)

Grooveyard21
10 oktober 2006, 17:31
hoe is ie in vergelijking met een phase 90?

ik kan trouwens nergens een website van Dna vinden, klopt dat? alleen een distributeur.

Dweezman
10 oktober 2006, 18:04
hoe is ie in vergelijking met een phase 90?

ik kan trouwens nergens een website van Dna vinden, klopt dat? alleen een distributeur.

Phase 90 ken ik zelf niet, maar dat was mijn eerste keuze geweest, vandaar dat ik hem noem. Vergelijken kan ik ze dus niet. Samples staat op de site musiciansfriend.com, misschien heb je daar iets aan.

En een site? Ik kon het ook niet vinden. 't komt uit Japan.

dml
10 oktober 2006, 20:08
Een review van de Gainfucker heb ik een tijdje geleden op gitaar.net gezet. Hieronder het hele verhaal:

Via [GtrGear] kon ik het bovenstaande pedaal een tijdje proberen. De verkopende partij zei dat dit pedaal wel wat voor mij zou zijn. Dus kom maar op. In ieder geval is het een distortionpedaal, handgebouwd in Japan. Doen ze dat dan nog in Japan? Ja, en verdomd goed ook!! Voor de freaks valt dit pedaal onder de noemer "boutique". Voor diezelfde freaks kan ik melden dat dit pedaal True Bypass is. Pedalen van dit merk zijn in ieder geval niet makkelijk te krijgen.

CONSTRUCTIE
Het pedaal is van stevig spuitgiet aluminium met de afmetingen 95x115x35 mm (BxDxH) en is gespoten in een bruin-bronzige sparkle lak. Op de bovenzijde vinden we vier potmeters met de volgende betiteling van links naar rechts: Level, Cut, Drive en Fxxk (vanaf nu gewoon f*ck, later meer over deze bijzondere knop), en middenonder de footswitch van het type 3PDT. De potmeterknoppen zijn van geborsteld RVS met een positiestip. Middenboven wordt het geheel gecompleteerd door een rode LED. Beetje ouderwets, blauw is een stuk cooler . Aan de achterzijde is het vrij standaard, een input, een output en een adapter input.
Voor batterijtoegang moet je de onderkant van het pedaal los schroeven. Als je dat doet, kijk dan ook even naar een wel heel bijzonder IC-tje, namelijk een JRC4558. Tube Screamer-gebruikers zullen vast verrukt opspringen want dit chipje zorgt o.a. voor HET Tube Screamer-geluid en wordt bijna altijd gebruikt in vele andere boutique oversturingspedalen. De IC zit overigens niet in een voetje maar is vastgesoldeerd op de print en dus niet verwisselbaar. Overigens moeten (potentiële) TS-gebruikers verder kijken want dit pedaal klinkt absoluut niet als een TS. Verre van, zelfs.

WERKING
Tja, hier valt eigenlijk weinig over te zeggen. De potmeters met de titels "Level" en "Drive" spreken voor zich. Ook de werking van de footswitch spreekt tot de verbeelding. Dan blijven de potmeters "Cut" en "f*ck" over. Het woord CUT krijgt met dit pedaal toch een andere dimensie...... Maar zoals de betekenis doet vermoeden is dit een soort toonregeling die alleen maar kan verzwakken. Als je deze potmeter voluit zet geeft hij dus alles door, terugdraaien zorgt voor afzwakking van het mid en hoog. In combinatie met f*ck-pot werkt de Cut zelfs bijna als een soort enkelbandige paramtrische EQ.
De f*ck-pot is een soort super-low-4x12"-gain-booster, een ander woord kan ik er niet voor verzinnen. Alhoewel, "Supergeil" zouden onze oosterburen zeggen.


GELUID
De amp die dit pedaal mocht slikken was mijn Powertone II combo en als gitaar een USA Standard Strat (hard tail) met in de brug een Dimarzio ToneZone-S en de rest van de elementen gewoon stock.
Met de f*ck dicht, Cut en Drive op 12 uur (Level naar smaak) klinkt het pedaal bijna als een Boss DS-1, echter een stuk strakker, dynamischer en minder scherp. Wel aardig, niet indrukwekkend. Wat wel opvalt is dat het pedaal ook goed reageert op de verschillende elementen.
De f*ck-pot doet, als 'ie helemaal dicht staat, helemaal niets. Draai je 'm open dan verandert de gain-structuur, wordt het mid afgezwakt en krijgt het laag ballen als een olifant. M.a.w. je broekspijpen beginnen te wapperen alsof je broek hangt te drogen aan de waslijn. Maar dan bij orkaankracht. Opeens worden met deze knop vier 4x12's van stal gehaald. Het leuke is dat het laag nooit blubberig wordt, het blijft gedefinieerd. En nog leuker is dat je op zeer laag volume ook low end blijft horen/ voelen. Op slaapkamervolume vloeit Metallica's Sad but true uit de speakers. En ja, je zou de sound goed kunnen vergelijken met een Mesa Dual Recto. Stevig, vet, rond, nat.

CONCLUSIE
Hmmmm, ik ken eigenlijk geen pedaal wat zo vet klinkt. Eigenlijk kun je stellen dat 'ie van middige, muffige Marshall naar zware Recto-achtige klanken gaat, met een verbluffende dynamiek, zowel op laag als op hoog volume. De prijs van het pedaal is stevig, reken op ongeveer € 300,- (300 dollar incl. shipping). [Dit] exemplaar is te koop voor € 179,-. Doen!!

Dweezman
11 oktober 2006, 10:37
het door jou geteste exemplaar heb ik nu op m'n board staan. goede review!