PDA

View Full Version : Gibson J-45



guiman
15 september 2006, 09:16
Wie speelt op een J-45 en kan een typering geven? Zijn er Nederlandse gitaristen die hem gebruiken? Al jaren loop ik rond met het plan om er eindelijk eens een te kopen; twee jaar geleden ging de laatste Epiphone Elitist J-45 net voor mijn neus naar een ander. Om de een of andere reden lijkt dit me de ultieme gitaar, om echt oud mee te worden. Alle andere gaan de deur uit, deze blijft en staat later in het verzorgingshuis naast mijn bed. Komt misschien ook wel omdat Bruce Springsteen er fantastisch mee tekeer gaat.

gertdm
15 september 2006, 11:48
Het is een gitaar met een eigen karakter. Het model vind ik ook mooi, vooral de sunburst-versie.
De klank is wat brons-achtig met niet te veel laag erin. (tja, hoe omschrijf je een klank ). Het is ook een gitaar met een geschiedenis natuurlijk en ik kan goed begrijpen dat het een bepaald gevoel bij je oproept.
In feite gaat het er om wat je in die gitaar dan zoekt. De klank of een combinatie van dingen die je aanspreken?
Een gitaar kopen puur omdat hij op t plaatje jou aanspreekt is 'gevaarlijk'.
Dat geldt dus ook voor een Gibson J 45.

Er staan er trouwens meerdere te koop via internet. Maar dan heb je in een aantal gevallen het nadeel dat je hem niet eerst kunt horen.
Tijdens de beurs op het Acoustic Strings stonden er twee te koop.
Misschien een idee om eens te kijken wanneer de volgende (vintage) beurs is
in NL.
Meestal vind je daar wel een J45 te koop en je kunt hem dan ook horen.

guiman
15 september 2006, 12:06
Inderdaad, de sunburst, dat is mijn absolute favoriet, die vind ik zo ongelooflijk mooi, dat lijkt me een werkpaard die fantastisch kan ouderen, akoestisch en visueel. Kennelijk ken je de J-45, wat is qua klant het belangrijkste verschil met de evenknie van Martin, de D-18? Weet je dat? Weet je ook of de kwaliteit van de nieuwste J-45 consistent is? Je hoort altijd gruwelijke verhalen over de soms gebrekkige kwaliteitscontrole bij Gibson. Of is dat voorbij?

Soms weet ik niet waarom juist die ene gitaar zo aanspreekt: soms is het niet meer dan een gevoel. Of ooit heeft een speler met net die ene gitaar enorme indruk gemaakt. Een beetje irrationeel, net als de liefde: je ziet haar en je bent verloren....

Eko
15 september 2006, 13:08
De J-45 is inderdaad een prachtig werkpaard. Een eigen karakter zullen we maar zeggen.
Voor dat je koopt, eerst een paar proberen. Het beste kun je dus naar een zaak gaan die er meerdere heeft of er voor kan zorgen. In Amersfoort zit een wel heel bekende ( Kees Dee)die ze meestal op voorraad heeft.
De klank wil nog wel eens varieren tussen de gitaren. Sommigen klinken als een natte krant en anderen klinken als een groots instrument. De verschillen zijn te groot om het bij een of twee te laten tijdens het kiezen. Kies er een die acoustisch goed is. Er zijn versies in omloop met piezo. De neiging om er een tekiezen die zo goed klinkt is snel aanwezig. Echter als een instrument goed acoustisch klinkt , zal versterken geen probleem worden.
Als het kan , laat er nieuwe snaren opzetten voor spelen.

zoon van Piet
15 september 2006, 13:55
Schitterende gitaar, die J45. is inderdaad een werkpaard dat mooi ouder kan worden, zie de mijne:
http://img133.imageshack.us/img133/8708/img0028yc9.jpg

Dit is een 61'er, met een lange geschiedenis. Ooit was deze gitaar van onze nationale hippie Armand. Dit instrument deed het voorprogramma van het beruchte Kurhausconcert van de Stones.
Ik heb hem al twintig jaar en heb sindsdien nooit meer interesse gehad in andere flattops - en ik heb er nog genoeg getest, hoor!
De J45 heeft een vrij bescheiden volume, maar een afgewogen warme klank, die zich met name goed leent voor het begeleiding van vocalen. 'Niet teveel laag' lees ik enkele posts terug. Ik ga er van uit dat daarmee niet bedoeld werd 'te weinig laag', want de bassen zijn mooi, rond en vol. Niet teveel, maar zeker niet te weinig. tel daarbij het zijdeachtige hoog en je hebt een gitaar die je je hele leven bij je houdt.

De wisselende kwaliteit van Gibson is spreekwoordelijk. in de 70-er en 80-er jaren werden soms erg slechte instrumenten gemaakt. Ik heb een square shoulder bespeeld die niks - maar dan ook helemaal niks- gemeen had met mijn schatje. maar ik speelde ook ooit op de behoorlijk nieuwe van JW Roy en die was wel okee - niet zo goed als de mijne, vond ik, maar dat zal aan mijn liefde voor deze J45 liggen.
De akoestische instrumenten die Gibson de laatste jaren maakt hebben een goede naam. gewoon proberen, zou ik zeggen. Want het is net als met vrouwen: het moet klikken.

guiman
15 september 2006, 14:45
Prachtig, de gitaar van Armand. Ik benijd je. Hoe kon 'ie die nu weg doen? En gitaar die nog heeft gerinkeld tijdens het voorprogramma van de Stones. Hoe diep kan een mens zinken...
Ok, samenvattend: wie een J-45 wil kopen moet meerdere exemplaren bespelen, liefst met nieuwe snaren. Grote individuele klankverschillen. Oudere zijn minder goed afgewerkt.

nu alleen nog de kwestie van het klankverschil met de D-18 (mahonie achterblad) en de D-28 (palissander achterblad). Gibson levert de J-45 nu naar keuze in een van beide varianten. Veel muzikanten lijken toch voor de Martin gekozen te hebben, is daar een reden voor?

zoon van Piet
15 september 2006, 16:07
Prachtig, de gitaar van Armand. Ik benijd je. Hoe kon 'ie die nu weg doen?

Hij verpatste hem aan een andere hippie -en die gaf hem later aan mij. kado, voor nop...
( ja, nu wordt je pas echt groen, he?)

Armand kwam vele jaren later toevallig bij me op de koffie en was zeer aangenaam verrrast het ding terug te zien.


Ok, samenvattend: wie een J-45 wil kopen moet meerdere exemplaren bespelen, liefst met nieuwe snaren. Grote individuele klankverschillen. Oudere zijn minder goed afgewerkt.


Nou, oudere zijn beter afgewerkt! tot begin jaren zestig, toen liep dat terug. vanaf 62 werd de J45 gemaakt met ene gelamineerde plaat onder het bovenblad op de plaats van de kam - die klinken slechter, zegt men. De mijne heeft nog de ouderwetse, maple(? dacht ik) plaat.


nu alleen nog de kwestie van het klankverschil met de D-18 (mahonie achterblad) en de D-28 (palissander achterblad). Gibson levert de J-45 nu naar keuze in een van beide varianten. Veel muzikanten lijken toch voor de Martin gekozen te hebben, is daar een reden voor?

Origineel hoort de J45 een mahonie achterblad te hebben. dat maakt hem minder hard en springerig, maar lekker licht omfloerst en subtiel. Maar nieuwe exemplaren hebben natuurlijk geen honduras mahonie meer, zoals de mijna, want dat bos is op.
De Martin/Gibson-discussie zal eeuwig voortduren. het is een kwestie van persoonlijke voorkeur. Mijn mening is dat martins evenwichtiger, helderder en -vooruit- duidelijker klinken. Maar gibson is warmer en voller. misschien _ maar ik trap hier waarschijnlijk op veel tenen- is martin meer voor fingerpickers, gibson voor begeleiding van zang. Als je gewoon cowboyakkoorden rammelt zou ik de gibson zeker verkiezen...

LaurentB
15 september 2006, 18:41
Hij verpatste hem aan een andere hippie -en die gaf hem later aan mij. kado, voor nop...
( ja, nu wordt je pas echt groen, he?)

Armand kwam vele jaren later toevallig bij me op de koffie en was zeer aangenaam verrrast het ding terug te zien.
(...)


Wat een mooi verhaal; dat zo'n hippie zo'n gitaar zomaar weggeeft... Een van de weinige authentieke idealisten, denk je dan!
Ik vind het geweldig dat zulke mensen bestaan.

Ron Houben
16 september 2006, 06:24
Ik zal er dan toch ook maar wat op zeggen. Tot een aantal jaren geleden moest ik absoluut niets van akoestische Gibsons hebben. Maar er is in NL een toegewijde akoestische Gibson dealer die dat heeft weten te veranderen. De nieuwe Gibsons zijn niet dezelfde als die, die ik kende uit de 80-er jaren.
Je moet even wennen aan het geluid omdat het zoveel anders is dan een Martin.

Een Martin maakt heel veel indruk op het eerste oor, maar gaat bij mij vaak vervelen, het knalt teveel, teveel laag, maar wel een lekker hoog. Een mahonie Martin ,D18,OO18V etc, is voor MIJ dan weer beter. Die knallen wat minder, vervelen niet zo snel, ik zeg het nog een keer: voor MIJ. Want dit is zeer subjectief.
Anyway, sinds ik mijn 1952 J50 (naturele J45) heb, ben ik een gelukkig man. Gortdroge sound, mooi in balans, fantastische sustain en nog belangrijker geweldige boventonen. Heel goed voor een zachte tot middelmatig harde aanslag, bij heel hard spelen wordt diy exemplaar niet mooier. Maar voor mij is die erg goed. Alles klopt aan deze gitaar. Ziet er alleen uit alsof die een paar jaar buiten in de tuin heeft gestaan.
Een Gibson is over het algemeen middiger, wat gecontroleerder in het laag en wat minder "bellerig" in het hoog. ((Het hoog van een Martin is toch wel erg mooi). Ik wil niet slechts over Martin zeggen, maar er zijn meer goede gitaren in de wereld. EN de ene gitaar is de andere niet. Probeer er zoveel mogelijk, of zoek een dealer die zelf erg kritisch is en terugstuurt wat hem niet bevalt.

zoon van Piet
16 september 2006, 12:45
Ik sluit me helemaal aan bij Ron...

en moet toegeven dat mijn J45 er ook uitziet alsof ie al begraven is geweest. En minstens drie keer gebroken, trouwens. Maar hij is nog steeds onverslaanbaar...



Wat een mooi verhaal; dat zo'n hippie zo'n gitaar zomaar weggeeft... Een van de weinige authentieke idealisten, denk je dan!
Ik vind het geweldig dat zulke mensen bestaan.

Jazeker. Paulus Bastiaanse had een kroeg - De Knoop- op het stratumseind, waar ik vaak kwam. Hij vertelde me dat hij die gitaar had en ik heb hem jaren aan z'n kop gezeurd om het ding aan me te verkopen - zonder succes. maar toen ik in een bandje speelde dat (eventjes) redelijk van zich deed spreken, was hij heel trots dat ik dat bereikt had. Op een avond speelden we in eindhoven op een feest (in galerie Peninsula). Toen ik van het podium kwam, stond hij me op te wachten met de J45. het ding zat in een vuilniszak! Hij zei iets van dat ik er meer goeds mee zou doen dan hij en voordat ik besefte wat me overkwam was ie weer weg.

Het is een sprookje, maar wel een dat heel goed klinkt!

De gitaar gaat komende maanden trouwens waarschijnlijk op tournee met Raymond v/h Groenewoud, gaat dat zien!

Harald
16 september 2006, 13:33
OP tournee met van het Groenewoud, was die niet gestopt? Speel je bij hem, of?

zoon van Piet
16 september 2006, 13:43
Nee, dier stopt pas als ze m begraven hebben. Mijn broer speelt bij hem en ze gaan het ding ws eh.. 'leasen'.

Komt ze ook weer eens onder de mensen...

LaurentB
16 september 2006, 17:17
Nee, dier stopt pas als ze m begraven hebben. Mijn broer speelt bij hem en ze gaan het ding ws eh.. 'leasen'.

Komt ze ook weer eens onder de mensen...

Armand speelt ook nog trouwens. Hij speelde op een buurtfeest waar onze band ook speelde vorig jaar. Had nog best een mooie gitaar, maar ben nu vergeten wat voor een. Daar was-ie in elk geval niet te min voor, haha.

zoon van Piet
16 september 2006, 18:51
Armand speelt ook nog trouwens. Hij speelde op een buurtfeest waar onze band ook speelde vorig jaar. Had nog best een mooie gitaar, maar ben nu vergeten wat voor een. Daar was-ie in elk geval niet te min voor, haha.


ja, een mooie Lowden heeft ie...

blitzblum
17 september 2006, 10:07
Ik heb drie maanden geleden een sunburst J45 gekocht bij Kees Dee. Ik heb mijn electrische gitaar en Vox versterker er voor ingeruild. Ik weet niet wat het is met dat ding, maar ik kreeg 'm al zeker anderhalf jaar niet uit mijn hoofd. Eerlijk is eerlijk. Meer vanwege de historische waarde dan vanwege het geluid. Daar had ik nog niet eens op gelet. Ik was om toen ik op het North Sea Jazz in Rotterdam Paul Weller op een zelfde gitaar zag spelen. Wat was dat cool! Toen wist ik dat ie voor mij voorbestemd was. Ik ben 'm dus gaan beluisteren en heb er op gespeeld. Een droom van een gitaar met en eigen geluid, maar natuurlijk veel te duur. Lekker ruig geluid. Hij is veel minder mooi afgewerkt dan mijn Alvarez en ik moest best wennen aan wat lak klodders, maar dat schijn je af en toe te hebben. Kees had er twee en die ene was echt mooier qua klank. Ik doe 'm nooit meer weg, dat is zeker! :cooler:

blitzblum
17 september 2006, 10:09
Ik heb drie maanden geleden een sunburst J45 gekocht bij Kees Dee. Ik heb mijn electrische gitaar en Vox versterker er voor ingeruild. Ik weet niet wat het is met dat ding, maar ik kreeg 'm al zeker anderhalf jaar niet uit mijn hoofd. Eerlijk is eerlijk. Meer vanwege de historische waarde dan vanwege het geluid. Daar had ik nog niet eens op gelet. Ik was om toen ik op het North Sea Jazz in Rotterdam Paul Weller op een zelfde gitaar zag spelen. Wat was dat cool! Toen wist ik dat ie voor mij voorbestemd was. Ik ben 'm dus gaan beluisteren en heb er op gespeeld. Een droom van een gitaar met een eigen geluid, maar natuurlijk veel te duur. Lekker ruig geluid. Hij is veel minder mooi afgewerkt dan mijn Alvarez en ik moest best wennen aan wat lak klodders, maar dat schijn je af en toe te hebben. Kees had er twee en die ene was echt mooier qua klank. Ik doe 'm nooit meer weg, dat is zeker! :cooler:

guiman
19 september 2006, 01:27
Ik heb nu precies hetzelfde met de J 45 en dat heb ik niet met de Martin D-28 of D-18. Gek he? Kreeg je trouwens nog een goede prijs voor je afdankertjes, of moest je veel bijbetalen?
Is Kees Dee de beste (Akoestische) Gibson-dealer van ons land? Zo te zien heeft hij meer voorraad dan Nederland Muziek.

Flipkoos
19 september 2006, 09:25
http://www.cottenmusic.com/images/Gibson/J45%20Vine%20Custom%20front%20full.jpg

Ze zijn ook wel erg mooi, met die afhangende schoudertjes...

zoon van Piet
19 september 2006, 13:39
dit is wel een tikkie een kermisexemplaar...
het zal aan mij liggen, maar ik vind mij afgeragde mooier.

blitzblum
19 september 2006, 19:28
Ja, ik kreeg een redelijke prijs en ja ik moest ook veel bijbetalen. Maar ja, ik moest en zou 'm hebben. En ik ben meer een akoustisch mens ben ik achter gekomen. Dus ik vond het niet erg om mijn electrische(als nieuwe) set achter te laten... :sssh:

kornelius
19 september 2006, 21:00
ik vind m mooi, en ben sinds ik proefgespeeld heb op allerlei dure gitaren best weg van gibsons. Dus als ik weer eens centjes heb...
Kees Dee heeft trouwens niet overdreven veel gibson acoustics staan, zijn er dealers met meer voorraad gibsons? Nou ja misschien moet ik voor mijn werk naar de US, dan kan ik daar ergens een goede zaak opzoeken :)

Eko
19 september 2006, 23:20
Kornelius,
Probeer ( met een mail) Nederland Muziek in Almere. kan via website. Dit is de importeur van Gibbons in NL.

Flipkoos
20 september 2006, 21:06
Gibbons?

Gibbons (Hylobatidae) zijn een familie van de mensapen (Hominoidea). Er bestaan 14 soorten van in vier geslachten. De bekendste zijn de withandgibbon (Hylobates lar) en de siamang (Symphalangus syndactylus). Ze komen alleen in Zuidoost-Azië voor. Enkele soorten zijn bedreigd.

Orlando Gibbons (Oxford, 25 december 1583 – Canterbury, 5 juni 1625) was een Engelse componist uit de Gouden Eeuw van de Engelse muziek.
Zijn carrière in de muziek begon hij in Cambridge om daarna tot organist benoemd te worden van de Chapel Royal. Later werd hij een van de muzikanten van de Virginals van James I, In 1623 werd hij organist van de Westminster Abbey.

Gibbons heeft veel madrigalen en kerkmuziek geschreven, en publiceerde in 1612 de collectie Madrigals and Motets, maar het is vooral zijn instrumentale muziek waardoor hij bekend gebleven is. Gibbons wordt gezien als opvolger van William Byrd.
:)

LaurentB
20 september 2006, 23:57
Gibbons?

Gibbons (Hylobatidae) zijn een familie van de mensapen (Hominoidea). Er bestaan 14 soorten van in vier geslachten. De bekendste zijn de withandgibbon (Hylobates lar) en de siamang (Symphalangus syndactylus). Ze komen alleen in Zuidoost-Azië voor. Enkele soorten zijn bedreigd.

Orlando Gibbons (Oxford, 25 december 1583 – Canterbury, 5 juni 1625) was een Engelse componist uit de Gouden Eeuw van de Engelse muziek.
Zijn carrière in de muziek begon hij in Cambridge om daarna tot organist benoemd te worden van de Chapel Royal. Later werd hij een van de muzikanten van de Virginals van James I, In 1623 werd hij organist van de Westminster Abbey.

Gibbons heeft veel madrigalen en kerkmuziek geschreven, en publiceerde in 1612 de collectie Madrigals and Motets, maar het is vooral zijn instrumentale muziek waardoor hij bekend gebleven is. Gibbons wordt gezien als opvolger van William Byrd.
:)

Hahaha, laatst had iemand het ook al over een 'Deathnought'.

"De Gibbons Deathnought", leuke naam voor een nieuw model...

Eko
21 september 2006, 18:49
Sorry voor alle liefhebbers van prachtige Gibsons. Gibbons is een koosnaam onder gitaristen hier in de buurt. Niet slecht bedoeld dus.

zoon van Piet
21 september 2006, 19:26
Billy Gibbons!

die speelt op gibsons...

kornelius
23 september 2006, 11:17
Sorry voor alle liefhebbers van prachtige Gibsons. Gibbons is een koosnaam onder gitaristen hier in de buurt. Niet slecht bedoeld dus.

Nou ja vooruit dan zal ik de dierenbescherming nog even niet bellen.