Jazzamp?

[dimitri]

Ik ben op zoek naar een amp waar ik een degelijke jazz sound krijg gehaald.
Tot nu heb ik op een fender princeton gespeeld, maar dit is een gewone transitor. Wil wel overschakelen naar een buizen amp.
Heeft er hier iemand een idee? 2dehands is ok voor mij

[new deep]

Op zich denk ik dat een princeton prima is voor jazz, wat voor een soort jazz speel je en welke gitaar gebruik je?
Misschien is Marble iets om naar te kijken.

[dimitri]

Ik speel voornamelijk bebop, herb ellis, barney kessel... gitaar is een epiphone emperor regent.

[Dude]

Ik zag een lab5 (gibson) gitaarversterker voorbij komen op marktplaats of gitaarmarkt een paar dagen geleden... geloof dat die erg geliefd zijn bij jazz gistaristen !



Edit... gevonden, klik maar effe op deze link !

Linkie linkie ! (http://koopjes.marktplaats.nl/muziek_en_instrumenten/gitaar_en_basversterkers/41473462.html?return=eJwlyuEKgyAUhuF7CeqnerIwFIl2J 24LFF0eUljb2L3vxP58PC98ToP%2BBC1M0SBH3ZTV7TdvfK2oO Y8Z14093B4rJudqYVvi%2FwtDj%2FORLHT3Ymtu5QKtvCSaRfX TyUp8Bzx5EKdBSHXGi2KQCkBQxSdVcteRnEug6Du00JjvD73BL gg%3D&df=1&fta=)

Tis geen spam, ken de verkoper niet, tis een tip !

[d'oh]

inderdaad een lab5, of een roland JC120, yamaha g100

zulke transistors zijn helemaal niet verkeerd voor jazzgitaristen

[ieme]

Polytone ofzo is ook zo'n merk met erg goeie jazzers, ga anders eens bij erik vd haar langs die heeft mogelijk ook goeie jazzamps, allemaal fender/vox achtige zoals de %13, 65amps, matchless, valvetec en guytron enzo... t proberen waard!

[schwalbe]

Fender Twin jazzt ook wel lekker dacht ik.

[Tristan]

Ik zou voor een oude Fender Blackface of een vroege Silverface gaan, in ieder geval niet voor die nieuwe reissues van Fender, die vind ik echt ruk...
Die (Hot Rod of Tweed) Deluxe en Deville amps vind ik ook niet echt geweldig...
Een transistorbak zou ik ook niet doen, die hebben veel minder karakter, klinken veel klinischer en zo'n bak hebben ze bij ieder Jazzpodium wel staan, dus dan hoef je zelf niet zo'n amp mee te nemen...

Oude Fenders:
Blackface Pro (Reverb)
Silverface Pro Reverb
Blackface Vibrolux (Reverb)
Silverface Vibrolux Reverb
Blackface Concert
Blackface Super Reverb
Silverface Super Reverb
Blackface Twin Reverb
Silverface Twin Reverb

Ik zou voor een Vibrolux Reverb of een Pro Reverb gaan, omdat deze ook nog lekker te tillen zijn, de andere amps zijn veel zwaarder...
De Silverfaces voor 1976, zonder master volume zijn beter dan die van na 1976 en met master volume, die laatste zijn eigenlijk niet interessant omdat ze eigenlijk net zo klinisch als een transistorversterker klinken...

[Jimi Hendrix]

boogie combootje doet het ook prima.
(ikzelf zeul voor dikke jazzgitaar-gigs altijd m'n markIV combo mee).

[Tristan]

Een oude Boogie is ook cool inderdaad...
Mark series of Studio series...

[paulusdeBKB]

Behoorlijk onbekend en dus lastig te vinden: Pearce gitaarversterkers. Ook tranniebakken maar wel erg goed.

Verder heb ik een beetje moeite met het idee van een 'jazzversterker'. Wil een jazzer niet gewoon een prachtig clean geluid? Er zijn zat versterkers die dat hebben, buizen of niet.

Neem nou Martijn van Iterson. Ik weet niet waar hij vandaag de dag over speelt, maar vroeger had hij een 19" rackje met een Mesa Boogie Studio, Mesa Boogie 50/50 en twee Mesa 1x12" kastjes. Heel simpel, klonk als een klok.

[Jimi Hendrix]

Behoorlijk onbekend en dus lastig te vinden: Pearce gitaarversterkers. Ook tranniebakken maar wel erg goed.

Verder heb ik een beetje moeite met het idee van een 'jazzversterker'. Wil een jazzer niet gewoon een prachtig clean geluid? Er zijn zat versterkers die dat hebben, buizen of niet.

Neem nou Martijn van Iterson. Ik weet niet waar hij vandaag de dag over speelt, maar vroeger had hij een 19" rackje met een Mesa Boogie Studio, Mesa Boogie 50/50 en twee Mesa 1x12" kastjes. Heel simpel, klonk als een klok.


Volgens mij speelt ie nu nog steeds op een GP100 van Roland hahaha ook voor z'n scheursound (met pluut-plank), nog wel de boogie 1x12's en boogie eindtrap?? EDIT: volgens mij was het een Mosvalve eindtrap... Het sjouwen had hij een ongelooflijke hekel aan zei hij /EDIT In de tijd dat ik van 'm leshad ging ik regelmatig kijken, op recente foto's lijkt het dezelfde setup als toen.
Hij heeft er een ongelooflijk geluid mee, maar dat zit echt in z'n vingers, perfecte techniek vd linkerhand.

[paulusdeBKB]

Hij heeft er een ongelooflijk geluid mee, maar dat zit echt in z'n vingers, perfecte techniek vd linkerhand.

Ja... rechts hangt er maar een beetje bij he? NOT! :D

[Dude]

Was deze al voorbij gekomen ? (http://www.gitaarmarkt.nl/index.php?ct=gitvers&md=details&id=67095)


misschien wel ?

[Tristan]

Behoorlijk onbekend en dus lastig te vinden: Pearce gitaarversterkers. Ook tranniebakken maar wel erg goed.

Verder heb ik een beetje moeite met het idee van een 'jazzversterker'. Wil een jazzer niet gewoon een prachtig clean geluid? Er zijn zat versterkers die dat hebben, buizen of niet.

Neem nou Martijn van Iterson. Ik weet niet waar hij vandaag de dag over speelt, maar vroeger had hij een 19" rackje met een Mesa Boogie Studio, Mesa Boogie 50/50 en twee Mesa 1x12" kastjes. Heel simpel, klonk als een klok.

Man die Pearce dingen zijn toch walgelijk???
Mike Stern speelt er ook mee en die heeft een sound als een natte krant, fantastische gitarist, maar die sound...

Martijn Van Iterson zijn geluid is wel beter, maar kan ik ook niet echt fantastisch noemen hoor...
Je hoort wel dat hij goed kan spelen, maar je hoort ook dat zijn apparatuur niet echt geweldig is...
Ik heb 1 opname van hem die volgens mij wel heel erg lekker klinkt, dat is het nummer "Song for Niels" en dat staat op zo'n Dutch Jazz gitaar verzamel cd of zoiets, waanzinnig mooi nummer ook trouwens...

Tsja, Jazzgitaristen en sound, het blijft een moeilijk iets...
De meeste hebben een sound die te dof is, of de sound is zo levensloos en karakterloos dat het je na een noot al dood verveeld...
Dan heb ik het puur over de sound, niet over de muziek en alles...

Te dof: Polytone, Mesa/Boogie en gitaar met flatwounds en/of de tone knop op je gitaar bijna helemaal dicht gedraaid etc...

Te karakterloos: voor en eindtrapcombinaties, Roland JC120 etc...

Dat is mijn mening tenminste...

[paulusdeBKB]

Ik vind veel jazzers ook geen mooie sound hebben. Idd, die toneknop dicht is een raar fenomeen... Als je wilt klinken als een trombone met demper, koop dan een trombone met een demper!

Jazzer met wel een goeie sound: Eef Albers

[Jimi Hendrix]

Tsja, Jazzgitaristen en sound, het blijft een moeilijk iets...
De meeste hebben een sound die te dof is, of de sound is zo levensloos en karakterloos dat het je na een noot al dood verveeld...
Dan heb ik het puur over de sound, niet over de muziek en alles...

Te dof: Polytone, Mesa/Boogie en gitaar met flatwounds en/of de tone knop op je gitaar bijna helemaal dicht gedraaid etc...



Mooie generalisaties!

Ik verzin er ook wel ff een:
Popgitaristen hebben dan wel mooie 1kanaalsversterkers (??) maar kunnen dat geld beter steken in gitaarles om hun toonvorming wat te verbeteren...
Of nee dan verliezen ze hun 'karakter'.... :hippie:

[paulusdeBKB]

Ja, en 100 Watt is wel een beetje zacht voor in de huiskamer...

[Outrage]

Hier thuis staat nu een mesa boogie lone star (geleend van een vriend), die versterker klinkt clean en licht overstuurd heel goed! Moet je zeker eens uittesten.

[Tristan]

Mooie generalisaties!

Ik verzin er ook wel ff een:
Popgitaristen hebben dan wel mooie 1kanaalsversterkers (??) maar kunnen dat geld beter steken in gitaarles om hun toonvorming wat te verbeteren...
Of nee dan verliezen ze hun 'karakter'.... :hippie:

Je stipt precies het probleem aan, een goede versterker zorgt ervoor dat je voor je toonvorming moet werken en veel (beginnend) Jazz gitaristen spelen op slechte amps die gewoon altijd dezelfde toon geven, van die amps die weinig dynamiek hebben...
Op de conservatoria staan ook altijd van die ruk versterkers zoals bijvoorbeeld een Roland JC120 en/of Polytones...
Als de Jazzgitarist dan een beetje geld heeft dan kan je 9 van de 10 keer ervanuit gaan dat hij zo'n Fender Deluxe of Deville koopt en als hij echt geld heeft dan koopt hij een Mesa/Boogie of hij koopt een gescheiden preamp en poweramp met zo'n 19 inch effecten ding erbij...
Dat is toch niet meer van deze tijd?
Degenen die nu nog met een rack systeem lopen te zeulen zijn of van die Lukather fanaten, of het zijn "rijke" Jazzgitaristen is mijn ervaring...
Mesa/Boogie amps, die oude in ieder geval, heb ik niets tegen, maar als je daar met flatwounds op gaat spelen en/of met je tonecontrol bijna helemaal dicht dan verlies je ook weer dynamiek en openheid, aangezien die amps al minder open en soepel klinken als een echt goede Fender amp...

Het was ook helemaal niet bedoeld als een belediging of iets dergelijks, de meeste muzikanten, ook Jazzmuzikanten, ontwikkelen zich wel wat betreft sound, alleen valt het mij op dat een gedeelte van de oude garde nog steeds op hun oude spul speelt en dat de sound daarvan in mijn oren in ieder geval te wensen overlaat, het is toch ook een deel van je herkenbaarheid als gitarist...
Het verschil tussen bijvoorbeeld John Scofield, Pat Metheny, Bill Frisell en veel andere Jazzmuzikanten naar mijn idee is dat de eerste drie een bepaalde sound hebben neergezet, niet alleen vanwege hun nootkeuzes, maar juist ook gewoon puur vanwege hun sound en daaraan kan je ze herkennen...

[Tristan]

Ik vind veel jazzers ook geen mooie sound hebben. Idd, die toneknop dicht is een raar fenomeen... Als je wilt klinken als een trombone met demper, koop dan een trombone met een demper!

Jazzer met wel een goeie sound: Eef Albers

Inderdaad...

Eef Albers is mijn grote held, eerlijk gezegd niet vanwege zijn sound, maar vanwege de intensiteit waarmee hij speelt...
Hij is een van de weinige Jazzgitaristen die ik ken die een perfecte symbiose heeft weten te creeeren tussen de combinatie verstand en gevoel, waarbij dus geen van de twee factoren afbreuk doet aan de ander...
Met andere woorden, hij kan op de moeilijkste schema's de moeilijkste dingen spelen, maar altijd komt zijn gevoel weer de kop opsteken, waanzinnige gitarist, wat een held, zo puur...

Ik ben niet echt een fan van zijn sound, hij zou nog beter kunnen klinken met bijvoorbeeld een Marshall amp voor de leads en een Fender amp voor de cleane sounds, vooral zijn cleane sounds zijn soms een beetje dun en hebben niet dat mooie houtige erin wat een goede Fender amp wel heeft...
Dat 19 inch ding met tegelijk delay en een soort stereo imaging enhancer chorus helpt ook niet echt, het zou al een hoop schelen als hij dat Wet/Dry ging gebruiken denk ik...
Maar ja, die man speelt zo goed en zo intens dat zijn sound niet zo heel veel uitmaakt, het werkt wel, het zou alleen nog beter kunnen, maar als je zo kan spelen als Eef dan maakt dat eigenlijk geen drol meer uit, hij klinkt toch altijd waanzinnig vanwege de intensiteit waarmee hij speelt...

[Tristan]

Hier thuis staat nu een mesa boogie lone star (geleend van een vriend), die versterker klinkt clean en licht overstuurd heel goed! Moet je zeker eens uittesten.

Die is reteduur en het lead kanaal vind ik echt compleet waardeloos, de cleane sound is inderdaad wel lekker, maar dan moet je wel de top hebben met een goede kast eronder, want de combo's klinken veel te gesloten, te muf...
Ik vind die Lonestar het geld absoluut niet waard in ieder geval met zo'n slecht lead kanaal erop, dat lead kanaal klinkt ook weer als een natte krant...

[Jimi Hendrix]

Het verschil tussen bijvoorbeeld John Scofield, Pat Metheny, Bill Frisell en veel andere Jazzmuzikanten naar mijn idee is dat de eerste drie een bepaalde sound hebben neergezet, niet alleen vanwege hun nootkeuzes, maar juist ook gewoon puur vanwege hun sound en daaraan kan je ze herkennen...

mee eens, maar voor elke speelstijl geldt natuurlijk dat een eigen sound meegenomen is. Maar die sound zit voor mijn gevoel bij die jazzgitaristen die jij noemt voor 99% in de vingers, 0,9 procent in de gitaar en 0,1 in de versterker.... en dat geldt eigenlijk voor elke goede speler. Mind over matter...

Eef is er dan wel weer een met een eigen sound (zowel qua 'geluid' als qua licks (outside)notenkeus en timing), die haal ik overal zo d'r uit.
Zijn geluid op de plaat is vaak niet zo mooi, maar op bootlegs en live vind ik het een heel goed geluid.
Ook bij hem speelt draagbaarheid zeker weten een rol.
Wat ik al eens eerder zei: als je zelf moet sjouwen en op kleine podia speelt (wel eens in Murphy's Law (Den Haag) geweest bijv?) dan is het altijd een compromis tussen sound(s), ruimte en draagbaarheid...

[Outrage]

Die is reteduur en het lead kanaal vind ik echt compleet waardeloos, de cleane sound is inderdaad wel lekker, maar dan moet je wel de top hebben met een goede kast eronder, want de combo's klinken veel te gesloten, te muf...
Ik vind die Lonestar het geld absoluut niet waard in ieder geval met zo'n slecht lead kanaal erop, dat lead kanaal klinkt ook weer als een natte krant...

Tja, ik kan er inderdaad geen 'singing lead' uitpersen als het om distortions gaat. Ik weet waarom ik op laney speel ;-).

[Tristan]

mee eens, maar voor elke speelstijl geldt natuurlijk dat een eigen sound meegenomen is. Maar die sound zit voor mijn gevoel bij die jazzgitaristen die jij noemt voor 99% in de vingers, 0,9 procent in de gitaar en 0,1 in de versterker.... en dat geldt eigenlijk voor elke goede speler. Mind over matter...

Eef is er dan wel weer een met een eigen sound (zowel qua 'geluid' als qua licks (outside)notenkeus en timing), die haal ik overal zo d'r uit.
Zijn geluid op de plaat is vaak niet zo mooi, maar op bootlegs en live vind ik het een heel goed geluid.
Ook bij hem speelt draagbaarheid zeker weten een rol.
Wat ik al eens eerder zei: als je zelf moet sjouwen en op kleine podia speelt (wel eens in Murphy's Law (Den Haag) geweest bijv?) dan is het altijd een compromis tussen sound(s), ruimte en draagbaarheid...

Ik begrijp je verhaal en ben het er ook ten dele mee eens, maar wat mij dan wel verbaasd is dat mensen als Martijn Van Iterson en Jesse Van Ruller die je toch tot de top van de Nederlandse Jazzgitaristen (en vaak ook nog daarbuiten) kan rekenen niet echt een eigen sound hebben...
Je hoort wel dat zij het zijn vanwege de toon die in hun vingers zit en hun notenkeus inderdaad, maar toch is het voor mijn gevoel een stuk minder karakteristiek dan de sounds van bijvoorbeeld de door mij genoemde John Scofield, Pat Metheny en Bill Frisell...

Als voorbeeld:
Bij Scofield zit het voor een groot gedeelte in de vingers inderdaad, maar zijn gebruik van de Ibanez i.p.v. een Gibson ES335 heeft er ook mee te maken...
Zo'n Ibanez is toch wat kortademiger in de hoge posities, klinkt wat dunner en heeft minder sustain, vandaar dat je Scofield ook altijd die noten er echt uit hoort persen en dat hij een beetje een dun, rafelig maar toch ook weer vet geluid heeft...
Hij heeft echt leren werken met zijn gitaar en er maximaal zijn eigen sound uit weten te halen...
Zijn gebruik van de Ibanez chorus is ook heel karakteristiek...
Misschien zit het verschil wel in het feit dat veel gitaristen geen idee hebben welke sound ze uit hun apparatuur willen halen, of daar niet eens mee bezig zijn...

Eef heeft zeker een eigen karakter, toch vind ik puur zijn sound niet super hoor, met betere spullen zou hij nog beter kunnen klinken...
Draagbaarheid en compactheid zijn natuurlijk ook een issue, maar als hij zijn effecten Wet/Dry zou aansluiten en een extra 1x12 speakerkastje mee zou nemen dan zou zijn geluid al drastisch verbeteren denk ik...
Bovendien hebben die Ernst Fliek dingen naar mijn smaak gewoon niet zo'n mooi clean geluid, het is iets teveel plink ploink met name ook i.c.m. met zijn Strat en dan dat chorus/delay ding eroverheen...

[Tristan]

Tja, ik kan er inderdaad geen 'singing lead' uitpersen als het om distortions gaat. Ik weet waarom ik op laney speel ;-).

Ik vind het juist iets teveel getuned op "singing lead"...
Het lead kanaal op die Lonestar amps klinkt gewoon te gecompressed en heeft teveel gain, waardoor het als een scheet in een doosje gaat klinken...

[Jimi Hendrix]

Bij Scofield zit het voor een groot gedeelte in de vingers inderdaad, maar zijn gebruik van de Ibanez i.p.v. een Gibson ES335 heeft er ook mee te maken...
Zo'n Ibanez is toch wat kortademiger in de hoge posities, klinkt wat dunner en heeft minder sustain, vandaar dat je Scofield ook altijd die noten er echt uit hoort persen en dat hij een beetje een dun, rafelig maar toch ook weer vet geluid heeft...
Hij heeft echt leren werken met zijn gitaar en er maximaal zijn eigen sound uit weten te halen...
Zijn gebruik van de Ibanez chorus is ook heel karakteristiek...
Misschien zit het verschil wel in het feit dat veel gitaristen geen idee hebben welke sound ze uit hun apparatuur willen halen, of daar niet eens mee bezig zijn...

Naja, op z'n akoestische plaat Quiet klinkt ie toch echt als Sco.
Je kunt er wel heel lyrisch over gaan doen, maar die kerel z'n spel is gewoon EIGEN / PERSOONLIJK, dat heeft weinig te maken met op wat voor gitaar je speelt.

Bill Frisell speelt op zeer veer verschillende gitaren, maar klinkt toch ook altijd als Frisell. Goed voorbeeld van zo'n popgitarist: Knopfler wat mij betreft.

't omgekeerde kan ook: zeer veel saxofonisten spelen op Selmer, maar klinken toch weer anders allemaal.....

Je lijkt er ook aan voorbij te gaan dat bepaalde stijlen vragen om een bepaalde aanpak qua sound, maar laten we't daar maar niet over gaan hebben.

[Tristan]

Naja, op z'n akoestische plaat Quiet klinkt ie toch echt als Sco.
Je kunt er wel heel lyrisch over gaan doen, maar die kerel z'n spel is gewoon EIGEN / PERSOONLIJK, dat heeft weinig te maken met op wat voor gitaar je speelt.

Bill Frisell speelt op zeer veer verschillende gitaren, maar klinkt toch ook altijd als Frisell. Goed voorbeeld van zo'n popgitarist: Knopfler wat mij betreft.

't omgekeerde kan ook: zeer veel saxofonisten spelen op Selmer, maar klinken toch weer anders allemaal.....

Je lijkt er ook aan voorbij te gaan dat bepaalde stijlen vragen om een bepaalde aanpak qua sound, maar laten we't daar maar niet over gaan hebben.

Ik wil er geen lange discussie van maken, maar Scofield klinkt voor mij toch minder op dat album Quiet als op andere albums, waarschijnlijk ook vanwege de akoestische gitaar, maar het is ook smaakgebonden natuurlijk...

Frisell speelt vaak op koploze gitaren, die hebben een heel merkwaardige klank...

Saxofonisten die op Selmer spelen klinken allemaal anders omdat je bij hen juist wel puur hun eigen toon en techniek hoort, bij elektrisch gitaar ligt het ook aan je apparatuurkeuze...

Dit alles neemt niets weg van mijn opmerking dat mensen als bijvoorbeeld Martijn Van Iterson en Jesse Van Ruller volgens mij toch een veel minder persoonlijk en eigen geluid hebben dan mensen als bijvoorbeeld John Scofield, Pat Metheny en Bill Frisell en dit ligt voor een deel ook in de apparatuurkeuze al was het alleen maar omdat de laatste groep mensen iets doen met hun apparatuur dat hen voor een gedeelte ook echt als zichzelf laten klinken...
Het is dus niet alleen de apparatuur, maar ook de karakteristieke manier waarop het gebruikt wordt waar ik op doelde...

[terrasbeest]

Ik speel voornamelijk bebop, herb ellis, barney kessel... gitaar is een epiphone emperor regent.

Fender Blues Deluxe gebruik ik.Al denk ik niet dat je absoluut een dure buizenamp moet kopen. Ik speel thuis ook op het wereldberoemde merk ' Maytone',( ooit gratis gekregen ).

[Outrage]

Ik vind het juist iets teveel getuned op "singing lead"...
Het lead kanaal op die Lonestar amps klinkt gewoon te gecompressed en heeft teveel gain, waardoor het als een scheet in een doosje gaat klinken...

Ik denk dat we allebei hetzelfde bedoelen, maar het anders verwoorden. Het zou ook kunnen dat ik mij bij singing lead wat anders voorstelde. In ieder geval klopt jouw omschrijving wel. Ik speel bij de lone star heel graag op het clean kanaal waarvan ik dan de gain wat verder opendraai.

[Wicked Willy]

Anton Goudsmit (oa New Cool Collective en Eric Vloeimans) heeft voor een jazzgitarist vrij onconventionele gear.........maar toch een te gekke sound.

De laatste keer dat ik hem zag een Gretsch en een Musicman 2x12 amp. Een paar pedalen, maar niks bijzonders.

Dus tsja........er is van alles mogelijk.

[Ritch]

Koch Classictone is (vind ik) ook een erg lekker amp met een fenomenaal clean!

[paulusdeBKB]

Hoe 'goed' je een gitarist vindt klinken hangt natuurlijk ook af van je persoonlijke smaak. Ik houd van een Fender clean met veel sprankel en openheid, maar anderen zullen Vox Clean weer meer waarderen, of Hiwatt, Koch, Mesa, JC, noem maar op.

Voor de jazzgitarist die voor de keuze van een nieuwe amp staat, geldt hetzelfde als voor iedere andere gitarist: je bent op zoek naar een amp die het karakter van je gitaar complementeert en die zo op je spel reageert dat hij je meehelpt en niet tegenwerkt. Voor mij is de HotRod deVille van Fender zo'n versterker, al speel ik weinig tot geen jazz.

[heavy-metal-thunder]

Dit heb ik ingespeeld op een vroeg jaren 70 Fender Vibrolux met een Gibson Les paul model op het brugelement. De "opnametechniek" is een draagbaar mp3-spelertje die ik 20 cm voor de luidspreker had gehangen.

btw: dit sampletje is maar om een idee van de sound te krijgen. Ik merk dat er wat ritmische onzuiverheden inzitten, maar ik speelde toen anderhalf jaar gitaar.

http://media.putfile.com/Jazzblues

btw: het begint maar na een 10-tal seconden omdat ik eerst mijn "recorder" moest aanzetten en dan de backingtrack (ook ingespeeld met zelfde apparatuur) starten.

[johantipker]

Ik sluit me aan bij de advieslijst van Tristan, (ouwe) Fenders en evt Boogie MkIV, trannies zijn vaak "dood", zelf red ik t aardig met een Fender HRDL, maar die hebben wel wat nadelen....

Scofield heeft een Mark I en houdt ook van Vox (!)

wet/dry is een openbaring... het maakt de dooie doffe dikke sound (als je die zoekt) een heel stuk sprankelender.... ik sleep dus extra spulletjes mee naar jazzgigs....

[Tristan]

Vox kan ook inderdaad, die vind ik ook erg mooi clean en met een randje...
Scofield speelt trouwens meestal op een Mark III, maar ik heb hem ook weleens met andere Mesa/Boogie amps op het podium zien staan, het is een kwestie van wat ze op dat moment kunnen huren, het liefste gebruikt hij volgens mij een amp uit de Mark series, of een amp die daarop lijkt...
Tegenwoordig speelt hij echter meer op Vox, alleen speelde hij de laatste keer dat ik hem zag volgens mij niet op zo'n Vox AC30 maar op zo'n Vox modeling ding, het klonk wel aardig, maar niet zo lekker als met de Mesa/Boogie amps vond ik...
Hij gebruikt voor dat vieze randje aan zijn geluid toch altijd een ProCo Rat in plaats van de amp...

[Tristan]

Ik denk dat we allebei hetzelfde bedoelen, maar het anders verwoorden. Het zou ook kunnen dat ik mij bij singing lead wat anders voorstelde. In ieder geval klopt jouw omschrijving wel. Ik speel bij de lone star heel graag op het clean kanaal waarvan ik dan de gain wat verder opendraai.

Ik denk het ook, met getuned op singing lead bedoel ik ook dat de mannen van Mesa/Boogie het geprobeerd hebben en het is ze naar mijn smaak niet gelukt...
Het lijkt me dat die Lonestar dan wel behoorlijk hard moet op het cleane kanaal om er crunch uit te halen, maar clean vond ik hem inderdaad wel mooi, een beetje Fender achtig en nog wat losser en opener dan de meeste Mesa/Boogie amps...