soft V shape enz

[Hector_Tsolodimos]

Wat is dit precies? iemand een duidelijke foto van een gitara met een 'V' shape?
en je hebt ook iets van C shape ofzo iets?
Dat staat er namelijk bij de 50's en 60's reissue modellen van Fender (één van deze wil ik)

[B_2_the_a]

v shape is volkomen kut!

waarschijnlijk omdat vrijwel alle v shape necks gewoon veel te dik zijn

[marter544]

http://www.warmoth.com/guitar/necks/necks.cfm?fuseaction=back_profiles

Hier staat wel wat info.

EDIT: Post #600 8-) maarja, volgens de search:

Weergeven resultaten 1 tot 50 van 413
Het Zoeken duurde 0,15 seconden.

Ik heb er dus nog maar 413 :mad:

[Gitaro]

Heyy, bedankt voor die link marter

[Hector_Tsolodimos]

maar wat is dan precies het verschil tussen de V en de C shape?
Ik heb ooit op een USA SRV signature gespeeld, maar die vond ik eigenlijk wel fijn, is dat ook een V shape?

[vulvasonic]

maar wat is dan precies het verschil tussen de V en de C shape?
Ik heb ooit op een USA SRV signature gespeeld, maar die vond ik eigenlijk wel fijn, is dat ook een V shape?

De naam zegt het in feite al. Een V shape heeft een vorm die doet denken aan een V en een C shape doet denken aan een C. De SRV heeft meer een C shape meen ik.

[marter544]

Volgens warmoth is die SRV dus een a-symetrische back, en de Clapton is een V-shape, der staat daar ook wel een doorsnee van die V.

[Eko]

De vorm wordt inderdaad al met de letter aangeduid.
Een V-vorm is dus een licht afgeronde V. Je voelt in je hand duidelijk een rand lopen in het midden van je hand. Daar moet je aan wennen. Als je veel met je duim als steun speelt onder de hals is het heel prettig spelen.
Een ,oude, C zoals die op de vroege `60`s zit is wat groter dan de moderne C. Het is wat meer vlees aan zullen we maar zeggen. Volgens mij , en vele anderen, komt daar veel toon vandaan. Voor mensen met een wat grotere hand speelt het heerlijk.
Een moderne C is wat dunner. Deze ligt bij veel mensen prettig . De randen zijn licht afgerond ( rolled off) en voelt aan of je er al jaren op speelt.
De hals van de SRV is iets dikker dan de oude C en wordt wel aangeduid als ovaal. Het dikste punt lijkt wat uit het midden te liggen in je hand. Speelt zeer prettig.
Er is ook nog een D-vorm die wat vlak is. Weinig vlees in je hand dus.

De moderne halzen lijken steeds vaker op D-vormen te gaan lijken. Hoe vlakker , hoe meer er uit een boom gaan zullen we maar zeggen. Goedkoop dus. Let maar eens op de gitaren als London City e.d.
Probeer verschillende vormen maar eens uit. Zoals je in mijn handtekening kunt lezen heb ik er wat. Ze zijn bijna allemaal verschillend van halsprofiel. Het afwisselen komt je techniek ten goede.

[Davidian]

De dimebag washburn serie's hebben ook een aardige v vorm hals, vind ik personelijk wel ok op zich ik stoor me er niet aan.

[Hector_Tsolodimos]

De vorm wordt inderdaad al met de letter aangeduid.
Een V-vorm is dus een licht afgeronde V. Je voelt in je hand duidelijk een rand lopen in het midden van je hand. Daar moet je aan wennen. Als je veel met je duim als steun speelt onder de hals is het heel prettig spelen.
Een ,oude, C zoals die op de vroege `60`s zit is wat groter dan de moderne C. Het is wat meer vlees aan zullen we maar zeggen. Volgens mij , en vele anderen, komt daar veel toon vandaan. Voor mensen met een wat grotere hand speelt het heerlijk.
Een moderne C is wat dunner. Deze ligt bij veel mensen prettig . De randen zijn licht afgerond ( rolled off) en voelt aan of je er al jaren op speelt.
De hals van de SRV is iets dikker dan de oude C en wordt wel aangeduid als ovaal. Het dikste punt lijkt wat uit het midden te liggen in je hand. Speelt zeer prettig.
Er is ook nog een D-vorm die wat vlak is. Weinig vlees in je hand dus.

De moderne halzen lijken steeds vaker op D-vormen te gaan lijken. Hoe vlakker , hoe meer er uit een boom gaan zullen we maar zeggen. Goedkoop dus. Let maar eens op de gitaren als London City e.d.
Probeer verschillende vormen maar eens uit. Zoals je in mijn handtekening kunt lezen heb ik er wat. Ze zijn bijna allemaal verschillend van halsprofiel. Het afwisselen komt je techniek ten goede.

Hartstikke bedankt!

[iwamoto]

De naam zegt het in feite al. Een V shape heeft een vorm die doet denken aan een V en een C shape doet denken aan een C.
maar goed dat mijn wizard geen W vorm heeft :seriousf:

[vester86]

v shape is volkomen kut!

waarschijnlijk omdat vrijwel alle v shape necks gewoon veel te dik zijn

lekker loze uit de lucht gegrepen opmerking robert..... raakt kant nog wal

[treblemaster]

Idd, mijn telecaster heeft een V-shape en ik vind het erg prettig spelen! Beter dan de dunnere nek van mijn andere gitaren.

[Scali]

Ik heb een Ovation met V-hals. Is erg dik, en die hals levert liters tone, maar ondertussen speelt het nog steeds supermakkelijk. Ik heb wel eens gedacht "Waarom maakt Ovation met deze wereldhalzen nou niet ook elektrische gitaren?" (ze schijnen overigens ooit wel elektrische gitaren gemaakt te hebben).
Ik ga ook een OLP Luke kopen, die heeft ook een V-hals. Die vind ik ook zeer prettig spelen.
Maar ik ben niet zo heel kieskeurig. Ik heb ook een Les Paul, een RG en een klassieke gitaar... dus ik heb alle uitersten qua dik, dun, rond, plat etc wel gehad. Ik kan overal wel redelijk op uit de voeten.
Maar het is toch een ander gevoel... De RG is juist erg snel omdat je de hals nauwelijks aanraakt. Die V-halzen vind ik fijn en snel spelen omdat je wel contact hebt met de hals, maar dat gaat op een erg natuurlijke en comfortabele manier voor mij. En je hebt het voordeel van dat extra hout in de hals voor de tone.
Bij de Les Paul en klassieke gitaar is het juist weer zo dat de gitaar je dwingt om met de juiste techniek te spelen, omdat je niet uit de voeten kunt als je 'slordig' speelt, en niet netjes je duim achter de hals houdt etc.
Er is dus voor alles wat te zeggen.

[maestro_nl]

Asymetrisch beviel me niet (Warmoth SRV en Warmoth Wolfgang).
Vooral bij 43 mm nut net oncomfortabel.
Het is ongelooflijk wat 2 mm voor 'n verschil uitmaakt.

V-shape speelt erg lekker vooraan de hals (kampvuurakkoorden).
C-shape rest vd hals.

Beste oplossing voor mij: verloop V->C

[Mauser]

Handig om te weten, ik speel in m'n band erg veel powerchords bij het begin van de hals, en m'n volgende gitaar (Dean) heeft ook een V neck :)

[Mauser]

Eigenlijk begin ik toch steeds meer m'n twijfels te hebben over die V neck :( Zondag ga ik bij een maat van me op zijn Dean spelen, als de hals me niet bevalt zal ik toch een andere gitaar moeten nemen..

[Scali]

Of een lading schuurpapier inslaan...

[Mauser]

Haha, nee, liever niet :P

Ik ben nu in ieder geval de hals van m'n B.C. Rich gewend (een C hals dacht ik). Een tijdje terug heb ik wel heel eventjes op de Dean van een vriend van me gespeeld, en merkte niet echt op dat de hals oncomfortabel was ofzo. Maar ja, straks koop ik een gitaar voor 500 Euro, en na een maand kom ik erachter dat de hals toch niet helemaal mijn ding is :roll: Dus ik ga nog een keer op die Dean spelen en echt letten op de hals.

Anyway, als het die Dean niet wordt, dan weet ik al een andere optie, namelijk een Jackson King V :D

[robbertjeeeh]

Asymetrisch beviel me niet (Warmoth SRV en Warmoth Wolfgang).
Vooral bij 43 mm nut net oncomfortabel.
Het is ongelooflijk wat 2 mm voor 'n verschil uitmaakt.

V-shape speelt erg lekker vooraan de hals (kampvuurakkoorden).
C-shape rest vd hals.

Beste oplossing voor mij: verloop V->C

Dat heeft mijn Eric Johnson strat ook


Pick it up and start playing, and you’ll quickly begin to appreciate the exceptional feel of its compound neck shape, which gradually transitions from a shallow “V” profile at the first fret to a wider “C” shape at the 12th fret.

super fijn

[Stratman70]

En de ene v is de andere niet. Ik heb ooit op een hele scherpe v hals gespeeld. De hoek stond bijna in mijn hand getekend (ja, ik overdrijf nu iets). Deed gewoon zeer met spelen. Maar een soft v kan soms erg aangenaam zijn.

[FruscianteFan]

Ik denk persoonlijk dat ik een 50's V-shape het lekkerst vind. Gewoon een handvol hals.. maar ik heb zelf een modern-C en een Les Paul hals, die vind ik ook heerlijk.

[Wormaap]

De V van mijn Dean vind ik juist enorm fijn spelen. Als je ernaar kijkt en eraan voelt lijkt'ie enorm raar, maar als je eenmaal aan het spelen bent is het supercomfortabel :)

[Luke-wannabe]

v shape is volkomen kut!

waarschijnlijk omdat vrijwel alle v shape necks gewoon veel te dik zijn
Dat is dus een mening, daar heeft die jongen niks aan... En niet alle v shapes zijn dik. Mn pa heeft een stratje met een heel dunne v neck.

[gerrekat]

v shape is volkomen kut!

waarschijnlijk omdat vrijwel alle v shape necks gewoon veel te dik zijn


LOL, je weet er nogal wat van.... voor mij liever niets anders dan V-shapes meer!

[Eko]

Ik ben door de jaren heen steeds meer op dikkere halzen gaan spelen. De eerste echt dikke hals was van de ColeClark ( acoustisch), daar na kwam er een V-hals en een hele dikke C van een 50+ jaar oude Jazzbak.
Eigenlijk trekt het tone bij het leven en als je er aan gewent bent speelt het werkelijk comfortabel. Sterker nog , de hele dunne nekken of hele vlakke D-halzen staan eigenlijk alleen nog maar als verzamelingvullers in m`n kamer.

[Mattia]

Ik hou van een beetje middenformaat hals. Wizard necks en andere superdunne halzen kan ik echt niet hebben. Krijg ik kramp in m'n handen van.

Het liefst speel ik/maak ik asymmetrische halzen, a la SRV. Carven totdat het precies in m'n hand past, en vooral zorgen voor een mooie, geleidelijke overgang tussen toets en hals (aan de zijkant, de 'shoulder'). De ouderwetse 'C' vorm kan wel, maar voelt, voor ongeveer dezelfde massa, veel 'groter' aan dan een equivalente asymmetrische/lichte V vorm. En D-vorm halzen vind ik op ieder vlak gewoon vreselijk onfomfortabel.

Enfin, komt toch neer op smaak. Maar als je je eigen gitaren maakt is het wel zo makkelijk om hier en daar de boel bij te schaven ;-)

[Scali]

Ik hou van een beetje middenformaat hals. Wizard necks en andere superdunne halzen kan ik echt niet hebben. Krijg ik kramp in m'n handen van.

Dan moet je eens wat aan je techniek doen :)
Duim moet achter de hals, je moet die hals niet krampachtig fijnknijpen.
Met een 'klassieke' techniek maakt het bijna niks uit op wat voor hals je speelt, je krijgt nooit kramp (die klassieke jongens zijn niet zo dom als je denkt, die hebben eeuwen aan het edele gitaarspel gesleuteld).

[Mattia]

Dan moet je eens wat aan je techniek doen :)
Duim moet achter de hals, je moet die hals niet krampachtig fijnknijpen.
Met een 'klassieke' techniek maakt het bijna niks uit op wat voor hals je speelt, je krijgt nooit kramp (die klassieke jongens zijn niet zo dom als je denkt, die hebben eeuwen aan het edele gitaarspel gesleuteld).

Nou, nee hoor. Juist met klassieke techniek is een dunnere hals minder fijn (en de gitaar bestaat nog geen 'eeuwen', dus...tja); probeer het zelf maar uit. Je hoeft minder werk te doen om dezelfde kracht te zetten op een dikkere hals (om de snaren in te drukken, dus) dan op een dunnere hals. Kun je zo uittesten. Doe alsof je een barré akkoord pakt op een wat dikker stuk iets (of drie vingers van de andere hand, bijvoorbeeld) vergeleken met een dunner iets (of twee vingers van de andere hand). Het wat breedere/dikkere is zeer duidelijk minder vermoeiend voor ongeveer dezelfde hoeveelheid kracht. Het is wle kwestie van een middenweg kiezen; te dik is ook niks. Een middenformaat hals heeft de afstand tussen achterkant hals+fretboard die mijn hand 'natuurlijk' al in probeert te nemen, als ik een 'air guitar barree akkoord' pak, zeg maar. Dunner vergt meer spier inspanning, puur door de houding.

Enneh, nouja, soms is klassieke techniek niet het meest geschikt. Sommige akkoorden pak je gewoon handiger met een thumb-over techniek ;-) Kramp van thumb-over heb ik nog nooit gekregen, of ik probeer een wat overdreven akoord te pakken...

[Scali]

Nou, nee hoor. Juist met klassieke techniek is een dunnere hals minder fijn (en de gitaar bestaat nog geen 'eeuwen', dus...tja); probeer het zelf maar uit. Je hoeft minder werk te doen om dezelfde kracht te zetten op een dikkere hals (om de snaren in te drukken, dus) dan op een dunnere hals. Kun je zo uittesten. Doe alsof je een barré akkoord pakt op een wat dikker stuk iets (of drie vingers van de andere hand, bijvoorbeeld) vergeleken met een dunner iets (of twee vingers van de andere hand). Het wat breedere/dikkere is zeer duidelijk minder vermoeiend voor ongeveer dezelfde hoeveelheid kracht.

Ben ik het niet mee eens. De hoeveelheid kracht die je moet zetten is alleen afhankelijk van de spanning van de snaren en de afstand van de snaar tot de fret.
Bij mij maakt het eigenlijk niks uit of ik nou op m'n RG met Wizard II hals speel, of op m'n klassieke gitaar met hals model 'boomstam'. M'n Les Paul is wel wat vermoeiender, maar dat zal wel komen door de dikkere snaren, niet zozeer door de halsdikte.

De gitaar bestaat overigens al wel eeuwen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Gitaar


Enneh, nouja, soms is klassieke techniek niet het meest geschikt. Sommige akkoorden pak je gewoon handiger met een thumb-over techniek ;-) Kramp van thumb-over heb ik nog nooit gekregen, of ik probeer een wat overdreven akoord te pakken...

Dat lijkt me logisch... maar er zijn genoeg gitaristen die veel te krampachtig spelen, en dat komt meestal omdat ze de hals als een honkbalknuppel beethouden, en niet in een ontspannen positie met de pols er goed onder, zoals bij de klassieke techniek.
Met de pols onder de hals kun je veel makkelijker barre akkoorden spelen, en je kunt ook veel makkelijker stretchen. Dat is in de meeste gevallen dus de beste manier van spelen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals bij Tommy Emmanuel, waar ie met de duim basnoten erbij pakt. Maar dan nog moet je dat met een goede techniek doen, en ontspannen proberen te blijven, anders hou je het nooit lang vol.

[Eko]

Dat ontspannen spelen klopt wel denk ik. Zelfs met alles op .011 speelt het nog als een tierelier. Hele avonden als het moet.

[taylor]

een klassieke houding van je rechterhand is niet alleen hoe die staat maar dat je met je vingertoppen speelt dus dat je daar de kracht zet in plaats van met je duim(of hele hand) wat veel beginners en midgevorderden vaak doen.

wat voor een hals is afhankelijk van de grote van je hand met een kleinere hand kun je beter een dunnere hals kiezen ipv een hele breede maar een gevorderde gitarist moet overal wel wat uit kunnen halen.

[Scali]

een klassieke houding van je rechterhand is niet alleen hoe die staat maar dat je met je vingertoppen speelt dus dat je daar de kracht zet in plaats van met je duim(of hele hand) wat veel beginners en midgevorderden vaak doen.

Precies... het komt ook de toonvorming ten goede als je niet te hard drukt. Je moet dat gevoel erin krijgen om de snaren net genoeg tegen de fret te drukken om een zuivere toon te krijgen... Als je te hard drukt, trek je de snaar vals. Zeker niet proberen om de snaar tegen de toets aan te drukken... dat gaat helemaal fout op gitaren met dikke frets.
Je moet de gitaar het werk laten doen, en ontspannen. Dan krijg je geen last van blessures, krijg je het mooiste geluid, en kun je het snelst en het makkelijkst spelen.

[Mattia]

Ben ik het niet mee eens. De hoeveelheid kracht die je moet zetten is alleen afhankelijk van de spanning van de snaren en de afstand van de snaar tot de fret.
Bij mij maakt het eigenlijk niks uit of ik nou op m'n RG met Wizard II hals speel, of op m'n klassieke gitaar met hals model 'boomstam'. M'n Les Paul is wel wat vermoeiender, maar dat zal wel komen door de dikkere snaren, niet zozeer door de halsdikte.

De gitaar bestaat overigens al wel eeuwen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Gitaar


Nouja, de moderne gitaar, 6 snarig, enkele snaren, hebben we nog niet zo heel erg lang. Dat er gitaar-achtigen daaran voorafgingen is weer een tweede ;-)

Verder, de hoeveelheid kracht die je moet zetten is altijd hetzelfde; het gemak waarmee je de kracht zet is weldegelijk afhankelijk van zowel techniek als halsdikte. Proefondervindelijk ervaren en dergelijke. Bij een minder dunne hals 'valt' de hand sneller goed, zeg maar.



Dat lijkt me logisch... maar er zijn genoeg gitaristen die veel te krampachtig spelen, en dat komt meestal omdat ze de hals als een honkbalknuppel beethouden, en niet in een ontspannen positie met de pols er goed onder, zoals bij de klassieke techniek.
Met de pols onder de hals kun je veel makkelijker barre akkoorden spelen, en je kunt ook veel makkelijker stretchen. Dat is in de meeste gevallen dus de beste manier van spelen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals bij Tommy Emmanuel, waar ie met de duim basnoten erbij pakt. Maar dan nog moet je dat met een goede techniek doen, en ontspannen proberen te blijven, anders hou je het nooit lang vol.

Yep. Doe ik ook. Ik krijg ook niet tot nauwelijks kramp (tja, als je weer twee weken niet hebt gespeeld, en dan ineens 4 uur achter elkaar met wat rare nieuwe trukjes zit te kloten overkomt je dat weleens...spieroefening is ook een pre, hoe goed de techniek ook is), en veel minder als ik een hals van 'normaal' formaat bespeel; ergens rond de 20-21 mm dik bij de eerste fret, geleidelijk mag het wat dikker. Maar die halsjes van 18mm vind ik oncomfortabel en vermoeiend. Deels zal het smaak zijn, maargoed, enniwee. Dat je van dunnere halzen 'sneller' gaat spelen vind ik ook zo'n onzinnige bewering, immers.

Dat ontspannen spelen, daar ben ik het volkomen met je eens. Met rechts heb ik er nog wat meer moeite mee (fingerpicking is niet altijd even makkelijk als je het niet veel doet, picking ook niet; ben en blijf een ryhthm guitarist), links geen klachten.

[Scali]

Verder, de hoeveelheid kracht die je moet zetten is altijd hetzelfde; het gemak waarmee je de kracht zet is weldegelijk afhankelijk van zowel techniek als halsdikte. Proefondervindelijk ervaren en dergelijke. Bij een minder dunne hals 'valt' de hand sneller goed, zeg maar.

Die ervaring deel ik absoluut niet. Zal wel een verschil in techniek zijn, en van mijn kant lijkt me dat gebrekkige techniek van jou. Ik vind m'n RG eerder makkelijker spelen dan een dikkere hals dan moeilijker... maar het scheelt erg weinig. Ik merkte wel dat toen ik ooit last van m'n pols had, dat de RG makkelijker speelde, ik kon daar beter de ontspanning vinden, en pijnloos spelen.


Dat je van dunnere halzen 'sneller' gaat spelen vind ik ook zo'n onzinnige bewering, immers.

Vind ik ook, dat gaat alleen op voor gebrekkige techniek, waarschijnlijk. Mensen die die duim steeds maar weer om die hals willen krullen... dat gaat nou eenmaal makkelijker als die hals wat dunner is.
Met een goede techniek speel je op een Les Paul net zo snel als op een Jem. Het spel moet immers uit je vingertoppen komen, niet uit de rest van je hand.

[vulvasonic]

Vind ik ook, dat gaat alleen op voor gebrekkige techniek, waarschijnlijk. Mensen die die duim steeds maar weer om die hals willen krullen... dat gaat nou eenmaal makkelijker als die hals wat dunner is.
Met een goede techniek speel je op een Les Paul net zo snel als op een Jem. Het spel moet immers uit je vingertoppen komen, niet uit de rest van je hand.

En wie bepaalt wat een goede techniek is?
Vrijwel iedere rock- jazz- of bluegitarist krult zeer regelmatig zijn/haar duim over de hals. En dat is een ANDERE techniek. Een techniek die NODIG is om bepaalde effecten te bewerkstelligen of bepaalde accoorden te kunnen spelen. Het is derhalve geen FOUTE techniek.
De kunst is om die twee technieken af te kunnen wisselen. Het is onzin om te beweren dat het spel uit de vingertoppen moet komen. Muziek komt overal uit, niet alleen uit de vingertoppen.

[Mattia]

Die ervaring deel ik absoluut niet. Zal wel een verschil in techniek zijn, en van mijn kant lijkt me dat gebrekkige techniek van jou. Ik vind m'n RG eerder makkelijker spelen dan een dikkere hals dan moeilijker... maar het scheelt erg weinig. Ik merkte wel dat toen ik ooit last van m'n pols had, dat de RG makkelijker speelde, ik kon daar beter de ontspanning vinden, en pijnloos spelen.


Tja, zou kunnen, maar ik ben er vrij zeker van dat dit ook gewoon deels een anatomische oorzaak heeft. Dat het min of meer teniet gedaan kan worden door techniek is daarbij een tweede. Ik zou m'n studieboeken in kunnen duiken, maar ik ben daar net te lui voor (en orthopedie is nou niet bepaald het vakgebied waar ik bizonder in be geinteresseerd). Ik weet wel dat ik op verschillende (vnl. Amerikaanse) forums verschillende spelers (ook van hoog/semiprof/prof niveau) ben tegengekomen met RSI-achtige klachten (niet per se gitaar-gerelateerd) die minder last hebben van spelen op wat 'dikkere' halzen dat die flinterdunne dingen. Dus precies het tegenovergestelde van wat jij nu hebt ondervonden.

Ook zoiets: als ik een kartonnen doos vast moet houden om naar de recycling te brengen (Groot, maar leeg. Gebeurt me wel vaker), gewoon tussen duim en voorvinger, dat mijn hand dan zwaar gaat krampen als het maar 3-4mm dik is (gewoon karton-dik). Vouw ik dat stukkie vier keer om, zodat het dikker is, zelfde manier vasthouden, is het veel makkelijker en comfortabeler vast te houden. Het gewicht van dat ding blijft onverandert, het draagcomfort niet. Zal ook wel met de afmetingen van m'n handen te maken hebben, en veel ook met smaak, maar toch. Techniek kan veel goedmaken, maar als een iewat vollere hals (wat IMO ook beter klinkt, vzv dat te beoordelen is) voor mij fijner speelt, en nul klachten oplevert tov van iel dun halsje, tja, ga ik niet zitten kloten met m'n techniek om daar maar eens verandering in te brengen

[;)]

[Scali]

De kunst is om die twee technieken af te kunnen wisselen.

Precies, en wie dat niet doet, heeft dus een slechte techniek. Veel blues/rock/jazzgitaristen hebben overigens een slechte techniek, vergeleken met klassieke gitaristen.


Het is onzin om te beweren dat het spel uit de vingertoppen moet komen. Muziek komt overal uit, niet alleen uit de vingertoppen.

Ik heb het over het spel, en dan het technische aspect... jij gaat daar weer muziek bij betrekken, en de hele vergelijking uit z'n verband trekken, met zo'n typische dooddoener. Heb je wel vaker als je over techniek begint... dan komen al die gitaristen met slechte techniek met een hoop lulkoek over 'blues', 'gevoel', 'emotie' en weet ik veel wat. Dat is aan mij niet besteed, ga maar gewoon lekker oefenen, of accepteer dat ik niet onder de indruk ben van je gebrekkige techniek en de slappe excuses.

[bat]

Ik met mijn gebrekkige techniek prefereer Fender halzen, C-shape, hoe dikker hoe beter. Daar kan ik lekker mijn duim om krullen op een manier die voor mij prettig aanvoelt. En dat terwijl ik op een klassieke en daarna een gibson-hals heb leren spelen.

En Scali: alsjeblieft, dat opdringerige 'ik heb gelijk toontje' kennen we nu wel.

[Scali]

Ook zoiets: als ik een kartonnen doos vast moet houden om naar de recycling te brengen (Groot, maar leeg. Gebeurt me wel vaker), gewoon tussen duim en voorvinger, dat mijn hand dan zwaar gaat krampen als het maar 3-4mm dik is (gewoon karton-dik).

Knijp je dan zo hard, ofzo? Je hoeft toch nauwelijks kracht te zetten? Als je je hand gewoon zoveel mogelijk ontspannen houdt, snap ik niet zo hoe je kramp kunt krijgen.
Bij klassieke les wordt ook wel eens gezegd dat je bv barre akkoorden moet kunnen spelen zonder duim. Kun je dat? Spelen zonder je duim te gebruiken? Duim gewoon helemaal los van de hals, en dan alles vanuit de vingers en de pols... Als je dat een beetje kunt, hoef je dus met je duim amper kracht te zetten, je zoekt alleen een beetje de balans.
Zo speel ik dus ongeveer... de hals is alleen een plek om m'n duim te laten rusten... hoe dik die is, of wat voor vorm, boeit eigenlijk niet.

[Scali]

En Scali: alsjeblieft, dat opdringerige 'ik heb gelijk toontje' kennen we nu wel.

Het was even om aan te geven dat ik het "Ik kan eigenlijk niet gitaarspelen, maar dat gaat gewoon onder de noemer 'gevoel'"-toontje nu wel ken.
Als je niet wilt leren om goed gitaar te spelen, dan moet je maar naar het Barbie-forum gaan ofzo. Je mag hier toch wel gewoon over speeltechniek en dergelijke praten? Daar is toch niets geks aan?

[bat]

Het was even om aan te geven dat ik het "Ik kan eigenlijk niet gitaarspelen, maar dat gaat gewoon onder de noemer 'gevoel'"-toontje nu wel ken.
Als je niet wilt leren om goed gitaar te spelen, dan moet je maar naar het Barbie-forum gaan ofzo. Je mag hier toch wel gewoon over speeltechniek en dergelijke praten? Daar is toch niets geks aan?
Tuurlijk wel, maar niet op jou manier. Man, natuurlijk je hebt grotendeels gelijk, maar je zit mensen stevig op hun tenen te trappen om dat op ze over te brengen.

Het lijkt wel of het bij jou niet op een redelijke manier kan.

[Scali]

Het lijkt wel of het bij jou niet op een redelijke manier kan.

Dat kan wel, maar die tijd is voorbij, ik ben dat geleuter onderhand meer dan zat. Dit was op zich best een aardige discussie, en dan krijg je van die rare opmerkingen ertussendoor, dat je muziek ook met je grote teen speelt... Rot toch een eind op. Het gaat nu over de vorm van gitaarhalzen en de houding van je hand, en dat heeft niets met je grote teen te maken.

[Mattia]

Knijp je dan zo hard, ofzo? Je hoeft toch nauwelijks kracht te zetten? Als je je hand gewoon zoveel mogelijk ontspannen houdt, snap ik niet zo hoe je kramp kunt krijgen.
Bij klassieke les wordt ook wel eens gezegd dat je bv barre akkoorden moet kunnen spelen zonder duim. Kun je dat? Spelen zonder je duim te gebruiken? Duim gewoon helemaal los van de hals, en dan alles vanuit de vingers en de pols... Als je dat een beetje kunt, hoef je dus met je duim amper kracht te zetten, je zoekt alleen een beetje de balans.
Zo speel ik dus ongeveer... de hals is alleen een plek om m'n duim te laten rusten... hoe dik die is, of wat voor vorm, boeit eigenlijk niet.

Nou, een flinke kartonnen doos met twee vingers hangend vasthouden? Ja hoor. Best wat kracht voor nodig. Veel meer dan bij een gitaar, maar het principe blijft hetzelfde. Je moet zwz flink wat onderarm spieren moet gebruiken, als je een barree akkoord zonder duim speelt, want te snaren stribbelen toch terug. Ergens moet kracht gezen worden; niet veel, maar wel precies, en wel voldoende. De duim is er om als afzetsteuntje gebruikt te worden, en zet niet perse zelf veel kracht. Je zet als je 'zonder duim' aanslaat weldegelijk kracht, en als die spieren niet getraind zijn, tja, kramp. Niks techniek. Ik knijp gewoon hard genoeg, niet meer, maar het heeft puur met spierspanning te maken; als de vingers dichter op elkaar zitten, zijn de flexoren voor die vingers meer aangespannen (verder van hun neutrale staat) dan als ze iets verder uit elkaar zitten, omdat een deel van de kracht dan ertoe dient om de vingers te positioneren. Je hebt dan zowerl een isometrische component als een concentrische component voor je contractie; de isometrische blijft altijd gelijk, maar de concentrische is ook deels afhankelijk van vingerafstand, dus halsdikte. Zo beredeneer ik het, tenminste.

[vulvasonic]

Precies, en wie dat niet doet, heeft dus een slechte techniek. Veel blues/rock/jazzgitaristen hebben overigens een slechte techniek, vergeleken met klassieke gitaristen.

Ik heb het over het spel, en dan het technische aspect... jij gaat daar weer muziek bij betrekken, en de hele vergelijking uit z'n verband trekken, met zo'n typische dooddoener. Heb je wel vaker als je over techniek begint... dan komen al die gitaristen met slechte techniek met een hoop lulkoek over 'blues', 'gevoel', 'emotie' en weet ik veel wat. Dat is aan mij niet besteed, ga maar gewoon lekker oefenen, of accepteer dat ik niet onder de indruk ben van je gebrekkige techniek en de slappe excuses.

Lieve knul, ik zeg dit niet graag, maar in dit geval wil ik heel graag even benadrukken dat ik afgestudeerd ben aan het conservatorium. En geloof me, daar weten ze wat techniek is. Het is nota bene een technische opleiding. Jij blijft doodleuk beweren dat met 'de vingertoppen spelen' de enige juiste techniek is. En dat is het nu eenmaal niet.

Hoe kom je er trouwens bij om te beweren dat klassieke gitaristen een betere techniek hebben dan veel rock- blues- of jazzgitaristen???????
Jij wilt de techniek loskoppelen van de muziek, maar die twee ZIJN niet los te koppelen!
Jij beweert in feite hetzelfde als iemand die zegt dat een pianist een betere techniek heeft dan een drummer. Of een kunstschaatsrijder een betere techniek dan een ijshockeyer.

Ik begrijp sowieso al niet hoe jij op de hoogte bent van mijn gebrekkige techniek. Heb je me ooit horen spelen dan?

Bovendien is techniek een middel om emotie in je spel te leggen. Als je dat niet wilt inzien, dan ben je bij voorbaat al heel kansloos bezig. Zeker als je net doet of er maar één juiste techniek is.

[Scali]

(hoop gezeik)

Het is duidelijk dat je iets compleet anders hebt gelezen dan wat ik bedoel.
We verschillen helemaal niet van mening. Dat denk jij alleen maar. Begrijpend lezen was zeker geen vak op het conservatorium?

[vulvasonic]

Nog 1 ding (even vergeten). Op het conservatorium heb ik ook een eindscriptie gemaakt over de 'houding' van gitaristen. Ik heb daarbij gebruik gemaakt van allerlei meetapparatuur en toeters en bellen om tot een goed en volledig verhaal te komen.

Wat je zegt over niet teveel kracht hoeven zetten, daar heb je helemaal gelijk in. Als je beweert dat de vorm van de hals niet van doorslaggevend belang is, dan geef ik je daar ook gelijk in. Je moet op ieder type hals kunnen spelen. Al zul je ook moeten bekennen dat een andere vorm hals (of andere vorm body, net zo goed als een ander geluid) wel van invloed is op de manier waarop je speelt en ook de dingen die je ermee doet.
Een dunne hals op een lichte plank met een vibrato-systeem bespeel je nu eenmaal anders dan een dikke jazzbak met een boomstam van een hals.

[vulvasonic]

Het is duidelijk dat je iets compleet anders hebt gelezen dan wat ik bedoel.
We verschillen helemaal niet van mening. Dat denk jij alleen maar. Begrijpend lezen was zeker geen vak op het conservatorium?

Dat klopt. Daar hadden ze denk ik geen budget voor. Wat dat betreft heb jij het net zo slecht getroffen merk ik.
En subtiliteit is ook altijd al een ondergeschoven kindje geweest, merk ik.

[Orpheo]

scali=owned!

door vulvasonic wel te verstaan. jammer dat ie t niet doorheeft.... :gitarist: :satisfie: