CatchDude
4 juni 2006, 19:47
Ik heb een Ibanez SA 160 QMTE, maar ik was helemaal uitgekeken op het fletse, schelle en karakterloze geluid van de standaard elementjes die daar in zaten (Neck:singlecoil, Centre:singlecoil, Bridge:humbucker), dus ik heb na lang piekeren de knip opengetrokken en ben boodschappen gaan doen bij meneer Seymour Duncan. Hieronder een verslagje van m'n bevindingen om wellicht anderen die op zoek zijn naar nieuwe elementen te kunnen laten ruiken aan mijn keuze.
M'n setup is nu als volgt:
Neck: SL-59-1 ‘Lil 59 (Single coil sized humbucker)
Centre: SSL-1 Vintage staggered (Single coil)
Bridge: SH-14 custom 5 (humbucker)
Ik speel met Ernie Ball 'Skinny top heavy bottom' snaren (10, 13, 17, 30, 42, 52)
Ik speel over een Marshall JTM-60 2x12" buizencombo.
* Alleen het neck-pickup: Best nog wel hoge output, klinkt heel dik, vol en modderig. Laag-georienteerd. Als je heeeeeel smerig wilt, voor lange, slepende blues-begeleiding, dan is dit echt VET! Onderin klinkt 'ie moddervet, maar de hoge tonen kwamen niet fantastisch mee. Door het wat opdraaien van de 2 hoogste pooltjes (onder de B en E snaar) was dat probleem grotendeels verholpen. Met wat distortion klinkt 'ie als een hele grote boos-grommende hond. :) Het was wat mij betreft absoluut een goeie keus om dat singlecoil ibanez element te vervangen met deze mini-humbucker.
* Neck + Centre pickup: Het dikke en knallende van de lil '59 + het chrystalheldere en zuivere van de SSL-1. Leuke combinatie, die humbucker-singlecoil schakeling. Een beetje 'best of both worlds'. Deze setting gebruik ik heel veel bij blues-ritmegitaar stukken en bij veel akkoordenwerk. Power door de humbucker, maar toch een zuivere, gedefinieerde toon er doorheen dor de singlecoil.
* Centre: Singlecoil. Zuiver, genoeg output voor een SC en een lekkere "Krak". (Ja, hoe noem je dat? Quack, twang, Frap?) Erg lekker helder geluid, lees: kristal... Klinkt als: Strat :) Lekker om clean mee te spelen. Met wat distortion dan wel overdrive kom ik meestal met een van de andere settings beter uit de bus. Vooral voor de cleane strat-sound dus! Gebruik ik best wel vaak, dus ook hier ben ik heel tevreden mee.
* Centre + bridge: Jazzzzzzzzzzzzzzzz. Da's het eerste wat je denkt als je hem clean aanslaat. Wat 'timider' geluid, haast verlegen maar wel karaktervol. Ook, bij gebrek aan een beter woord, blikkeriger; maar dat is dan niet negatief bedoelt. Het staat als een huis door de SH-14 humbucker in de brug, maar het 'glassy' effect van SSL-1 is nog duidelijk aanwezig. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is net of je wah-pedaal precies op het goede punt is blijven hangen en op die klank speelt ie. Heeeerlijk mellow (DAT is het goede woord)! Met een heel klein beetje overdrive klinkt 'ie als de gitaar in het begin van "Heavy Fuel", van Dire Straits.
*Bridge: ROCK & ROLL!!!! Ja, dit is de echte vintage rock&roll sound waar ik naar op zoek was! Lekker rijk en warm geluid, geen ontzettend high-power jankijzer maar gecontroleerde kracht. Geen zware vervorming uit zichzelf maar gewoon een fraai, vol en warm geluidje met tandjes om stevig te kunnen bijten wanneer nodig. Vrij zuiver ook nog, 'clean' gespeelt. Met wat overdrive vraagt 'ie gewoon om rock&roll, je kan haast niet anders. Toen 'ie er net in zat speelde ik wat Johnny B Good om te testen met wat overdrive, en ik bleef gewoon een hele tijd in Am dat rock en roll riedeltje doen, wat klonk dat vet! (Het verschil met die Ibanez humbucker was echt zo onwijs! Ibanez: Daihatsu Cuore, SD SH-14: Ferrari F1. Zeg maar...) Heerlijk. Ook heerlijk voor blues: Beetje overdrive, zachtjes aanslaan en hij twangt lekker mee. Fantastische keus! Zoek je knoertharde heavy-metal/crunch en dat soort, zoek verder, dit is te weinig output voor je. Maar dat geld voor alle bovenstaande elementen.
Al met al herken ik m'n gitaar er niet meer in. Een wereld van verschil tussen de standaard ibanez elementen en de nieuwe SD elementen. Het is er echt honderden procenten beter op geworden. Ik wilde initieel in een andere gitaar gaan investeren, maar dat laat ik het komende jaar nog even achterwege. Door de huidige setup is hij echt ENORM veelzijdig geworden! Het kostte wat, maar nu heb ik ook wat! Ik ben dolgelukkig. :)
M'n setup is nu als volgt:
Neck: SL-59-1 ‘Lil 59 (Single coil sized humbucker)
Centre: SSL-1 Vintage staggered (Single coil)
Bridge: SH-14 custom 5 (humbucker)
Ik speel met Ernie Ball 'Skinny top heavy bottom' snaren (10, 13, 17, 30, 42, 52)
Ik speel over een Marshall JTM-60 2x12" buizencombo.
* Alleen het neck-pickup: Best nog wel hoge output, klinkt heel dik, vol en modderig. Laag-georienteerd. Als je heeeeeel smerig wilt, voor lange, slepende blues-begeleiding, dan is dit echt VET! Onderin klinkt 'ie moddervet, maar de hoge tonen kwamen niet fantastisch mee. Door het wat opdraaien van de 2 hoogste pooltjes (onder de B en E snaar) was dat probleem grotendeels verholpen. Met wat distortion klinkt 'ie als een hele grote boos-grommende hond. :) Het was wat mij betreft absoluut een goeie keus om dat singlecoil ibanez element te vervangen met deze mini-humbucker.
* Neck + Centre pickup: Het dikke en knallende van de lil '59 + het chrystalheldere en zuivere van de SSL-1. Leuke combinatie, die humbucker-singlecoil schakeling. Een beetje 'best of both worlds'. Deze setting gebruik ik heel veel bij blues-ritmegitaar stukken en bij veel akkoordenwerk. Power door de humbucker, maar toch een zuivere, gedefinieerde toon er doorheen dor de singlecoil.
* Centre: Singlecoil. Zuiver, genoeg output voor een SC en een lekkere "Krak". (Ja, hoe noem je dat? Quack, twang, Frap?) Erg lekker helder geluid, lees: kristal... Klinkt als: Strat :) Lekker om clean mee te spelen. Met wat distortion dan wel overdrive kom ik meestal met een van de andere settings beter uit de bus. Vooral voor de cleane strat-sound dus! Gebruik ik best wel vaak, dus ook hier ben ik heel tevreden mee.
* Centre + bridge: Jazzzzzzzzzzzzzzzz. Da's het eerste wat je denkt als je hem clean aanslaat. Wat 'timider' geluid, haast verlegen maar wel karaktervol. Ook, bij gebrek aan een beter woord, blikkeriger; maar dat is dan niet negatief bedoelt. Het staat als een huis door de SH-14 humbucker in de brug, maar het 'glassy' effect van SSL-1 is nog duidelijk aanwezig. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is net of je wah-pedaal precies op het goede punt is blijven hangen en op die klank speelt ie. Heeeerlijk mellow (DAT is het goede woord)! Met een heel klein beetje overdrive klinkt 'ie als de gitaar in het begin van "Heavy Fuel", van Dire Straits.
*Bridge: ROCK & ROLL!!!! Ja, dit is de echte vintage rock&roll sound waar ik naar op zoek was! Lekker rijk en warm geluid, geen ontzettend high-power jankijzer maar gecontroleerde kracht. Geen zware vervorming uit zichzelf maar gewoon een fraai, vol en warm geluidje met tandjes om stevig te kunnen bijten wanneer nodig. Vrij zuiver ook nog, 'clean' gespeelt. Met wat overdrive vraagt 'ie gewoon om rock&roll, je kan haast niet anders. Toen 'ie er net in zat speelde ik wat Johnny B Good om te testen met wat overdrive, en ik bleef gewoon een hele tijd in Am dat rock en roll riedeltje doen, wat klonk dat vet! (Het verschil met die Ibanez humbucker was echt zo onwijs! Ibanez: Daihatsu Cuore, SD SH-14: Ferrari F1. Zeg maar...) Heerlijk. Ook heerlijk voor blues: Beetje overdrive, zachtjes aanslaan en hij twangt lekker mee. Fantastische keus! Zoek je knoertharde heavy-metal/crunch en dat soort, zoek verder, dit is te weinig output voor je. Maar dat geld voor alle bovenstaande elementen.
Al met al herken ik m'n gitaar er niet meer in. Een wereld van verschil tussen de standaard ibanez elementen en de nieuwe SD elementen. Het is er echt honderden procenten beter op geworden. Ik wilde initieel in een andere gitaar gaan investeren, maar dat laat ik het komende jaar nog even achterwege. Door de huidige setup is hij echt ENORM veelzijdig geworden! Het kostte wat, maar nu heb ik ook wat! Ik ben dolgelukkig. :)