Voor degene die Phil Collins ouwe meuk vinden...

[Wouter J]

Kijk hier maar eens naar, dit is pas een concert. (http://www.youtube.com/watch?v=k5B6T3H6XdA)

En hier is Collins' voorganger die "the Lamb" met zijn solo band uitvoerde zo rondt de zelfde tijd. (http://www.youtube.com/watch?v=UXjk3GVW_cY)

Veel plezier.

[Scali]

Ja, met een filmpje uit 1977 ga je niet ontkrachten dat het oude meuk is natuurlijk, je bevestigt het eerder :)

[Mithrandir]

Die registratie van het concert uit 1977 kende ik al, die is erg gaaf, die van Pete die met zijn eigen band "The Lamb" doet kende ik nog niet. Ik kan het hier nu niet bekijken, maar dat ga ik thuis even doen.

En Genesis is oude meuk, maar wel hele goede oude meuk. Voor een goed beeld van de genialiteit van Genesis, nog oudere meuk :

Supper's ready live (1973) (http://www.youtube.com/watch?v=Jg_9vSWKx3I)

[Scali]

Bij mij komt nogal gauw de term 'pretentieus' naar boven, bij dit soort muziek.
Aan de ene kant proberen ze wel heel duidelijk te experimenteren met de muziek, en de grenzen te verleggen... Zo hoor je soms klassiek aandoende loopjes, en wordt er geexperimenteerd met complexe melodieen, verschillende ritmes, en ook met dissonanten (of die gitarist zat er per ongeluk steeds naast? :)).
Aan de andere kant is de apparatuur nog wel wat primitief (kunnen ze niks aan doen natuurlijk, er was vast niet beter), dus klinken de keyboards nogal dun, om over de effecten op die gitaar maar te zwijgen, vind ik echt een slechte tone.
En vooral bij de gitarist valt me op dat hij die melodielijnen totaal niet vloeiend kan spelen, het is echt tenenkrommend vals, waardoor de boodschap niet goed overkomt bij mij. Vind ik een typisch voorbeeld van een pre-Van Halen gitarist. Na Van Halen, in de jaren 80, hoefde je echt niet meer aan te komen met een gitarist die zelfs zulke simpele, langzame melodietjes niet vloeiend kan spelen. De lat lag toen een stuk hoger.
Ik wil het wel vergelijken met Dream Theater. Dat ligt muzikaal gezien wel in het verlengde van dit, maar door de modernere apparatuur, en betere muzikanten (vooral de gitarist dus), klinkt het allemaal veel strakker, en doet het niet zo pretentieus aan. Alleen die zanger van DT is nog een probleem :)

Maar op zich... als je deze muziek van Genesis in een modern, strak jasje steekt, zou je vast iets heel leuks krijgen.
Ik vind het dus qua muziek/idee goed, maar de uitvoering vind ik matig.
Dat heb ik ook met bv Angie van de Stones... Vind ik een geweldig nummer, maar de uitvoering van de Stones vind ik nogal gammel. Moet maar eens goed gecoverd worden :)

[Mithrandir]

Toch was die rauwe, ongepolijste sound een belangrijk stijlkenmerk van de hele vroege Genesis (en andere bands uit datzelfde genre) en ook een reden waarom ik het erg goed vindt. Bands en gitaristen uit de jaren 80 vindt ik persoonlijk vaak te klinisch en gepolijst waardoor het sneller gedateerd en cheesy kan klinken dan hun voorgangers uit eind jaren 60 tot midden jaren 70.

Op zich is het wel interessant om je af te vragen hoe deze muziek zou klinken met een goede productie (maar met behoud van origineel instrumentarium want dat zijn de basis ingredienten van een progrock sound). Ik vermoed dat deze muziek dan een stukje van zijn rauwheid verliest en "pretentieuzer" kan gaan klinken.

Overigens vindt ik deze muziek niet pretentieus, eerder ambitieus, vindt ik toch een positievere benadering.

[Scali]

Toch was die rauwe, ongepolijste sound een belangrijk stijlkenmerk van de hele vroege Genesis (en andere bands uit datzelfde genre) en ook een reden waarom ik het erg goed vindt. Bands en gitaristen uit de jaren 80 vindt ik persoonlijk vaak te klinisch en gepolijst waardoor het sneller gedateerd en cheesy kan klinken dan hun voorgangers uit eind jaren 60 tot midden jaren 70.

Wat mij betreft zijn beide 'sounds' heel duidelijk in hun tijd te plaatsen.
Ze zijn allebei gedateerd natuurlijk (cheesy misschien ook wel, maarja :)), vergelijk het met een hedendaagse band, en het geluid is totaal anders.
Maar mijn voorkeur gaat wel uit naar het gepolijste. Klassieke muziek is ook altijd gepolijst, dus als je dat soort dingen wil gaan gebruiken, moet je het ook zo brengen, vind ik.


Overigens vindt ik deze muziek niet pretentieus, eerder ambitieus, vindt ik toch een positievere benadering.

Ik vind juist pretentieus het goede woord, omdat ze inderdaad heel ambitieus zijn, maar ze kunnen het niet helemaal waarmaken. Vooral die gitarist niet.
Als ik het vergelijk met tijdgenoten Queen bijvoorbeeld... die zetten het toch net wat strakker neer, waardoor het wat mij betreft niet meer klinkt als een paar mensen die iets proberen wat ze niet kunnen, maar dat het eerder klinkt alsof ze het goed beheersen.
Maar ook daar klinken de opnamen uit die tijd heel gedateerd.

[Mithrandir]

Misschien moet je een keer studio-opnamens luisteren, misschien krijg je dan een iets ander beeld van de gitarist (Steve Hackett). Zijn rol als gitarist is overigens veel minder prominent als bijvoorbeeld die van Brian May en Eddie van Halen in hun bands. Daar hebben we het echt over muziek waarin de gitaar het dominante instrument is. Bij genesis is dit orgel, mellotron, arps en acoustische gitaren.

Overigens is de productie wel echt een mankement van oude Genesis opnames, ik weet niet of dat een keuze is of een gebrek aan middelen, de techniek was er in ieder geval toen ook al om een kwalitatief goede producties neer te zetten. Tijd en genre genoot Yes heeft het wat dat betreft wat beter voor elkaar.

Overigens ben ik een groot fan van Steve Hackett en vindt zijn gitaarspel erg karakteristiek en herkenbaar, het verdient wellicht geen schoonheidspreis als het op techniek aankomt, maar hij heeft een stijl die mij erg aanspreekt.

[Wouter J]

Ik heb JUIST deze opnames gekozen omdat Steve Hackett er op te zien is, niets tegen zijn opvolger Darryl Stuermer maar Hackett had een zeer eigen geluid, iets wat ik niet van Stuermer kan zeggen.

http://www.genesis-music.com/Images/Darryl%20S/G1414a.jpg
Darryl Stuermer bij Genesis circa 1978

[Mithrandir]

Stuermer is een typische sessie-gitarist, heel degelijk en technisch beter dan Hackett...maar karakterloos wat mij betreft. Ik weet niet of je de solo van Stuermer tijdens Firth of Fifth op het The Way We Walk concert wel eens gezien hebt, maar daar presteerd hij het om een mooie solo toch behoorlijk te verzieken met wat guitarwanking aan het einde.

Nee, stuermer is niet mijn favoriet, dan liever Mike die de gitaarpartijen op plaat voor zijn rekening nam na Hackett zijn vertrek.

[The wall of dolls]

Bij mij komt nogal gauw de term 'pretentieus' naar boven, bij dit soort muziek.
Aan de ene kant proberen ze wel heel duidelijk te experimenteren met de muziek, en de grenzen te verleggen... Zo hoor je soms klassiek aandoende loopjes, en wordt er geexperimenteerd met complexe melodieen, verschillende ritmes, en ook met dissonanten (of die gitarist zat er per ongeluk steeds naast? :)).
Aan de andere kant is de apparatuur nog wel wat primitief (kunnen ze niks aan doen natuurlijk, er was vast niet beter), dus klinken de keyboards nogal dun, om over de effecten op die gitaar maar te zwijgen, vind ik echt een slechte tone.
En vooral bij de gitarist valt me op dat hij die melodielijnen totaal niet vloeiend kan spelen, het is echt tenenkrommend vals, waardoor de boodschap niet goed overkomt bij mij. Vind ik een typisch voorbeeld van een pre-Van Halen gitarist. Na Van Halen, in de jaren 80, hoefde je echt niet meer aan te komen met een gitarist die zelfs zulke simpele, langzame melodietjes niet vloeiend kan spelen. De lat lag toen een stuk hoger.
Ik wil het wel vergelijken met Dream Theater. Dat ligt muzikaal gezien wel in het verlengde van dit, maar door de modernere apparatuur, en betere muzikanten (vooral de gitarist dus), klinkt het allemaal veel strakker, en doet het niet zo pretentieus aan. Alleen die zanger van DT is nog een probleem :)

Maar op zich... als je deze muziek van Genesis in een modern, strak jasje steekt, zou je vast iets heel leuks krijgen.
Ik vind het dus qua muziek/idee goed, maar de uitvoering vind ik matig.
Dat heb ik ook met bv Angie van de Stones... Vind ik een geweldig nummer, maar de uitvoering van de Stones vind ik nogal gammel. Moet maar eens goed gecoverd worden :)

Pfff man, had je al gehoord dat je erg triest overkomt? Bij deze.

Je moet eens wat perceptie voor gevoel kweken :). Muziek is geen mechanica waarbij moderner beter is.

[Scali]

Pfff man, had je al gehoord dat je erg triest overkomt? Bij deze.

Ik geef gewoon mijn mening. Iemand goedkoop beledigen omdat je het niet met z'n mening eens bent, dat is nogal triest.


Je moet eens wat perceptie voor gevoel kweken :). Muziek is geen mechanica waarbij moderner beter is.

Ik ervaar gevoel nou eenmaal anders dan jij.
Ik ben wat subtieler aangelegd. Valse noten vind ik niet 'gevoelig', die vind ik vals. Andre Hazes vind ik ook geen zanger die zijn lied geemotioneerd brengt, ik vind het een kwal die enorm overdrijft.
Wat ik wel gevoelig vind, is de juiste noten op het juiste moment spelen, en op de juiste manier, zoals bv een David Gilmour dat kan, of een Joe Satriani.

[Mithrandir]

Echt valse noten zijn ook gevoelig, maar meer zo'n gevoel wat je krijgt als je met je nagels over een schoolbord gaat.

Overigens is Steve Hackett absoluut van het type gitarist die op het juiste moment, de juiste noten kan spelen, luister maar eens naar wat solo werk van "Voyage of the Acolyte" of "Spectral Mornings" of naar nummers als "The Musical Box", "Dancing With The Moonlit Knight", "Firth Of Fifth".

Overigens kan het natuurlijk ook nog gewoon je smaak niet zijn :)

[The wall of dolls]

Ik geef gewoon mijn mening. Iemand goedkoop beledigen omdat je het niet met z'n mening eens bent, dat is nogal triest.

Ik ervaar gevoel nou eenmaal anders dan jij.
Ik ben wat subtieler aangelegd. Valse noten vind ik niet 'gevoelig', die vind ik vals. Andre Hazes vind ik ook geen zanger die zijn lied geemotioneerd brengt, ik vind het een kwal die enorm overdrijft.
Wat ik wel gevoelig vind, is de juiste noten op het juiste moment spelen, en op de juiste manier, zoals bv een David Gilmour dat kan, of een Joe Satriani.

Subtieler. Dan wie?

Mij hoor je niet over valse noten praten? Er al eens over nagedacht dat die houterige stijl misschien net wel de bedoeling was? Ik vind het artistiek gezien tenminste stukken interessanter dan Satriani (bijvoorbeeld). Ik vind zelfs het geluid van Satriani minderwaardig aan dat van Hacket. Het mist de echte soul.

Joe Satriani vind ik wel altijd op het juiste moment kijken of hij moet poepen :D

[Scali]

Echt valse noten zijn ook gevoelig, maar meer zo'n gevoel wat je krijgt als je met je nagels over een schoolbord gaat.

Precies, zo'n soort gevoel krijg ik dus bij zo ongeveer iedere noot bij de gitaarsolo in dit filmpje. Hij zit er echt constant naast.
Ik kan er dus niet ontspannen naar luisteren.
Een ander misschien wel, die is daar misschien minder gevoelig voor. Zal wel per persoon verschillen.
Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat ik van oorsprong toetsen speel, en daar is iedere noot natuurlijk per definitie zuiver... Dat verwacht ik eigenlijk ook van gitaar, en zo probeer ik zelf dus ook gitaar te spelen.

[Mithrandir]

Hebben we het over het filmpje dat ik poste? Dan ga ik hem toch maar eens terug luisteren om te horen wat je bedoelt.

[Scali]

Hebben we het over het filmpje dat ik poste? Dan ga ik hem toch maar eens terug luisteren om te horen wat je bedoelt.

Nee, ik bedoel het eerste filmpje van Wouter J.