the thrill is gone, wanneer.

[no 1 hops]

gewoon een gedachte die bij mij opkwam.
je begint ooit eens aan iets, je maakt eens wat vaker wat.
in het begin is er vast een soort van spanning, gaat het lukken?
maar in hoevere blijft die spanning er, of word het op laatst toch routine.

misschien uitgedrukt, toen ik 'dit' gemaakt had was ik zeker van mijzelf.

[rinaldo]

ik denk inderdaad dat je in het begin bij je allereerste gitaartje de spanning hebt van zou het lukken? en hoe zal ie klinken? en je zult een hoop dingen tegenkomen waarvan je denkt hoe zal ik dat nu weer eens oplossen? maar als het goed is leer je erg veel van je eerste bouwproject en ben je bij je tweede project nog meer gemotiveerd om het nog beter te doen, nog strakker en nog mooier. ik denk dat dat elke keer weer de uitdaging zal zijn, om het nog beter en mooier te doen. en mischien, als je heel veel gitaartjes gebouwd hebt word het een soort van routine maar als je een gitaar kunt bouwen puur op routine, dan ben je waarschijnlijk een professionele bouwer met zoveel ervaring dat het bouwen van een gitaar piece of cake is geworden. maar een goeie bouwer gebruikt z,n ervaring en routine met liefde voor het vak en zal denk ik bij elke gitaar weer een uitdaging vinden.

[ernieman]

Tja, ik heb het wel eens als ik aan mn zoveelste luit begin en weer al eens 13 duigen aaneen moet lijmen.. De eerste 3 zijn leuk, de laatste 2 ook, maar al wat daartussenin ligt is zoiets van blerk. Een luit is echt tegek om te bouwen, maar die duigen doen me soms toch de nek om.
Het blijft altijd wel een uitdaging hoe het eindresultaat eruit gaat zien. Natuurlijk verwacht ik altijd een goed resultaat, maar het kan ook altijd beter.

EJ

[Javaca]

Tsja ik ben nog altijd begiftigd met een overmatige stroom ideeën en te weinig vrije tijd.

Dingen om te doen...

-Electrische ukelele
-Dubbelnek
-Koffer voor schoolgitaar

Zomervakantie:
-Angelsaksische lier (wie heeft hier informatie over, wil er eerst een historische studie naar doen, heb al aardig wat, maar ben op zoek naar foto's)
-Citole

[Mattia]

Nou, je verlegt je grenzen steeds, denk ik. Als je eerste gitaar af is, in het echt, is het superdupermegaspannend. Maar het blijft wel gewoon spannend, en erg leuk, ook al heb je er tien gebouwd. Iedere keer net iets anders, proberen om minder fouten te maken, moeilijkere inlays, originele projecten, zoiets...voor electrisch geloof ik er best in dat ik een goede gitaar kan maken, maar de finish perfect krijgen, het fretwerk supermooi afwerken, inlays, kleine details die alleen de bouwer ziet net zo krijgen, net wat andere constructie uitproberen...voor mij is de grootere uitdagen het akoestische gitaartje; daar zit nog flink wat werk in voor mij, denk ik zo. Op een hele andere manier dan een electrische gitaar.

Maargoed, het blijft gewoon leuk. Punt. Bijvoorbeeld: eerste gitaartjes na die rooie met mega inlay spullen: strat en tele. Super simpele instrumenten, eigenlijk, vergeleken met een chambered carved top and back set neck met stained finish en flink wat bling. Maar toch, erg leuk.

[Javaca]

Het is ook erg leuk om idiote instrumenten te proberen.
Ik ben nu bezig met een historisch onderzoek naar de angelsaksische lier, een vikinginstrument. Misschien dat ik er ook een electrische versie van bouw... Kun je èchte vikingmetal maken :cooler:

http://my.opera.com/trollop/homes/files/viking-smilie_4akh-1.png

[no 1 hops]

wat iedergeval voor mij geldt is dat ik anders naar productie gitaren kijk.
je word eigenlijk nog kritischer.
de enige goede gitaar van rond de 500 euro was een tribute g&l thinline.
geluid weet ik niet, maar die hals, gewoon weg hout, dat kon je voelen.
pak je daarna een crafter dan heb je het idee van plastic.
wat betreft the thrill.
na mijn tweede refret loopt het allemaal wat lekkerder en blijf ik nieuwe dingen proberen om het allemaal met normaal gereedschap wat mooier te doen.