De snelheidsmaniaken op de gitaar

[Jaha]

Ik heb er al vaker een mening over gegeven in verschillende topics, maar zou het ook wel eens van jullie willen weten.
Voegt het shredden iets toe aan een gitaarsolo en zo ja... Wat zou het toevoegen, naast dat een artiest laat zien dat hij snel is?

[Mithrandir]

Voeg het iets toe? Het is leuk om naar te luisteren mits goed uitgevoerd, meer toevoeging lijkt me niet nodig.

[Lacrymosa]

Ik moet bekennen dat ik in mijn eigen solo's steeds minder shred elementen heb
Ze zitten er nog wel in, maar steeds minder

[Trocar]

Ik heb er al vaker een mening over gegeven in verschillende topics, maar zou het ook wel eens van jullie willen weten.
Voegt het shredden iets toe aan een gitaarsolo en zo ja... Wat zou het toevoegen, naast dat een artiest laat zien dat hij snel is?

Het énige dat jij tot nu toe gedaan hebt is zeiken over shred.

Als je het niet leuk vindt, luister er niet naar.

Verder raad ik aan de search te gebruiken voor de ontelbare antwoorden op deze vraag (die al zooooo ontzettend vaak voorbij is gekomen).

(Ja, ik begin een beetje geirriteerd te raken, sorry daarvoor).

[Bram+]

http://mt.middlebury.edu/middblogs/mkingsto/Hyper-text%20Experiment/yngwie4.jpg
SHRED HEERSCHT ALS EEN MALLE!

voor de rest wat trocar zegt.

[Jaha]

ok dat is duidelijk
Maar moeten we van het shreden niet gewoon een topsport maken. WK Shreden wie is het snelste? Toch en mooie optie?

[Trocar]

ok dat is duidelijk
Masar moeten we van het shreden niet gewoon een topsport maken. WK Shreden wie is het snelste?
IPV dat we het muziek noemen?

Ja.

Ga maar regelen.

En doe de deur achter je dicht.

[Bram+]

Er zijn inderdaad gitaristen die er een sport van maken. Er zijn ook best muzikale shredders, maar de meeste 'haters' heb zo'n ongelofelijk bord voor de kop dat ze het gewoon niet wíllen zien.

[Scali]

Snel spelen, mits met een muzikale boodschap is geweldig.
Maar dat deden mensen als Mozart, Beethoven, Bach, Chopin en Paganini al lang voordat de elektrische gitaar was uitgevonden.

[Roy K.]

Lack of skills, daar komen zulke vragen en gedrag uit voort...

[Negative K3 fan]

Lack of skills, daar komen zulke vragen en gedrag uit voort...

provocatie!!11

[Negative K3 fan]

mijn input is dat je het vanuit veel perspectieve kunt bekijken, maar vanuit een artistiek oogpunt heeft het minder waarde dan vele gitaristen eraan hechten.

[Trocar]

[EDIT] Laat ook maar, ik trek me terug ;)

[Jaha]

Snel spelen, mits met een muzikale boodschap is geweldig.
Maar dat deden mensen als Mozart, Beethoven, Bach, Chopin en Paganini al lang voordat de elektrische gitaar was uitgevonden.
Helemaal mee eens;
maar geeft toe daar geeft het toch waarde in een nummer.
Als Jezus boos is en heen en weer loopt gaat Bach snel spelen; zeg ik ook: "daar zit een reden achter".
Maar die reden, dat is mijn punt tenminste, is bij het shreden soms heel ver te zoeken, vandaar dat ik het nu steeds meer als een sport zie, dan dat het muzikaal iets toevoegd.
Daarnaast ik hou ook van snelle gitaar muziek, laatst kwam ik dit tegen van SRV. Geeft hij een interview, waar hij zijn Rude Mood ff laat horen. Snel en mooi en praktisch geen rusten én ik kan hier wel een "muzikale bodschap" in vinden. >> "It sounds like a Rude Mood"

[Roy K.]

provocatie!!11

Fight fire with fire!! :zz:

[Scali]

Maar die reden, dat is mijn punt tenminste, is bij het shreden soms heel ver te zoeken, vandaar dat ik het nu steeds meer als een sport zie, dan dat het muzikaal iets toevoegd.

Dat sommige mensen geen goede muziek maken als ze snel spelen, wil nog niet zeggen dat snel spelen niet muzikaal is.


Daarnaast ik hou ook van snelle gitaar muziek, laatst kwam ik dit tegen van SRV. Geeft hij een interview, waar hij zijn Rude Mood ff laat horen. Snel en mooi en praktisch geen rusten én ik kan hier wel een "muzikale bodschap" in vinden. >> "It sounds like a Rude Mood"

Persoonlijk vind ik die hele SRV drie keer niks. Hij speelt licks van negers die dwangarbeid op katoenplantages verrichtten. Als er al een muzikale boodschap in die uitgekauwde cliches zit, dan is die niet van SRV zelf, en kan SRV daar zeker niet uit eigen ervaring over meepraten.
En dan nog een partij overdreven staan doen op het podium, en z'n gitaar afraggen etc. Hij had acteur moeten worden.

[Anders Destium]

Is dit weer een topic van een bluesliefhebber die het niet kan hebben dat er mensen van een ander soort muziek houden? Het is geen wedstrijd, sommige mensen houden van blues anderen van shred. Dat doet aan die stijlen zelf niets af.


Valse bends spelen en een bek trekken alsof je van achteren wordt genomen door een paard dat zie ik zelf niet echt als het toppunt van muzikaal.

[Negative K3 fan]

ja maar je moet ook kunnen erkennen dat het ook wel overschat wordt en dat er relatief veel crap is wat betreft shred omdat het als een sport wordt bekeken.

[Anders Destium]

Hoe kan iets nou overschat worden als er alleen maar over wordt gezeken? Shred is een vorm van gitaarspelen, niet meer maar ook niet minder. Je houdt ervan of niet en dat is dat. Je hebt ook veel crap bij blues, rock, jazz, pop en metal maar dat doet niet aan de goede voorbeelden af. Dat geldt voor shred net zo.

[Maxxas]

Ik heb er al vaker een mening over gegeven in verschillende topics, maar zou het ook wel eens van jullie willen weten.
Voegt het shredden iets toe aan een gitaarsolo en zo ja... Wat zou het toevoegen, naast dat een artiest laat zien dat hij snel is?

Waar wil je nou eigenlijk naartoe met deze vraag. Waarom draai je deze stelling niet om?
a- wat is voor jou shredden?
b- natuurlijk voegt het iets toe!

Voor mij is shredden snel gitaar spelen, of dat nou 100 blueslicks achterelkaar aan zijn, 1000 jazzgetinte ladders of 500 penta weetikveel scales.
Shredden is niet een op zichzelf staand iets. Shredden is een onderdeel van gitaarspel! Net zoals sprinten met de bal onderdeel is van voetbal.
Voegt het dus iets toe? Ja!
a- Je kunt sneller van a naar b
b- je spel wordt veelzijdiger

Nogmaals snel spelen (shredden) maakt onderdeel uit van je spel net zoals langzamer spelen. Het is maar net waar het spel op dat moment om vraagt.
Soms kun je met drie noten voldoende "zeggen" soms wil je er 100 aan wijden.
Ik vergelijk het altijd maar weer met voetbal. Met saai langzaam spel kun je natuurlijk resultaat gericht spelen. Het wordt echter veel leuker als er eens een snelle actie voorbij komt. Zowel voor de speler als de toeschouwer.
Ik kijk en speel liever een wedstrijd met veel dynamiek dan steeds "tikkie terug Jaap!"

[Jaha]

Is dit weer een topic van een bluesliefhebber die het niet kan hebben dat er mensen van een ander soort muziek houden? Het is geen wedstrijd, sommige mensen houden van blues anderen van shred. Dat doet aan die stijlen zelf niets af.


Valse bends spelen en een bek trekken alsof je van achteren wordt genomen door een paard dat zie ik zelf niet echt als het toppunt van muzikaal.

1. Ik kan vele muziekstylen waarderen en het is natuurlijk een kwestie van smaak van welke muziek je houdt.
2. Idd heb je ook foute bluesartiesten, geef ik onmiddelijk toe.
3. En sommige trekken idd vage bekken ok.
4. Maar geef nou eerlijk toe, hedendaagse gitaristen gebruiken het om hun snelheid te tonen. Alle respect ervoor en het kan idd knap zijn, dat je zo snel ben.
5. Maar ik heb ook veel respect voor Armstrong, omdat hij zo snel kon fietsen.
6. En ik heb ook respect voor Kobe dat hij zo goed een bal in een netje kan leggen.

[Jaha]

b- je spel wordt veelzijdiger

Nogmaals snel spelen (shredden) maakt onderdeel uit van je spel net zoals langzamer spelen. Het is maar net waar het spel op dat moment om vraagt.
Soms kun je met drie noten voldoende "zeggen" soms wil je er 100 aan wijden.
Ik vergelijk het altijd maar weer met voetbal. Met saai langzaam spel kun je natuurlijk resultaat gericht spelen. Het wordt echter veel leuker als er eens een snelle actie voorbij komt. Zowel voor de speler als de toeschouwer.
Ik kijk en speel liever een wedstrijd met veel dynamiek dan steeds "tikkie terug Jaap!"
Ok, kan ik het in vinden en natuurlijk snap ik jullie punt wel over de afwisseling in solo's. Maar zeg nou zelf, tegenwoordig gebruiken gitaristen het toch alleen om hun snelheid te tonen en niet om hun muzikale gave naar voren te brengen of solo's beter te maken?
Dat is mijn punt, natuurlijk zijn er "gelukkig" ook wel gitaristen als u die het shredden gebruiken om iets toe te voegen aan een solo. Of het mooi is is een kwestie van smaak, en daar valt niet over te discussiëren.
Maar wel over het feit dat het een trend is gaan worden dat gitaristen willen laten zien hoe snel ze zijn en of mensen dat als hinderlijk ervaren?

[Bram+]

Het is nou niet echt iets van de laatste jaren. Ik geloof dat Anders een keer ieen stukje tekst postte uit begin vorige eeuw over 'virtuozen', wat zo toe te passen was op de huidige 'virtuozen' (alleen ging het toen over pianisten en violisten o.i.d.'). Het ging volgens mij óók over dat esthetiek ver te zoeken was bij virtuozen, maar dat het de kunst was zo snel mogelijk te spelen. Ook toen waren er al mensen die het niet mooi vonden.. Kortom: het is gewoon een gigantische oude koe die wéér uit de sloot getrokken wordt, zelfs in de korte geschiedenis van dit forum.

[Scali]

http://video.google.com/videoplay?docid=-1296053052279916015&q=satriani&pl=true

Functionele snelle stukken (Surfing With The Alien, en dat stuk met de snelle picktapping, dat klinkt toch net alsof de UFO aan komt vliegen?), en voor de liefhebbers ook blueslicks!

[Scali]

Zullen we nu een topic gaan openen over dat er een hoop bluesgitaristen zijn die eigenlijk alleen maar steeds dezelfde cliche-licks spelen (die ze nog van een ander gejat hebben ook), en eigenlijk maar een beetje overdreven 'emotie' staan te faken op het podium?

[Roy K.]

Beter filmpje kon je niet posten scali!! 8-)

Tot ik dit filmpje een paar jaar geleden zag, zat ik nog kansloos powerchords te raggen op punkmuziek...

[Jaha]

Zullen we nu een topic gaan openen over dat er een hoop bluesgitaristen zijn die eigenlijk alleen maar steeds dezelfde cliche-licks spelen (die ze nog van een ander gejat hebben ook), en eigenlijk maar een beetje overdreven 'emotie' staan te faken op het podium?
Is goed ik ga alvast een slechte blues artiest zoeken, ok? :D

[Scali]

Je had SRV toch al genoemd? :)

[Maxxas]

Ok, kan ik het in vinden en natuurlijk snap ik jullie punt wel over de afwisseling in solo's. Maar zeg nou zelf, tegenwoordig gebruiken gitaristen het toch alleen om hun snelheid te tonen en niet om hun muzikale gave naar voren te brengen of solo's beter te maken?
Dat is mijn punt, natuurlijk zijn er "gelukkig" ook wel gitaristen als u die het shredden gebruiken om iets toe te voegen aan een solo. Of het mooi is is een kwestie van smaak, en daar valt niet over te discussiëren.
Maar wel over het feit dat het een trend is gaan worden dat gitaristen willen laten zien hoe snel ze zijn en of mensen dat als hinderlijk ervaren?

Ik snap echt niet waar je nou heen wilt. Wat wil je nou van de lezer weten dan? Hoe kun jij nou weten of een gitarist het als topsport ziet of als muzikale gave? Waar luister je überhaupt naar dan?
Natuurlijk zijn er gitaristen die minder goed "shredden" dan anderen. We hebben niet allemaal de accuraatheid van een klok.
Natuurlijk is shredden/muzieksoort een kwestie van smaak maar wat wil je nou bereiken?
"Shredden" een trend? Wat nou een trend, je hoort in de hele hedendaagse populaire muziek nog maar amper (goede) gitaarsolo's en het extremere shredwerk is en zal nooit populair worden omdat het voor de gemiddelde luisteraar te zware kost is.

[Jaha]

Ok, nog een keer voor de duidelijkheid!
Ik zeg niet dat ik wat tegen het shredden heb, want dat is een kwestie van smaak.

Maar dat onwijs veel gitaristen tegenwoordig het gebruiken om hun skills snelheid te laten zien en niet hun muzikaliteit. Daar dus op in gaan...



Zullen we nu een topic gaan openen over dat er een hoop bluesgitaristen zijn die eigenlijk alleen maar steeds dezelfde cliche-licks spelen (die ze nog van een ander gejat hebben ook), en eigenlijk maar een beetje overdreven 'emotie' staan te faken op het podium?

Met alle respect Scali; jij mag SRV zo klote vinden als de neten, dat is jou mening en daar kan ik niks aan veranderen. En ook niet dat jij pro-shredden bent. Alle respect daarvoor, er zijn geen goede argumenten om iemands muzieksmaak de grond in te boren. Ik heb in een ander Topic inderdaad gezegd dat shredden niet mijn ding is en dat is mijn mening. Maar ik heb dit topic niet geopend voor die ene mening van mij.
Ga asjeblieft in op wat ik hier schrijf (nogmaals want dat is blijkbaar nodig?):
Dat onwijs veel gitaristen tegenwoordig het shredden gebruiken om hun skills van snelheid te laten zien en niet hun muzikaliteit.
(korte uitleg, hier staat niet dat ik het shredden klote vind, alleen een stelling over hoe gitaristen het shredden tegenwoordig gebruiken)

[Scali]

Wat moet ik daarover zeggen dan?
Er zijn inderdaad een hoop gasten die naast snelheid weinig te bieden hebben. Volgens mij was dat trouwens vroeger erger dan nu, toen shredden nog 'in' was.
Hetzelfde als met SRV (en daar weer klonen van), er zijn een hoop mensen die naast wat gejatte blueslicks weinig te bieden hebben.
Dat ligt aan die gitaristen, en niet aan het genre.

[Vonk]

Maar dat onwijs veel gitaristen tegenwoordig het gebruiken om hun skills snelheid te laten zien en niet hun muzikaliteit. Daar dus op in gaan...


Waar een mens al niet wakker van kan liggen... Wat kan jou het in godsnaam schelen dat een ander leuk vindt om te doen?

Dit is echt weer zo'n topic wat steeds meer hier voorkomt; het kan mij werkelijk waar geen reet schelen wat JIJ leuk vindt, en met JIJ bedoel ik iedereen die dit leest...

Dit topic blijft alleen in leven door Scali, die man verdient een prijs: door zijn drang om de discussie aan te gaan krijgen dit soort topics wereldfaam!

[Maxxas]

Ok, nog een keer voor de duidelijkheid!
Ik zeg niet dat ik wat tegen het shredden heb, want dat is een kwestie van smaak.

Maar dat onwijs veel gitaristen tegenwoordig het gebruiken om hun skills snelheid te laten zien en niet hun muzikaliteit. Daar dus op in gaan...


Daar dus op in gaan....
en wat dan?
Jonge, snelheid maakt deel uit van de muzikaliteit.
Ik bedoel, waar jij over wilt discussiëren is totaal ongrijpbaar.
Wanneer kun jij bepalen/zien of iemand nou snel speelt om snel te spelen of om jouw zgn muzikaliteit te tonen? Wat doet het er toe?Als er een gitarist op het podium staat de ene na de andere 64sten runs op en neer te jakkeren vind ik dat mss wel kicken terwijl hij ze uit zijn mouw schud.
Het is allemaal zo subjectief. Als iemand moeiteloos kan shredden is het dan niet meer muzikaal?
Daarnaast vergeet je 1 belangrijk ding:
Het showelement maakt ook deel uit van een "performance".

Ik ben hier weg, kanzloze boel hier.

[Jaha]

Waar een mens al niet wakker van kan liggen... Wat kan jou het in godsnaam schelen dat een ander leuk vindt om te doen?

Dit is echt weer zo'n topic wat steeds meer hier voorkomt; het kan mij werkelijk waar geen reet schelen wat JIJ leuk vindt, en met JIJ bedoel ik iedereen die dit leest...

Dit topic blijft alleen in leven door Scali, die man verdient een prijs: door zijn drang om de discussie aan te gaan krijgen dit soort topics wereldfaam!
Ik ben blij met mensen als Scali, hij is me beste vriend op dit forum. Dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Vonk dank je nou echt dat ik dit heel belangrijk vindt eh?
Tuurlijk niet het is puur tijdverdrijf. By the Way al die topics zijn bull shit want denk je nou echt dat mensen geintereseerd zijn in welke muziek ik luister, of wat mijn favourite gitaar is? noop, maar het toch heerlijk om met mensen over dit soort onnozelle dingen te discussieren zoals ook in die andere topics gebeurd. Als het aan mij ligt gaan we nog ff door. Scali wat is jou favourite shredder? En het kutste nummer van SRV?

[Vonk]

Ik ben blij met mensen als Scali, hij is me beste vriend op dit forum. Dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Vonk dank je nou echt dat ik dit heel belangrijk vindt eh?
Tuurlijk niet het is puur tijdverdrijf. By the Way al die topics zijn bull shit want denk je nou echt dat mensen geintereseerd zijn in welke muziek ik luister, of wat mijn favourite gitaar is? noop, maar het toch heerlijk om met mensen over dit soort onnozelle dingen te discussieren zoals ook in die andere topics gebeurd. Als het aan mij ligt gaan we nog ff door. Scali wat is jou favourite shredder? En het kutste nummer van SRV?

Hehe ga je gang maar.
Persoonlijk vind ik het gaaf als er door solo's heen wat shredstukken zitten. Niet teveel, maar gewoon wat snelheid inbouwen, zoals eerder gezegd is.

[Maxxas]

Ik zit nu weer te genieten van Vinnie Moore's "Time Odyssey".
Wie na het luisteren van deze schijf nog beweerd dat shred emotieloos is of geen toegevoegde waarde heeft douw ik pers. deze plaat door de smoel, en dan niet de cd hé maar de LP.
Wat een plaat.....

[Jaha]

Ik zit nu weer te genieten van Vinnie Moore's "Time Odyssey".
Wie na het luisteren van deze schijf nog beweerd dat shred emotieloos is of geen toegevoegde waarde heeft douw ik pers. deze plaat door de smoel, en dan niet de cd hé maar de LP.
Wat een plaat.....

ok, maar vindt je het niet Godslastering dat vele andere het shredden verneuken, om alleen hun snelle skills te laten zien?

[Maxxas]

ok, maar vindt je het niet Godslastering dat vele andere het shredden verneuken, om alleen hun snelle skills te laten zien?

Jij hebt post 33 niet gelezen

[Jaha]

Jij hebt post 33 niet gelezen
Tuurlijk, alles hier in de meeste Topics is subjectief en iedereen geeft zijn mening. Of shredden te is of het iets toevoegd, of het hinderlijk is als het wordt gebruikt in solo's. Maar je kunt net als iedereen je mening "objectief" naar voren brengen. Dat is wat iedereen hier doet.
Mijn mening is dus dat het zonde is dat veel gitaristen het gebruiken. Ik ben ervan overtuigd dat Steve een uitstekende gitarist is, kijk naar zijn Zappa verleden. Maar ik vindt het jammer dat hij ook aan dat shredden doet, voor mij maakt het zo'n solo stukken minder.
Als je zo'n subjectief iets niks vindt, dan laat je deze topic gewoon voorbij gaan toch? ik wacht op mensen die een "subjectieve" discussie met me aan gaan.

[Maxxas]

Tuurlijk, alles hier in de meeste Topics is subjectief en iedereen geeft zijn mening. Of shredden te is of het iets toevoegd, of het hinderlijk is als het wordt gebruikt in solo's. Maar je kunt net als iedereen je mening "objectief" naar voren brengen. Dat is wat iedereen hier doet.
Jij leest dus echt niet hé.
Ik heb mijn objectieve mening allang naar voren gebracht.
Ik luister alleen naar hetgeen ik mooi vind. Hoe en waarom en op wat voor manier het gespeeld wordt maakt me geen fuk uit.

[Thijs G]

Naja ik vind echt de meeste "shredders" (gilbert, en dat soort gasten) niet echt fantastisch, Gilbert ze solo werk is wel lachen, maar die 3 noten per snaar licks hoeven van mij niet zo, want dat is prakties wat elke shredder doet als ie snel speelt, met een paar uitzondering, bijv. Eric Johnson.(Dus in het instrumentale rock/80s rock/metal gebied)

Jazz virtuosos vind ik heel wat cooler, dat is techniek, en niet alleen snelheid.

[Scali]

Jazz virtuosos vind ik heel wat cooler, dat is techniek, en niet alleen snelheid.

Ja, iemand als Frank Gambale speelt niet alleen 3 noten per snaar, maar wisselt dat ook af met stukjes van 1 noot per snaar! Echt geniaal is dat.
Heb ik allemaal geleerd uit zijn boek Speed Picking.
Maar goed, dat boek is een beetje standaard voor de moderne shredder, dus iemand als Marcel Coenen zie je dat ook wel doen.
Zelfde geldt voor Shawn Lane, zijn licks zie je zelfs bij Rusty Cooley terug.

[Thijs G]

Mja, die fusion rock gasten reken ik niet echt tot 'shredders'

Ik denk dat het uitgemaakte zaak is dat bijv Lane, Govan, Gambale, Holdsworth, Howe etc tog wel een klasse hoger staan dan bijv. een Petrucci.

Rusty, heh, zucht, wat vind jij eigenlijk van hem scali?

[Scali]

Mja, die fusion rock gasten reken ik niet echt tot 'shredders'

Ik denk dat het uitgemaakte zaak is dat bijv Lane, Govan, Gambale, Holdsworth, Howe etc tog wel een klasse hoger staan dan bijv. een Petrucci.

Dat wel, maar qua techniek zijn het toch ook wel min of meer shredders... Vooral Shawn Lane, dat is zeg maar HET voorbeeld voor de moderne shredder, qua techniek en snelheid. Gambale is ook heel invloedrijk vanwege z'n speed picking.
Vooral qua muzikale ideeen doen ze wat ingewikkelder dingen dan een Petrucci en dergelijke progrockers.


Rusty, heh, zucht, wat vind jij eigenlijk van hem scali?

Nou, ik ken niet zoveel werk van hem... Z'n techniek is zeker goed... maar ik heb hem alleen snel horen spelen, ik ben benieuwd of hij ook langzame stukken met veel feel en emotie kan spelen. En de nummers die ik gehoord heb, waren ook niet heel erg complex qua compositie/theorie etc. Beetje cliche progrock/shred.
Verder vind ik de improvisaties die op z'n website staan niet heel erg muzikaal of boeiend, da's vooral veel techniek en snelheid. In z'n muziek is dat gelukkig al wat minder.
Maar echt het dieptepunt van gevoelloos ratelen is het nog niet... dat vind ik Francesco Fareri (www.francescofareri.com). Die heeft ook bewezen dat ie niet langzaam kan spelen, heeft een waardeloos vibrato in de vingers. Iedere noot die ie aanhoudt, klinkt walgelijk.

Wat mij betreft is Shawn Lane echt een van de beste gitaristen die ik ooit gezien heb. Ik heb nooit iemand sneller zien spelen, en hij kon ook geweldig langzame stukken spelen met veel feel. En ook complexe, maar toch muzikale en boeiende composities.

[Maxxas]

Naja ik vind echt de meeste "shredders" (gilbert, en dat soort gasten) niet echt fantastisch, Gilbert ze solo werk is wel lachen, maar die 3 noten per snaar licks hoeven van mij niet zo, want dat is prakties wat elke shredder doet als ie snel speelt, met een paar uitzondering, bijv. Eric Johnson.(Dus in het instrumentale rock/80s rock/metal gebied)

Jazz virtuosos vind ik heel wat cooler, dat is techniek, en niet alleen snelheid.


Hahahahahahaha jij hebt dus echt nog nooit goed naar Gilbert geluisterd en gekeken. Die drie noten per snaar licks komen vooral uit zijn lesvids maar hij doet VEEL meer. Barlicks, bends etc. Gilbert is 1 van de meest veelzijdige gitaristen die ik ken. Racer X, Mr. Big en solo. Allemaal verschillende soorten rock waarop hij heel goed uit de voeten kan.
Luistertips:
Mr. Big
Green tinted Sixties Mind- geniaal
Nothing but love- vrij simpele solo maar ozo effectief en pakkend
To be with you- wereldhit en mooie solo

[Thijs G]

Hahahahahahaha jij hebt dus echt nog nooit goed naar Gilbert geluisterd en gekeken. Die drie noten per snaar licks komen vooral uit zijn lesvids maar hij doet VEEL meer. Barlicks, bends etc. Gilbert is 1 van de meest veelzijdige gitaristen die ik ken. Racer X, Mr. Big en solo. Allemaal verschillende soorten rock waarop hij heel goed uit de voeten kan.
Luistertips:
Mr. Big
Green tinted Sixties Mind- geniaal
Nothing but love- vrij simpele solo maar ozo effectief en pakkend
To be with you- wereldhit en mooie solo

Tuurlijk wel, bijna alle Racer X solos zijn 3 noten per snaar licks, of je het nou leuk vind of niet.

Tuurlijk ken ik Gilbert, heb heel wat solo albums van hem en ook een paar Mr Big, vind Racer X tog wel zijn zwakste versie (ho ik zeg niet dat het slecht was)

Vind hem wel grappig, niets meer.

I LIKE ROCK, MUSIC WILL NEVER STOP, GIVE ME AN ELECTRIC SHOCK, I LIKE ROCK.

:D

[Thijs G]

Dat wel, maar qua techniek zijn het toch ook wel min of meer shredders... Vooral Shawn Lane, dat is zeg maar HET voorbeeld voor de moderne shredder, qua techniek en snelheid. Gambale is ook heel invloedrijk vanwege z'n speed picking.
Vooral qua muzikale ideeen doen ze wat ingewikkelder dingen dan een Petrucci en dergelijke progrockers.

Naja, dan zijn Oscar Peterson en Bireli Lagrene ook shredders, omdat ze techniek hebben, vind het een beetje scheef allemaal, naar mijn mening zijn de echte shredders vooral in het metal/instrumentale rock gebied, niet echt in Fusion Rock, maar idd veel shredders halen wel hun licks vandaan.



Nou, ik ken niet zoveel werk van hem... Z'n techniek is zeker goed... maar ik heb hem alleen snel horen spelen, ik ben benieuwd of hij ook langzame stukken met veel feel en emotie kan spelen. En de nummers die ik gehoord heb, waren ook niet heel erg complex qua compositie/theorie etc. Beetje cliche progrock/shred.
Verder vind ik de improvisaties die op z'n website staan niet heel erg muzikaal of boeiend, da's vooral veel techniek en snelheid. In z'n muziek is dat gelukkig al wat minder.
Maar echt het dieptepunt van gevoelloos ratelen is het nog niet... dat vind ik Francesco Fareri (www.francescofareri.com). Die heeft ook bewezen dat ie niet langzaam kan spelen, heeft een waardeloos vibrato in de vingers. Iedere noot die ie aanhoudt, klinkt walgelijk.

Wat mij betreft is Shawn Lane echt een van de beste gitaristen die ik ooit gezien heb. Ik heb nooit iemand sneller zien spelen, en hij kon ook geweldig langzame stukken spelen met veel feel. En ook complexe, maar toch muzikale en boeiende composities.

Helemaal mee eens, niks toe te voegen haha, alleen ik ken Cooley wel, heb ze hele solo album (niet gekocht hoor, vond ik de moeite niet waar) en het slaat idd nergens op :)

[Scali]

Naja, dan zijn Oscar Peterson en Bireli Lagrene ook shredders, omdat ze techniek hebben

Dat zeg ik niet. Shredden is wel techniek, maar dan wel een hele specifieke techniek. Het is niet alleen snel spelen, het is snel spelen op een bepaalde manier (en op een gitaar dus, niet op een piano :)).


naar mijn mening zijn de echte shredders vooral in het metal/instrumentale rock gebied

Vind ik ook, maar het lijkt me toch wel duidelijk dat een aantal van die fusion-gitaristen, met name Lane en Gambale, ook zelf metal/rock hebben gespeeld, en dat een deel van hun speelstijl daar is gevormd (evenals hun keuze voor gitaren, tone, distortion etc).
Dat bedoelde ik dus. Het zijn een soort 'shredders' die verder zijn gegaan in de jazz/fusion.

[Maxxas]

http://www.myspace.com/outworld

[Thijs G]

Dat zeg ik niet. Shredden is wel techniek, maar dan wel een hele specifieke techniek. Het is niet alleen snel spelen, het is snel spelen op een bepaalde manier (en op een gitaar dus, niet op een piano :)).

Naja, ik vind Rudess eerlijk gezegd ook wel een shredder hoor :p

Verder geef ik je daar wel gelijk in


Vind ik ook, maar het lijkt me toch wel duidelijk dat een aantal van die fusion-gitaristen, met name Lane en Gambale, ook zelf metal/rock hebben gespeeld, en dat een deel van hun speelstijl daar is gevormd (evenals hun keuze voor gitaren, tone, distortion etc).
Dat bedoelde ik dus. Het zijn een soort 'shredders' die verder zijn gegaan in de jazz/fusion

Naja echt jazz of fusion is het niet, ik weet niet precies wat die gasten doen :D

Laten we het maar gewoon op fusion rock houden haha. (Wel fusion? Luister is naar Mahavishnu ;) )

Zoals ik al zij, tis gewoon gitaar rock met jazz invloeden, dus met dat rock gedeelte hebben ze wel de toon enigsinds nodig, en wat techniek en phrasering neigt het meer naar jazz.

Daarom spreek het veel shredders in principe aan, omdat het echt als rock klinkt, maar tog ietjes anders, door bijv. Charlie Parker invloeden dr in te gooien.

[Scali]

Volgens mij is fusion per definitie jazz met rock-invloeden (of andersom, ligt eraan hoe je het bekijkt). Tenminste, zo is het begonnen, volgens een site als www.allmusic.com.
De mate van jazz en rock varieert alleen van artiest tot artiest. Of zelfs van nummer tot nummer.
Ik heb Shawn Lane en Frank Gambale ook wel hele jazz-achtige dingen horen spelen, waar eigenlijk amper rock in te herkennen viel.
Aan de andere kant zie ik ze ook wel eens turbolicks met vette distortion spelen waar een Malmsteen zich niet voor hoeft te schamen... dus ja, ik vind dan wel dat we van 'shred' kunnen spreken.

Ik denk verder dat een hoop shredders vooral het technische aspect aanspreekt. Ik kwam zelf ook voor het eerst in aanraking met Gambale vanwege zijn boek over speed picking. Ik had nooit naar z'n muziek geluisterd, en ik was er ook niet in geinteresseerd.
Met Shawn Lane hetzelfde verhaal. Die ken ik ook vanuit shredder-kringen vanwege z'n instructievideos met fenomenale licks.
Nou ben ik zelf niet echt een shredder, en speel ik ook niet echt metal, maar meer pop en dergelijke, dus voor mij was die muziek niet zo heel enorm vreemd. Ik luisterde ook wel naar smooth jazz van tijd tot tijd.
Maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat die echte hardcore metalshredders ook echt naar de muziek luisteren. Ze gebruiken het in ieder geval niet in hun eigen muziek.

[Maxxas]

Maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat die echte hardcore metalshredders ook echt naar de muziek luisteren. Ze gebruiken het in ieder geval niet in hun eigen muziek.

Sorry, mis het even. Waar niet naar?

[Scali]

Sorry, mis het even. Waar niet naar?

Naar de muziek van Shawn Lane of Frank Gambale, waar ze dus de techniek van 'lenen'.

[Thijs G]

Fusion (zoals Mahavishnu dus, 100% fusion dus) is eigenlijk gewoon jazz, met wat pop invloeden, niet rock dus, daarom noem ik het maar fusion rock :D

[Maxxas]

Naar de muziek van Shawn Lane of Frank Gambale, waar ze dus de techniek van 'lenen'.

Heel veel metalshredders noemen ze wel als inspiratie maar dat is niet hetzelfde als er naar luisteren. Ik denk wel dat veel shredders toch bepaalde dingen van bovengenoemden gebruiken. Een stukje sfeer of een rustpunt.
Om eerlijk te zijn probeer ik er zelf wel naar te luisteren maar ik zit het vaak niet een hele cd uit. Op een gegeven moment wordt het me te saai, zowel Gambale, Lane en Holdsworth. Das een kwestie van smaak natuurlijk.
Doet niets af aan hun spel, goede gitaristen zijn het zeker.

[Jaha]

Jij leest dus echt niet hé.
Ik heb mijn objectieve mening allang naar voren gebracht.
Ik luister alleen naar hetgeen ik mooi vind. Hoe en waarom en op wat voor manier het gespeeld wordt maakt me geen fuk uit.
Ja, tuurlijk was dat allang bij mij doorgekomen. En ik zeg toch ook al de hele tijd dat er over smaak dus niet te discussieren valt, dus respecteer wat jij mooi vindt. Zullen we erover ophouden, we lullen de hele tijd tegen elkaar, terwijl we hetzelfde vinden. :-) Mijn punt was een discussie zoals hierboven zou wel leuk zijn, ook hier worden meningen gegeven, maar het is toch leuk om aan deel te nemen. By the way ik zal me in deze discussie op de vlakte houden, vanwege gebrek aan kennis over dit. Maar dat zal jullie niks uitmaken neem ik aan.

[Kris Haex]

Blues en shred, twee verschillende dingen. Geef mij maar goeie Heavy-metal songs, zitten goede solo's in, snel traag, en meestal meer in de vibe van het nummer gespeeld. Snel en traag spelen, allemaal goed. Als het maar vet klinkt. Ik vind nog altijd dat men het hier zeer moeilijk heeft elkaars mening te respecteren en om vanuit de muziek stijlen zelf te kijken. Het is moeilijk twee totaal verschillende muziekstijlen te vergelijken.

[Sim-Simon]

Je hebt goeie shred en pruts shred.

Goeie shred: spul als Yngwie Malmsteen met veel melodie en coole scales.

Pruts shred: ik zal geen namen noemen, maar gewoon heel snel scales spelen over een nummer waar het niet over past.

Die goeie shred vind ik dus af en toe wel leuk, maar shredden is moeilijker dan veel gitaristen denken..

[Kris Haex]

Ik luister ook wel graag shred, maar niet alleen dat omdat dat gewoonweg niet de enige goede stijl is. Niet alleen shredders zijn per definitie virtuozen. Virtuozen zijn in meerdere stijlen te vinden. Elke stijl kan moeilijk zijn!

[DGITB]

Ik sanp best dat sheredden technisch gezien heel knap is maar het is en blijft een truukje wat iedereen met genoeg oefening moet kunnen...dat geeft helemaal niet want dat maakt het niet minder knap ik heb diep respect voor die gasten die 12 uur op een dag zitten te oefenen.
Maar ik vindt wel dat het weinig meer met muziek heeft te maken...krijgen jullie nou echt bijvoorbeeld kippenvel van sommige shred solo's ? er zijn stukjes in gilmour's, knofler's of slash z'n solo's die ik gewoon twintig keer achter elkaar kan luiteren en dan heb ik het over stukjes van vijf sconden of een enkele noot ergens...

en das nou muziek maken...

[Scali]

krijgen jullie nou echt bijvoorbeeld kippenvel van sommige shred solo's ?

Jazeker. The Forgotten, Part 2 van Satriani vind ik een snelle solo met heel veel emotionele lading.
En de solo van Zakk Wylde in No More Tears is toch ook wel meeslepend te noemen. Hij gebruikt het opvoeren van de snelheid duidelijk om de solo tot een climax te brengen, en dat komt op mij als luisteraar zeker goed over.


er zijn stukjes in gilmour's, knofler's of slash z'n solo's die ik gewoon twintig keer achter elkaar kan luiteren en dan heb ik het over stukjes van vijf sconden of een enkele noot ergens...

en das nou muziek maken...

Vind ik ook maar een trucje. Kwestie van 12 uur per dag je bends en vibrato oefenen, en de tijd nemen om de juiste noten te vinden.
Het ene trucje sluit het andere niet uit, trouwens.

[Jaha]

Vind ik ook maar een trucje. Kwestie van 12 uur per dag je bends en vibrato oefenen, en de tijd nemen om de juiste noten te vinden.
Het ene trucje sluit het andere niet uit, trouwens.
Tuurlijk oefening baart kunst.
Maar hoe lang houdt je een bend aan? Met welke snelheid trek je hem naar boven? Al die vragen komen kijken bij het ontwikkelen van je stijl. Er komen veel meer vragen bij kijken dan het shredden denk ik.
Bij shredden staat 1 ding vast, je moet snel spelen. Daarnaast zijn alleen de noten die je zelf voor het kiezen hebt en je manier van het picken. Daar komt mijn mening ook een beetje boven drijven, dat je met shredden veel eerder in elkaars vaarwater komt. En dus veel eerder elkaar zit na te apen.

[Anders Destium]

Het is gewoon een andere stijl, niemand heeft helder duidelijk kunnen maken waarom shred geen muziek zou zijn en andere soorten muziek wel. Als ik kippenvel krijg bij sommige shred terwijl ik soms moet gapen bij Knopfler en zijn spel dan zegt dat toch niets over het al dan niet muziek zijn? Het is een kwestie van smaak, als mensen shred willen afdoen als zijnde geen muziek omdat ze er zelf niet van houden dan is dat toch een beetje jammer.

[Anders Destium]

Tuurlijk oefening baart kunst.
Maar hoe lang houdt je een bend aan? Met welke snelheid trek je hem naar boven? Al die vragen komen kijken bij het ontwikkelen van je stijl. Er komen veel meer vragen bij kijken dan het shredden denk ik.
Bij shredden staat 1 ding vast, je moet snel spelen. Daarnaast zijn alleen de noten die je zelf voor het kiezen hebt en je manier van het picken. Daar komt mijn mening ook een beetje boven drijven, dat je met shredden veel eerder in elkaars vaarwater komt. En dus veel eerder elkaar zit na te apen.

Toch gek dat er veel shredders zijn met een eigen herkenbare stijl. En laten we het bij het vaststellen van wat muziek is het maar niet gaan hebben over het naäpen van anderen. Blues anyone?

[Scali]

Tuurlijk oefening baart kunst.
Maar hoe lang houdt je een bend aan? Met welke snelheid trek je hem naar boven? Al die vragen komen kijken bij het ontwikkelen van je stijl. Er komen veel meer vragen bij kijken dan het shredden denk ik.
Bij shredden staat 1 ding vast, je moet snel spelen. Daarnaast zijn alleen de noten die je zelf voor het kiezen hebt en je manier van het picken. Daar komt mijn mening ook een beetje boven drijven, dat je met shredden veel eerder in elkaars vaarwater komt. En dus veel eerder elkaar zit na te apen.

Volgens mij heb jij nog al een rare visie op shredden.
Ten eerste spelen shredders ook niet altijd en overal snel, ze spelen ook langzame stukken, net als Knopfler, Gilmour en weet ik wie.
Ten tweede heb je bij snel spelen dezelfde keuzes als met langzaam spelen... welke noten speel ik, hoe lang hou ik een noot aan... gebruik ik een bend, of vibrato, of wat dan ook.
Een goede gitarist beheerst gewoon zowel het snel als het langzaam spelen.
En als je het snel spelen niet beheerst, heb je dus weer minder keuzes bij het maken van je muziek.
Ga eens luisteren naar gitaristen als Steve Lukather, Neal Schon, Andy Timmons en Joe Satriani. Dan kun je horen hoe gitaristen spelen die zowel snel als langzaam geweldige dingen kunnen doen, heel smaakvol, muzikaal, en vol gevoel. Vind ik persoonlijk nog net even wat boeiender dan een Gilmour, omdat je bij Gilmour altijd van te voren al weet dat het een trage 'gevoelige' solo wordt. Gaat vervelen na een tijdje, bij mij.

[Anders Destium]

Ik zie ook vooral aannames aan de kant van Jaha, uit onwetendheid induceren is zelden een succesvolle formule.

[Jaha]

Ik heb het niet over gitaristen die shredden, want er zullen best goede gitaristen tussen zitten. Maar ik heb het over het moment wanneer ze er daadwerkelijk meebezig zijn en dus ook wanneer ik denk dat ze beperkingen leggen in hun gitaar spel (zie hier mijn mening hierboven). Tuurlijk Satriani en vele andere gitaristen hebben mooie bends en prachtige vibrato's waar technisch niks op aan te merken is. Maar bij het shredden leggen ze zich beperkingen op. Het kan natuurlijk ook zijn dat je het shredden als een solo element ziet zoals de vibrato en de bends, maar dan zitten we langs elkaar heen te praten. moeten we de discussie even herstarten en over een ander boegje gooien

[Anders Destium]

Ik vind de strategie die je hier toe probeert te passen eigenlijk wel geinig, ik denk dat ik datzelfde ga doen bij blues (voor het beeld):

Er zullen vast wel goede bluesgitaristen zijn hoor als je dat zo zegt, maar het gaat er mij om dat het bij bends altijd zo op elkaar gaat lijken. Dan gaan ze elkaar al heel snel naäpen ook, dat zit in de muziek besloten.

:roll:

[Scali]

Volgens mij redeneer je vooral vanuit de aanname dat er bepaalde shredders zijn die jou niet aanspreken. Daar valt verder niet over te discussieren.

[Scali]

Er zullen vast wel goede bluesgitaristen zijn hoor als je dat zo zegt, maar het gaat er mij om dat het bij bends altijd zo op elkaar gaat lijken. Dan gaan ze elkaar al heel snel naäpen ook, dat zit in de muziek besloten.

Dat is eigenlijk ook ongeveer de reden waarom ik een hekel aan blues heb. Er zit zo weinig afwisseling of originaliteit in die muziek. Steeds maar weer dezelfde uitgekauwde 3 akkoorden, en steeds maar weer dat pentatonische laddertje met die 'blue notes'. Klinkt allemaal hetzelfde.

[Anders Destium]

Blues kan me best aanspreken (Gary Moore bijv vind ik super), maar dat "o zo gevoelige" van blues is ook maar een kunstje net als heel snel spelen. Pas als je dat kunstje combineert met creativiteit heb je er iets aan. Dat geldt voor shred net zo goed als voor blues. En zowel bij shred als blues heb je goede en minder goede exponenten, het is en blijft een smaakkwestie. Daar moet je eigenlijk niet eens over willen twisten.

[Scali]

Ik vind Gary Moore ook wel goed, maar ik kan het meeste van zijn werk niet echt blues noemen.
Een paar van m'n favoriete nummers zijn Still Got The Blues en Over The Hills.
Niet bepaald blues te noemen. Er wordt geen 3-akkoordenschema gebruikt, de progressie duurt geen 12 maten, geen bluesladder gebruikt, maar vooral 'normaal' diatonisch...
En er wordt wel met gevoel en passie gespeeld, maar dan op een 'nette' manier, waar ik blues vaak heel overdreven en 'gemaakt' vind overkomen, zoals bv bij SRV. Die speelt net zoals Andre Hazes zingt. Overdreven uithalen en valse noten etc.
Dan liever het subtiele, ingetogene van Still Got The Blues, waar iedere noot gewoon met precisie wordt gespeeld, en op die manier het gevoel heel goed overbrengt.

[Jaha]

Dat is eigenlijk ook ongeveer de reden waarom ik een hekel aan blues heb. Er zit zo weinig afwisseling of originaliteit in die muziek. Steeds maar weer dezelfde uitgekauwde 3 akkoorden, en steeds maar weer dat pentatonische laddertje met die 'blue notes'. Klinkt allemaal hetzelfde.
Ik moet hier concluderen, dat jullie het shredden zien als een stijl en niet als een solo element zoals ik hierboven aandroeg? ...
Bij blues en ook de andere stijlen, of je het saai vindt of niet, blijven er toch meer opties open liggen voor een gitarist. Je kan snel en langzaam spelen. En veel meer elementen toepassen in een solo. Je hebt als gitarist dus ook veel meer de vrijheid, gevolg is dat het veel minder op elkaar lijkt. Natuurlijk heb je blues gitaristen die elkaar naapen, jammer als er zo veel mogelijkheden openliggen.
Maar bij het shredden zeg ik dan, is het veel eerder logisch dat gitaristen elkaars ding gaan doen. Jammer, dat je je uitjezelf dan zo gaat beperken.
En als jullie mij dan een echte leek vinden (ik geef toe dat ik er waarschijnlijk iets minder verstand van heb dan jullie).
Leg me dan eens uit welke variatie artiesten dan wel gebruiken ten opzichte van elkaar tijdens het shredden?

[Scali]

Bij blues en ook de andere stijlen, of je het saai vindt of niet, blijven er toch meer opties open liggen voor een gitarist.

Dat is toch onzin? Muziek is muziek. Jij bepaalt zelf wat je speelt, daar heeft verder niemand invloed op.
Als jij een stukje wilt shredden in een bluestrack, dan kan dat. En als jij blueslicks wil gebruiken in een shredmetal-track, dan kan dat ook.
Je hebt altijd dezelfde opties, het ligt puur aan jezelf hoe je de muziek invult.
Een hoop bluesgitaristen hebben alleen wat minder opties omdat ze niet snel KUNNEN spelen, en vaak ook naast de bluesladder weinig tot geen kennis van theorie hebben.
Ook bij het shredden heb je veel variatie... de een vult het neo-klassiek in (en daar heb je al weer verschillen tussen Paganini, Beethoven, Bach, Vivaldi, Chopin, etc), de ander exotisch, een derde juist veel chromatisch/atonaal... dan heb je mensen die zich specialiseren in sweep-picking, mensen die vooral legato spelen, mensen die veel alternate picking doen... etc etc.
Bij blues heb ik eigenlijk lang niet zo veel variatie gehoord. Misschien luister je wel gewoon niet goed genoeg? Of begrijp je de verschillen tussen al die toonladders en speelstijlen/technieken niet?

[Anders Destium]

Je hebt net zo goed als ieder ander recht op je mening Jaha maar je leest (moedwillig?) heel erg slecht en je meet met twee maten.

Wat voor meer mogelijkheden biedt blues eigenlijk dan shred, zelfs als we het volgens jouw definitie zien als een manier van snel soleren? Als je snel wilt spelen is het geen blues, als je een sus2 akkoord speelt is het al geen blues meer, een solo buiten de bluesscales is geen blues. Alles wat buiten de bluesboot valt kun je niet gebruiken binnen blues. Jammer dat bluesgitaristen zichzelf zo beperken. Zelfde "logica" als die jij toepast.

[Jaha]

Of begrijp je de verschillen tussen al die toonladders en speelstijlen/technieken niet?
Ok, eerst nog maals de vraag, zie jij het shredden als een solo element of als een speel style?
Blues is een style, met daarin de elementen die daar in horen.
Je kan een solo element niet vergelijken met een speel style.
Dus vindt jij het shredden een solo element dat je ook kan toepassen in blues of een style? Dat is een duidelijk verschil.
Als je het als een style aanduidt, dan zou ik graag horen wat jij doet om je shred solo niet te laten klinken als anderen gitaristen? En dan kunnen we het idd gaan vergelijken met de style die wordt aangeduidt met blues.

[Scali]

Ok, eerst nog maals de vraag, zie jij het shredden als een solo element of als een speel style?
Blues is een style, met daarin de elementen die daar in horen.
Je kan een solo element niet vergelijken met een speel style.

Ik vind het niet zo duidelijk.
Shred kun je zowel zien als een speelstijl als een bepaalde stroming in de (voornamelijk) instrumentale rock/metal.
En blues kun je zien als een muziekstijl, maar ook als een speelstijl, want bv iemand als Eric Clapton of Jimmy Page speelt toch altijd solo's met heel duidelijk herkenbare blues-elementen, ook als het stevige rockmuziek is.


Als je het als een style aanduidt, dan zou ik graag horen wat jij doet om je shred solo niet te laten klinken als anderen gitaristen? En dan kunnen we het idd gaan vergelijken met de style die wordt aangeduidt met blues.

In mijn geval heb ik een hoop licks die toch redelijk herkenbaar zijn, en pas ik het 'shredden' met mate toe, en speel ik ook veel langzame, melodieuze stukken, soms ook met weinig of geen overdrive, en is mijn muziek meestal niet de typische metal waar je shred verwacht.
Ik 'leen' dus eigenlijk gewoon een stukje shred, en pas dat op m'n eigen manier toe in m'n eigen muziek. Dat is een optie waar ik gebruik van maak.

[Jaha]

Maar je gebruikt het dus niet eindeloos aan een stuk door als je bezig bent met een solo? (tenzij je het oefent natuurlijk)

[Scali]

Dat ligt eraan waar de muziek naar vraagt.
Als ik een metal-solo moet inspelen van een paar maten, dan kan dat zijn dat dat bijna compleet vol gas gaat, om de juiste spanning op te bouwen.
In een langere solo of in rustigere muziek doe ik misschien weer iets heel anders. Ik bekijk dat per solo, en vul het naar mijn muzikale idee in.

[Jaha]

Dat ligt eraan waar de muziek naar vraagt.
Als ik een metal-solo moet inspelen van een paar maten, dan kan dat zijn dat dat bijna compleet vol gas gaat, om de juiste spanning op te bouwen.
In een langere solo of in rustigere muziek doe ik misschien weer iets heel anders. Ik bekijk dat per solo, en vul het naar mijn muzikale idee in.
Maar als jij een pure shred solo hebt? Dan kijken we nu op ht gebied van style. Dan wordt je toch beperkt door je snelheid. Een aantal solo elementen, kan je niet meer toepassen toch?



En blues kun je zien als een muziekstijl, maar ook als een speelstijl, want bv iemand als Eric Clapton of Jimmy Page speelt toch altijd solo's met heel duidelijk herkenbare blues-elementen, ook als het stevige rockmuziek is.


Hier wil ik ook wel op in gaan. Tuurlijk wordt er in de rock muziek de bluestoonladders gebruikt. Maar ik zie de rock die Clapton en Page dan spelen als de style Rock. Het is anders als je een blues solo speelt over een blues begeleiding. Je houdt dan rekening met het triooltje dat je elke keer terug voelt in het ritme. Bij Rock en Roll is alles een tikje strakker gedraait. Je hebt een ander ritme , die swing van dat triooltje is er niet meer. Je gebruikt nog steeds wel de blues toonladder, maar het is wel een andere style geworden. Een rock solo en geen blues solo meer.

[Scali]

Maar als jij een pure shred solo hebt? Dan kijken we nu op ht gebied van style. Dan wordt je toch beperkt door je snelheid. Een aantal solo elementen, kan je niet meer toepassen toch?

Maar nu leg jij die beperking op. Die beperking leg ik mezelf nooit op.
Ik kies er zelf voor om de solo-elementen te gebruiken die voor mij het best bij de muziek passen.
Als 'snelheid' dat element is, dan is dat mijn keuze, en niet mijn beperking.

[Jaha]

Maar nu leg jij die beperking op. Die beperking leg ik mezelf nooit op.
Ik kies er zelf voor om de solo-elementen te gebruiken die voor mij het best bij de muziek passen.
Als 'snelheid' dat element is, dan is dat mijn keuze, en niet mijn beperking.
Maar nu heb je het weer over shred als solo element, terwijl je net zij dat je het shred ook puur als style gebruikt, net als de blues.

[Scali]

Maar nu heb je het weer over shred als solo element, terwijl je net zij dat je het shred ook puur als style gebruikt, net als de blues.

Ja, maar als je een heel nummer in die stijl maakt, ga je natuurlijk niet het hele nummer een snelle solo doen. Jij vroeg specifiek om een solo, en niet om een heel nummer.

[Jaha]

Ja, maar als je een heel nummer in die stijl maakt, ga je natuurlijk niet het hele nummer een snelle solo doen. Jij vroeg specifiek om een solo, en niet om een heel nummer.
Maar in een bepaalde solo ga je toch niet eerst een ock solo geven daarna een blues en daarna een shred enzenz.? Meestal neem je een style, en jij zegt dat je shred ook als style ziet, dus hoe pak jij dat dan aan?

[Roy K.]

Maar als jij een pure shred solo hebt? Dan kijken we nu op ht gebied van style. Dan wordt je toch beperkt door je snelheid. Een aantal solo elementen, kan je niet meer toepassen toch?

Juist wel, shred is veel meer dan alleen snel spelen. Snelle runs zeggen niks als ze niet eindigen met een mooie bend of vibrato. Luister eens goed naar een cd van Satriani of Vai, en lees dan de posts in dit topic nog eens door (vooral die van jezelf).

[Scali]

Maar in een bepaalde solo ga je toch niet eerst een ock solo geven daarna een blues en daarna een shred enzenz.? Meestal neem je een style, en jij zegt dat je shred ook als style ziet, dus hoe pak jij dat dan aan?

Waarom niet? Ik combineer allerlei elementen. Dan moet je maar eens op m'n soundclick rondneuzen (zie onderschrift).

[Jaha]

Waarom niet? Ik combineer allerlei elementen. Dan moet je maar eens op m'n soundclick rondneuzen (zie onderschrift).
Je combineert allerlei elementen, maar het combineren van stylen, betekend dat heel de ritme sectie ook moet veranderen. Als je van blues naar een rock solo wil gaan, moet heel de ritme sectie meeveranderen. je zegt dus hier dat je het shredden alleen als element gebruikt?

[Roy K.]

Ja wat denk jij dan dat ie hele solo's achtereen alleen maar snel speelt zonder bends e.d.?

[Scali]

Je combineert allerlei elementen, maar het combineren van stylen, betekend dat heel de ritme sectie ook moet veranderen. Als je van blues naar een rock solo wil gaan, moet heel de ritme sectie meeveranderen.

Waarom? Het combineren van stijlen is juist het nemen van een ritme uit een stijl, en een melodie/frasering uit een andere stijl.
Als je nou gewoon de muziek luistert, wordt alles duidelijk.

[Jaha]

Waarom? Het combineren van stijlen is juist het nemen van een ritme uit een stijl, en een melodie/frasering uit een andere stijl.
Als je nou gewoon de muziek luistert, wordt alles duidelijk.
Helaas wil t nu ff niet afspelen, ik had wel je bluescontest al gehoord, ik moet zeggen dat dat wel aardig was. Maar ja als gitarist pas je je snel aan aan het ritme, zo speel jij dus ook met de swing van de blues mee met natuurlijk de elementen die jij erzelf inlegd.

[Scali]

Die bluescontest is geen goed voorbeeld, want daar probeer ik juist iets bluesy neer te zetten, in plaats van m'n eigen stijl te spelen. Daar probeer ik me dus aan de blues-elementen vast te houden, omdat ik denk dat de jury dat ook verwacht.

[Jaha]

Is goed, ik ga zodra ik kan die andere beluisteren en zetten dan wel deze discussie voort.
(PS. we zitten met z'n 2e zo aan de 90 posts :-p )

[Anders Destium]

Ik wil ook nog wel iets zeggen in deze discussie, of eigenlijk meer iets vragen:

Jaha, wat probeer je met dit topic te bereiken?

[Jaha]

Ik wil ook nog wel iets zeggen in deze discussie, of eigenlijk meer iets vragen:

Jaha, wat probeer je met dit topic te bereiken?
gewoon lkkr beetje discussieren als lkkr tijdsverdrijf.

[Trocar]

Fusion (zoals Mahavishnu dus, 100% fusion dus) is eigenlijk gewoon jazz, met wat pop invloeden, niet rock dus, daarom noem ik het maar fusion rock :D

Nee. :p
Een andere term voor fusion is 'jazzrock'.
Fusion is van oorsprong jazz met rock.
De genres jazz en rock ontwikkelden zich redelijk los van elkaar, totdat iemand (Miles Davis) besloot de stijlen te 'fuseren'. Jazzrock (oftwel fusion) was geboren.
The Mahavishnu Orchestra is inderdaad fusion. Het wordt beschouwd als een jazzrock groep (niet pop), onder leiding van McLaughlin die op zijn beurt één van de bekendere fusion (als in jazz met rock) gitaristen is.

Vergeet niet dat 'fusion' gewoon 'samensmelten' betekent en dat tegenwoordig fusion ook dingen als 'smooth-jazz' en 'crossover-jazz' en andere narigheden kan betekenen.
Maar van oorsprong is het (zoals Mahavishnu Orchestra) jazzrock.

[drap]

Hoe kan iets nou overschat worden als er alleen maar over wordt gezeken? Shred is een vorm van gitaarspelen, niet meer maar ook niet minder. Je houdt ervan of niet en dat is dat. Je hebt ook veel crap bij blues, rock, jazz, pop en metal maar dat doet niet aan de goede voorbeelden af. Dat geldt voor shred net zo.

Eens, alleen jammer dat je niet altijd kan zeggen wat je voorkeur is hier zonder afgeschoten te worden. Ik ben ook al es afgeschilderd als shred hater, omdat ik iets simpelweg mooier vond. Ik had nog niet eens gezegd dat ik iets lelijk vond. Bizar. Anyway, ieder z'n eigen, al zou dat crap zijn. Zelfs daar ga ik niet over

[Trocar]

Eens, alleen jammer dat je niet altijd kan zeggen wat je voorkeur is hier zonder afgeschoten te worden. Ik ben ook al es afgeschilderd als shred hater, omdat ik iets simpelweg mooier vond. Ik had nog niet eens gezegd dat ik iets lelijk vond. Bizar. Anyway, ieder z'n eigen, al zou dat crap zijn. Zelfs daar ga ik niet over

Okay, iedereen moet kunnen zeggen dat hij iets mooi(er) of niet mooi vindt.
Maar sommige personen drukken zich wat ongelukkig uit.

Als iemand zegt dat shred emotieloos is of niets met muziek te maken heeft (ookal presenteert hij dat als zijn mening) dan voelt dat voor mij (als liefhebber) een beetje beledigend.

Het interesseert mij niet of iemand mijn smaak kan waarderen of niet, maar om nu te beweren dat ik geen emoties kan voelen bij shred omdat het emotieloos is (terwijl ik die toch voel?) of dat ik als muzikant/muzikliefhebber kan genieten van iets dat blijkbaar geen muziek is (terwijl ik dit zeker zo ervaar?) geeft mij het gevoel alsof de ander beweert dat ik gek ben of geen smaak heb of, erger nog, liefhebber ben van iets dat inferieur is aan zíjn muziek(smaak). Dat is arrogant en beledigend.

Daarbij komt het feit dat de mensen die zo fanatiek anti- (en pro-) zijn, meestal van geen wijken weten en maar door blijven zagen op deze punten.

Dit alles draagt bij aan een defensief "oh nee, daar gaan we weer" gevoel als ik zo'n topic zie opduiken.

[drap]

Dat er iemand in dit topic zoiets zegt als "lack of skills" draagt natuurlijk ook niet echt bij aan de goeie verhoudingen tussen wel en niet liefhebbers van shred. Ik denk dat de betreffende persoon het meer ziet als een voor of tegenstanders iets en dat is natuurlijk belachelijk. Ik vind 't sowieso een idiote opmerking, gezien de gitaar zoveel facetten met zich meebrengt waar je minstens zoveel "skills" voor nodig hebt. Dat gaat of staat zelfs niet eens met alleen solo's spelen. Dat is ook maar een onderdeel

[Anders Destium]

Eigenlijk laat de manier waarop dit topic is gestart al weinig te raden over. De topicstarter vindt shred niets toevoegen en is binnen dit topic consequent bezig om daarvoor bewijs te vinden, zelfs als hij zich daarbij in allemaal bochten moet wringen. Dat is ook idioot te noemen ;)

[drap]

Eigenlijk laat de manier waarop dit topic is gestart al weinig te raden over. De topicstarter vindt shred niets toevoegen en is binnen dit topic consequent bezig om daarvoor bewijs te vinden, zelfs als hij zich daarbij in allemaal bochten moet wringen. Dat is ook idioot te noemen ;)

Tja, ik zou niet eens een dergelijk topic openen eigenlijk, gezien de reacties toch voorspelbaar zijn. Je hebt nou eenmaal wel en niet liefhebbers van het shred genre. Ik ben ook geen shredfan (laat dat gezegt worden :D ), maar om nou daar andere mensen van te overtuigen om er net zo over te denken. Je zou ook kunnen stellen dat ondanks je nou wel of geen liefhebber bent, het wel knap is dat shredden, mits goed uitgevoerd natuurlijk

[Maxxas]

Ik sanp best dat sheredden technisch gezien heel knap is maar het is en blijft een truukje wat iedereen met genoeg oefening moet kunnen...dat geeft helemaal niet want dat maakt het niet minder knap ik heb diep respect voor die gasten die 12 uur op een dag zitten te oefenen.
Maar ik vindt wel dat het weinig meer met muziek heeft te maken...krijgen jullie nou echt bijvoorbeeld kippenvel van sommige shred solo's ? er zijn stukjes in gilmour's, knofler's of slash z'n solo's die ik gewoon twintig keer achter elkaar kan luiteren en dan heb ik het over stukjes van vijf sconden of een enkele noot ergens...

en das nou muziek maken...

Dit is wel 1 van de slechtst doordachte posts die ik hier ooit heb gelezen.
Een aap kun je een truukje leren.......
Elke gitaartechniek is een truuk en valt te leren, of dat nou gaat om snel spelen, fingerpicking of met de gitaar op je rug spelen. Het zijn allemaal truukjes. Het is nu juist de kunst om die truukjes zo toe te passen dat het voor de luisteraar en gitarist interessant is.

Vertel mij nou waarom "shred" minder met muziek te maken heeft dan iets anders. Niet van; ik vind dit niet mooi of dat niet. Vertel mij nou waarom het minder met muziek te maken heeft dan blues of Jazz, met een degelijke onderbouwing. Ik ben benieuwd!

[Trocar]

Mag ik een gokje wagen naar wat het antwoord gaat worden:
"omdat het alleen maar snel spelen is en er geen gevoel in zit".

Ik denk dat dat 'm wordt.
*zucht*

[Kris Haex]

Elke muziekstijl brengt een bepaalde emotie en sfeer met zich mee, ook shred.

[Jaha]

Ik vind dat ik als starter van dit topic, niet keihard loop te schreeuwen dat het shredden slecht is. Ik vraag toch nadrukkelijk naar meningen van mensen die shredden wel goed vind. Ik neem Scali als pro-shredder toch serieus, anders ga ik niet een hele discussie met hem aan. Daarnaast tuurlijk kan je niet discussieren over smaken en wel of geen emotie, want dat is per luisteraar anders. Maar wel over de beperkingen, die stylen en elementen in een solo met zich mee brengen.
Maar als je dit topic zo !@#$ vind laat het dan gewoon aan je voorbij gaan.
Voel je vooral niet gedwongen iets neer te zetten in dit Topic ;)

[Maxxas]

Ik vind dat ik als starter van dit topic, niet keihard loop te schreeuwen dat het shredden slecht is. Ik vraag toch nadrukkelijk naar meningen van mensen die shredden wel goed vind. Ik neem Scali als pro-shredder toch serieus, anders ga ik niet een hele discussie met hem aan. Daarnaast tuurlijk kan je niet discussieren over smaken en wel of geen emotie, want dat is per luisteraar anders. Maar wel over de beperkingen, die stylen en elementen in een solo met zich mee brengen.
Maar als je dit topic zo !@#$ vind laat het dan gewoon aan je voorbij gaan.
Voel je vooral niet gedwongen iets neer te zetten in dit Topic ;)

Jij maakt deze thread zinloos ingewikkeld. Jij wilt heel graag discussiëren maar niet een conclusie voor jezelf trekken. In je topicstart vraag je of "shredden" wel iets toe voegt aan een solo. Je vraagt je af of je door het shredden niet beperkt wordt in je spel. Ik begrijp de hele essentie van wat je nu wilt (nog steeds) niet. Of het moet zinloos doorlullen zijn. Een beperking is een blokkade door iets wat je niet kunt. Elke speelstijl of techniek die je dus niet beheerst beperkt je spel, hetzij shredden hetzij flamenco of whatever.
Alles wat je wel beheerst maakt je minder beperkt of geeft je meer mogelijkheden.

[Scali]

Hier een filmpje van George Bellas die shred-elementen aan een blues-solo toevoegt: http://video.google.com/videoplay?docid=4421508912574444213&q=george+bellas&pl=true
Voegt wel degelijk wat toe, zowel in muzikaal opzicht als in het feit dat hij een totaal unieke manier van blues spelen heeft ontwikkeld op deze manier.
Dat hoor ik veel liever dan een SRV.

[Maxxas]

Hier een filmpje van George Bellas die shred-elementen aan een blues-solo toevoegt: http://video.google.com/videoplay?docid=4421508912574444213&q=george+bellas&pl=true
Voegt wel degelijk wat toe, zowel in muzikaal opzicht als in het feit dat hij een totaal unieke manier van blues spelen heeft ontwikkeld op deze manier.
Dat hoor ik veel liever dan een SRV.

+1
Wow, wat een gitarist!
Ken hem niet. Zal het www es checken!

[Jaha]

Zeker niet amuzikaal wat hij doet, niet mijn manier van het opbouwen van een blues solo, en dan blijft de kwestie van smaak open ja...
Voor Maxxas: ik ben in de loop van de tijd gaan inzien, dat bij de discussie over het nut van shredden, eigenlijk alleen de mening een rol speelt.
Dus vandaar deze wisseling dat het nu over de elementen gaat. Heb je toch wel vaker een discussie in een discussie?

[Anders Destium]

Je bent echt ontzettend aan het bazelen Jaha. Je begint nu zelf over de manier waarop je solo's opbouwt binnen blues (wat een beperking inhoudt) terwijl je bij een andere stijl je steeds probeert beperkingen te zien waar ze er niet zijn. Niet elke stijl is aan regeltjes gebonden.

Typisch.

[Scali]

ik ben in de loop van de tijd gaan inzien, dat bij de discussie over het nut van shredden, eigenlijk alleen de mening een rol speelt.

En natuurlijk is George Bellas van mening dat die shred-stukjes in z'n solo nut hebben, anders had ie ze niet gespeeld.
Aan de andere kant... hoever kun je het nut/geen nut-verhaal doorvoeren?
Heeft het uberhaupt nut om een gitaarsolo te spelen? Heeft het uberhaupt nut om gitaar te spelen? Heeft het uberhaupt nut om muziek te maken? Etc.

Ik ken in ieder geval wel mensen die niet om gitaarsolo's geven in muziek, en mensen die liever naar muziek luisteren waar helemaal geen gitaren in zitten. Dus ja... beetje nutteloze discussie. Als je er van houdt, dan heeft het nut, als je er niet van houdt, dan heeft het geen nut... ofzo :)

Ik zeg dus alleen dat ik me niet beperk tot een bepaalde stijl of techniek, en dat ik dus net zoals bv George Bellas in dit filmpje ook wel eens shred-elementen gebruik in een compleet andere stijl.
Ik beslis wat ik speel puur op wat de muziek bij mij oproept aan melodie, ritme, spanningsboog etc. Ik denk verder helemaal niet in stijlen of andere beperkingen. Ik doe gewoon mijn ding.

[Maxxas]

Voor Maxxas: ik ben in de loop van de tijd gaan inzien, dat bij de discussie over het nut van shredden, eigenlijk alleen de mening een rol speelt.
Dus vandaar deze wisseling dat het nu over de elementen gaat. Heb je toch wel vaker een discussie in een discussie?

Jij wilt gewoon niet inzien dat "shredden" onderdeel uitmaakt van gitaarspel in zijn totaliteit. Het wil per definitie niet betekenen dat als je niet kunt shredden je geen goeie gitarist bent. Feit is echter dat wanneer je "bag of tricks" groot is, je jezelf minder beperkingen oplegt, zo simpel is het. Ook dat maakt je echter per definitie nog niet een (hele) goede gitarist. Het hangt er dan helemaal van af hoe je gebruikt maakt van die rugzak en dat is nou net wat een goede gitarist onderscheid van de rest.

[Jaha]

Jij wilt gewoon niet inzien dat "shredden" onderdeel uitmaakt van gitaarspel in zijn totaliteit. Het wil per definitie niet betekenen dat als je niet kunt shredden je geen goeie gitarist bent. Feit is echter dat wanneer je "bag of tricks" groot is, je jezelf minder beperkingen oplegt, zo simpel is het. Ook dat maakt je echter per definitie nog niet een (hele) goede gitarist. Het hangt er dan helemaal van af hoe je gebruikt maakt van die rugzak en dat is nou net wat een goede gitarist onderscheid van de rest.
Helemaal mee eens.
Maar alleen als je het shredden als een element in je solo gebruikt, zoals die gast in het filmpje van Scali.
Als je het geheel in die style gaat spelen leg je jezelf beperkingen op.

Los of deze gast in dit filmpje goed of slecht shredt (bij gebrek aan beter, ff in de snelheid):
http://video.google.com/videoplay?docid=-4904012110659095289&q=buckethead&pl=true
Hij kan door zijn snelheid in deze stijl, andere solo elementen niet meer toepassen.
Hij gebruikt het hier als style

[Roy K.]

Dat er iemand in dit topic zoiets zegt als "lack of skills" draagt natuurlijk ook niet echt bij aan de goeie verhoudingen tussen wel en niet liefhebbers van shred. Ik denk dat de betreffende persoon het meer ziet als een voor of tegenstanders iets en dat is natuurlijk belachelijk. Ik vind 't sowieso een idiote opmerking, gezien de gitaar zoveel facetten met zich meebrengt waar je minstens zoveel "skills" voor nodig hebt. Dat gaat of staat zelfs niet eens met alleen solo's spelen. Dat is ook maar een onderdeel



Eigenlijk laat de manier waarop dit topic is gestart al weinig te raden over. De topicstarter vindt shred niets toevoegen en is binnen dit topic consequent bezig om daarvoor bewijs te vinden, zelfs als hij zich daarbij in allemaal bochten moet wringen. Dat is ook idioot te noemen ;)

Precies, de 'lack of skills"-opmerking maakte ik alleen om tegengas te bieden aan de stelling die topicstarter, weliswaar niet zo verwoord, stelt: shred sucks!! Het druipt van z'n posts af.


Jij maakt deze thread zinloos ingewikkeld. Jij wilt heel graag discussiëren maar niet een conclusie voor jezelf trekken. In je topicstart vraag je of "shredden" wel iets toe voegt aan een solo. Je vraagt je af of je door het shredden niet beperkt wordt in je spel. Ik begrijp de hele essentie van wat je nu wilt (nog steeds) niet. Of het moet zinloos doorlullen zijn. Een beperking is een blokkade door iets wat je niet kunt. Elke speelstijl of techniek die je dus niet beheerst beperkt je spel, hetzij shredden hetzij flamenco of whatever.
Alles wat je wel beheerst maakt je minder beperkt of geeft je meer mogelijkheden.

Waar of niet, Jaha?


Je bent echt ontzettend aan het bazelen Jaha. Je begint nu zelf over de manier waarop je solo's opbouwt binnen blues (wat een beperking inhoudt) terwijl je bij een andere stijl je steeds probeert beperkingen te zien waar ze er niet zijn. Niet elke stijl is aan regeltjes gebonden.

Typisch.

Ah jij hebt het ook al in de gaten dat hij zichzelf continue tegenspreekt. Hopelijk gaan meer dat inzien en is hij uiteindelijk nog de enige poster in dit topic. Hoe dan ook, I'm out!!

[Anders Destium]

.
Als je het geheel in die style gaat spelen leg je jezelf beperkingen op.


Hoe dan? Wat is jouw probleem met die "style"? Waarom wil je nu zo graag bewijzen of bewezen zien dat shred je beperkingen oplegt? Wat wil je bewijzen?

Het ligt er zo ontiegelijk dik bovenop, vooral je aandoenlijke gehamer op "hij gebruikt het nu als style, dús legt het hem beperkingen op". Wie bepaalt dat, jij toch zeker niet :roll:

[DGITB]

Jazeker. The Forgotten, Part 2 van Satriani vind ik een snelle solo met heel veel emotionele lading.
En de solo van Zakk Wylde in No More Tears is toch ook wel meeslepend te noemen. Hij gebruikt het opvoeren van de snelheid duidelijk om de solo tot een climax te brengen, en dat komt op mij als luisteraar zeker goed over.


Vind ik ook maar een trucje. Kwestie van 12 uur per dag je bends en vibrato oefenen, en de tijd nemen om de juiste noten te vinden.
Het ene trucje sluit het andere niet uit, trouwens.

Das niet helemaal waar..het is niet de bend of de vibrato die het zo mooi maakt het is de combinatie van verschillende dingen maar hoofdzakelijk de emotie die ze erin leggen...nou vraag ik me af of ze dat zelf ook door hebben maar das een tweede :) ..gevoel kun je niet oefenen dat heb je of dat heb je niet en dat vind ik meesterlijk.
Begrijp me niet verkeerd er zijn zat snelle solo's die schitterend zijn maar het is in mijn ogen allemaal al snel een beetje te "gitaristisch". Ik ben altijd een groot fan van "de kunst van het weglaten"....
Rene Rutten van The Gathering is daar ook een meester in..

[Scali]

Das niet helemaal waar..het is niet de bend of de vibrato die het zo mooi maakt het is de combinatie van verschillende dingen maar hoofdzakelijk de emotie die ze erin leggen...

Hoe leg je emotie erin dan? Ik kan alleen voor mezelf spreken, en in mijn geval is het dus gewoon lang en veel oefenen op bends, vibrato, aanslag etc, om te zorgen dat je heel precies op de gitaar kunt overbrengen wat je in je hoofd hebt. In het begin klonk het nergens naar als ik een rustig stukje met gevoel wilde spelen, maar na een hoop oefenen kon ik alles strak en gecontroleerd spelen, en kon ik het gevoel in m'n hoofd overbrengen op de gitaar.


gevoel kun je niet oefenen dat heb je of dat heb je niet en dat vind ik meesterlijk.

Volgens mij zul je toch flink moeten oefenen, want ik kan me niet voorstellen dat zelfs de meest gevoelig spelende gitarist ter wereld meteen zo speelde toen ie voor het eerst een gitaar oppakte. Volgens mij heeft ie daar jaren over gedaan, geoefend dus.

[DGITB]

Dit is wel 1 van de slechtst doordachte posts die ik hier ooit heb gelezen.
Een aap kun je een truukje leren.......
Elke gitaartechniek is een truuk en valt te leren, of dat nou gaat om snel spelen, fingerpicking of met de gitaar op je rug spelen. Het zijn allemaal truukjes. Het is nu juist de kunst om die truukjes zo toe te passen dat het voor de luisteraar en gitarist interessant is.

Vertel mij nou waarom "shred" minder met muziek te maken heeft dan iets anders. Niet van; ik vind dit niet mooi of dat niet. Vertel mij nou waarom het minder met muziek te maken heeft dan blues of Jazz, met een degelijke onderbouwing. Ik ben benieuwd!

Om te beginnen : 12 tot 13 uur per dag oefenen heeft niks meer met muziek te maken dan wordt het een sport...shredden kan mits goed gebruikt heel funtioneren in een solo, ik hou er niet van maar dat doet er niet toe.

Je hebt gelijk :iedere gitaartechniek is te leren natuurlijk maar let op wat je zegt : gitaarTECHNIEK...en daar zit het probleem.
Als je inderdaad die 12 of 13 uur per dag gaat zitten pielen op je gitaartje ja dan ga je op den duur steeds sneller das logisch...het is meer een fysieke prestatie.
De emotie van zo'n enkele noot van Gilmour of Knopfler kan je niet leren al ga je 24 uur per dag zitten....dat voel je in je buik..dat gaat vanzelf.

Om even wat over Blues te zeggen : Das nog veel erger..shredden is in ieder geval nog een moeilijk en indrukwekkend truukje :)


en persoonlijk vindt ik jazz echt een wereld op zichzelf waar ik me maar af en toe vol vraagtekens begeef :???:

[DGITB]

Mag ik een gokje wagen naar wat het antwoord gaat worden:
"omdat het alleen maar snel spelen is en er geen gevoel in zit".

Ik denk dat dat 'm wordt.
*zucht*

dat is het vaak ook

[Scali]

Los of deze gast in dit filmpje goed of slecht shredt (bij gebrek aan beter, ff in de snelheid):
http://video.google.com/videoplay?docid=-4904012110659095289&q=buckethead&pl=true
Hij kan door zijn snelheid in deze stijl, andere solo elementen niet meer toepassen.
Hij gebruikt het hier als style

Buckethead is gewoon niet een gitarist die gezegend is met een goede toonvorming, vibrato etc. Hij klinkt naar mijn mening ook niet bijzonder gevoelig als hij langzaam speelt. Snelheid, techniek en originaliteit zijn zijn wapens, niet de emotie.
Heeft dus niets te maken met snelheid of stijl.
En dit is niet eens Buckethead zelf, maar iemand die Buckethead nadoet.
Er zijn genoeg gitaristen die wel de emotie goed beheersen, en toch snel kunnen spelen.

[Scali]

De emotie van zo'n enkele noot van Gilmour of Knopfler kan je niet leren al ga je 24 uur per dag zitten....dat voel je in je buik..dat gaat vanzelf.

Daar ben ik het niet mee eens. Naar mijn mening kun je dat ook als je er genoeg tijd in stopt, en genoeg aanleg ervoor hebt (er zijn nou eenmaal mensen met minder controle over hun vingers, of minder goede oren).
Ik heb zelf ook wel stukjes van Satriani heel nauwkeurig geanalyseerd, zelfs het ritme van het vibrato etc, en dat kon ik toen ook behoorlijk natuurgetrouw naspelen. Volgens mij kun je een heel eind komen als je er echt 12 a 13 uur per dag serieus mee bezig bent.

[DGITB]

+1
Wow, wat een gitarist!
Ken hem niet. Zal het www es checken!

Nou moet ik SRV ook niet maar kom op zeg...hou jij dit echt hele cd's vol ???

[Scali]

Nou moet ik SRV ook niet maar kom op zeg...hou jij dit echt hele cd's vol ???

Dat hoeft niet, want hij beperkt zich niet tot het spelen van de blues. Op z'n site vind je ook andere genres.

[DGITB]

Daar ben ik het niet mee eens. Naar mijn mening kun je dat ook als je er genoeg tijd in stopt, en genoeg aanleg ervoor hebt (er zijn nou eenmaal mensen met minder controle over hun vingers, of minder goede oren).
Ik heb zelf ook wel stukjes van Satriani heel nauwkeurig geanalyseerd, zelfs het ritme van het vibrato etc, en dat kon ik toen ook behoorlijk natuurgetrouw naspelen. Volgens mij kun je een heel eind komen als je er echt 12 a 13 uur per dag serieus mee bezig bent.

Dat betwijfel ik ten zeerste...ik denk dat gilmour helemaal niet zoveel heeft geoefend...hij heeft wel veel gitaar gespeeld maar das wat anders. Ik merk het aan mezelf ook...ik heb nog nooit geoefend...ik heb wel heel veel gitaar gespeeld en dat is terug te horen...ik speel dezelfde stijl als gilmour maar dat deed ik al voordat ik hem ooit had horen spelen. Snel spelen ? dat zal ik nooit leren..Gimour ook niet dat was niet nodig.
Wat vind jij als"shredder"dan van bijvoorbeeld een solo als in Pigs (3 different onces) of high hopes ?

Als je ze niet kent zou ik ze zeker ff downloaden ( zal ik eens wat van die herrie van jouw proberen :) )

[drap]

SRV beperkte zich ook niet alleen tot blues. Hoewel het grootste gedeelte wel natuurlijk, maar echt niet alleen. Voor de niet SRV liefhebbers (wat mag natuurlijk, anders krijg ik daar weer gezeik over), luister es naar z'n instrumentale versie van Little wing. Over gevoel gesproken. Ik ben niet eens bluesliefhebber, maar bepaalde Vaughan nummers kan ik wel kippevel van krijgen. Daar komt bij dat Vaughan in mijn ogen een niveautje heeft gehaald dat niemand hier ook maar zal bereiken en dat is toch een vereiste voor veel mensen hier. Overigens is blues de oervader van de rocksolo volgens mij. Ook shredders als Vai of Satriani putten voortdurend uit de blues

[Scali]

Dat betwijfel ik ten zeerste...ik denk dat gilmour helemaal niet zoveel heeft geoefend...hij heeft wel veel gitaar gespeeld maar das wat anders.

Maar Gilmour hoeft ook niet als iemand anders te klinken, dat is altijd makkelijker.
Het ging er mij om dat je er ook op kunt oefenen om die gevoelige solo's goed te spelen.


Wat vind jij als"shredder"dan van bijvoorbeeld een solo als in Pigs (3 different onces) of high hopes ?

Ken ik niet, ik ken wel de geijkte Pink Floyd nummers als Another Brick In The Wall, Money, Comfortably Numb etc.
Ik vind het soms wel aardig, maar het verveelt me na een tijdje wel.

Verder ben ik helemaal geen shredder. Sterker nog, het eerste deel van What's Your Name, Hero? heeft wel een bepaald Gilmour-gehalte, denk ik.
Er zit alleen wel een wat snellere solo tussen, omdat ik het anders te saai zou vinden, zo'n nummer wat maar doorkabbelt, en nooit ergens heen gaat.
Zoiets kan Gilmour dus niet, omdat hij bepaalde beperkingen heeft.

Moody is ook wel een voorbeeld van een rustige, bluesy track, met af toe snelle stukjes erin verwerkt, maar vooral vanuit het gevoel gespeeld.

[Anders Destium]

( zal ik eens wat van die herrie van jouw proberen :) )

Zak eens even heel diep in de stront van je vooringenomenheid :stop:

[DGITB]

Maar Gilmour hoeft ook niet als iemand anders te klinken, dat is altijd makkelijker.
Het ging er mij om dat je er ook op kunt oefenen om die gevoelige solo's goed te spelen.



Ken ik niet, ik ken wel de geijkte Pink Floyd nummers als Another Brick In The Wall, Money, Comfortably Numb etc.
Ik vind het soms wel aardig, maar het verveelt me na een tijdje wel.

Verder ben ik helemaal geen shredder. Sterker nog, het eerste deel van What's Your Name, Hero? heeft wel een bepaald Gilmour-gehalte, denk ik.
Er zit alleen wel een wat snellere solo tussen, omdat ik het anders te saai zou vinden, zo'n nummer wat maar doorkabbelt, en nooit ergens heen gaat.
Zoiets kan Gilmour dus niet, omdat hij bepaalde beperkingen heeft.


Wat Gilmour doet is verre van ingewikkeld en dat vindt ik nou juist zo knap hij heeft dus geen snelheid nodig om z'n solo's interessant te maken dat geen beperking maar juist een talent...

Wat je zegt :Er zit alleen wel een wat snellere solo tussen, omdat ik het anders te saai zou vinden, zo'n nummer wat maar doorkabbelt, en nooit ergens heen gaat. Bij Gilmour wordt de solo dus niet saai en gaat wel degelijk ergen heen ...luister maar een goed naar de gitaarpartijen in Shine on you crazy diamond of Echoes, vooral die laaste is een meesterwerk

[DGITB]

Zak eens even heel diep in de stront van je vooringenomenheid :stop:


Ben jij de sukkel van het forum ofzo ?? heb net ook op een ander topic al geadviseerd een jointje te draaien en af te koelen maar das niet echt gelukt is het wel ?

[Scali]

Bij Gilmour wordt de solo dus niet saai en gaat wel degelijk ergen heen

Ik vind het wel saai. Het gaat misschien wel ergens heen, maar in een te laag tempo, en het gaat niet ergens heen dat me echt enorm kan boeien. Ik wil toch wat meer spanning en sensatie.

[Maxxas]

Om te beginnen : 12 tot 13 uur per dag oefenen heeft niks meer met muziek te maken dan wordt het een sport...shredden kan mits goed gebruikt heel funtioneren in een solo, ik hou er niet van maar dat doet er niet toe.
Dit is toch helemaal geen onderbouwing van de stelling dat jij wilt beweren dat "shred" niets met muziek te maken heeft?
Ik bedoel, waar staat geschreven dat na 12 uren oefenen per dag het muzikale aspect verdwijnt? Daar komt nog eens bij dat je echt niet 12 uur per dag hoeft te oefenen om te kunnen "shredden". Ik begin bijna te gapen maar natuurlijk is "shred" een heel goed onderdeel in een solo mits functioneel gebruikt. Maar geld dat niet voor alle technieken?



Je hebt gelijk :iedere gitaartechniek is te leren natuurlijk maar let op wat je zegt : gitaarTECHNIEK...en daar zit het probleem.
Als je inderdaad die 12 of 13 uur per dag gaat zitten pielen op je gitaartje ja dan ga je op den duur steeds sneller das logisch...het is meer een fysieke prestatie.
De emotie van zo'n enkele noot van Gilmour of Knopfler kan je niet leren al ga je 24 uur per dag zitten....dat voel je in je buik..dat gaat vanzelf.

Dit is de meest gemaakte denkfout in de muziek. Om een noot juist te raken (met emotie) moet je ook oefenen. Denk je nou echt dat die gasten na een rotdag te hebben gehad de gitaar pakken en een hele mooie noot kunnen spelen omdat ze zo'n rotdag hebben gehad? Jarenlang oefenen, je dan klote voelen en dan mooie noten spelen. Daarnaast is het niet alleen met emotie spelen, om de luisteraar te "pakken" is het ook belangrijk om de juiste noten te spelen. Tevens speelt ook nog eens mee dat emotie natuurlijk heel verschillend wordt beleefd. De een jankt al als zijn konijn sterft en de ander moet je wat meer raken alvorens die in tranen uitbarst.



Om even wat over Blues te zeggen : Das nog veel erger..shredden is in ieder geval nog een moeilijk en indrukwekkend truukje :)

Kijk daar zit em nou juist het probleem. Jij (en anderen) denken continue in termen van truukjes. Zodra het truukje te indrukwekkend is is het niet meer muzikaal.


en persoonlijk vindt ik jazz echt een wereld op zichzelf waar ik me maar af en toe vol vraagtekens begeef :???:
Dat is dan ook je eigen gebrek.



Het valt me op dat er de laatste tijd ontzettend aan de poten van "shred" wordt gezaagd. "Er zit geen emotie/gevoel in, het is een truukje, voegt niet echt iets toe".
Nogmaals wil ik graag benadrukken dat voor mij "shred" heel snel gitaarspelen is. Ik zie shred dan ook als onderdeel van gitaarspel in zijn geheel.
Er zijn diverse gitaartechnieken die je kunt gebruiken om je emoties te uiten. Shred is er 1 van. In mijn ogen kun je je zonder techniek minder goed uiten dan met techniek. Hoe meer techniek je in huis hebt hoe beter/ gedetailleerder je je emoties naar buiten kunt brengen. Natuurlijk breng je met drie slecht gespeelde noten ook emotie naar buiten maar daarmee zul je niet veel anderen raken. Ik zie gitaarspelen als een taal van het hart. Hoe meer woorden (techniek) je hebt des te beter kun je je begrijpbaar maken.
Soms zijn twee woorden genoeg soms zijn er honderd nodig.

[DGITB]

Ik vind het wel saai. Het gaat misschien wel ergens heen, maar in een te laag tempo, en het gaat niet ergens heen dat me echt enorm kan boeien. Ik wil toch wat meer spanning en sensatie.


dan moet je downloaden wat ik zei

[Scali]

dan moet je downloaden wat ik zei

Ik wacht eerst wel jouw reactie op mijn muziek af.

[Anders Destium]

Ben jij de sukkel van het forum ofzo ?? heb net ook op een ander topic al geadviseerd een jointje te draaien en af te koelen maar das niet echt gelukt is het wel ?

Ik blow niet, dat is voor pubers. Ik ben ook absoluut niet opgefokt, ik zie het alleen niet graag dat mensen ongestraft zoveel op niets gebaseerde subjectieve prut posten als jij doet.

[DGITB]

Dit is toch helemaal geen onderbouwing van de stelling dat jij wilt beweren dat "shred" niets met muziek te maken heeft?
Ik bedoel, waar staat geschreven dat na 12 uren oefenen per dag het muzikale aspect verdwijnt? Daar komt nog eens bij dat je echt niet 12 uur per dag hoeft te oefenen om te kunnen "shredden". Ik begin bijna te gapen maar natuurlijk is "shred" een heel goed onderdeel in een solo mits functioneel gebruikt. Maar geld dat niet voor alle technieken?


Dit is de meest gemaakte denkfout in de muziek. Om een noot juist te raken (met emotie) moet je ook oefenen. Denk je nou echt dat die gasten na een rotdag te hebben gehad de gitaar pakken en een hele mooie noot kunnen spelen omdat ze zo'n rotdag hebben gehad? Jarenlang oefenen, je dan klote voelen en dan mooie noten spelen. Daarnaast is het niet alleen met emotie spelen, om de luisteraar te "pakken" is het ook belangrijk om de juiste noten te spelen. Tevens speelt ook nog eens mee dat emotie natuurlijk heel verschillend wordt beleefd. De een jankt al als zijn konijn sterft en de ander moet je wat meer raken alvorens die in tranen uitbarst.


Kijk daar zit em nou juist het probleem. Jij (en anderen) denken continue in termen van truukjes. Zodra het truukje te indrukwekkend is is het niet meer muzikaal.

Dat is dan ook je eigen gebrek.



Het valt me op dat er de laatste tijd ontzettend aan de poten van "shred" wordt gezaagd. "Er zit geen emotie/gevoel in, het is een truukje, voegt niet echt iets toe".
Nogmaals wil ik graag benadrukken dat voor mij "shred" heel snel gitaarspelen is. Ik zie shred dan ook als onderdeel van gitaarspel in zijn geheel.
Er zijn diverse gitaartechnieken die je kunt gebruiken om je emoties te uiten. Shred is er 1 van. In mijn ogen kun je je zonder techniek minder goed uiten dan met techniek. Hoe meer techniek je in huis hebt hoe beter/ gedetailleerder je je emoties naar buiten kunt brengen. Natuurlijk breng je met drie slecht gespeelde noten ook emotie naar buiten maar daarmee zul je niet veel anderen raken. Ik zie gitaarspelen als een taal van het hart. Hoe meer woorden (techniek) je hebt des te beter kun je je begrijpbaar maken.
Soms zijn twee woorden genoeg soms zijn er honderd nodig.


Het maakt voor die gasten helemaal niet uit wat voor dag het is...gilmour denkt niet :"shit het regent nou moet ik snel een depressief liedje gaan schrijven ". nee hij schrijft het liedje gewoon als het hem uitkomt ook...het gaat ook niet zozeer de emotie die hun erin leggen...ik denk nl dat ze dat zelf 9vd10 x niet eens doorhebben het gaat bij hun gewoon vanzelf, wat ik zo knap vindt is dat juist die noot spelen op juist dat moment waardoor ik tranen in m'n ogen kijk.
Natuurlijk is gitaarspelen een taal van het hart en gilmour hoeft blijkbaar minder te zeggen om z'n punt duidelijk te maken...

en waroom is iedereen hier zo fel ?? had net drie reacties van ene Anders Detirgfyuhh ofzo wat een agressieveling......doe is ff relaxed !!

[DGITB]

Ik blow niet, dat is voor pubers. Ik ben ook absoluut niet opgefokt, ik zie het alleen niet graag dat mensen ongestraft zoveel op niets gebaseerde subjectieve prut posten als jij doet.


je bent wel opgefokt

[Scali]

Het maakt voor die gasten helemaal niet uit wat voor dag het is...gilmour denkt niet :"shit het regent nou moet ik snel een depressief liedje gaan schrijven ". nee hij schrijft het liedje gewoon als het hem uitkomt ook...het gaat ook niet zozeer de emotie die hun erin leggen...ik denk nl dat ze dat zelf 9vd10 x niet eens doorhebben het gaat bij hun gewoon vanzelf, wat ik zo knap vindt is dat juist die noot spelen op juist dat moment waardoor ik tranen in m'n ogen kijk.
Natuurlijk is gitaarspelen een taal van het hart en gilmour hoeft blijkbaar minder te zeggen om z'n punt duidelijk te maken...

Maar wat heeft dat ermee te maken of een gitarist kan shredden of niet?
Als Gilmour 12 uur per dag z'n techniek ging oefenen, zou ie dan ineens niet meer de juiste noot kunnen spelen op het juiste moment? Volgens mij maakt dat niks uit. Z'n nootkeuze is gewoon door de jaren ontwikkeld door een combinatie van zijn smaak, talent en gebruik van bepaalde toonladders en patronen. Dat heeft ie gewoon zo ontwikkeld, en raakt ie niet kwijt als ie snel zou kunnen spelen.
Dus waar gaat het hier eigenlijk over?

[Maxxas]

Het maakt voor die gasten helemaal niet uit wat voor dag het is...gilmour denkt niet :"shit het regent nou moet ik snel een depressief liedje gaan schrijven ". nee hij schrijft het liedje gewoon als het hem uitkomt ook...het gaat ook niet zozeer de emotie die hun erin leggen...ik denk nl dat ze dat zelf 9vd10 x niet eens doorhebben het gaat bij hun gewoon vanzelf, wat ik zo knap vindt is dat juist die noot spelen op juist dat moment waardoor ik tranen in m'n ogen kijk.
Juist!!!!! Dat niveau wordt bereikt door te oefenen!!!!!!


Natuurlijk is gitaarspelen een taal van het hart en gilmour hoeft blijkbaar minder te zeggen om z'n punt duidelijk te maken...

Dat is dus precies wat ik probeer te zeggen!! Emoties worden verschillend beleefd. Jij hebt de tranen al in de ogen na drie noten terwijl een ander dan mss denkt waar gaat dit over? Snap je?
Dat is nu ook het punt waarbij het om shred gaat. Het doet jou niets omdat het je niet raakt. Daarom denk je dat het geen muziek is. Mij kunnen hele snelle solo's met een bepaalde sfeer wel raken. Begrijp me niet verkeerd, ik kan ook genieten van solo's met drie noten. Alles hangt van de gekozen noten en spanning/sfeer af.
De cirkel is weer rond. Zijn we weer bij wat de 1 wel of niet mooi vindt.

[DGITB]

Juist!!!!! Dat niveau wordt bereikt door te oefenen!!!!!!

Dat is dus precies wat ik probeer te zeggen!! Emoties worden verschillend beleefd. Jij hebt de tranen al in de ogen na drie noten terwijl een ander dan mss denkt waar gaat dit over? Snap je?
Dat is nu ook het punt waarbij het om shred gaat. Het doet jou niets omdat het je niet raakt. Daarom denk je dat het geen muziek is. Mij kunnen hele snelle solo's met een bepaalde sfeer wel raken. Begrijp me niet verkeerd, ik kan ook genieten van solo's met drie noten. Alles hangt van de gekozen noten en spanning/sfeer af.
De cirkel is weer rond. Zijn we weer bij wat de 1 wel of niet mooi vindt.


en zo is het (ongeveer) :)

[Maxxas]

en zo is het (ongeveer) :)

Laten we het daar op houden :)
En nou ga ik het vel over mijn ogen trekken....

[Scali]

Ik ben toch benieuwd of je bv het eerste en laatste stuk in What's Your Name, Hero? smaakvol genoeg vond, en of je de shred-met-mate kon waarderen..
Of iets als Beckish, waar ik eigenlijk voornamelijk smaakvol probeer te spelen, en het shredden laat voor wat het is.

[taylor]

snelheid en techniek is okay maar als dat het enigste is wat je te bieden hebt dan wordt het al snel een ergenis voor mij dan.

zou zie ik shred,maar iedereen heeft weer en ander idee wat shred is..

[Kris Haex]

Harde discussie als vanouds over de ferrari en de slak. Snel en traag spelen kan allebei mooi zijn. Shred is in ieder geval geen beperking of zo, want een goede gitarist moet traag en ook snel kunnen spelen. Die moet van alles wat kunnen. En vooral in de vibe van het nummer soleren. Als je alleen traag kan spelen heb je wel degelijk een beperking. Want je KAN dan NIET snel spelen. Maar het hoeft niet altijd snel te zijn. Er moet bijvoorbeeld een mooie trage opbouw zijn, dan een lekker snel stuk, dan langzaam uitbollen.

[taylor]

snel of traag dat maakt mij niks uit het gaat mij erom wat doe je er mee?traag spelen is moeilijker dan iedereen denkt of bv na de beat spelen zodat het swingt is ook(erg) moeilijk.

maar continu laten zien van ik ben snel ,ik heb techniek, ik beheers 1001 lickjes, na mooi is anders voor mij dan, maarja smaken verschillen da's maar goed ook :)

maar nogmaals misschien dat sommige shawn lane of holdsworht enz ook shred vinden dat soort gitaristen vind ik dus weer te gek en niks met shred te maken.

[Jaha]

Buckethead is gewoon niet een gitarist die gezegend is met een goede toonvorming, vibrato etc. Hij klinkt naar mijn mening ook niet bijzonder gevoelig als hij langzaam speelt. Snelheid, techniek en originaliteit zijn zijn wapens, niet de emotie.
Heeft dus niets te maken met snelheid of stijl.
En dit is niet eens Buckethead zelf, maar iemand die Buckethead nadoet.
Er zijn genoeg gitaristen die wel de emotie goed beheersen, en toch snel kunnen spelen.
Los van of dit goed of slecht of wel of geen Buckerhead is (dat was niet mijn insteek van dit filmpje.
Het is toch dat je als je aan het shredden bent, je jezelf beperkingen oplegd.
Je hebt geen tijd voor goede bends, vibrato's enz enz.>> alleen als afsluiting daarmee.
Gevolg is doordat je dat allemaal niet kan gebruiken je je shred stijl veel minder authentiek kan maken. Het lijkt , mijns inziens, dan ook veel meer op elkaar, dat je er veel minder iets van jezlef kan inleggen.

Dat is mijn hele insteek van deze discussie al de hele tijd... (met jou dan he scali, voordat mensen weer gaan zeggen dat ik anders ben begonnen enzo, en me zelf weer zit tegen te spreken >> menzen kijk eens naar alles wat ik gezegd heb, en zie hoe ik soms ook terugkrabbel door mij gemaakte fouten>> by the way discussie veranderen in de loop van de tijd op elke topic eh?

[Bouke]

Zo hee, op bepaalde stukken best een aardig discussie hier...

Jammer dat het een paar vakjes hierboven weer een beetje moddergooien wordt, maar dat is inherent aan internetforums(ra).

Als reactie op de eerste vraag van de topicstarter:

Voegt het shredden iets toe aan een gitaarsolo en zo ja... Wat zou het toevoegen, naast dat een artiest laat zien dat hij snel is?

Ik denk niet dat shred aan elke gitaarsolo iets kan toevoegen. Er zijn muziekstijlen waar het niet bij zal werken, Frans Bauer en zijn fans zul je er vast niet blij mee maken als je 'Heb je even voor mij' gaat opleuken met een toegepast potje shredden. Moet je het ook niet doen. Je moet technieken alleen toepassen als ze op dat moment een muziekstuk kunnen verrijken. Niet meer en niet minder. Dat zie je ook bij Satch, Vai en andere gitaargrootheden die naast shredden ook op compositievlak erg sterk zijn. Die shredden geen liedje van A tot Z helemaal vol, maar passen het toe op het moment dat ze denken dat het werkt in hun liedjes. En daar zit de truuk volgens mij. Iemand die heel goed kan shredden hoeft nog geen goede muzikant te zijn. Ik zie shredden op zich dan ook alleen maar als een van de vele mogelijkheden om je muziek vorm te geven. Met een goed stukkie shred, kun je bijvoorbeeld een mooi stukje spanningsopbouw maken, of een wervelende climax. Snel veel noten spelen om het snel veel noten spelen heeft daarentegen voor mij niet veel met muziek te maken. Muziek maken is juist die vele, snelle noten in een mooie muzikale vorm te gieten en dat is zeer zeker mogelijk.

Kom ik op het volgende punt, dat de artiest laat zien dat hij snel is. Simpel: om fatsoenlijk te kunnen shredden, moet je ondermeer erg snel je nootjes kunnen afwerken, dat is nu eenmaal een onderdeel van shredden. Doe je dat langzaam, is het geen shred (in de basis). Dus een shredder zal snel moeten zijn en laat dat dus daarmee automatisch zien. Om er meteen aan toe te voegen dat shred natuurlijk meer is dan alleen snelheid. Om die snelheid te bereiken heb je een behoorlijke dosis techniek nodig. Door veel te oefenen kun je je die technieken meester maken. Vervolgens kom je weer op het punt; wat doe je met je shred? Welke kant ga je op? Wat ga je er mee vertellen? Ik vind het ook niet leuk om te luisteren naar iemand die zijjn stijl niet (voldoende) beheerst, geldt voor alle genres! Net zo goed moet een bluesgitarist jaren oefenen op de stijlkenmerken, voordat de liefhebbers het goed gaan vinden. Zit net als met shred in de kleine details en de feel.

Dan smaak...
Dat verschillende mensen verschilende soorten en stijlen muziek mooi vinden is een feit. Het is alleen zo jammer dat mensen die kritiek gaan leveren over bepaalde facetten in stijlen die ze niet echt mooi vinden, die kritiek leveren op basis van een beperkte kennis van dat genre. Het allerduidelijkst zie je dat op gitaarforarums. Met als grootste tegenpolen shred en blues, elke keer weer :D Altijd dezelfde discussie over de vermeende ongevoelige snelheid van shred tegenover de tranentrekkende traag- en simpelheid van de blues. Mijn god zeg, alsof je met de net genoemde stijlkenmerken de hele lading dekt! Een shredder roept dan ook meteen terug: het is meer dan snelheid! Eeen bluezer roept met zere tenen: het is meer dan simpel! En het leuke is dat beiden gelijk hebben. En tot het moment dat de discusierenden dat inzien, groeien topics uit tot pagina's vol posts die allemaal hetzelfde zeggen :D maar dan vanuit de eigen stijl geredeneerd. Soms goed onderbouwd, soms overduidelijk verstoken van enige kennis.

Het zou mooi zijn als mensen de moeite namen om zich eens te verdiepen in stijlen waar men commentaar op heeft. Voor de bluezers: Shred is niet alleen Gilbert of Vai, terwijl (voor de shredders) blues veel meer is dan SRV of (ouch) Gary Moore. Stroming zijn vaak veel dieper en rijker dan wat er aan de oppervlakte zit. Nou wil ik ook niet zeggen dat je maar meteen een liefhebber van het tegenpolige genre moet worden, maar een beetje opener opstellen kan vaak geen kwaad. Dan zul je zien dat in veel shred-like muziek veel interessants valt te ontdekken en dat blues niet alleen 12-maten-schema's kent.

Vervolgens kom je altijd tot de conclusie dat je stijlen niet met elkaar kunt en moet vergelijken, daar zijn te veel verschillende kenmerken voor. In blues 'hoort' (naar mijn mening) geen shred, want dan ga je aan de haal met de geijkte stijlkenmerken uit de blues. En ga je de bluescliche's toepassen in shred, zul je die stijl daar ook niet mee verrijken. Dit is natuurlijk even heel zwart/wit, maar in essentie werkt het wel zo, als je de stijlen in takt wil laten.

Mooi vergelijkingsvoorbeeld: Wielrennen vs. MotoGP. Beiden erg mooi (vind ik) vanwege de sport-eigen (stijl)kenmerken:

- Wielrenners die puur op eigen kracht, na jaren trainen, door weer en wind, over klotewegen zes uur lang afzien om in de laatste meters bergop de laatste restjes kracht te verstoken in een massaspurt. De charme van het puur lichamelijke doorzetten met simpele middelen, het zweet, de modder, kortom 'the blues on wheels'!

- MotoGP-coureurs die met de meest moderne techniek, na jaren van ontwikkeling en training, met uiterste precisie de motoren over een superstrak circuit sturen om in de laatste bocht voor de vlag de tegenstander voorbij te gaan. De charme van de techniek, de stuurmanskunst van de coureur, de spanning, kortom 'shred at it's best'!

Wat is nou beter? Als ik het op mezelf betrek leg ik me de beperking niet op om te hoeven kiezen. En dat doe ik ook niet met muziek. Hoewel ik erg (lees: heel erg) into the blues ben, probeer ik open te staan voor alle (nou vooruit, de meeste) muziek en uit alle genres de juweeltjes te halen en me een beetje te verdiepen in de basis. Zo ontdek je na heel veel verschillende bluesartiesten en stromingen luisteren dat blues niet enkel is wat de doorsnee luisteraar er van kent. Dat geldt dus ook voor shredmuziek. In alle genres heb ik voorkeuren en stijlvoorkeuren en mede daardoor ga ik ook steeds meer de mogelijkheden van goede combinaties zien.

Als ik dus zo'n topic als dit doorspit, kom ik eigenlijk altijd tot de conclusie: jammer dat de meeste mensen zich zo beperken in hun muzikale interesse en -visie. Nou zal dit wel weer een stukje discussie gaan opleveren van mensen die dat van zichzelf niet vinden, maar die bedoel ik dus niet :D

Slotconclusie om even bij de hoofdvraag te blijven: Shred kan binnen de juiste stijlen zeer zeker allerlei moois toevoegen aan muziekstukken. Functionaliteit lijkt met het sleutelwoord om deze hele discussie in te verpakken. Dat daarbij snelheid door de gitarist moet worden toegepast, is een stijlkenmerk van shred en is dus niet per definitie patserij.

Groetem et salutem,

Bouke

[Bouke]

Djeeeezis, wat een lap:o

[J-P]

Maar wel mooi geschreven! :cheerup: :harmony:

[Scali]

Los van of dit goed of slecht of wel of geen Buckerhead is (dat was niet mijn insteek van dit filmpje.
Het is toch dat je als je aan het shredden bent, je jezelf beperkingen oplegd.
Je hebt geen tijd voor goede bends, vibrato's enz enz.>> alleen als afsluiting daarmee.
Gevolg is doordat je dat allemaal niet kan gebruiken je je shred stijl veel minder authentiek kan maken. Het lijkt , mijns inziens, dan ook veel meer op elkaar, dat je er veel minder iets van jezlef kan inleggen.

En zoals al tig keer uitgelegd: dat is onzin.
Op die manier is iedere stijl een beperking, omdat je alleen elementen uit die stijl zou mogen gebruiken.
Met bv dat filmpje van George Bellas gaf ik dus aan dat je zelf kunt kiezen wat je doet. Hij gebruikt shred-elementen in een blues-solo.
Het is je eigen keuze om snelle stukken af te wisselen met langzame stukken.
Je kunt dus kiezen om tijd voor bends, vibratos etc te nemen. Deze kerel doet dat niet, dat wil niet zeggen dat niemand dat doet. George Bellas deed dat dus duidelijk wel.
En ik kan JUIST met snelle stukken dingen van mezelf erin leggen omdat er veel meer ruimte is om je eigen nootkeuze en technieken te gebruiken dan in een langzaam stuk. Mijn snelle licks zijn m'n meest herkenbare licks.

[taylor]

tja ik vind dat clipje zeer weinig met blues te maken heeft maar daar zullen we het wel niet over eens worden.

wel een typisch voorbeeld van een shredder.maar als dat je smaak is prima toch.

[Jaha]

SRV beperkte zich ook niet alleen tot blues. Hoewel het grootste gedeelte wel natuurlijk, maar echt niet alleen. Voor de niet SRV liefhebbers (wat mag natuurlijk, anders krijg ik daar weer gezeik over), luister es naar z'n instrumentale versie van Little wing. Over gevoel gesproken. Ik ben niet eens bluesliefhebber, maar bepaalde Vaughan nummers kan ik wel kippevel van krijgen. Daar komt bij dat Vaughan in mijn ogen een niveautje heeft gehaald dat niemand hier ook maar zal bereiken en dat is toch een vereiste voor veel mensen hier. Overigens is blues de oervader van de rocksolo volgens mij. Ook shredders als Vai of Satriani putten voortdurend uit de blues
Helemaal mee eens, heb ik ook als eens aangekaart het verschil tussen een rock solo en blues solo. Dat valt niet over een boeg te gooien.
Daarnaast moet je ook rekening houden, dat blues vaak wordt gebruikt als het woord voor het gevoel blue.. Dus als een artiest zijn nummer als blues bestempeld, kan dat ook zijn van het down-gevoel wat hij er inlegd.
Mooi citaar van Hendrix: "Irish folk muziek is zo bluesy als ik weet niet wat"
Vrij vertaalt :)

[Bouke]

tja ik vind dat clipje zeer weinig met blues te maken heeft maar daar zullen we het wel niet over eens worden.

wel een typisch voorbeeld van een shredder.maar als dat je smaak is prima toch.

Er is nogal wat verschil tussen wat de een blues vind en de ander niet. Voor mij heeft dat clippie ook helemaal niets met blues te maken, ik hoor het er niet in. Maar kan best zijn dat anderen daar anders over denken. Ik hoorde ook eens na een gig (wij spelen dwars door alle stijlen van 'de blues') dat het te gek was, gave muziek, maar dat ze liever wat blues hoorde :o Hadden we net een doosnede van de stijlen staan spelen met uit vele stromingen wel wat standards :D Voor sommigen is 'de blues' puur en alleen het mineure slow bluesliedje, terwijl anderen meer de swinghoek als 'de blues' bestempelen. Gemiddeld vinden de meeste mensen de vette shuffles toch wel blues :D

Geeft maar aan dat binnen een hoofdstroming veel mogelijk is. En... dat het heel persoonlijk is wat je voor blues door vindt gaan.

Ik vind het clippie best aardig, maar ik hoor er geen blues in. Wel behoorlijk melodieuze en lekkere gitaarmuziek, gespeeld met veel beheersing van techniek en zelfs interessante stukkies.

Bouke

[Jaha]

Djeeeezis, wat een lap:o
idd, bedankt voor de bijdrage...
Ik ga trouwens toch voor wielrennen :)

Nee maar, tuurlijk heeft elke style zijn beperkingen, behalve als je net als Scali vindt dat je zo vrij mag zijn dat je zo'n beetje alles in alles kan stoppen (maar dan komen weer bij de kwestie smaak)>>>

Maar ik ben van mening, dat als je als gitarist veel shred gebruikt in een solo, je minder authentiek over zal komen. Een goede shredder zal een bepaalde snelheid behalen, de een wat sneller dan de ander.
Als je verschillende (goede) gitaristen van verschillende stylen rustig laat spelen, zullen ze door gebruik van de soloelementen goed uitelkaar kunnen worden gehouden. De een heeft een andere bend, de ander heeft een andere vibrato, ieder zijn eigen kwaliteiten, waardoor ieder zich distansieerd van de ander.
Nu laat je ze ook shredden, er van uitgaande dat ze allemaal dezelfde snelheid behalen. Ze zullen veel minder authentiek overkomen, omdat ze op die snelheid, hun andere solo elementen niet kunnen toepassen.
---------------------------------------------------------------
Daarnaast de snelheid van shred zit voornamelijk in het vele oefenen. Als ik op volle snelheid speelt, dan hebben de mijn brains geen tijd om alles te registreren wat ik speel. Als ik langzaam speel weet ik wel wat ik wil en wat ik speel. Tuurlijk als je langer gitaar speelt komt de grens van het snel spelen en weten wat je speelt veel verder te liggen. Maar ik zet grote vraagtekens of, ook de grote onder ons, zich bewust zijn van wat ze spelen als ze op shred snelheid spelen. Ze kennen waarschijnlijk alleen het patroontje dat ze spelen. Zo ook Hendrix en SRV enz enz bepaalde patroontjes hebben die ze op volle snelheid spelen en ook, denk ik, niet volledig bewust zijn van wat ze spelen.
Maar daarnaast gingen ze door afwisseling van het patroontje naar iets rustigers een eigen gevoel en ding uitdrukken.
Bij het shredden is een gitarist de hele tijd patroontjes aan het spelen. Patroontjes die hij al een tijdje geleden heeft ingestudeerd. Gevolg is, denk ik, dat je bij het shredden (achter elkaar door, dus niet als solo element) patroontjes, en daarmee grofweg "gevoelens" (waar ik ook al mijn vraagtekens bij heb) van vroeger aan het spelen is. Je speelt dus emoties uit het verleden en niet wat je nu voelt. Ik denk daarom ook dat veel mensen zeggen dat ze het shredden ongeloofwaardiger vinden over komen. En er met de begrippen emotieloos en geen gevoel wordt gestrooid.

[sunday violence]

shredden is voor gasten die geen chicks kunnen versieren :cheerup:

[Bouke]

De authenticiteit (scrabble) zit denk ik ook meer tussen snel stukje A en snel stukje C. Een goede shredder kan in stukje B laten horen dat er meer is dan alleen zijn snelheid. Dáár hoor ik vaak de leuke dingen, de mooie vibrato's etc. Het stukje topspeed is daar denk ik niet voor gemaakt. Waar je je op topspeed wel mee kunt onderscheiden is de nootkeuze. Mooi voorbeeld van afwijkend en interessant is Wouter Bosch die ook een tijd op dit forum rondhing. Die pikte je er elke keer weer uit. Wat maar weer aangeeft dat je wel authentiek kunt zijn met shred, als je maar authentieke dingen doet :D Het blijft natuurlijk een specialisten stroming die je niet zomaar beheerst en daar boven op moet je ook nog eens heel origineel zijn wil je je onderscheiden, wat in shred gelukkig nog wel goed kan. In blues ben je wel veel meer gebonden aan 'de cliche's', want zonder cliche's geen blues.

--------------------------------------

Even over wat je wel en niet met een stijl kunt 'uithalen'. Ik denk dat als je een stijl teveel ontdoet van zijn stijlkenmerken en er teveel mee aan de haal gaat, de stijl die stijl niet meer is (even teruglezen hoor :D).

Wat je bij sommige bluesmensen ziet gebeuren is dat ze de blues willen 'veranderen', de volgende stap na de blues maken. Maar is het dan nog wel blues? Puristen haken dan meteen af en mensen met een wat breder blikveld, kunnen er nog wel iets bluesigs van maken. Het punt is dat als je de cliché's uit blues haalt, het al snel niet echt blues meer is. Mensen snappen het dan niet meer (of willen het niet meer snappen). Nou ben ik zelf vrij ruimdenkend op muzikaalgebied, maar als er aan de blues wordt geknutseld, spits ik wel even heel aandachtig de oren. Ik wil graag bepaalde dingen wel horen in blues en andere dingen niet. Ik hoef geen shred in blues want dat past niet in mijn, toch vrij ruime, bluesplaatje. Bluesmuziek moet een bepaalde feel hebben en zit die niet met een bepaalde hoeveelheid in de de muziek, wordt het al snel geen blues meer. Het bovengenoemde filmpje is daar een mooi, wel extreem, voorbeeld van. Dat heeft voor mij geen link met blues.

Ik denk dat bluesgitaristen net zo goed putten uit de grote 'bag of tricks' en die lekker door elkaar gebruiken. Een shredder zal dat ook doen, ietsje sneller misschien, maar helemaal vrij improviseren is best heel moeilijk. Moet je vrije jazz gaan spelen. Je hebt nou eenmaal patronen, ladders, modi, weet ik hoe het allemaal heet, die het beste werken op bepaalde schema's. Je moet dus wel wat vaststaande lijnen gebruiken anders is het verband zoek. De echte goeien kunnen door nieuwe combinaties bedenken wel eens wat vernieuwends doen, maar het gros, bluezers and shredders alike, kan dat niet. Ik zie het dan ook niet als het spelen van emoties uit het verleden. Je omschrijving daarentegen vind ik wel heel aardig :D

Bouke

[Jaha]

Ik zeg ook in mijn stuk, dat je in elke style loopjes speelt die je in het verleden speelt. Maar hoe meer je ter plekke dingen verzint, hoe meer geloofwaardigheid en het "nu-gevoel" naar voren komt in een solo. Dingen die je ter plekke verzint zijn dan gelijk aan je gemoedstoestand op dat moment.
Het licht dan natuurlijk voor een groot deel aan de kwaliteiten van de gitarist. Ik vind dat ik zlef als gitarist, ook veel teveel terug kom en teveel dezelde loopjes gebruik tijdens en solo. En idd kan ik met een blues solo het meest autheniek klinken, omdat ik daar het meest tijd in heb gestopt om het zo goed mogelijk te laten klinken. Mijn bage is daar het grootst en tegelijker tijd heb ik ook veel meer ruimte om dingen uitteproberen.
Bij het oefenen van iets speel je toch altijd eerst iets langzaam en gaat het daarna steeds sneller spelen? Zo ook bij shredden je oefent iets langzaam en dat gaat steeds sneller. Maar gevolg is als je het op de shred snelheid kan spelen het niet precies het gevoel is, van wat je op dat moment voelt, maar van een tijdje terug.
En ik denk dat de gemiddelde leek in gitaar spelen, toch echt wel eerder gitaristen die lanzaam spelen uit elkaar kan houden, dan degene die shredden. Het is misschien voor een enkeling weg gelegd om "authentiek te klinken, maar zeggen jullie nou zelf, hoeveel zijn dat er?

Daarnaast blues is en vooral in de hedendaagse muziek inderdaad een cliche. Ik vind het idd jammer dat het bluesy gevoel zo plichtmatig wordt overgedragen. Het klinkt idd niet meer oprecht. Het lijkt wel of iedereen in de buurt wil komen van hun held en vergeten hun eigen ding te doen. Ik kan dan ook wel enige begrip hebben voor mensen die de blues in de grond stampen, want in de hedendaagse muziek is er idd weinig goeds te vinden. Alleen de oude garde, maar ja dat is de opude garde. Waar blijft de nieuwe?
(Trouwens ik zit zelf ook met smart te wachten tot mensen tegen mij zeggen, eh??, en wat is dit? En niet eh dit is toch Hendirx of SRV of BB in (verneukte versie :p )

En dat van stukje van style Bouke, ben ik het grofweg zeker mee eens. :satisfie:

[Trocar]

Mijn mening over het gehele topic:

Muziek is communicatie. Techniek kan een hulpmiddel zijn. Bij communicatie zijn er 2 partijen. De ontvanger/luisteraar bepaalt voor een heel erg groot deel hoe de communicatie ervaren wordt, niet de gitarist. Mensen die dit vergeten gaan rare vragen stellen. Mensen die beweren dat er in een bepaalde stijl geen emotie zit vergeten dat zij niet de beoogde ontvangers van de communicatie zijn (vind je het niet mooi omdat er geen emotie in zit, of hoor je geen emotie omdat je het niet mooi vindt?) Dit geldt voor meerdere stijlen.

Verder zou elke niet-shred-liefhebber dit topic om moeten draaien en zijn eigen favoriete stijl invullen. Neem blues: langzaam spelen beperkt je (je speelt immers nooit snel), blues licks hebben tegenwoordig niets meer toe te voegen want het is allemaal al gedaan, iedereen kan het leren, velen spelen blues alleen maar om te laten horen hoe 'blue' ze zijn en niet voor de muziek, enzovoorts. Klinkt vreemd he? Wat moet je daar nu op antwoorden? Zo klinkt het dus nu voor een shred-liefhebber.

[Trocar]

Bij het oefenen van iets speel je toch altijd eerst iets langzaam en gaat het daarna steeds sneller spelen? Zo ook bij shredden je oefent iets langzaam en dat gaat steeds sneller. Maar gevolg is als je het op de shred snelheid kan spelen het niet precies het gevoel is, van wat je op dat moment voelt, maar van een tijdje terug.


Dat slaat ook als een tang op een drumstel. De bedoelde emotie zit in het uiteindelijke product, niet in het loopje dat je langzaam oefent. Dus je draait het om. De emotie is er nog niet als je het langzaam speelt. Pas als je het op de beoogde snelheid speelt is het effect optimaal; daar is het een shred loopje voor. Speed adds intensity.

En ja, zoiets roept emoties op. Het stuk zelf bevat geen emotie, alleen de bedoeling die op te roepen doormiddel van het stuk.. Als je niet van die stijl houdt wordt die emotie niet opgewekt. Die voorwaarde ligt bij jou. Dat is muzikale smaak en voorkeur. Je hoort het niet omdat het je niet aanspreekt. Dat werkt andersom ook, bij elke stijl zo. En daarom zijn dit soort discussies voor mij eigenlijk niet te begrijpen.

[Jaha]

Dat slaat ook als een tang op een drumstel. De bedoelde emotie zit in het uiteindelijke product, niet in het loopje dat je langzaam oefent. Dus je draait het om. De emotie is er nog niet als je het langzaam speelt. Pas als je het op de beoogde snelheid speelt is het effect optimaal; daar is het een shred loopje voor. Speed adds intensitty

Dus jij weet al wat jij over een uurtje gaat voelen, als je een bepaald shred element in wilt gaan voegen.



Verder zou elke niet-shred-liefhebber dit topic om moeten draaien en zijn eigen favoriete stijl invullen. Neem blues: langzaam spelen beperkt je (je speelt immers nooit snel), blues licks hebben tegenwoordig niets meer toe te voegen want het is allemaal al gedaan, iedereen kan het leren, velen spelen blues alleen maar om te laten horen hoe 'blue' ze zijn en niet voor de muziek, enzovoorts. Klinkt vreemd he? Wat moet je daar nu op antwoorden? Zo klinkt het dus nu voor een shred-liefhebber.


En als je ff een stukje naar boven scrollt zie je dat wij allebei dezelfde mening hebben over de blues.
Maar ik hoop/denk dat er toch wel weer een (nieuwe) muzikant komt, die wel authentiek is. Of er al zijn, maar niet aan bod komen, omdat ze er de ruimte niet meer voor krijgen.
maar op jou stuk ingaande:
1) Blues hoeft niet langzaam te zijn, Hendrix en SRV en ook andere spelen toch ook snel, dat is wat ik net ook al aankaartte met die snelle patroontjes die ook zij waarschijnlijk hebben goefend? Jij zegt dat ik generaliserend bezig ben, terwijl jij ook hier beweert dat blues perse langzaam is.
2) Ik denk juist dat muzikanten die hun bluesy gevoel echt uitdrukken, ook als echt over komen en dus bezig zijn met hele goede muziek. Mijn mening is dus dat de hedendaagse blues muzikanten zeggen dat ze zich blues voelen, maar dat ze dat alleen maar zeggen en dus niet spelen.

[Trocar]

Dus jij weet al wat jij over een uurtje gaat voelen, als je een bepaald shred element in wilt gaan voegen.


Nee; dat maakt ook niets uit. Ik weet wat ik wil dat een ander gaat voelen die mijn stukje hoort. Wat ik voel is niet belangrijk als de luisteraar mijn dingen hoort. Er moet een emotie bij de luisteraar opgeroepen worden. Dat ik nu al kan zeggen of een ander mijn stukje later leuk gaat vinden noem ik een deel van je muzikaliteit en inlevingsvermogen in je publiek.

Vergeet de luisteraar toch niet! Ik kan spelen wat ik wil, maar als de luisteraar er niet voor open staat, komen er geen emoties!

[Trocar]

En als je ff een stukje naar boven scrollt zie je dat wij allebei dezelfde mening hebben over de blues.
Maar ik hoop/denk dat er toch wel weer een (nieuwe) muzikant komt, die wel authentiek is. Of er al zijn, maar niet aan bod komen, omdat ze er de ruimte niet meer voor krijgen.
maar op jou stuk ingaande:
1) Blues hoeft niet langzaam te zijn, Hendrix en SRV en ook andere spelen toch ook snel, dat is wat ik net ook al aankaartte met die snelle patroontjes die ook zij waarschijnlijk hebben goefend? Jij zegt dat ik generaliserend bezig ben, terwijl jij ook hier beweert dat blues perse langzaam is.
2) Ik denk juist dat muzikanten die hun bluesy gevoel echt uitdrukken, ook als echt over komen en dus bezig zijn met hele goede muziek. Mijn mening is dus dat de hedendaagse blues muzikanten zeggen dat ze zich blues voelen, maar dat ze dat alleen maar zeggen en dus niet spelen.

Hmm... ik denk dat je misschien niet helemaal snapte wat ik met mijn stukje bedoelde. Ik heb een aantal dingen opgesomd die in dit topic gevraagd werden met betrekking tot shred en die expres omgezet naar een andere stijl, om hopelijk zo te laten zien (aan niet-shred-liefhebbers) dat het een beetje rare vragen zijn zodra je het op je eigen favoriete stijl projecteert.
(En daarmee hoe belangrijk jij bent bij het ervaren van muziek en niet altijd de gitarist).

[Jaha]

Mijn mening is, als jij er zelf voor zorgt dat jij speelt wat jij op dat moment voelt en dat op een oprechte manier brengt. Dat je er dan juist ervoor zorgt dat je de luisteraar meeneemt. De ene luisteraar denkt dan: "Damn, dat voel ik ook" en zal zeggen "o wat mooi" Als je down bent zet je toch een blues plaatje op van een artiest die ook oprecht down klinkt.
En als je vrolijk bent een lekker funky plaat die oprecht vrolijk is.
Ze willen dan geen artiest die gemaakt vrolijk of down is, omdat ze het publiek moeten mee nemen.
Het is de kracht om met je eigen emotie te spelen enzo oprecht mogelijk te laten overkomen, zodat de luisteraar wordt meegenomen

[Jaha]

Hmm... ik denk dat je misschien niet helemaal snapte wat ik met mijn stukje bedoelde. Ik heb een aantal dingen opgesomd die in dit topic gevraagd werden met betrekking tot shred en die expres omgezet naar een andere stijl, om hopelijk zo te laten zien (aan niet-shred-liefhebbers) dat het een beetje rare vragen zijn zodra je het op je eigen favoriete stijl projecteert.
ik ben het met de shredders eens dat de blues van nu niks is? Dus die projectie had je gewoon kunnen maken, en is dus niet te vergelijken met dit topic.
Als we die discussie aangaan, sta ik aan de kant van jou dus...

[Maiden Michiel]

Hier een filmpje van George Bellas die shred-elementen aan een blues-solo toevoegt: http://video.google.com/videoplay?docid=4421508912574444213&q=george+bellas&pl=true
Voegt wel degelijk wat toe, zowel in muzikaal opzicht als in het feit dat hij een totaal unieke manier van blues spelen heeft ontwikkeld op deze manier.
Dat hoor ik veel liever dan een SRV.

Vet, met zo weinig gain!

[Roy K.]

1) Blues hoeft niet langzaam te zijn, Hendrix en SRV en ook andere spelen toch ook snel, dat is wat ik net ook al aankaartte met die snelle patroontjes die ook zij waarschijnlijk hebben goefend?


Dus wanneer Hendrix en SRV snel speelden, speelden ze hun gevoel dat ze hadden tijdens het oefenen (zoals jij beweert) en niet tijdens het spelen. Dat betekent dus dat die stukjes van Hendrix en SRV gevoelloos gespeeld werden in jouw optiek. Die stukjes kun jij dus ook niet waarderen?

[Jaha]

Dus wanneer Hendrix en SRV snel speelden, speelden ze hun gevoel dat ze hadden tijdens het oefenen (zoals jij beweert) en niet tijdens het spelen. Dat betekent dus dat die stukjes van Hendrix en SRV gevoelloos gespeeld werden in jouw optiek. Die stukjes kun jij dus ook niet waarderen?
Ja, dat heb ik hierboven allemaal uitgelegd jonge, ook zij speelden die patronen die ze al eerder hebben gespeeld.
Het verschil dat ik maakte is dat zij, niet alleen ingestudeerde patronen speelde maar, in de langzamere gedeeltes, ook hun ter plekke "opkomende' gevoel naar boven komt. Dus dat ze de patroontjes speelde, waaraan een publiek een nummer herkent (thema's), en het publiek ook de whow!-factor kan krijgen van het snelle spel, en hun ter plekke opkomende gevoel in ietwat minder snelle gedeeltes naar boven laten komen drijven. Deze laatste factor ontbreekt dus, naar mijns inziens bij het shredden.

[Roy K.]

Dan heb je niet goed gelezen, er is vaak genoeg gezegd dat gitaristen die jij als shredders afstempelt (als Vai en Satriani) maar weinig snelle nummers hebben. Een klein gedeelte van hen spel is wat jij "shred" noemt. Neem nummers als For the love of god van Vai of Allways with me, allways with you van Satriani.

Maar goed, iig spelen Hendrix en SRV dus ook snel en (dus) emotieloos in jouw opinie. Ik neem aan dat je die snelle stukjes van hen dan ook niet naspeelt, omdat je die niet tof vind?

[Jaha]

Dan heb je niet goed gelezen, er is vaak genoeg gezegd dat gitaristen die jij als shredders afstempelt (als Vai en Satriani) maar weinig snelle nummers hebben. Een klein gedeelte van hen spel is wat jij "shred" noemt. Neem nummers als For the love of god van Vai of Allways with me, allways with you van Satriani.

Maar goed, iig spelen Hendrix en SRV dus ook snel en (dus) emotieloos in jouw opinie. Ik neem aan dat je die snelle stukjes van hen dan ook niet naspeelt, omdat je die niet tof vind?
Volgens mij heb jij 2 maal niet goed gelzezen>>>
1) Eh, ik begon deze discussie (na het lappie tekst van Bouke) over shredden als STYLE. Dus voor mensen die eindeloos doorjakkeren op de gitaar (ik heb expleciet geen namen van gitaristen genoemd).
2) Voor mij heeft die snelheid dus ook andere belangrijke factoreren
- De Whow! factor van het publiek
- De thema van een nummer (hier druk je dus ook niet je gevoel uit
van wat je NU voelt)
Dus snelheid kan iets toevoegen, maar Hendrix en SRV wisselen snel en "langzaam" of in iedere geval rusten met elkaar af, waardoor ze naast hun snelheid ook hun emoties in het spel leggen. Het is dus een factor van beide.

Daarnaast dat deze gitaristen met name Hendrix op der mate hoge snelheid wel bewust is wat hij speelde, dus ook snellere gedeeltes "gevoelig over komen". Maar dat terzijde.

[Roy K.]

Volgens mij heb jij 2 maal niet goed gelzezen>>>
1) Eh, ik begon deze discussie (na het lappie tekst van Bouke) over shredden als STYLE. Dus voor mensen die eindeloos doorjakkeren op de gitaar (ik heb expleciet geen namen van gitaristen genoemd).
2) Voor mij heeft die snelheid dus ook andere belangrijke factoreren
- De Whow! factor van het publiek
- De thema van een nummer (hier druk je dus ook niet je gevoel uit
van wat je NU voelt)
Dus snelheid kan iets toevoegen, maar Hendrix en SRV wisselen snel en "langzaam" of in iedere geval rusten met elkaar af, waardoor ze naast hun snelheid ook hun emoties in het spel leggen. Het is dus een factor van beide.

Daarnaast dat deze gitaristen met name Hendrix op der mate hoge snelheid wel bewust is wat hij speelde, dus ook snellere gedeeltes "gevoelig over komen". Maar dat terzijde.



Maar ik zet grote vraagtekens of, ook de grote onder ons, zich bewust zijn van wat ze spelen als ze op shred snelheid spelen. Ze kennen waarschijnlijk alleen het patroontje dat ze spelen. Zo ook Hendrix en SRV enz enz bepaalde patroontjes hebben die ze op volle snelheid spelen en ook, denk ik, niet volledig bewust zijn van wat ze spelen.



:roll:

Dit is de zoveelste keer dat je jezelf tegenspreekt. Wat jij zegt is net hoe het jou (op dat moment) uitkomt. Alles wat krom is lul jij weer recht en omgekeerd. Daarnaast luister je niet eens wat anderen zeggen. Leuk discussiëren wordt 'm dus niet met jou (iig niet voor mij). Daarom stop ik nu echt in dit topic.

Luistertip: Luister nou eens naar dat nummer van Satriani dat ik zei. Daar wordt ook snelheid met minder snelle stukken afgewisseld. Jaha, echt waar, gitaristen die jij als shredders ziet kunnen dat ook!! :o

[Trocar]

ik ben het met de shredders eens dat de blues van nu niks is? Dus die projectie had je gewoon kunnen maken, en is dus niet te vergelijken met dit topic.
Als we die discussie aangaan, sta ik aan de kant van jou dus...

Uhm. Ik snap niet wat je bedoelt. Maar goed.

Ik heb nergens beweerd dat de blues van tegenwoordig niets is, het waren slechts voorbeelden om sommigen eens de andere kant op te laten denken en te laten inzien dat het rare vragen kunnen zijn die ze stellen.

Maar:
Jij lijkt van mening te zijn dat wanneer een gitarist een emotie voelt tijdens het spelen van een stuk, dat die emotie in het stuk gaat zitten, en dat de luisteraar die emotie oppikt. Dus dat de luisteraar de emotie van de gitarist voelt (via het stuk).
Ik denk dat dat onzin is, dat leidt tot veel van de uitspraken in deze topic over emotie (en shred) en tot het mystificeren van muziek.

Ik denk niet dat je de emotie voelt die een gitarist in het stuk stopt. Ik denk dat je je eigen emotie voelt en dat een stuk die emotie kan opwekken. Waar dat stuk vandaan komt, en wat het idee en gevoel erachter was, maakt daarom helemaal niets uit (of: hoeft niets uit te maken). Of de gitarist emotie voelde tijdens het spelen maakt ook niet uit (per definitie dan), het gaat voornamelijk om wat jij met dat stuk doet.
De bepalende factor is nu dus niet het stuk geworden (met daaraan verbonden de gitarist en de stijl) maar jij.

Het bovenstaande verklaart waarom mensen bij verschillende muziekstukken emoties voelen. Als iemand beweert dat er in een bepaald stuk geen emotie zit, moet hij/zij niet direct naar de muzikant of stijl gaan wijzen, maar je afvragen of het misschien ligt aan jouw smaak (en wat jouw innerlijke voorwaarden zijn om te accepteren dat emoties worden opgewekt; oftewel, vind ik het mooi?). Er zit geen emotie in de noten zelf; die emotie komt uit jezelf, opgewekt door noten waar je gevoelig voor bent; dat noem ik smaak.

Hieruit volgt ook mijn idee dat je dus door middel van oefening emotie kunt overbrengen en dat je ook niet, als gitarist, geemotioneerd hoeft te zijn om een ander droevig te maken met je stuk. Je kunt, vind ik, leren met 'emotie' te spelen. Het is niet iets 'magisch'. Sterker nog, ik denk dat je van te voren kunt beredeneren wat je stuk gaat doen als je weet op wat voor een manier je doelgroep zich openstelt voor het laten opwekken van emoties.

Het voorgaande is hoe ik er over denk, en daaruit volgt dat uitspraken als 'er zit geen emotie in zijn spel' eigelijk weinig zegt over de gitarist of de stijl, maar temeer over jezelf (en niet op een slechte manier).

Ik denk dat als je deze redenering volgt, je beter snapt en kunt verklaren waarom je soms niet snapt dat een ander iets mooi vindt en waarom jij het er absoluut niets mee kunt.

(EDIT: paar nuanceringen)

[Jaha]

"met name Hendrix OP DER MATE hoge snelheid wel", dat is iets anders dan op top snelheid (het shredden). en jullie begrijpen deksels goed wat ik bedoel, maar mensen als jij lullen net zo lang tegen mij door, tot jij net iets kan vinden en dat citaat weer tegen mij gebruiken.

Ik eindigde die zin niet voor niks met dat terzijde (dus geen argument in mijn discussie) Ga eens in op wat ik echt zeg aub??
En daarnaast nogmaals ik ga serieus op shredders in, en geef hun zelfs gelijk op sommige punten.

Kom aub niet met dit soort misselijke dingen, als je echt wil discussieren, ga dan op wat ik echt zeg en lees aub is verder dan 2 of drie posts geleden.
Als ik echt zoveel lul, waarom zouden we nu al over de 100 posts zitten? Sommige mensen nemen mij dan toch wel serieus he? Anders hadden ze dit topic al bij 10 posts laten sterven.

[Jaha]

Hieruit volgt ook mijn idee dat je dus door middel van oefening emotie kunt overbrengen en dat je ook niet, als gitarist, geemotioneerd hoeft te zijn om een ander droevig te maken met je stuk. Je kunt, vind ik, leren met 'emotie' te spelen. Het is niet iets 'magisch'. Sterker nog, ik denk dat je van te voren kunt beredeneren wat je stuk gaat doen als je weet op wat voor een manier je doelgroep zich openstelt voor het laten opwekken van emoties.

Ok, daar zit wel wat in.
Maar ik denk dat "dat magische" toch wel van invloed is. Want kijk bijvoorbeeld naar artiesten, die bijvoorbeeld familieleden zijn verloren of kind hebben gekregen en het daar aan opdragen. Je merkt vaak dat het voor het publiek een extra lading krijgt voor hun zelf, als een artiest zijn emotie laat zien.

[Maxxas]

Maar ik ben van mening, dat als je als gitarist veel shred gebruikt in een solo, je minder authentiek over zal komen. Een goede shredder zal een bepaalde snelheid behalen, de een wat sneller dan de ander.
Als je verschillende (goede) gitaristen van verschillende stylen rustig laat spelen, zullen ze door gebruik van de soloelementen goed uitelkaar kunnen worden gehouden. De een heeft een andere bend, de ander heeft een andere vibrato, ieder zijn eigen kwaliteiten, waardoor ieder zich distansieerd van de ander.
Nu laat je ze ook shredden, er van uitgaande dat ze allemaal dezelfde snelheid behalen. Ze zullen veel minder authentiek overkomen, omdat ze op die snelheid, hun andere solo elementen niet kunnen toepassen.

Wat is bovenstaande een compleet lulverhaal, echt lulverhaal. Dat je het zelf geloofd? Volgens mij heb jij nog nooit goed naar zgn. "shred" geluisterd.

a- Je kunt goede shredders heel goed van elkaar onderscheiden omdat ze een eigen geluid dan wel stijl hebben. Malmsteen en Petrucci kun je bijna met je oren dicht uit elkaar houden.
b- Jij schetst het idee dat een "shred" solo bestaat uit constant snel jakkeren waardoor elementen als vibrato etc niet toegepast kunnen worden. Dat is echt complete onzin. Als jij dat beeld hebt dan weet ik niet waar je naar geluisterd hebt maar dan heb je waarschijnlijk alleen naar instructievideo's zitten kijken. Iedere shredder past andere elementen in zijn solo's toe. Ze staan niet een minuut lang te jakkeren. Ze doen bijv een snelle run met aan het eind een lange noot (al dan niet met bend of vibrato) of wisselen een snelle run af met een opbouwend stukje om het vervolgens supersnel af te maken. Ook kan een shredsolo heel mooi opgebouwd worden van langzaam naar snel.



Daarnaast de snelheid van shred zit voornamelijk in het vele oefenen. Als ik op volle snelheid speelt, dan hebben de mijn brains geen tijd om alles te registreren wat ik speel.

Maar 1 advies: nog meer oefenen!
Je kunt nooit meer dan een halve noot mis zitten.


Als ik langzaam speel weet ik wel wat ik wil en wat ik speel. Tuurlijk als je langer gitaar speelt komt de grens van het snel spelen en weten wat je speelt veel verder te liggen. Maar ik zet grote vraagtekens of, ook de grote onder ons, zich bewust zijn van wat ze spelen als ze op shred snelheid
spelen.

Als je de hals zo onder de knie hebt dat je onbewust kunt spelen geeft dat juist de vrijheid om te doen wat je wilt en kun je dus de emoties de vrije loop laten.


Ze kennen waarschijnlijk alleen het patroontje dat ze spelen. Zo ook Hendrix en SRV enz enz bepaalde patroontjes hebben die ze op volle snelheid spelen en ook, denk ik, niet volledig bewust zijn van wat ze spelen.
Maar daarnaast gingen ze door afwisseling van het patroontje naar iets rustigers een eigen gevoel en ding uitdrukken.
Bij het shredden is een gitarist de hele tijd patroontjes aan het spelen. Patroontjes die hij al een tijdje geleden heeft ingestudeerd.

Kijk ook weer zo'n vooroordeel. Natuurlijk zijn er gitaristen die constant hetzelfde lickje/patroontje spelen omdat ze niet meer kunnen. Daarom is het juist zo belangrijk om meerdere facetten van het gitaarspel onder de knie te krijgen om zo je BEPERKINGEN op te heffen! En dat van die patroontjes: Het c-akkoord wat je ooit leerde speel je nu toch ook nog op dezelfde manier?
Het gaat erom om bepaalde oefeningen/technieken in je spel toe te passen en niet klakkeloos oefeningen van anderen over te nemen.


Gevolg is, denk ik, dat je bij het shredden (achter elkaar door, dus niet als solo element) patroontjes, en daarmee grofweg "gevoelens" (waar ik ook al mijn vraagtekens bij heb) van vroeger aan het spelen is. Je speelt dus emoties uit het verleden en niet wat je nu voelt.
Ik denk daarom ook dat veel mensen zeggen dat ze het shredden ongeloofwaardiger vinden over komen. En er met de begrippen emotieloos en geen gevoel wordt gestrooid.

Hahaha wat een flauwekul. Dat zou dus dan ook betekenen dat een nummer nooit en te nimmer door wie dan maar ook op dezelfde manier gespeeld mag worden. Dus Toto mag Africa niet meer op dezelfde manier spelen omdat het anders emoties uit het verleden zijn en niet wat ze nu voelen. Hahahaha wat een kolder Jaha. Ik kan een gitaarsolo die ik een week geleden heb bedacht dus niet meer met emotie spelen omdat het een emotie uit het verleden is hahahahahahahaha.

Ik denk dat het hele anti-shred verhaal voortkomt uit jaloezie. Het lag al een tijd op mijn lippen maar was bang mensen op de tenen te trappen. Na bovenstaande zwamverhaal wil ik het nu wel kwijt.
Het is net als met auto's. Er zijn van die mensen die altijd zeuren als ze door een mooie sportauto worden ingehaald. "Wat heeft dat nou voor zin, zo snel!"
Maar owee als ze zelf zo'n auto hebben, wat vinden ze het dan lekker!!!!!!!

[Local Hero]

Jaha, je hebt in je leven veel geluld, maar soms moet ik het met je eens zijn, wat betreft de "smaak".
Als je eenmaal begint met die 128ste noten, worden er (bij de artiesten waavan ik het shredden gezien heb) geen speciale accenten gelegd op bepaalde noten, waardoor het shredden voor mij minder interresant is. Er komen weinig bends en vibrato bij kijken en het gaat puur om de techniek en de toonkeuze. Voor MIJ is het niet aantrekkelijk om te luisteren. Altijd mooi meegenomen als je kan shredden, maar om een heel nummer vol te stoppen met dat geshred.:o

Ik zou graag wat extra kennis vergaren over het shredden, want het blijft voor mij een interresant gedrag.:o

[sunday violence]

shredders zijn vaak veel te serieus verder heb ik een gloeiende hekel aan het woord shredden dan moet ik altijd aan de turtles denken

[Maxxas]

Jaha, je hebt in je leven veel geluld, maar soms moet ik het met je eens zijn, wat betreft de "smaak".
Als je eenmaal begint met die 128ste noten, worden er (bij de artiesten waavan ik het shredden gezien heb) geen speciale accenten gelegd op bepaalde noten, waardoor het shredden voor mij minder interresant is. Er komen weinig bends en vibrato bij kijken en het gaat puur om de techniek en de toonkeuze. Voor MIJ is het niet aantrekkelijk om te luisteren. Altijd mooi meegenomen als je kan shredden, maar om een heel nummer vol te stoppen met dat geshred.:o

Ik zou graag wat extra kennis vergaren over het shredden, want het blijft voor mij een interresant gedrag.:o

Niet iedere noot hoeft toch met accent of met vibrato of met bend gespeeld te worden? Dan zou het toch zelfs snel saai worden? het is juist goed om een rits noten "straight" te spelen en dan juist een noot dat accent te geven want dan creër je dynamiek en spanning!
Zoals je zelf al zegt eerst je er even meer in verdiepen en wat meer kennis vergaren anders ga je mss vreemde dingen zeggen.

Luistertip; Vinnie Moore
http://www.vinniemoore.com/sounds/fear.mp3

Veel succes!

[Maxxas]

shredders zijn vaak veel te serieus verder heb ik een gloeiende hekel aan het woord shredden dan moet ik altijd aan de turtles denken
Als je niet een zinnige bijdrage kunt leveren dan kun je beter naar Barbapappa gaan kijken.

[sunday violence]

mensen uit friesland moet je sowieso negeren :dance:

[Maiden Michiel]

verder heb ik een gloeiende hekel aan het woord shredden dan moet ik altijd aan de turtles denken

Mee eens!!!!!!!!!

[Sim-Simon]

Mee eens!!!!!!!!!

Ik heb uit verveleling eens even naar jouw naam en "shred" gezocht en je gebruikt het woord toch met enige regelmaat!

[Maiden Michiel]

Ik heb uit verveleling eens even naar jouw naam en "shred" gezocht en je gebruikt het woord toch met enige regelmaat!
Klopt, het woord shred vind ik ok, maar om dat te werkwoordiseren vind ik minder.

[Local Hero]

Niet iedere noot hoeft toch met accent of met vibrato of met bend gespeeld te worden? Dan zou het toch zelfs snel saai worden? het is juist goed om een rits noten "straight" te spelen en dan juist een noot dat accent te geven want dan creër je dynamiek en spanning!
Zoals je zelf al zegt eerst je er even meer in verdiepen en wat meer kennis vergaren anders ga je mss vreemde dingen zeggen.

Luistertip; Vinnie Moore
http://www.vinniemoore.com/sounds/fear.mp3

Veel succes!

nee, zeg ik dat iedere noot met ene accent of dynamiek gespeeld moet worden? Als elke noot een accent zou hebben zou het zich niet onderscheiden en was het dus nutteloos als het overmatig gebruik zou worden, net zoals wat ik zeg over het overmatig gebruiken van shredden in solo's.:o
En je schijnt wel te begrijpen wat ik zeg (ergens diep in je hart), want in het stukje muziek dat in die link word het shredden afgewisseld met "gewoon " soleren. Wat ik dus verkies boven het gebuirk van alleen shredden.

[Local Hero]

Klopt, het woord shred vind ik ok, maar om dat te werkwoordiseren vind ik minder.

Het woord shred vind ik zuigen, maar nog verder vind ik het gaan om het woord werkwoord te "werkwoordiseren":o

[Anders Destium]

Wat is er mis met het woord shred, of is daar nu ook al weer iets op aan te merken :cheerup:


Doet me denken aan een strip van The Far Side Gallery (Gary Larson): Zie je een kikker zingen "I've got the greens allright, I've got the greens" :hippie:

[Trocar]

nee, zeg ik dat iedere noot met ene accent of dynamiek gespeeld moet worden? Als elke noot een accent zou hebben zou het zich niet onderscheiden en was het dus nutteloos als het overmatig gebruik zou worden, net zoals wat ik zeg over het overmatig gebruiken van shredden in solo's.:o
En je schijnt wel te begrijpen wat ik zeg (ergens diep in je hart), want in het stukje muziek dat in die link word het shredden afgewisseld met "gewoon " soleren. Wat ik dus verkies boven het gebuirk van alleen shredden.

Ik hoop dat je niet aanneemt dat de gemiddelde shred-cd van begin tot eind volgepropt is met runs. Dat is, gelukkig, niet zo.
Je hebt gelijk dat 60 minuten lang 'racen' saai is (vind ik). Een goede shred-cd is, wat mij betreft, goed gebalanceerd. Je hoort die afwisseling terug in dat nummer dat je aanhaalt.
Stél dat je nu zou redeneren: "dat is geen shred meer omdat hij ook langzaam speelt", dan heb je, mijns inziens, een verkeerd beeld van shred.

(En 'shred' is een engels werkwoord an sich. 'To shred' weet je wel? Shredden is niet verwerkwoordiseren maar vernederlandsen)

[Local Hero]

Wat is bovenstaande een compleet lulverhaal, echt lulverhaal.

a- Je kunt goede shredders heel goed van elkaar onderscheiden omdat ze een eigen geluid dan wel stijl hebben. Malmsteen en Petrucci kun je bijna met je oren dicht uit elkaar houden.
b- Jij schetst het idee dat een "shred" solo bestaat uit constant snel jakkeren waardoor elementen als vibrato etc niet toegepast kunnen worden. Dat is echt complete onzin.
Ze staan niet een minuut lang te jakkeren. Ze doen bijv een snelle run met aan het eind een lange noot (al dan niet met bend of vibrato) of wisselen een snelle run af met een opbouwend stukje om het vervolgens supersnel af te maken. Ook kan een shredsolo heel mooi opgebouwd worden van langzaam naar snel.

Maar 1 advies: nog meer oefenen!

De emoties de vrije loop laten.

Kijk ook weer zo'n vooroordeel. Natuurlijk zijn er gitaristen die constant hetzelfde lickje/patroontje spelen omdat ze niet meer kunnen.

hahahahahahahaha.

wat vinden ze het dan lekker!!!!!!!


Nou Maxxas, ik vertel je een gelijkenis... NEUKEN
Dat het een lulverhaal betreft begrijp ik uit je omschrijvingen.

Elke vrouw heeft ook een eigen geluid en stijl. Je kan ze bijna met je ogen dicht uit elkaar houden.

JE mag nog blij zijn als ze ene minuut lang staan te jakkeren, kijk... bij vrouwen ligt dat wat anders. En een neukbeurt ga je toch ook niet langzaam beginnen om het vervolgens supersnel af te maken.
Over het algemeen kan ik je verhaal over de opbouw toch wel redelijk volgen.
Vibrato en bends zijn bij beide onderwerpen in dit gesprek toch wel onmisbaar, dat heb je heel goed begrepen. En je moet je emoties ook de vrije loop laten.
En niet alleen gitaristen spelen altijd hetzelfde lickje hoor. Er zijn er wel meer in dat soort.

Ik ben blij dat je er zelf om kan lachen.

En jou conclusie: "wat vinden ze het dan lekker" lijkt me zeker op zijn plaatst.

Ik hoop dat ik je het gevoelige onderwerp (shredden), met een totaal ongevoelig onderwerp goed heb uitgelegd. En dat je ook wat meer begrip kan hebben voor andere stijlen en stromingen.

Blues lijkt mij toch bovenal de beste stijl, vibrato en bends bij de vleet en bij de spleet. Snelheid met voldoende afwisseling, en Maxxas wees maar niet bang... voor een beetje gejakker is er ook altijd plaats.:o

[Trocar]

Nou Maxxas, ik vertel je een gelijkenis... NEUKEN
Dat het een lulverhaal betreft begrijp ik uit je omschrijvingen.

Elke vrouw heeft ook een eigen geluid en stijl. Je kan ze bijna met je ogen dicht uit elkaar houden.

JE mag nog blij zijn als ze ene minuut lang staan te jakkeren, kijk... bij vrouwen ligt dat wat anders. En een neukbeurt ga je toch ook niet langzaam beginnen om het vervolgens supersnel af te maken.
Over het algemeen kan ik je verhaal over de opbouw toch wel redelijk volgen.
Vibrato en bends zijn bij beide onderwerpen in dit gesprek toch wel onmisbaar, dat heb je heel goed begrepen. En je moet je emoties ook de vrije loop laten.
En niet alleen gitaristen spelen altijd hetzelfde lickje hoor. Er zijn er wel meer in dat soort.

Ik ben blij dat je er zelf om kan lachen.

En jou conclusie: "wat vinden ze het dan lekker" lijkt me zeker op zijn plaatst.

Ik hoop dat ik je het gevoelige onderwerp (shredden), met een totaal ongevoelig onderwerp goed heb uitgelegd. En dat je ook wat meer begrip kan hebben voor andere stijlen en stromingen.

Blues lijkt mij toch bovenal de beste stijl, vibrato en bends bij de vleet en bij de spleet. Snelheid met voldoende afwisseling, en Maxxas wees maar niet bang... voor een beetje gejakker is er ook altijd plaats.:o

Tsja... dit is dan weer een beetje jammer.

[Local Hero]

Tsja... dit is dan weer een beetje jammer.
? snap je het niet, meer uitleg nodig???:o

[Maxxas]

nee, zeg ik dat iedere noot met ene accent of dynamiek gespeeld moet worden? Als elke noot een accent zou hebben zou het zich niet onderscheiden en was het dus nutteloos als het overmatig gebruik zou worden, net zoals wat ik zeg over het overmatig gebruiken van shredden in solo's.:o
En je schijnt wel te begrijpen wat ik zeg (ergens diep in je hart), want in het stukje muziek dat in die link word het shredden afgewisseld met "gewoon " soleren. Wat ik dus verkies boven het gebuirk van alleen shredden.

Jouw gedachte definitie van shredden klopt dus niet. Jij denkt dat shredgitaristen constant lopen te jakkeren maar dat is helemaal niet zo.
Ik heb het al zo vaak gezegd shred(snel spel) is een onderdeel van gitaarspel in zijn totaliteit en dat kun je op allerlei manieren toepassen. Ook binnen 1 solo. De manier waarop is aan de gitarist en wij als luisteraar kunnen bepalen wat we mooi vinden.
Ik kan ook genieten van solo's waarin een minuut gejakkerd wordt. Ik zeg niet alle solo's, maar als de sfeer mij aan staat vindt ik het geweldig.
Jij kunt daar niet van genieten. Das best en onze smaken verschillen dus.
Dat snel spel geen emotie kan bevatten ook al is dat een minuut lang is onzin.
Als het mij raakt dan bevat het toch de emotie die op dat moment iets bij mij los maakt?
Jullie hameren teveel op het idee dat elke noot die je speelt met een gedachte moet zijn en dat dat dus alleen langzaam kan omdat je gevoel anders die noot niet op de juiste wijze kan voortbrengen. Natuurlijk is dat een manier die mogelijk is. Een shredder die de hals goed kent heeft echter niet veel tijd nodig om te denken, hij weet wat hij waar kan spelen en kan dus veel meer noten in dezelfde tijd kwijt en de spanning dus heel goed opbouwen.
Ik hoor jullie al denken: "maar als een solo nou 3 accent noten heeft dan kun je de rest toch weglaten?". Daar zit nou net het verschil. De noten tussen de accentnoten zorgen er juist voor dat de spanning opgebouwd wordt.
Je kunt ook drie noten spelen en de tijd die ertussen zit stil zijn. Ik vind dat in de meeste gevallen minder interessant. Kwestie van smaak!
Cirkel is weer rond!

[Local Hero]

Jouw gedachte definitie van shredden klopt dus niet. Jij denkt dat shredgitaristen constant lopen te jakkeren maar dat is helemaal niet zo.
Ik heb het al zo vaak gezegd shred(snel spel) is een onderdeel van gitaarspel in zijn totaliteit en dat kun je op allerlei manieren toepassen. Ook binnen 1 solo. De manier waarop is aan de gitarist en wij als luisteraar kunnen bepalen wat we mooi vinden.
Ik kan ook genieten van solo's waarin een minuut gejakkerd wordt. Ik zeg niet alle solo's, maar als de sfeer mij aan staat vindt ik het geweldig.
Jij kunt daar niet van genieten. Das best en onze smaken verschillen dus.
Dat snel spel geen emotie kan bevatten ook al is dat een minuut lang is onzin.
Als het mij raakt dan bevat het toch de emotie die op dat moment iets bij mij los maakt?
Jullie hameren teveel op het idee dat elke noot die je speelt met een gedachte moet zijn en dat dat dus alleen langzaam kan omdat je gevoel anders die noot niet op de juiste wijze kan voortbrengen. Natuurlijk is dat een manier die mogelijk is. Een shredder die de hals goed kent heeft echter niet veel tijd nodig om te denken, hij weet wat hij waar kan spelen en kan dus veel meer noten in dezelfde tijd kwijt en de spanning dus heel goed opbouwen.
Ik hoor jullie al denken: "maar als een solo nou 3 accent noten heeft dan kun je de rest toch weglaten?". Daar zit nou net het verschil. De noten tussen de accentnoten zorgen er juist voor dat de spanning opgebouwd wordt.
Je kunt ook drie noten spelen en de tijd die ertussen zit stil zijn. Ik vind dat in de meeste gevallen minder interessant. Kwestie van smaak!
Cirkel is weer rond!

Hoe weet jij dat ik denk dat shred gitaristen alleen maar zitten te jakkeren? Ik heb het alleen maar over dat er gitaristen zijn die dat doen, en dat ze er dus ook zijn die het afwisselen. DAt zei ik zelfs over het muziekstukje dat pas geleden gepost is. Jammer dat je conclusies trekt over mijn denkbeelden uit teksten die niet door mij geschreven zijn.:o

[Maxxas]

.
Ik hoop dat ik je het gevoelige onderwerp (shredden), met een totaal ongevoelig onderwerp goed heb uitgelegd. En dat je ook wat meer begrip kan hebben voor andere stijlen en stromingen.

Jij hebt van mij nooit een kwaad woord over andere stijlen of stromingen gehoord. Ik beperk me ook niet tot 1 hokje. Ik luister naar wat ik mooi vind.
Dat kan Keane zijn maar net zo goed Cacophony of The Beegees.

[Trocar]

Ik heb het alleen maar over dat er gitaristen zijn die dat doen, en dat ze er dus ook zijn die het afwisselen.

Okay. Wat wil je daar mee zeggen? Of is het gewoon een mededeling?

[Local Hero]

Okay. Wat wil je daar mee zeggen? Of is het gewoon een mededeling?
Dat is een mededeling die bewijst dat Maxxas verkeerde conclusies trekt over mijn denkbeelden. Lees het nog eens goed door:o

[Trocar]

Dat is een mededeling die bewijst dat Maxxas verkeerde conclusies trekt over mijn denkbeelden. Lees het nog eens goed door:o

Nee, nee.
Ik heb het over je eerste post in deze topic. Daar stond, qua inhoud, hetzelfde.

Wat wil je daar mee zeggen?

(Iedereen in dit topic was al tot die conclusie gekomen, en men heeft ter bevestiging daarvan al meermalen aangehaald dat shred, gelukkig, die afwisseling kent.)

[Maxxas]

Hoe weet jij dat ik denk dat shred gitaristen alleen maar zitten te jakkeren? Ik heb het alleen maar over dat er gitaristen zijn die dat doen, en dat ze er dus ook zijn die het afwisselen. DAt zei ik zelfs over het muziekstukje dat pas geleden gepost is. Jammer dat je conclusies trekt over mijn denkbeelden uit teksten die niet door mij geschreven zijn.:o

Okay, maar wat wil je dan bereiken met je inbreng?
Natuurlijk zijn er shredders die het minder goed brengen dan anderen.
Er zijn ook legio bluesgitaristen en Jazz gitaristen die het minder brengen.
We zijn het er dus over eens dat shred wel een toegevoegde waarde kan geven aan een solo maar de lengte ervan bepaald de kwaliteit?

[Maxxas]

Of kom met voorbeelden

[Kris Haex]

Jongens toch, als er een seconde te lang wordt geshred is het niet meer goed?? Het lijkt er op dat als je net iets te lang snel speelt, dat het dan automatisch niet goed is. En elke muziekstijl kan moeilijk zijn. Shredders zijn niet per definitie de beste he. Maar blues-gitaristen ook niet. En er zijn ook bluesgitaristen die snel zijn, en ook shredders die prachtig trage stukken spelen. En er is veel meer dan shred en blues! Flamenco is ook prachtig, en heeft ook moeilijkheid. En in om het even welke stijl kan men met trage en snelle noten werken.

[Trocar]

:cheerup:
.........

[Local Hero]

Jongens toch, als er een seconde te lang wordt geshred is het niet meer goed?? Het lijkt er op dat als je net iets te lang snel speelt, dat het dan automatisch niet goed is. En elke muziekstijl kan moeilijk zijn. Shredders zijn niet per definitie de beste he. Maar blues-gitaristen ook niet. En er zijn ook bluesgitaristen die snel zijn, en ook shredders die prachtig trage stukken spelen. En er is veel meer dan shred en blues! Flamenco is ook prachtig, en heeft ook moeilijkheid. En in om het even welke stijl kan men met trage en snelle noten werken.

Ik heb niks uit dit stuk tegengesproken:o

[drap]

Jongens toch, als er een seconde te lang wordt geshred is het niet meer goed?? Het lijkt er op dat als je net iets te lang snel speelt, dat het dan automatisch niet goed is. En elke muziekstijl kan moeilijk zijn. Shredders zijn niet per definitie de beste he. Maar blues-gitaristen ook niet. En er zijn ook bluesgitaristen die snel zijn, en ook shredders die prachtig trage stukken spelen. En er is veel meer dan shred en blues! Flamenco is ook prachtig, en heeft ook moeilijkheid. En in om het even welke stijl kan men met trage en snelle noten werken.

Zeker en waar (goed Belgisch? :D ) Daar wil ik nog aan toevoegen dat gitaarspelen ook uit zoveel meer bestaat dan alleen solo's in wat van vorm dan ook. Er zijn gitaristen die bepaalde akkoordenwisselingen gebruiken met de meest maffe akkoorden waar ik een minderwaardigheidscomplex van krijg van hier tot Tokyo

[Maxxas]

Jongens toch, als er een seconde te lang wordt geshred is het niet meer goed?? Het lijkt er op dat als je net iets te lang snel speelt, dat het dan automatisch niet goed is. En elke muziekstijl kan moeilijk zijn. Shredders zijn niet per definitie de beste he. Maar blues-gitaristen ook niet. En er zijn ook bluesgitaristen die snel zijn, en ook shredders die prachtig trage stukken spelen. En er is veel meer dan shred en blues! Flamenco is ook prachtig, en heeft ook moeilijkheid. En in om het even welke stijl kan men met trage en snelle noten werken.

Goed gezegd.

[Scali]

Ik probeer gewoon zowel gevoelig als snel te kunnen spelen, dan heb je al dit geleuter niet.

[Local Hero]

Okay, maar wat wil je dan bereiken met je inbreng?
Natuurlijk zijn er shredders die het minder goed brengen dan anderen.
Er zijn ook legio bluesgitaristen en Jazz gitaristen die het minder brengen.
We zijn het er dus over eens dat shred wel een toegevoegde waarde kan geven aan een solo maar de lengte ervan bepaald de kwaliteit?

Ik wil helemaal nikis bereiken. Ik wil mijn mening naar voren brengen, dat lijkt me iets waarvoor dit forum o.a. bedoelt is. Er zijn ook slechte bluesgitaristen ja, maar ik houd niet van shred, dat heb ik gezegd, en mijn mening geven is niet andere meningen niet respecteren of wat je er ok achter zoekt.
Nee de lengte bepaald de kwaliteit niet, ik heb alleen gezegd, des te langer zon shred duurt. Des te zieker ik er van word. Nou is dat een mening of nizet?

Ik weet best dat er bluesgitaristen zijn die het minder brengen. Misschien moet je in het vervolg proberen om eerst goed mijn teksten te lezen voordat je er op gaat reageren. Een beetje tekstbegrip zou geen kwaad kunne hierzo, aangezien zelfs mensen gaan reageren op mijn teksten. En die vervolgens tegen beargumenteren, terwijl ze iets tegen beargumenteren wat ik nooit gezegd heb. :o

De mensen die nu negatief op mijn stukken gereageerd hebben , waren ook degenen die tegen Jaha nog zo goed wisten dat het om meningen gaat en smaak.
Nou mijn teksten (waarop gereageerd is) bestaan uit mijn meningen.:o

[Jaha]

En elke muziekstijl kan moeilijk zijn. Shredders zijn niet per definitie de beste he. Maar blues-gitaristen ook niet. En er zijn ook bluesgitaristen die snel zijn, en ook shredders die prachtig trage stukken spelen.
Wat zie jij nu als de definitie shredders? Je bent een shredder als je het daadwerkelik aan het toepassen bent. Maar Vai is toch geen shredder als hij rustig zit te spelen. Ik pas het begrip shredden toe over een gitarist die het duidelijk op dat moment toepast.
Daarnaast heb ik een tiental posts geleden, ook als blues liefhebber duidelijk gezegd waar de zwakke kanten van de blues liggen en dat daar idd ook slechte dingen tussen zitten.

[Jaha]

Okay, maar wat wil je dan bereiken met je inbreng?
Natuurlijk zijn er shredders die het minder goed brengen dan anderen.
Er zijn ook legio bluesgitaristen en Jazz gitaristen die het minder brengen.
We zijn het er dus over eens dat shred wel een toegevoegde waarde kan geven aan een solo maar de lengte ervan bepaald de kwaliteit?
Maxxas, waarom geef je de hele tijd als argument dat je ook slechte blues en jazz heb. Daar is iedereen het hier over eens including door jullie zogenoemde "shred-haters"

[Maiden Michiel]

Het woord shred vind ik zuigen, maar nog verder vind ik het gaan om het woord werkwoord te "werkwoordiseren":o

Anders ga je er even serieus op in joh.

[Jaha]

Wat is bovenstaande een compleet lulverhaal, echt lulverhaal. Dat je het zelf geloofd? Volgens mij heb jij nog nooit goed naar zgn. "shred" geluisterd.

a- Je kunt goede shredders heel goed van elkaar onderscheiden omdat ze een eigen geluid dan wel stijl hebben. Malmsteen en Petrucci kun je bijna met je oren dicht uit elkaar houden.
b- Jij schetst het idee dat een "shred" solo bestaat uit constant snel jakkeren waardoor elementen als vibrato etc niet toegepast kunnen worden. Dat is echt complete onzin. Als jij dat beeld hebt dan weet ik niet waar je naar geluisterd hebt maar dan heb je waarschijnlijk alleen naar instructievideo's zitten kijken. Iedere shredder past andere elementen in zijn solo's toe. Ze staan niet een minuut lang te jakkeren. Ze doen bijv een snelle run met aan het eind een lange noot (al dan niet met bend of vibrato) of wisselen een snelle run af met een opbouwend stukje om het vervolgens supersnel af te maken. Ook kan een shredsolo heel mooi opgebouwd worden van langzaam naar snel.


Maar 1 advies: nog meer oefenen!
Je kunt nooit meer dan een halve noot mis zitten.

Als je de hals zo onder de knie hebt dat je onbewust kunt spelen geeft dat juist de vrijheid om te doen wat je wilt en kun je dus de emoties de vrije loop laten.

Kijk ook weer zo'n vooroordeel. Natuurlijk zijn er gitaristen die constant hetzelfde lickje/patroontje spelen omdat ze niet meer kunnen. Daarom is het juist zo belangrijk om meerdere facetten van het gitaarspel onder de knie te krijgen om zo je BEPERKINGEN op te heffen! En dat van die patroontjes: Het c-akkoord wat je ooit leerde speel je nu toch ook nog op dezelfde manier?
Het gaat erom om bepaalde oefeningen/technieken in je spel toe te passen en niet klakkeloos oefeningen van anderen over te nemen.


Hahaha wat een flauwekul. Dat zou dus dan ook betekenen dat een nummer nooit en te nimmer door wie dan maar ook op dezelfde manier gespeeld mag worden. Dus Toto mag Africa niet meer op dezelfde manier spelen omdat het anders emoties uit het verleden zijn en niet wat ze nu voelen. Hahahaha wat een kolder Jaha. Ik kan een gitaarsolo die ik een week geleden heb bedacht dus niet meer met emotie spelen omdat het een emotie uit het verleden is hahahahahahahaha.

Ik denk dat het hele anti-shred verhaal voortkomt uit jaloezie. Het lag al een tijd op mijn lippen maar was bang mensen op de tenen te trappen. Na bovenstaande zwamverhaal wil ik het nu wel kwijt.
Het is net als met auto's. Er zijn van die mensen die altijd zeuren als ze door een mooie sportauto worden ingehaald. "Wat heeft dat nou voor zin, zo snel!"
Maar owee als ze zelf zo'n auto hebben, wat vinden ze het dan lekker!!!!!!!

Een hele lap tekst, waar ik toch weer dinge uit wil tegenspreken.
1) Waarom beginnen jullie altijd met "wat een lul verhaal" en "die idioot weet niet wat ie zegt". Ook al zou dat zo zijn, denk je dat als je in de 2e kamer zit en zo een discussie begint, je nog serieus wordt genomen>> zo'n begin noemt met ook wel drogreden of cirkelredenering of ja weet ik veel(lkkr boeiend ook)
2) a>>> Ik heb hiervoor ook al zegt dat er maar een klein aantal shredders is, die zich wel kunnen distantsieren van de anderen. Dus ze zijn er wel die je uit elkaar kunt houden, maar een heel peleton shredders ook niet, omdat sowieso deze stijl het veel moeilijker maakt om men van elkaar te distantsieren.
3) b>>> Dat idee heb ik nooit geschetst. Deze discussie ontstond met Scali, waar ik het verschil aan kaartte tussen het soloelement (dus als toevoeging van een solo. En als style (gitaristen dus eindeloos door jakkeren). Als je dus even terug leest zie je dus dat deze discussie gaat over die shredders die het veel telang achter elkaar doen (dus als Style) . En het dus niet als soloelement gebruiken.
4) Ik ben al aan het oefenen, ik speel pas net 3 jaartjes 1 jaartje elektrisch. de snelheid heb ik wel, en ik denk als ik even hard er op door oefenen, zal het shredden bij mij niet echt een probleem zijn denk ik. De vraag of ik er ook mijn tijd in ga steken is een ander verhaal. Dus jaloezie is het niet denk ik. Als 17-jarige ligt er nog een hele wereld voor me open en heb ik nog genoeg tijd om het te leren. Jaloezie, nee dat is het ckr niet.
5) Tuurlijk een bepaalde solo, bestaat uit verschillende technieken. Maar als we weer het shredden als style benaderen, kun je tijdens het shredden maar 1 techniek toepassen>> het shredden. En natuurlijk eindig je dan met een andere techniek Vibrato of ... Maar tijdens het shredden kun je maar 1 techniek toepassen. En 1 techniek een minuut lang >>>????? pff
6) We hebben het nu niet als nummer (als een geheel nummer met tekst coepletten refreintjes enz enz) maar over een solo. Ik heb geen enkele goede gitarist precies dezelde solo zien spelen als voor heen. Alleen het thema houdt hij het zlefde voor de herkenning, >> Daarna gaat hij llkr los en heeft de tijd om zijn ding te doen, waar hij op dat moment zin in heeft.
Een solo bevat dus 2 belangrijke elementen:
- Het thema (voor de herkenning van het publiek)
- De improvisatie (de emotie van de gitarist op dat moment)
Ik heb een aantal post ook al zo iets gezegd.
7) Dat jaloezie is dus grote onzin denk ik>> met een beetje oefenen zou ik de snelheid wel kunnen houden. Het is juist een van mijn sterkste punten dat ik wel een aardige snelheid kan bereiken en ik die nog steeds kan op voeren. Vraag blijft nogmaals of ik het tot het shredden WIL gaan opvoeren.

[Roy K.]

Je krijgt me weer zover jaha, ik reageer toch nog een keer.


Een hele lap tekst, waar ik toch weer dinge uit wil tegenspreken.
1) Waarom beginnen jullie altijd met "wat een lul verhaal" en "die idioot weet niet wat ie zegt". Ook al zou dat zo zijn, denk je dat als je in de 2e kamer zit en zo een discussie begint, je nog serieus wordt genomen>> zo'n begin noemt met ook wel drogreden of cirkelredenering of ja weet ik veel(lkkr boeiend ook)


Kijk hoe je zelf in dit topic gereageerd hebt, of hoe je het genoemd+gestart hebt. Daarnaast was het natuurlijk gewoon een lulverhaal :D



2) a>>> Ik heb hiervoor ook al zegt dat er maar een klein aantal shredders is, die zich wel kunnen distantsieren van de anderen. Dus ze zijn er wel die je uit elkaar kunt houden, maar een heel peleton shredders ook niet, omdat sowieso deze stijl het veel moeilijker maakt om men van elkaar te distantsieren.


Onzin. Veel bluesspelers klinken ook als 12 per dozijn, zelfde geldt voor jazzgitaristen. Van wege de reden dat alles op elkaar lijkt zou je daar ook niet van moeten houden.



3) b>>> Dat idee heb ik nooit geschetst. Deze discussie ontstond met Scali, waar ik het verschil aan kaartte tussen het soloelement (dus als toevoeging van een solo. En als style (gitaristen dus eindeloos door jakkeren). Als je dus even terug leest zie je dus dat deze discussie gaat over die shredders die het veel telang achter elkaar doen (dus als Style) . En het dus niet als soloelement gebruiken.


Als je het hebt over shredders die een heel nummer vol raggen met shred, daar gaat (bijna) niemands voorkeur naar toe, en dat soort spelers zijn er ook maar erg weinig.



4) Ik ben al aan het oefenen, ik speel pas net 3 jaartjes 1 jaartje elektrisch. de snelheid heb ik wel, en ik denk als ik even hard er op door oefenen, zal het shredden bij mij niet echt een probleem zijn denk ik. De vraag of ik er ook mijn tijd in ga steken is een ander verhaal. Dus jaloezie is het niet denk ik. Als 17-jarige ligt er nog een hele wereld voor me open en heb ik nog genoeg tijd om het te leren. Jaloezie, nee dat is het ckr niet.


:seriousf:



5) Tuurlijk een bepaalde solo, bestaat uit verschillende technieken. Maar als we weer het shredden als style benaderen, kun je tijdens het shredden maar 1 techniek toepassen>> het shredden. En natuurlijk eindig je dan met een andere techniek Vibrato of ... Maar tijdens het shredden kun je maar 1 techniek toepassen. En 1 techniek een minuut lang >>>????? pff


Onzin. Je kunt alternate picking, legato runs, sweeps, string-skipping etc.etc. doen. Weet waar je over praat of praat er gewoon niet over, je zit wat in de rondte te zwetsen om maar wat te roepen. Bah.



6) We hebben het nu niet als nummer (als een geheel nummer met tekst coepletten refreintjes enz enz) maar over een solo. Ik heb geen enkele goede gitarist precies dezelde solo zien spelen als voor heen. Alleen het thema houdt hij het zlefde voor de herkenning, >> Daarna gaat hij llkr los en heeft de tijd om zijn ding te doen, waar hij op dat moment zin in heeft.
Een solo bevat dus 2 belangrijke elementen:
- Het thema (voor de herkenning van het publiek)
- De improvisatie (de emotie van de gitarist op dat moment)
Ik heb een aantal post ook al zo iets gezegd.


Ja, en?

[Scali]

Dit gaat echt nergens heen. Men wil niet naar elkaar luisteren, en probeert vooral alles zo om te buigen dat het toch in hun straatje past.

[Roy K.]

Met "men" worden de shredhaters bedoeld?

[Kris Haex]

Wat zie jij nu als de definitie shredders? Je bent een shredder als je het daadwerkelik aan het toepassen bent. Maar Vai is toch geen shredder als hij rustig zit te spelen. Ik pas het begrip shredden toe over een gitarist die het duidelijk op dat moment toepast.
Daarnaast heb ik een tiental posts geleden, ook als blues liefhebber duidelijk gezegd waar de zwakke kanten van de blues liggen en dat daar idd ook slechte dingen tussen zitten.


Dat is dan kortzichtig want een shred-gitarist speelt nu éénmaal ook traag. Shred bestaat niet uit de hele tijd supersnel spelen, er waren er nog die dat hebben gezegd. Blues is ook niet altijd traag.

[taylor]

shred is voor mij toch wel snelheid.

noem mij een nummer van bv yngwie waar geen snele passages in zitten?

hier bedoel ik veder niks verkeerd mee maar shred is voor mij toch wel de speed die in de licks en solo's zit.ondanks dat ze soms rustige stukken melodie enz hebben.

[Kris Haex]

Shred draait natuurlijk ook om snelheid, dat spreek ik niet tegen, maar er zitten ook trage stukken in, en dat hoort dan ook bij shred, dat wilde ik alleen maar zeggen.

[taylor]

ja ok,maar dat komt in elke muzieksoort voor, bv niet alle blues is blues zoals de uitvinders of 12-bar blues,daar heb je onzetend veel variatie in.

of dat alle pentatonische licks op elkaar lijken is ook niet waar luister is na eric johnson,richie kotzen,paul gilbert,zakk wylde die spelen allemaal veel pentatonische en afgeleide toch is er een wereld van verschil.

[Jaha]

Shred draait natuurlijk ook om snelheid, dat spreek ik niet tegen, maar er zitten ook trage stukken in, en dat hoort dan ook bij shred, dat wilde ik alleen maar zeggen.
Het shredden is puur snelheid, en je hebt gitaristen die idd na het shredden dus ook gewoon langzaam spelen ja.

[Jaha]

Je krijgt me weer zover jaha, ik reageer toch nog een keer.



Kijk hoe je zelf in dit topic gereageerd hebt, of hoe je het genoemd+gestart hebt. Daarnaast was het natuurlijk gewoon een lulverhaal :D



Onzin. Veel bluesspelers klinken ook als 12 per dozijn, zelfde geldt voor jazzgitaristen. Van wege de reden dat alles op elkaar lijkt zou je daar ook niet van moeten houden.



Als je het hebt over shredders die een heel nummer vol raggen met shred, daar gaat (bijna) niemands voorkeur naar toe, en dat soort spelers zijn er ook maar erg weinig.



:seriousf:



Onzin. Je kunt alternate picking, legato runs, sweeps, string-skipping etc.etc. doen. Weet waar je over praat of praat er gewoon niet over, je zit wat in de rondte te zwetsen om maar wat te roepen. Bah.



Ja, en?
Ik begon dit topivc met de vraag naar de mening van andere. En wil je een discussie moet je zelf toch een stelling innemen.
Ik speel het niet op de man zoals jij bezig bent. Ga nou eens echt in op wat ik in het geheel zeg.
En weer dat er bluiesgitaristen die ook slecht kunnen zijn jah daar ben ik het me eens
#zucht#

[Maiden Michiel]

Volgens mij bestaat shred (zoals Jaha het omschrijft, constant snel) als stijl niet. Ik ken geen enkele gitarist die constant, maar dan ook constant snel speelt.
Iemand wel?
Het is toch gewoon zo dat onder shred een aantal technieken vallen die gebruikt kunnen worden in een solo? Beter kan je het niet uitleggen denk ik.

[Anders Destium]

Het mooiste vind ik persoonlijk dat alle argumenten van Jaha tegen het shredden precies zo gebruikt kunnen worden bij bijvoorbeeld blues. Er zijn maar heel weinig bluesgitaristen die zich werkelijk onderscheiden, ook omdat blues aan regels is gebonden. Als Jaha meent dat je bij shredden slechts 1 techniek kunt toepassen dan is dat hetzelfde als beweren dat blues alleen bestaat uit bends. En een minuutlang bends achter elkaar wordt inderdaad snel saai. Zélf een beperking opleggen en dan later beweren dat die beperking volgt uit een stijl is wat Jaha steeds probeert...

[Jaha]

Het mooiste vind ik persoonlijk dat alle argumenten van Jaha tegen het shredden precies zo gebruikt kunnen worden bij bijvoorbeeld blues. Er zijn maar heel weinig bluesgitaristen die zich werkelijk onderscheiden, ook omdat blues aan regels is gebonden. Als Jaha meent dat je bij shredden slechts 1 techniek kunt toepassen dan is dat hetzelfde als beweren dat blues alleen bestaat uit bends. En een minuutlang bends achter elkaar wordt inderdaad snel saai. Zélf een beperking opleggen en dan later beweren dat die beperking volgt uit een stijl is wat Jaha steeds probeert...
Geef mij dan een muziek stuk/filmpje waarin een gitarist verschillende shred elementen gebruikt>> eerst zien dan geloven. En echt duidelijk he. Zoals ik het verscjil kan laten horen tussen een vibrato, tremelo, bend enz enz
Bij blues is zo overduidelijk dat er zoveel ruimte is om je te distantsieren van andere gitaristen. Dat er zo veel zijn die dat dan niet doen is hun zaak, en vind ik heel jammer.

[Scali]

Geef mij dan een muziek stuk/filmpje waarin een gitarist verschillende shred elementen gebruikt>> eerst zien dan geloven. En echt duidelijk he. Zoals ik het verscjil kan laten horen tussen een vibrato, tremelo, bend enz enz

Die zijn er zat. Dat filmpje van George Bellas bijvoorbeeld...
Maar Michael Romeo ook bijvoorbeeld:
http://video.google.com/videoplay?docid=-1536611631349306915&q=michael+romeo&pl=true
http://video.google.com/videoplay?docid=-8023317701129072662&q=michael+romeo&pl=true
http://video.google.com/videoplay?docid=7009717784359951330&q=michael+romeo&pl=true
http://video.google.com/videoplay?docid=3371693937371521975&q=michael+romeo&pl=true

Je ziet daar dus string-skipping, alternate picking, sweeping, legato, tapping elkaar afwisselen, en ook het gebruik ervan. Soms gebruikt hij een techniek om arpeggio's te spelen, dan weer speelt hij toonladders (meervoud ja, hij wisselt verschillende toonladders en modi etc af).
Natuurlijk moet je wel een redelijke kennis van muziek hebben om uberhaupt te kunnen volgen wat hij hier doet. Maar dat is jouw probleem, niet het zijne.

En Michael Angelo mag ook niet ontbreken als het gaat om het afwisselen van technieken in een nummer: http://video.google.com/videoplay?docid=-264178444608529103&q=michael+angelo&pl=true
En kijk, hij begint zelfs met een langzaam stuk!

[Jaha]

Volgens mij bestaat shred (zoals Jaha het omschrijft, constant snel) als stijl niet. Ik ken geen enkele gitarist die constant, maar dan ook constant snel speelt.
Iemand wel?
Het is toch gewoon zo dat onder shred een aantal technieken vallen die gebruikt kunnen worden in een solo? Beter kan je het niet uitleggen denk ik.
Ok, laat het dan zo zijn als jullie zeggen. Gitaristen die shred de hele tijd achter elkaar gebruiken, zijn voor instructie. (Niet wat jij hier zegt Chiel maar dat werd enkele post gelden aangekaart)
Maar ok laten we het dan over een iets andere boeg gooien. >> Shred als solo element. Als men echt 6 tot 8 maten vol shred. En een keer is dan niet zo hinderlijk, maar als je dat 6 of 9 maal in een 2 minuten solo doet, dan komen de beperkingen toch snel om de hoek kijken (zie mij mening enkele posts geleden). Mijn punten over style en het gebruik van overmatig geshred komen dan grotendeels overeen en blijven dan ook toepasbaar op gitaristen die onwijs veel shred elementen gebuiken

[Anders Destium]

Er is bij blues juist minder ruimte om je te distantiëren dan bij andere stijlen doordat blues aan nogal strakke regels is gebonden. Je wilt dus eigenlijk steeds beweren dat de beperkingen binnen blues ervoor zorgen dat gitaristen zich juist beter kunnen onderscheiden... Dat is helemaal niet overduidelijk, integendeel. Er zijn bar weinig bluesgitaristen die zich echt onderscheiden terwijl hele volksstammen blues spelen. Wat je mensen probeert te laten geloven is dat mensen zich creatiever kunnen uiten als ze zich aan de regels van blues houden, en je vindt dat zelf ook niet een beetje belachelijk klinken?


Probeer Under a glass moon van Dream Theater bijvoorbeeld eens, een aantal verschillende soorten shred binnen 1 nummer.

[Jaha]

Die zijn er zat. Dat filmpje van George Bellas bijvoorbeeld...
Maar Michael Romeo ook bijvoorbeeld:
http://video.google.com/videoplay?docid=-1536611631349306915&q=michael+romeo&pl=true
http://video.google.com/videoplay?docid=-8023317701129072662&q=michael+romeo&pl=true
http://video.google.com/videoplay?docid=7009717784359951330&q=michael+romeo&pl=true
http://video.google.com/videoplay?docid=3371693937371521975&q=michael+romeo&pl=true

Je ziet daar dus string-skipping, alternate picking, sweeping, legato, tapping elkaar afwisselen, en ook het gebruik ervan. Soms gebruikt hij een techniek om arpeggio's te spelen, dan weer speelt hij toonladders (meervoud ja, hij wisselt verschillende toonladders en modi etc af).
Natuurlijk moet je wel een redelijke kennis van muziek hebben om uberhaupt te kunnen volgen wat hij hier doet. Maar dat is jouw probleem, niet het zijne.

En Michael Angelo mag ook niet ontbreken als het gaat om het afwisselen van technieken in een nummer: http://video.google.com/videoplay?docid=-264178444608529103&q=michael+angelo&pl=true
En kijk, hij begint zelfs met een langzaam stuk!
Dat is juist het probleem Scali, je gaat er hier al bijna van uit dat ik dat niet zal horen (als gitarist zijnde). Ik hoor wel enkele verschillen, daar niet van. Wel minimaal.

Maar Scali, kijk eens heel breed, niet alleen de hoge gitaar intelectuelen onder ons maar ook mensen die GEEN gitaar spelen, zijn je luisteraars.
Ik kan jou wel vertellen >> Zij zullen veel eerder het verschil horen tussen een bend en een vibrato horen en ook daadwerkelijk denken van HE hier doet ie iets anders.
Als je een gitaar leek dit laat horen, zal hij toch veel eerder denken nou dit is allemaal hetzelfde.

Het is maar voor een kleine groep weg gelegd, om dit te begrijpen en te kunnen benoemen. Jij Scali weet dit wel, omdat jij al jaren aan ervaring hebt. Ik hoor wel verschil maar zou niet 123 kunnen benoemen wat wat is.
Maar stel je voor als jij helemaal niks van gitaar afwist, had jij hier ook bijna geen verschil tussen gehoord. Bij een langzaam stuk had jij dan alleen verschillende solo elementen uit een solo kunnen halen.

[Scali]

Maar Scali, kijk eens heel breed, niet alleen de hoge gitaar intelectuelen onder ons maar ook mensen die GEEN gitaar spelen, zijn je luisteraars.
Ik kan jou wel vertellen >> Zij zullen veel eerder het verschil horen tussen een bend en een vibrato horen en ook daadwerkelijk denken van HE hier doet ie iets anders.
Als je een gitaar leek dit laat horen, zal hij toch veel eerder denken nou dit is allemaal hetzelfde.

En dus? Dit zijn "Musician's musicians".
Bij jazz heb je precies hetzelfde probleem, het is vaak behoorlijk snel en complex, en 'leken' haken dan al gauw af. Ook bij een hoop klassieke muziek heb je dat.

Ik weet zelf ook wel dat dit voor een hoop luisteraars te hoog gegrepen is, daarom probeer ik het veel meer met mate toe te passen, en verder vooral de melodie of de 'groove' te zoeken, want dat is veel intuitiever voor de ongeoefende luisteraar.
Maar als deze mensen graag muziek maken voor andere muzikanten, dan mag dat toch ook?

[Jaha]

Er is bij blues juist minder ruimte om je te distantiëren dan bij andere stijlen doordat blues aan nogal strakke regels is gebonden. Je wilt dus eigenlijk steeds beweren dat de beperkingen binnen blues ervoor zorgen dat gitaristen zich juist beter kunnen onderscheiden... Dat is helemaal niet overduidelijk, integendeel. Er zijn bar weinig bluesgitaristen die zich echt onderscheiden terwijl hele volksstammen blues spelen. Wat je mensen probeert te laten geloven is dat mensen zich creatiever kunnen uiten als ze zich aan de regels van blues houden, en je vindt dat zelf ook niet een beetje belachelijk klinken?


Probeer Under a glass moon van Dream Theater bijvoorbeeld eens, een aantal verschillende soorten shred binnen 1 nummer.
Tip
luister is naar Hendrix van zijn Are You Experienced!? plaat tot Band of Gypsies.
Je hoort hier duidelijk wat (hier hebben we het zelfs over een persoon) voor dingen je allemaal kan doen met één pentatonische toonladder en hoe hij daar toepassingen op maakt.
Neem hier Red House
http://video.google.com/videoplay?docid=5831884656012429581&q=jimi+hendrix&pl=true
en Villanova Junction
http://video.google.com/videoplay?docid=3222428405488271724&q=jimi+hendrix&pl=true
(doorspoelen tot 6.35)
en Voodoo Child
http://video.google.com/videoplay?docid=-2999417569188182518&q=jimi+hendrix&pl=true

Los of je het goed of slecht vindt, je hoort duidelijk verschil toch? En toch gebruikt hij datzelfde pentatonische laddertje en de blues begeleiding
Dit is bij een artiest, maar geldt natuurlijk ook bij andere.
Zulke duidelijke verschillen.
En ja als je heel veel blues gitaristen hebt>> idd heel veel kans dat er ook heel veel troep bij zit.
Daarnaast (heb ik ook al eens eerder gezegd) is de hedendaagse blues ook erg veracht, omdat het voornamelijk naaperij is van de oude garde. Dat verklaart ook de vele troep die er te vinden is.
Maar ga is zoeken op internet >> Muddy Waters, BB King Buddy Guy, Chuck Berry, Robert Johnson, SRV, Eric Clapton enz enz
Werelden van verschil in stijl.
Het jammere is dat hedendaagse goede technisch hoogbegaafde gitaristen, de progesieve kant op gaan, en daarbij denk dat het blues niet meer kan.

[Jaha]

En dus? Dit zijn "Musician's musicians".
Bij jazz heb je precies hetzelfde probleem, het is vaak behoorlijk snel en complex, en 'leken' haken dan al gauw af. Ook bij een hoop klassieke muziek heb je dat.

Ik weet zelf ook wel dat dit voor een hoop luisteraars te hoog gegrepen is, daarom probeer ik het veel meer met mate toe te passen, en verder vooral de melodie of de 'groove' te zoeken, want dat is veel intuitiever voor de ongeoefende luisteraar.
Maar als deze mensen graag muziek maken voor andere muzikanten, dan mag dat toch ook?
Ik vindt ook dat jij een hele leuke stijl hebt op gebouwt in al die jaren, niet mijn favourite ding, maar het is beluisterbaar, ook voor leken. (Ja ik kon de bestanden gister wel eens afspelen :p )
Maar ook bij die jazz, zal ik dan mijn verhaal vertellen wat ik hier doen. Ze willen dan zo graag hun goede techniek laten zien, dat ze vergeten hun gevoel er in te leggen.
Geloof me een luisteraar hoort deksels goed wanneer er gevoel in een solo wordt gelegd.

[Roy K.]

Ik vindt ook dat jij een hele leuke stijl hebt op gebouwt in al die jaren, niet mijn favourite ding, maar het is beluisterbaar, ook voor leken. (Ja ik kon de bestanden gister wel eens afspelen :p )
Maar ook bij die jazz, zal ik dan mijn verhaal vertellen wat ik hier doen. Ze willen dan zo graag hun goede techniek laten zien, dat ze vergeten hun gevoel er in te leggen.


Bepaal jij dat voor hun? :???:

[Jaha]

Bepaal jij dat voor hun? :???:
Nee, ik constateer dat :chicken:

[Scali]

Maar ook bij die jazz, zal ik dan mijn verhaal vertellen wat ik hier doen. Ze willen dan zo graag hun goede techniek laten zien, dat ze vergeten hun gevoel er in te leggen.

Dat vind ik ook vaak, maar in alle stijlen heb je een hoop gitaristen die het gewoon net niet zijn, en een aantal die er met kop en schouders bovenuit steken.


Geloof me een luisteraar hoort deksels goed wanneer er gevoel in een solo wordt gelegd.

Ja, maar dat gevoel kan ook in snelheid uitgedrukt worden, lijkt me.
Een van de meest 'shred'-solo's die ik ingespeeld heb, is op een metalnummer, waarbij de solo een break oppakt en in een climax terug naar het refrein brengt.
Volgens mij is daar het gevoel erg goed overgekomen in de solo: http://www.jackwinder.nl/ScaliFE.htm

[Maiden Michiel]

Nee, ik constateer dat :chicken:

Dat klopt niet, want hoe weet jij nou of zij niet juist daar hun gevoel in leggen? Of dat die snelheid hun nou juist een bepaald gevoel geeft?

[Trocar]

Nee, ik constateer dat :chicken:

Ik denk dat daar je 'fout' zit.
Met die redenatie blijf je dit soort discussies houden.

Het gaat er om wat jij ervan maakt. Dus jij kunt dat enkel voor jezelf bekijken. Vandaar dat anderen het misschien zeer emotioneel vinden overkomen.
Veschil tussen mensen, smaken en opvattingen, weetsch?

Probeer in te zien dat jij uiteindelijk alleen voor jezelf bepaald hoe jij tegen dingen aan kijkt. Dat kun je niet voor anderen bepalen; omdat die dat wel voor zichzelf doen. Hierdoor kun je vele vragen en discussies afschrijven.

[Jaha]

Ja, maar dat gevoel kan ook in snelheid uitgedrukt worden, lijkt me.
Een van de meest 'shred'-solo's die ik ingespeeld heb, is op een metalnummer, waarbij de solo een break oppakt en in een climax terug naar het refrein brengt.
Volgens mij is daar het gevoel erg goed overgekomen in de solo: http://www.jackwinder.nl/ScaliFE.htm
Daar was ik het al mee eens idd. Somige gitaristen zijn zo "geniaal" dat zij op der mate hoge snelheid, hun gevoeler in kunnen leggen. De een kan dat beter dan de ander. Maar de genialiteit ligt dan bij het weten van de gitarist WAT hij speelt op hoge snelheid (en dan wel terplekke improviserend).

Maar ik vraag me af, of je op shred snelheid je bewust bent van wat je op dat exacte moment precies weet wat je speelt. Meestal is dat een analyse die je later maakt in je hersens. (Van ow jah, dat heb ik gespeeld.) De snelheid is zo angstwekkend hoog, dat je dingen mist.
Dat is hetzelfde als je met 200 km/h over een snel weg raast, je mist veel meer dingen van de omgeving en wat er op jou weg gebeurd, dan als je gewoon 100 rijdt.

[Jaha]

Ik denk dat daar je 'fout' zit.
Met die redenatie blijf je dit soort discussies houden.

Het gaat er om wat jij ervan maakt. Dus jij kunt dat enkel voor jezelf bekijken. Vandaar dat anderen het misschien zeer emotioneel vinden overkomen.
Veschil tussen mensen, smaken en opvattingen, weetsch?

Probeer in te zien dat jij uiteindelijk alleen voor jezelf bepaald hoe jij tegen dingen aan kijkt. Dat kun je niet voor anderen bepalen; omdat die dat wel voor zichzelf doen. Hierdoor kun je vele vragen en discussies afschrijven.
Met dat constateren, bedoel ik dat daar veel mensen afhaken en er maar een selecte groep blijft luisteren, aleen omdat ze weten waar het over gaat en waarom het zo knap is>> (De techniek)

[Trocar]

Met dat constateren, bedoel ik dat daar veel mensen afhaken en er maar een selecte groep blijft luisteren,

Daar ben ik het mee eens. Dat noem ik liefhebbers van een bepaalde stijl.



Alleen omdat ze weten waar het over gaat en waarom het zo knap is>> (De techniek)

En dit vind ik dus 'verkeerd'. Hoe weet jij waarom ik er naar luister?

(Ja, ze zullen er vast zijn. Maar dit is al vaker gezegd: dat komt overal, altijd voor. Ik vind, mede daarom, dat je dit niet als uitgangspunt kunt nemen, of als definitie van een stijl an sich. En daarom een nietszeggend argument.)

[Roy K.]

Nee, ik constateer dat :chicken:

Dus wanneer iemand snel speelt kan jij constateren dat er zonder gevoel gespeeld wordt. Ik denk dat wanneer je Vai dat zou vragen dat ie zegt dat ie dan wel degelijk met gevoel speelt.

Zal ik jou dan maar boven Vai geloven?



Dat vind ik ook vaak, maar in alle stijlen heb je een hoop gitaristen die het gewoon net niet zijn, en een aantal die er met kop en schouders bovenuit steken.



Ja, maar dat gevoel kan ook in snelheid uitgedrukt worden, lijkt me.
Een van de meest 'shred'-solo's die ik ingespeeld heb, is op een metalnummer, waarbij de solo een break oppakt en in een climax terug naar het refrein brengt.
Volgens mij is daar het gevoel erg goed overgekomen in de solo: http://www.jackwinder.nl/ScaliFE.htm

Leuke solo, was dat niet een nummer van Sonno?

[Jaha]

Dus wanneer iemand snel speelt kan jij constateren dat er zonder gevoel gespeeld wordt. Ik denk dat wanneer je Vai dat zou vragen dat ie zegt dat ie dan wel degelijk met gevoel speelt.

Zal ik jou dan maar boven Vai geloven?




Leuke solo, was dat niet een nummer van Sonno?
Ik heb het niet over Vai,>> hier nooit gezegd dat hij altijd zonder gevoel speelt. (Daarkomt alleen kwestie van smaak bij kijken als ik daar op in ga)

En jonge als je nou 1 post terug had gelezen, had je gezien dat ik constateer dat er daar veel mensen afhaken.
Pleaz lees meer dan alleen die ene post. En niet alleen als jij zin hebt om mij af te zeiken, pleaz???????????
Moet ik op de knieen gaan?

[Roy K.]

Ik heb het niet over Vai,>> hier nooit gezegd dat hij altijd zonder gevoel speelt.

Nee, alleen wanneer hij snel speelt. En daar had ik het over.

Als er snel gespeeld wordt, wordt er per definitie zonder gevoel gespeeld. Speel je gevoelens uit het verleden, etc. Remember? :satisfie:

[Jaha]

En dit vind ik dus 'verkeerd'. Hoe weet jij waarom ik er naar luister?
(Ja, ze zullen er vast zijn. Maar dit is al vaker gezegd: dat komt overal, altijd voor. Ik vind, mede daarom, dat je dit niet als uitgangspunt kunt nemen, of als definitie van een stijl an sich. En daarom een nietszeggend argument.)
Ik hoor ZOOOO veel gitaristen praten, van o wat is hij snel en oh wat een mooie techniek.
Gevoel komt altijd pas later aanbod.
Ik constateer gewoon dat veel muziekliefhebbers (die niet gitaar spelen) platen hebben van HendriX, SRV (en ook Steve Vai of Satriani) enz enz. , maar ze vinden alleen het technische gedoe maar niks.
Ik spreek ook niet voor jou Trocar, maar voor een meerderheid. En het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat jij in die meerderheid zit.

Als ik nu zeg ik constateer dat de meeste mensen PVDA gaan stemmen, spreek ik de waarheid. Maar dat wil niet zeggen dat jij en ook ik PVDA gaan stemmen

[Trocar]

[...] als je nou 1 post terug had gelezen, had je gezien dat ik constateer dat er daar veel mensen afhaken.[...]

Wat wil je daar mee zeggen dan? Dat komt overal en altijd al voor...

Zegt dat nu iets over de stijl, of over de mensen die afhaken?

Aangezien er ook mensen zijn die níet afhaken, kan ik niet constateren dat het aan de stijl ligt (dan zou íedereen afhaken).

Dus ligt het aan de mensen die afhaken. Die houden er niet van.

Je bent wel een beetje koppig vind ik ;)

[Trocar]

o wat is hij snel en oh wat een mooie techniek.
Gevoel komt altijd pas later aanbod.


Dat zijn twee dezelfde dingen.
Als ik zeg oh wat een mooie techniek en snelheid, dan is dat pure emotie en gevoel.

Bij jou misschien niet, daarom hou jij er niet van.

Redeneer toch niet steeds de andere kant op!

[Jaha]

Nee, alleen wanneer hij snel speelt. En daar had ik het over.

Als er snel gespeeld wordt, wordt er per definitie zonder gevoel gespeeld. Speel je gevoelens uit het verleden, etc. Remember? :satisfie:
jep, en ikheb ook als gezegd dat Vai een begaafd gitaarspeler is>> niet mijn stijl; maar technisch zeer begaafd. wat heb ik gezegd over deze intelectuele>> Dat zij op der mate hoge snelheid toch nog weten wat ze spelen en het dus gevoel mee geven.
Maar ik zet dus grote vraagtekens bij het shredden. Gewoon onmogelijk dat je je van elke noot bewsut ben van wat je speelt. Gewoon ingestudeerde loopjes uit het verleden. Is en Blijft mijn mening

[Bouke]

Is en Blijft mijn mening

Mooi, kan hier ook een slotje op...

[Trocar]

Maar ik zet dus grote vraagtekens bij het shredden. Gewoon onmogelijk dat je je van elke noot bewsut ben van wat je speelt. Gewoon ingestudeerde loopjes uit het verleden. Is en Blijft mijn mening~

Dat is jouw mening ja. In dit topic staan er al 10 andere meningen tegenover die iets anders 'beweren'. Moet allemaal kunnen.

Krijg alleen het idee dat je hier wilt aantonen (en overtuigen) dat jouw mening beter is dan de mening van anderen.

[Jaha]

Wat wil je daar mee zeggen dan? Dat komt overal en altijd al voor...

Zegt dat nu iets over de stijl, of over de mensen die afhaken?

Aangezien er ook mensen zijn die níet afhaken, kan ik niet constateren dat het aan de stijl ligt (dan zou íedereen afhaken).

Dus ligt het aan de mensen die afhaken. Die houden er niet van.

Je bent wel een beetje koppig vind ik ;)
Jah, ik wil een standvastige discussie genoot blijven. Ik strijd door tot ik er bij neer val :p
Nee, ik zeg dat het aan de stijl ligt>> de hoeveelheid mensen die er afhaken.
Dus bij Hendrix haken er minder mensen af, dan bij bijvoorbeeld een technisch zeer begaafd jazz speler (Waarvan alleen jij en ik en nog wat mede gitaristen ervan bewust zijn wat voor apparte en vernieuwende akkoorden schema's hij gebruikt.

[Roy K.]

Mooi, kan hier ook een slotje op...

+1

Iedereen heeft het nu wel vaak genoeg geprobeerd.

[Jaha]

Dat zijn twee dezelfde dingen.
Als ik zeg oh wat een mooie techniek en snelheid, dan is dat pure emotie en gevoel.

Bij jou misschien niet, daarom hou jij er niet van.

Redeneer toch niet steeds de andere kant op!
Bij de meerderheid van de mensen niet. Ik praat niet over jou of over mij of over een individu. Ik heb over wat ik constateer bij de meerderheid van de mensen>> hun eigen emotie komt vaak naar boven drijven bij wat een artiest doet met zijn emotie>> niet wat voor skills hij gebruikt (dat is alleen voor belang voor degene die begrijpen wat hij doet. En dat zijn wij als zeer kleine groep over het grote geheel.

[Jaha]

+1

Iedereen heeft het nu wel vaak genoeg geprobeerd.
Bouke doet het wel op een subtiele manier he.
Jij valt mij op de man aan>> ja dan kan je reacties terug verwachten en dan ga ik er echt geen punt achter zetten.

[Trocar]

Jah, ik wil een standvastige discussie genoot blijven. Ik strijd door tot ik er bij neer val :p
Nee, ik zeg dat het aan de stijl ligt>> de hoeveelheid mensen die er afhaken.
Dus bij Hendrix haken er minder mensen af, dan bij bijvoorbeeld een technisch zeer begaafd jazz speler (Waarvan alleen jij en ik en nog wat mede gitaristen ervan bewust zijn wat voor apparte en vernieuwende akkoorden schema's hij gebruikt.

Hehe, ik heb respect voor je standvastigheid hoor, maar ik heb het wel gehad voor vandaag ;)

[EDIT:
Over je laatste reactie op een post van mij: Aarrrgh! Hoe denk jij te kunnen weten hoe andere mensen werken, vooral als velen (die volgens jou zo werken) hier het tegendeel beweren! Dat is een beetje een plaat voor je kop houden die je er zelf tegenaan getimmerd hebt!
Maar verder, even goede vrienden hoor ;)

[Jaha]

~

Dat is jouw mening ja. In dit topic staan er al 10 andere meningen tegenover die iets anders 'beweren'. Moet allemaal kunnen.

Krijg alleen het idee dat je hier wilt aantonen (en overtuigen) dat jouw mening beter is dan de mening van anderen.
Dus jij zegt dat je bij het shredden echt bewust bent van elke vinger die je op je fretboard zeg? Ik zet daar echt hele grote vraagtekens bij jah. Biologisch volgens mij gewoon ommogelijk. (Hoeveel zenuwen heb jij dan wel niet door je lijf heen lopen. Altijd geleerd dat een zenuw ff rust moet hebben om weer een goede negatieve lading te krijgen.

[Trocar]

Dus jij zegt dat je bij het shredden echt bewust bent van elke vinger die je op je fretboard zeg? Ik zet daar echt hele grote vraagtekens bij jah. Biologisch volgens mij gewoon ommogelijk. (Hoeveel zenuwen heb jij dan wel niet door je lijf heen lopen. Altijd geleerd dat een zenuw ff rust moet hebben om weer een goede negatieve lading te krijgen.

Dat jij voor jezelf hebt bedacht dat je bewust moet zijn van de vingers die je neerzet om mooi te spelen is jouw fout. Ik vind dat complete onzin; sterker nog, het is niet eens mogelijk als je gitarist bent (neurologisch gezien).

Tommy Emmanuel beweert dat wanneer je je bewust bent van elke vinger die je neer zet, je niet goed gitaar speelt.
Meneer Emmanuel zegt juist dat wanneer je je helemaal niet meer bewust bent van het feit dat je vingers neerzet, er plek is voor emotie.

Hier ben ik het mee eens.
Bewust zijn van elke vinger die je neer zet is gewoon belemmerend voor het mooi en goed gitaar spelen.

(En dat van die zenuwen is onzin trouwens. Ik heb ontelbare zenuwcellen in mijn lichaam. Door gitaar te spelen heb ik er heel veel meer getrained om te doen wat ik wil doen met mijn vingers dan niet-gitaristen. Doordat ik al die zenuwcellen dmv oefening heb afgericht, hoef ik gelukkig niet meer na te denken, maar heb ik een automatisme ontwikkeld in mijn vingers, zodat ik me kan concentreren op muziek maken, ipv bewust te zijn van mijn vingers die ik neer zet. Dat is de opbrengst van oefening. Als jij bewust wil blijven zijn van alle vingers die je neer zet, moet je nu stoppen met gitaarspelen.)

[Jaha]

Tommy Emmanuel beweert dat wanneer je je bewust bent van elke vinger die je neer zet, je niet goed gitaar speelt.
Meneer Emmanuel zegt juist dat wanneer je je helemaal niet meer bewust bent van het feit dat je vingers neerzet, er plek is voor emotie.

Hier ben ik het mee eens.
Bewust zijn van elke vinger die je neer zet is gewoon belemmerend voor het mooi en goed gitaar spelen.

(En dat van die zenuwen is onzin trouwens)
Ok>> is goed laten we een punt achter onze discussie zetten. We gaan elkaar toch niet over kunnen halen. (We zijn nu al aangeland bij argument met het berpoep op een autoriteit.)
Maar ik wel dat je me ff uitlegd wat er onzin is aan dat zenuwen verhaal. Als jij heel snel over je armen wrijft dan weet je toch ook niet precies waar je vingers zich precies bevinden. Het gevoel komt altijd iets later. (Kijk maar naar reflex bewegingen. Als je tegen je knie aan tikt gaat je been omhoog. Zonder dat je hersens daar opdracht toe hebben gegeven.