Voor wie zegt dat een tele een eenzijdig instrument is...

[Wouter J]

Luister hier maar een naar. (http://youtube.com/watch?v=ZqRnaSRyELA&search=roy%20buchanan)

Dit is overigens Roy Buchanan.

[zoon van Piet]

Tranen in mn ogen krijg ik van die man. Wat is ie hier goed! Dat heb ik helaas ook wel eens anders gezien, in zn nadagen.

ik bladerde net door de stapel gitaristen/helden van dit subforum en vroeg me af of Roy hier zou zijn. Want hij is en blijft de ware anti-held, onbekend en onderschat.

En wat zien ik: een draadje waar niemand op heeft gereageerd. Roy blijft een miskend talent, de beste blanke bluesgitarist aller tijden (die kunnen SRV-mannen in hun zak steken: Roy overleed onder verdachte omstandigheden in een politiecel. hij zou zich hebben verhangen aan een tralie op 30 cm boven de grond...meer blues dan dat kun je het volgens mij niet krijgen! Is in ieder geval donkerblauwer dan met je neus vol coke - of net vers afgekickt- in een charterhelikopter tegen een berg vliegen...ze zeggen dat Danny Gaton zelfmoord pleegde naar zijn 'voorbeeld'...)

[wietse]

kippevel, werkelijk hij was zo ongelovelijk goed, heb hem wat jaren geleden bij toeval ontdekt doordat ik een stapel elpees kocht waar een paar van hem bij zaten.
mijn bek viel open toen ik live stock op zette, albert collins king of the telecaster?
vast op die troon gekropen toen roy dood was want die is voor mij de echte onbetwiste telecastermaster.
was hij kwa uiterlijk wat flamboyanter geweest net als SRV dan was hij ook veel bekender geweest, de beste man had z'n looks niet mee.
van oorsprong was het ook meer een folkgitarist en daar heeft hij ook de looks van.
en helaas is er bijna niet aan cd's of dvd's van die beste man te komen, tenminste niet hier.

[zoon van Piet]

Tja.. zijn looks waren niet best, met de achterkant van het -fantastische- Second Album als triest dieptepount: Roy met zijn pijpenrek en geruite broek. Daarnaast dacht de man nooit na over een fatsoenlijk repertoire, maar speelde (te)veel covers en standaardbluesjes. En ergst van alles was zijn absolute willekeur aan begeleiders, hij stapte gerust met iedere plaatselijke Jostiband de planken op of studio in - of liet zich door Stanley Clarke en steve gadd de jazzrockhoek in duwen.
Hij zoop bovendien nogal. Dta hoeft geen bezwaar te zijn in de blues, maar hij schijnt nogal een kwade dronk gehad te hebben. dat zal zijn acrriere ook geen goed gedaan hebben.
Zijn verhaal is er een van talent en teloorgang, dus blues in optima forma. je ziet het aan deze clips: het fantastische sweet dreams en Messiah Will come again - let ook op de omgekeerde fender deluxe (?) reverb! - is er de geijkte ongeinspireerde When A guitar.. dat echt niet kan tippen aan die andere, oudere opnames. Met godnogantoe een Jazz Chorus en een Boss delaypedaaltje.

Roy is eigenlijk alleen op lp's uitgenracht, gelukkig heb ik via kazaa nog heel wat digitale versies binnen. maar eigenlijk klinkt oie het best op vinyl: die snerpende tele met een kraakje erbij..

Maar sweet dreams zalk ik nog vaak draaien!

[Zino Z]

en het lijkt zo simpel.....

[Set Wenker]

Hij gebruikt dat violin trukje wel boeiend in ieder geval. Na het zien van zijn filmpjes heb ik ineens de motivatie om te proberen dat zelf ook eens wat beter onder de knie te krijgen.