paulusdeBKB
27 februari 2006, 18:22
Afgelopen weekend een tweedehands LGXT gekocht in zoewart... Man wat een gitaar! Body is gemaakt van twee soorten esdoorn, hals is van mahonie en de toets van ebben. 2 Seymour Duncan HB's en piezo's in de tremolo, en als klap op de vuurpijl synth access!!! (Jammer genoeg had ik geen geld meer voor de Roland PI-10 Guitar to MIDI converter die de verkoper ook nog had staan).
Eerste indruk: hij is zwaar! ik denk wel een kilo zwaarder dan mijn Fender stratje. Verder is de constructie zo stijf als de spreekwoordelijke plank. Gek hoe je bij sommige gitaarontwerpen meteen die indruk krijgt nog voordat je er een ooit op hebt gespeeld. De hals voelt wat breder, een beetje richting steelstring zeg maar. Hij speelt lekker maar niet echt licht ofzo. De snaren kunnen nog een flink stuk lager. Ik heb de indruk dat hij is afgesteld voor .09 snaren en ik heb er net .10 op gezet. Na een paar uurtjes pielen voelde ik echt mijn spieren een beetje trekken. Toen ik daarna mijn oude vertrouwde Stratocaster weer ter hand nam bleek die erg goedkoop en levenloos aan te voelen.
Zonder in te prikken klinkt de LGXT luid voor een solid body en erg helder. Ingeprikt heb ik nog geen definitief oordeel, maar de eerste indruk is 'gebalanceerd'. Het vele hoog dat je akoestisch hoort vertaalt zich niet in een irritant scherpe sound. Verder heeft de klank vooral een heleboel dingen niet: Hij heeft niet het ranzige van een Strat, het snerpende van een Tele of het volvette van een Les Paul, en da's maar goed ook. Als je een strat-sound wilt dan koop je een strat, toch? De piezo klinkt behoorlijk goed, maar met mijn ogen dicht kan ik mezelf toch niet foppen. Het is gewoon geen akoestische gitaar, al is het geluid zeker bruikbaar voor akoestische intro's etc. Misschien dat dit nog verder verbetert als ik hem op een full-range kastje kan aansluiten.
Bij single string spelen valt me op dat de gitaar bij elk nootje een echte 'plok' geeft. Kenmerkend voor de ebben toets? Klinkt iig behoorlijk 'jazzy'.
Morgen repeteren met mijn bandje, daarna zal ik melden hoe hij zich staande houdt in een bandsetting.
Eerste indruk: hij is zwaar! ik denk wel een kilo zwaarder dan mijn Fender stratje. Verder is de constructie zo stijf als de spreekwoordelijke plank. Gek hoe je bij sommige gitaarontwerpen meteen die indruk krijgt nog voordat je er een ooit op hebt gespeeld. De hals voelt wat breder, een beetje richting steelstring zeg maar. Hij speelt lekker maar niet echt licht ofzo. De snaren kunnen nog een flink stuk lager. Ik heb de indruk dat hij is afgesteld voor .09 snaren en ik heb er net .10 op gezet. Na een paar uurtjes pielen voelde ik echt mijn spieren een beetje trekken. Toen ik daarna mijn oude vertrouwde Stratocaster weer ter hand nam bleek die erg goedkoop en levenloos aan te voelen.
Zonder in te prikken klinkt de LGXT luid voor een solid body en erg helder. Ingeprikt heb ik nog geen definitief oordeel, maar de eerste indruk is 'gebalanceerd'. Het vele hoog dat je akoestisch hoort vertaalt zich niet in een irritant scherpe sound. Verder heeft de klank vooral een heleboel dingen niet: Hij heeft niet het ranzige van een Strat, het snerpende van een Tele of het volvette van een Les Paul, en da's maar goed ook. Als je een strat-sound wilt dan koop je een strat, toch? De piezo klinkt behoorlijk goed, maar met mijn ogen dicht kan ik mezelf toch niet foppen. Het is gewoon geen akoestische gitaar, al is het geluid zeker bruikbaar voor akoestische intro's etc. Misschien dat dit nog verder verbetert als ik hem op een full-range kastje kan aansluiten.
Bij single string spelen valt me op dat de gitaar bij elk nootje een echte 'plok' geeft. Kenmerkend voor de ebben toets? Klinkt iig behoorlijk 'jazzy'.
Morgen repeteren met mijn bandje, daarna zal ik melden hoe hij zich staande houdt in een bandsetting.