PDA

View Full Version : Keuzes keuzes.....



madforit
7 februari 2006, 08:47
Hallo,

Sinds enige tijd ben ik op zoek naar dan eindelijk een goede gitaar. Na enkele winkelbezoeken moet ik concluderen dat een Amerikaanse Fender Strat en een Gibson Les Paul beide geweldige instrumenten zijn. Zijn er bij deze suggesties met goede onderbouwingen welke het zou moeten worden? Een aantal nadelen van de Les Paul zouden de wat dikkere nek en ook geluid kunnen gaan zijn, maar ja Les Paul he.... bvd

vulvasonic
7 februari 2006, 09:21
Zijn inderdaad beide GEWELDIGE gitaren.
En een aardbei is even lekker als een banaan.

De verschillen zijn zo groot.........
En ik moet zo werken.

Harry
7 februari 2006, 09:45
bvd waarvoor? Je hebt ze zelf uitgeprobeerd, dus jij bent de enige die een oordeel kan vellen. Ach, vulva is me net voor....

BartL
7 februari 2006, 09:49
Ik heb ze beiden. Een amerikaanse strat en een LP Studio. Inderdaad beide geweldig goede gitaren. Wat voor muziek speel je veel? Als je veel met overdrive/distortion speelt, zou ik een LP nemen, die klinkt dan lekker dik; de strat wat dunner. Speel je veel clean, dan zou ik de strat pakken; de LP klinkt dan misschien iets te agressief.

Dus:
Wat is je budget/muziekstijl/versterker?

madforit
7 februari 2006, 10:02
Ja heb ze beiden geprobeerd, en bij beide krijg je die schok dat je iets lekkers en goeds in handen heb. Mijn twijfel was onder andere gericht op de wat dikkere nek van de LP, of is dat weer gewoon een kwestie van een nieuwe gewenning. Ben nog aardig blue op dit gebied. En mijn muzikale voorkeur gaat uit naar Rock, wel breed -Hendrix, Metallica, en ook Oasis en dat soort dingen- maar wil wel een alles kunner.

Kaboemba
7 februari 2006, 10:33
Ach ja, voor beide betaal je te veel en met beide heb je een eenheidsworst. Maar goed, slecht is het niet alleen wat ik altijd zo jammer vind is dat mensen meteen aan die twee merken denken terwijl er nog zoveel ander moois te koop is en beter en voor minder geld.


Ik denk dan aan b.v. een merk als Godin en meer van dat soort spul, ook een kleiner merk zoals het huismerk van Huub Boel is zeker niet verkeerd en bied meer (veel meer dan een fender of gibson).
Voordeel van een fender of gibson is wel dat ze hun waarde beter houden, maar ja ik heb een gitaar om te op te spelen en niet voor de handel (al zou mijn verleden anders doen vermoeden).

madforit
7 februari 2006, 10:45
Tsja, ik moet je eerlijk bekennen dat ik, zoals ik al zei blue als ik ben, ook inderdaad vrij vlot bij deze 2 terecht kwam. Speel pas bijna 2 jaar en heb me niet echt in minder bekende merken verdiept.

Harry
7 februari 2006, 11:27
misschien kun je dan het beste naar een goede muziekzaak kunnen gaan (Nederland Muziek in Almere bijv.) en dan verschillende suggesties van de verkoper uitproberen

Raytheman
7 februari 2006, 11:33
Voor mij was de reden om voor Fender te kiezen; Gibson vond ik te zwaar.
Verhalen van afgebroken Gibson-koppen deden mij huiveren.
Heb wel zelf een studio gehad voor erbij maar toch maar weer weggedaan..

Tristan
7 februari 2006, 11:33
Ik ben het niet helemaal met Kaboemba eens, want de gitaren die hij opnoemt zijn gewoon heel andere gitaren met een hele andere sound. (minder klassiek)
Ik speel al behoorlijk lang en merk nu dat ik juist ook weer bij de bekende merken uitkom, omdat het voor mij gewoon meer het karakter heeft dat ik zoek.
Heb je overigens al wel naar het prijsverschil gekeken?
Een Amerikaanse Gibson LP is bijna twee keer zo duur dan een Amerikaanse Fender Strat en je moet meer zoeken om een goede LP te vinden, want procentueel gezien zijn er meer Amerikaanse strats goed dan Amerikaanse LP's, het risico om een kat in de zak te kopen is erg groot bij Gibson.
Kijk, als je een Amerikaanse strat met een Epiphone vergelijkt dan wint de Amerikaanse strat het wat mij betreft ook, want dat is gewoon een beter instrument. (betere hardware, hout, pickups, alles)
Een heel goed betaalbaar alternatief voor Gibson is Heritage, die zijn echt super en dan heb je voor 1500 euro een hele vette Amerikaanse LP met Seymour Duncans erin, kijk maar op haarguitars.nl
Een alternatief voor Fender is G&L, die zijn ongeveer net zo duur, maar klinken ook te gek. Daarvoor kan je kijken op jic.nl

Bram+
7 februari 2006, 13:08
Dat hele 'gibsons zijn vaker slecht dan fenders' vind ik wel heel economisch gedacht. Strats en Les Pauls zijn gewoon twee compleet verschillende gitaren. Ik bedoel, houd je van mannen of van vrouwen? (bij wijze van spreken). Mij persoonlijk: een Les Paul, maar dat moet ieder voor zich weten (en er dan vanuit gaande dat je daadwerkelijk moet kiezen tussen een strat en een LP).

hansies
7 februari 2006, 13:21
Dat hele 'gisbons zijn vaker slecht dan fenders' vind ik wel heel economisch gedacht. Strats en Les Pauls zijn gewoon twee compleet verschillende gitaren. Ik bedoel, houd je van mannen of van vrouwen? (bij wijze van spreken). Mij persoonlijk: een Les Paul, maar dat moet ieder voor zich weten (en er dan vanuit gaande dat je daadwerkelijk moet kiezen tussen een strat en een LP).

Gisbons ................???????

Bram+
7 februari 2006, 13:22
Gisbons ................???????
Wat dom van me zeg. Ik heb het veranderd voor je.

Dick Wolkendeck
7 februari 2006, 13:52
Of Gibbons!

http://www.shoarns.com/Black%20&%20white%20Lar%20Gibbons.jpg

Nou ja ff serieus: ik heb ze ook allebei. Als ik live eens snaar breek speel ik vrolijk verder op de Fender of op de Gibson. Ach, verandering van spijs doet eten. Mijn Gibson clean is prachtig en mijn fender is Fel, gemeen, lomp, als ik dat wil.

Wat vooral uitmaakt voor mij is hoe de gitaar mijn spel beïnvloed. Ik speel op de Fender "gemener" en dan op de Gibson, die mij altijd weer uitnodigt tot het spelen van een mooie noot (of ik dat dan ook doe is een tweede :)). Dus bedenkt eerst hoe je wilt spelen en klinken en kies dan wat het best past. En als je daar nog niet uit bent, hou dan voorlopig het grote geld maar in je zak en koop iets goedkoops/praktisch.

Succes!

Bram+
7 februari 2006, 14:02
Of Gibbons!

http://www.shoarns.com/Black%20&%20white%20Lar%20Gibbons.jpg



Bij gibbons dacht ik hier aan?
http://www.gibson.com/whatsnew/pressrelease/2003/images/yellowlight.jpg

Niet bij stilgestaan dat dat ook apen waren.

Goede tips overigens verder.

Kaboemba
7 februari 2006, 14:37
Ik ben het niet helemaal met Kaboemba eens, want de gitaren die hij opnoemt zijn gewoon heel andere gitaren met een hele andere sound. (minder klassiek)
Aldus tristan.

Da's dan een hele vreemde conclusie aangezien ik alleen maar 1 merk als voorbeeld noem en niet eens een type.
Die sound wordt bepaald door het hout en de elementen, in hoofdzaak. En liggen echt niet vast in het model.

Mattia
7 februari 2006, 17:05
Tja...smaak, he? Wat vind je lekkerder zitten? Wat vind je lekkerder klinken?

Dat je kan scheuren op een Strat, dat hebben verschillende gitaristen (Jeff Beck, Jimi Hendrix) al laten blijken, maar een Les Paul staat wel garant voor een wat 'vetter' geluid. Ik vind de afwerking van de gemiddelde USA Fender wel iets beter dan van de gemiddelde USA Gibson; Gibson moet nodig wat doen aan hun quality control. IMO.

Orpheo
7 februari 2006, 19:21
Gisbons ................???????

:roll:

ontopic; ik zou gaan voor een LP met een hum in de brug, en een p90 in de hals, met een bigsby erop. heb je imo best of both worlds, maar wel met de ballen van een les paul. ik vind strats vaak wat flauw en saai. (niet altijd, vaak wel). maar als je strats weer mooier vindt, zou ik gaan voor een strat met een humbucker in de brug, mijn voorkeur zou hebben de tonezone of superdistortion.

madforit
9 februari 2006, 10:55
De keuze na een aantal testsessies lijkt gemaakt... een LP. Maar daar heb je dan ook nog veel verschillen in.... Studio, standard, classic. Suggesties???

vester86
9 februari 2006, 11:16
de studio is goedkoper,een stuk goedkoper, zit um vooral in dat ie geen poespas en onnodige franje heeft, de toon is (vrijwel) hetzelfde :)
zoek eens op het forum naar de verschillen tussen classic en standard, daar zijn al boeken over geschreven

Luke-wannabe
9 februari 2006, 15:03
:roll:

...ik vind strats vaak wat flauw en saai...
:o :o :o
Heb jij ooit wel eens naar ene Stevie Ray Vaughan geluisterd?

Anders Destium
9 februari 2006, 15:56
Dat lag aan de gitarist en niet aan de gitaar. Je had SRV welke gitaar dan ook kunnen geven en hij had er mee uit de voeten gekund.

Koop ze alletwee dan heb je de meest afgezaagde combinatie in gitarenland!

Scali
9 februari 2006, 15:58
Ik vind een Strat een werktuig en een Les Paul een instrument.
Ben je een timmerman of een chirurg?

En als je iets veelzijdigs wilt hebben, moet je ze allebei niet nemen, het zijn uitersten. Kijk eens bij Godin, Jackson, Ibanez etc, voor gitaren met zowel humbuckers als single-coils, en andere soorten houtcombinaties.

Orpheo
9 februari 2006, 16:18
Heb jij ooit wel eens naar ene Stevie Ray Vaughan geluisterd?

ja, en ik zet t vaak weer heel snel uit. dat gepiel van die man...

als je nu rory gallagher noemde.. :cooler: die dude rockt! ondanks zijn strat ;)

nee, alle gekheid op een stokje. als ik een strat in mn handen heb, kan ik er zelf niks mee. een tele daarentegen... :hippie:

Joey Handsome
9 februari 2006, 16:34
Ik vind een Strat een werktuig en een Les Paul een instrument.
Ben je een timmerman of een chirurg?

En als je iets veelzijdigs wilt hebben, moet je ze allebei niet nemen, het zijn uitersten. Kijk eens bij Godin, Jackson, Ibanez etc, voor gitaren met zowel humbuckers als single-coils, en andere soorten houtcombinaties.


een strat leek mij toch altijd een van de meest veelzijdige gitaren die er te koop zijn, maar dat zal dan wel aan mij liggen...

taylor
9 februari 2006, 17:02
een strat is gewoon net zo instrument als les paul alleen anders, maar de strat kun je meer mee qua sounds dan alleen al door de 5 standen.

Scali
9 februari 2006, 17:20
een strat leek mij toch altijd een van de meest veelzijdige gitaren die er te koop zijn, maar dat zal dan wel aan mij liggen...

Dat zal zeker aan jou liggen, want met single-coils kun je geen humbucker-geluiden maken (en andersom ook niet echt, hoewel je met coil-splitting nog wel wat kunt doen). Verder klinken Strats altijd als Strats vanwege de houtkeuze.
Een gitaar van mahonie met H-S-S-configuratie zou al veelzijdiger zijn, omdat je zowel Strat-achtige single-coil geluiden hebt, als een vette mahonie/humbuckersound.
Daarom vind ik zowel Strats als Les Pauls dus niet veelzijdig. Strats klinken alleen als Strats en kunnen een Les Paul niet benaderen, en voor een Les Paul geldt het precies omgekeerd. Veelzijdig vind ik het als je een beetje van allebei kunt.

Joey Handsome
9 februari 2006, 17:23
Dat zal zeker aan jou liggen, want met single-coils kun je geen humbucker-geluiden maken (en andersom ook niet echt, hoewel je met coil-splitting nog wel wat kunt doen). Verder klinken Strats altijd als Strats vanwege de houtkeuze.
Een gitaar van mahonie met H-S-S-configuratie zou al veelzijdiger zijn, omdat je zowel Strat-achtige single-coil geluiden hebt, als een vette mahonie/humbuckersound.
Daarom vind ik zowel Strats als Les Pauls dus niet veelzijdig. Strats klinken alleen als Strats en kunnen een Les Paul niet benaderen, en voor een Les Paul geldt het precies omgekeerd. Veelzijdig vind ik het als je een beetje van allebei kunt.

Een strat kun je toch rustig uitrusten met een H-S-S-configuratie?? Verder ben ik het met je eens hoor.

guhlenn
9 februari 2006, 17:26
dat verklaard alles behalve waarom een strat geen instrument is. Een les paul is zeker meer luxe, maar of dat het een instrument ipv werktuig maakt. Tsja...

Scali
9 februari 2006, 17:28
Een strat kun je toch rustig uitrusten met een H-S-S-configuratie?? Verder ben ik het met je eens hoor.

Dat kan, maar ik neem aan dat we het hier over een normale Amerikaanse Fender Strat hebben, dus gewoon S-S-S. H-S-S Strats zie je maar heel zelden. Volgens mij heeft Fender nog maar 1 of 2 modellen met H-S-S configuratie, en die zie je dus eigenlijk nooit in een muziekwinkel, zou je speciaal moeten bestellen.
Waarbij ik dan zeg dat dat onzin is, omdat die Fender humbuckers helemaal niet zo fijn zijn, en als je toch geen originele Strat koopt, kun je dan niet beter voor een merk gaan waar je meer waar voor je geld krijgt, zoals Blade? Beter tremolo, beter/mooier hout, etc.
Maargoed, ik ben dan dus ook geen Strat-man, en ik zie niets bijzonders in een Strat, dus ik heb niet de behoefte om een 'originele' Strat te nemen. Bij een Les Paul ligt dat iets anders voor mij, alles aan een Gibson Les Paul is al zoals ik het wil hebben.

Joey Handsome
9 februari 2006, 17:29
dat verklaard alles behalve waarom een strat geen instrument is. Een les paul is zeker meer luxe, maar of dat het een instrument ipv werktuig maakt. Tsja...

+1
dat heb ik ook nooit begrepen

Scali
9 februari 2006, 17:37
dat verklaard alles behalve waarom een strat geen instrument is. Een les paul is zeker meer luxe, maar of dat het een instrument ipv werktuig maakt. Tsja...

Ik vind dat je op een Strat hard moet werken om er geluid uit te krijgen, omdat het hout en de elementen niet echt meewerken. Verder vind ik dingen als stringtrees onvergeeflijk, prikken die duffe schroefjes van de zadels in m'n hand, en is het tremolo niet echt betrouwbaar, dus dan maar liever niet. En natuurlijk de ruis en storing die die single-coils oppikken. En niet te vergeten de toets die eigenlijk te 'bol' is, waardoor je niet echt met lage action kunt spelen, want bends gaan dan aanlopen.
Een Les Paul heeft een veel voller geluid, meer output, waardoor alles makkelijker lijkt te gaan, en ik echt vrijuit kan spelen. Alles aan de gitaar staat in het teken van het geluid en het speelgemak (gelijmde hals, kop onder een hoek, korte mensuur, comfortabele brug). Je voelt dat de gitaar meewerkt met je, alsof ie een eigen ziel heeft, en het beste in je boven wil laten komen.

Op een Strat kan ik dan ook alleen akkoorden spelen, bij het spelen van solo's gaat de gitaar me tegenwerken.

Anders Destium
9 februari 2006, 17:42
Ik heb een tijdje terug op een masterbuilt strat gespeeld, en dat was toch echt een fantastische gitaar. Kost wat, maar dan heb je ook wat :)

Tristan
10 februari 2006, 01:39
Ik ben het niet helemaal met Kaboemba eens, want de gitaren die hij opnoemt zijn gewoon heel andere gitaren met een hele andere sound. (minder klassiek)
Aldus tristan.

Da's dan een hele vreemde conclusie aangezien ik alleen maar 1 merk als voorbeeld noem en niet eens een type.
Die sound wordt bepaald door het hout en de elementen, in hoofdzaak. En liggen echt niet vast in het model.

Ik ben het met je eens dat het geluid voor een aanzienlijk deel wordt bepaald door het gebruikte hout en de elementen. De constructiemethoden zijn ook van belang en het model van de gitaar is waarschijnlijk minder van belang, maar speelt wel een rol.
Het merk dat je aanhaalt, Godin, is het perfecte voorbeeld hiervan, want zij bouwen wel Strat en Les Paul achtige gitaren, maar omdat de gebruikte houtsoorten, de pickups, de hardware en de gebruikte constructiemethoden vaak anders zijn, zijn het dus ook andere gitaren, met een minder "klassieke" sound.
Bovendien noem je verder de Shine gitaren van Huub Boel en dat zijn gewoon hele nieuwe modellen met Dimarzio pickups (Ibanez?), een tune o matic brug (Gibson) en een geschroefde hals (Fender) en dus heeft die gitaar een heel andere klank en tonale respons, niet beter, niet slechter, maar anders en zoals ik al zei, minder klassiek, dus minder geschikt voor mij.
Dus mijn slotconclusie is: als iemand een Les Paul wil, dan moet hij een Les Paul kopen (Gibson, Heritage, etc.)
Als iemand een strat wil, dan moet hij een strat kopen (Fender, G&L, etc.)
Des te meer de specificaties van het instrument gelijk zijn aan de traditionele modellen (pickups, hout, hardware, constructie, model), des te klassieker de sound, dus ook Gibson en Fender bouwen gitaren die minder klassiek zijn.

Tristan
10 februari 2006, 01:57
De keuze na een aantal testsessies lijkt gemaakt... een LP. Maar daar heb je dan ook nog veel verschillen in.... Studio, standard, classic. Suggesties???

Ik zou absoluut voor de Standard gaan. Ikzelf vind de burstbucker pickups die daarin zitten echt helemaal te gek en ik vind het persoonlijk ook de mooiste om te zien.
De studio heeft heel andere pickups (vind ik minder goed) en geen binding rond de body en de toets en behoudt ook minder haar waarde tweedehands, omdat ze minder gewild is.
De Classic heeft ook andere pickups (keramische) en die zijn veel minder veelzijdig, veel meer (alleen) geschikt voor (hard)rock en de meeste mensen gooien die er naar een paar jaar uit, dus dan ben je uiteindelijk toch duurder uit dan met de Standard.
De Custom is duurder dan de Standard en echt niet beter, ik vind hem zelfs minder mooi om te zien.
Ik heb zelf een ES335 dot reissue en die zou ik tweedehands kunnen verkopen zonder er veel geld op toe te leggen en dat geldt ook voor Les Paul Standard eigenaren.
Blijf alsjeblieft uit de buurt van de meeste actiemodellen van Gibson zoals de GT en de Gothic en vooral ook de Les Paul Smartwood (er zijn er nog een paar meer), want die gebruiken vaak andere houtsoorten, zijn vaak dunner en zijn dus eigenlijk geen echte Les Pauls en zijn tweedehands veel minder waard.
Een uitzondering is de Les Paul DC serie, dat vind ik wel mooie gitaren en als je een goede DC Faded vindt, dan heb je het koopje van de week, want die kost maar 800 euro en lijkt op een oude Les Paul Junior DC, dus met P90 pickups, maar dat is wel zoeken naar een speld in een hooiberg.
Misschien heb je wel geluk bij Nederland Muziek, want daar hebben ze de meeste Les Pauls, omdat de importeur van Gibson bij hun in hetzelfde pand zit.

madforit
10 februari 2006, 10:05
Kijk hier komen we wat verder mee..... thnx Tristan. Een standard dus..... Ga een dezer dagen maar eens naar dat Nederland muziek, hoor er veel goeds over. Hoe zit dat eigenlijk met die slagplaten, je kunt bij die standards kiezen of je met of zonder speelt ofzo?? Lijkt zonder een heel andere uitstraling te hebben

Anders Destium
10 februari 2006, 10:12
Slagplaat zit er standaard op, maar je kunt hem er zelf makkelijk afhalen. Nog steeds is het verstandig om iemand mee te nemen die er meer verstand van heeft!

madforit
10 februari 2006, 12:09
Ja, dat zal ik ook zeker doen, iemand meenemen. Ben weer wat verder georienteerd. Tot nu toe lijkt mijn beste keuze een Standard LP, ook na een oefensessie bij een winkel vond ik die Studio het eigenlijk net niet als je een standard geprobeerd hebt. Lijkt weinig verschil buiten de afgewerkte randjes ed, maar qua geluid zat er toch ook wel wat verschil in. In ieder geval, een ieder alvast bedankt voor de reacties en hulp.

taylor
10 februari 2006, 12:18
ik geef scali wel gelijk dat de strat moeilijker te bespelen is een dat over het algemeen gibson iets soepeler speelt(door de kortere mensuur) maar juist dat harder werken op een strat maakt je vaak een betere gitarist dus door niet super lage actie een humbuckers waar je mee kunt scheuren enz

met een gitaar waar alles "van zelf gaat" daar wordt je lui van en niet echt beter.maar als je eenmaal doorheen bijt kun je fantastische dingen met een strat.

gibson heb ik er ooit 1 van gehad voor mij hoeft dat niet meer :) ik zie idd ook als meer een luxe ding dat echt iets functioneels een mapletop enzo aardig doet niks voor instrument opzich tone etc.ja, of je moet voor looks gaan...

Kaïn
10 februari 2006, 12:21
Volgens mij heb ik meerdere malen gelezen dat een maple top wel degelijk iets toegoegt aan je tone. Correct me if I am wrong though.

taylor
10 februari 2006, 12:27
ja dat is ook wel zo maar je moet erg uitkijken met diktes omdat je dan veel hogetoonen(schel) krijgt en dat wil je niet.

ik wil eigenlijk zeggen dat bv een body van ash of noem het maar met humbucker vaak beter klinkt dan die mapletop wat ook meer voor oog is.

Anders Destium
10 februari 2006, 12:56
Als er op een mahonie gitaar geen maple top zit dan kan het geluid snel modderig worden, door de maple top wordt het geluid helderder inderdaad.

Het kleurt je geluid maar het zorgt er niet voor dat een mahonie gitaar opeens trebleheavy wordt, zo erg is het niet hoor!

Scali
10 februari 2006, 13:07
maar juist dat harder werken op een strat maakt je vaak een betere gitarist dus door niet super lage actie een humbuckers waar je mee kunt scheuren enz

Vind ik een beetje onzin. Het gaat toch om het resultaat? Als je meer moeite moet doen om te spelen, om hetzelfde resultaat te bereiken, word je daar toch niet beter van?


met een gitaar waar alles "van zelf gaat" daar wordt je lui van en niet echt beter.maar als je eenmaal doorheen bijt kun je fantastische dingen met een strat.

Dat ligt aan je speelstijl. Ik speel snel, veel gain, veel flageoletten etc.
Als de gitaar niet meewerkt, ben ik nergens. Dan lukt een hoop gewoon niet. Bij mijn speelstijl MOET de gitaar gewoon 'vanzelf gaan'. Anders moet ik een stuk conservatiever gaan spelen, en kan ik m'n normale stijl dus niet aanhouden. Mijn stijl is nou eenmaal al 'gaan tot het uiterste'. En bij een 'meewerkende' gitaar is dat uiterste dus verder.

Orpheo
10 februari 2006, 13:43
op een strat harder werken dan een op les paul? that will be the day! op een lp moet ik harder werken voor een goeie tone dan op een strat. soleren op een strat is een eitje, je pakt de 22e fret met gemak (doe t maar eens op een les paul!) lead gaat ook makkelijker.

daarnaast, de maple top op een les paul is er express op gedaan. t mahonie geeft een lekker low end en fijne mids, en de maple top haalt t high end meer naar boven, en geeft de mids een beetje een knauw. flames en quilts zijn voor de looks. maar maple is voor de sound.

Scali
10 februari 2006, 14:01
op een strat harder werken dan een op les paul? that will be the day! op een lp moet ik harder werken voor een goeie tone dan op een strat. soleren op een strat is een eitje, je pakt de 22e fret met gemak (doe t maar eens op een les paul!) lead gaat ook makkelijker.

Als je de 22e fret al hard werken noemt, snap je volgens mij niet waar het over gaat. Niet alle Strats hebben 22 frets trouwens, dus soms is het pakken van de 22e fret wel HEEL lastig :)
Ik speel met gevoel, en daarbij is het heel belangrijk dat ik het gevoel dat ik in een noot leg ook terughoor in het geluid. Bij een Strat krijg ik te weinig terug van wat ik erin stop. Alsof je geblinddoekt staat te spelen.
Bij een Les Paul vloeit alles natuurlijk vanuit m'n hoofd, via m'n handen en de versterker de speakers uit.
Ik kan alleen mijn spel spelen op gitaren waarbij ik dat gevoel heb. Dat hoeven niet altijd Les Pauls te zijn, maar een Strat wijkt er echt te ver van af.
Da's dus het verschil tussen een chirurg en een timmerman. Het een is een precisiewerkje met veel gevoel, het ander is gewoon hard beuken.

Tristan
11 februari 2006, 03:19
Het gevoel dat de gitaar je geeft, dus de druk van de snaren kan je aanpassen. Als je normaal op een Strat 010 speelt en je legt op een Les Paul 011, terwijl je ongeveer dezelfde actie aanhoudt dan lijkt de feel best op elkaar en kan je dus een Les Paul laten spelen als een Strat. Het is wel zo dat Strats over het algemeen wel een iets zwaardere feel hebben, maar dat kan je dus andersom oplossen door er een lichter setje op te zetten, alleen ben ik daar bij strats niet zo'n voorstander van, 009 is vaak te wimpy van geluid, vind ik.
Iets anders is de respons van de gitaar en die verschilt als dag en nacht tussen een Strat en een Les Paul, dat komt voornamelijk door het verschil tussen een bolt-on neck (strat) en een set-in neck (les paul).
Een strat heeft een snellere attack, maar minder sustain en een Les Paul heeft een langzamere attack en meer sustain, dus bij een Strat knalt de toon eruit als je hem speelt, een Les Paul is wat zangeriger.
Ikzelf vind een bolt-on neck (strat) meer ballen hebben, vooral als je single note, of two note riffs speelt (blues en rock), maar bij akkoordriffs heeft de Les Paul weer net zoveel ballen.
Clean is een Les Paul heel mooi voor solo's en kleine partijtjes. Een Strat werkt dan weer beter met akkoorden, omdat het geluid minder groot is.
Wat betreft solospel is het soms makkelijker ergens bovenuit te komen met een Strat, maar een Les Paul toon die blijft maar gaan en maakt het makkelijker om je snelle licks op te spelen, maar ikzelf vind het moeilijker om een overtuigende toon neer te zetten op een Les Paul dan op een Strat, ze prikt gewoon wat minder door de mix en doordat je minder hard hoeft te werken maak je zelf automatisch ook minder toon met je vingers en je vibrato kan er lelijk van worden als je niet oplet (heel wat gitaristen kunnen geweldig spelen, maar hebben, mijns inziens, een afgrijselijk vibrato, vaak veel te snel, omdat het dus zo makkelijk gaat).
Als je merkt dat je niet hard genoeg hoeft te werken voor je toon kan je dus altijd kiezen om een zwaardere set snaren op je gitaar te leggen en/of de actie te verhogen. Er is nog iets anders, ik vind het zelf makkelijker om hoog op de hals te spelen bij een Strat, dan bij een Les Paul, want de ruimte tussen de frets is kleiner bij de Les Paul.
Dat zijn zo'n beetje mijn ervaringen van verschil tussen beide gitaren, dat betekent natuurlijk niet dat dat voor iedereen zo is. :)
Het hangt er ook gewoon vanaf wat voor type gitarist je bent en wat voor dingen je graag speelt en welke feel en respons je wil dat je gitaar heeft.
Als je ze allebei hebt zal je merken dat je je speelstijl gaat aanpassen aan de gitaar waarop je speelt en dat is uiteindelijk het belangrijkste, haal uit de gitaar wat erin zit en dat zo maximaal mogelijk!
Ik hoop dat iemand er wat aan heeft. :)

taylor
11 februari 2006, 12:34
ik zie dat sommige zelfs meer moeite hebben op een les paul,over het algemeen hoor je het anders om dit komt voornamelijk door de korte mensuur van de les paul wat idd wat fijner aanvoelt dan de 25 1/2 mensuur van fender.

en @scali ik speel ook van alles een nog wat maar daarom hoef ik geen racefiets afstelling fijn te vinden. ik hou juist van actie die tussen hoog en laag inzit etc.

gerrekat
11 februari 2006, 12:38
Les Paul's, Tele's en Strats.....kan het nog meer 13 uit een dozijn???

Scali
11 februari 2006, 12:39
en @scali ik speel ook van alles een nog wat maar daarom hoef ik geen racefiets afstelling fijn te vinden. ik hou juist van actie die tussen hoog en laag inzit etc.

Dat zei ik helemaal niet. Mijn afstelling is ook niet 'racefiets', want ik gebruik ook .010 op m'n Les Paul, en zet de actie hoog genoeg om geen concessies te doen aan tone en sustain. Het gaat puur om de respons van de gitaar, en bij de Strat lijken je noten gewoon in de gitaar te verdwijnen, en niet uit je speaker te komen. Heeft ook niet zo veel met bolt-on te maken, vind ik. Ik heb namelijk ook een Ibanez RG, die qua constructie en mensuur veel meer lijkt op een Strat dan op een Les Paul, maar op die RG kan ik WEL m'n spel spelen, en op een Strat niet. Zit hem meer in het hout en de elementen, lijkt mij.

taylor
11 februari 2006, 12:50
ja, ik begrijp je wel toch vind ik het wel een beetje raar gitaar spelen moet je op elke gitaar kunnen, misschien moet je op sommige meer moeite doen maar dat is juist goed (voor je spel dan uiteindelijk,qua aanslag,intonatie etc)

bv speel is een tijd op een klassieke en dan weer is op een elektrische dan weet je wel wat ik bedoel..

Scali
11 februari 2006, 13:00
Gaan die aannamen weer... Ik speel bijna elke dag op een klassieke gitaar.
Strats doen het voor mij gewoon niet, hebben niet de ziel die ik in een gitaar zoek. Ik kan er wel op spelen, maar ik vind het niet fijn. Ik vind het beperkend.

taylor
11 februari 2006, 13:09
oh sorry hoor wist niet dat je kwaad werd,dan moet je me toch is uitleggen wat je niet op strat kan wat je dan bv wel op ibanez of weet ik veel wat voor gitaar met ook oa singles enzo wel kan?

zelf heb ook oa een aantal superstrats maar in single mode is niet echt veel anders dan een standaard strat ja los gezien van de humbucker in brug dan.

Scali
11 februari 2006, 13:21
Heb ik al gezegd, ik speel met gevoel, en op een Strat ontbreekt dat gevoel.
Gevoel kan ik verder niet uitleggen natuurlijk, dat is nou eenmaal mijn specifieke speelstijl. Als jij niet zo'n stijl hebt, zul je het ook nooit merken.

taylor
11 februari 2006, 13:35
hmm naja het kan voor jou zo zijn maar ik zie niet zo het verschil tussen een singelcoil op bv een ibanez etc dan op een strat.(qua sound dan wat je er uit kan halen)

of speel je zo wi zo nooit met singelcoils?

Tristan
11 februari 2006, 13:54
@Scali,

Je hebt inderdaad gelijk dat het hout en de elementen ook van invloed zijn op de respons van de gitaar, maar wat ik bedoelde was eigenlijk de attack van de gitaar, zoals ik ook beschreven had en die is dus wezenlijk anders tussen bolt-on en set-in necks.
De Ibanez (bolt-on) is weer anders omdat ze meestal een body van basswood heeft (behalve sommige duurdere JEM's en de niet superstrats dan) en dat geeft veel fundamentele tonen en weinig boventonen. Een strat met een elzenbody heeft meer boventonen. Enkelsspoelselementen pikken deze boventonen ook weer beter op en zeker als ze weinig output hebben. Bij Ibanez zitten er vaak elementen met hoge output op, dus dan kleuren de elementen weer meer de sound van je gitaar.
Al met al voelt een Ibanez wat zachter aan dan een Strat, wat beleefder en de toon is wat neutraler. Ik vermoedt dat jij houdt van die vocale sound (Gibson) met een klein beetje bite (Strat). Daarom is een Strat te agressief voor jou en vind je dat gevoelloos. Met een Gibson heb je weer niet de gewenste attack, maar wel die "gevoeligere" vocale sound, misschien dat je daarom die Ibanez zo fijn vindt. Het speelt makkelijker dan een Strat, heeft een iets vocalere sound (middiger), maar wel een beetje de attack van een Strat om door de mix te prikken.
Ikzelf hou juist wel van dat werken op een Strat (en Tele) en vind juist dat je op een Strat je toon zo mooi kan controleren tussen gevoelig en heftig in, dat mis ik altijd een beetje op andere gitaren (set-in necks en Ibanez). Het verschil hoor je ook heel goed als je met je vingers speelt (a la Mark Knopfler, Jeff Beck e.d.), maar dat zijn allemaal persoonlijke verschillen, het heeft er allemaal mee te maken wat je uiteindelijk wil horen en (nog belangrijker) wat je wil voelen als je een instrument om je schouders hangt.

Scali
11 februari 2006, 14:10
Mijn RG is van elzenhout met een esdoorn top.
Ik vind een basswood-RG nogal dof en dood klinken.
De elementen zijn niet zo enorm hi-output. Is een setje V7-S1-V8. Qua output iets minder dan de 490R en de 498T die in m'n Les Paul zitten (maar die hebben dus .010 ipv .009, dus misschien is de output op zich ongeveer gelijk).
Ik vind de Les Paul ook nog steeds een hele fijne gitaar. Hij is alleen wat overbodig door de RG.

drap
11 februari 2006, 14:14
ja, en ik zet t vaak weer heel snel uit. dat gepiel van die man...

als je nu rory gallagher noemde.. :cooler: die dude rockt! ondanks zijn strat ;)

nee, alle gekheid op een stokje. als ik een strat in mn handen heb, kan ik er zelf niks mee. een tele daarentegen... :hippie:

Phoe... wel es Little Wing gehoord van Stevie? Wat een sound en wat een nummer! Tering! Ik hou over het algemeen niet zo van blues, laat staan instrumentaaltjes. Instrumentaaltjes zijn in mijn ogen wat meer een tool voor het ego van de muzikant als dat het wat moet zijn voor een luisteraar. Maar goed, das persoonlijk, anders valt het halve forum weer over me heen :D . Maar eh... Rory Gallagher bespeelde toch ook een strat?

drap
11 februari 2006, 14:17
Mijn RG is van elzenhout met een esdoorn top.
Ik vind een basswood-RG nogal dof en dood klinken.
De elementen zijn niet zo enorm hi-output. Is een setje V7-S1-V8. Qua output iets minder dan de 490R en de 498T die in m'n Les Paul zitten (maar die hebben dus .010 ipv .009, dus misschien is de output op zich ongeveer gelijk).
Ik vind de Les Paul ook nog steeds een hele fijne gitaar. Hij is alleen wat overbodig door de RG.

Daar noem je wat. De dikte van de snaren zijn van zeeeer groot belang voor het geluid. Tenminste clean, met distortion is smokkelen vind ik. En setje 0.11 geeft je wel abnormaal veel eelt op je vingers, maar 't klinkt stukken beter

Scali
11 februari 2006, 14:17
Instrumentaaltjes zijn in mijn ogen wat meer een tool voor het ego van de muzikant als dat het wat moet zijn voor een luisteraar.

Ik vind het juist voor de luisteraar. Ik vind zang en tekst meestal maar irritant. Ik wil geen verhaaltjes horen, zeker niet gezongen door een slechte stem. Ik wil melodie en harmonie horen. Alleen echt goede stemmen hoor ik graag. Zoals het nummer dat ik nu draai: Il Mondo Che Vorrei, van Laura Pausini. Wat zijn die Italianen toch geweldig. Gabriele Fersini op gitaar trouwens, heerlijke gitarist.

drap
11 februari 2006, 14:33
Ik vind het juist voor de luisteraar. Ik vind zang en tekst meestal maar irritant. Ik wil geen verhaaltjes horen, zeker niet gezongen door een slechte stem. Ik wil melodie en harmonie horen. Alleen echt goede stemmen hoor ik graag. Zoals het nummer dat ik nu draai: Il Mondo Che Vorrei, van Laura Pausini. Wat zijn die Italianen toch geweldig. Gabriele Fersini op gitaar trouwens, heerlijke gitarist.

Brrrrr, Italiaanse liedjes :D