Richard Smith, fantastische gitarist

[JanB]

Afgelopen zaterdagavond Richard Smth weer gezien in Raalte. Wat een fantastische gitarist is die man!!
De zaal was amper half vol, wat maar weer eens bewijst dat kwaliteit alleen niet voldoende is. Gitaartechnisch gezien hoeft hij wat mij betreft niemand op de wereld voor te laten gaan (ook TE niet). Maar meer sociale interactie met de zaal zou zijn presentatie ten goede kunnen komen.
Als hij ooit weer naar Nederland komt is mijn advies aan iedere liefhebber van (acoustische) gitaar muziek: gaan!

Jan

[Picker]

Zonder blasé te willen overkomen: ik vind Smith een fantastische gitarist, technisch gezien dan. Maar zijn muziek doet me helemaal niets. Totaal gevoelloos, schools en 100% voorspelbaar.

Ik heb zijn CD Requests en er is helemaal niets op aan te merken. Ieder noot is op zijn plaats, zelfs de timing is op precies de goede manier 'swingend'. Maar er zit totaal geen emotie in zijn muziek. Net of je naar een MIDI file luistert. Voorspelbaar, schools, totaal niet origineel.

Nee, neem dan Tommy. Misschien dat die op maximum snelheid net iets minder nootjes per seconde haalt dan Richard, maar zijn feeling, en de originaliteit van zijn bewerkingen (om van zijn eigen composities maar te zwijgen) zijn gewoon fenomenaal en daar ligt hij wat mij betreft iedere andere gitarist mijlenver voor.

Richards's arrangementen vind ik eigenlijk erg matig. Soms zit hij er zelfs echt naast, zoals dat duet met die cello op Requests. Componeren doet hij amper/niet voor zover ik weet.

Begrijp me niet verkeerd: ik zou graag Richard's technisch speelniveau ooit nog willen halen, maar die kans is klein ben ik bang...

[JanB]

Ik kan deels wel met je mee gaan, maar ben zo onder de indruk van zijn technisch kunnen dat ik de meer emotionele aspecten wel even wil vergeten. Ik vind het een topper.

Jan

[Picker]

Uiteraard is hij een topper!

[MonkeyFace]

ik sluit me aan bij picker; die man is technisch _erg_ goed, maar er lijkt nauwelijks emotie in zijn spel te zitten, het is te precies. De vergelijking met de MIDI file is wel treffend. Dan hoor ik inderdaad liever Tommy, die ook niet bang lijkt te zijn om een keer een fout te maken (gebeurt ook regelmatig ;) )

[JanB]

Dus eigenlijk is hij te goed? Als hij zou willen zou hij vast express een foutje kunnen maken, als dat hem 'beter' zou maken.

Zoals ik al eerder schreef voel ik wel mee met Eltjo's commentaar alleen heb ik mij af zitten vragen waar dit gevoel van missende emotie vandaan komt. In de CD opnames hoor ik zelf, in het spelen an sich, niet meer emotie bij TE dan bij Richard.
Ik denk dat de persoonlijkheid zoals die tijdens een optreden over komt een erg grote rol speelt. TE heeft onmiskenbaar een goed contact met de zaal, komt sympathiek over, gevoel voor humor etc.etc. Richard daarintegen is veel en veel introverter (meer een echte gitarist eigenlijk), kondigt z'n nummers aan of af, en dat is het dan. Hij zou met de juiste begeleiding juist op dat gebied veel kunnen winnen, denk ik.
Het maken van eigen composities is natuurlijk een heel ander verhaal. Die creativiteit is niet iedereen gegeven. Gezien het oevre van Richard tot nu toe, is dat in elk geval niet zijn sterkste kant. Zijn kracht ligt in het technische. Zoals Chet al over hem zei: "hij speelt alles wat ik speel, alleen beter"

Jan

[Picker]

Nee hoor, ik hoor het echt in de muziek van Tommy. Zo'n nummer als Questions of Those Who Wait daar zit zo waanzinnig veel 'gevoel' in... ook zonder dat hij grapjes maakt.

'Gevoel' kun je voornamelijk aabrengen met simpele effecten als timing, vibrato, verschillende aanslagen, allemaal dingen die Smith ook doet. Ik denk dat het 'echte' gevoel ligt in een originele (onverwachte?) combinatie van al die elementen, steeds op precies het juiste moment.

Iemand die ook met waanzinnig veel gevoel speelt, en daarnaast ook perfecte arrangementen schrijft, is Mark Casstevens. Luister maar eens naar de samples van zijn CD Acoustic Inventions op CDBaby.

http://cdbaby.com/cd/mcasstevens

Daar kan Smith nog een puntje aan zuigen...!

[Picker]

Dan hoor ik inderdaad liever Tommy, die ook niet bang lijkt te zijn om een keer een fout te maken (gebeurt ook regelmatig ;) )

En wat dat betreft ben ik zelfs nog beter dan Tommy! :wink:

[JanB]

Ik geef het niet graag toe ( :D ) maar je hebt gelijkt, Eltjo. Die Mark Casstevens is erg goed, en mooi ook. Ook erg mooi op nylon trouwens (Clair). Mooie tip, bedankt. Heeft ie ook tabbooks?

Jan

[Picker]

Ik zag op Marks website dat er inderdaad tabs te koop zijn van een aantal nummers. Maar hij speelt alles in standaard tuning, dus er is vrij makkelijk uit te komen hoor... Spelen is wat anders natuurlijk.

[JanB]

Ik zal er eens kijken. Nummers uitzoeken is niet mijn sterkste kant, niet het geduld voor.

Jan

[Picker]

Ik geef het niet graag toe ( :D ) maar je hebt gelijkt, Eltjo. Die Mark Casstevens is erg goed, en mooi ook.
Jan

Hij heeft een waanzinnige 'gladde' touch. Zijn timing is ook magnifiek, bijvoorbeeld dat loopje in All Thumb, op 0:36, zo'n mooie 'lag', weergaloos gewoon! Ik betrap Tommy daar ook vaak op, maar Mark was toch net even eerder. Ook Chet Atkins heeft de nodige nummers van Mark Casstevens opgenomen vertelde hij me...

[JanB]

Yep, mooi nummer ook. Ik ga zeker nog even goed naar zijn cd luisteren en bekijken welke van de tabs te krijgen zijn. Claire, vind ik in elk geval een erg mooi nummer.

Jan

[Buzz]

Richard Smith - grandioos
Tommy Emmanuel - op eenzame hoogte

Maar de gitarist die bij mij de gevoelige snaar raakt, een geweldig performer is en technisch voor mij ongeëvenaard:

Leo Kottke


Niet vaak in Nederland, maar als je de kans krijgt: ga hem zien!!

[JanB]

Zou ik graag eens zien ja. Eerlijk gezegd ken ik hem niet heel goed. Ben hem na "Green house", meen ik, uit het zicht verloren. Als hij in Nederland komt, ga ik hem zeker zien.

Jan

[Buzz]

Ná Green House :???:

Dat was in 1972 :o

[JanB]

Ok OK, ik heb die LP (ja, die had je toen nog) iets later ontdekt, maar ik draai al even mee ja....

Jan

[Buzz]

Ik ook hoor :wink:

[gertdm]

tja, gitaristen en gevoel...

Kottke is een voorbeeld van een technisch hoogstaande gitarist die ook gevoel in zijn nummersl legt, net als T E trouwens.

Het heeft natuurlijk alles te maken met de mens die het instrument bespeelt. Want technisch goed zijn betekent niet dat je een nummer goed kan interpreteren.
Een mooie noot maken doe je met je vingers en het gevoel dat je erin legt.

Kottke is zo goed dat hij niet te beroerd is ook simpele dingen te willen spelen.

Het gaat is zijn totaliteit toch om functionaliteit van de techniek in dienst van de compositie en natuurlijk de gitarist die het speelt.

Een voorbeeld van ongevoeligheid als gevolg van een surplus aan techniek (en dit constant willen laten horen) vindt je bijvoorbeeld op de site van candy rat records, waar veel tappers op staan...
Maar zitten ook wel goeie dingen tussen.

Tja en wat is dat dan he?
Ik denk toch dat het draait om de balans tussen het nummer, de touch en persoon van de gitarist en de techniek.

[gertdm]

tja, gitaristen en gevoel...

Kottke is een voorbeeld van een technisch hoogstaande gitarist die ook gevoel in zijn nummersl legt, net als T E trouwens.

Het heeft natuurlijk alles te maken met de mens die het instrument bespeelt. Want technisch goed zijn betekent niet dat je een nummer goed kan interpreteren.
Een mooie noot maken doe je met je vingers en het gevoel dat je erin legt.

Kottke is zo goed dat hij niet te beroerd is ook simpele dingen te willen spelen.

Het gaat is zijn totaliteit toch om functionaliteit van de techniek in dienst van de compositie en natuurlijk de gitarist die het speelt.

Een voorbeeld van ongevoeligheid als gevolg van een surplus aan techniek (en dit constant willen laten horen) vindt je bijvoorbeeld op de site van candy rat records, waar veel tappers op staan...
Maar zitten ook wel goeie dingen tussen.

Tja en wat is dat dan he?
Ik denk toch dat het draait om de balans tussen het nummer, de touch en persoon van de gitarist en de techniek.

[gertdm]

tja, gitaristen en gevoel...

Kottke is een voorbeeld van een technisch hoogstaande gitarist die ook gevoel in zijn nummersl legt, net als T E trouwens.

Het heeft natuurlijk alles te maken met de mens die het instrument bespeelt. Want technisch goed zijn betekent niet dat je een nummer goed kan interpreteren.
Een mooie noot maken doe je met je vingers en het gevoel dat je erin legt.

Kottke is zo goed dat hij niet te beroerd is ook simpele dingen te willen spelen.

Het gaat is zijn totaliteit toch om functionaliteit van de techniek in dienst van de compositie en natuurlijk de gitarist die het speelt.

Een voorbeeld van ongevoeligheid als gevolg van een surplus aan techniek (en dit constant willen laten horen) vindt je bijvoorbeeld op de site van candy rat records, waar veel tappers op staan...
Maar zitten ook wel goeie dingen tussen.

Tja en wat is dat dan he?
Ik denk toch dat het draait om de balans tussen het nummer, de touch en persoon van de gitarist en de techniek.

[Buzz]

Wat leuk jou hier weer eens terug te zien, Gert!

[gertdm]

hi Buzz

Bedankt voor je statement :)

Ben inderdaad zo'n jaar of anderhalf niet meer op t forum geweest.

hoi

Gert