Mitch
10 september 2005, 12:01
Qua pickups ben ik een behoorlijke fan van Seymour Duncan, maar Nordstrand laat me aardig van gedachten veranderen.....
't Is eigenlijk een bas-merk, dat ook zelf bas-pickups maakte maar sinds kort ook gitaarpickups.
http://www.nordstrandpickups.com/guitar_trad.html
Een tijdje terug had Sander de Gier het al eens erg enthousiast over de bas-pickups gehad, maar hij had nu ook de gitaar pickups binnen. Hij had ze al ingebouwd in een Strat en zelfs ik, als professionaal strat-hater, moest toegeven dat dat verdomd goed klonk ! Puik halsgeluid, tussenstandjes niet té dun, maar wel herkenbaar, maar het was vooral het brugelement dat indruk maakte. Al het hoog dat je hoorde was bruikbaar en mooi rond, waar een hoop brugpups op Strats nogal krasserig in het hoog kunnen worden.
De combinatie van het cleane geluid en dat op drive was helemaal te gek, maar daarover later meer :wink:
Mijn nieuwe Tele smeekte om test-exemplaar van de Nordstrand Tele-set te worden en ik had zelf nog een mooie SD set op de kop getikt, Alnico II Pro hals en Jerry Donahue brug. Tijd voor een vergelijkend warenonderzoek dus !
Standaard Fender Jap set:
Niet verkeerd, mooi lage output, helder hals element, brug mooi fel, maar mist wel een beetje body, beetje weinig mid en sustain. Werd ook vrij rap microfonisch. Middenstand was wel érg goed.
In het geheel zocht ik iets meer output en vooral een beter brugelement, vandaar de keus voor de JD van Duncan: tikkie meer output en mid, maar nog steeds vintage specs.
Seymour Duncan
Hals element was zo lekker als ik 'm herinnerde uit de Lite Ash Tele. Net helder genoeg, maar een aardig stukje warmer. Op de standaard instelling van mijn amp was -ie misschien zelfs een tikkie aan de donkere kant.
De JD was een beetje een tegenvaller. Clean had -ie duidelijk meer output en meer mid, maar het was bijna verplichte kost om de toonpot te verdraaien. Op drive kwam er echter niet zo veel van de extra bite door, hij scheurde zelfs iets minder dan de stock Fender :-?
Tussenstand was veel vlakker, minder dat bijna akoestische.
Kortom: de set lag iets te ver uit elkaar qua donker/helder en leverde inder bruikbare sounds op dan ik had verwacht.
Nordstrand
Halselement zat precies tussen stock en SD in: meer output dan stock, maar volledig helder. Tussenstand: meteen weer die bijna akoestische klank en die mooie zachte attack van een goeie Tele-tussenstand.
Brugelement: on-voor-stel-baar goed. Wat ook al zo was opgevallen aan de Strat-set: het hoog was volledig bruikbaar, klonk heel mooi rond, totaal niet schel of krasserig.
Maar dan het meest bizarre van de test.
Normaal gesproken heb je met een laag output element een mooi helder clean en wat minder sterke drive en met hogere output elementen een wat minder open clean maar een strakkere drive.
Hoe Nordstrand het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar clean klinken de pups dus heerlijk open en zodra je de drive intrapt heb je het idee dat je ineens een ander pickup gebruikt. :o
Meer power, mid en sustain dan je zou verwachten. Nog steeds een puur single coil karakter, begrijp me goed, maar om de één of andere reden zit er 'best of both worlds' in.
Met name het 'magische' brugelement klonk dus echt tien keer beter dan zowel de Fender als de Duncan. Smullen !
De Nordstrand set zit nu dus in de Tele, verrassend hè ? Pedalendag-bezoekers kunnen 'm live in aktie horen 8-)
't Is eigenlijk een bas-merk, dat ook zelf bas-pickups maakte maar sinds kort ook gitaarpickups.
http://www.nordstrandpickups.com/guitar_trad.html
Een tijdje terug had Sander de Gier het al eens erg enthousiast over de bas-pickups gehad, maar hij had nu ook de gitaar pickups binnen. Hij had ze al ingebouwd in een Strat en zelfs ik, als professionaal strat-hater, moest toegeven dat dat verdomd goed klonk ! Puik halsgeluid, tussenstandjes niet té dun, maar wel herkenbaar, maar het was vooral het brugelement dat indruk maakte. Al het hoog dat je hoorde was bruikbaar en mooi rond, waar een hoop brugpups op Strats nogal krasserig in het hoog kunnen worden.
De combinatie van het cleane geluid en dat op drive was helemaal te gek, maar daarover later meer :wink:
Mijn nieuwe Tele smeekte om test-exemplaar van de Nordstrand Tele-set te worden en ik had zelf nog een mooie SD set op de kop getikt, Alnico II Pro hals en Jerry Donahue brug. Tijd voor een vergelijkend warenonderzoek dus !
Standaard Fender Jap set:
Niet verkeerd, mooi lage output, helder hals element, brug mooi fel, maar mist wel een beetje body, beetje weinig mid en sustain. Werd ook vrij rap microfonisch. Middenstand was wel érg goed.
In het geheel zocht ik iets meer output en vooral een beter brugelement, vandaar de keus voor de JD van Duncan: tikkie meer output en mid, maar nog steeds vintage specs.
Seymour Duncan
Hals element was zo lekker als ik 'm herinnerde uit de Lite Ash Tele. Net helder genoeg, maar een aardig stukje warmer. Op de standaard instelling van mijn amp was -ie misschien zelfs een tikkie aan de donkere kant.
De JD was een beetje een tegenvaller. Clean had -ie duidelijk meer output en meer mid, maar het was bijna verplichte kost om de toonpot te verdraaien. Op drive kwam er echter niet zo veel van de extra bite door, hij scheurde zelfs iets minder dan de stock Fender :-?
Tussenstand was veel vlakker, minder dat bijna akoestische.
Kortom: de set lag iets te ver uit elkaar qua donker/helder en leverde inder bruikbare sounds op dan ik had verwacht.
Nordstrand
Halselement zat precies tussen stock en SD in: meer output dan stock, maar volledig helder. Tussenstand: meteen weer die bijna akoestische klank en die mooie zachte attack van een goeie Tele-tussenstand.
Brugelement: on-voor-stel-baar goed. Wat ook al zo was opgevallen aan de Strat-set: het hoog was volledig bruikbaar, klonk heel mooi rond, totaal niet schel of krasserig.
Maar dan het meest bizarre van de test.
Normaal gesproken heb je met een laag output element een mooi helder clean en wat minder sterke drive en met hogere output elementen een wat minder open clean maar een strakkere drive.
Hoe Nordstrand het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar clean klinken de pups dus heerlijk open en zodra je de drive intrapt heb je het idee dat je ineens een ander pickup gebruikt. :o
Meer power, mid en sustain dan je zou verwachten. Nog steeds een puur single coil karakter, begrijp me goed, maar om de één of andere reden zit er 'best of both worlds' in.
Met name het 'magische' brugelement klonk dus echt tien keer beter dan zowel de Fender als de Duncan. Smullen !
De Nordstrand set zit nu dus in de Tele, verrassend hè ? Pedalendag-bezoekers kunnen 'm live in aktie horen 8-)