"Note bloom" met archtop door oude (fender) amp?

[jpb]

..

[PeeVee]

klopt helemaal! :-D

[jpb]

Ik bedoel niet compressie, maar een zekere zachtheid bij/na de aanslag zonder dat de helderheid van de toon verdwijnt.
Je hoort het bij de oude meesters met "echte" archtops, dus met gestoken bovenblad en zwevende pu (Kenny Burrell; Grant Green; in mindere mate Wes). Ze speelden, voor zover ik weet, op oude Fenders en Gibson amps. Rudy van Gelder had een tweed deluxe in z'n studio staan waar menige opname mee gemaakt moet zijn.
Mijn vraag is: hoe krijg ik die "note bloom" met mijn Gibson L-7 + DeArmond Rhythm Chief pu? Vroeger had ik een DeArmond Guitar Mike pu en op de sf princeton (non-reverb) kreeg ik soms dat geluid (denk aan Idle Moments/Grant Green), maar alleen op laag volume. Twin Reverb op laag volume ging ook wel. Mischien verdwijnt de bloom wanneer de versterker volume omhoog gaat, of moet ik op zoek naar een tweed fender of ouwe Gibson?

[jpb]

klopt helemaal! :-D
En je dacht dat ik klaar was met twee punten?!?! :wink:

[Negative K3 fan]

volgens mij komt die note bloom deels door blocking distortion, dit gebeurt wanneer het stuurrooster kortstondig een hoger potentiaal dan de kathode krijgt waardoor er dus stroom door gaat lopen, dit wordt snel hersteld en daardoor krijg je tijdens de piek van een noot (in het begin) ff een volume drop.

ik zou dan zeggen, ga eens klooien met de gridstoppers in je amp, helemaal weghalen, of van 68k (in het begin) naar 33k ofzoiets.

Hete elementen willen ook wel werken geloof ik.

Ik heb er verder maar weinig ervaring mee, maar peevee kan je vast verder helpen.

[frekie]

Wes zoog alles uit zijn duim dat weet je toch he :-D Ik meen me te herinneren dat Wes o.a. op een Standel amp speelde met een joekel van een JBL speaker, 15 inch waarschijnlijk. Je ziet heel af en toe wel een oude Fender combo met zo'n speaker. Of zelf een kastje timmeren met een EVM 15 inch speaker erin. Kan je het laag van zo'n archtop er mooi uithalen. Polytone is ook mooi voor jazz maar voor jou misschien te mellow?

[bert k]

Hebben wij het hier niet over sagging? Dat je voedingsspanning lekker inzakt bij een ferme aanslag? Klinkt compressie-achtig.

[jpb]

@frekie: Het is onafhankelijk van de speaker, het zit in de amp. Inderdaad, polytone zijn niet mijn favoriet; hoe goed gebalanceerd ze ook klinken. Te weinig, hoe zal ik het zeggen, organisch....?

@bert: Recto heb ik ook aan gedacht, maar wat ik bedoel manifesteert zich ook (mischien zelfs: juist) op laag volume. Bovendien ook bij ss-recto amps (bv Twin reverb)

[PeeVee]

Hebben wij het hier niet over sagging?
Nee, volgens mij niet. Sag treedt op wanneer je amp echt flink op z'n tenen gaat staan en wanneer er zoveel stroom wordt getrokken dat er echt een flinke spanningsval optreedt over de gelijkrichter. Het ging hier over een soort ronde softe feel die ook bij lage volumes optreedt.

Ik heb het "sag effect" wel eens proberen te meten bij een amp. Bij "normaal" volume (deellast gebied) is de spanningsval te verwaardelozen en (dus) het "sag" effect nihil. Sommige kleine ampje trekken overigens zo weinig stroom dat zelfs wanneer je ze op de tenen gaat staan de spannings val maar een paar (<10V) bedraagt.

Ik begrijp (denk ik) wel een beetje wat JPB bedoelt, een soort softe feel waarbij single notes ook op de hogere snaren lekker soft, rond en warm klinken ZONDER dof te worden. Ik heb het soms bij sommige combinaties van amp en gitaar waarbij ik moet opmerken dat de amp dan vaak eentje is uit mijn huiskamer collectie; mijn tweedified brownie Deluxe en mijn Princeton Reverb doen het graag.

JPB schreef ook over een Princeton... Alledrie die ampjes hebben een split load fasedraaier gemeenschappelijk. Het zou te ver voeren om daar magische krachten aan toe te kennen maar toch... Zo'n simpel "splittertje" doet wat minder efficient z'n werk dan een long tailed pair, hij verzwakt zelfs wat, misschien als je er wat hard ingaat dat ie even "schrikt" m.a.w. kan best dat ie hard signalen wat minder efficient doorgeeft en wanneer het signaal wat afneemt pas optimaal efficient werkt?!?!?! Geen idee...

Overigens spelen pickups natuurlijk ook een belangrijke rol. Sommige gitaren hebben het gewoon niet, hals pickup van Tele van kennis heeft "het" duidelijk wel, maar bij sommige gitaren begint het schel en bij terugdraaien van tone / treble krijgen ze niet dat ronde effect maar gaat het gewoon over van schel naar dof. Vaaaag

[ChrisMW]

Hoi Hans

Tijdens de research voor m'n 5E3 bouw/mod zag ik ook dat Kenny Burrell 'n tweed Deluxe in de studio gebruikte.
Saturdaynight Blues (hopelijk geen vergissing van mij!) is 'n favoriet van mij.

Nogmaals: tof je gesproken te hebben op de amp-meeting.

Weer verder solderen/modden...

[jpb]

[...]Ik begrijp (denk ik) wel een beetje wat JPB bedoelt, een soort softe feel waarbij single notes ook op de hogere snaren lekker soft, rond en warm klinken ZONDER dof te worden. Ik heb het soms bij sommige combinaties van amp en gitaar waarbij ik moet opmerken dat de amp dan vaak eentje is uit mijn huiskamer collectie; mijn tweedified brownie Deluxe en mijn Princeton Reverb doen het graag.

We bedoelen zeker hetzelfde (eindelijk iemand die me begrijpt! :roll: ). Het is/was er vooral op de princeton; op bf tremolux minder; voor de Carlsbro ook niet; in ieder gaval niet zoals bij de princeton. Het lijkt inderdaad wel of het aan die PI van die amps gekoppeld is. Maar op twin reverbs klinkt die archtop van mij ook fantastisch, maar ik weet niet of daar die "note bloom" ook was.
Het jammere is dat de balans (en die note bloom) verdrijnt bij vol. hoger dan 3 op vrijwel elke amp waar ik op gespeeld heb. Wellicht zijn de opnamen van b.v. burrel en Green ook op zeer laag volume gemaakt?

Vreemde is, dat vooral de DeArmond Guitar-Mike het had maar die heeft een wat bredere spoel dan de Rhythm Chief/modl 1000 en die was ook nog eens erg oud (uit 1952). Bij de rhythm chief is het minder of niet aanwezig. Zal dus ook nog eens met de pu's te maken hebben. Mischien is het zinvol om wat met PI-buisjes te experimenteren??

@ Chris, dat bevestigt dus dat Burrell wel op 5E3's speelde. Saturnday Night Blues (van Midnight Blue; verplichte kost voor elke jazz- en bluesgitarist!) is by Rudy van Gelder in de studio opgenomen en zo is het zaakje weer rond. Ik wil toch die jazzbak van mij wel eens door een tweed deluxe spelen (of een tweed Twin...mjamjam :) ). Volgende amp-meeting wellicht?

[ChrisMW]

Hoi Hans

Bij 'n tweed Deluxe kun je 'n wat cleaner (mid-dip) geluid krijgen door de volumeregelaar van het niet gebruikte kanaal boven de 10 te zetten ( ze gaan tot 12, dus nog 'n stukje verder dan Spinal Tap :-D ).

De low power tweed Twin heeft 'n vergelijkbare fasedraaier, met 'n high power tweed Twin ga je meer richting de live-sound van Keef Riffhards :wink:

[Al]

Het jammere is dat de balans (en die note bloom) verdrijnt bij vol. hoger dan 3 op vrijwel elke amp waar ik op gespeeld heb. Wellicht zijn de opnamen van b.v. burrel en Green ook op zeer laag volume gemaakt?

Dat klopt. Het heeft inderdaad te maken met op "zacht" (acoustisch) volume spelen. Op veel oude platen wordt vaak helemaal niet hard gespeeld (!) maar is het geluidsnivo qua instrumenten op een acoustisch nivo. Denk maar aan een onversterkte piano waarbij passages qua dynamiek subtiel worden gespeeld. Voor jazz, wat over het algemeen een verfijnde techniek vraagt, is dat ideaal. Je amp reageert makkelijker en kan goed volgen. Zet je hem harder dan wordt ie vaak ook stugger en moet je harder werken. Je zou met je combo tijdens een soundcheck eens heel zacht moeten beginnen en dan streepje voor streepje harder gaan. Op een gegeven moment merk je dat dingen niet meer lukken en minder goed overkomen. Feel en dynamiek veranderd en om een bepaald effect te bewerkstelligen moet je steeds harder werken en dat zal je ten koste gaan van het besturen van je fijnmotoriek. Vaak moet het te hard en wordt geprobeerd op de backline een bepaald geluidsnivo in de zaal te creëren. Naar mijn mening een denkfout want het de toonvorming wordt dan ondergeschikt gemaakt aan het volume en dat gaat ten koste van verfijning in genoemde dingen! Een amp is je sound, niet je PA. Oude (Sf) Twins met Oxfords T zijn is een uitstekende jazzamps...en dan op bescheiden volume! Die oude T's hebben vaak een wat snappy soundje wat de aanslag erg mooi maakt.

Al

[jpb]

Bedankt mannen, nu is een al lang knellende vraag opgelost!
Dat buizenamps pas bij standje 4-5 lekker beginnen te klinken geldt dus niet voor jazz (tenzij je dat wilt, natuurlijk). Daarom klonk die stock non-MV twin reverb (met oxfords waarschijnlij) zo goed een paar jaar geleden. Heb hem toen niet gekocht'geen geld en te zwaar.
Ik heb nog eens goed geluiserd naar de oude meesters en de studio-opnamen moeten idd op zeeeeeer laag volume opgenomen zijn. Op Wes' "the wes montgomery trio" is het heel goed te horen. Bij live-recordings wordt soms harder gespeeld en gaan de versterkers soms in de overdrive (b.v. KennyBurrell/All Nigt Long; Charlie Christian/Minton sessies).
Ik begrijp nu ook beter waarom veel jazzgitaristen op Polytone's spelen; bijven mooi gebalanceerd op hogere volumes en niet per se omdat ze het transistor-geluid nou zo mooi vinden. Ik blijf in ieder geval aan de buizen gekluisterd :)