ResNovae
26 januari 2005, 15:20
Ik ben er vanochtend eens op uit geweest om te kijken naar een nieuw overdrive pedaaltje. Aanvankelijk ging ik voor een BD-2 omdat dit op het eerste gezicht gezien mijn muziekstijl (blues/bluesrock) de meest logische keuze leek, maar ben uiteindelijk met een Zakk Wylde naar huis gegaan.
Ik heb beide apparaten getest met een strat op een transistoramp. (clean)
Als eerste de BD-2 aangesloten: eerste indruk van het geluid was behoorlijk ielig. Een dun, bijna snerpend hoog, maar wel een overduidelijke blues-bite met een hint naar 'buizen'. Ik miste een beetje het dominante midden. De BD-2 heeft wel een scala aan geluid, waarmee het mogelijk is in de clean-stand van de versterker zowel SRV-blues te spelen als Walter Trout achtige blues-rock. Dit pedaal komt volgens mij meer tot zijn recht op gitaren met humbuckers of een combinatie van singlecoils en HB's. Op een strat kon het pedaaltje echter voor mij niet overtuigen.
Vervolgens de Zakk Wylde aangesloten: De tekortkomingen van de BD-2 werden eigenlijk weggevaagd door de Zakk Wylde. Veel midden, een creamy hoog en voor een strat veel bas. Dit pedaal is qua sounds niet zo veelzijdig als de BD-2 (althans in cleane stand), maar wat het pedaal laat horen klinkt goed. Op half komt er een overdrive uit die doet denken aan SRV (mét midden dit keer), en vol open komt er een behoorlijke grom uit. Deze grom is niet zo dirty als bij de BD-2, dus op dit aspect wint de BD-2. (aangesloten op het dirty kanaal van de versterker kan dit echter een ander verhaal worden)
End's verdict: Voor een strat zet de Zakk Wylde wat mij betreft een vele malen geloofwaardigere blues-overdrive weg dan de BD-2. Je moet wel een concessie doen wat betreft de sounds die eruit komen, want zware oversturing zit er op een normaal clean kanaal niet in bij de Zakk Wylde, maar wel op de BD-2.
Ben benieuwd of anderen hier mijn mening delen of iets anders ervaren met hun gitaar met humbucker-configuratie.
Erik
Ik heb beide apparaten getest met een strat op een transistoramp. (clean)
Als eerste de BD-2 aangesloten: eerste indruk van het geluid was behoorlijk ielig. Een dun, bijna snerpend hoog, maar wel een overduidelijke blues-bite met een hint naar 'buizen'. Ik miste een beetje het dominante midden. De BD-2 heeft wel een scala aan geluid, waarmee het mogelijk is in de clean-stand van de versterker zowel SRV-blues te spelen als Walter Trout achtige blues-rock. Dit pedaal komt volgens mij meer tot zijn recht op gitaren met humbuckers of een combinatie van singlecoils en HB's. Op een strat kon het pedaaltje echter voor mij niet overtuigen.
Vervolgens de Zakk Wylde aangesloten: De tekortkomingen van de BD-2 werden eigenlijk weggevaagd door de Zakk Wylde. Veel midden, een creamy hoog en voor een strat veel bas. Dit pedaal is qua sounds niet zo veelzijdig als de BD-2 (althans in cleane stand), maar wat het pedaal laat horen klinkt goed. Op half komt er een overdrive uit die doet denken aan SRV (mét midden dit keer), en vol open komt er een behoorlijke grom uit. Deze grom is niet zo dirty als bij de BD-2, dus op dit aspect wint de BD-2. (aangesloten op het dirty kanaal van de versterker kan dit echter een ander verhaal worden)
End's verdict: Voor een strat zet de Zakk Wylde wat mij betreft een vele malen geloofwaardigere blues-overdrive weg dan de BD-2. Je moet wel een concessie doen wat betreft de sounds die eruit komen, want zware oversturing zit er op een normaal clean kanaal niet in bij de Zakk Wylde, maar wel op de BD-2.
Ben benieuwd of anderen hier mijn mening delen of iets anders ervaren met hun gitaar met humbucker-configuratie.
Erik