PDA

View Full Version : MIJ Stratocaster '86 '87



DennisB76
18 januari 2005, 23:22
Wat valt er te zeggen over de Japanse Fenders uit deze periode?
Iemand misschien een link met meer info over de MIJ en CIJ Fenders?
Bedankt!

BartL
18 januari 2005, 23:42
Ik denk dat je op deze link wel het een en ander zal vinden: http://www.gitaarnet.nl/forum/search.php :)

up-guitarman
18 januari 2005, 23:46
voor zover ik weet is dit (altans wat jazzmasters en jaguars betreft) de beste periode, ze waren toen bijna evengoed als de USA's. Wat de strat betreft weet ik het nie, ma ik veronderstel dat die dan ook wel heel goed zullen zijn ...

DennisB76
18 januari 2005, 23:50
Ik denk dat je op deze link wel het een en ander zal vinden: http://www.gitaarnet.nl/forum/search.php :)

Die had ik kunnen zien aankomen...... :wink:
Levert bij mij momenteel alleen dit op:

The page cannot be displayed

DennisB76
18 januari 2005, 23:50
Heb ook wel eens problemen met dubbele posts omdat hij na het posten fout loopt......
Dan moet ik ze achteraf weer gaan zitten editen.... :-?

BartL
18 januari 2005, 23:53
Klopt inderdaad, die klote zoekfunctie doet het niet/nauwelijks zodra je meer dan 2 woorden opgeeft.

DennisB76
18 januari 2005, 23:55
Drie letters is momenteel al genoeg... (MIJ)

BartL
19 januari 2005, 00:15
Korte woordjes vindt hij sowieso niet :)

Stratman70
19 januari 2005, 10:36
Maar om je vraag te beantwoorden: mijn nummer 1 strat is een Jap met een E7... serienummer en dat is een formidabele strat! Sterker nog: ik heb mijn USA strat uit '79 tegen deze schat ingeruild. "Schat" omdat ik me met deze gitaar super rijk voel: het is mijn maatje, mijn werkpaardje en heb er nog geen seconde spijt van gehad.

Wel moet ik je eerlijkheidshalve het volgende melden: ik heb de 5mm dikke, keiharde laklaag er vanaf gebikkeld/geschuurd/gedaan.... en heb er een nieuw dun laagje op laten zetten, wat al tot een iets of wat betere klank leidde. Daarna heb ik de elementen verwisseld met FLS elementen, samen met de electronica (potmeters, bedrading) en daarna heb ik de radius van de hals laten vlakken tijdens het opnieuw laten befretten van de toets, waardoor de gitaar nu een vlakkere toets heeft en ietsje hogere frets, wat ik zeer fijn vind spelen. En een grafieten topkammetje er op laten zetten. Dit alles trouwens laten doen door de geweldige vakman Hans Maust. Als laatste heb ik de stemmechanieken vervangen door van die locking tuners.

I've created a monster! Ik denk dat erg veel strats (USA, Mexico, Japan of handmade, maakt niet uit) het echt serieus qua klank en bespeelbaarheid het moeten afleggen tegen mijn strat. Zal heus wel meevallen natuurlijk, maar toch..... het zijn plezierige gitaartjes die Jappannertje uit de jaren 80 en vooral die van mij in ieder geval.

jero
19 januari 2005, 11:14
http://freespace.virgin.net/john.blackman4/

Marc Oblivian
19 januari 2005, 11:39
Korte woordjes vindt hij sowieso niet :)

het hele forum werkt wat dat betreft eigenlijk bijzonder klote... :roll:

guvnor
19 januari 2005, 13:21
Wel moet ik je eerlijkheidshalve het volgende melden: ik heb de 5mm dikke, keiharde laklaag er vanaf gebikkeld/geschuurd/gedaan.... en heb er een nieuw dun laagje op laten zetten, wat al tot een iets of wat betere klank leidde. Daarna heb ik de elementen verwisseld met FLS elementen, samen met de electronica (potmeters, bedrading)...

Datzelfde heb ik ook gedaan met m'n Japanse Squier Strat ('86). Die verflaag of wat het dan ook is is inderdaad belachelijk dik. Ben er een tijdje druk mee geweest, maar ook ik heb hem eraf gesloopt. Heeft helaas wel wat sporen achtergelaten (ben niet echt subtiel te werk gegaan). Daarna een fatsoenlijk laagje verf eroverheen, nitrocellulose lak eroverheen...

Ook de elektronica aangepakt. USA pots en switch en fatsoenlijke bedrading en een setje Fender Texas Specials erin en ik heb een gitaar die fenonemaal klinkt en perfect aanvoeld.

Stratman70
19 januari 2005, 13:41
Dat viel inderdaad niet mee om dat subtiel te doen. Bij mij heeft het ook sporen achtergelaten, maar die heb ik bijgewerkt met plamuur en nu is het nauwelijks nog te zien.

Had je op een geven moment ook niet zoiets van: "Waar ben ik in Godsnaam aan begonnen!"?

Lucluc
19 januari 2005, 14:05
voor zover ik weet is dit (altans wat jazzmasters en jaguars betreft) de beste periode, ze waren toen bijna evengoed als de USA's. Wat de strat betreft weet ik het nie, ma ik veronderstel dat die dan ook wel heel goed zullen zijn ...

Ik lees wel vaker zoiets en vaak is het omdat internet verkopers zulke dingen beweren als beter of even goed als USA gitaren om hun gitaren te verkopen. Objectief gezien blijven het goedkoop gefabriceerde gitaren met, zoals hier al te lezen valt, veel te dikke lak, matige electronica en matige pickups. Er is wel wat van te maken, maar voor het zelfde geld, of zelfs minder, kun je een uitstekende strat / jazz / jag van amerikaanse makelij krijgen.

Ik hoorde laatst ook al iemand zeggen dat de laatste lichting CIJ jazzmaster VEEL beter zijn dan de oude MIJ. Een ander zegt weer dat 1986 het beste jaar is en dat die gitaren kwalitatief VEEL beter zijn dan de nieuwe modellen. Wat deze mensen gemeen hadden is dat ze hun gitaren graag zo snel mogelijk en voor zo veel mogelijk geld wilden verkopen.

Ik heb in het verleden een MIJ jazzmaster en tegelijkertijd een AV jazzmaster gehad, dus heb ze goed met elkaar kunnen vergelijken. Ik heb die amerikaanse voor vrij weinig kunnen kopen, 1000 euro inclusief case, dus de vergelijking gaat misschien niet helemaal op qua prijs. Voor de MIJ moest ik andere pickups halen, nieuwe potmeters, een koffer en een slagplaat met speciale folie om de electronica af te schermen (en omdat die originele slagplaat wel heel erg lelijk was). Toen was ik onderhand ook al 1000 euro kwijt. De twee gitaren naast elkaar houdend, was het verschil tussen de stock amerikaanse en japanse toch wel twee keer zo groot in het voordeel van de amerikaanse. Het zit hem in de lak, houtsoort afwerking, fatsoenlijke kwaliteit hardware etc.

Stratman70
19 januari 2005, 14:20
Tja, ik heb een JV strat, een MIJ Strat en een Tokai springy en natuurlijk heb ik erg veel verbouwd aan die MIJ strat, maar die Tokai en die JV kostten mij minder als twee Amerikaanse Vintage reissues, waarvan er ook een hele hoop verschillende (niet altijd lovende) dingen worden gezegd.

Wat betreft die elementen: dat was meer smaak dan noodzaak, de hardware is op twee van de drie gitaren origineel en van zeer goede kwaliteit.

Persoonlijk gaat mijn voorkeur altijd nog naar een Japanse strat boven een Amerikaans model. Maar ja..... eigenlijk moet je elke gitaar individueel bekijken. Overal zitten pareltjes en maandagmorgen producten bij. Je moet er toch ook wel wat geluk mee hebben denk ik.

guvnor
19 januari 2005, 15:15
Dat viel inderdaad niet mee om dat subtiel te doen. Bij mij heeft het ook sporen achtergelaten, maar die heb ik bijgewerkt met plamuur en nu is het nauwelijks nog te zien.

Had je op een geven moment ook niet zoiets van: "Waar ben ik in Godsnaam aan begonnen!"?

Dat gevoel heb ik inderdaad wel gehad...wat een kutklus is dat geweest.
Maar absoluut de moeite waard. Zou er zo weer aan beginnen.

Richwoodje
19 januari 2005, 17:08
mss een n00by vraag, maar wat betekend CIJ en MIJ?

Made in Japan ofzo?

Bluesbreaker
19 januari 2005, 17:09
mss een n00by vraag, maar wat betekend CIJ en MIJ?

Made in Japan ofzo?

CIJ = crafted in japan
MIJ = made in japan

geloof ik

DennisB76
19 januari 2005, 18:40
CIJ = crafted in japan
MIJ = made in japan

geloof ik

Klopt!

DennisB76
19 januari 2005, 23:19
Even terug naar mijn eerste vraag;
Ik vroeg dit omdat ik een Japanse Stratocaster '62 reissue heb gezien uit '86 of '87 (in prima staat) waar 500 Euro voor gevraagd wordt.
Is dit een reële prijs?

guvnor
20 januari 2005, 09:38
Ik vind de vraagprijs lichtelijk aan de hoge kant, maar niet belachelijk hoog. Ik zou er wel iets van af proberen te praten.
Je zegt al dat ie in prima staat is... ik zou er voor gaan.

Stratman70
20 januari 2005, 10:48
+1

turboblues
22 januari 2005, 02:08
Ik heb nog een Jap strat gehad van '85 of '86, nieuw gekocht en redelijk duur toen. Het was een zoals op de foto maar in een soort donkergroen (emerald mist). Was een goede gitaar qua bespeelbaarheid (heb ik dan ook de frets van afgespeeld!), maar had wel een klote tremolo! In die tijd hadden ze een nieuw soort trem waar je geen tools voor nodig had om ze te locken. Was gewoon een fiasco! Na 2 weken kon ik al een nieuwe locking nut bestellen. Ik denk dat er een foto in het stratocasterboek van Paul Day staat, onder "strat disasters". Maar behalve dat tremolo systeem (noemde trouwens Fender system 3) was het wel een goede gitaar! :D
http://tinypic.com/1exgfr
http://tinypic.com/1exggi