Verschil tussen pentatonisch majeur en normaal majeur?

[Strat uber alles]

na aanleiding van een topic iets eerder hier over
zat ik te kijken op deze site:

http://www.looknohands.com/chordhouse/guitar/index_rb.html

maar ik begrijp eigenlijk nog niet het verschil tussen de normale majeur ladder en de pentatonisch dit is ook zo met de mineur....
waar staat dat pentatonisch voor?

[pimmetje]

penta = 5, dus vijftonig (ipv zeventonig)

C majeur: C D E F G A B C
pentatonisch: C D E G A C

C mineur: C D Eb F G Ab Bb C
pentatonisch: C Eb F G Bb C

[ResNovae]

De gedachte achter het instellen van de pentatonische ladder boven de majeurladder/mineurladder staat hier:

http://www.gitaarnet.nl/magazine/solo/theorie/kerktoonladders.php3

De pentatonische ladder voorkomt dat je vals gaat spelen, door gebruik te maken van tonen die in alle kerktoonladders overlappen.

[sneez0r]

http://home.planet.nl/~hogerjmw/img/pentatonisch.PNG
Bovendien betekent [ho] tonos ook 'toon v.d. stem'. penta + tonos wordt dus iets als 'vijf-tonig'.

Enkele aantekeningen over de pentatonische toonladder in het algemeen:
Misschien houd je wel van wiskunde. Dan kan je vrij simpel leren hoe een pentatonische majeurtoonladder opgebouwd wordt. Namelijk de cumulatie van vier kwinten. Op C geldt: c - g - d - a - e. En, daarna in een normale volgorde geplaatst: c d e g a. Wat valt er allemaal weg? Twee noten: de f en b. Of, als je liever cijfertjes ziet: de tonen 4 en 7. (Penta en tonos zijn trouwens overgenomen uit het Grieks. Hoewel tonos veel meer betekenissen heeft - daar hoeven we nu niet op in te gaan.)

Dat heeft zo zijn voordelen.
a) Harmonische b2- en b9-intervallen klinken niet altijd even lekker. Probeer maar op je gitaar of piano. Een e en f klinken samen niet altijd fijn, probeer maar eens een Am7 samen met een f te spelen. De f kan wel als doorgangstoon, maar je kan in ieder geval niet blijven hangen. En dat gaat niet alleen voor de Am7 op, maar voor alle akkoorden waarin een e voorkomt.

b) Door het wegvallen van de f en b wordt een #4/b5-interval (tritonus) voorkomen. Dat is ook een gevaarlijke jongen. Sterker nog, vroeger heette dat beestje de 'diabolus in musica', de duivel in de muziek [Lat.]. Stel nu dat de begeleiding een G speelt. An sich is dat een behoorlijk licht akkoord, maar door de f ontstaat een tritonus (b - f), en plotseling krijgt het akkoord een zwaardere lading. In feite klinkt een G7.
Ander voorbeeld. Je band speelt een Fmaj7 [f a c e]. Dat is zelf al enigszins dissonant door het groot septime-interval f - e, en gaat er niet op vooruit door ook nog eens een b aan de mix toe te voegen. (Fmaj7#11.) Weer speelt die tritonus op (f - b).
Laatste voorbeeld. Dm + een b. Deze combinatie roept bijna spontaan hellegespuis op. De b schreeuwt om een oplossing naar a of c. In dit geval is f - b weer het probleem.

Nu zeg ik niet dat al deze combinaties illegaal zijn. Sommige klinken in enkele gevallen uitstekend of roepen in ieder geval zeker spanning op. Voor een 'beginnende' muzikant, of in een popgroep, is de pentatonische toonladder alleen veel makkelijker. Je hoeft je niet echt druk te maken waar in de progressie je zit, of welk akkoord gespeeld wordt, zolang je de geschikte toonladder weet. De pentatonische toonladder is dus iets veiliger dan de gewone majeurtoonladder.

[Daevren]

De pentatonische (majeur) toonladder of vijftonige toonladders in het algemeen, zijn hele natuurlijke toonladders. Dat wil zeggen dat ze zowel heel erg voor de hand liggend zijn op zowel natuurkundig gebied als waarschijnlijk ook op het gebied dat te maken heeft het het menselijk gehoor, geheugen enz.

In Afrika, China, Indonesie, Griekenland, Ierland/Engeland/Schotland, oorspronkelijke amerikanen, midden oosten en India hebben ze overal pentatonische toonladders bedacht. Dus eigenlijk bijna overal. Westerse componisten gingen hem eigenlijk pas in de 20ste eeuw gebruiken, enkele uitzonderingen en Europese volksmuziek even genegeert dan.

Maar dat zijn niet allemaal pentatonische toonladders zoals Pythagoras(of waarschijnlijk een van zijn studenten) het in het westen uitgevonden heeft. Denk aan enkel de zwarte toetsen op de piano, als in chinees-achtig klinkend. Er zijn dus ook weer veel variaties op bedacht.

Maar waarschijnlijk begon het in al die culturen met het op elkaar stapelen van kwinten. Of men heeft het bij toeval ontdekt. Dat kan natuurlijk ook.

[The_RockeR13]

WOW echt cool om dit allemaal te weten!!! :D